Caroli Paschalij Regis in Sacro Consistorio consiliarij Legatio Rhætica

171쪽

MDCVII LEGA ΤΙ Ο

per eos dies fuerat, a e ullus Venetis militum deleetias prius concederetur, quAn sciretur , quid responsi super auxilijs Rhetricis ractico legato Venetiis datum esset. Nam generale res. ponsim, quod is iamdiu acceperit, nihil ad rem pertinere. Velle sibi speciatim dici , quς sit Veneti senatus super Rhςticis rebus, ut nunc sunt,sem tentia. Si ei legato non ea reseonsa dentur, quibus abunde sibi satisfiat,&militum delectuis Alpium transitu Venetos prohibitum iri. Hςc, ut dixi,

in propatulo omnium vox fuit. Enimuero tunc omnes non parum mirari,

quiseam esset sensus illorum, qui rem eam , quae ad se maxime pertineret, lite aduerterent quidem, aut eam sane non e rς sua tam diu, tamque ob- stinate dissimulando omnem eius negoth curam ad eos reiicerent I apud quos omnia constaret esse soluta , Mimmersa fluctibus confusionis. Denique Senatus Veneti hoc responsum

172쪽

fuit, cum rege aetium iri quibus modis Rhaetis auxilia submitti possint, quandoquidem, inquiunt, in hoc negotio praecipuae sunt partes regis. Si de tanti regis opibus, ac dignitate senserunt, reete. Si de eo, quod cuius . que foederati interest , illud utique dici potuit. Nam quid, quae , detrimenti regnum Galliae patiatur, quamuis tota Rhaetorum regio cogatur in potestatem Hispani 3 Num idcirco quicquam de Gallica magmtudine,ic potentia detrachium dicas 3 At si la Vahellina fiat iuris Mediolane sis, nimirum, sciunt Veneti, quantum sua intersit, transalpinis auxiliis non

destitui , quae ipsis nomisi per Val-tellinam mitti possunt. Gnari locorum non minus ad Venetos, quam ad Rhaetos, quorum Vestellina est, hoc totum negotium pertinere autumant. His . vocibus vici, plataeae, itinera strepebant. Et adhuc Venetus secretarius nihil horum exa

173쪽

MDCVII LE G A TI Odiebat , aut certe onmia sibi dissis mulanda esse decreuerat. Haec Hi panici cum viderent , gaudio elati non in sinu tantum , sed & propa iam, sicuti spei certi, ridebant. Certe . allegina Hispani faucibus vix eripi

posse videbatur, i In diebus paucis, quibus haec a stasunt , Padauinus secretarius Venetus, Venetiis profectus per Tusum tran- sint , & ad me venit. Instituto inter nos, ut fit , sermone, is omnem eam C'ntr*uersiam , quae tunc essotinter Pontificem & ; Venetos, Ordine apud me exequutus est,ad hunc ferme' modum. Primo accusauit Pontificem nimis affectus, eius, qui pontificalem H celsitudinem parum . decet. Quippe hoc fastigium quisquis insederit, ab eo desiderari, ut sit parens nominiit Christiani , non turbator. Satis sciri, ipsum ob se demisisse, ut pro uniuersali parente factus sit minister Hispanicet ambitionis, quae nullo

174쪽

R Η Α Υ I C A.' 8 fine terminatur. Contra omne. fas, &omne officium, non dico summi pastoris, sed cuiuslibet, qui in Ecclesia Dei vel minimo munere fungatur, faces discordiae omnibus Venetae di tionis partibus subdidisse, ut eam fi ciat praedam aut suam , aut eorum, quibus se ipse deuouit. Ad hoc tam malum facinus patrandum adhibuis- se Ietuitas , qui ad plerosque Venetae ditionis homines ausi sent dare Et ras , quibus omnes diligenter cauere iubent, ne in urbe Veneta intersint sacro milia. Qin hoc faxit, hunc aiunt esse idololatram. Hoc malum si non Senatus, inquit, extraordin ria diligentia compescuisset, ibi res fuit, ut caedibus omnia redundatura fuerint. Rem usque ed processis ut ipsa sanctimonialium coenobia hςclues peruaserit , quarum hae dicantur esse Papinae, aliae Venetae, seu republicantes. Certe his de rebus perpetua esse inter ipsas certamina. Edu- ' L iiij

175쪽

MDCVIU LEGATIO Eta & instituta Reipub. condita ante lannos tercentum nulli Vnquam cem

surae obnoxia fuisse. In his nihil ab vi lo Pontifice mutatum, usque ad eum, qui nunc Apostolica sede Iedeat. Qui etsi erga Rempub. Venetam eth animo tam cxulcerato, Senatum tamen

Venetum pro sua insigni pietate, proque illa singulari obseruantia, qua semper fuit erga sanct am sedem,aper te professinii esse, earum rerum se destiturum nulli, quas ab se praestari aequum sit. Q pia mens etsi V neci est congenita , tamen grande ad eam accessulis momentum, regios hqrtatus,& augustamillam tanti prin- cipis autoritatem. Hanc quidem animi regii, & sapientiae regalis magnitudinem hodie Rempub. Venetam, Vt salutare quoddam, & beneficum n. men, admiratione, & singulari quadam Veneratione prosequi. Certe sic animum inducere, sibi in tanti regis amicitia plus esserep0sivum, quam in

176쪽

R H AE T Ι C A. 8scaeteris iis quibus tractatio credi possit. Iamque Sonatum Venetum libenter agnoscere, quin, regie rex rem tradi arit, & quidem nullo cuiusquam impulsu,sed suae unius bonitatis,regia

que magnitudinis monitu. Huic regiae auroritati eumdem Senatum tantum tribuisse , ut ea, quae decresset, suspenderit, carcere clauses emiseri Romam legatum miserit. Verum quo se Veneta Respub. ossiciosiorem, Mi edis Apostolicae obseruantiorem ost dit, hoc minus ad ullam quitatem

flecti potificem potuisse.Nihil eorum,

quae aspere statuisset, remisisse. Ne adduci quiOm potuisse, ut suum interdictum suspensem teneret, donec ducrat liqc de reconciliatione tractatio dumque Veneta edicta suspensa manent. Huic uni regiae petitioni Rempub. assentiri non potuisse. Nullius

equitatis esse, ex una parte omnia eL

se iuspensa, ex altera nihil. Hic,inquit, Omnis nodus est. Caeterum duim h*c

177쪽

MDCVII LEGATIO

tractantur, dum omnium mortalium . . Vota in hoc Vnum sunt erecta, ut res

concordia finiatur, inde nihil aliud ap-' paruisse, nisi magnos belli paratus,pria αδ occultos, deinde manifestos, postremὁ tales, ut magna causa sit, quapropter sibi Respub. sollicitius caueat, ει quibus munimentis aduersus tantum impetum protegi potest, haec umrique conquisita ad manum habeat. propter Rempub. nunc .quidem magnae classi instruendae,atque ornamdς intentam esse. Huius classis praefecto summum ius datum iri illi consimile, quod fuit Romani dictatoris. Terra quidem ita prospectum esse, ut peditum iam scripta sint millia decem. Qybus accessurus est equitatuS, ne .pe ad duo millia Albanensium, siue Stradiotarum, quς sit gens bello nobilis. Quod maximum est, omnes, quom quot idni in ditione Veneta, mortales ad Venetae Reipub. salutem, decuς que propugnandum ingenti consensu

178쪽

R H AE T I C E 8sferri. Omnes ita animatos esse, Ut nullam nec fortunartim, nec proprij sam guinis iacturam reformident, dum a Repub. vim & iniuriam repellant. In his esse regnum Candiae, 'cuius unius

pecunia viginti triremibus bene i itructis, manente bello, stipendium 'suppeditabit .. Ex hac ipsa Candia propediem Venetias adueturam haud

sane spernendam manum Iagittariorum, durum in armis genus,malo si tum, caeterum sobrietatis aduertendae,

tum vigilantiae singularis ; tanta item iaculandi peritia, & velocitate , ut quatuor ictibus hostem petant, dum

schiopetarius,&moschetariuSVno.Iam Venetiis ex aerario quingenta aureorum coronatorum mima prompta

fuisse, quae in multa praesidia distributa fuerint. In Rhaetia statuisse yenetos scribere sex cohortes. Sibi in animo esse hinc proficisci Glaronam rogatum milites Helvetios. Inde iturum in Lo-xharingiam, de si res dederit, ulterius,

179쪽

MDCVII LEGATIO scilicet,ut militarium copiarum quantam maximam vini poterit, cotrahat, quae ad hoc bellum proficiscantur, quod haud dubie instat , si non alicuius interuentu miraculi hoc malum, pro sua bonitate , Deus averruncet.

Haec ille. . t

Tandem senatus Venetus a Rhaetis . tamdiu, ac toties interpellatus ad eorum postulata respondit , se mil1tibus praesidiariis in singulos menses daturum tria millia ducatorum Venetorum. summa conficit aureorum coronatorum duo millia. Haec Veneta benignitas omne praesidium usque

sensu lacerarint,eaq, pecuniam propalam aspernati sint. Dicebant,illam non modo sibi nullo adiumento futuram, sed hoc esse experimentum , quam Rhaetia Venetis despicatui sit. Nec enim esse quintam partem eius opis, quam res desiderat. Confestim adis. g tum Rhaeticum, qui etiam Veneriis

180쪽

esset,literae dantur,quibus is in patriam actutum redire iubetur, si tantilla pecunia est summa eius opis, qua Veneti Rhaeticam' Rempub. subleuare a dent. Si hoc est, decernunt, ut omnis delectus, omnisque transitus Venetis. denegetur. Mittunt ad Triumuiros,

qui eis hic nuntient Si sibi,ihquibant, Veneti nouum ingenium induerint, nos quoque qua praeibunt , sequemur. Porro quod Rhetticus legatus plusquam tres menses Venetiis frustra contatriu1sset, 'neque eo seatio temporis quicquam certi ab eo senatu exculpere potuisset, quod ad cognoscendas,3 exequendas deris conditiones pertineat , id vero uniuersos maiorem in modum perculerat. Palis dicunt, tantam ad benisne faciendum cucta tionem non ede affinem bonae fidei. Qinii, Sc nonnullos illorum ipsorum, qui prius essent in Venetos proni,inde usque ed exacerbatos constitit, ut illas partes desererent. Haec cum Hispanici