Caroli Paschalij Regis in Sacro Consistorio consiliarij Legatio Rhætica

201쪽

MDCVII LEGATIO munitatis Tauosj , homo minimo malus, a furentibus idcirco comprehensus non ob aliud, quis quod Veneto foederi subscripsisset, continuo dimissus. Intra biduum quatuor spectatos viros iurgiis adorti, eoS coegerunt dare vades sistendi se coram iudicibus , quandocunque Vocaren

i tur.

moque nobiscum essent, quod talium flagitiorum spectatrices esse cogebantur , ne suos oculos ultra conscelera rent, a seditiosorum contactu disce serunt, & ad sua redierunt ; suis tameni stantiis cum illa colluvie relictis ; ut si armis tunc quidem minus possent, suis saltem suffragiis Rempub. iuua

rent. In eo tantum cum caeteriS con

senserunt , ut Strofriclitum esset. Sed de loco ambigebatur. Nam Grisaei firmabant , talium iudicum sedem Ilantium esse. At nuntij domus Dei Curiam. Vbi, , ubi esset,

202쪽

R H AE Τ I C A. ' 98 negotium erat iis formidabile qui magistratum gererent , aut aliquando gessissent Hic terror qui quam pluribmos inuaserat, ex eo edicto multiplicatus cst, quo cautum fuit, Ne quis, durante Strofriclito, rei suae quicquam venum daret, aut pignori poneret. Nemo honestior; aut paulo locupletior quid se futurum esset, tunc qui dem coiiij cere potuit. Nonnulli erant in expectatione eorum , quae cuique

sunt extrema.

Mihi ipsi, qui inter eos Versarer: qui bus haud magis quam feris , ullus

esset respectus iuris gentium', praeterloginquos, & proximos amicos , multa suadebant , , Ut me quam primum inde euoluerem, ubi consilio nihil retageretur , omnia temeritati, cru- delitati permissa essent i dc aliquo procul ab . oculis fibriosorum concederem , ne , in tanta colluuione re rum , dignitatem mei muneris , me,

203쪽

MDCVII LEGATIO

amque personam alicui contumeliae offerrem. Denique, re attentius pen-

sitata, ερ promptior in spem impexaui mihi remanere. Scilicet, si sensis- sem ad me iri, i d quo d Curiae ab His panica factione agitatum fuerat, proximus , ac tutus mihi erat in ea loca. receptuS, quorum incolae nostri es- sent. Hoc meo consilio constantes in

- promissis communitates , ipsosque deo praesidij capitaneos in fide & OL

ficio retentos constitit.

De hoc tumultu, & quo denique erupisset , ad conuentum Badensem literas dedi. Eosque patres testatus sum, Gallicum foedus ab iis fuisse violatum , qui se hostes humanitatis, Miuris gentium ruptores aperte profi

terentur. -

hlon deerant qui tantam vim ho

minum truculentorum & saeuorum

tam cito conglutinari potuisse mirarentur. Sed id ita euenisse mi-

204쪽

R H AE Τ Ι C A. 99nus mirabitur is , qui cogitabit istis, quamlibet in multis discordarent, unum, eundemque finem fuisse , ut locupletissimum quemque in praedam corriperent. Vt peruenirent, primo patriς charitatem simularunt. Ab hac improbissima ironia ad omnem immanitatem transgressi sunt. Vt bonos sola bonitatis similitudo conciliat , sic improbos praua studia, & hiantes cupiditates, quamuis diss1-tos, cito condensant. Iam tempus Ve-1iisse dicunt, cum se sericis vestibus conspicuos faciant. Victum agrestem, dc durum molli, ac delicato commutent. Inter homines liberos nullum oportere esse fortunarum discrimen. Nemini plus opum relinquendum, quis id, quσd tribus floreno rum millibus aestimetur. AEqualitatem rei esse verum specimem liberta

ris, Quicquid plus eo quispiam pos

N iij

205쪽

MDCVII LEGATIO sideat , id in eos , qui minus habeant, distribulaequum esse. Haec est illis ve-

ra , & sueta tumultuandi causa , cui caetera omnia praetexuntur. Ac tunc quidem non iis contenti, quae antea

stagitiose fecerant, alios insuper arti culos scripserunt in hunc modum, Ι Vetusta foedera confirmentur, &seruentur. I Ι Consilium secretum exturbetur. Posthac nihil tale in Rempubl. inducatur, sed antiqua instituta in ea vigeant. III Gallici capitanei, qui sunt in Vallellina, dimittantur. IIII Pensiones princi

pum extraneorum nemo accipere

audeat. Quas priuati accipiunt, eae

in commune conferantur. V Ne

trius religionis mystae se rebus pol,licis inserant, nisi si cuiuspiam comsilium exquiritur. Neque communitatum conuelitibiis intersint. V ICohortes pro Veneta Repub. scriptae patria non excedant. Qui sc-

206쪽

eus faxit, in hunc , prater amissi nem honoris, & fortunarum, capite anquiratur. VII Qq laesae , ω proditae Reipubl. rei sunt, hi iudicio Strofricliti poenas, quas meriti sint, luant. VIII Nullus eorum, in quos nunc sunt exulceratae suspiciones, exeat e patria. Nihil sui quisquam auferat, neue quid arraboni det, donec omnia iudicia consummata fuerint. I X Nuntiis communitatum, quoties ad conuentus mittuntur , ne

liceat eam , quam quisque Voluerit, orationem habere. Sed ed suae quis que communitatis suffragium in scrDptis deferat. Qincquid ibi decretum fuerit, id quoque scripto comprehensum ad sues referat. Haec iubent esserata, fixa, perpetua& adiici iis, quae antea nefarie , & flagitiose decreuerunt. Q ne variari possint, I simgulis Triumuiris solium cuiusque foederiS extorquent. Singula suis

207쪽

R H AE Τ Ι C Α. Io litionem, eorum qui in carcerem rapti fuissent, liberationem, confirmationem earum literarum,quibus inditum nomen trium sigillorum , quibus edi, citur, ne quis,iniussu communitatum, arma capiat. Hoc ubi rescivi, non potui satis mirari, quid ita nulla ruptorum foederum ab hac tam solenni l

gatione mentio fieret. Quid ita ij, qui

tantis animis minora, & leuiora re charent , silentio itansnitterent 'ea, in

quibus omne rerum momentum esset.

Quapropter ad eos per interpretem regis literas dedi, quibus rogabam, Vt

eius amicitiae respectu, cuius vinculo rex, & uniuersum nomen Helveticum constringuntur, velint Rhaetos admonere eius fidei, quam saevamento sanxerunt. Quibus rationibus id probe,&utiliter facerent, eas singulari scripto comprehensas, & interpretatas literis addidi. Sed nequicquam. Responderunt, huiust nodi res gradatim uactari

208쪽

MDCVII LEGA ΤΙ Ο oportere. Vbi illa tria impetrauerint, se hoc acturos. Usque ed prς liberatione duorum qui, ob laetam publicam maiestatem , paulo post capite poenas dederunt, ab istis foederum violatio in leui habita. Sed, ubi comper tum est, quinque pagorum impulsu eam legationem ad Rhaetos fuisse mi

fam , omne id negotium tam foedetracto ari prudentiores mirari desierunt. Satis constitit, tunc quidem eOS pa gos conuenisse cum Hispanico legato, & in se re cepisse, in generali conUentu Badensi, qui eam legationem decreturus est et, nullam de ruptis foederibus , nec de transitu factum iri mentationem. Ea certe legatio, ut Helvetico

nomine indigna, & Hispanicae libidi ni ancillans probris ubique lacerari

coepta. Cur, Uno ore Omnes quieti, 'ac

turbidi pariter inquibant,cur, inquam, petitur , Ut Strofrictatum nullum sit 3 Cur non potius , ut in illud non alij,

209쪽

quam viri probi, dc experientes eligam turὶ Quid publicae utilitati inimicius dici potest 3 Cur postulatus ut patriae proditoribus sua scelera impune sino

Annon palam est, id istos agere, ne a comprehensis extundi possit, quo autore, dc quibus consciis in patriae perniciem insurrexerint 3 Hos tamen singulari Dei permissu in carcerem fuisse compactos. Α quibus 3 ab illis ipsis, quibus plures illorum missi essent, quos ipsimet seditionis duces e quietis turbidos fecissent. Non abolitionem Strofricliti petendam fuisse , sed, ut

species eius, quae sit atrox, ac truculeniata, meliori mutetur, ea, in qua & striuctum ius, dc ςquitas pariter: emineant, illa ipsa, in quam omnes communitates consenserunt, & cui nomen re dimationis indiderunt. A qua , & Vniuersis grata postulatio fuisset. Omniquidem tempore &loco, & inter omnis generis homines iustitiam regnum obtinere re imi humanarum ratio po-

210쪽

stulat. Verum si se ipsa nunc rebus Rhaeticis suo praesenti numine non in terponat lutem uniuersae gentis esse deploratam omnes boni consensu fatebantur. His etsi nulla nec prauitas, nec impudentia contradicere poterat, 'nihil tamen Helueti j tam flagranter urgere institerunt, 'iam ne diutius illi, quos propugnatum venissent, in vim culis haberentur. Hinc quoque fides facta, non his tantum,sed iis omnibus, qui proditionis arcesserentur, hoc taminiusto & superbo postulatu impunitatem quaeri. C terum literis trium si gillorum tunc quidem communitati-

bus nihil dici potuit quod vehementius odissent. Scilicet, eas literas dice bant esse inuentum illorum prim Tum , qui omnes machinas destruendae populorum libertati conquirant. Nec enimcommunitatibus aliam reliquam esse rationem reprimendi audaciam,& scelera hominum improbissimo-