Heracliti Ephesii Reliquiae [microform]

41쪽

Sigia, quibus in adnotatione critica usus sum, haec sunt:- - Od. Arundelianus: C in cod. Cantabrigiensis vix una parte orationis continet in cod. Laurentianus LXIX L M, cod. Laur. LXIX 8 N in cod. Laur. LXIX D: μ. - editio Frobeniana St. - ed. Stephanica prior: Ciab. - ed. obeliana Gibus autem in locis, amicorum opera et studio, citare potui Iectione codici Marciani 393 et Burbonici 53. Laurentianos, rogat Fausti asinii, in meum usum contulit Nicolaus d Angiani, hypo- bibliothecarius Florentinus Arundelianum et Cantabrigiensem ipse excussi. I 'Hράκλειτος λυσωνος I, o τινες. 'Hρακίοντος Ἐφεσιος. υτος evase με κατα την εατρο καὶ εξηκοστην λυμπιάδα μεγαλόφρων δε γεγονε ra ὁντινaου και περόπτης, ως a εκ ου συΠράμματος αυτο δηλον ἐν φησι Πολυμαθίη νόον ου δίσκει Ἐσιοδον π αν δίδαξε και Πυθαγόρην υτίς τε Ξενοφάνε xa 'Exaτaῖον εἶνaι a D το σοφόν,επίστaσθαι γνωμην κ οἴεται κυβερνaσθa πάντα δια πάντων τον τε Ομηρον φοσκεν ἄξιον των aγώνων εκβάλλεσθαι καὶ aetri σθaι, καὶ

42쪽

εχον

mannus Cob. λεγεται codico Fr. St. πείρατα Hermannus Cob. πειρῶται

43쪽

μενον amτο πυρ ξυγραίνεσαι συνιστάμενόν τε γίνεσθαι δωρ, πηγνυμενον δε το δωρ εἰς γην τρεπεσαι καὶ aυτην ὁδὼν ἐπι ὁ κάτω ει- λεγει

σοφον νδρα προσαγορεύει χαίρειν. Καταβεβλ σa λόγον περὶ φύσεως δυσνόqτόν τε καὶ δυσεξῆγοτον εν τισιμεν ουν ερμηνευόμενος κατὰ λεξιν σὴν δοκεῖ δύναμίν τινα περιεχειν θεωρίaς

κόσμου τε του σύμπαντος xaὶ τῶν εν τούrω γινομενων ἄπερ εστὶν εὐθειοτάτη κειμεν κινῆσει τῶν δε πλείστων εποχὴν εχοντα, στε καὶ τους επι πλεῖστον

Io μετεσχηκότa συγγργμάτων διαπορεῖσθαι της ορθῆς δοκούσqς γεγράφθαι

Υστάσπεω χαίρειν. ao κόσοι τυγχάνουσιν ντες επιχθόνιοι της μεν ὀλοθείης καὶ δικαιοπραγμο-

44쪽

eis μοι ἄνθρωπος τρισμυριοι, οἱ δ' ἀνάριθμοιουδείς. 'aυ χυδῶ-a παρὰ Περσεφόνη. καὶ tiλλο τοιόνδε 'Is μη ταχυς Ηρακλείτου Ἀμφαλον εἴλεε βίβλον τουφεσίου μάλα τοι δύσβaτος ὀτρaπιτός. ὀρφνὴ καὶ σκότος εστὶν ἀλάμπετον' Α δε σε μύστος εἰσαγάγη, aνερου λωπρότερ' ηελίου. I et Γεγόνασι δε ράκλειτοι πεντε' πρῶτος υτυς υτος' δεύτερος ποιητος ao λυρικός, o εστ των δώδεκα θεῶν εγκώμιον τρίτος ελεγεὶς ποι τῆς Ἀλικαρνασεύς, ει o Καλλίμαχος πεποίηκεν ἴτως'

Numeri Romam capitula oditionis Littreianas indicant. In textu constituendo Littreium sero secutus sum, ita tamen ut aliter interdum orationem distinguerem, o saepius codici Vindobonensis scripturam revocarem Graviorem nostri et Littreiani textus discrepantiam semper adnotavi ceteram Iectionis varietatem parcius commemorandam duxi. Siglia sua sum hic:

45쪽

VI. Τά τ' αλλα πάντα καὶ ψυχὴ ἀνθρώπου a σῶμα, κοῖον ἡ ψυχὴ,

διaκοσμεε ι. σερπει δε ες ἄνθρωπον μερεα μερεων λα λων, χον 5 σύγκρησιν πυρος κω δaτος, τὰ μεν ληψόμενα τὰ δε δώσοντα καὶ τὰ μεν λωβ-οντ πλεiον ποιεῖ, τὰ δε διδόντα μεῖον πρίουσιν ἄνθρωποι ξύλον, ὁ με ελκει ὁ δε θεει - δ' ὐτο τουτο ποιεουσι, μεῖον δε ποιεοντες πλεῖον ποιεουσι τοιοῖτον φύσις ἀνθρώπων το μεν θεει τωδε ελκει, o με δίδωσιτ δε λαμβάνει isti τω με δίδωσι του δε λaμβάνει, καὶ τῶ με δίδωσι τοσ- Io ουτω πλεον ου δε λαμβάνει τοσούτω μεῖον χῶρον δε-κaστον φυλάσσει τηνεωυτου, xa τὰ μεν επὶ τ μεῖον ἰόντα διaκρίνεται, την ελάσσον χώρqν, τὰ δεεπὶ το μεον πορευόμενα συμμισγόμενα ξαλλάσσει ς την μεζω τάξιν τὰ δε

καὶ λάσσω χουσα περιφοιτα τὰ μόρια τὰ ωυτῆς, ἴτε προσθεσιος ἴτε 15 φaφεσιος δεομεν των μερεων, κατὰ δε αύξησιν των πaρχόντων καὶ μείωσιν δεομεν χώρης, καστα διαπρησσε ι, ε εντινα ἄν σε λ ,-a δεχετa τὰ προσπίπτοντα. ου γὰρ δύνaται το ὁμότροπον εν τοῖσιν ἀσυμφόροισι χωρίοισι εμμενειν πλaνῶται μεν γὰρ ἀγνώμονα, συγγινόμενα δε ἀλληλοισι γινώσκει προς- προσίζει προσίζει γὰρ το συμφορον τω συμφόρω, ὁ δε

m. Περι μεν ουν τῶν ἄλλων ζωων εύσω, περι δε ἀνθρώπου δηλώσω.25 σερπει γὰρ ες ἄνθρωπον ψυχὴ πυρος καὶ δατος σύγκρασιν εχουσα μοῖρανσώ τος ἀνθρώπου τaῖτα δε καὶ θήλεα καὶ ἄρσεν καὶ πολλὰ καὶ παντο , τρεφεται δε καὶ aύξεται διa, τ περ ἄνθρωπος ἀνάγκη δὴ τὰ μερεα εχειν πάντα τὰ σιόντa' ου τινος γὰρ μὴ νεί μοῬα εξ ἀρχῆς, ου ὁ αὐξηθελούτε πολλῆς τροφῆς πιούσης με λίγης χυ γὰρ χει το προσaυξόμενον 3 ἔχον δε πάντα αετα εν χώρη τῆ εωυτο εκaστον, τροφῆς πιούσης ἀπουδατος ξηροῖ καὶ πυρὸς ποῖ καὶ τὰ μεν εἴσω βιaζόμεν τὰ δε ελ.

46쪽

APPENDIX - II. ελκει, το δε ὼθεει, ισω δε βιαζόμενον ξω σει, ν δε βιηυι παρ καιρόν, παντος ἀποτεύξετaι. X. 'Εν δε λόγω πάντα διεκοσμησaτο ara τρόπον υτ εωυτετ εν τω σώματι το πυρ, ἀπομίμησιν του λου, μικρα προς μεγάλα καὶ μεγάλα προς μικρά κοιλίην με την μεγίστον, δατι 'ρω καὶ α πυρὶ, νω Gμεων, δουναι πῆσι a λaβεῖν παρὰ πάντων, θαλάσσης δύναμιν, ζωων συντρόφων τροφον συμφόρων δε θορόν περὶ δε ταυτην δατος ψυχρου καὶ ποῖ σύστασιν δώξοδον πνευ τος ψυχρου καὶ θερμου, ἀπομίμησιν γης της ταI επεισπίπτοντα πάντα ἀλλοιούσης. κατaνδείσκον, τα δε αυξον, σκέωσιν ὁδατος λεπτο καὶ πυρδς ποιησατ ρορίου φaνεος καὶ φανερου, πι του συνεστηκότος ἀπόκρισιν ἐν φερόμενα πάντα ες το φανερον ἀφικνέεται

τ' ἀφανε γινώσκει καὶ τοῖσιν φανεσι τὰ φανερὰ καὶ τοῖσι αῖσι τὰ

εἰδὼς ἀεὶ ὀρθῶς, ὁ δ μὴ εἰδὼς δελοτε ἄλλως. φύσιν ἀνθρώπου καὶ βίον

λυμaινόμενοι ἰσχυρότερα ποιεουσι ' κείροντες τὰ 4περεχοντα ab πυaπλε- κοντες δελίω ποιεουσι. 'aὐτὰ πάσχει ἄνθρωπος.

47쪽

XVII. οἰκοδόμοι κ διαφόρων συμφορον ἐργάζονται τὰ μεν θυα γραίνοντες, τὰ δἐ γρὰ ξηραίνονrες, τα ἐν ἄλα διαιρέοντες, α δἐ διηρημένα συντι- θεντες μὴ λω δε εχόντων Οὐκ ον ἔχοι ἡ δεῖ δὶι ν ἀνθρωπίνην μιμ-τaι τὰμ ἡ ξηρὰ γραίνοντες, τὰ δε ἐγρὰ ξηραίνοντες, τὰ μεν ἄλα διαρρέουσι, τὰ ἐδι νημένα ξυντιθέασι 'asera πάντα διάφορα εόντα συμφέρει a φύσει. XVIII. Μουσικῆς ὁργανον πάρξαι δεῖ πρῶτον εν Qqλώσει ὰ βούλεται. ωμονίος συντάξιες ε των υτῶν χυχ in aὐτa εκ του ὀξέος καὶ ἐκ του Io βαρέος ὀνόματι με ὁμοίων φθόγγω δε οὐχ ὁμοίων τὰ πλεῖστα διάφορα μάλιστα ξυμφέρει, τὰ δε λάχιστα διάφορα κιστα ξυμφέρει ει δε μοια

πάντα ποιησει τις, οὐκ ἔτι τέρψις' ἱ πλεῖσται με βολα καὶ πολυειδέστα ιμάλιστα τέρπουσιν.

Μάγειροι ψα σκευάζουσιν ἀνθρώποισι διαφόρων συμφύρων, παντοδαπὰ δ συγκρίνοντες ε τῶν υτῶν Ου aὐτά, βρῶσιν καὶ πόσιν ἀνθρώπω εἰ δἰ πάντα μοι ποιῆσει, οὐκ ἔχει τέρψιν οὐδ' ει ἐν τῶ αὐτῶ πάντα ευντάξειεν ου u εχοι ρθῶς κρούεται τὰ κρούμara εν μουσικῆ τὰ μεν ἄνω, τὰ δεκάτω γλῶσσα μουσικqν μιμέεται διaγινώσκουσα μεν ὁ γλυκύ καὶ το εὐτῶν προσπιπτόντων, και διάφων και ξύμφωνα κρούεται δε τοὐς φθόγγουςJῖψ ἄνω καὶ κάτω, καὶ Οἴτε τὰ ἄνω κάτω κρουόμενα ὀρθῶς ἔχει με τὰ κάτω ἄνω 'καλῶς δεβρμοσμέν' γλώσσης, τ συμφωνί τέρψις, ναρμόστου δἰ λύπ'.

XIX. Naκοδέψa τείνουσι τρίβουσι κτενίζουσι πλύνουσι ταὐτὰ -ιδίων

θεραπελ. Πλοκέες ἄγοντες κύκλω πλέκουσιν ἀπ της ἀρχῆς ἐς τὴν ἀρχὴν τελευ-

δ' ἔχοντα οὐ ποιέουσιν ἐξ δaτος και γῆς τὰ πὰ ξηραίνοντες καὶ τὰ ξ ρὰ γραίνοντες, φaιρέονται πὁ τῶν ὐπερεχόντων, πρὸς τὰ ἐλλείποντa

ἀφαιρούμενος, τοῖσιν ελλείπουσι προστιθείς, τὰ πὰ γραίνων καὶ τὰ Ορὰξ ραίνων. XXII. Uaμέες τροχον δινέουσι, καὶ Οἴτε πρόσω γε πίσω προχωρέει,

ετερον τω τέρω, ε τῶν αὐτῶν τάσιν αὐτοῖσιν ὀργάνοισιν ἄνθρωποι

τaὐτὰ πάσχουσι καὶ ἶλλ ωa εν αὐτ περιφορη πάντα εργάζονται κτῶν αὐτῶν οὐδε ὁμοιον τοῖσιν aὐτοῖσιν ὀργάνοισιν, λυγρῶν ξηρὰ ποιέοντες I xa εκ τῶν ξηρῶν γρά. XXIII. Γρνματικῆ τοιόνδε σχημάτων σύνθεσις, σημεῖα ανθρωπίνης φωνῆς δύνaμις τὰ παροιχόμενα μν'μονεῖσαι, τὰ ποιητέα δηλῶσaι δι επτὰ σχημάτων ἡ γνῶσις ταὐτα πάντα ἄνθρωπος διαπρῆσσεται καὶ ὁ πιστάμενος

γράμμam 'ar ὁ υτ επιστάμενος. ἐς Ἀπτὶ σχημάτων Ἀαι aἴσθησις 5 ἀνθρώπω ακοῆ ψόφων, ψις φανερῶν ρὶ ὀδμῆς, γλῶσσα δονῆς καὶ dqδίης, στόμα διαλέκτου, σῶμα ψαύσιος, θερμοῖ v ψυχροῖ πνεύματος διέξοδοι σωκαι ξω διὰ τούτων γνῶσις ἀνθρώποισιν ἀγνωσίθ.

XXIV. Παιδοτριβίη τοιόνδε διδάσκουσι προανομέειν κατὰ νόμον, ἀδικέειν δικαίως, ε πατῶν, κλέπτειν ωπάζειν βιάζεσθαι τὰ κάλλιστα a αἴσχιστα' O ταῶτα ποιέων κακός, ὁ δε αὐτα ποιέων γαθός. επίδειξις τῶν πολλῶν φροσύνης θεῶνται ταὐτa a κρίνουσιν ν ξ πάντων γαθόν, τοὐς δε αλλους aκούς πολλοὶ θωμάζουσιν, λίγοι γινώσκουσιν. ες ἀγορὴνελθόντες ἄνθρωποι ταὐτὰ διαπρήσσονται ' ξαπaτῶσιν ἄνθρωποι πωλέοντες καὶ νεύμενοι - πλεῖσταεωπα - ουτος θωμάζε*ι πίνοντες κa μαι - μενοι ταὐτὰ διαπρῆσσον ι τρέχουσι, παλαίουσι, μάχονται, κλέπτουσιν,εξα-τῶσιν εἶς εκ πάντων κρίνετaι. ποκριταὶ καὶ ε πάται προς

48쪽

III SCYTHINI TEII

FRAGMENTA.

ενGντιον των πρόσθεν νιaυτῶν ὁδόν τὸ γαρ υριον ἐν χθές - δε χθες ἴριον. . . Plutarchus de Pyth. orac. 6 P. 4o : στερον μέντοι scit οἱ Μεγα-ρris πληκτρον ανέθηκαν λθε χρυσουν, πιστήσαντεs, s ἔοικε, Σκυθιν sita edd. λέγοντι περ τη λυ ras, hi dρμόζεται 'νὁ κτι V. Bero Lyr. Gr. P. 79Med. x cons Clem Alex. Strom. V. 8, p. 674 .Fr a Stobaeus Ecl. i. 8, 3 ἐκ του Σκυθίνου περὶ φυσεω. ρόνο εστὶνύστατον καὶ πρωτον πάντων - ἔχοι ἐν ἐαυτ πάντα, καὶ ἔστιν εἴ dia καὶ Ουκεστιν ὁ παροιχόμενο ἐκ του εόντο αὐτ εναντίην ὁδὸν παρ' ἐνιαυτων παρεω- νιαυτων cod. A aissordiiJ. τὸ γὰρ αυριον μῶν νεν μὲν ed. Cant. τ εργανχθέ ἐστιν, τὸ δ' χθὲ αύριον iambos hic ego agnosco et restituere conatus sum Moinelitus caetontas Schuater hexametros dispexit de hoc loco cons.

Is τοῖσι νεομενοισι, και τοῖσι υκ νεομένοισι.-ΩΝ. τουτὶ το μον υπόρρω μελαγχολιas iamν. Discrepantia scripturae Fritetschianae :- ανθρώπινα li 3 ἐπι ριον corr. Cobet ii 4 τὰ δὲ υστέρφ l Ἐλλα κωal 8 περιχνευοντα περιχωρέοντα alii l Ia συντίθη l I κέλομαι sormam satia audacem restitui e codd. aliquot .

49쪽

V HERACLITI QUAE FERUNTUR

EPISTOLAE.I. Βασιλευς πεῖος Ηράκλειτον Ἐφέσιον σοφον νυ προσαγορευει. Καταβεβλη- λόγον γραπτον περὶ φύσεως δυσνόπόν τε και δυσεξqγητον' εν τισι μεν οἶν ερμηνευόμενος κατὰ λέξιν σὴν δοκε μοι δύνaμίν τινα προσφερεσθαι θεωρίας κόσμου οὐ συμπaντος καὶ των π τούτου συμ- βαινόντων, περ στὶν ἐν θειοτάτy κείμενα κινησει των δε πλείστων εποχην χοντα προ cirησιν καὶ μάθοσιν, στε καὶ Ους ἐπὶ πλώστον μετεσχηκότας πωμάτων ἔλλονικῶν καὶ τους λλους τους ἀσχολουμενους

περὶ την τῶν μετεώρων προσοχην καὶ φιλομάθειαν πορεῖσθαι της ἐν ρογνώμη παρὰ σοὶ δοκουσης καταγεγράφει διθγησεως. iaσιλευς υνχaρεῖος

σοι ἀσα μεν προεδρία, in μέραν δε καλὴ καὶ σπουδαία προσαγόρευσις

Hράκλειτος Δαρείου βασιλεῖ πατρος Υστάσπεως aίρειν. κόσοι πιγχάνουσιν ἔντες επιχθόνιοι της με ἀληθείος xa δικαιοπραγί' ἀπέχονται, ἀπλοστίη δε a δόξ κενε προσέχουσι κακης εἴνεκεν ἀνοίης εγω δε μνηστίην χων πάσης πονορίης xa κόρον φευγων παντος οἰκειεύμενον φθόνου

Βασιλεῖ Δαρῶος 'Eφεσίοις 'Aνηρ γaθος μεγα haθον πόλει λόγοις καλοῖς καὶ νόμοις ψυχὰς ἀγaθὰς ποιει aιρίως πων εἰς γαθά. υμεῖς δε Ἐρμόδωρον υ μόνον υτῶν βέλτιστον, αλλὰ καὶ 'Iώνων πάντων ξ βάλετε εὐπατρίδος, αἰσχρὰς αἰτίa ψυχ dγaci προσάπτοντες ἐσμεν ὁ διεγνώ- κατε βασιλεῖ πολεμεῖν δεσπότη, τοιμάζεσθε-αποστελῶ γὰρ στρατιάν, υμεῖς Ου δυνησεσθε ἀντιτάσσεσθαι αισχρον γὰρ βασιλῶ μεγάλω μ' ἀρκεειν φιλοι ει δε μηδἐν τοιουτον εγχειρίσετε, κατάξατε Ἐρμόδωρον και ἀπόδοτε αυτ πaτρ- κτησιν, μνημονεύοντες δ υμῶς κείνου ευνοί ευηργέτησα, φόρους λάττους τάξας ν φέρετε a γην πολλην δους προς ὁ κέκτησθε. I ὼν Ουκ εοίκατε χάριν φείλειν ου γὰρ ν ποτε Ἐρμόδωρον φίλον βασιλεως εφυγαδεύσaτε ἀποστειλατε υν ἄνδρa τους εροῖντας πρός με το δίκαιονυπερ αν εγκαλεῖτε Ἐρμοδώρω ἔν ἐὰν μεν κεῖνος επιδειχθ κακοφρονῶν,επιτιμηθy εὰν δε υμεῖς, επὶ νουν βελτίονα θῶμαι και ει το λοιπον μ*M- νειν κωλύσω εἰς aγαθοῖς ἄνδρας και γὰρ βασιλεῖ μετέρου συμφέρει αὐτα

ράκλειτος Ἐρμοδώρω 'Hδη μηκέτι τοῖς aino χαλέπαινε, Ἐρμόδωρε. Εὐθυκλης ὁ Νικοφῶντος του συλησαντος προπέρυσι την θεον ἀσεβείας μεγέγραπτaι, ἄνδρα σοφία προυχοντα ἀπαιδευσία νικῶν, ως τι πέγραψα τψβωμω, ω φέστηκα, ὁ ἐμὸν νομα, θεοποιῶν ἄνθρωπον re Oaυτόν. εἶτα a κριθiσομαι πὁ ἀσεβοῖς ἀσεβέσι τ οἴει δόξω αὐτοῖς εὐσεβὴς εἶναι ἐναντία φρονῶν οἶς αὐτοὶ περὶ θεῶν νομίζουσιν εἰ καὶ πεπηρωμένοι κρινον ιν τυφλότητα ὁ ελεγον τὴν δρασιν ἀλWὼ μαθεῖς ἄνθρωποι, διδάξατε πρῶτον μῶς τί στιν ὁ θεός, ἴνα ἀσεβεi λέγοντες πιστεύησθε ποῖ ' ἐστὶν ὁ θεός; ἐν τοῖς ναοῖς ἀποκεκλεισμένος ν εὐσεβεῖς γε ο εν σκότει ὁνὴ θεὸν ἱδρύετε ἄνθρωπος λοιδορίαν ποιεῖτaι, λίθινος εἰ λέγοιτο, ia δε ἀληθεύετaι ω τοὐτο ὁ ἐφυμνούμενον, ε κρημνῶν γεννῆται ἀπαίδευτοι, οὐκ

ἴστε μι υκ ἔστι θεὸς χειρόκμητος οὐδ ἐξ ἀρχm βάσιν ἔχει, οὐδἐ ἔχει ἔνα

50쪽

aντιλεγει μοι μεθ', φοβεῖται με λύπη, φοβεῖταί με οργὴ κατὰ τούτων

υπερβολὴ ψυχρου παράλυσις, περβολὴ πνεύματος πνῖγος, περβολὴ ποῖ ῆ νυν μὴ γρὰ νόσος. λλὰ θεῖόν τι ψυχὴ Ἀρμόζουσα υτά. γεία εστ τω

υπεραντλον γενηται το σῶμα, δύσεται ι το εἱμαρμένον αλλὰ ου ψυχὴ δύσεται, αλλὰ θάνατον ουσα χρῆμα εις οὐρανον ἀναπτῆσεται μετάρσιος, δεξονται δε με ιθεριο δόμοι και 'Eφεσίους συκοφαντῆσω πολιτεύσομαι Ουκον ἀνθρώποις, λλ' εὐθεοῖς, καὶ ου ιδρύσω λλω βωμούς, δελ εμοὶ Daλλοι, οὐδε πειλῆσει μοι ἀσεβειαν υθυκλῆς, λλ' γὼ κείνω δεῆν. αυμάζουσι πῶς ἀεὶ σκυθρωπος Ἱεράκλειτος, ο θαυμάζουσι πῶς ἀεὶ πονηροὶ ανθρωποι μικρὰ της κακίας πανεῖτε, κἀγὼ τάχα μειδιάσω καίτοι πραότερος εν νόσω νυν γενόμqν, τι υκ εντυγχάνω ἀνθρώποις, αλλὰ μόνος νοσῶ τάχ και ψυχὴ μαντεύεται ἀπόλυσιν εαυτῆς δ' ποτὸ κ του δεσμω- Io τηρίου τούτου και σειομενου του σώματος εκκύπτουσα ἀναμιμνῆσκεται τὰ πάτρια

χωρία, ενθεν κατελθουσα περιεβάλετο ρεον σῶμa, o τεθνειος τουτο, o δοκεῖ

τες, ερώτημα σύχασαν ἀπορούμενοι πιστῆμης δίου. γνων τι καν τους ἄλλους υκ υτο Ἀλλὰ τύχη ἰάσαιτο. οἴτοι ἀσεβοῖσιν 'Aμφιδάμa, aταῖ ψευδόμενοι τεχνῶν ac υκ χουσι και θεραπεύοντες α μὴ ἴσασι xa ἀποκτιννύντες νθρώπους δι' ἀματος τέχνης ἀδικοῖντες και φύσιν και τεχνην.aἰσχρόν, μιν μολογεῖν ἄγνοιαν, αἴσχιον ἐπιστῆμην υ εχοντα. τί aὐτοῖς