Specimen literarium, continens diatriben in Lysiae orationem in Nicomachum

81쪽

irreperet, duabus steri potuit Atroninus. Aut lector . quis r. νομίζω per οἶμα explicuit quemadmodum persaepe verba irerσθαι, ut interpretamentum, substitui aest taσθαι , 1 . LYS. --F. περι- σήκ. q. 2, hi profa ουμένοι Codd. . et . praebent οἰδμνοι ABscum. EBREM T. I. p. 142 foriAEF. - u. - Bem p. 43.5), aut librarius aliquis magis sensum Verborum, quam apsu singula verba, quae transscripturus erat, memoria tenens, pro ἔτι δὲ θαυμασxον νομιζω , scripsit is δ' ohs θαυμαστον, videns autem deinde a. errasse, ne orauiteret quidquam, etiam νομιζω Ppuint.' Mihi etiam hoc au- perfluum verbum commentatori tribuam, optima videtur ratio. Nam emendationem OBRE in a Mers. aera L εστι δ' ἐμοὶ θοωμαστεν ει νικομαχος - ui non dubito, quin ipse, si haec advers. ut vhlici iuris aliqua do fierent fore scivisset , revocasset. scyI FRANAM coniecturam pro οἶμαι ponentis καὶ SLUITE. Us Iam antea ετ ει μαλλον θαυμαστον νομίζω vs M scrapsisse arbiatratus erat , quod Lysiae nobis raestare manum diciti, admittendam duco. Nullam enim, ob quam . . illud καὶ aut ut BAITER Visum in nuper vulgata rati. Att. edit cur. SAUPPI etBAITERO, in 'in allocutio, αν δικασται, interponi possit, iustum reperi causam. In seqq. verbis miror quod nullum interpretem, ia-BREUM in advers. illud ἀδικους, sive ἀδικοι ut est in Codd. ἄδικονσι est IsK. coniectura), offenderit: si enim hoc voluisset LYsIAs, sine dubio ηδικνημι scripsisset de rebus iam diu praetermissis sermo est, et ubique verbum μνη7σικωκεῖν cum Persecto coniungitur cff. Ys in Bon.

passim apud DBMosTDENEM. Unde autom, e iterum LYsIAE commentatori atque interpolatori tribuamus, intextum irrepserit, certo statuere nequi nus. g. 10. l. 847 άσκων συνεστὰναι κἄν χυ . . .

82쪽

τιστα βουλε νειν τῆ πολει Particula negans cum in MSSoinittatur, sed necessario requiratur, a. V. V. D. D. textui est inserta minus tamen Probo Particulam C scripsit sine d io auctor μή τα μιτιστα, ut iam AnKL. Voluit. Non enim negabat LBOPH. senatum populo consuluisse, sed pesωm -- ει τὰ βελτιστα - consuluisse exprobrat. Hoc inter utramque negationis particulam discrimen, quod oli adHheatur, ubi totum negatur flatum, quum μή tantum unam sententiae notionem neget. CL HERMANN.

noe a Uiger P. 107 sq. d. sem, porro C. F. ANTON in Has in inscrimine parr. v e μ si in rati Sylvessi quihus natalia illarum scholarum celebrantur in Orat. a. I82δhabita). Neque BREMius discrimen locutionis ου βου- uim et 'λτιστα si βουλενει μη τα βέλτιστα tenuisse videtur. Eodem modo apud Dasu in Aristog. H. p. 806

τουτον ως πραττοντα καὶ λεγοντα μήδεα αριστα THUC. l. III 84 εν ω μή βλαπτουσαν σχιν εἶχε ο φθονεῖν, quamquam sortasse non magni IIUCYD. locus est mo-

menti, quum hoc Cap. 84 non immerito THUcYDIDi abiu- dicetur cff. GOELL annot ad h. l. Porro τα βελτιστα βουλε νειν solennia iurisiurandi sen4.torii verba suisse Videntur cs in Philon. p. 869. q. I l. p. 8. R. πείθουσν νικομαχίδον νομον αποδελεα ως κρη, τήν ονλην συνδικὰζειν. Quoniam ubique in

hac orat reus NICOMACI1US, hoc unico loco NICOMACH DL appellatur, ARRL νικομαχον ἰδιον νοριον ἀποδεῖξαικ. et a legere vult recte autem LMATERII. α Lucia .

Fim. f. 44 n. 3 monuit, non insolens esse, ut primiti-

vum et Patronymicum nomen in eadem obtine ut persona, aententiam, quam prora untiaverat ad POLL. VIII. 23, revocans Laudatur etiam ipsa orat ab HARPOCR. bis verbis επιβολη, ως καὶ παρὰ Λυσια κατὰ νι μαχίδου. Addit FoERTACII in Comm. Crit. p. 341, HEMSTERHUSII sententia probata, forsitan hoc quoquo uoti inprobabile esse,

83쪽

VsIAMNIc-AcHΠΜ reum h. l. avillandi causa ALM- ιο κέδην vocasse , ratione Patris conditionis habita. Causam tamen, quare h. l. reo obscuram imputaret originem actor, mori assequor; maiori sane senatoribus, quam ipsi M. COMACHO, erat dedecori, quod hominem tam vilis origiariis et conditionis tantam concessissent potestatem. Talis Certe avillatio, si revera est, aliis potius locis, quibus

Is, eonvenisset.

Verbum sequens συνδεκαζειν male interpretatus est BRA MIus in prooemi huius orat. penes senatum ea e tuae ium erre. odo hoc significat, hac lege senatui una cum iudicibus suffragia ferre concedi , nam verbum δικαζειν fouenniter ab oratoribus de iis dicitur, penes quos est iudicium - δικάστας εἶναι - . A grammaticis autem etiam' usurpatur de illas, qui ἐρομονιαν του δικαστηριου habe-Bant: cae loci. ΜΕ IRR. et OHOEM. l. l. p. 28 lau- dati. De lege ipsa a NicoMACHO SOL Is nomine allatavid. PLATNER Proc. ol. I. p. 62 sqq. q. 12. p. 849 R. ατυρος καὶ Κλεοφῶν οἱ τῶν τρια-αοντα ενομενοι Pro nomine proprio λεοφων, quod ΜSS. habent, ScHOTTus et TAYLORU legunt μεμων es. q. 143. PALMERIUs duos fuisse CLEOPHONTE statuit,. alterum popularem , unum e Triginta-Viris alterum . n. catalogo tamen Triginta irorum, a XEN. Reli. II. 3, 2

nobis tradito, nec SATYRUS neque CLEOPHON memorantur. Eadem etiam si pro CLEOPHONTE μεμων legimus, manet dissicultas quoniam SATYRUS , quocum coniungitur, de numero Undecim-virorum et quidem θρασυτατος τῶνενδεκα καὶ ἀναιδεστατος XEN. I HI II 3, 4 suit Sod. multi recentiorum scriptorum Triginta-virorum numero postea SATYRU adscriptum fuisse statuunt: css. HEIN-ntcΗs tae Thera m Critia et Thrasyb. p. 60, ULLRICHs. de Untaecim-viris p. 258, quos libros inspicere mihi non

84쪽

mnit orum ti ei sententiam miam probo e videriis in MEIER. et ScHOEΜ. e thro his ire M. P. 69'hi Annoe cognovi. Quod si probamus, facile, eum SCHOT-2 μέμων legentes, locum interpretari possumus. Non enim probo editorum opinionem, qui hoc nomen per ne gligentiam a librariis repetitum fuisse putant, ideoqualmeis ineluserunt. Nam vereor, ut recte καὶ τι πατουρος sto οἱ των ριώκοντα Πνύμενοι dicatur actor enim datempore, quo nondum Triginta constituti erant, loquitur, re quo dicit temporis spatio, iam erant eiecti requishur itur, si ultimum illud nomen proprium defleas, post a vel επειτα - μετο ταντα, ut sensus sit integer SATY-- et ii qui postea Triginta viri saeti sunt. I3. p. 850 R. ργίζεσθε. Hanc STEPH. coniecit eum pro vulg. lectione ορrι - Codices Laur et palat. C. et X.

I BERKEsto collati, confirmant.

3aro in Annot sunt collecta. In seqq. verbis τεροι πολλ'λοι καὶ κέα λοι ' ροθοι τῶν πολιτων recte, ne particula haec deleatur, monet AnKLANDIIs, duos DEI ogTH. cum

duplici partieula copulativa καὶ loeos in se M. Orat. I. et atav. Timoth. y eitatis CL porro MATTHIAE Gram . Graee. p. 998 . 444 n. 4 d. teri.

q. II. p. 850'. ε ρι v xσθανόμην ore τι, - -ιρ--- σθαι - καὶ χρησομενον. Infinitivum πειρώσεσθαι, qui BEIsKI- , et quidem non sine causa ossendit, FRANErus

I. l. p. 273 defendere conatus at E PLATONI nemve Phaedro p. 235 C. et HocYD. VI 5 exemplum citat ubi verbum αισθανεσθαι infinitivus sequitur, loco parti- cipii quocum aliis docis constanter coniungitur: id. MATTH. t d. q. 549 n. 4, p. 1273 d. tert. et BONI ARDass

85쪽

BL ling. Graec. P.M . Quoslo sata integros s. m. Evclitus, modum tamen, quo haene usumox eat Vir Doris, probare vix ausim dicit nempe t . Interdum post erhumi ἄ- νε-- infixutivus sequitur, ubi visam gerit aut em. In ηροῖσθε , ut in LAT. loco Phaeaer. p. 2M C. - - verbi πυνθανεσθαι a. ἄκουσιν, ut in HucYD. I. 59. 'Sed omnibus i locis, etiam incipias, quos offert FRAN-RLU , magnum idemque - νεσθαι inter et ιο --σθω ast discrimen hoc significat ara re, Onsiviserare, πω dari, illud simpliciter anima errare. In nostro LY- nTAB loco non dubito, quin pro infinitivo ooσεσθ' - romatatuendum sita rumpium πειρωνύμενον. Suadet hoc etiam Pari sequens χρπόμενον, quod particula opul. και eum ἡσθανομην eoniungitur Sententia enim FRANEIE, n ingem Minceps, qua est Grascorum alariiaceogitandi, in primitivam vim verbi ὀ--ε--, quae Participiuti Tequirit, accommodatam assa orationem,' mihi improba-hilis videtur. Alia saliem exempla requiro. Nam quas citat

Vir Doca. aliter explicanda .hitror. Locum illum, qui est in LYs orae in ErM. p. 45, iam optimo explicui BaEMius in Exeura III. M. Lys. In PLATON Sy . p. 233

dum videtur, sed ad id quod praecedit ἔφη, undo ipsum ahenda ιδαν Neque plus valet exemplum ex AmsoH. Ivis

XL p. 42 TAYL. ultima enim καὶ ταντε re και του πατέρας 4μῶν προελομενον Per epexegesin sunt addita, suba , diturque, ut videtur, εἶδον vel .ώρων vel simile quoddam verbum, adinaeo etiam refertur postrema periodi pars , . . Ib. p. 85 R. - συ ιταλυσώντων τον δῆμον Pro aeg. συγκαλεσαντων ita e coniectura TAYLOR E MARRMeditum est quam BaKKunc Cod Palat. X. eonfirmara

videtur ibi enim legitur συγκαλεσουντων aer l. I2 et 14.

1ογον γενέσθαι. Miror, quod locutio ουδεν εικος intem

86쪽

-ur non offande rit Οὐδεν adverbialator pomtum in Maearia onstructione Hienum eat; non durit , quis loeuo ita sit legendus et ἄστ ουδένω ut Cod Palat Box.

Peram, puto, AUO Rus particulam και delere vult coniun-mur entia eum antecedenti periodo ut auctor dicat non modo iustum, huius rei - του φετροιν -- nullam ratio-kem illi haber, se praetera etiam turpe esset, acti,

Neque τουτο post πει addendum, quod Isaxus suadetis vid modo initium . 9.t . II. p. 853 R. εκ των κυρβεων καὶ Ῥων πλων--ἀ

αδικε,ν BBKKERus ἀσεβεῖν legendum suadet cui FRANEIus 'quantum ego conlisio, sine causa, si reputaveris universale, quod vocant, iudicium esse, cs orat in Amisiadet q. 3MI Sed verbum ἄδικεῖν significat contra id, quoἀlege eonstitutum sit, peccaro, sive aliquid leg ve itum,iseere, es. q. 2I, ita ut M L, hi de maioribus sermo est, qui tantum sacrificia εκ των κυρβεων celebrabanι, quoniam rei;quae DE consecratae seriae nondum, erant institutae, -lde dubitem, an ἀεικεῖν recte diei possit exemplae saltem , quae FRANLIUS exime in Anae eiae citat, nihil probant, quia de ANDocID aliisque , quibus Hermarum mutilatio exprobratur, agitur, de quibus ἀδικεῖν optimae diei potuit Maiores autem ἀσεβῆσαι i. e. minus ευ 'ia

87쪽

υχος νεκα . . . De Veterum Graecorum in sacris

-ολιν παρεδοσαν ἄστε- ιον ἡμῖν Cod Laur C. μῶν -- t Α-Enus ante παρέδοσειν addere Vult Mais, et quod legitur post ἄξιον mutandum ense in μος BAITanus ---δοσαν stilia, ἄστ αξιον τὰς . . λ. Vulgata tamen aectio, ni fallor, bene se habet. In seqq. Verbis ει μηδὲν δι' ἄλλο, ῆς Tt χης νεκα . . λ. I. IITARus post is Particulamas addere vult e quod, ut mihi quidem videtur,aianus necessarium est. Cff. de formula ι μνειν ἄλλο et

19 E. et LAT. A M. Merae. P. b. Is p. 8b R. ἐκ των προσιον - 'ματων Mahecesse est memorare, CONTIUM in superioribus ante δουν σομεθα addi, voluisse, es etiam Donous in Ad--rs ad h. -- quod nisi supervacaneum, certe minus ne-sessarium puto. In his verbis προσιοντων , coniectura est RaxsKIi, ut etiam eadem . . Ib5 R. si προσιοντα ἀρήροτο Pro προσοντα, quod Codd. habent. De his sacrorum reditibus supra pag. b pauca anno, lavimus hoc loco tamen quaedam addere non ah mPuto. Annotat BRRMIus , ARPOCRATIONI loe ἀπ4. μισθωμιώτων citato verant igitur δερῶ. κτήματα, ελων αι δνσιοι τοis θεοῖς arινοντο maue tamen DIDYMUM in

88쪽

2- HARPOCRATIONI loco οἰ- μισοπηιατων inierpreta time e me Meetimilaucum lorum, recte ostendit VALEsItys in Ann aes norara Mamaac - mr Oer. sine dubio cum viro egregio illud interpretari debemus ex Iocaticine, nempe ut Nagistratas hostias omnemque sacrificat pompam ei, qui misnoris licitatus esset, locassent cT LEAE. MouER. p. πτ. 432 απωμοσθωμάτων θνεον o 'Aττ-o ἔλπ- ουτωρ οσιας θυσίας, ας ἐρrολαβοωντες ἐτέλο-ὶ Neque meriato, si ex roditibus templorum eonductis saerificarent, ab IsocRATB p. 143 COr reprehonderentur Atheni ses. Hae terea patria sacrifiei et adscititias serias e putatas redit,.

hus procuratas suisse, ut quas reliqua essent, odem . .

diisse, satis probant, quae actor reo exprobrat l. 2Ihioet ἐν δυσν ἐτοῖν στλειε, ἀμν του δέοντος δωδεκα ταλαντως ων ἡλωσε vid. l. AKIUs in Bibi Crit. Nov. Vol. V. p. II. P. 467 aliter autem censet BoRCKH. Oec M. Vol. I. p. 226.

Agrorum sacrorum reditus, quorum DIDYMUs apud a Pocn. l. l. mentionsm iacit, ut ipsa Deorum templa cum xurentur et integra servarentur, adhibitos fuisse, Puto. in

rianam transierat, e Codd. Coisi et Vindob est revocata tneeessario enim o antecedans in αλιώκεσθαι requiritur praesens). Idem queritur DocnATE in Arvos. l. l. οὐδ' ἀπετε μὲν δήξειεν αυτοῖς --maioribus -- τριακοσια βους - νεπον, -- δε τυχοιεν, τὰς πατριους θυσόεις ἐξέλειπον νοέει τὰς μὴν ἐπιθέτους ἐπτας, αἷς ἐμίασις τις προσει , 'λωπρ-- γον . . a. ubi illud πέμειν τριακοσι μυς de sacrificiis quae Atheniensas in externa templa,

v. e. Delphie APOLLINIs, aliorumque forum miserunt, istelligendum est cm WOLFx et BusMANNI adnot.

ad h. l. I. m. p. 855 R. ρὰ ἄθυτα -- ώς si ικ- - κροσῆλθε ἡ πιλεν. illima verba ex ista , ut es

89쪽

genitivus ad praecedens γων ἄλαντων reserendus est. De interpretatione verborum ρο α τω supra Pag. diximust . sunt enim epor ia non acta λι--- προ- munturque ἱεροῖς τε πινοις.

ερ ἐξήρκεσε. και τρια ταλαντω ἐν περιέπνεε πῆ πώλει, AB-xEn particula sedita est, utrum patu sit eouiso mura, an lectio Codd. quo contulit, non notavit satia amen articulaeos, quam STRPHANus et Codd. anta BEκκEnum collati, habent, praeserendam puto. In seqq.-tem minime AUOBR admittenda est emendatio, legeti tis -- Ἀρκεσε τρια τάλαντα πω ἐξ ἄν πουριεμνεται sed natis aeeurate disputat actor NICOMACHua praeter eriscia patria τριῶν ταλάντων, quae peeunia desectu in termissa sunt, alia , quae sex constitissent talentis a seripaerat quod nisi lavisset, non modo et- masse hoυσιαι suileia et pecunia, ae τρια ἀλαντα - περιεω

q. 2I. p. 858 R. καὶ τουτοις δ εροσυλος πιτμον, λέγων ως et σέβειαν ἀλλ' υα υτέλειαν ἀνέπαφs. Datia rum hune absolutum τουτον Bnvinus ita defendere voωhuit, quasi esset datimus instrumenti, id indieana, quod inestaverit hominem ad discurrendum cs. HERMANN. ad Uiger. l. l. p. 882. Dubito tamen, an ullo loco apud solutae Orationis acriptores dativus Eo usu reperiatur rixa KIus καιτοι οὐτο δ ερδσυλος, et Jaconatus in A FLAnim M. in Men. p. 320, κα- - τος voluerunt minus vecte credo. elius iste ARKLAND. quem multi a euti sunt interpretes, ut OBREus in is era. M FRANω

90쪽

ario p. 2 3 eitati quamqvaria plane tamen probare neque fetiam, etiamsi LYsIAs et reliqui Oratores εστι τουτοις, is inee faeta dixerunt , Mara locutionis auctoritatem rarat. in An c. citare non ausim -- vereor ut in hunolocum conveniat dicit aetor in antecedentibus, multa sacrificia, i saera secundum columnas, a reo compositas, celebra' xentur, intermitti necesse eam hoc igitur non υσεβείας secumentum , quod ex ARRLANDI emendatione sit, axeo citari potuerit. Eam fortasse ob causam F RTSCH. , LI pag. 37 , suspicatus si κει ταwταις i. e. καὶ - τα '. παις ταῖς στήλαις . Quae Melius lacerent, si mihi Per. .uasum esset, ς υσέμιαν ἄλλ' v εντέλειαν germanam

sesse lectionemra sed cum LMmno et Dosano utriqueaubstantivo praepositionem addendam puto, totumquφIocum ita legendum propopo: καὶ ταντα ὀ ἱεροσυλος πινντρεχουν λε' ιυς εἰς Θυσεβειαν ἀλλ' ακ εις υτέλειαν, νέπηφε i. e. atque sacrilegus iste discurrit dicens, se

4atem augendam, sed non ad sordidam parsimoniam a acripsisae. q. 2I. p. 859 B. ε δε μή Ita aBEKΚBRo Cod. Mur. c. pro Vulg. καὶ ε μή editum sic g. 22. p. 860 R. καὶ Αακω-μονίους -- τα τειχη -ρ- αταλέοντα. Spectat orator acta post Pugnam apud Asgos Potamon, quum illi, qui popularem imperii so

anam retinere cupi ant, urbe a Triginta, iris occupata, Piraeeum occupatum tenerent, indeque quavis occasione οχὶς ἐν ' Ἀστε oppugnarent, et quum a Triginta iris legati Lacedaemonem mitterentur, qui, ut sibi auxilium serrent, veterent, quorum causae LYSANDER νῶπραξεν, κατον - ἀλοντα αυτοῖς δανεισθῆναι καὶ αυτον μεν κατῶ γῆν Ηρμοστρο , ιμ δε τον ἀδελφὰν ναυαρ l ουνου εκπεμφθ