Steph. Antonii Morcelli e Societate Iesu ... Africa christiana in tres partes tributa. Volumen 1. 3.

371쪽

damnarerunt, rub anathemate damnamus; quaeque susceperunt, suscipimus , et tota fidei integritate Ueneramur. 1 I. Iam vero in Africa Maximi Abbatis studio et laboro tota nova Iiaeresis ratio tenebatur: nec ignota erant, fluae Constantinopoli tentata, quaeque Bomao persecta essent. quamobrem vocata passim Concilia sunt. nec Carthagine tantum ex finitimis urbibus Episcopi adsuer . ut cum Fortunio haeresim damnarent, sed in Numidia etiam et in Mauretania ac de imini iii provincia ByZacena sT nodos celebratas constat c, . in quibus una omnes sententia Monotheletarum deliramenta rejecerunt. litteris de indu Episcoporum nunciata Romae quae in Africa gesta suerant, quum jam Severinus diem supremum obiisset. Duos enim menses tantum Pontificatu lanetus est. sed quae Severinus motae praereptus proharo non potuit , Ioannes probavit hujus nominis quartus , extremo anni mense in ejus locum suu et tus. III. Maximi interea apud Afros eurae, Conciliis dimissis, imminutae fuerant: nee tamen illo otio abusus est. nam hoe illo anno brevem

illam suam Christiani Paschatis enarrationem edidit is , quae Petro Patricio dicata est. id operis no Afris quidem ingratum suisse crediderim. quod apud eos haud semel de dio Paschali controversiae exstitissent; et Graeca exemplaria a Iustiniani temporibus Graece multi scientes versato

solerem. 2 meoisian. chroni gr. 2 S. in Uranolog. Petaτ. Ord. a.

I. TRISTIs plano sun est usque familiae Augustae hic annus exstitit. nam et Heraclius e vita decessit, et Constantinus post paucos menses eneno necatus est, et Heracleonas cum parente Martina a Senatu se Imperio abdicare jussus: quod demum Constans solus administraro coepit. sed antequam haec Constantinopoli fierent , Romao Ioannes Pontifex maximus, Severini decessoris sequutus exemplum, et Patrum Africanorum studium imitatus, Concilium vocaverat Episcoporum . at tuo Ectiles in rursus instituto judicio damnarat. subinde Pyrrsum admonuerat, Occidentem totum adversus eum et Sergium Cyrumque sentire: nec jam solaturum ostenderet, ut ne saria haeresis in tutela ejus praesidioque impuno lateret. haec vero ad aures quoque Augusti pervenere: quem quidem tantus Occidentis motus perculit invidia aliena flagrantem, quod ipso erroris auctor et Ecclesiae turbator haberetur. justis igitur honorum querelis ita satisfaciendum e ensuit, ut se ipse purgaret, et Eciliesia faeem intestini dissidii auctori suo redderet. Acta, quae exstant ci), sancti Abbatis Maximi, quum in urbe regia ad quaestionem vocatus

372쪽

est, epistolam ab Heraclio scriptam hujusmodi, atque in Occidentem missam exhil aent , : Ecthesis non est mea ; neque enim ego vel dicta-pi, vel jussi, ut seret. sed quum hanc Sergius Putriarcha compositisset ante quinque annos, Prius quam ab Oriente rePedassem , deprecatus est me, quum ad hanc felicem perpenissem urbem, ut nomine meo Proponeretur cum subscriptione, et suscepi destrecationem illius. nunc et ero cognoscens, quod quidam super ea Oltercarentur, cunctis fracto manifestum , quia non euet mea. post quae addit Naximus: Nanc fecie jussionem ad beatum Ioannem Papam condemnantem Ecthesin in his, quae scr*serat tunc ad Pyrrhum .iΙ. Verum paullo post Heraclius diem obiit supremum , nunciatum inoest, Constantinum filium cum Heracleona fratre regnare. itaque Ioannes Pontifex maximus nihil so in Pyrrho profecisse edoctus . graves ad utruin quo Augustum litteras misit, multa questus do epistolis ejus. quas passim per occidentem veneni plenas disseminarat, et Honorii de sensionem amplexus, quem Pyrrhus secum sensisse jactabat. iis tamen Ioannis litteris nihil Augusti rescripsere, quod alter mox e vita sublatus esset. alteri, ut diximns. ex Senatus auctoritate Imperium ademptum foret. rescripsit Constans, quum regnars solus coepisset, visusque est primum Ioannis rutioncm habere, quum Ecthesin. quae in templi maximi valvis prosint,at, avelli jusserit, eamque igni tradiderit. eeterum in illis rei publieao turbis hoc honi nacta est Ecclesia, quod Pyrrhus studio paritum in vitas discrimen adductus, solum sibi vertendum putarit: quamquam illo invitus quum discederet, Non Sacerdotis, inquit, me abdico, sed contumaci populo cedo: quumque aliquandiu in urbe latuisset. Clialcedonem transmisit , ultro rediturus , si adjutores unquam fautoresque inveniret. ii I. Quid deinde' malae segetis quanta Constantinopoli copia esset, facile apparuit. tertius enim de Monotheletarum saece Patriarcha repertus est, qui et superiores astu ac nequitia superaret. hic suit Paullus Sophias Oeconomus, qui quum gratia etiam apud Constantem valeret plurimum. sectam latius multorum pernice propagavit. haec paucos anto dies contigere , quam Ioannes Romae e vita migraret: cujus loco creatus est Theodorus.

IIII. Omen Afris infaustum feeit capta hoe anno Alexandria urbs maxima atque clarissima: quae jamtum Africae Imperium Saracenis portendere visa est. multo quidem sanguine ea victoria hosti stetit; sed ingentes illae barbarorum phalanges nullis cladibus imminui posse videbantur. γγ ibidem p. 343.

373쪽

ANNUS CHRISTIANUS DCLXXXII.

Fortunio Disco o Carthaginiensi

I. SECUNDvs bie Constantis Augusti annus habetur. qui Imperium menso Octoliri anni superioris acceperat. Pyrrhus, qui Chalcedonem se incesserat, quum suspicio esset. Consilio ejus Constantinum veneno esse sublatum, timuit sibi , et aliud sibi perfugium quaerendum ratus, in Asrieam navigavit. illic nimirum in Gregorii Praefecti tutela securi soanimi sore sperabat. quod jam fama esset. Gregorium rebus novis studere : laec vero a Constante periculum impenderet, quem Saracenorum arma nimium distinebant. II. At Paullus. quem Monothelotae Pyrrho sussiciendum euraverant, caute, ut haeretici solent, gerebat sese. ut suis jam notus Catholicos deciperet. qua ro epistolam sTnodicam more majorum ad Pontificem maximum scribere minimo distulit. no alienus scilicet ab Ecclesia Romana proder tur, cui tum conjunctissimus haberi pervolebat. sed qui haeresi in mordicus teneret, nee a perversa doctrina sibi unquam recedendum statuisset; tanta fraudo eoque verborum delectu litteras professionis suae testes perscripsit . ut dolum Theodorus aliquandiu non sensisse , ac de recta Paulli doetrina laetatus esse videatur. Constantinopoli tamen, quum Augustus ipse Monotheletam se lateretur . nec jam sortes viri adessent, qui olim haeresi olbstiterant, impune Paullus quae vellet disseminabat. quia et illud audaciam ac licentiam aucturum accesserat, ut calamitatibus. quibus Imperium petebatur, multorum jamdiu perculsi jacerent animi, nec do posteritate sua sibi laborandum ducerent, quod perniciem omnium exitiumque instare arbitrarentur.

ANNUS CHRISTIANUS DCXXXXIII.

Fortunio Disco o Carthaginiensi

I. ΤEnTiΓΜ hoc annum Imperii sui Constans incohavit. quo et Co sui processit. redditae id temporis Paullo sunt litterao Theodori Ponti sicis maximi. quarum initio Paullus a recta doctrina commendabatur.

Quoniam, a jebat, Ade hominiam corda pii rgantur, lecti vices dilectionis vestrae limpida fidei suenta vos de fontibus Saloatoris hausisse , 'et sicut praedicamus praedicare , et quemadmodum credimus credere, et sicut docemus in diminute docere manifestarunt si . vidit tamen Thoodorus in Paulli litteris vestigia sceleris quaedam haud levia . quae notanda essent, eaque minime dissimulavit. primum enim questus est, postquam Pyrrhi acta a Severino et Ioanne improbata essent.

Eethesisque Augusti jussu de templi postibus abrepta et flammis com

374쪽

busta fuisset, eur ipse exemplar ejus in publico etiamtum prostare pateretur ' deinde . si sorte Eethesin ipse probaret ac retinendam duceret. cur non id ipsum in epistola sua significasset y eur Episcopi, a quibus

Paullus consecratus suerat, iidem Pyrrhum sanctissimum appellarent. eumquo propter tumultum et intestina odia honoro abiisso dieerent quum haec otium quidem turbare possint, dignitatem eripero non possintiquaro synodum cogi jubebat, in qua Pyrrhi caussa cognosceretur; quumque crimina manifesto tenerentur, de eo vel absente sententiam ferrent.1 I. Post haec Theodorus Episcopos etiam, qui Paullum con&ecraverant.. admonendos censuit, ut Pyrrhum gradu motum ab Ecclesia rejicerent :lia demum legitimam Paulli consecrationem futuram: neque enim Episcopo alteri in sedo illa locum esso posse. nisi ante publica auctoritata deturbatum constaret, qui thronum prior obtinuer&t ca . cura praeterea Apocrisiariis, qui Constantinopoli versabantur, data est, ut Paullum praesentes quid animo sentiret, scripto explicare cogerent. ita paullatim effecit . ut ille . qualis erat, haereticum denique se proderet, ipse in

homine coercendo auctoritate sua libere uteretur. αὶ ibidem apud eum Em.

Formnio EPAcνο Carthaginiensi

I. QUARTUS coepit annus Constantis Augusti, qui primus post Consulatum ejus appellatur. alterum jam annum Pyrrhus in Africa exsulabat, hospes honis invisus, quod haeresis suae studium minime abjecisset, insectamque Monotheyetarum incautos homines clam adducere putaretur. equorum numero Fortunius suisse creditur Episcopus Carthaginiensis si , de quo nobis alio loco dicendum est. ceterum aderat apud Afros Maximus Ahbas, qui unus potissimum Pyrrhi conatus coercere, et Catholicam doctrinam tueri posset. hie Pyrrhum saepe convenit, hortari quo non destitit . ut ad honam, ut njunt, frugem aliquando rediret. nequa enim in ambiguo rem esse, aut jam in utramque partem ogitari flecti quo posse, quae ipse sentiebat: haeresim gravissimis dudum judiciis constrictam teneri: in urbe pronunciatum a Pontifico maximo, quae in ea controversia Catholicae Ecclesiae sententia esset: secundum eam sentiro Africae Episcopos, quorum mens in Conciliis eorum litterisquo publicis elucebat. II. Haec multis ae saepe Maximus: verum quum so operam perdere intelligeret, aliam inivit viam. agere enim cum Episcopis coepit, ut Pyrrhum auctoritate sua ad disputandum pertraherent, paratus ipse in magno hominum consessu cominus cum illo congredi, et quae ille objiceret , plena oratione resutare. nam hoc plurimi intererat, ut quae illo

375쪽

elana disseminarat, palam prolata excuterentur: si e sero sperabat Maximus. ut si quid in animis haesisset fraudis. Pyrrho ad incitas reda et O. facile evelleretur. porro consilium arrisit Episcopis, neque aliud desiderabatur . nisi ut Gregorio quoque probaretur . qui summam Africa o

Praefecturam geret a t. extremo haec anno tentata videntur. atquo in

proximum rejecta esse, quo Gregorius locum ac tempus delinivit, quibus ea disputatio haberetur. A XLs cun ISTIANUS DCXXXXV.

I. ANNUs lite Constantis Augusti quintus numeratur. qui alter a Consulata ejus suit, Omari Calliae Saracenorum interitu insignis, cui Osma

Iaus successit. quod erat in votis, oblatam disputandi occasionem Pyrrhus ab Episcopis rogatus minime recusavit: Gregorius vero Iulium mensem, quo certamen illud iniretur, designandum duxit: ut et Episcopi undiquo convenire po3sent, et iis, qui disputaturi essent, longi iis commentandi otium concederetur. adsuisse autem dicuntur non modo Episcopi magno numero, sed Praefectus ipse Africae ac multi cum eo viri nobiles, quos et controversiae magnitudo et ipsa eorum, qui committebamur, dignitas i t fama vocaverat. exstant Disputationis illius, quae Carthagine habita sertur, aeta omnia si : in quibus quid Pyrrhus, ut novum illud commentum de una Christi voluntate adsereret, quid Maximus. ut veterem Catholicae Ecclesiae auctoritatem vindicaret, alternis protulerint, ac subtilitet copiosequo exornarint, a Notariis in ipsa actio no exceptum, accurato perscriptum est. Graeca utiqua lingua: nam Graeco uterque disputavit apud Afros, qui Latino quidem sermone etiamtum utebantur, sed Graecum tumen pleriqlie a Iustiniani, ut diximus. aevo didicerant. ipsa autem disputatio plena dignitatis suit, ac rationibus potius atque auctoritalibus, quam conviciis et clamoribus certatum est. exitus demum is suit, qualem ab haeretico expectare vix posses. nam Pyrrhus assirmaro non dubitavit, demonstratum deniquo a Maximo, errare omnes, qui unam tantum in Christo operationem agnoscerent, tum veniam ait Sepetere et sibi et iis, quos ipso sequutus suerat: id jam unum se optare. ut ratio ostenderetur, qua et error deleri, et decessorum suorum dignitas servari posset. at quum Maximus repozuisset, hanc unam restare viam . ut nominibus ipsis hastreti eorum silentio praetermissis, doctrinam eorum conceptis verbis detesiaretur; nihil repugnavit, quaeque jussus esset, praestiturum so dixit in ipsa urbe Roma: in qua hoc maximo volebat . ut templum Apostolorum adire i ermitteretur, ae deinde Pontificem niaximum coram adloqui : cui so libellum oblaturum spondebat, quo ea damnaret, quae contra sis acta suisse arguebatur.

376쪽

II. IIaee et ero omnes magno plausu accepere. et Abbas in primis hi suo ipso Gregorii is Praefectus probaverunt. quumque idoneum navigationi tempus esset, Maximus ipse cum Pyrrito Romam prosectus est. ingeniis laetitiae auctor, quod multi post talo exemplum soro sperarent. ut nefaria haeresis penitus at oleretur. promissi fidem egregio praestitit Pyrrhus, libellumqtie Theodoro Pontifici maximo ultro obtulit, coram amplissimo Ecclesiae Senatu frequentiquo populo testatus, se ex animo haeresim cum auctoribus ejus rejicere atque damnare: nec sibi quidquam Catholica professione antiquius esse nut sole. quod illo quidem sponte acinullius vi met uva coactus secit: sed Monothelotae minis tormentisquo consessionem ejusmodi expressam esse vulgarunt c, : tanto illis pudori ruborique fuerat mutatus repento Pyrrhi animus, et inexpectata sani consilii susceptio. Theodorus contra, quum de disputatione etiam cognovisset . quao in Africa dudum habita suerat, gravissimumquo Maximi testimonium plurimi saceret; celerem viri poenitentiam ita probavit, ut dignum haberet . cui Constantinopolitanao insulae redderentur. itaque majorum exempla sequutus, qui mitissimo sere animo poenitentes amplexi fuerant , Pyrrhum non modo mystica communione dignatus est , sed etiam inter Episcopos sedere jussit ca . tum quamdiu Romae suit, sumptibus eum suis ali voluit, samiliaeque ejus omnia suppeditari. quae opus essent. nam id Romae obtinehat, ut Catholicis Episcopis domus Ponti seis maximi pateret: advenis reliquis aliae paratae erant

Victore Disco o Carthaginiensi

I. ANNUM Constans Imperii sui sextum ineoliavit . qui a Consulata

ejus tertius dicitur. quid Romae transactum nuper esset. Africani Episcopi jam rescierant, vehementerque gavisi sunt, partam Pyrrho ex Asrica salutem: tum et sperare coeperunt, Paullum quoque Patriarcham Constantinopolitanum in eandem sententiam venturum , si eum de Pyrrhi poenitentia certiorem sacerent, et de Ecclesiae Africanae judiciis decretisque edocerent. tantae igitur rei caussa Concilia iterum indicta sunt.

in Numidia scilicet a Columbo. in provincia Byzacena a Stephano, in

Mauretania a Beparato; nam hi earum provinciarum Primates erant.

serius do Concilio in Procomulari actum. qnod primum cogi debebat: id quo Fortunii Episcopi Carthaginiensis suga accidit, quem hoc anno ab

Ecclesia Catholica aperto defecisse, non levi suspicione ac conjectura coarguitur. Constantinopolim enim prosectus Paullum Monotheletarum antesignanum non modo non vitavit, sed etiam ultro adiit coluitque, et in Sophiso temple coram eo sacrum secit. quumque orta quaestio esset a V. III. 4.

377쪽

quo ille loco inter suimnos Episeopos sedero deberet; eodices magnas synodi, quas Vigilio Ponti fiee maximo coacta suerat, pervolutos constat, ut quo tum ordine apud eos Reparatus Episcopus Carthaginiensis sedi set, inveniretur: atque eandem subinde . quae illi obtigerat. honoris sedem Fortunio esse tributam si . quae hujus postea vices fuerint. diane in regia urbe versatus sit, an desectionis suae poenam cita morio subierit . incertum est. illud exploratum habemus . ex eo tempore Ecclesiam Carthaginiensem tamquam Episcopo viduatam, sedemque hon

ris vacuam omnibus visam esse.

II. Interea Episcopos quosque in provinciis suis ea maxime eura exercehat, ut ad Paullum accuratissimo scriberent, quid ipsi in Conciliis suis adversus Monotheletas statuissent, eumque propositis veterum Patrum auctoritatibus ab erroro revorare conarentur. atque id demum et in Proconsulari post Fortunii sugam susceptum est : in cujus Concilio primas egit partes, qui senior erat, Gulosus Episcopus Pupitanus, eonvenientibus cum eo Episcopis numero sexaginta septem. porro ceterorum

quidem Conciliorum litterae periere: at quae in Concilio Proconsularis provinciao seriptae sunt, ad nos pervenerunt; in quibus nonnulla scito proesati de Catholica Eeclesia, quae Sanctae Trinitatis instar. dissidio omni sublato. unum esse debeat, professique de D. N. Iesu Christo Deo et homine quid sentirent, ipsum scilicet et di inam naturam , volant tem et Operationem ut Deum habere perfectam; et quod est hominis, eundem ipsum, sine quolibet dumtaxat peccati vel concupiscentiae

modo, similiter na turam, Noluntatem et operationem habere planissimam : selecta dein loca ex Ambrosii et Augustini scriptis subjecerunt. secum utique et cum Catholica Ecclesia sentientium cxi. III. Ceterum epistolis ab unoquoquo Concilio perscriptis, decreta etiam legatione ad Augustum . delectisque viris, qui communes litteras in regiam urbem perferrent is , turbatum repente in Africa est, Grogorio Praesecto regnum assectant : eui Afri non inviti adhaeserunt. ergo iter Legatis interclusum, et apud Augustum Episcopi proditionis accusati, eo ne aspirare quidem potuerunt. quare mutato consilio Legatos Romam miserunt ad Theodorum: ut Apocrisiariis. quos Constantinopoli habebat, eam daret curam, ut litteras a so perscriptas Augusto Paulloque redderent. hanc enim unam sibi reliquam esse viam, ut ossieto suo apud illos tangerentur c. . 11i I. Dimissis Legatis. in illa rerum conversione non adeo animos Epi

seopi abjecerant. nihil ut de Carthaginiensi Episcopo designa udo eogitarent. Iulio eos mense hanc ob eaussam convenisse is , et Victorem

creasso, declarant hujus ad Theodorum Pontificem maximum synodicaolitterae. Suniscamus, inquit, Deo placitae fraternitati vestrae, die

3ὶ ibid. P.

378쪽

decimo septimo kalendarum- Augustarum indictionis quartae nostram humilitatem, dicina gratia suo, ut PraecePit, munere Praepeniente, et vestris sanctis ac Deo dignis precibus, in sancta Carthaginiensis eloitotis Ecclesia pontiscalis honoris accepisse consecrationem et stolam.

eas autem litteras Romam pertulit Legatus eo nomine Mellosus Episcopus Gisipensis cum Bedempto Diacono et Crescituro Notario. quos Victor anto liyemem. Theodoro anniaento, redire cupiebat. apparet ex iisdem quanto viro Ecclesia Carthaginiensis commissa esset : nam et contra haeresim praeclare disserit, et Theodorum, ut sorti animo contra im- prohos pugnat, egregie hortatur, et ab eodem, de Paulli Patriarchao salute laborans, enixe petit, ut Conciliorum Africanorum epistolas ad eum perserendas curet. V. Iam vero Theodorus, qui graves jamdiu nuncios de Paulli de etione acceperat, tot Asricanorum Patrum judiciis excitatus, acerrimis rursum litteris Paullum perculit. nihil ut denique dissimularet. sequo aliquando in apertum latrocinium conjiceret. Paulli hoc epistola ad The dorum declarat: nam quae a Theodoro missa fuerat, amissa putatur. in ea Paullus Sergii Ecthesin aliis verbis reddidisse visus est: quippe qui et unam in Christo voluntatem diserto assereret, nec ullam de una aut duplici in eo operatione mentionem inferret: Sergium vero sequi se atque Honorium ceterosque Ecclesiae doctores plane profiteretur : qui sero haereticorum mos est sanctissimorum virorum auctoritatibus abutentium, ne a Catholica Ecclesia in adversariorum castra transfugisse videantur. quamquam autem in his quoque litteris quamdam Paullus pietatis speciem praeseserebat, et pacis concordiaeque studium simulabat; haud tamen his artibus Theodorus deceptus est . quin satis sibi argumentorum jam essa

putavit, ut Paullum toto animo aversaretur, et in haereticorum numero haberet.

VI. Quod reliquum est, ad Gregorii tyrannidem . quae Africam Romano Imperio subduxit. Saracenorum hoc anno motus accessere ', qui sub Osmani principatu ex Aegypto. quam vectigalem secerant, in Cyrenaicam Abdalla duce irruperunt, Barcenque expugnarunt 6 . indo illis in Africanas provincias patere aditus latissime coepit ad rapinas, ut libuit. et eaedes: quas Augustus quidem aequo animo serebat, amissis provinciis, quae tyranno se dederant . Gregorius Vero, qui maximo vellet, tanto hosti impar prohibere non poturati

ANNUS CHRISTIANUS DCXXXXVII.

Victore Discopo Carthaginiensi

I. ANNus hic Constantis Augusti septimus et a Consulatu quartus suit, Ecclesiae in primis et omni Africae luctuosus. nam Saraceni

379쪽

Alulalla Saldi silio exercitus duco. quum Cyrenaicam in ditionem snam

redegissent. Tripolitanos fines occuparunt. inque Byza cenam provinciam ingressi occurrontem Gregorium cum omnibus copiis suderunt, ipsum quo captum interfecere si . gaza omnis in eorum potestatem Venit , nec quidquam intactum relictum est. id unum Asris solatii suit . quod harbati legi hus datis tributisque impositis recesserunt. Verum post tumulistum ejusmodi, quum jam sino metu domos illi suas et agros et urbes soli recognoscerent; facile tum intellexerunt, quanta passi in a Saracenis clades illata esset, quamque multis ubique bonis uno hostium impeta spoliati jacerent. Episcoporum autem in ea calamitato industriam virtutemque )osideratam esse quis putet, quos annis superiori hus tanto religionis studio incensos viderimus' nam Catholicae professiouis quaedam

veluti tessera esto cura miserorum.

II. Pyrrhus vero id temporis, quum jam Romae aliquandiu eum laude esset versatus, ad Graecos denique suos Ravennam concessit. Platono illic Exarcho, quo antea, opinor. familiariter usus fuerat. at eo quidem Pyrrhus tantam profecto virtutem constantiamque non attulit. quae partam sibi nuper praeclarissimi iacti gloriam tueri posset c. nam quum Platoni incautus adhaesisset. et in colloquium ejus congressumque saepe veniret; paullatim factum est, ut mali hospitis et Graeci scaudo ac lenociniis a proposito dimoveretur, atque ad poenitentiam transiret poenitentiao suas : quo nihil ei ad memoriam turpius accidere poterat.

ANNES CHRISTIANUS DCXXXXVIII.

Victore Discopo Carthaginiensi

I. OCTAVUs hic annus ei et ur Constantis Augusti, idemque a Consu- Iatu ejus quintus. nuncii Ravenna ad Theodorum pervenerant, Pyrrhum Iursus in haeresim declinasse. ea re indignatus Ponti sex maximus Concilium Episcoporum vocavit; cognitaque caussa. Pyrrhum, et qui cum eo sacerent, honore omni spoliatos edixit: scripturus autem sententiam , qua eos ab Ecelesia rejiceret, ad sepulerum Petri Apostoli accessit. ac do divino calice sanguinem Christi in atramentiam stillavit, imbutoque ad omnium terrorem calamo, ultionis suae vim divinam expressit. II. Haec dum Romas geruntur, Paullus Constantinopoli parem sibi poenam parabat. nam Theodori monitis atque Apocrisiariorum ejus coborta ionibus contemptis, Typum illum suum, quem Martinus Pontifex maximus plenum perfidiae dicit G, promulgare ausus est, mitissimis contextum verbis, sed errores complectentem omnes. quos Sergius Pyr-Thusque ae ceteri ejus sectae principes disseminarant. quamquam autem

380쪽

Typus Constantis Augusti nomine editus suerat, poenam auctor tulit, quam meruerat. Theodori enim auctoritato damnatias ae loco motus est . . at quae Romae, quaeque in urbe regia contigissent, ea in Africam , perpaucis ad eos hostium metu commeantibus, sera vix fama perserebat. αὶ Lib. Pont f. in Theod. n. 6.

ANNUS CII RISTIANUS DCXXXXVIIII.

Victore Discoseo Carthaginiensi

I. Nosuri Imperii sui annum Constans incohavit, qui sextus a Consulatu dieitur. hoc Theodorus, hostibus ab Ecclesia depulsis. .victor decessit: cui par virtute constantia quo Martinus suffectus est. hic nimirum, quum eum Constans Aug. urgeret, instaretque, ut Typum reciperet atque auctoritate sua confirmaret; non moda studiis ejus obsequendum non duxit, sed etiam officii sui putavit esse, ut Episcopos quam primum cogeret. et magno in Concilio Typum omnium sententiis configeret. actum id sane boc anno in synodo illa insigni Lateranensi. quae incolista est III. nonas Octobres , quum plures quam centum Episcopi Romam ea de caussa convenissent. II. Quod mirum est, huic synodo unus etiam ex Africa Episcopus adfuit, inter Saracenorum arma elapsus . Victorianus UZalonsis e provincia Proconsulari, quem eum Victoris Carthaginiensis mandatis Romam venisse, veri plane simile est. celorum absentibus reliquis Africae Episcopis . omnes tamen in suis ipsi litteris, quae prolatae suere, quodammodo adesso visi sunt: quibus etiam laus impartita, quod et Augustum omnibus ossietis delinire. et Paullum Patriarcham ab errore revocare conati essent. maximum autem praeconium Vietori a Martino tributum ob synodicam epistolam, in qua et studium ejus erga religionem emineret, et summa modestiae singulari conjuncta doctrina si . ad ipsum autem Augustum scribens Martinus, et una voce in synodo damnata narrans, quae piis sanctorum Patrum definitionibus contraria et inimica essent, ipsosque haeresis auctores eorumque formulas et acta et scripta Omnia, eo quoque consilio id factum adjecit . ut ipsius Principis dignitatem. quae adversariorum scriptis gravabatur. amota macula tuerentur:

In quam, inquit, ausi sunt religiosis Africae Episcopis dicere, scribentes , quod mente consilioque regio vere excitati memoratam Piam formulam exposuistis praecipientem de nimia Obserpatione paullum aine