장음표시 사용
341쪽
ea re sentiret, his verbis exposuit: De Ecclesiasticis vero priuilegiis, quod vestra fraternitas scribit, hoc postposita dubitatione leneat: quia, sicut nostra defendimus, ita singulis quibusque Ecclesiis sua jura
seroamus: nec cuilibet, fac'ente griatia, ultra quam meretur impertior,
nec ulli hoc , quod sui juris est , ambitu stimulante derogo ; sed fratres
meos Per omnia honorare cupio, sicque studeo honore singulos subpehi, dummodo non sit, quod alteri jure ab altero possit opponi. addit demum do Legatis, quos Dominicus miserat, se in egregiis viris agnovisse, quantus ejus in se amor esset, qui optimos et probatissimos adlegisset. erant hi Donatus et Quodvultdeus Episcopi, Victor Diaconus et Agileius Notarius. quos serius advenisse ita queritur, tu in ipsa tamen dilatione compendii aliquid so secisse fateatur. II. Haec inter in Numidia rursum a Donatistis curae non parum molestiaeque Catholicae Ecclesiae exhibitum est. nam Maximianus Pudentianensium Episcopus pecunia eorruptus Donatistam apud se Episcopum fieri passus suerat: quod quidem superioribus tempori hus, quum ea saetio plurimum poterat, iactitatum constabat: sed a Iustiniani Aug. aevo, Catholica una Ecclesia per Africam constituta, omnino jam serendum non videbatur. quamobrem Clerus Pudentianensis Diaconos duos Constantium et Mustellum Romam ad Gregorium legandos censuit , qui Maximiani nomen deserrent. nec vero segnior Gregorius ad consulendum fuit. statim quippe ad Columbum Numidicum Episcopum et ad Hilarum suum in Africa vice ejus fungentem litteras misit, ut Concilium Episcoporum quam primum cogeretur, qui de Maximiani crimine accurato
cognoscerent: ac si eum sontem deprehendissent, loco moverent. cavendum enim ajebat, ne pessimum in alios exemplum proderetur, neve essent in posterum, qui talia tentare auderent ta . norat scilicet, Donatistas animos sumpsisse. eamque haeresim latius serpere caepisse, quam
multi suspicabantur. de qua ad Columbum, quem magni iaciebat, sic scribit : Praesentium latorum insinuatione didicimus , Donatistarum haeresim pro peccatis quotidie dilatari, et valde plures diata per venalitatem licentia , post Catholicum Baptisma a Donatistis denuo
baptistari. simul tamen Columbum prudenter admonet, ne delatores, si quid sorte peccaritat, inultos relinquat. Hoc quoque, inquit, Nos uecesSeest solerter attendere, ut at qua contra latores praesentium ejusdem
Episcopi recta fuerit petitio, subtili debeat indagatione perquiri: et si fortasse ipsi quoque pro sua culpa jure feriendi sunt, eis Pro eo,
quod ad nos fatigati sunt, nequaquam censemus esse Parcendum. III. Nec vero in Africa tantum ab ejusmodi Haereticis cavere tum
sibi Leelesia Catholica debebat, sed in ipsa etiam Italia diligenter prospicere, ne qui indidem dilapsi essent, paullati in apud nos se incautis
per dolum commendarent, atque ad honores magno multorum periculo
obreperent. de his certe improba quaedam perserebantur , quae Gregorius
342쪽
quoque inaudierat. et severius coercenda putabat. nam muneris sui esse duxit, iit maturo Ioannein Episcopum Scyllaceensium admoneret, noeorum fraudibus se decipi pateretur: Afros, inquit ). Passim vel incognitos peregrinos ad Ecclesiasticos ordines tendentes nulla ratione suscipias: quia Afri quidem Manichaei, aliqui rebaUitati, peregrini vero plurimi etiam in minoribus ordinibus constituti ad fortiorem de se praetendasse honorem saepe probati sunt.
ANNES CIin ISTIANUS DLXXXXIII.
Dominico Disco o Carthaginiensi
I. MAURicics Imperii sui annum duodecimum incohavit, qui ab ejus Consulatu decimus erat, primusque helli contra Avares suscepti suit. Conei lium in Numidia ab Adeodaio Prima te indictum, Gregorii magni epistolae ostendunt. tiam ad Columbum scribens, eum sic rogat fi : De unitate ac pace Concilii, quod Deo auctore congregare disponitis, caritas tua animos nostros subtiliter omnia indicando laetificet. eundem etiam admonet, quao potissimum in eo consessu cordi esse deberenti Sa Primalem, inquit. synodi tuae esto sollicitus, ut pueri ad sacros OHines nullatenus admittantur: ne tanto periculosius cadant, quanto citius conscendere ad altiora festinandi nulla sit in ordinatione venalitas, potenιia vel supplicatio personarum nihil Moersus haec, quae prohibemus obtineat. litteras autem Victorino Diacono ejus perserendas tradidit, munusculo addito, quod Columbo redderet, Clacibus beati Petri, in quibus scobis aliquid de catenis ejus inclusum erat II. Iam et Ad datus, qui nuper Primatum provinciae adeptus suerat.
ad Gregorium do honore suo perscripserat, aetatemque e cusaverat, quod non ipse, ut optabat. Romam ad eum prosectus esset. cui Gregorius, quum multa ossieiose reposuisset, rogaro deinde institit, ut muneris sui Partes quam diligenter impleret ta). Hortamur, inquit, ut vicium Primatus, quod Deo habetis auctore, tota intentione sic atudeatis saga Citer exhibere, quatenus ad hunc vos ordinem perpenisse et animae vestrae proficiat, et aliis in futuro exemplum bonae imitationis eaesistat. tum eidem, quae ad Columbum de pueris ad sacros ordines non pro movendis scribebat. pari studio commendat, cavendumque monet, D quid in Ecclesia venale sit. postremo auctor est . ut in rebus gerendis
Columbi consilio utatur: Credimus enim, inquit, quia at illa, quae menda sunt, cum ejus consilio feceritis , nullus in Dobis, quod quibusque modis redarguere possit, inpenset: nobisque ita gratum ess , tamquam si cum nostro consilio agatur, cognoscite ἰ quoniam Tifamoresque illius ita nobis tune in omnibus approbati, ut cunctis liquido
343쪽
constet, quia quod cum ejus consensu a tur, nullius culpae macula fuscatur. hae porio litterae Victorino item traditae in Africam ad Columbum revertenti, ut Adeo Lito Primati redderentur.
11 I. Concilium interea in Numidia habebatur, in quo Columbi Episcopi studium auctoritasque eminebat. haud deerant tamen qui severitatem ejus non probarent, ac veterum Patrum consuetudines mitigari. leges infringi vellent. haec ad Gregorium omnia sedulo explorantem facito perlata sun . quare operae pretium putavit so esse iacturum, si ad Gennadium Praesectum do his scriberet, eumque hortaretur, ut auctoritate sua opem iis afferret, quos virtuti dedit . et Ecclesiae studiosos legumque sanctarum vindices esse cos novisset. cujus epistolao illa extrema sunt
verba 3ὶ: Scito autem , excelIentissime sit, si victorias quaeritis, si de commissae Nobis prooinciae securitate tractatis, nihil Nobis magis aliud ad hoc proficere, quam relari sacerdotum vitas, et intestheta Ecclesiarum , quantum Possibile est, bella cO escere. Ili I. Nec vero ambigendum est, cura o suisso Gennadio. ut motus in Numidia sit hortos compesceret, et Episcopis praesto esset, quos cum Giegorio sentire. et de Ecclosiae bono laborare sciret. ceterum Panta leontis opera tum usum crediderim . qui Numidiam id temporis administrabat. nam ipse quidem Gennadius in Maurorum incursionibus coercendis occupatus, in Numidiam excurrero non poterat. accidit autem . ut Carthaginem ipsam peterent. Gennadiumque iis conditionibus adstringere auderent, quas Demo ferre posset. numero scilicet copiarum suarum steti, quaecumque postulassent, i a summa illa Carthagi utensium trepidatione se impetraturos arbitrabantur . enimvero Gennadius, quum se multitudine opprimi videret, astu utendum ratus, misit ad barbaros . qui pactiones conficerent, metumque simulantes, omnia. quae belli avertendi caussa spondebant . propediem se adlaturos pollicerentur. ubi abiere Legati, ingens per Naurorum exercitum laetitia exorta est . quod siuo ulla caede . quidquid auri Carthagine esset, armorum suorum terrore expressissent. nulla exindo Mauris vigiliarum eura fuit: epulis omnes vinoquo indulgerct, saltarct ebrii, aut dormire. haec porro Gennadius, qui mores norat barbarorum, vigilans opperiebatur. hora autem, qua omnium opportunissima visa est, cohortes, quotquot habuit. ex omnibus urbis portis in Mauros nihil tale opinantos emisit: quae tantam hostium eaedem secerunt, ut bellum eo die sublatum. et pax Africae parta sit.
Dominico Discoρο Carthaginiensi
I. ANNus hie Naurieti Angusti decimus tertius suit. et a Consulatu ejus undecimus. Primatum id temporis in provincia Byzacena obtinebat
344쪽
Ci ementius. Presbyter ibidem Adeo latus, quum otii aliquid sibi neeessarium putaret non modo ad negotia quaedam expedienda, sed etiam ad valetudinem recuperandam. a Quintiano Episcopo suo commeatum impetraverat . ac hinos menses ab Ecclesia sua absuerat. sed Quintiatius, quum ei Adeo latus moram aequo longiorem interponero videretur. Presbyterum alium in ejus locum suffecit. ea re offensus Ade odatus Romam ad Gregorium prosectus est . ut auctoritate ejus honorem reciperet, quem sibi injuria ereptum arbitrabatur. ceterum Gregorius eam caussam ad Crementium Primatem deserendam judicavit. sie enim ad eum perscripsit. Hortamur, inquit si , fraternitatem tuam, ut caussam
ejus soIlicite districteque perquiras e et si manifestae aegritudinis, sicut dicitur, caussa Ecclesiae suae eum defuisse repereris, nullum ei ex ordinatione alterius Presbyteri Permittas praejudicium generari; sediet locum suum sine aliqua eum sic dubietate restitui. sin autem aliter se res habere dicitur, quam porrecta ab eo continere videtur suggestio, caussam ejusdem canonice legitimeque perquire , et qt idquid tibi secundum Deum visum fuerit, juὐante Domino ita stude decernere,
ut nulla de hac re quaestio ad nos ulterius repertatur. haec Gregorius Crementio, quem etiam de PresbFieri quoquo caussa cognoscere jussit. quem Quintianus Adeodato supposuerat . ut si fraudo ad honorem subrepsisset, gradu moveret: sin virtute illum adeptus videretur, Ecclesias praeficeret, quae primum vacuam alteri sedem esset praebitura. II. Sed Donatistarum in Numidia motus, quos Pantaleon, qui provine iam regebat, segnius compescere Videbatur, graviorem a Gregorio epistolam expressere, qua Praefectus ille acrius incitaretur, ne audaciam eorum atque licentiam, de qua jam questus suerat . diutius serret ta). Catholicos enim Sacerdotes ab Ecclesiis suis ejectos constabat, et Catholicorum Baptismum contemptui habitum. ob eas res jussus praeterea Pantaleon Paullum Episcopum Romam mittere, nulla mora interposita. ut ex iis, quae illo retulisset, citius deliberari fas esset, qua potissimum Tatione calamitas illa depelli posset. eodem temporo Numidae Episcopi duo Victor et Columbus litteras a Gregorio accepero. quibus monebantu ee re Catholica esse, ut eoacto rursus Concilio Ecclesiao saluti consul rent cain, Paulloque Episcopo ipsi etiam auctores essent, ut Romam
ι I. Atque haec quidem ad multos spectabant. vir autem quidam magnisicus, cui Bonifacio nomen, o Donatistarum, opinor, aut Arianoruni secta, qui ad Catholicos cogitabat accedere. litteras ipse etiam a Gregorio jamdiu acceperat, quibus a veteri errora in veri rectique cognitionem traducebatur. ceterum disputandi magis, quam resipiscendi cupidus, monitis ejus praeeoptisquo minus parebat. hune igitur Gregorius tandem hortatus est , ut Romam peteret, nee jam v se litteras sed
345쪽
colloquium praeoptaret: addebatque, ut quos haberet dubitationis suas participes, in urbem secum adduceret, antea admonitos, ne ullam in se quasi ex potestato prodeuntem violentiam pertimescerent. Nam nos, inquit, licet in omnibus caussis, in his tamen Praecjue, quae Dei sunt, ratione magis stringere homines quam potestate festinamus. iii I. Eundem annum synodus adversus Donatistas a Dominico Episeopo Carthagine acta nobilitavit, quam Augusti quoque judicio comprobatam
aecepimus is . de ea porro Dominicus Per Prosperum Legatum accurate Pontificem maximum certiorem secit, a quo subinde multis est laudibus commendatus, quod Asricaa servandao studium cum haereticorum insectatione conjunxisset. duo tamen Gregorius minus sibi prohari rescripsit: alterum quod substantia omni et dignitatu privandos statuissent, qui- eum quo haereticos negligentius investigarent; alterum quod eam poenam in omnes Episcopos sanxisse viderentur. nam et illud severius aeriusquo factum puta hat, quam aequitas serret; et in hoc periculum inesso dueebat . ne aliorum Conciliorum Primates injuriam si si illatam existimarent. quare admonebat . in iis emendandis, quae ad alienos pertinerent, eorum etiam rationem haberi oportere, qui dignitate minores essent: ne caritati ossiceretur, qaae maxime omnibus servanda erat.
Dominico Discoseo Carthraginiensi
I. Eset hic annus Mauricii Augusti decimus quartus, ac post ejus Consulatum duodecimus. viilem in Africa operam anno superiore ab Episcopis Gregorii magni hortatu positam adversus haereticos, paceinqu Ecclesiae ac rei publicae tranquillitatem consequutam, ea satis indicant. quae Gregorius ad Dominicum rescripsit ti . neque enim ipse molesti quidquam aut tristis ex Africa nunciatum attingit; sed epistolam os scit et pietatis plenam ab eo se accepisse testatur. quin et munuscula ab eodem ad se missa commemorat, quae Xenita appellat veteri nomine, quo dona hospitalia significabant. ut autem spondet, se ad Petri Principis Apostolorum sepulcrum multis preci hus acturum , ut caelestis ei beatitas obtingeret; ita ab eo petit, ut ad sancti Martyris Cyprianiaumulum tantum sibi bonum pari studio a Deo precaretur. II. Interea e Numidia Columbus Episcopus Rogati anum Diaconum Romam ad Gregorium miserat, ut litteris ab eo commendatitiis impetratis . in Siciliam negotii consciendi caussa pergeret. morem ultro gessit Gregorius; at Columbo rescribens, caussam ad eum detulit Petri Episcopi, qui dudum in Africa accusatus Romam confugerat, ut se apud Pontificem maximum purgaret, nec tamen essecerat, inque ipsa
346쪽
eonsessione ac defensiona sua minus sibi constare visus fuerat. itaque rem integram Columbo se committere ait cc, qui diligentius inquirero praesens posset, auditisque accusatoribus eam serra sententiam, quas maxime aequitati consentanea videretur. post haec altera Columbo cura data, ut eos severe coerceret, qui filios et mancipia sua aut alios, quos in potestate haberent, Donatistarum baptismo infici passi fuerant; hosquo omnino, parentibus dominisvo auctoribus. ad Catholi eam professionem revocandos curaret : si tales deinde suorum proditores invenirentur . operam dare , ne quis eorum tu Clerum legeretur.
Dominico Discopo Caria aginiensi
I. DEcillius quintus Mauricii Augusti annus hie est, et a Consulatu ejus decimus tertius. Paullum Episcopum, quem ad se mitti ex Africa Gregorius saepo postulaverat . Romam hoc tandem anno pervenisse . compertum est si : qui apud Pontificem maximum questus, non tam illic Donatistis se . quam Catholicis adversariis usum esse, Cennadium quoquo Praesectum Africae perstrinxisse videtur. quare Gregorius Valetudinem suam excusans, quae saepe illi erat adversa, Genii adio, qui minime Paullo favebat, paucis respondit, hujusque caussam, quum otium foret, diligentius sibi examinandam assirmavit. quia vero Gennadius hoc in litteris suis do Paullo addiderat. Catholi ea communione illi esse interdi et rim, mirari se ait, id sibi Gennadii litteris, nulla Primatis epistola
II. At Dominico Episcopo Carthaginiensi magna jam cum Gregoriosa miliaritas erat, nec ulla offensione interrupta. litteras sane hoc item anno et Xenia ad Gregorium ab eo missa , hujus epistola declarat gratias agentis, et multa egregio de Pontis eis ossicio disputantis , . ceterum Gregorius non uni Dominico, sed toti Ecclesiae Africanae apprimo studebat. quamobrem Paulli Episcopi caussam edoctus. quum Gennadium Donatistarum lautorem esse ex ipsis ejus litteris suspicaretur, et Augustorum leges in eam sectam latas. veteres recentesque contemni intelligeret, Episcopos aliquot Africanos Romae tum hospites Constantinopolim mittendos duxit, qui apud Mauricium ipsum Ecclesiae caussam fgerent, et do illatis injuriis violatisque legibus quererentur. litteras idem gravissimas ad eum dedit 3 . quibus ad Ecclesiae Catholicae, quae in ejus tutela esset. defensionem quam maximo hortabatur.
347쪽
Dominico Disco o Carthaginiensi
I. ANNE 3 llic est decimus sextus Mauricii Augusti. et a gesto Consulatu decimus clitatius. Roma j.im Asticani Episcopi, quos inter Paullus
erat, regiam uri em petituri discesserant: quum e Numidia Columbi Diaconus advenit. Gregoriuin edoeturus do Paulli caussa. redditis Columbi litteris ies polidit Giegorius, multo id serius iactum, ilii am oporteret: maturius advenisso, quos Gennadius Paesectus submiserat, ut Paullum accusarent: in quibus tamen quia non ea dignitas erat, ut contra Episcopum audiri eos admittiquo par esset, Paullo concedendum fuisse. u. ad Augustum proficisceretur. jam quod Columbus significaverat. muli rum sis inimicitiis objeetum esse. litterarum potissimum caussa, quas a
Gregorio crebrius acciperet. haec illo subjecit si : Dubium non est, reperendissime frater, bonos Priaportim Odia sustinere, di, inisque intentos
operibus peruersorum adcersitatibus lacerari. tum adhortatus . ut tanto alacrius munus expleret suum, quo acriores adversarios experiretur, Epi-ςcopo enitendum ait, ut laboribus suis Iucri aliquid Pastori summo o serre possit.
II. Haec inter quum paeatae in Africa res essent. delatum ad Cennadium nomen est Ruserit Comitis, qui numeris in Corsica tendentibus praeerat. nam insulae omnes Tyrrhoni maris, quas Iustinianus de Vandalis receperat, ad Praefecti Asricae administrationem pertinebant. cum Ruserio autem Anastasius quoquo Tribunus et insulani non pauci in perieulum addueti fuerant. hi omnes ab urho praesidium sibi petendum rati, Gregorii Pontificis maximi litteras impetraverunt, quas Gennadio exhiberent: qui eos tamen sie commendabat. nihil ut amplius postularet, quam ne in sententia serenda iracundia potius, quam justitia ductus
videreiur ca . III. Contra vero ex Africa Romam so conserro eoactus est Cumquodeus Abhas, rectae Monachorum institutionis studiosissimus, quos tamen aegro
in ossicio continebat. nam si quos sorto ad patrum praescripta revocareeonabatur. imperium illi detrectaro ausi monasterium deserebant, et magna honorum offensione qua vellent vagabantur. sebat etiam interdum, ut in tanto illo Episcoporum numero non deesset, qui licentiam eorum non modo impunitam relinqueret, sed etiam severa atque alere videretur. haec vero omnia Cum quodeus Abbas accurate Gregorio exposuit, ani numque ejus, qui Monachos impense amabat, facile ad curam eorum iitolamque excitavit. exstant litterae ejus Iulio mense perscriptae, quibus Dominicum Episcopum Carthaginiensem etiam atque etiam rogat ,. ut qui omnium monasteriorum curam gerere deberet, summopere prospiceret,
348쪽
no Monachi, quos Abbas Cum quodeus amiserat, impune a monasterio abessent: qui si ad bonam frugem revocanti parere nollent. severitatem minime posthaberet, ac licentiam eorum poena vindicaret. eavondum enim esse, no pessimum posteritati exemplum proderetur, et aditum audaciae improbitati quo esse intercludendum. tum et de Episeopis inquireret, si quis fautor eorum aut defensor esset: ac singulos minis ei iam deterreret, ne in posterum ejusmodi hominum adjutores sese aut patronos profiterentur 3, haec Gregorius: nec ambigendum Θst, sedulam a Dominico navatam operam, ut Monachi illi in ordinem redigerentur: quippo qui Gregorium summo amore Prosequeretur, et virtutem ejus ac monita plurimi faceret. 3ὶ lib. νιι. v. 35. ANNUS CIIMATI NUS DI. XXX XVIII.
Dominico Discopo Carmaginiensi
I. Fui et hic annus Mauricii Angusti decimus soptimus, decimusquo quintus ah ejus Consulatu: quo ille tempore, quum valetudinem suam
gravi morbo tentatam videret, testamento cotidito, maturius de successore deliberasso putatur. Paullus hoc anno Episeopus e Numidia . quem Gregorius Roma, biennio ante, Constantinopoli in dimiserat . in urbem reversus litteras a Gregorio commoti dat itias ad Episcopos Africanos Adeodatum et Maurentium impetravit li . addidit Grogorius et alteras ad Columbum . quibus rogabat, ut innocentiam ejus tueretur. hominique diu a multis vexato solatium praeberet. haec Martio mense perscripta. interea aliae e Numidia querelae ad Gregorium perlatae Crisconii Episcopi Romam profecti. ut paroecias recuperaret . quas a Valentione finitimo Episcopo , nullo jure sibi praereptas, jam annos prope quindecim retineri ostendebat: tum etiam ut res decessoris sui. quas ille idem abstulerat, repeteret sibique vindicaret, cui deberentur is . enimvero Gregorii haec animum gravissime commoverunt, qui in Episcopis potissimum abstinentiam summam paremque integritatem requir bat. ceteri in Crisconio plane fauturus, si quae retulisset, ita se habere Constaret, de tota caussa Numidas Episcopos Vietorem et Columbum cognoscere jussit: hortatusque est, ut judicio do ea controversia instit ito, quae injuria ablata reperissent, ea sine mora Crisconio restituenda curarent. II. Carthagine contra quietae res erant, Dominico pro virili pario incumbente, ne quid Ecclesia caperet detrimenti. certe in ejus litteris. quas hoc item anno ad Gregorium misit. molestum nihil aut gravo nunciabatur. r scribens enim ad eum Gregorius in ejus laudibus totus est; nec de re ulla emendanda mentionem injicit, quod illi. quum opus esset, in more erat: illud tantum commendat, quod Petri Apostoli thro
349쪽
niam suspiceret, atque indo auctoritatem snam dignitatemque manasso prosteretur. Scierites , inquit 3ὶ . praeterea , unde in Africanis partibus oumpserit ordinatio sacerdotalis exordium , laudabiliter agitis, quod Sedem Apostolicam diligendo ad incii Mestri originem prudenti recomdatione recurritis, et probabili in ejus assectu con3tantia Permanetis.
ANNUS CHRISTIANUS DLXXXXVIIII.
Dominico Disco o Carthaginiensi
I. ANNUΜ Mauricius Imperii sui incohavit decimum octavum . qui x Consulatu ejus decimus sextus numerabatur. suit hic annus multis mortalit, iis mori otii in vi ci phrisque laneribus calamitosus: nee vero Africa felicior . quam item infesta lues peragravit. Gregorium magnum audiro est, qui quum tristes o Sicilia nuncios accepisset, illuc ad Venantium Patricium seribens, commemorii iis Romao utque Italiae aerumnis, haec adjecit Africa autem quia liter mortalitate et languoribus vostetur, quanto viciniores est ιs, tanto credo quod subtilius cognooistis. quo tempore Episcoporum sollertia in calamitatis illius solatium cessasse non videtur: quum ne otium quidem illis ad scribendum fuerit. nullum certo hoc anno epistolarum vestigium ab Episcopis Africae, nec ad eos Gregorii re pongia in invenias. II. Sed lamen o provincia Byracena Martinus Scholastieus Syracusas navigavit . a Crementio Prima te missus. ut ejus opera judicium Pontificis maximi declinaret, quod Augustus apud eum fieri jusserat l, . de ea rocum Ioanne Episcopo Syracusano sic egerat, u L nec is, nec Gregorius, ad quem Martinus scripserat. plano tenerent, quae totius criminationis ratio esset. illud constabat, Theodorum Magistrum militum , auri libris decem acceptis, obstitisse, ne judicium Romae institueretur. quod tame a Grogorius Mauricio auctore peregisset. nisi partium studiis deterritus, hoe secum statuisset, in silentio plus lare compendii. exinde Crementius prae se ferro coepit ac palam profiteri. se in Pontificis maximi potestata
esse : de quo Gregorius Ioanni: Nam quod se dicit Sedi Apostolicae subjici. si qua culpa in Episcopis in penitur, nescio quis ei seiscostus
Subjectus non sit. quum vero culpa non exigit, omnes secundum ratiOnem humilitatis aequales sunt.
Dominico Disco o Carthaginiensi
I. ANNus hic Maurieti Angusti deeimus nonus est, qnem a Consulatu ejus decimum septimum numerant. Gonnadio in Africa successor datus
350쪽
in Praestetura Innocentius Gregorii magni amicus, ejusdemque Iaudit,us
clarus. classem hic parare jussus ab Augusto fuerat, quae Italiae auxilio esset adversus Langobardos : itaque diligentiam Innocentii in ea instruenda commendat Gregorius; opus lamen ea non futurum nunciat, quod induetae eum Boge Langobardorum in mensem Martium anni sequentis pactae ess ni ci . quia velo cupidum is se esse significaverat legendi. quaμ Gregorius commentaria in Iobum perscripserat; gaudero se quid mali Gregorius. quod ille tot inter Curas studio rerum divinarum tenereis tur; verum alios Di sontes. quos adeat, non deesse dicit: Augustinumque . quem legat in promptu sore. eo demum nomine gratias agit, quod uilarum apud Afros patrimonii Ecclesiae Romana o Curatorem patrocinio
suo atque auctoritate juvisset.
II Εodom tempore non modo Innocentius, sed Dominicus quoquo Episcopus Carthaginiensis, quorum uterquo Gregorium ob insignes virtutes ejus magni faciebant. edocti. in Sardinia, quae Praesecto Africae parebat, miseros quosque ac inopes potentium saepe divitum quo vi oppressos in uerumnis vivere, ac patroni' alicujus opem implorare: unum esse Gregorium putaverunt, qui amictae plebi succurrere vel auctoritato posset vel gratia. itaque litteras uterque ad eum misit, etiam atque etiam rogantes. ut vicem eorum miseratus auxilio juvaret suo. ille vero epistolam quam primum ad Ianuarium Episcopum Caralitanum de ea re perscripsit gravissimam cs : ac simul exemplaria misit litterarum, quas a Dominico Innocentioque acceperat, ne incertis auctoribus ea scril ere videretur. monebat praeterea , ne templorum miseris perfugium intercluderet, at curaret tamen, ut qui aliquid deberent, justitiam sibi aequitutemque servandam esse intelligerent. xi I. At vero in Africa lues, quae anno superiore compressa videbatur, sub aestatem recruduit. quo pertinent Gregorii litterae ad Dominicum mense Augusto scriptae, quibus eum hortatur, ut tantam calamitatem, quae Italiae etiam prope communis esset. sorti animo ferret, et solatium
miςeris, doctrina usus, qua pollebat, ultro praeberet. Vestra, inquit , eos lingua, sicut et credimus, magis ac magis a pravi operis PerPerratione coerceat, bonorum praemia, malorum poenas edisserat: tit qui bona minus diligunt, Saltem mala Pertimescant, et ab eis aese, quae 3unt plectenda, contineant.
Dominico Discoρο Carthaginiensi
. I. VI ESIMCs hic annus suit Mauricii Augusti. et a Consulatu ejus decimus octavus. miserat Innocentius Praefectus in Sardiniam certos ex