장음표시 사용
181쪽
bolus omnes peceatores tatim, si posset: sed a bono ingelo lux' di
nam miseratione plurimi, ex ut in pluribus desenduntur usque ad tripus diuinae sapientiae soli praecognitu. Expectat . n. nos Deus inquit Propheta ut misereatur nostri. Quando vero coplatas nouit iniquitates impioru , secundum quod sua misericordiam decet atque iustitia , destitutos auxilio O, diaboli seu triae puniedos tradit. Quod uero repetit iste daemonis potestatem adempta esse per Saluatoris aduentu, supra declaratum est quomodo ad sensum smi, salsum est re haereticu,
de quod in vero sensu non militat contra nos, nec Oportet repetere . .
Aliud etiam quod addit quasi magnum in conueniens, quod videlicet alias vita nostra& mors estet in potestate dςmonis malaru personariim in virtute eius, non est veru sic absolute sequi semper et e vitaci morte hominum in daemonis potestate. Sed bene sequitur, quod aliquando,&rei pectu alicuius, de hoc non nisi ex iustissima Dei permi iasione, ut supra deductu est.Cur etiam Deus innocentes in se pueros a quando permittat a strigibus occidi vel lamiari, plures in noliro opelle rationes assignauimus,quos etia si parentes vespere signo crucis G muniret ac Domino precibus comendarent, nil mali nocte illa procul dubio paterentur, defendente eos angelo bono sibi ad custodiam deligato Quod vero addit pueros per alia maleficia strigiata,contra selysiim iam pugnat . Neque enim maleficia sortiuntur essectu,nis per speciale diaboli operantis aut cooperantis auxiliui, ut notu est sicientibus quid haea important. Praedictis autem non obstat infici quandoq; paruulos per urentes uetularu ocu lost cuius euetus etia. reddidimus causam in opere nostro. Sed ultra praedictos modos maleficiantur etia &occidunt ut a strigibus modis ire eodem opere explicatis. Et sicus. no' nisi ivile permittit oeus innocentes maleficiis perire, ita debet concedere Adueriarius, quod de a strigibus destruantur non nisi tu sta Dei pernit Ilione. Sed de his satis dictum est in superioribus .. . Firmastit sententia Archiepiscopi Florentini, secunda parte tit. de luxuria. c, . ibi. ino ad secundum, licentis ex compendio theologi ς ω quod cum diabolus inducit ad vitium contra naturam, aufugit, propter nobilitatem suae naturae abominans tantia scelus. Inseti aute Aduellarius ex hoc, salsum esse quod affirmatu striges, videlicet quod dixbolos sit eis incubus aut succubus contra naturam et licet videatur mirum, quod diabolus sic fugiat, cu sit nesqndissimus &c. sed potest in quit dici, quod non fugi si nisi quando uidet sic incensos homine
quod omnino peccabunt illo etiam non ulterius instigante. Sed dictum Archiepit copi licet in nullo laerae scripturae loco sundamentumueritatis assumat aluari tamen potest, non obstante ueritate eoru quz
182쪽
. a Α P o. L Olcare is 22.e v N B A. ret νeontra naturam inter homine perpetrato, quod magis abhorret dia holus, quia non soli1 est contra ordinationem Ac rectitudinem mora Iem vi alia peccata, sed etia contra naturalem zdc ideo secundu genus
est sibi ex hoc contrariti quia naturalia in daemoni bas remanseruit spicdida post peccatu secundum Diony. Vbi ergo potest sine sui praesentiae peccatum hoc fieri, inducit quidem ut fiat propter inordinatione moralem. cuius ipse caput dc author est. Fugit autem in iacto propter nobilitate suae naturae, cui consequent contrariatur Omne quod contra
natura est. Sicut aute propter inordinatione primi peccati sit obtenebratus est intellectus angeli, dc findatus affectus,quoad ea etia inquet naturaliter per tales potentias inclinatur ut omnia a se intellecta ne non dc desiderata.in malii finem Ordinet, superan te malitia natura elegantem , ita ubi sine sui praesentia non potest ad uitiu quod abhorret inducere aut non aeque cito ueI saci I ne dum se praesen tem, ueruetia cooperaro em elle praeelegit, ut sus malitia ac inuidiae cotra homines thoe ipiam Deo opti. non nili iustissime permittente, satisfaciat, qua uesit naturae suae pro tunc dignitatem attedere, aut eidem non iniuria quodamodo sacere. Credo quod Aduersarius dicet has mulieres qua-do talia patiuntur,etiam somniare. O irilem considerationem . Dari autem succubos de incubos spiritu in nostro primo opere attestationibus sanistorum Coctorum comprobatum est, ita ut Augustinua in ita negantes, iudicet impudenter. Von admittendas miges eontra istes iretesses, o ob id Inqi litorum rocessus εsse indirmos, quod duabus conclusiouibus Pon . completaιur , reprobatur . OD III. NO N.sunt ergo admittendi tales tesses, tym obstante. C. In fauo is rem de haeret. in .vi. cum sint personae deluse: dc dicta eor pro-eedant ab his qui per homines deceptori alios quotidie decipere gesstiunt. 26. q. I. c. Qui sine saluatore. q. y c. Nec mirum . de etiam quia hoe modo daemone illudente possent boni de tulit accusi, cu daemon se transfiguret in diuersas personaru specie S, dc eas ostendat. d. c. Epia scopi. immo omnibus tam contra se quam contra alios de huiusmodi deponentibus uel testificantibus, aut certe confitentibus,c: edenduest, dummodo non deprehendantur capitales inimici, vel in aliis ins nite, ut in opusculo nostro deductum est, non obstante aliqua illusio ne, quae in talibus saepius interuenit. In principalibus. n. propter quae deprehenduntur apostatae uel haeretici, non illuduntur. Sicut in abrenunciatione fidei Se bapti sint, in abutione sacramentotu, in holmgio
facto diabolo, de aliis plaribas laesandi Isimis . in od uero ad datar, qdrogent
183쪽
possent iusti de innocentes accuari pere. Episcopi. Respondetur pH,
mo, quod α non loquitur de ista secta, ut sepius dictum est. Secundo, quod licet diabolus quo ad suam potentiam naturalem posset figura
personarum etiam innocentu astumere, illasq; quasi praesentes in ludo illo praeserre, non est tamen credendsi,quod Deus id permittat, nisi serie tales personaeetia si non pro tue, alias tamen suissent praesentes. Posset enim iuste id Deus permittere ut de facto praeterito puniretur, quod se accusato & ad quaestiones apposi tae conteri iam cogerentur. Non est etiam sine tali excusatione facti, hoc putandum esse quasi impossibileabsolute, uel etia ordinarie, quod uidelicet Deus permittat
aliquos etiam innocentes accusari, occulto aliquo suo iudicio: sicut di in aliis criminibus diuina permissione quandoq; innocentes et maccusan tur, atque damnatur ab hominibus ex ignorantia excusabili, uel etii ex malitia. Tales tamen si fuerunt amici Dei, suam innocentia tandem manifestam facient, aut in bonsi eorum cedet quicquid c6πω iustitiam patientur, puta in remissionem peccatorridi in praemiorii cumulum propter patientiam. Id tamen non nisi rarissime Deu permitto. re, proculdubio credendum est. Et deprehendi facile posset del.isio. quando postmodu in uigilia no conuenirent cvallis in dictis de factis, quae contigi sie referrentur in ludo. Non est autem ob hoc omittenduiudicium contra tales, quando iuridice deponuntur, aut accusantur , nisi expresse deprehenderetur illo tum innocentia ex modo respondedi, quod prudenti et Iudicum relinquendum est.Si enim simpliciter ex
hoc motivo dimitteretur iudicii prosecutio contra tales, narratio esset ut etiam contra innocentes iudiciario ordine facta iudicia uniuersaliter essent damnanda r quod est salsum, cum iura supponant immo decernant, quod si iudex solus etiam pro certo sciret innocentem aliquem accusari, quando no posset innocentiam illius aduersus allegata probataq; defendere, non deberet iustitiam petentibus denegare,& accusatum absoluere. Si conclusio ergo praedicta procederet, vel praetacta pro illa ratio esticacia haberet omnia iudicia circa cetera quoque crimina deberent auferri, eo quod plerunq; in tet ueniant iniustitiae, multaeq; salsitates: quin immo totius mundi decentissimus a Deo constitutus ordo violandus esset, vel ex toto tollendus: ex eo quod aliqua fieri contingunt contra vel praeter rerum natura, ut monstra. Haec
igitur eum absurda sint, eo quod propter ea quae cotingunt, ut in paucioribus dc per accidens, non est regularis ordo violandus siue multadus, patet quod propter hoc etiam quod infertur, si quandoq; conti geret, non sunt minus credenda vel iudicandaquet deponuntur cc trastriges, aut reseru tur ab eis, immo sunt omni studio & seueritate landitus extirpanda, quando ex hoc ipso deprehendantur esse magis per culosa,
184쪽
mi Aa rem rius iudieandus uenit atque damnandus, aliouestit umcisi u daninare uerbu. cap. IIII.
INquisitores debent sacere adiurare illam opinionε, quod eatur adipiam ludum, seu quod portentur personae de loco ad locum in'eorpore: dc vere,cum talis opinio sit reprobata: quod puto notandum. ID. o miram viri praesumptionem, o detestanda insaniam. Non abiuratur viniatis. coram Inquisitoribus nisi haereses: non abiurant nisi haeretici. Ergo ne haeresis erit illa opinio,quam domini Inquisitores defendunt. & secuis dum eam iudicant extrema damnatione dignos fidei inimicos, quam Illustres Theologi, nee non Canon istae veram & catholieam esse pro hant O extremam viri stoliditatem. A quo reprobata est haec opinis nonne ab uno solo sic delirante Iurista, ut omnes lapientes theologos ad risum prouocet reprobatio eius Theologi igitur omnes, immo Iadices ipsi domini Inquisitores totius Italiae, Franciae, Germaniae, Hispaniae, qui huius opinionis sunt, di secundum eam inuicte defendunt Christi fide, pestiferos apostatas e medio tollentes, coram inquisiitoribus adiurabunt Ouis autem erit in causa fidei iudex, si iudices ipsi iadicandi veniuntὶ Certe bonum iam erit ut S D N. constituat hunc praeclarum virii iudicem uniuersale contra Inquisitores. Sed melius est is suae saluti consulentes Inquisitores huc virum de haeresi ex hoe suspectum, quod opinionem reprobat quae filmitatem suscipit ex sacris lis teris Pontificuq . decretis et in multis etiam deprehensum a ueritate tades in Eoc suo opere deuiare, praeoccupent: Sc contrateum cito procedant tanquam de haeresi vehementer suspectu,necnon haereticoru sau torem defensorem, ac pro modulo suo sanctissimi ossicii fidei impediatorem Publiceq; nisi humilietur dehonestatu,omne haeresim & si loriam abiurare faciant,quando redire ad Ecclesis gremium voluerit vel certe obstinatum tradant brachio seculari: vel etiam damnent, de
igni publico iudicio tradant eius hoc opus ignorantiae plenu & infidelitate resertum. Ne forte si fuerint negligenter, plures patiantur ei similes aduersarios. Non posIum non obstupescere,quanto magis ait do conclusionis huiu , immo auctoris eius stultitiam. Si verum esset, quod dicit iste misellus, Papa quoque cum faueat inquisitoribus contra tales, Episcopi, eorumq; vicarij, cum sint coiudices, Doctores quoque & omnes consiliarii concurrentes ad damnationem talium apo statar deberent hanc haeresim abiurare:& iste solus, qui has ineptias inuexit, fidelis erit,immo adiurantium Iudex, de abiurationes ipse in- dicet
185쪽
r a Pa A Retu sprI DN ν Ο Η Σ r N. Da n Auras dicet atque recipiet. Haec ab omnibus notari profecto debent, &'I ..i omnia dogmata pessimum censeri . . t Advocandos esse Iurinas ad Inquisitorum processus formandos O peia ciendos,quod Pon b. sieptima conclusione nititur siadedere, reprobatur. cap. V.
pos Tquam scientia nostra est consetens ad disputationes Theol
gales,maxime ubi agitur de executione iustitiae, doctores iuris sunt vocandi, ut assistant processibus Inquisitorum ac examinationibus de quaestionibus. Ipsi enim sunt tractatores criminaliam, deno postpe sectum processum differatur eoru uocatio. Et sic obseruari debent co stitutiones. c. Ut commissi. dc c. fi n. de haeretic. in vi. cum Concor.
Ergo ne sancta mater Ecclesia, quq determinat quod solum semel de iis fine iudicii debet sibi inuicem iudices fidei communicare processus.
ut patet in extra ua. Bened. xi. Ex eo. dc explicare per totum coram episcopo, uel eius Vicario, si Inquisitori vel eius vicarius procedit j vel econtra si Episcopus procedit. vel eius vicarius, uocatis tunc peritis in iure de Theologia,iuxta quod iubetur in d. c. vi commissi. Ec. c. Statuta. de haeret. in vi errauit de debuerat iniungere inquisitoribus nε fine doctorum praesentia dc consensu quicquam iudicialiter attentare praesumerent i O praesumptionem pessimam. Nunquid igitur cu opus tuerit strigem examinare, patres Inquisitores totum collegi u Iuristatu tenebuntur aduocare, qui secundum iura neque contudicem ad hae. vocare tenentur/ Quod leges conserant ad a i quas, no aute ad omnes disputa iocies Theologales, concedimus, de ad illas conserunt no nisi ancillarum more subseruiendo. Hic aute homo uult elle iudex de censor Theologo Di. Tractatores sunt iuristae criminalium ciuilium, no autem spiritualium, quale erimen est haeresis. Sed Theologi non solum sunt horum criminu primi tractatores: uerum etiam iudices dc exteria minatores. Non lic artauit In qui litores Ecclesia, ut teneatur peritoruquos aduocauerint consilium sequi. Sed honorem dedit eorum ostiacio, ut more principum iudicantium sic habeant consiliarios de allec fores, ut in eoru tamen sit potestate cum suo collega pro arbitrio profrio ferre sententiam. Modos etiam proprios habent Inquisitores iaprocedendo, uariasq; paenitentiri imponendae consuetudines, quarumstpenu mero ignari sunt iuristae. Et ob hoc saepe contingit eos esse impedimento inquisitionis ossicio Inquisitoribusque molestos, duni conantur eos artare ad comunem modum examinandi testes, aut reum:
licet in hoc qui sunt prudentiores communiter remittant ad ipsos Inquisitores, ut sic etiam collegae ut par est mutuo sibiinuicem des
186쪽
rant: & Doctores eisdem sicut ipse expertus sum obsequentissimos se
gratis praestent zelo fidei, quam communiter ut decet ueros christianos inuicte tuemur. Et hqc dicta sint ad conclusiones erroneas Aduersarii,qui patribus Inquisitoribus obsequiosum se non praestitit, sed potius odiosum atque insensum, prouocans etiam alios sibi similes his suis scriptis, ut idem attentare no uereantur . Sed comperta nunc per haec nostra opuscula talium scriptorum illius dc opinionum uanitate,
spero quod tam ipse, quam alii resipiscent, & ad propria studia ocu
los, manus, calamumq; conuersen t.
Explicit Apologia tertia de Lamiis . Incipit Quarta. Unum Ol tradi apud quosdam Iuristas famosum dimis da
Lamjs reprobatur. O s l T I s autem praedictis conclusionibus suis in praedi . .cto tertio tractatu suo Aduersarius subnectit alias. 26. conclusiones seu regulas uel dicta, tam ex doctrina Oltradi famosissimi doctoris, quam ex propria ossicina. Quibus examinatis, nil falsitatis circa eas impugnare pro nanc occurrit, nisi unuquod refert in io. conclusione ex consilio Oi tradi. 2 i o. Hoc,inquam, ruod non omnis inuocatio daemonum sapit haeresim manifestam, sedolum ea qua daemon inuocatur ut iaciat, quae non sunt ei propria, sed creatori, puta, ad praenuntiandum sutura: non autem si inuocetur ad saciendum ea quae non excedunt eius propriam iacultatem, puta, adtentandum siminas de uenereis & huiusmodi. Nisi sorte, inquit, fieret & hoc per modum adorationis, secus per modum imperii.
Sed deceptus est Oltradus de omnis qui eum sequitur in hoc passu, putans, quod talis inuocatio, ad ea etiam quae sunt det moni propria, quia non sapit hane haeresim manifestam , quod uidelicet insinuet exsacto illo, esse aliquid detinoni attribuendum, quod non est d moni proprium, Puta sutura cognoscere, ideo nullam sapiat, seu quod idem est in simplicitet non sapiat hqrelim manifestam. Quod est arguerea particulari ad uniuersalem negative contra regulas dialecticet, in proposito ite arguendo : Non sapit hanc haerelim manifeste , ergo non sapit hcresim manistite. Si eut enim ex hoc, quod aliquis non est hic homo, puta Ioranes, non remouetur quin sit homo, poterit enim este Petrus; ita ex hoc quod inuocatio dς monum ad ea quae sunt daemoni propria, no sapit hanc hqresim, quod attribuatur daemoni quod est Deo proprium,non remouetur quin sapiat aliam lis resim, Z uel
187쪽
vel in s leti talis speciem manifeste. Id autem non aduertit Oltradus et nec miram , cum esset purus Iurista tio habens ex propria prosessione subtilem cognitionem distinctionis haeresum uel spectetum infidelitatis, nec praeuallans iudicare quibus factis uel dictis tal a deprehenda rur,quq ad haereses proprie ipectant. Theologalis enim est hae discussio, licut etiam eorum proprium est de opposito infidelitatis , de sanainquam & persecta fide Christi plene subtilissimeq; tractare. Dicenduest igitur, secundum sanctos Doctores sacrosq; Theologos, quod om nis inuocatio daemonum ex hoc sapit haeresim manifestam, quod semper & inseparabiliter habet pactum infidelis amicitiet cum daemone tac uim uel expressum , uerbo uel iacto, etiam si sacrificia desint. Dum enim faciunt homines id quod a solo daemone insti tutum est fieri sub pacto inito saltem cu primo facti authore ad aliquid consequendum, alii qui piimum in hoc imitantur, & quaerunt ex facto illo a d mone consequi quod expetunt, proculdubio ratum habent pactum quod prius interuenit,& sine quo nil consequi possent ab inuocato daemone, & sic conuincuntur pactum tacitum dc ipsi habere cum daemone. Et quanto magis si aperta voce gestu uel nutu dcmonem Inuocant, eius implorantes auxilium Habere autem pactum quodcun-cunque tacitum uel expressum cum daemone. ad apostasiam pertineta fide secundu Augu. & habetur. 16. q. . c. No obseruetis: dc secudam sanctum Tho m. in 1. dist. 7.q. a. art. a. quia talia quς excedunt eti-
hominis facultatem sex hoc enim daemonem inuocat homo, quia per se non potest non sunt expetenda fieri per virtutem semonis, nequequo ad principium uel medium, neque quo ad complementum op cs: sed a nullo cii mala sunt quae petantur: vel si bona, a Deo solo, vel eiusdem virtute ab amicis illius. Iuxta illud Isa. 8. Nunquid populus non quaerit a Deo visionem pro vivis & mortuis Vnde inuocado daemonem in talibus non tanqua Dei amicu, conuincitur ad eum recurrere tanquam ad Deum situm,& habere pacta cum eo infidelis amicui rde consequenter apost Hassea fide. Talis aute apostasia ad haeresim per , . tinet immo est omnis infidelitatis grauissima, ut patet per S Tho.sec. a. q 22 art. I. comprehendens virtualiter omnes h reses, si simpliciter recedat quis a fide,& cultu veri Dei & domini nostri Iesu Christi, laemoni adhaerendo. Unde absolute & sine distinctione omnis inuocatio daemonis sapit haeresim manifeste. Sicut absolute & sine distinctione hoc dicit glo. in uerbo. Saperet.c. Cum accusatus. de haeret. lib. vi. Noest autem apostasia nec ed haeresim pertinet omnis vocatio Jrmonis, vel familiaritas in loquendo praecipue cu arreptitiis, etiam si mala sit. neque omne imperium, praecipue ex parte Dei: quod pertinet ad exo cistas. De ratione enim inuocationis est quaedam subiectio habens a
188쪽
A ν o 'L o T R T r nexas pleces &culum inuocan iis ad eum qui inuocatur tanquam ac vltimum refugium in re pro qua sit inuocatio, quem eultum sempςrobseruant Nec romantici& alii tales viri diabolici, etiam si non quaerant a daemone consequi nisi quae possibilia sunt illi. Nullus enim negaret quin nefarias preces circa EIM i Glorum emittere, laperet haeresim manifeste, ut glo. in eodem verbo confirmat. etiam si taliter operans diceret te id non secisse, nisi ad consequendu daemoni possibilia,
puta, mulieris amorem. Hoc autem non est nisi propter pactum tacitum uel etiam o pressum, quem ex hoc facto cum daemonibus conuincitur habere, quorum quidem idola plena sunt, di consequenter propter apostasiam . Ergo multo magis ii ipse daemon immediate per se
inuocetur,& non media me idolo, quacunque ratione uel causa. Non
est igitur in hoc sequendus Oltradus utpote qui ad pauca respexit,
di praecipue non considerando quod de ratione inuocationis daemonis est adoratio: quia cultus est cum subiectione, non reserendo ad verum Deum. Inuocare enim in sacra scriptura pro actu latriae sumitur.
Unde gl. super illud Gen Iste coepit inuocare nomen Domini, sic dicit: Inuocare ide est quod colere S dephecari. Et gl. super illud Ro. t o. Quicunq; inuocauerit nomen Domini saluus erit. dicit: Inuocauerit se subiiciendo & colendo. Et proprie Deo deberi inuo rationem patet per illud Isaiae : Qu rite Dominii dum inueniri potest , inuocate eum oum prope est. Et in Psal Inuoca me in die tribulationis. In cuius etiasignum per increpationem dicit Dominus populo rebelli & infideli. Iud. io Reliquistis me,& coluistis Deos alienos. ite&inuocate Deos quos elegisti , quasi dicat, Deus iatu in uocari debet. Si ergo illi sui dij
vestri, inuocate eos. Et I. Reg. 38. Dixit Helias sacerdotibus Baal. Inuocate nomina deorum vestrorum, de ego is uocabo nomen Dei mei. Vnde patet, quod inuocatio praecipitur heri Deo ut actus latri :& hae eadem ratione prohibetur fieri daemoni. Et consequen ter omnis inuocatio est cu adoratione: nullaq; cum puro imperio: quia adoratio est de ratione inuocationis ut dictum est. Si autem per inuocatione, ipse communiter accipiat uocationem daemonum, improprie loquitur, &in proposito non interuenit sola uocatio, sed uera inuocatio daemonu, eo quod antequam Necromatici ac malefici daemonibus imperent, uel eos ad uota cogant, praecedunt uarii cultus de obseruationes nesariae, sapientes apollasia a fide secundum iuris interpretationem, quod
non nisi exteriora diiudicat. Nullo ergo modo est audiendus hoc in loco oli radiis. Sanctis ergo Doctoribus, quibus innititur pra dicta glo. in uerbo Saperent, potius quam Oli rado acquiescendum de adhaerendum est. Ex his omnibus patet, quod determinatio Aduersarii de praedictus eius tractatus, in nullo praeualet contra patres Inqin litores, sed multis
189쪽
iro RaAκT ιν c. IN DE LAMI I s. multis salsitatibus resertus & ineptiis. procul ab omnium sapientum
oculis est abiiciendus. Et strigum pessima secta debet omni conatu petipsos inquisitores procul omni timore fugari ac exterminari, ad hdei defensionem, & domini nostri Iesu Christi laudem, cui est honor de gloria in secula seculorum.wΑmen .
Edita sunt haee opera Anno Domini. M D X XV. Per R. In Christo Patrem F. Bartholomaeum Spineum Pisanum sacrae Theologiae Do orem Ordinis Praedicatorum Vitae Regularis .