Heracliti Ephesii Reliquiae [microform]

11쪽

citatae adtendentes. Apud inseriores autem accedit nova depravationis causa : non ex ipso fonte sed ex rivulis sermo Heraclitea desumunt. Percurre mecum testimonia, adparet a primis inde saeculis oculatos rerum testes esse paucos, ex interpretibus plerosque Pendere, citata mutuari, non Pro Se Sua quemque invenisse. Velut

ipse Cicero fragmentum illud de Hermodoro exsule indidem arcessitae post elim Musonius, sortasse ex deperdita nescio cuius de exsilio commentatione. Etiam Philoni minus notum fuisse librum iudico,qia saepius orationem usu corruptam adhibeat Stoicoque contextu implicet, ac pleraque perVulgata et cuivis obvia reserat; quae sunt mihi citantis ex interprete documenta. Antoninum patet Stoicos suos sequi Lucianus, dium in parodiam Heracliteoriam Stoicam εκπυρωσιν inducit, unde sua petierit latetur δ' Laertium in hac una particula operis libro pervetust usum esse nemo iam adfirmaVerit. Apud Sextum ita accrevit eracliteis interpretatio ut errorem ne ipse quidem effugisse videatur Origenes sua disertissime Celso accepta refert. Quaedam a Plotino Iamblichus, a Plutarcho Iulianus, multa a Plutarcho ac Clemente Eusebius et Theodoretus transtulerunt. Seholiastae omeri mas nam certe partem habent ex collectionibus illi quaestionum et solutionum Homericarum quas Aristotele more conscriptas grammatici Alexandrini reliquerant . o aliis opinio dissicilior nisi orto ita ex notis ignota decernere velis ut ubique iam tertio saeculo scriptores ex interprete pendere coniectes, in tanta praesertim penuria librorum vetuStorum quam agnoscit Porphyrius homo ea aetate litteratissimus et perquam studiosus antiquitatis λη. Quid igitur, perieratne iam liberi Nondum perierat, credo, sed sive neglectus sive ignoratus latebat paene nanes. Unum alteriimve

cum excipio Hippolytum si quem alium exceptum Velim, quippe qui tot 'am eximia Tragmenti tanta rade conservaverit, de

δ' oracliteum κόρον alli per κάθαρσιν consitat Crat. 396 B et talib. ad loc.

alii per εκπυρωσιν interpretabantur : exempla habes utriusque rei in testimoniis ad D. XXIV et XVIII. quibuscum confer Hippolyt. Res haer. i. c. I - προσδέχονται δὲ scit Stoici εκπυρωσιν ἔσεσθαι και κάθαρσιν του κόσμου τούτου, οἱ μὲν παντόs, οἱ δὲ μερουs. και κατὰ μέρο δ αυτὸν καθαίρεσθαι λέγουσιν, κώσχεδον τὴν φθορὰν καὶ τὴν ἐτέρου ἐξ υτ is γένεσιν κάθυσιν νομόζουσιν. Ionismi autem Lucianus passim utitur non vere Heracliteis sed a se parodiae Causa reficiis. id. olim de Aristarchi studiis Homericis, p. 99 ed. ait. Rose Aristot. Pseudepigraph. p. 40, Obet Misceli Crit. P. 25. V orlahyritis p. Euseb. . . . 3, p. 468 .-σπάνια δε τὰ των πρὸ του Πλάτωνος γεγονότων βιβλία.

Clemento autem ac Plotino saltem nihil negaverim, etsi videor mihi videre nonnulla etiam hos ab aliis desumpsisse. Ut ut es et in ro incomperta non est temere nec de omnibus negandum -illud tantum monstro statuoque apud seriores, sicubi res altius investigari potest, crebra indicia cerni interpretum, ab aliis accepta tradi ragmenta, nec sua sibi quemque in libro archetypo invenisse. Quae cum ita sint, non esse fragmentis omnibus eandem idem et ratiore docet et ros ipsa declarat. Ut habeat magna pars reliquiarum omnes Veritatis numeros, Sunt tamen non pauca quae deformata ac fortasse omnino novata hodie leguntur; quae sollicitare reficero Ionismis praelinere ad severiorem regulam exigere Vanus labor est et otiosus. Quod admonui partim eracliti causa partim mea; nam quaedam dedi quae nolo credere a nostro ita SSe prosecta, intacta autem quaedam reliqui quae alii parum elici arte temptaverunt quasi ipsam Heracliti manum restituturi. Quod ad dialectum Dagmentorum adtinet, non suppeditant quibus et do universa Heracliti locutione pronuntiemum Veterrimae enim 'Iάδος seges et varietates non luna perspectae nobis et exploratae sunt, Ephesiaca dialectus quas proprietates habuerit nescitur, ne de Herodote quidem loquendi ratione satis constat inter eos qui Herodoto operam dederunt. Accedit quod auctores nostri sua scribarumve incuria saepissime ita Heraclite tradiderant ut dialeeti vestigia obscurata modo lateant interdum prorsus deleta perierint. Quae praelati dialectum eracliteam, quoad ea ex fragmentis recolligi potest, breviter perstringamus et quae in locutione maxime notabilia videantur in uno conspectu collata recenseamus obelos praefixi vocabulorum sorinis quae in coniectura tantum mea alienave nituntur; si in quo quidque fragmento inveniatur requiras, Vide sis verborum Indicem ad calcem huius libelli. I. De hiatu sumo, sed res demonstrari nequit, φελκυστικον apud Heraclitum semper defuisse. Vocalis in fine praepositionum μι xaτά, μετά, ππά ubicumqtie elidi poterat elisa est; ac, si fides libris, scripsit Heraclitus etiam νημερη, καθ δονην κτL Semel Vero υπο ἐνός). In ipso vocabulorum corpore solutior syllabarum sorma

II. In re orthographica haec quae sequuntur 'tata exempla

12쪽

TII PRAEFATIO.

ξυν νόω ξυνίασι, ἀξύνετος Sed συνάγει, συνάψειας κτε.). χάλασσα, ὀρύσσουσι, πεσσευων, πλάσσειν.

dotum teste Bredovio de diat Herod. p. 63).

5. τουτέοισι pari ratione etiam τοιουτέων quas sermas damnant Bredovius aliique).6. υτός. -υτὴ ταυτόν ταυτόν in fragmento minus fideliter Semato damnat Bredovius . V. In coniugatione Verborum : I. 'DLπηαι-εξευρῆσει sui med. de hac re, Cobet. V. L. p. 393.

μενοι.

ἱστορίην, καρφάλεον, κεκόρηνται λεσχηνευοιτο, μόρος, νεκυες, ξυνός, μέλος, ο ιστος, πρηστηρ senS antiq.), σκίδνησι, τεν-a, φάτις, ramo, χρησμοσυνq.

Usunt praetore in fragmentis locutiones quas, ut in scriptore tam antiquo, notare liceat: potissimas harum subicio: καλω-

πιστα, κριβεστεροι in D. SuSPecto), ἀλλοιουται, μύριστα, νεξερευνητον, ἀνιερωστί, ἀποσβεννυμενον, σμ διαδον, ωιρεων, διαφυγγάνει, διηγευμαι, ' εγερτι, καλητότεροι, πιπορευόμενος, ἰσχυρίζεσθαι, κακοτεχνίην, κόσμος, λῆ ι ληναίζουσι λύγος, μάγοι, μυευνται, μύστης, μυστηρια, νόμος, νυκτιπόλοι, μολπεειν ὀσμῶνται, πεσσευων, πολυμαθίη, συγγραφάς, συναδον,

φιλοσόφους, φύσις, κατὰ φύσιν, φρόνησιν. Quibus ortasse sunt etiam alia addenda si Indicem verborum adtente perspexeris. Superest ut Oximium illud quod huic libello accessit ornamentum demonstrem. Nam Iacobus Bernaysius, cuius pluriens iam in hac praelatione mentionem laci, pro ea qua est semper erga me humanitato inceptam hanc oporam hortatu et consilio est prosecutus, absolutam autem et re adiuvit ut vidit enim apud nos nonnulla deesse aut iniuria abesse, do his me admonuit, desiderata indicarit, accommodare nostro operi et suo quidque in loco inserere permisit. Quod δῶρον ει Μουσῶν quo manifestius adpareat, additamenta ea nomine ipsius adscripto ubique apud nos insignita invenies. Denique antequam ad coronidem veniam iuvat honoris causa nominare eum qui plagulas perlegendas duram provinciam amicissime suscepit, Falconer Madan, Coll. Aen. as socium; cui gratias habeo agoque ut par est maXimaru

Seribebam Oaeonii m. Ianuario 877.

13쪽

CORRIGENDA.

5 adn. crit. V. a lege κόσμον si puncto superscripto)

14쪽

Ου εμε ἀλλα του λόγου ἀκούσαντας ομολογέειν σοφόν

Toυ δε λόγου οὐδ' ἰόντος at εὶ ξυνετοι γίνονται ανθρωποι

γευμαι, διαιρεων xαστον κατὰ φύσιν καὶ φράζων κως ἔχει. TESTIMONIA.

καὶ λυρης mis. XLV)-Respic Philo Leg. alleg. iii 3, p. 88

ὁ δε γονορρυης, εὐκόσμου πάντα καὶ ς κόσμον ἀνάγων, πο θεου δε μηδενοἰδμενος γεγονενaι, ρακλειτείου δόξης Θaιρος, κόρον καὶ χρησμοσυνην καιεν το παν καὶ πάντα μοιβ εισάγων.

ἐμοῖ vulg. corr. Mussach l λόγου emvsa δόγματο cod. Bero ὁμολογειν Vulg. corr. Bernus Ἐν cod. corr. Mille it μι illor: δένα cod., Bernus, Bergh γίνεσθαι Mussach l orationem ita redintegrandam arb1tratur Bergkiui Δίκαιον συα μου αλλὰ του δόγματο ἀκούσαντα ὁμολογδειν τι ν τὸ σοφόν εστιν, t πάντα δεναι. II. του δέοντο Aristotelis Clementis Hippolyti Eusebii codices; . Spengelad Rhot. l. I. Ἀξύνετοι&ξετο cod. Hippolytici ἀπείροισι Bemus' ἄπειροι σωHippolyti cod. πειρεώμενοι ruace διερέων Hippolyti cod. ποιουσιν codd. Sexti corr. ΜullaCh.

15쪽

τους δε ολους ανθρώπους λανθάνει κόσα γερθέντες ποιε-

ὁ προειρημενος ἀνθρ, και τρόπον τινὰ δεικνυς τ περέχον, 'σί Λόγου τουδε ἐόντος ὀξυνετοι γίγνοντa ανθρωποι xa πρόσθεν Ἀκουσαι καὶ κου- ντες το πρῶτον γινομένων γὰρ ara τον λόγον τόνδε πειροι εοίκασι πειρωμενοι πίων καὶ ργων τοιουτων κοίων γω διηγευμaι, κατ φυσιν διαιρέων καστον και φράζων κως ἔχει τους δε λλους ἀνθρώπους λανθάνει κόσα ἐγερθεντες ποιουσιν, ὁκωσπερ ὁκόσα ευδοντες επιλανθά

aει ξύνετοι γίνονται ανθρωποι καὶ πρόσθεν η ἀκουσαι και κουσαντες τοπρῶτον γινομένων γαρ πάντων κατα τον λόγον τόνδε πειροι εισιν Oixaσι

p. 5 o m Cyrili. c. Iul. viii 283 D Theodoret Therap. i. p. 33):

κa Ουτος ἄρα ν ὁ λόγος astra ali ore τὰ γινόμενα ἐγίνετο, ως ν καὶ ὁ Ἐρύκλειτος ἀξιώσειε-Respic Philo Qui rer diV haer. 43, P. Ox.

ὁ φυσικος το διατί θορῶν ἀνατεμνει aτὰ μέλος το ζῶον ερωτώμενος επει ἔχω τον διδάσκοντά με την φυσιν τῶν ιτων, ἀπεκρίνατο narratiunculam

III. κωφοῖσιν codd. Eusebit ἀπιέναι cod. Clementis. ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.

IV. Κακοὶ μάρτυρες ανθρωποισι φθαλμοὶ και ἄτα, βαρβαρους ψυχας εχόντων.

IV. Sextus Emp. adV. Math. Vii. 26: την ἐν αἴσθησιν ελεγχει λέγων κατὰ λέξιν Κακοι μάρτυρες ἀνθρώποισιν οφθαλμοὶ και Ma, βαρβάρους ψυχὰς εχόντων με ἴσον ν τω βαρβάρων ἐστι ψυχῶν ταῖς λόγοις aισθησεσι πιστευειν-Stobaeus Florii iV. 56 κακοι γίνονται φαλμὰ καὶ τα φρόνων ανθρώπων ψυχὰς aρβάρους ἐχόντων-COus Floril. Monac. p. oesmin de Caecilio Balbo . ora oculos et aures vulgi malos esse testes-Respic Diogenes Laert. X. 7a την τε o σινυρὰν νόσον ελεγε καὶ την ρασιν ψεύδεσθαι. V. M. Antoninus iv. 46 post D. XXV μεμνησθαι δ και - επιλανθανομένου ὁδος tiγει sors ms LXXIII ' acor ω μάλιστα διηνεκῶς ὁμίλουσι λόγω τω τὰ λα διοικοῖντι, τούτω διαφέρονται mis. XCIII 'και oli ag μέραν γ ρουσι, ταυτα υτοῖς ξένα aίνεται κῶ - ου δει ἄσπερ καθεύδοντας ποιεῖν και λεγειν - D. XCIV ' καὶ γὰρ τότε δοκου

νίουσι τοιaυτα πολλοι κόσοι ἐγκυρσεύουσιν οὐδε μαθόντες γινώσκουσιν, ἐωυτοῖσι δε δοκέουσι, κατὰ τον γενναῖον Ηρaκλειτον υ υ δοκεῖ σοι καιουτος του μ πιστευοντας ψεγειν I

VI. Clemen Alex. Strom. ii 5 P. 442 ἀπίστους εἶναι τινας επιστυφων Ἐράκλειτός φησιν 'Aκουσα Ου επιστάμενοι οὐδ' ειπεῖν ἰφεληθεὶς IV. βορβόρου ψυχὰ ἔχοντο Bemays M. Rh. IX. p. 62. v. ὁκόσοιs Gaiaher: ὁκόσοι vulg. - τουτων - ὁκόσοι αεκείνοισι multachi ἐγκυρσευουσιν vulg. , ἐγκυρέουσι occupavit Schuster.

16쪽

VII. Ea μ' ἔλπηαι, νέλπιστον ου ἐξευρησει, α νεξερεύνητον

Φύσις κρυπτεσθαι φιλεῖ.

δι Τμειω γῆν πολλην ρυσσουσι καὶ εὐρίσκουσιν λίγον mis VIII).Vm Clemens Alex. Strom. V. 2, p. 565 : χρυσὸν γὰρ οἱ διζημενοι,

φησιν 'Hράκλειτος, ' πολλην Ῥυσσουσι καὶ επίσκουσιν λέγον οι δε του χρυσου πως γένους τ συγγενῆ μεταλλευοντες ευρησουσι τ πολύ ἐν-λίγω

X. Philo Qu. in Gen. v. I, p. 37 Aucher arbor est Secundum Heraclitum natura nostra, quae se obducere atque abscondere amat -Themistius r. v. p. 9 mxii. p. 59h: φύσις Misag ρύκλειτον κρυπτεσθαι ηιλεῖ a πρ της φυσεως ὁ της φύσεως δημιουργός, ὁ διὰ

XI. G ναξ υ το μαντεῖόν εστι το εν Δελφοῖς, υτ λεγει

Ουτε κρυπτει, αλλα σημαίνει.

XII. Σιβυλ λα δε μαινομένω στόματι γελασταμαι καλλώπιστα και μύριστα φθεγγομενη χιλίων τεω εξικνεεται τῆ φωνῆδια τον θεόν.

- μάλιστα σεβόμεθα και τεθηπαμεν, τι- πρόχειρος γνῶσις αὐτο

Respic Philo de Profug. 32, p. 5734 de Somn. i. 2, p. a I de Spes lem. 8, p. 344-Iulianus r. Vii. . I C.

Chalcidius in Tim. asserit soli Heraclitus divinationis usum, et praemoneri merito instruentibus divinis potestatibus.

17쪽

XIII. Οσων ψις ὁκο μαθησις, ταυτα εγο προτιμε- XIV.

Polybius iv. 4 ' τουτο γαρ ἴδιον - των νυν καιρῶν, ἐν la πάντων πλωτῶν καὶ πορευτων γεγονότων ου δν τι πρέπον εἴη ποιηται και μυθογράφοις χρησθαι μάρτυσι περὶ των γνυουμενων, οπερ οἱ προ μων περὶ των πλείστων, πίστους αμφισβqτουμένων παρεχομενοι βεβαιωτας καra ον ράκλειτον.

μῶν. Heraclito dictum abiudicant cum alii tum euischius ad Paroem Graec. i. p. 7 4 L. Dindorsius praes ad Polyb. . l. XVI. Aulus Gellius N. A. praef. I x ego vero, cum illud Ephesii viri summe nobilis verbum cordi haberem, quod prosecto ita est:

πολυμαθίη νόον υ διδάσκει, ipse quidem volvendis transeundisque multis admodum voluminibus .... Xercitus deseSSusque Sum Diogenes Laert. ix. Q μεγαλόφρων δ γεγονε παρ ὁντινοῖν a υπερόπτης, ως καὶ κ του συγγράμματος υτου δῆλον ἐν φησι Πολυμαθίη νόον υ δάσκει 'FIσίοδον γὰρ ν δίδαξε καὶ Πυθαγόρην cons Schol.

XVI. πουλυμθηί' obet πολυμαθῆ Clementis cod. πολυμθῆ et πουλυμαθῆ Athenae codd. πολυμαθ se Diogenis ed Basil. Procli ed Basil. cons. Bredov.

de diat Herodot. p. 86 plura v. in Append. I .

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.

XVII.

ΙΠυθαγόρης Mνησάρχου ἱστορίην σxησε ανθρωπων μαλιστα πάντων. καὶ xλεξάμενος ταύτας τας συγγρaφας ποιησε εω οὐ σοφίην, πολυμαθίην, κακοτεχνίην.

XVIII. Stobaeus Florii iii. 8 I.

XVIII. φικνεῖται Vulg. Ore Mullach l post γινώσκειν legebatur' γαρ εὐερ θηρίον, quod quanquam ex margine in textum irrepsisse vidit iam Gaissordius coli Aristot Pol. i. et p. 1253, 29), Schuster Heracliteum esse Vult.

18쪽

ια παντων.

36 ὁ δε κυρησαι γνώμης, ὁ πίσυνος συ δίκης μέτα πάντα κυβερνας- Pseudo-Linus I 3 Mullach. Pisa εριν συνάπαντα κυβερνῆτa δια πaντός. XX. Plutarchus de Anim procreat. 5 P. IOI : κόσμον τόνδε φοσὶν Ηρύκλειτος, ἴτε τις θεῶν υτ νθρώπων ποίησεν, ἄσπερ οβ'θεὶς μη θεου

τινα κόσμον διδιο ειναι δοκιμώσaς, τον δε ιν φθειρόμενον, τον κατὰ την διακόσμησιν, ειδὼς - τερον rea κείνου πως χοντος. λλ' τι μενδιδιον τον ξ πάσης της Ουσίa diδίως fort. ἰδίως ποιον κόσμον cIδει, ψaνερον ποιεῖ λεγων Ουτως Κόσμον τον αὐτονυπάντων ἴτε τις θεῶν ἔτεανθρώπων ποίησεν, λλ' ην ἀεὶ κοι εστιν xa εστa πυρ ἀείζωονἈπτόμενον μετρα και ἀποσβεννύμενον μετρα- Simplicius in AriStot de cael. p. I 32, KarSt. καὶ ράκλειτος δε ποτε με εκπυρουσθαι λεγε τον κόσμον, ποτε δε ε του πυρος συνίστaσθαι πάλιν αὐτον aτά τινας χρόνων περιόδους, ενοις φησι Μετρα ὁπτόμενος καὶ μετρα σβεννύμενος .... εκεῖν εἰπὼν περιγενεσεως, ως δοκεi του κόσμου καὶ τάδε γεγρaφε Κοσμον τόνδε με τις θεῶν γ νθρώπων ποίησεν, αλλ' ην εἰ ὁ μεντοι 'Aλεξανδρος, βουλόμενος το FIράκλειτον γενητον καὶ θaρτον λεγειν τον κόσμον, αλλως κούει XIX. τ οι κυβερνήσει Diogenis d. obet. Schielemachor: τ' ἰακίζει Bernay M. Rh. ix. p. 25, orct κυβέρνησι Berg. plura . in Append. I. et aΡ Μussach ad Democrit. ει P. 29 .

XX. πάντων Eusebii codd. t ali Eusebii codd. B C. d. vulg. μέτρm

Eusebii od Steph. H. Stephanus Poes Philos P. 32.

XXI.

XXI. πυρ τροπὰ Eusebii cod. D: πυρos porrus codd. FG, ed. Steph. ' θαλάσσηsJ θάλασσα Eusebii cod. F.

19쪽

XXIII.

μὸν aυτqς τον κόσμον εὐδε κόσμου πάλιν υ aυτην ἀποτελεῖν, πυρός τε ανταμείβεσθa πάνra, φησὶν ὁ ράκλειτος κά πυρ πάντων, σπερ χρυσου χρηματα κά χρημάτων χρυσός ουτως η της πεντάδος προς αυτον συνοδος Οὐδεν ἴτε τελia υτ αλλότριον γενναν πέφυκεν, αλλ ωρισμένaς

ἔχει μεταβολάς adiacent plura ex Heraclite sonte liausta)-Respic. Philo Leg. alleg. iii 3, p. 89 ad D. I it.)-Idem de Incorr.

πάντα ποιεῖ δε ita cod. Barocc. I 5 et coni Schleiermacher και τάξιν

ανάγκον de magno Heracliti anno, Censorin de D. N. I 8, Plutarch. Plac Phil. i. 32, p. 89 a). XXIII. Clemens Alex. Strom. V. 4 P. 7Ia m Euseb. . E. xiii

XXIII. eis Vulg. πρόσθεν Eusebius: 'ρcino Clementis cod. Eusebii codd. probantibus Lassallio et Heimi Schuster.

ρησμοσυνη

XXV. Zῆ πυρ τον γης θανατον, καὶ an si τον πυρος θανατον

XXVI.

XXIV. Philo Leg. alleg. iii 3, p. 88 ad D. I cit.)-Hippolytus

ὼς εν τὰ πάντα, νοτι εξ ενός τε κά εἰς εν, περ ι με κόρον καὶ χροσμοσυ νην κάλεσαν, οἱ δε εκπύρωσιν και διaκόσμησιν - Plutarchus de EI 9, p. 389 υκ σος ὁ τῶν περιόδων εν aῖς μετUολai χρόνος, ἀλλα μείζων ὁ της τερας, ν κόρον καλοῖσιν, ὁ δε της χρησμοσύνqς λάττων. XXV. Plutarchus de I 8, p. 392 m EuSeb. P. E. i. II, P. 528ὶ ου a μόνον, ως ράκλειτος ελεγε, πυρος θύωτος ἀερι γενεσις καὶ ἀερος θάνατος δατι γενεσις Ἀλλ ετ φεστερον π αυτῶν et θμῶν

παντα

κάλυ

XXVI. Hippolytus es haer. ix Io ad se. XXIV cit.)-Respic.

20쪽

XXVII.

XXIX.

Aetna V. 536 . quod si quis lapidis miratur susile robur, cogitet obscuri verissima dicta libelli, Heraclito tui, nihil insuperabile ab

igni, Omnia quo rerum naturae semina iacta Lernays-sori Themistius in ristot Phys. iii 5, p. 23 Speng. μεῖθεν a ημῶς καὶ δεδιττεται συμφλεγησεσθa ποτε ὁ πaν πειλῶν, πειδὴ διαλυθqσεται

ἔσως' αἰσθητον φως τις, τ δε νοητον δύνατόν ἐστιν ' ως 'σιν Ηράκλειτος το μη δυνόν ποτε πῶς ν τις λάθοι;

Cleanthesin in Iovem Lo : τοῖον ἔχεις ποεργον νικητοι ἐνὶ χερσὶν

ἀμφηκη πυρόεντ ali μοντα κερaυνον . . .. ω συ κατευθύνεις κοινον λόγον

κτε. sed . Vachsmuth ad loc.)- fori. Philodemus περ ευσεβείας

Pythagoras p. Hippolyt. Res aer vi 26 Iamblichus Protrept. a I, P. 3 Arcer ad D. XCV cit.); pseudo-Heraclitus Epist. ix πολλαι δίκης Ἐρινύες, μαρτημάτων φύλακες.

XXXII.

AleX. Protrept. II, p. 87 : λίου μνοντος, νεκα τῶν αλλων ἄστρων νῖξον ν τα πάν--COns Macrobius in Somn. Scip. i. o Heraclitus sontem caelestis lucis scit solem appellat. XXXII. Aristoteles Meteor ii 2, p. 355 μεν ορ λοξδια συνεχοῖς γρου και ξηρο μετaβδελόντων γίγνεται καὶ ου τρεφετaι' ου γαρ h υτὴ ὁσα διαμενει οὐδενα χρόνον ς εἰπεῖν περὶ δε τυνηλιον δύνατον Οὐ- συμβαίνειν, πει τρεφομενου γε τον αὐτον τρόπον, ωσπερ κεινοί φασι, δῆλον τι και ὁ λιος υ μόνον καθάπερ ράκλειτός φησι, νεος si μερ εστίν, αλλ' ἀεὶ νεος συνεχῶς-Alexander Aphrod. in Meteor. l. l. Ol. 93 α ει γε τρεφετο ὁ λιος ἴτως ως καὶ το πυρκαθά φασιν, Ου μόνον ς Ηράκλειτός φησι, νεο εφ' ἡμερη ν ην, aθεκάστην μερa ἄλλος ξaπτόμενος του πρώτου ra δύσει σβεννυμενου, αλλ' ae τε in συνεχῶς, νεος τε και ἄλλοτε λλος γινε , σπερ καὶ αἱ φλόγες ε τω γίνεσαι εἶναι χων-Olympiodorus in Meteor. l. l. sol. 3 ac περβησόμεθα δε την ρακλείτειον παραδοξολογίαν οὐκετι γυ νεος εφ' μερ γενήσεται ὁ λιος δια τον ρύκλειτον, ἀλλ νεος ag εκαστον νυν 'λεγε υ ὁ Ηράκλειτος τι - πάρχων ὁ Ἱλιος, ταν μεν εν ala XXX. post οὐ uulg. Add.; superscriptum habet cod. B ἐσπέρα vulg.