장음표시 사용
161쪽
constanter Remes scribunt. Sed Polonorum non idem consensus. RZACZYNSKIus , societatis Jesu sacerdos, historiae naturalis Poloniae' scriptor dilia gens atque disertus, patrio idiomate, quod latinum nomen desileratur, utrumque Vocabulum, Remis ac Remis, nec praeter rationem, admittit.
Namque Remi Z vo Cabulum, polonice per Ζ scriptum, Remis pronunciatur, quod literae E syli bam terminanti sonus lenior est; adeoque ad hunc sonum declarandum, polonum vocabulum, Ut fecit vir egregius, latinis auribus Remis exprimeretur. Nonnullis placet scribere Remicr, et pronuntiare Remi ob siue Remisi h : quae nominis mutatio, quamqUam non admodum frequens, tamen originem vocabuli eleganter prodit. Ego enim, si quid iudicare possum, vocabulum Remis, pro Germanico Romisio habeo, prorsus ac si aviculam
Remis Romanam auiculam appellares. Forte enim ipsius natale solum, Italia, antiquis auium nostrarum obseruatoribus satis fuit, cur eandem, deficiente germanico vocabulo, Romanam, tanquam aduenam ex Italia, nuncuparent. Certe multa me mouent, ut hoc credam. Et quamuis in
Verborum originibus plerumque ratio esse solet imperfecta, vel magis inops et ieiuna, tamen in hoo tam lassiciens est atque manifesta, ut de patria auiculae vix amplius ambigendum sit. Sunt, qui in literis hac de re ad me datis, Remis sue Acanthis romana scribunt, certissimo indicio hanc ipsam denominationem aut nostrae alicubi locorum esse impositam, eamque successu temporis in vocabul una Re iis degenerasse : quam sententiam confirmat descriptionis regii Musaei Dres densis illustris auct0x, qui nidos Pendulini, nidos acanthidis ronia
162쪽
nae appellari e) siuit. Accedit, quod huiusmodi aviculae, quibus cum nostra aequaliS fere magnitudo, . acanthidis nomine insigniri solent ab im peritis atque in prouerbiis ; unde Poeta: rem minimam Cum magna comparaturus suo iam tem p Te cecinit
A ble creae bile es, si vincat acanthida cornix Vocalem superet Ii turpis arisona bubo. Praeterea solemne est Polonis auem sua lingua Remizo mah appellare, eamque ex Italia inpolonas regiones adlatam credere. Germanis deest nomen; Amplissimus icLE IN Ius ae) auem parum Volliiniae nido pensili vocat, die ii ossin sche Deute etsi ): sed eandem a quibusdam parum salicarium MeldenmejD nominatam esse non Va-
Si qua igitur est nominis potestas, Penduli num Omnivnj primo ex Italia ad nos aduenisse censeo Apud antiquiores Ornithologos altum de eo silentium; neque eius an Aldro uandus meminerit, meo quidem sensu satis euic una est, quamuis Cl. MONTIus nidum pendulum Pari caudati ab eo exhibitum, pro nido Pendulini habet. Pen dulinus itaque Italiae incola, potissimum propter
163쪽
Bononiam , circa Malalbergium atque paludes finitimas habitat. Nidulatur etiam prope Florentiam in Hetruriae lacubus, e quibus pertractum Venetum, ducatus Carinthiae et Austriae palud olbs in regnum Bohemiae, atque exinde in Poloniam Septentrionemque migrasse videtur. In Germaniae paludibus recentiori tempore, annoscit. 17qs., ad Prenis lauiam in Marchia Uckerana repertus legebatur nidus e ramusculo salicis super aquam pensilis, saCciformis, ex cannabi, lanugine atque' plumulis ab auicula ignota fabricatus. Ipse cum Gedani adhuc estem a. i 43 saepe in homto aviculam obseruant, cinnanaei coloris cauda erecta, magnitudine corporis paro minori aequa
rat e) ; neque ratio suppetit, cur eam pro Pendu- lino habeam, cui alias admodum similis erat. Cum
vero 'nullibi tanta paludum salictorumque copiast, quam in nonnullis Poloniae tractibus, illos
amare prae caeteris videtur Pendulinus. Nidulari prope Uarsa uiam incipit, inde ad Uegro uiam in Palatinatum Biel censem, ad Bielcam oppidum , VS-que in districhum Grodnensem procedit. Relicto Bielcensi palatinatu, si Lithuaniam peragraS, a Uiculam in Polesiae paludibus atque per omnem Bresciensem palatinatum longe lateque crispersam inuenies; quod integra haec regio fluuiis abundat, qui undas suas in Pripe tuin amnem, quisque suo ordine, praecipitantes, huius ripam admodum depressam faciunt f), totamque Polesiam crebris paludibus reierciunt. Quo efficitur, ut in plurimis
164쪽
hisee locis iter non nisi nauigiis faciendum ; cumque cognitum sit, quam gaudeat
Et quam limosa canna palustris humo, totus Polesiae districtus populo, salice, alno et pruno siluestri tectus est, paludibus plerumque typha,
iunco atque arundine coopertis. Ad Pripetum amnem oppidulum est, Illustrissimo Principi, exercitus Poloni supremo Duci R AD ZIVILIO paren S, Lachaea, in quo Cl. Schulgius obseruationes suas post experientissimum p Lo ERRE, Illustrissimae Principis Radgiuiliae Archiatrum, instituit, qui mira capiendae auiculae cupiditate adductus, plurimas utriusque se Xus conquisiuit, Vt eas Cum Ouis, pullis atque nido, locupletandi gazophylacii regii caussa, Dresdam mitteret. Ad haec avis frequenter nidificat h) in Pocutia ad Bystrgica amnem, in Ducatu Slucensi ad fluminis S lucZ ripas, in distris o Pincensi, siluis amplissimis obducto et crebris paludibus immerso; tandem in Vothinia pastina ad Horinum Sterumque fluuios, in omni Palatinatu Sando miriensi, et in Cui auia ad Notegium flumen. Sed de omnibus Poloniae prouinciis aviculae 'no strae caris, longum mihi est dicere, praesertim ad alia properanti. Sufficit addere eandem in Rustia atque in Sibi ria reperiri, quod post IO ANNEM PHIL.
165쪽
Botan . Pro f. Tubing. nuper defunctus animaduertit. Hic, ut in itinere suo Sibirico mona sterium Dolinatushoi Vspens koi tetigit, conspe-ina harum alitum ingenti multitudine, Vtramque inarem aeque ac foeminam, quod raro accidit, vi-uam fefellit. Neque est dubium, qui nauis plurimam alias Europae regiones, praeter allatas, colat. Hungariam saltim magnam eius multitudinem alere ex amico audiui, qui regundae alicuius nobilis adolescentiae caussa, in Hungaria superiori aliquot annos fecerat. Iam tempus est ad descriptionem aviculae accedere, quam quadruplicem dabo. Nam in alitum genere mares eXterna specie notis quibusdam saepius disserunt a foeminis, atque descriptiones unius eiusdemque eXempli pro scriptorum diligentia in nonnullis interdum discrepant. Hinc opera non inutilis est, varias descriptiones avis nostrae diuersi sexus in medium proferre, quibus inter se collatis commemoratisque proprietatibus, species eius certa constitui potest. In recensendis descriptionibus maximam partem nedum cognitis, dabo operam , quam maxime potero, ut breue id iaciam. Montianam, utpote tempore priorem, praecedere iubeo.
Descriptio Peiululini, utriusque sexus a Cel. CAIETA
Pendulinus avicula est plane eXigua, neque enim corpusculi sui magnitudine, regulum non
166쪽
cristatum vel passerem troglotydem, vel parum
atrum minorem multum vincit. Habitu quidem extorno ac rostelli figura nonnihil ad paros accedit, ut eum aliquando parum palustrem nidum suspendentem appellandum putauerim. Rostrum breue est, acutum, ad basin crassiusculum, plumbei coloris. Occipiat, ceruicem, collum, guttur, summum dorsum usque ad alarum initia cinereae Obtegunt plumae, albidiores eae tamen prope guttur. Vtriusque a rictu oris per oculos ad occipiat macula nigerrima e Xporrigitur, quod vero spatium inter utramque maculam supra rostri basin ad verticem extenditur, in masculo rufi coloris est, vertex ipse cinereus. Rufum quoque dorsum, rufa e scapulae, rufae alarum pennae vesti trices dictae,
praeter eXtremaS, quae ad viridem Colorem, obsoletum tamen nonnihil, vergunt. Pennae alarum,
remiges vocatae, atrae sunt Vel nigrae, quibus minores quaedam rufescentse superponuntur. Pectus, Venter, te mora, ac superius uropygium medii cuiusdam sunt inter cinereum ac rufum coloris. Cauda eae duodecim constat pennis nigris: eXteriores tamen, quae reliquaS Obtegunt, magnaeX parte rufescunt, crura cum pedibus et unguibus plumbei coloris sunt. Foemina non admodum differt a masculo; rufus alarum ac dorsi color in
ea nonnihil dilutior est, nullasque plumas habet circa rostrum , in quibus appareat idem color,
sed caput uniuersum cinereum eXtra duas illas nigraS maculas : prona etiam pars tota decolor est ac
167쪽
Descriptio nimietilae Remis, foeminae a Celeberr.
Reimis foemina, quam Musaeum continet meum magnitudine parum palustrem non superat; caput obscure Cinereum, cuius plumae ad OrtUm passeris nigredine tinctae, ab una aure ad alteram continua supra radicem rostri excurrit Zona nigra, quae oculos simul includit; rostrum parorum omnium longissimum et acutissimum, multumque differens a rostro pari caudati; in superiori inferiorique parte sordide caerulescens, latera mandibularum ex albo lutea, dorsum ex cinereo et rUiescente colore varium, alae iisdem coloribus sed
ex nigro obscure variegatae, remigeS e X nigro cinerescunt, Venter' argenteo colore Te-
splendens; gula nonnihil rufescens, cauda duos digitos longa nisi forte maris longior st) in superiori parte coloris ad cinereum vergentis, in interiori, quoad dimidiam longitudinem albescentis,
enim cxemplaria sine titulo apud RR. v P. Societ. Jesu in suburbio Gedanensi abscondita fuerunt, donec ma-su Cl. Kleinii titulum libro praefigerent, sed eundem publice venundandi a Prouinciali potestas ipsis nedum est Recinissa. Quo famam ut perpauca exemplaria ad Historiae Naturalis Poloniae amatores peruenerint. Index libri adhue desideratur.
168쪽
Descriptio aviculae Remia, maris, a Celeberr. KLELNIO in Catalogo Musaei Bare thanisuppeditata m). Remiet cum pullis et ouis ter in phialis, magnitudine parum caeruleum Κυemefe) non superat. Pedes parorum sunt caerulescentes, praeter
pedes fuscos pari caudati nostratis et W:llugbejiLong - Oiled Tilmousi. Rostrum, post carbonarii rostrum omnium parorum longissimum, fere triungulare, conicum, in apicem acutissimum desinenS, omnino diuersum a rostro pari dicti caudati, pariter suspendentis nidum. Cauda duos pollices longa; venter argentei coloris; gula nonnihil ru- se scit ; 1 rostri inferior superiorque partes sordide
caerulescunt ; latera mandibularum ex albo lutea; caput cinerescit, cuius plumae ad ortum passeris nigredine tinctae; ab altera aure ad alteram continua super rostrum Zona nigra, oculos simul suscipiens; dorsum eX cinereo et rubescente colore varium; alae iisdem coloribus, et eX nigro obscure variegatae; remiges ex nigro cinerescunt; eiusdem coloris cauda est superna parte, in inferiori plumae qua dimidiam partem albescunt. Caeterum parus est, qui famatos nidos ex lanugine florum &c. mirifice construit, et ad ramusculos super rivulis suspendit. Descriptio aviculae Remia, utriusque sexus, a me facta, una cum dimensioue partium enervarum. Remig auicula, magnitudine ad troglodyteni accedit, hac tamen paulo maior; pedes ex rubro
cinem Manu exarato, quem Cl. Autor Musaeo suo Bare thum delato subitinxit, atque ex eodem hancce descriptionem mecum benevole coimmunicauit.
169쪽
cineritii, te tradactyli, fissi digitis solutis, tribus
anticis uno postico, unguibus adunci S, cute rugosa vestitis; iemur inferius musculosum, plumis te una; rostrum ex albo flavescen S, conicum, mandibulis in linea recta aequalibus et fortiter secantibus, subito decrescens in summum acumen; nareS rotundae, peruiae, extrinsecus ampliores; Caput supra cinereum, in radice rostri ex nigro iustum, qualis Zona etiam oculo S CircUmdat; ceruix penitus cinerea, nisi quod circa primam Vertebram colli macula nigro fusca apparet; humeri cinnam ei coloris, linea cinna mea supra dorsum excurrente iuncti; dorsum paulo elatum, cineritium pennis in medio nigricantibus, apice cano terminatis ; alae cinna meae et in iis remiges breuiores rubescentes margine albescente anguloso, e X teriores vero siue remiges primi ordinis totae cinnameae ; inter remiges breuiores et inter humeros plumae cinereae albescentes maculam Canam oblongam formant in dorsum eXcurrentem;
guttur cinereum , iugulum plumulis rubescentibus, paucis incanis intermi ditis, variegatum; pectUS, Venter et Vropygium cinerea, ad latera tamen Versus podicem, ubi femur incipit, Zona nigrescens conspicitur; cauda tota cinnam ea rotundata, rectricibus longitudine discrepantibus, coloris cinnam ei et, nisi in aue eYsiccata palluerint, margine albescente instructis. Di me isto partium exteruarum. poli. lin. Par. Longitudo rostri, a radice usque ad apicem - 4 TAv. II.
Crassities eius in radice a . :ς
Longitudo capitis, a radice rostri usque ad primam vertebram colli - 6 Liugua,
170쪽
Lingua , ab apis e bifido lacerato, ad basin longa Longitudo colli
sterni Alae articulatio prima, extima Alae articulatio secunda - - tertia, corpori proxime adiacenS Remiges, numero nouendecim, diuersae
Longitudo dorsis a prima vertebra collivsque ad ultimam costam Longitudo femoris superiorisI. - temoris inferioris tibiae Digitus posticus Unicus, longUS Medius digitus anticus a tibia usque ad poli. lin. par.
1 - 9 Anticus dexter Anticus sinister Cauda rectricibus constat duodecim, quarum longitudo maxima Longitudo corporis a collo usque ad initium caudae r- totius auiculae a radice rostri ad extremum caudae q. Ruicula exsiccata integra pendebat
His ita cognitis ad constituetidam auis no praepeciem accessit; sed ad quam potissimunt ii Ierremaonnimis pependi. Ego enim examinatis Cladriacte ibus, quibus illustres ornithologi, KLE INIUS