Specimen literarium, continens diatriben in Lysiae orationem in Nicomachum

61쪽

σὶ κυρβεις - ' Eνιοι δε φωτιν ἰδίως ἐν οἷς ἱερὰ καὶ θυσίαι περιεχονται κυρβεος, ξονας δε του ἄλλους νομάσθαι 'Primum animadvertendum est, PLUT axones, quibus leges insculptae essent, ligneos fuisse testuri, quo cum ΗΑRPo Cn. et SIII DA in voc et LEx. EGUER. p. 20 et 413 conveniunt. POLLUR contra ΙΙΙ. Ire eos aeneos suisse tradit. urim tamen PLUTARCHI tempore reliquiae quaedam superstites fuisse videantur, parum credibile est ex simplici ligno exstructos fuisse eos axones, unde ortaSSE seraptorum dissensus xplicandus est, si has ligneas ta-hulas gypso vel simili materia , ut Vetustati resisterent, illitas fuisse statuamus I); cui sententiae UiDAs 2ὶ non repugnare Videtur. Eodem modo POLL. l. l. κυρβεις aeneos, ARPOCR. lapideos suisse testatur 3 . Etiam sorma inter se diversos suisse omnes praeter I SYCHIUM Qονας et κυρβεις confundentem Indicant. Axones scilicet quadrati erant , quorum quatuor arietibus leges erant insculptae, κυρβεις triquetri, πουραμοειδεῖς, in Pyramidum sormam instructi. Neque leges pro arbitrio his aut illis inscriptae tabulis fuerunt h). Axones , ut disertis verbis tradit OLL. l. l. eas modo leges, quae rempublicam spectabant, Publicas et privatas continebant, κυρβεις leges, ad cultum Deorum et sacrificia pertinentes; quamquam, ut ex ΡLUT. l. modo it colligimus, ARIs-

I id Bias, de aer. M. Cap. XXVIII. p. 347.

freh. in ρετ θεοι et Suidas in v. ὀργεῶνες unde discimus Seleueum in Solonis axones seripsissem mmentarium. 3 CT Suidas in oeo et Rubn h. ad Timaei viae. Plat. p. I70. de Origine vocabuli etiam qnserendus est Sui

da s.

62쪽

TELE , an inter se diversae suerint tabulae illae, duhita vit cui addatur scholiast ad ARIST. I b. . Ib0. QVALEs in adn. ad ARPOCR. V. κυρβεις cit. Quibus autem multi huius sesIAE in NIcoΜ orae loci, e quibus sacrorum ritus et sacrificia κυρβεσι inscripta luculenter videre licet, obiici possunt . c. q. I . χρη θέειν τα θυσίας ἐκ

quibus ultimis verbis infra dicemus, quibus addantur quae in fine eiusdem graicit orator et in initio sequentis.

κ et 1. In initio autem rationis, ubi reliquarum Sono-N1 legum mentio sit, nullo loco hi memorantur κυρβεις. Sententiam , quam promulgavit BIAoius . l. ξονας nempe continuisse lege Privatas, κυρβεις vero publicas et sacrificia, unde hauserit , non Video. Leges certe, apud Luae. p. in . in decimo tertio axone positae, de illis qui insanii essent notati, Publicae erant quamquam in illis PLUTARCH exigua sane tribuenda est fides; nam in initio p. 90, quae ad sacra Pertinent, ideoque κυρβεσιν adscripta suisse verisimile est, in sexto decimo tradit axone insculpta. aioris autem momenti DEM est locus in Ariuocr. p. 629, quo loco de publica disserens lege DEΜ. ait: ς εν ω 'Aεον ἀγορευε I scilicet δ νομος sive ονορι θετης. Hic tamen locus alia laborat dissicultate, quare

pauca de eo notare non ab re erit. Eiusdem enim orat. p. 636 initio , num noVam ad caedem pertinentem recitas I Pro ἀνορεψεν - f. διαγορενεν, S ad in a. γορευε.

Tayl. ἀγορευεταε legi volunt, ita tamen mutationes minusneeessarias puto. Magis alitem Reis h. emendatio in ipsius legis verbis, pro ενον , oo legentis latet, quam postea Bel herus et Seba efferus auctoritate eoad proba erunt.

63쪽

ro iubet legem Orator ait: δ ειδε νομος ουτος ἐστιν ρα-

νομων παρεπωνομ ' , quae si revera DRACONI sunt leges, sententiam PLUT in V. Solon p. 89. cadere necesse est dicit enim propterea, quod nunquam DRACON Meo-

Pngum memoraverit, neque ullo loco de Areopagitis in Draconis legibus mentio fiat, Sotiori hoc instituisse tribunal exeditur. Hanc sententiam salsam esse ex ipsa MLONIs Ioge a PLUT P. 88 citata, luculenter patet I). Sed quaestio in eo versatur, utrum Areopagus ante SOLONEM enatus an tribunal habendum sit quae tota, si DBΜosTHEN Leoncedimus , dirimitur quaestio : nam in prima huius orat lege p. 627 non modo Areopagus memoratur, sed otiam huic tribunali δικῶν φονικων, caedis nempe volu tariae, vulneris praemeditati, incendii et venificii iuri dictio a DRAcON coneaditur, quam legem MEIER. et SoHOEM. de Liae v. p. 16. aut neglexisse aut DRM. supra memorata verba parvi existimasse videntur. Praeterea in secunda huius orat lege p. 629. citata, αξόνων mentio sit, ut supra ammadvertimus , quibus SoLONIs erant inscriptae leges, DRACONIs autem ubique θεσμοι,

ni fallor, statuit, DB-ATH. l. l. non satis accurate locutum esse, quum omncta, quas attulit, lege DRAcoNisesse dicat, sed duas priores SOLONI tribuendas esse leges quam ATTHIARI sententiam HERMANN. Com. Ant. Gr. q. I05. n. 4. tacite probare videtur, cf. etiam SCHOEM.

64쪽

D B1ΕΜER I iniit, vereor, ut probari possit: lcges enis Vir Doct. Ponit quidem esse DRACONI , sed inda ἀξονων fluxisse mentionem, quod SOLON in illis quaedam sortasse mutaverit et lenierit, quae in αξοσι notaverit hanc coniecturam etiamsi probaremus, sequeretur, nihil tamen his leobus inesse auctoritatis, qua accurati quid de DRACONI tempore statuere possemus nihil enim magis veria simile, quam SOLONEΜ, si leges mutavisset, eas suis institutis et Reipl. sormae a se institutae accommodata re dissisSeo Ad SoLoNI leges redeamus. Tradunt Grammatici hos ἄξονας et κυρβεις in Acropoli primum servatos, Stea autem EPHIALTE 2 auctore, ut omnibus harum legum, ut POLL. VIII. 128. addit, copia fieret, in Prytaneum delatas fuisse accuratius ea de re agit HARPOCR. , ea deductas esse ad βουλευτήριον et ἄγορὰν Quum s. v. 2 εωον 3 in hac Matris Deorum sano eas servasse Athenae notas est

auctor ex quo PETIT in Praef. L. L. . . . Ib sq. in errorem incidit, Μητρῶον idem suisse ac βουλευτήριον putans perspicue illud templum ante Curiam suisse ex

structum Pausan. I. 3, 4. Verba testantur: κοδύμηται δεκα Μντρος θεῶν ἱερον, - καὶ πλοσιον των πεντακοσέων καλουμενων βουλευτvριον, οι βουλευουσι ενιαυτον Ἀθηναίοις, quibus addatur EscH. in CtesiPh. p. 80. Steph. I pag. 32. Speeim Crie in Demost h. Ora . αώ. Ari-astocr. L. B. 1833.

2 De Ephialte, Per telis aequali est Diodor. XI.

Plut in V. Cimon. p. 88 in V. Fericli p. 157. F. porro Aristo t. Folis. p. IM. f. etiam Antiph orat aes Caede Herod. p. rv. 3 CL porro Athenaei . . eap. 53. d. Se h. eis h. Plut Mite. X. Ora t. p. 255. Meues Leet Att. I cap. XI.

65쪽

ἐν τοίνυν si Μοτρυγω παρ To βουλευτήριον . et λ. oeloco etiam Grammaticoruna memorandus est error frustra

enim explicare et interpretari , quid DEM in orae in Aristocr. P 629. τὰν 4 ψεν νομον appellaverit, conati sunt I). Horum huius loci interpretationem memorare

Supervacuum esset , omnium enim Sententiam optima

TAYLonus in Ann ad h. l. quem interprete recentiores probaverunt, reselfit, ostendens, haec verba neque ad Curiam, neque ad Axones, neque ad legum scripturam reserenda esse, sed simplicite de lege, quam scri-ham piablicum recitare DEMATH. iubet, igiturque intelliasmatam eam lagem inferiorem i. e. quae proxime subse--ohatur in exemplis, quae Orator describi curaverat, ut

sca a recitare posset, eam, quae modo lecta esset. Praeterea PETITIι L. L. A. A. P. 178. memorandus est error, ex HARPOCR. in ὀ κατωθεν νομος, ortus ni fallor: Grammaticus enim inter alias causa cur DEMOSTH. τον κατωθεν appellaverit νομον , haec memorat , - τους Ουξονας καὶ τους κυρβεις ἀνωθεν τῆς ἀκροπολεως εἰς δ

βουλευτήριον καὶ τήν Ιορὰν ριετεστησεν 'Eφιάλτyς, quibus AN Ax1MNI verbis PETIT. l. l. decernit, Propterea, quod DEM. legem, ex illis diffvτριδω servatis, descriptam intelliagi velit, ut distingueretur ab iis, quae in Acropoli servabantur, quas significare Si Voluisset τον ἀνωθεν νομον ei dicendum suisse. Hanc HARPOCRAT. quaesitam et adsectatam explicationem simplici TAYLORI verborum interpretationi cedere oportere nemo non videt. Illa tamen HARP. explicatione retus PETIT. l. l. 'vanaquam nullo veterum I Vid. Harpoee et Suidas in v. o κάτωθεν νόμος.

66쪽

scriptorum testimonio adiutus , docuit modo legum ἄν- τιγραφα sive ἄπο rραφα in Μητρωον deducta, sed αυτο-

γραφα in Acropoli servata suisse. E POLL. VIII 128. I

autem, quem citat, haec sententia elici nequit. Contra, quae ATHENAEus . . . M. SCHWEIori narra dctAΡ1.LLICONTE, Teio quidem genere sed in civium Athe niensum ordinem recepto , omne dubium tollunt ἐν me

p. 298. M PETAU. ὁ Μητρμον, ου τοῖς - χπαιον δv- μοσι παντα ἐφυλάττετο τὰ πάμματα. Quamquam DEM. aetate in Acropoli tabulas servatas fuisse publicas oras. in Aristog. I. p. 99 et sq. ostendunt. Non tamen dubitandum puto, h. l. potius Sephismata aetatis recentioris , quam SOLONis intelligendas esse eges i nam primum Μήτρῶον memorare Oratorem, iam indicat, hunc praecipuum legum custodiendarum fuisse locum 2 , quod I Poll. VIII. Ira ἐπεισιντο δ οι τε κέρβεις κα οἱ αξο-

2 Quod hae de re animadverti Bias. l. l. ap. XXVIlI.

p. 348 leges post Solonem exaratas, et in Arehivo publieo asservatas , in papyris seu chartis suisse atramen in onseripias, non improbabilem puto coniecturam. Multas enim novas legeS, inprimis post XX- viros eiectos, Archonte ueli de laias satis .cognitum , quarum numerus, ut Dem. ado Lut p. 485. queritur, adeo revit, ut a uu pernosci vix posset quo sae- tum , ut multae contrariae et sibi repugnantes irrepserint leges. Quas omnes ligneis sive lapideis olum seis inseriptas Metro inclusas statuere ridieulum est. Huic sententiae etiam favet. quod in Geom. g. 3. legimus. Orator nempe dieit, reum adeo pro arbitrio munus gessisse, ut adversarius in iudiciis uterque legem proserret, a leo macho acceptam , quam ob rem ab Arctiontibus mulctatus in iudicium laeduetus, nihilominus

67쪽

etiam p. 38I orae G Fati. g. confirmatur, ubi tabulas

a servo publico custodiri dicit, εν τοῖς κοινοῖς τοῖς υμετέροις γραμμασιν ἐν si Μvτραγ- τουτ' σωὶν εφ' οἱς δομοσιος τέτακται obiter animadvertendum est , hoc DEM. loco minime everti sententiam eorum , qui statuunt, Scribae, qui ο κατα πρυτανείαν vocabatur, legum et tabularum publicarum, per suam Prytaniam curam suisse oblatam. Nam verisimile est, praeter hunc scribam Prytaniae , servum publicum , huic subiectum legibus praefuisse, cuius esset munus legum servandarum, inque ordinem redigendarum, L SCHOEΜ. in Com. P. 3Is. Gavem sacrorum, ubi Pecuniae publicae et ta-hulae erant suae, apud Epistatem depositam suisse, no- his POLL. VIII. 96 auctor est.

Haec sunt, quae de SOLONI legum conservatione notana necesse putabam psephismata autem, quippe quae SOLONI aetate recentiora , neque ad ius civile et publicum pertinentia, sed de singulis rebus aut hominibus Constituta, exponere non est huius loci, sed conserendus

est peculiaris de Decretis Atheniensium a BIAoIo scriptus liher, et ScHOEM. e Com. p. 217. Ι). Horum etiam latio , quippe quae singulis populi concionibus cuivis proponere licuit , a legum latione valde fuit diversa. SOLONI enim aegum, me in posterum, si cuivis quovis leges tradere noluitu quod de Axonibus ipsis intelligi nequiti

Atheniensium praeterea studium, quo omnia , quae ad civitatem et eius administrationem pertinent, vetustissimae aetati tribuere conarentur, eognitum est. Non igitur mirum omnes leges, licet aetate reeentiores, plerumque solenni Solonis nomine quasi ornatas fuisse, ut difficillimum saepe sit, quae a Solonis quaeque ab aliorum legislatorum tempore repeti de-heant, definire. I sis purro Hermano. O . Ant. r. g. 67. n. 8.

68쪽

tempore facilis ahrogandarum novarumque serendarum esset facultas, auctoritas minueretur, diligenter a SOLONE erat provisum. Quotannis statuto tempore legibus erat cautum , Nomothetas ex Heliastarum ordine a populo creari, ut de novis legibus proponendis veteribusque tollendis agerent, quo tempore unico ut leges mutarentur serre licitum erat, quod Nomothetarum munus supra g. 2. obiter attigimus. Ample docteque eorum munus seposuit ScHOEM. de Com. p. 250 270. I). Praeter hanc annuam legum censuram, alia etiam fieri solebat, ut AEscHINEA in Ges*h. p. 59. Steph. narrat διαρρήδον

προςτετακται τοῖς θεσμοθέταις καθ' ἔκαστον ενιαυτον διορθουν ἐν τυ δήμι τους νομους ἀκριβως ξετάσαντας καὶ σκεiραμένους, ετ τις ἀναγεγραπται νομος εν-Σιος Τε- ρω νόριω, η ἄκυρος εν τοῖς κυρίοις, δεῖ που εἰσι νομοι πλείους νος ἀναΠrραμμενοι περὶ κάστης πράξεως . . .

de qua Thesmothetarum annua disquisitione idem vir egreg. ScuoEM. l. l. 259. disputat.

Hanc tamen paragraphum relinquere prius nolo, quam nostrae rationis locum , quam supra citavi, explicare conatus uero traicit nempe . I . actor a eri θυειν τὰς θυσίας τὰς εκ τῶν κυρβεων καὶ των οπλων TAYL. στ λωνJ κατα τὰς

συrrραφὰς E supra dictis, quae sint αἱ θυσίαι αἱ εκ των κυρβεων dubitari nequit intelliguntur ipsae sacrorum leges, a SOLONE lata , lapideis columnis inscriptae. Ex quibus, ut e seqq. qq. discimus, his sacris tria talenta de publico destinabantur eadem sacra etiam αἱ θυσίαι αἱ

I IIane autem legem pedetentiri in desuetudinem abiisse illamque legem ferendarum rationem invalitisse, et ut psephismata, ita leges quoque in omitiis omni tempore propositas fuisse Dem in Timocr. - 74. et a . Lept. p. 48 sq. indicat Cis quae S c No e ma n n. l. l. p. 263. contra' o lsi isententiam in Protig ad Lip . promulgatain , disputat.

69쪽

πατριοι unde l. l κα- τα πατρια θνειν vocabantur res huius orat. q. 20, et IsoORAT . rem p. lia Cor. Quibus plerumque opponuntur H επι τοι ἐορται, quaa seria propterea adscitae erant, ut populi luxuriae cons laretur, iis ut IsocRAT. l. l. dicit, ἐστιασίς τις προς-

οπλων TAYL. στηλων κἄτὰ τας συππαφὰς, variis modis aulicaverunt interpretes. PETIT L. L. . . . . sacrificia, qua ex redhibus agri illius, - τεμενθος-- iusque Numanis templo dedicati fiebant intelligere vide- - : L. etiam p. 150 eiusd libri Hos autem agros redia uaqua ex his redundantes singulorum templorum dominium suisse proprium Verisimile est 2ὶ neque eo actor obiecis-- l. Isy, τι ἀτιλο ρομηνται τα προσιοντα χρήματα ις

ταυτα μιν ἀναλισκεσθαι, ἐν δε ταῖς πατριοι θυσιαι --

Missa , et q. 2L, οτιεν δυοῖν μεν τοῖν πλείω δ' του δε--so δωμα ταλάντοις ἀνάλωσε, παρ'Ἀκαστον δε ὁ ἐνιαυ-- ἐπεχειρ σεν Ἀαλώντοις τήν πουλιν ζημιωσαώ. Aliam ra-laonem REIsKxus et Aus,BRIIs inierunt, verbis κατὰ τὰς συναχρωνὰς intelligentes pacta sive foedera, quae exsulas quum redirent in Piraeeo en urbanis condidissent fundamentum autem, quo haec nitatur sententia, desideratur. quia Io, quantum scio, horum temporum historiae scriptorum testimonio eonfirmatur, haec aera sub Triginta-virorum dominatu intermissa posteaque peculiari foedere restaurata fuisse. mi igitur sepositis, alia quaerenda est in

70쪽

Mrprorutio. Primum autem ipsa LYSIAE adtendamus --ha. Pro οπλων vel ευπλων, quod ΜSS. habent, TAYLonus στηλων emendaVn, quam emendationem recentiores sIAE editores omnes in textum receperunt: quod i

me factum nollem στῆλαι enim tabulae a LooMACHO compositae voeantur, disertisque 'erbis q. 2 sacra κωτῶ - συντρωνος opponuntur illis, quae πιητα τὰς στηλας. - 'τος ἄνεπαφε celebrabantur. Nullo igitur modo fieri

Potest, ut actor N χρη θυεο τώς --ιας τὰς ἐκ των κυρ.βεων κῶ των στηλων κατὰ τὰς Uvxrραφὰς suaserit; nam Ipsum accusationis caput in eo vertitur, quod reus in stetis istis multa sacrificia luxuriosa et minus necessuria a seripsisset. Neque reliquorum Virorum Doctorum coniecturae admittendae videntur et nee PRTITI enim ad Leo.

u. I. I. it. I. p. 74 ad πλει ν neque PALMII ευτελῶν nec SAL IN. ἐς πλείω ullum sensum praebent displicet aliam muKLANDI Eυμολπιδών et Donaκ in Aisera. h. l. βιβλιων - loci DLMosTH. pro Coron. p. 313 et daur L p. 408 ad mysteria pertinent, quorum celabrandorum ritus βιβλοr allis comprehensos fuisse non inprobabilo

videtur 4 eiectis igitur aliorum coniecturis pro Ona . legendum puto νόει ν quae Violenta Certe no est mutatio nihil sane facilius quam M ut in ΜSS. scribitur, m. mutatio, et ν propter ultimam literam antecedentis τῶ ν absorberi iacile potuit. Secundo loco oeuiis κατὰ τὰς συντι αφὼς animadvertenda est: συντρα pii contraciuninter duos pluresque de quacumque re significat vid. BEIsKII Indera aes Demosth in voce. Eodem modo oedus inter eivitates , ut apud THUc. V. 3b a ρμους προυθεντο νευ vrrραφῆς, ἐν οἷς χρην που μὴ σιοντας ἀμφοτερους πολεμίους εἶναι, ubi recte ARNOLDus vertit twithoue a riue agreement. Semper enim συ IIραφη do Scripto contractu usurpatur quam significationem si hic admittimus, actor dicit decet sacra celebrare e colvinuis