Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

발행: 1971년

분량: 805페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

781쪽

verbulo vi reapse is iam innuitur quod baptizati non catholici nullo titulo vi reapse ad Ecclesiam pertineant.

B) Quoad collegialitatem episcoporum scap. ΙΙὶ.1. Collegialitas episcoporum a schemate iure merito admittitur, sed huius affirmatio serius intervenit et loco subordinato. Quam ob rem melius esset, Ut haec affirmatio fiat iam ab initio, ita ut ceterae affirmationes de ministerio episcopali in prospectu authentico Videri possint. Postquam merito de collegio apostolorum schema in nn. 12-13 locutum est, transit in n. 14 ad considerationem episcopatus Ut sacramenti. Melius esset ut iam in hoc numero, et quidem ab initio, loquatur de charactere collegiali episcoporum, et quidem v. g. hoc modo: pag. 2I, linn. 12 ss. dicatur: si Ita episcopalis consecratio incorporat fidelem collegio episcoporum, ita Ut qua membrum collegii unusquisque episcopus fiat particeps missionis huius collegii n. Et deinde fiat transitus ad nn. 16-21; postea tantum loquatur de presbyteris et diaconis sn. 1 I). A. v. : si loquatur de episcopatu et sacramento maXime iuvat ut impositio manuum consecrationis episcopalis coniungatur explicite cum incorporatione in collegis episcoporum, eX qua incorporatione sequuntur ministeria et potestates sanctificandi, regendi docendique uniuscuiusque episcopi in tali collegio. 2. Omnes catholici admittunt Summum Pontificem esse caput huius collegit. Quam ob rem non videmus, cur iterum iterumque, quando loquitur de hoc collegio, dicatur, quasi admonendo: ne obliviscamini quod Summus Pontifex est caput collegit. Tales cautiones videntur superfluae in nostro tempore, et inSuper, per respectum ad orientales praesertim, possunt dare impressionem quod non multa fiducia habetur in hoc collegio episcoporum. Quae mala impressio est Vitanda.

Cap. I: De mysterio Ecclesiae sive de eius natura et fine. 1. Ad Patrem J. Ecclesiam Dei peregrinantem in terra ad Patrem, in Filio, per Spiritum Sanctum mysterium absconditum a saeculi S, nunc autem manifeStatum vult Sanctum Concilium secundum voluntatem Dei notum facere omnibus gentibus, eius conscios facere christianos atque proponere fratribus separatis ut

eam tamquam SVam recognOSCant.

Creavit eam Deus libera ac benigna dispositione Sapientiae suae eX aperto latere Iesu novam et veram Evam et addugit eam ad Fili Um suum tamquam Sponsam immaculatam ut illi coniungeretur matrimonio unico et indissolubili atque ita fieret mater viventiUm. Ipsa est regnum Dei huius mundi in quo praeparatur adventus regni aeterni et revelatur gloria eius. EX semine minimo crescit et fit arbor ita ut homines plurimi habitent in eo, et generi humani inest tamquam fermentum donec sermentatum Sit totUm. Sicut sagena missa in mare congregat bonos et malos Usque ad consummationem saeculi; affigitur peccato seminato ab Inimico, atque gemit eXSpectans aetatem plenitudinis Christi.

782쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

Ecclesia est civitas Dei in terra, eX reliquis veteris Ierusalem orta atque accedens ad Ierusalem caelestem, templum spirituale ac domus Dei quae aedificatur super fundamentum apostolorum ipso summo angulari lapide Christo Iesu, et in qua populus novus cum Deo reconciliatus tamquam sacerdotium sanctum ferens totam creationem offert Deo gloriam et honorem, clamans: Pateri 2. In Filio J. Ecclesia est mysticum corpus Christi. In hoc titulo continetur revelatio dispensationis mysterii Dei, scilicet supereminentis scientiae caritatis Christi. Nam mysticum corpus Christi praeprimis est mysterium dilectionis atque

unitatiS.

Ecclesia dicitur corpus Christi quia ut nova Eva unum corpus est cum Christo novo Adam; sunt duo in corpore uno; ipsa dicitur corpus eius sicut UXOr corpUS est viri siquidem viri debent diligere uxores suas ut corpora sua, et qui Suam

uxorem diligit seipsum diligit. Ecclesia nihil est in seipsa, tota est in Christo; de carne et ossibus eius desumpta omnia accipit de plenitudine; immo ipsa est plenitudo Christi quia in ea revelantur investigabiles divitiae Christi. Vitam habet in Christo, in eo manet et fert fructum sicut palmites in vite. Procedit Ecclesia continuo ex amore Christi quia Christus dilexit Ecclesiam et

seipsum tradidit pro ea ut eam sanctificaret mundans lavacro aquae baptismatis in verbo vitae Evangelii et exhiberet eam gloriosam, sanctam et immaculatam atque in perpetuum nutrit et fovet eam verbo Dei et pane vitae. Hac dilectione efficitur Christus vir perfectus atque constituitUr ut nOVUS homo. NOVUm hominem hunc quem ignorantes quaerunt multitudines hodiernae, renovatum secundum Imaginem Dei veram et principium novi generis humani,

induit Ecclesia quae pariens filios Dei valet exclamare: Possedi hominem per

Sed meminit Ecclesia monitionis Apostoli: Nolite mentiri ad invicem e o-liantes Veterem hominem CVm actibus suis et induentes novum, scilicet Viscera misericordiae, benignitatem, humilitatem, modestiam, patientiam, supportantes invicem et donantes Vobismetipsis. Recapitulatio generis humani in Christo novo homines prae se fert etiam restaurationem dominationis hominis in mundum secundum ordinem creationi S. Deo complacuit per Christum et Ecclesiam reconciliare omnia in ipsum; ipsis tribuit virtutem pacificationis quae ad universam creaturam diffunditur. Corpore mystico Christi significantur etiam unitas atque communio in diversitate Ecclesiae. Sicut enim corpus unum est et multa membra habet, omnia autem membra corpori S cum sint mUlta, unum tamen corpus sunt: ita et Christus. Immo singuli alter alterius sunt membra atque charismata quae habent disserentia secundum gratiam quae data est eis cooperantur in aedificationem unius corpori S Christi, in cuius unitate ipsae nationes reconciliantur interfectis inimicitiis in

Ecclesia dicitur etiam corpus Christi quia formatur baptismo quo assimilatur

morti et resurrectioni corporis Christi atque perficitur communione corpori eucharistico. In Eucharistia enim non solum significatur sed efficitur unitas membrorum cum capite Christo et inter se, ita ut revera Ecclesia dici possit actu exsistere in hoc sacramento. Christus caput est Ecclesiae sicut vir caput est mulieris. Salvator Ecclesiae dat ei vitam et ipsa pendet totaliter ab eo quia ab eo omnia accipit atque subiecta est ei. Christus auctoritatem habet in eam sed tota auctoritas eius est eX caritate

783쪽

ut inspiret, ordinet et coniungat operationem membrorum in augmentUm corporiS, id est in aedificationem sui in caritate. Auctoritas Christi capitis visibiliter exercetur in Ecclesia ab apostolis eorumque SUccessoribus tamquam ministerium in aedificationem eiusdem corporis Christi. Nam sicut Christus est petra angularis, ipsi sunt fundamenta super petram principalem S. Petri eius Ue SUCCOSSOrUm. 3. Per Spiritum Sanctum J. Anima Ecclesiae est Spiritus Sanctus. Misit enim Deus Spiritum Filii sui in corda nostra, ut in eo accessum haberemus ad Patrem.

Ipse est Spiritus vitae novae creationis, aqua viva saliens in Vitam aeternam, qUae mortuos peccato resuscitat cum Christo.

Ipse est de quo dixerunt Prophetae: vi Et dabo vobis cor novum et spiritum novum ponam in medio Vestri; et auferam cor lapideum de carne vestra et dabo vobis cor carneum. Et Spiritum meum ponam in medio vestri; et faciam ut in praeceptis meis ambuletis et iudicia mea custodiatis et operemini is, atque si hoc

erit pactum quod feriam cum domo Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo

legem meam in Visceribus eorum, et in corde eorum scribam eam, et ero eis in

Deum et ipsi erunt mihi in populum v. Spiritus Sanctus per virtutem Evangelii iuvenescere facit Ecclesiam atque eam perpetuo renovat. Nam lex spiritus vitae in Christo Iesu liberavit eam a lege peccati et mortis. Sed caro concupiscit adversus Spiritum: spiritus autem adversus carnem. Qui autem sunt Christi carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis. Qui autem Spiritu vivunt, Spiritu et ambulant et faciunt fructus Spiritus qui sunt: caritas, gaudiUm, paX, modestia, continentia, caStitaS. Sed Spiritus replevit orbem terrarum et mittit Ecclesiam prophetare gentibus et populis et linguis et regibus, sicut significavit in die Pentecostes baptismo spiritus quem acceperunt apostoli. Spiritus Sanctus virtutem dat Ecclesiae Ut praedicet Iesum Christum et hunc crucifixum, et cum fiducia testimonium reddat coram hominibus. Idem Spiritus impellit apostolos ut longius procedant usque ad Ultimum terrae. Fides aUtem quae oritUr eX auditu, non est in sapientia hominum sed in virtute Dei, non in sermone tantum sed et in Spiritu Sancto qui excipere facit Verbum. Sic eX Virtute Spiritus omnes verbo et baptismo recipiunt eumdem Spi

Sicut anima Spiritus Sanctus unitatem facit corporis Christi. EX eodem enim Spiritu procedunt diversitas et unitas charismatum et ministeriorum. DivisioneS gratiarum SUnt, idem autem Spiritus. Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem. Haec omnia operatur unus atque idem Spiritus, dividens singulis prout vult sed ordinans omnia in aedificationem unius corporis. Monet autem apostolus: solliciti sitis servare Unitatem Spiritus in vinculo pacis cum omni humilitate et mansuetudine cum patientia supportantes invicem in caritate.

Ubi Ecclesia, ibi et Spiritus Dei; et ubi Spiritus Dei, illic Ecclesia et omnis

gratia, illic etiam pignus hereditatis nostrae futurae. Spe enim salvi sumus et per patientiam eXSpectamus. Omnis creatura ingemiscit et parit usqUe adhuc. Non solum autem illa sed et nos ipsi qui primitias Spiritus habemus, et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum Dei exspectantes. Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus. Nam Spiritus et sponsa dicunt: Veni, Domine Iesu l

784쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

EM. MUS P. D. LEO IOSEPH CARD. SUENENS

EXC. MUs P. D. ALFREDUS ANCELEpiscopus tit. Mirinensis, aux. Lugdunensis Libenter et sine ulla restrictione assensum meum dedi omnibus et singulis quae ab em .mo ac ro .mo card. Gerlier, lugdunensi arch. , nomine omnium episcoporum regionis apostolicae cui nomen est Centressist in Gallia, missa sunt circa schemata de Ecclesia et de B. Maria Virgine. Aliqua tantum . nomine meo, addere velim. I - De Christi sacerdotis. In nostro schemate pluries agitur de sacerdotio hierarchico necnon de sacerdotio communi fidelium; nunquam autem directe agitur de Christi ipsius sacerdotio. Mihi autem videretur summae utilitatis ut aliqua dicerentur de Christo sacerdote, quippe quod alii non possunt nominari sacerdotes nisi per participationem Unici et aeterni eius sacerdotii. Quae autem de Christo sacerdote dicenda erunt vel sub fine capitis primi quod de natura Ecclesiae tractat, Vel meliUs separatim, in brevissimo capitUlo, ponenda sunt, ita Ut quaedam simul dicerentur de sacerdotio communi atque de sacerdotio hierarchico. 1. Christus sacerdos. Inter alia deberet ostendi: a) Quomodo sacerdotium Christi connectatur cum illa unione hypostatica qua Verbum caro factum est et quomodo identificetur tum cum eius munere Mediatoris, tum cUm eiUs missione Salvatoris mundi. b) Quomodo exerceatur per mirabilem oblationem SVi, qua Se totUm, mundum ingrediens, Patri obtulit; crucem subiens, perfecte adimplevit; atque caelum penetrans, in gloria conSUmmavit. C) Quomodo si consummatus factus sit omnibus obtemperantibus sibi causa SalUti S aeternae, appellatus a Deo pontifex iuxta ordinem Melchisedech , HebI, 9-10). Itaque, omnes electos, per fidem et baptismum, sanguine suo mundaVitatque corpori suo inseruit, aedificando Ecclesiam quam Deo et Patri traditurus

esset in consummatione saeculorum.

d) Quomodo tandem unicum illud atque aeternum sacerdotium participari posset tum ab omnibus fidelibus, tum ab iis quos ministros atque cooperatoreS SUOS titulo speciali eligeret. 2. Sacerdotium commune fidelium. Communi modo omnes fideles, eo quod baptizati sunt, vi regale sacerdotium is facti sunt 1 Pet., 2, 10; cf. Apoc., 1, 6; I,

Hoc autem sacerdotium diversimode eXercetUr.

a) Per oblationem qua Deo sese offerunt fideles, vitam sanctam et imma-CUlatam degentes, secundum apostoli praeceptum: si Obsecro itaque vos fratres,

785쪽

per misericordiam Dei, Ut exhibeatis corpora vestra hostiam viVentem, Sanctam,

Deo placentem Rom., 12, 1) bin Per participationem mensae Domini s1 Cor. , 10, 203. Communicantes enim Corpori et Sanguini Christi, mortem Domini annuntiant donec veniat s 1 COr.,

c) Ρer oblationem passionum suarum s 1 Pet , 4, 13) ut adimpleant ea quae desunt passionum Christi in carne sua pro corpore eius quod est Ecclesia COI.,

d) Per cooperationem quam Christo Salvatori asserunt; etenim omnes Christi fideles lux mundi et sal terrae debent fieri ut homines, opera eorum VidenteS, Patrem glorificent Math , I, 13 - 16); debent etiam semper parari ad satisfactionem omni poscenti rationem de ea quae in eis est spe 1 Pet., 3, 1 IJ; aliquando etiam directe annuntiabunt Christum, sicut dictum est de Cypriis et Cyrenaeis qui Antiochiam ingressi erant f Act., 11, 20); quidem tandem intimius apostolis et SucceSSOribus eius Uniuntur, tanquam in Domino cum ipsis habitualiter laborantes Rom. , 16, 1-9, etc.).3. Sacerdotium hierarchicum. Nullo modo opponi debet sacerdotium commune fidelium hierarchico sacerdotio quale invenitur in apostolis eorumque Successoribus necnon in eis qui, tanquam presbyteri aut diaconi, cooperatores sunt eorum. Qui enim sacerdotio hierarchico funguntur, iam sacerdotio communi, ratione baptismi, fruuntUr. Neque distinctio inter utrumque mere accidentalis est sed essentialis . Utrumque revera participatio sacerdotii Christi est sed alio et alio modo. Etenim in sacerdotio hierarchico potestates sunt quae non inveniuntur in sacerdotio fidelium; in- Super modUS QUO eXercetUr mUnus commune, e . g. praedicatio verbi divini, et ipse

Qui sacerdotio hierarchico funguntur non ideo nomine proprio illud eXercent sed unice tanquam ministri Christi, unici sacerdotis. NUllus enim, praeter ipSUm, sacerdos plene dici potest etiamsi, modo ministeriali, plenitudine sacerdotii fungatUr. Ideo neqUe apostoli, neqUe episcopi, neque presbyteri sacerdotes ιερεις)in Scriptura dicuntur. Unicus ergo est sacerdos Novae Legis, sicut unus Mediator atque Unus Salvator. Qui autem dicuntur sacerdotes, per participationem tantUm, sacerdotio funguntur; ministri Christi sunt et adiutores eius in opere salutis ad gloriam Dei. Finis autem huius sacerdotii hierarchici plene in missione apostolica continetur: imprimis ordinatur ad praedicationem verbi Dei, sicut dictum est: si Euntes, docete omnes gentes D; deinde ordinatur ad sanctificationem per sacramenta ut omnes fideles glorificent Deum; dicitur enim: si Baptizantes eos in nomine PatriSet Filii et Spiritus Sancti h; ordinatur tandem ad gubernationem populi Christiani, ut viam Domini perfecte sequatur; dicit enim Dominus: si Docentes eos Servare omnia quaecUmqUe di Xero vobis v Mi., 28, 19-203. Non ergo ad iunctiones mereliturgicas reducitur Novi Testamenti sacerdotium, sed munus sacerdotale in sua plenitudine cum munere apostolico identificatur. Totaliter enim apostolatus ad

laudem Domini ordinatur, sicut ait apostolus. Minister λειτουργοo enim Christi Iesu in gentes, sanctificat Paulus evangelium Dei si ut fiat oblatio gentium accepta et sanctificata in Spiritu Sancto Rom , 1 I, 16; cf. Rom. 1, 9 . Insuper, triplici gradu sacerdotium hierarchicum hominibus confertur, Ut

dicetur infra, Scit., episcopatUS, preSbyteratus atque diaconatUS.

786쪽

Notandum tandem est, eos qui sacerdotio hierarchico funguntur, sanctiori vitae prae laicis, iure divino, teneri. II - De laicis. l. Titulus. Melius inscriberetur hoc caput titulo sequenti: de populo fideli. De facto enim, quando de Ecclesia loquuntur homines, quasi spontanee de epi Scopis, presbyteris et religiosis loquuntur, quod sane nullo modo conforme est eis quae in Scriptura leguntur. Unde de Ecclesia agens Concilium, etiam in modo loquendi deberet instaurare mutationem. Ecclesia etenim est populus Dei cui, tanquam Christi ministri, serviunt episcopi et presbyteri, secundum illud apostoli: si Nos SerVOS Vestros per Iesum 2 Cor , η, I). Certo certius promptiorem oboedientiam Christo apud fideles inveniremus, si melius intelligerent nos unice ministros Christi fuisse ad eorum servitium l

Inde plenius in luce ponatur dignitas populi christiani.

2. Vocatio ad sanctitatem. Ne sorte credant fideles sanctitatem christianam sacerdotibus et religiosis reservatam esse, optimum esset si Concilium, Verbis S. Evangelii et apostolorum inhaerens, graviter fideles moneret eos ad sanctitatem vocari. Ad omnes enim dicebat Christus: vi Nisi abundaverit iustitia vestra plus quam scribarum et pharisaeorum, non intrabitis in regnum caelorum ... Estote perfecti, sicut Pater Vester caelestis persectus est Mi. I, 20, 48). Etenim, Pater Domini nostri Iesu Christi h elegit nos in ipso ante mundi constitutionem, ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius in caritate Eph. , 1, q). 3. Partra actiυae in liturgia et apostolatu. Plures sunt, inter laicos, qui pUtant se quadam missione speciali indigere ut possint partes activas habere in liturgia vel in apostolatu. Unde necessarium est recolere fundamentum doctrinale hUius participationis fidelium. Certo non habent potestates quae sacerdotio hierarchico unice dantur, sed, iure divino, possunt et etiam debent, partes activas habere in liturgia et in apostolatU. Ius autem obtinent atque ossicium huius participationis vi baptismi et confirmationis. Sacerdotii hierarchici munus est hanc participationem ordinare atque dUcere, non autem illam communicare; sacerdotium enim fidelium non est participatio sacerdotii hierarchici sed ipsius sacerdotii Christi. MandatUm speciale unice requiritur quando fideles in associationibus ecclesiasticis adunantur.

q. Consecratio mundi. Quae dicitur consecratio mundi a laicis christianis adimplenda non ab aliqua praescriptione positiva Ecclesiae pendet sed in ipsa reVelatione divina continetur. Dicitur enim ab Apostolo: vi Omne quodcumque faciti Sin Verbo aUt in opere, omnia in nomine Domini nostri Iesu Christi, gratias agentes

Deo et Patri per ipsum COI , I, 173. III - De Beata Virgine Maria. Semper sane in mente debemus habere sollicitudinem unionis cum fratribus nostris protestantibus et orthodoxis, sed quae de B. Virgine Maria dicere velim non in hac sollicitudine sed in sollicitudine doctrinali fundatur. Non enim de B. Maria Virgine loqui debemus nisi modo conformi eis quae in revelatione di Vina

continentur.

Insuper sedulo distinguere debemus quae in magisterio Ecclesiae tanqUam doctrina de Maria Virgine proponuntur, e . g. quae de Immaculata eius Conceptione aut de Corporis eius in caelum gloriosa Assumptione dicuntur, et ea quae in eodem magiSterio tanquam eXhortationes ad devotionem dicuntur. Concilii enim docu-

787쪽

menta semper debent esse doctrinalia etiamsi cura pastorali et sollicitudine oecumenica praesentanda sint. Neque Concilium a Pontifice Romano convocatum est ad dirimendas quaestiones inter theologos agitatas sed ad doctrinam Ecclesiae praesentandam vi eo modo

quo tempora postUlant nostra v.

His dictis mihi videtur schema nostrum non solum in schemate de Ecclesia inserendum esse sed profunde mutandum esse, non ad minuendam sed ad augendam Mariae laUdem. Inter varia quae de hoc dicta sunt unum tantum vellem notare. Certe B. Virgo Maria quam beatam dicent omnes generationes, gratia plena est atque inter omneS mulieres benedicta. Dominus enim, apud quem gratiam invenit, fecit ei magna, qui potens est Luc. 1, 28-30; 42-493. Propterea, si Scripturae sacrae fideles esse Volumus, debemus singularem locum invenire qui a Deo ei datus est. Sed hunc praeclarum locum qui ei convenit nullo modo extra genus humanum eam statuit, quasi sit intermedia inter Deum et homines. Plene e contra in nostro genere invenitur; sed in genere humano unicum et plene singularem locum tenet. Unde melius esset si Concilium haec vocabula omitteret quae aliqua ambiguitate assiciuntur, V. g. mediatrix aut corredemptrix. Certe intercedit pro nobis et quod Paulus, inter homines degens, incessanter fecerat, Maria etiam incessanter

facit pro omnibus quibus Filium suum peperit; simili modo, si Paulus voluit adimplere ea quae desunt passionibus Christi pro corpore eius quod est Ecclesia, a sortiori Maria, cuius animam gladius pertransivit sLuc. 2, 3I), munus SUUm in passione habuit. Sed haec et omnia similia dicenda sunt ita ut servetur soli Christo

munus mediatoris atque salvatoris. Inter omnes homines speciali modo redempta est; speciali etiam modo sanctitate praedita est; privilegio mirabili in caelum corpore et anima iam assumpta eSt. Sed haec omnia nullo modo extra genus humanum aut extra redemptos a ChriSto, B. Mariam Virginem statuunt. Simili modo, tempore annuntiationis, B. Virgo, nomine totiUs hUmanitatis angelo respondens, aut tempore passionis, cruci aSSi- StenS, aut tempore PentecoStes, cUm apoStolis orans, locum omnino specialem

tenet, sed intra limites humanitatis. Nullo ergo modo simile est munus Mariae muneri Christi, sed inter homines, specialiter benedicta est ratione privilegiorum quibus gaudet, ratione etiam muneris quod ei a Deo commissum est. Sola enim Christum nobis omnibus genuit atque proinde in Christo, nos omnes, tanquam membra eius, aliqUo modo etiam genuit. Itaque vere dicenda est Mater Dei et Mater hominum, sed tali modo ut

inter homines semper maneat.

EXC. MUS P. D. IOANNES CANESTRI

Episcopus tit. Tenediensis, aux. in Urbe I. In schemate de sacrorum alumnis formandis n. 6, pag. T, lin. 10 legitur: vi Alumnis vero in seminariis minoribUs vitam ... congruat n. Nemo est qui non videat verba esse inutilia; praesenti enim tempore hoc periculum, quod revera extitit pro Sacrorum alUmnis praeteritarum generationum, omnino desiit. II. Circa schema de Ecclesia n. 1 I, pag. 26, lin. 36. Diaconatus cum Vel

788쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

sine caelibatus lege - ut mihi videtur plus praestabit Ecclesiae sollicitudinis et curae quam auxilii. III. Circa schema de Oecumenismo nn. 19-24. Curnam veritatem facienteSin caritate non clarius et apertius addimus communitates inde a saec. XVI eXortaSCt errasse et errare cum una Veritas in una Ecclesia catholica inveniatur pIV. Circa schema de Ecclesia. N. 16, pag. 27. Maior claritas desideratur.

Archiepiscopus I9jahartanus Acceptis nuper nuntiis sci. quod ab una parte schema de Ecclesia de quo disceptatio in congregationibus generalibus initium iam cepit, Patribus Concilii, nullare mUtata, rurSUS proponetur, ab alia parte autem mandatum est a commissione coordinationis, Ut novum schema de Ecclesia conscribatur utrinam fides tribuenda sit, nescio -, liceat mihi meas de priore schemate de Ecclesia proponere annotationes has A. Schema hoc maturius consideratum in partibus et in toto tantopere deficere Videtur, Ut novum omnino componendum sit. Quod fieri posset aut ita ut perpauca tantum tractet doctrinae capita, aut ita ut secundUm votum card. SUenens in illud integrentur quaecumque Concilium decernenda iudicabit. Quaecumque autem forma eligatur, brevitati ita studeatur, ut seria discussio conciliaris fieri possit. B. OhservationeS generatra. 1. Deest aspectus eschatologicuS, Ecclesiae, quae est praelibatio et Sacramentum consummationis futurae. Hinc schema Ecclesiam considerat mere Staticam, tamquam iam constitutam, nullo modo tamquam iugiter aedificandam. 2. Descriptio Ecclesiae est abstracta et irrealis, cum non respiciat realitatem empiricam Ecclesiae, in qUa a sanctitate, catholicitate, amore multipliciter adhuc

deficit. I. Schema potius praebet hierarchilogiam quam plenam de Ecclesia doctrinam. 4. PraeValent conceptiones iuridicae, dum vix apparet haec iuridica fundari

in amore et caritatis eSSe Sacramentum.

I. Toti schemati subest conceptio individualistica gratiae et salutis christianae. Ecclesia passim consideratur tantum tamquam medium ad salutem singulOrUm, nec apparet qUod salUs allata praecise in eo consistat, quod filii Dei congregantur in unum cf. Io. 11, I 2).6. Deest in modo loquendi caritas, mansuetudo, humilitaS. T. Neque placet quod nullibi determinatur, qua certitudine affirmentur omnia

et singula in schemate contenta. Schema itaque non est tale, Ut catholicos et extraneos melius reddat erga Ecclesiam Christi assectos. Nec respondet expectationi mundi, qui avide audit Ecclesiam sollemne de se testimonium serentem.

789쪽

Episcopus Pratensis Post caput V schematis de Ecclesia. Cap. VI: De statu matrimoniali christiano.

Praemissa omnino superioritate status sacerdotalis et status sacrae Virginitatis, peculiari tamen honore prosequendus est in Ecclesia etiam status matrimonialis, qui oritur eX sacramento matrimonii. Etenim si summae nobilitatis et secunditatis sunt status sacerdotalis et status persectionis, quos iuremerito tantopere semper extulit Ecclesia, etiam status coniugalis christianus est ex divina institutione status supernaturalis, immo Sacramentalis; status sanctus et sanctificans, cuius finis est peculiarissimum incrementum

tum quantitativum tum qualitativum ipsius Corporis mystici Christi. Unde et ipse considerandus est status magnae nobilitatis et sanctitatis et ad incrementum mystici Corporis Christi sconsociata opera cum statu sacerdotali et statibus perfectionis)maximae fecunditatis./Quod si praeter membra, in Ecclesia, etiam organa et communitates, proUt decet, considerentur, iterUm apparet dignitas et momentum in Ecclesia familiae christianae.ῖΗaec est enim organica structura Ecclesiae. Ipsam Ecclesiam Christus voluit tamquam commUnitatem OeCUmenicam, immo mysticum corpus, cuius caput invisibile ipse est, Christus; visibile vero Summus Pontifex eius in terris vicari US. Ecclesia vero universalis dividitur in ecclesias particulares in quas Usu venit vocare dioeceses, quibus praeSUnt epiScopi, apOStolorum SucceSSOLUS. Communitas dioecesana ulterius dividitur, eX constitutione Ecclesiae, in communitates minoreS, Dae VocantUr parOeciae, quibus praeSunt parochi, ordine sacroditati et ab episcopo ordinati. Sed communitas paroecialis ulterius dividitur, eX Voluntate non Ecclesiae Sed ipsius Christi, in adhuc minores communitates, seu mystici Corporis cellulas, SanctaSet secundas, quae sunt familiae christianae, quibus praesunt vir et UXOr, pater et mater christiani. Huiusmodi cellulam Christus Dominus, elevans matrimonium ad dignitatem sacramenti, directe sanctificavit, electam portionem Ecclesiae fecit, fontem gratiae divinae constituit, eidem sublimem in corpore suo mystico praestitit functionem, magnum assignaVit finem, congruentem gratiam largitus est. Unde, exemplum Sanctorum Patrum secuti,' veluti minusculam ecclesiam familiam christianam vocare possumus, in se habentem communicationem ipsius mysterii unionis Christi cum Ecclesia.βλ Cf. Ρ1Us XII, Ustici Corporis Christi, A A.S. II, pag. 201.ῖ Cf. Ustici Corporis Christi, I. c., pag. 200 et 201.4 Cf. Schema de Ecclesia, c. IV, n. II. 3 Cf. e. g. S. IOANN. CHRYS., in Gen., c. 6, par. 2 PG I4, 60Tὶ et S. AUG., Ep. 188,

790쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

Sponsi vero christiani ex sanctitate sui coniugii sancti facti sunt et veluti consecrati ' ad exsequendum mandatum et divinam missionem attingendi sublimem illum finem, quem Christus familiae christianae assignavit in aedificationem mystici sui Corporis. Unde inter communes laicos sponsi christiani singularem et nobilissimum locum tenere dicendi sUnt.

Quae assirmationes sunt ex parte Concilii Oecumenici signum reverentiae et laudis erga statum matrimonialem christianum et vehemens incitamentum Ut Omnes christifideles, qui in toto mundo ad istum statum vocati sunt, mySterium peculiaris suae vocationis in Ecclesia, integre vivant.

EXC. MUS P. D. IOANNES NUEREpiscopus tit. Phatanensis, aux. Thebanus

Le dichiaragioni di Sua Santita, it messaggio dei vescovi conciliari ai popoli delmondo intero, l'ardente desiderio espresso da una moltitudine di vescovi di realiz-gare in un modo adatio at tempi moderni l'evangelizetagione dei poveri, mi spinges scrivere a Sua Eminenga per esprimere ii mio pensi ero.

Mi suonano sempre alle orecchie te parole di Sua Santita Giovanni XXIII: La Chiesa e la Chiesa di tuiti, ma oggi piu che mal e la Chiesa dei poveri n. A queste parole fac a eco it messaggio dei Padri conciliari ii 21 ottobre1962: vi Not portiamo da tulte te parti delia terra i bisogni materiali e spirituali, te sosserenete e te aspiragioni dei popoli che ci sono assidati. Noi fiamo attenti ai loro problemi. La nostra sollecitudine mole estendersi ai piu umili, at piu pOVeri, at piu deboli. Come ii Cristo anche noi ci sentiamo commossi alla Vista di questa olla che sostie dalla fame, dalla miseria e dalla ignoranZa D. It card. Lercaro, nella sua allocugione det 22 dicembre 1962, ha detio: si Noi non soddisfaremo at nostro obbligo e non risponderemo alvispiragione di Dioed ali aspellativa degli uomini se non facclamo dei Mistero di Dio nes poverie detrevangelizgagione dei poveri it centro e Panima delpopera dotirinale e legislativa di questo Concilio. E il compito manifesto, concreto, attuale, Urgente delia DOStra epoca. Se ... e giUsto assermare che lo scopo di questo Concilio e di renderela Chiesa pio conforme alle verita dei Vangelo e piu capace a rispondere at problemi della nostra epoca, si puo dire che ii tema centrale di questo Concilio e laChiesa in quanto precisamente Essa e la Chiesa dei poveri n. I vescovi hanno mostrato di avere veramente inteso Popera evangelica di Cristo Redentore: pensare at poveri e portare loro la Buona Novella. E il mira- colo perenne della Chiesa perche esprime ii distacco che ii Cristo ha inculcato eche per il primo ne ha dato Un classico esempio. Pare anche a me che per clo che riguarda l 'evangelizgagione dei poveri vi eran bisomo impellente di partare net Concilio di melodi essicaci nel mondo moderno, di melodi adatti ali epoca. Bisognerebbe, secondo it mio umile parere,

creare Una commissione speciale per poter fissare te grandi linee d 'orientamentonetrevangelizgagione delle masse che vanno sempre piu verso it comunismo. β Loco si consecratiis substitui potest vi deputatiis vel simile verbum.

SEARCH

MENU NAVIGATION