Heracliti Ephesii Reliquiae [microform]

31쪽

LXXXI.

IIοταμοῖσι τοῖσι αὐτοῖσι εμβαίνομεν τε xa ον εμβαίνομεν,

εἶμεν τε και Ους ειμεν.

Καματος εστι τοῖς αὐτοῖς μοχθεῖν και ρχεσθαι

LXXXIII.

LXXXI. Seneca Epist. 58 et ego ipse, dum loquor mutari ista, mutatus sum hoc est quod ait Heraclitus: In idem flumen bis descendimus et non descendimus manet enim idem fluminis nomen,

Rqua transmissa est hoc in amne manifestius est quam in homine, Sed nos quoque non minus Velox cursus praetervellit-Heraclitus

LorenZ.; armenides V. 58 Stein. LXXXII. Plotinus Enn. V. 8, p. 468 Iamblichus p. Stob. Ecl. i. 4I, P. O6 Aeneas Gaz. heophrast. p. 9 ad D. LXXXIII citati)-Cons Hippocrates περὶ διαίτq i. 5; liti de Cherub. 26 P. I 55. LXXXIII. lotinus Enn. iv. 8, p. 468 μεν ορ ράκλειτος, c

Καὶ ὁ κυκεων διίσταται μη κινεόμενος.

LXXXV.

πεφυκότα κινεῖσαι aύτην την κίνησιν σώζευ και συμμενε δια ταυτην ει

LXXXIV. κυκλεύων Alexandri codd. sσταται Alexandri codd. adiciendum osse vidit Bemaysius κινούμεν Vulg. 2μη primus

32쪽

LXXXVI.

Γενόμενοι γειν θελουσι μόρους τ εχειν ' μα λον ε αναπαυεσθαι, και παῖδας καταλείπουσι μορους γενεσθat.

LXXXVII.

ποιουσι την γενεα καθ' 'Hράκλειτον ἐν χρόνω γεννωντα raρέχει τον λαυτο γεγεννημενον ὁ γεννησας.

LXXXVIII.

Io Lydus de Mensibus iii IO, p. 37 d. Bonn. ὁ τριάκοντα

οριθμος φυσικώτατός ἐστιν o a ἐν μονόσι τριας, τουτο ἐν δεκάσι τριακοντός. ἐπει και ὁ του μηνος κύκλος συνέστηκεν κ τεσσάρωνμὸν ἰωνιον βιοτην δυωιτ αν Scit. θεός πορασχειν νέκυες δέ, φησὶν 'Hράκλειτος, κοπρίων ε βλητότεροι-Iulianus r. Vii, P. 226 C: λιγωρεῖν

βλητοτερον m Cedrenusinist comp. I 57 C; Suidas . V. ράκλειτος)-Respic Philo de Protag. ii, p. 555 : ψυχον καὶ νεκρον καὶ κοπρίων,

Cons. Epictetus Diss ii 4 5 . Οὐ θέλεις οἶν ριφθῆναί που καὶ αυτος μι

LXXXVI. Clemens Alex. Strom. iii 3, p. 5I6s Ἐράκλειτος γουν

LXXXVII. Censorinus de D. N. I quare qui annos triginta aeculum putarunt multum videntur errasse : hoc enim tempus genean vocari Heraclitus auctor est, quia orbis aetatis in eo sit spatio: orbem autem Vocat aetatis, dum natura ab sementi humana ad sementim revertitur-Cons Plutarchus lac Philos. V. 24 P. 9O9. LXXXVIII m rameri Α Ρ i, p. 324-cons Philo ad D. LXXXIXcit.-Ceterum hoc non Heraclito sod Stoico noscio cui vestigiis

LXXXVI. γενόμενοί επειδὰν γένωνται Mussach μαλλον δε ἀναπαύεσθαι em

blema esse Clementis coni. Mullach μόρων γενέσθαι Mullach. ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.

LXXXIX.

Ex homine in tricenni potest avus haberi. XC.

M. Antoninus vi. 4ν πάντες εἰς ἔν ἀποτελεσμα συνεργουμεν, οἱ μὲν εἰδότως καὶ παρακολουθητικως, ι δε ἀνεπιστάτως' ἄσπερ και τους καθεύδοντας, οἶμαι ὁ ράκλειτος εργάτας εἶναι λεγει καὶ συνεργους των ε τω κόσμω γινομενων.

XCI.

τελευτην ὁμοῖ πάντων δον φερουσιν αι γ δ φυμ περιεχων, ουδε ἀνθρω- πων ἀπο τρόπου γενε κεκληται.

LXXXIX. Philo u in Gen. i. 5, p. 8a Aucher. triginta apprime naturale est; sicut enim in unitatis serie trinus est numerus, ita in denariis triginta idque lunae cyclus, collecti singulorum menSium plena delineatione secundo, componitur ex quattuor continuatione unitatis horum quadrangulorum, I, IV IX, VI, triginta constituentibus unde non gratis ac frustra Heraclitus generationem id vocavit quum diceret: Ex homine in tricennio potest avus haberi quoniam pubertatem attingit XIV aetatis anno, quo Seminare potest; semen autem eius inter annum confectum iterum post annum XV generat similem sibi ex his autem nominibus avorum Patrum filiorum natorum, sicut et matrum filiarum filiarumque prolibus completa perficitur generatio. XCI. Stobaeus Florii iii. 84-Respic Cleanthesin in ov. 24:

33쪽

XCII. Του λόγου δ' ἐόντος ξυνου ζωουσι ι πολλοι ς οιον

ε χοντες φρονησιν.

Ωι μάλιστα διηνεκεως μιλεουσι, τουτω διαφερονται.

XCIV.

XCV. Plutarchus de Supersi. 3, p. 166 ὁ 'Hράκλειτός φησι, τοις

εγρηγορόσιν να καὶ κοινον κόσμον ιναι, των δε κοιμωμένωνεκαστον εις ἴδιον ἀποστρέφεσθαι.εσθλδ εχοιεν-Hippocrates . τροφρο Ix: φύσις ξαρκεε πάντα πασιν-Plutarchus de Iside 45, p. 369 . Da λόγον καὶ μίαν πρόνοιaν, ως οἱ Στωικοί, περιγινομενην aπάντων aὶ κρατουσa Plotinus Enn. i. 5 p. 668:το φρονειν πῶσιν λον, δι καὶ ξυνον το φρονεῖν-COns Empedocles V. 23 Stein γ πάντα γυ ἴσθι φρόνησιν χειν καὶ νώμaτος Daν. XCII. Sextus Emp. adV. Math. Vii. 3, δια τουτων γαρ qτῶς

non ipsius Ephesii sed interpretis nescio cuius a Sexto male intellecti esse arbitror : cons Schleiermache P. 48 ). XCIII. M. Antoninus iv. 46 ad D. V cit.). XCIV. M. Antoninus iv. 46 ad D. V cit. . XCV. Respie. Ort pseudo-Pythagoras p. Hippolyt. Res haer.

ἀνδρός. XCVIII.

Plato Hipp. mai. 289 B: η υ καὶ 'Hράκλειτος ταμὸν τουτολεγει, ο συ πάγει, τι ἀνθρώπων ὁ σοφώτατος προς θεον πίθηκος φανεῖται καὶ σοφία καὶ κάλλει καὶ τοις λλοις πασιν;

Plato Hipp. mai. 289- ανθρωπε, αγνοεῖ οτι το του Ηρακλείτου ε ἔχει, ως ἄρα πιθηκων ὁ κάλλιστος ισχρος αλλω γένει συμβάλλειν, καὶ χυτρων η aλλίστη αισχρὰ παρθενων γενει συμβάλλειν ως φησιν Ἱππια ὁ σοφός.

Μάχεσθαι χρη τον δημον ὐπερ οὐ νόμου κως περ τείχεος.

XCVI. Origenes e. eis. i. I 2, p. 29I: ὁμως μέντοι βουληθ' scit. Celsus καὶ τοῖτο δῶξαι πεπλασμένον ημiν καὶ ληφθεν ἀπο των πυπλλησι σοφῶν, λλην μεν ναι φησάντων τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ἄλλην δε τηνθRam καὶ ἐκτίθεται γε Ἐρακλείτου λεξεις, μίαν με ἐν fi φησιν 'Hθος γὰρ ἀνθρώπειον ἐν οὐκ ἔχει γνώμας, Γιον δε ἔχει μέραν δέ 'Aνq νῆπιος μουσε προς δαίμονος κωσπερ παῖς προ ανδρός - D. XCVΙΙ).

XCVII. Origenes c. eis. i. 2, p. 29 ad la XCVI cit )-Cons. M. Antoninus iv. 46 ad D. V cit.).

XCVIII. Cons. M. Antoninus iv I 6 ia abτοῖς δόξεις, οἶς νυν θηρίον καὶ πίθοκος. Bemays. XCΙX. Respie Plotinus Enn. i. 3, p. 626 καί τοι καὶ καλὸν λεγου -- φανείη ὁ πρὸς ἄλλο αἰσχρόν, oti ἀνθρωπου κάλλος πρὸς θεῶν πιθοκων, φησίν, ὁ κάλλιστος ισχρὴ συμβάλλειν ἐτέρω γένει ἀλλ' ἐφ' αυτο μεν καλόν. ὁ ἄλλο δε ε κάλοιον φ τοὐναντίον-Cons Aristoteles OP. III. 2,

34쪽

υγιειαν ποίησε δ και ἀγαθον, λιμος κορον, κάματος

αναπαυσιν.

εστὶν λεγουσιν οἱ κατωργιaσμένοι των 'Eλευσινίων τα μυστηρια θεμιτον δέ στι τα μικρὰ μεμυθμένους,υθι τ μεγάλα μυεῖσθαι μόροι a μείζονες

μείζονας μοίρας λαγχάνουσι mox iterum οἱ γαρ τους κει, φησί, λαχόντες μύρους μείζονα μοίρας λωβάνουσι'.CΙΙ. Clemens Alex. Strom iV. 4, p. 57 'Hράκλειτος μέν φησιν Αρηιφάτους θεοὶ τιμῶσι και νθρωποι καὶ Πλάτων , τω πέμπτω της πολιτείας 46 E γράφει κτε-Theodoretus Therap. iii P. II 7, 33ί γε γε Hράκλειτος καὶ Ους ἐν πολέμοις ἀνaιρεθέντας πάσης ἀξίους υπολαμβάνει τιμης' Ἀρηιφάτους γαρ φησίν, οἱ θεοὶ τιμωσι καὶ οι ἄνθρωποι.

και πάλιν Μόνοι sic legit ipse Theodoretus γα μείζονες μείζονος μοίρας λαγχάνουσιν - D. CI).

a I, P. 497 Ἀναξαγόραν με γυ τον λαζομένιον την θεωρὶν φάναι του cI. μέζονα, J μείζονos Theodoreti codd. sed . Plato de Lem. xi. 923 B.

ΠΕΡ ΦΥΣΕΩΣ.

φρονεῖν '

CV Aristoteles Eth. Nic. ii 2, p. IIoxaraci τι δε χαλεπώτερον ηδονὴν μάχεσθαι δε θυμω, καθάπερ φησὶν 'FIράκλειτος Idem Eth. Eud. 11. 7, P. I 22D 22 ἔοικε δε και ράκλειτος λέγειν εις την ἰσχυν του θυμουβλέψας τι λυπηρὰ κώλυσις αυτου χάλεπον aρ, φησί, θυμω μάχεσθαι ψυχης γυ νεῖται-Ιdem Ol. V. II, P. 3I a 29: φειδῶς γαρ

μυτῶν χουσιν οἱ διὰ θυμον επιχειροῖντες, καθάπερ καὶ ράκλειτος ειπε, χαλεπον φάσκων εινa θυμω μάχεσθαι ψυχης a ωνεῖσαι-Plutarchus

ερωτι δε μάχεσθαι aλεπόν, o θυμω κα Ῥράκλειτον' o τι ama θελη καὶ ψυχης ώνεῖται καὶ χρημάτων καὶ δ0ξης-Iamblichus Protrept. p. 4o Areer. : μάρτυς τοῖς λεχθεῖσιν 'Hράκλειτος Θυμω γάρ, φησί, μάχεσθαι χάλεπόν - τι ama χρηίη γίγνεσθαι ψυχης νεεται- Respic Plutarchus Coriol. 22 o μην ἀλλα μεγεθός τι φρονη τος εχοντα τον Τύλλον Ῥῶν

35쪽

CVIII.

οινον.

πλάτων δε φησιν ἐν οἴνω ταχθη aνερ γίγνεσαι. cIX. Stobaeus Florii iii. 8a vorsus est, ortasse Scythini, apud quem nescio an secutum Sit εργον δ' εν νωει καὶ πaρ' ινον γίγ

CVII. ποώειν καλά, φυσιν ἐπα&ντα Valchenaer: vix crediderim orationem ipsius Heracliti esse cons Schielemnacher, P. 479 .cX. βουλὴ Eusebius : βουλὴ lenientis cod. Mullach.

μονίαν extrema Heracliteis e Demosth de Cor. p. 324 adhaeserunt, ut etiam apud Euseb. P. E. i. 28, p. 556)-Strom. V. 7, P. 586

κἀντευθεν Ηράκλειτος εν ἀντι πάντων κλεος ρῶτο, τοῖς δε πολλοις παρα

χωρεiν ομολογεῖ κεκορησθαι υχ σπερ κτροεσι-Proclus in Alcib. p. 255 Creuger m 525 ed. COUS iici ρθῶς ουν καὶ ὁ γενναῖος Ἐρύκλειτος ἀποσκορακίζει το πληθος ως ανουν καὶ ἀλόγιστον Τίς γαρ υτῶν, φησί, νόος φρην δ μων aἰδους πιόων τε καὶ διδασκάλω χρειῶν τε ὁμιλω, ου εἰδότες οτι οἱ πολλοὶ κακοὶ, λίγοι δε γaθοἱ τοιαυτα με ὁ ράκλειτος δι και ὁ σιλλογράφος ὀχλολοίδορον αυτον ἀπεκάλεσεν. CXII. Diogenes Laert. i. 88 και ὁ δυσάρεστος Ηρύκλειτος μάλιστα

aυτον επηνεσε γράψας 'Eν Πριην Βίας γενετο ὁ Τευτάμεω, o πλεων λόγος η τῶν γλων. και οἱ Πριηνεῖς δε αυτ τεμενος καθιερωσαν το Τευτάμειον λεγόμενον. ἀπεφθέγξατο οἱ πλεῖστοι κακοί. cxI. Ita sere orationem restituit Bemaysius Heraclit. i. p. 34 alii Worsor, Cousin, Lassasse aliter. αυτῶν m. Creuge cum nonnullis rocli codd.l φρὴν δαήμων ve δαίμωνD Bero seclusi δήμων tanquam interpretationem praecedentis αυτῶν χρεωνται Bernus de Epp. Heraclit. p. Ia antea fori minus recte χρεονται εν ἀντία Bernnys, Lassallea εν ἀντὶ obet: ἐναντια cod. Suom. p. 68 l ἀένναον Vulg. corr. Iot θνητῶν δε πολλοὶ Cobet. CXII. In od Cobet πλεων ed. Obet. πλείων vulg.

36쪽

CXIII.

τους μυριου τους νος η οὐδενὸς ἀξίους Bermay8-Symmachus Epist. ix. II 5 Io ed. Par. I 6o ): iudicio tuo et similium contentus esse deberem . . . Secundum Heraclitum physicum qui summam laudis arbitrabatur placere uni si esset optimus qui probaret-Theodorus

Olympiodorus Comm. in lat. Gorg. p. 26 ed. Ialin. et Suidas S. V. νaρίθμητος)-COus Cicero ad Att. xvi. II tu vero leges Sexto eiusquo iudicium mihi perscribes εις ωοὶ μυριοι-Seneca Epist. Democritus ait : Unus mihi pro populo est, et populus

νόμους τινας Ρωμaίοις συγγράψαι V. Obet Mnem. N. S. 4, p. 96)Cicero use. V. Iox est apud Heraelitum physicum de principe Ephesiorum Hermodoro Universos ait Ephesios esse morte multandos, quod cum civitate expellerent Hermodorum ita locuti sint:

Aπιστίη διαφυγγανει μη γινωσκεσθαι.

Bλα ανθρωπος ἐπὶ παντι λόγω πτοησθαι φιλεει.

nemo de nobis Ilus excellat si quis exstiterit, alio in loco et apud alios sit an hoc non ita fit omni in populo ' nonne omnem exsuperantiam virtutis oderunt quid Aristides, etc.-Musonius aΡ. Stob. Flor. l. 9 σπερ Αθηνηθεν μεν scit. ξηλάθη 'Αριστείδης ὁ δίκαιος, ξ 'Eφεσου δε 'Eρμόδωρος, εφ' ω a Nράκλειτος τι φυγενηβηδον ἐκελευεν 'Εφεσίους ἀπάγξaσΓλι-Diog. Laert. X. Q καθάπτετaι

σύμπαντες δε σωφρονειν μάθετε δε ἀπάγξaσθε. CXV. Plutarchus An seni sit ger resp. Vii. p. 787 ο τοίνυν μεγιστον κακον χουσιν πολιτεiaι τον φθόνον, κιστα διερείδεται προς το γηρας κύνες a καὶ μύζουσιν ν ν μὴ γινωσκωσι κas Hράκλειτον. CXVI. Plutarchus Coriol. 38 ἀλλ των μεν θείων τα πολλά, ast 'FIράκλειτον, ἀπιστίη διaφυγγάνει μὴ γιγνωσκεσθαι-Clemens AleX. Strom. V. 13, P. 699 . ἀλλα τα μεν τος γνωσεως βάθ κρύπτειν ἀπιστίη aγαθὴ καθ' Ηράκλειτον' ἀπιστίη γαρ διαφυγγάνει μὴ γιγνωσκεσθaι. CXVII. Plutarchus de udiendo , et ὁ Ἐράκλειτον υκ ἔλεγχουσιν εἰπόντa, λὰξ ανθρωπος επὶ am λόγω πτοῆσαι φίλε Respic. Idem de Aud poet. 9, p. 28 ὁ γὰρ Ῥύτως ἀπαντῶν με και

CXV. και βαύζουσι καταβαθουσι akefield, Schuster. CXVI. ἀπιστίη Clemens D e Clementa τα τῆ γνῶσιο βάθεα κρυπτειν ἀπιστίη αγαθὴ Heraclito obtrudunt ullachius Schuster aliique.

37쪽

CXVIII.

Diogenes Laert. ix. I : τόν θ' 'Dμηρον ἔφασκεν αξιον κτων αγώνων κ βάλλεσθαι καὶ ραπίζεσθαι, καὶ Αρχί

CXX. Unus dies par omni est.

CXIX. Quae tanquam huc reserenda 'Hράκλειτος μευθεν ἀστρο- λόγον φησὶ τον πιμηρον erichol Ven. A. ad Il. xviii. 25 et Eustathio P. II 42, 5 ed. Rom. depromΡSi Schleiermacheri. 3 5, ea mihi aliena videntur, Heraclidis fortasse Milesii cons ustathius . Og, 6oot Achilles at Isag. p. 24 B PetaV.CXX. Seneca Epist. Ia meraclitus, cui cognomen secit orationis obscuritas, Unus dies, inquit, par omni est hoc alius aliter excepit dixit enim parem esse horis, nec mentitur . . . alius ait parem esse unum diem omnibus similitudin nillil nim abstlongissimi temporis spatium quod non et in uno die invenias, lucem et noctem et alternas mundi vices-Plutarchus Camill I :

Eiνθα δεοντι ' ἐπανίστασθαι καὶ φυλακας γίνεσθαι γερτιζώντων καὶ νεκρων.

δαίμων-Alexander Aphrod. de Fato , . I Oroll. - de Anima

38쪽

CXXIV.

Νυκτιπόλοι μάγοι βάκχοι, ληναι, μύσται.

CXXV.

μυευνται.

CXXVI.

CXXV Clemens lex Protrept. 2, p. 9 EuS . . . . 3, p. et ad D. XXIV citatus-Respic Arnobius adV. Nat. V. 29: ac ne quis sorte a nobis tam impias arbitretur confictas res esse, Heraclito testi non postulamus ut credat, nec mysteriis Volumus quid super talibus senserit ex ipsius accipiat lectione totam interroget Graeciam, quid sibi velint ii phalli, quos per rura per oppida mos subrigit et veneratur antiquus, inveniet causas esse eas quas dicimuS.CXXVI. Clemens Alex Protrept. 4, p. 44 σὐ δε ἀλλ' ει μη προφη

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ.

δόμο

οι τινές εισι.

CXXVII.

CXXVIII.

Iamblichus de Myst. v. 5 θυσιῶν τοίνυν τίθημι διττα εἴδη τα μὲν ων ἀποκεκαθαρμένων παντάπασιν ανθρωπων, οῖα φ ἐνος - ποτε γένοιτο σπανίως si φησιν 'Hράκλειτος ή τινων λίγωνευαριθμήτων νδρῶν τα δ' ενυλα καὶ σωματοειδη καὶ δια μεταβολης συνιστάμενα, οἷα τοῖς τι κατεχομενοις π του σώματος

αρμόζει.

ν ἀναισθ'σὶν ὀνειδίζοντος τοῖς ἀγάλμασι Και τοῖς ἀγάλμασι τουτέοισιν εἴχονται ὁκοῖον ει τις δόμοις λεσχηνεύοιτο-Origene c. eis. i. 5 P. 6:ε, τοῖς ἐξη ου θελων scit Celsus aino κοινοποι - ως- πρῶτον πὁ τούτου εὐρεθεν, κτίθετa 'Hρακλείτου λέξιν ' λεγου ν' 'Oμοιa, ὼς ει τις τοῖς δόμοις λεσχηνεύοιτο, ποιεῖν του προσιόνυς ς θεοῖς τοῖς ἀψάχοις-

Idem c. eis. Vii. 62, p. 38 Celso): και μὴν καὶ Ηράκλειτος δε

39쪽

CXXIX.

CXXX.

cXXX. Apollonius Epist. 27 ώματι βωμους μιαίνουσιν ἱερεις, ιτα θαυμάζουσί τινες, πόθεν αἱ πόλεις ἀτυχουσι, ταν μεγάλα δυσθετοσωσιν. δε της ἀμαθ&ς 'Hρύκλειτος θν σοφός, αλλ' υδ' κεῖνος 'Eφεσίους πεισε

σώμασι miλ πειρασθαι πορρύπτειν Latine extant haec in versione Billii p. 634 d. ar. 583 Graeca resuro accepta Ignatio uidi, qui rogatu Adolphi Nelibaueri liumanissime ea in meum Sume Od. Vat. exscripsitJ-Respic fori. Plotinus Enn. . , . 54

Dint Laert. X. 7 . πάντα ψυχων ειναι καὶ δαιμόνων πλήρη.inis 5 a Schuster. cons Schleiermacher P. 495.

CXXXII.

CXXXIII.

Apollonius Epist. I Ἐράκλειτος ὁ φυσικος αλογον ειναι καταψυσιν εφησε τον ανθρωπον. ει δε τοῖτο αληθές, σπερ ἐστὶν ὰληθές, εγκαλυπτεος καστος ὁ ματαίως ἐν δόξη γενόμενος. Sehielemacher ad D. 65.

CXXXIV.

ερωτηθεὶς τι εστιν νοια, εἶπε προκοπης εγκοπη- Maximus Cons.

CXXXV.

40쪽

CXXXVI.

Maximus Cons. Serm. 8, p. 57 . 'Hρακλειτου φυσικου. ευκαιρος χάρις λιμω καθάπερ τροφη αρμόττουσα τηὶ της φυχηSενδειαν ἰαται. v. Schielemache P. 522.

CXXXVII.

Maximus Cons. Serm. 46 p. 646 'Hρακλείτου συντομω τάτην δὸν ὁ αυτος Τheophrastus 3 ελεγεν εις ευδοξίαν τογενέσθαι αγαθόν.

CXXXVIII.

Schol ad Eurip. Hec. 34, t. i. p. 54 Dind. κοπις λαλος . . . κοπιδας τε a των λόγων τέχνας ἄλλοι τε καὶ Τίμαιος Osτως γράφει Ωστε καὶ φαινεσθαι μη τον Πυθαγόραν ευράμενον των ληθινῶν κοπίδων μηδε ο ὐφ' Ηρακλειτο κατηγορουμενον, αλλ αυτον 'Hράκλειτον εἶναι τον ἀλαζονευόμενον. nolo quae Timaeus ante oculos habuit Heraclito ad tribuero: si quid in loco misere corrupto cernere licet, illud saltem videre Videor, restituenda esse Πρωταγόραν et ρακλείδην nomina. eru-olidis enim Pontici exstitit dialogus περὶ του ρητορευειν ' Πρωταγόρας inscriptus; aepius autem, teste Bastio ad Gregor Corinth. p. 6o3, Πρωταγόρας et Πυαγόρας a scribis confunduntur. Neque adsentior Beroto Heracliti nomen reponenti in Schol ad Eurip. Alc. 983, loco artissime cohaerente cum iis quae ex Heraclide Pontico Clemens Alex Protrept. 2, p. 34, Photius LeX. S. V. λυσιοι τελεταί Servaverunt. Apud Orion Elym. s. V. κάμπος non Heraclitum sed Heraclidem grammaticum, qui περὶ τυμολογίας scripsit, citari animadvertit iam Sturgius ad Orion. p. 25 cons Cyrill Lex in Crameri A. . iv. . 84.