Acta Synodalia Sacrosancti Concilii Oecumenici Vaticani II: Periodus secunda, pars I

771쪽

Pag. 8, lin. 23: cum hic agatur non de si praeexsistente is aliqua Ecclesia mythice personificata, sed de Ecclesia socialiter organizata, in tempore condita et ut tali nonnisi in hoc saeculo exsistente, quippe cum ei in fine succedat regnum Dei, non bene videtur, quo sensu Ecclesia vere si supra tempora is eXsistere dicatur. Melius igitur haec verba eXpUngantUr. Pag. 8, linn. 24-2T: vera quidem sunt, quae locutione prorsus traditionali et hinc legitima dicuntur. Attamen cum obiective intuitu futurae mortis Christi Deus Spiritum Christi etiam ante peractam redemptionem in corda hominum miserit ut docet explicite v. g. Leo XIII, et etiam pag. T, lin. 20 idem insinuatur), cumque haec veritas pro hodierno homine eiusque theologia historiae maximi momenti sit, SUSpicio praecavenda esse videtur, homines ante Christum necessario caruisse Spiritu Christi. Difficultati sine profunda textus mutatione aegre medetur. SUsficeret tamen sorte, si post vi misit pag. 8, lin. 26ὶ poneretur: si tamquam donum definitivum seu eschatologicum is vel simile quid. Pag. 8, lin. 34: ante verbum vi Ubi is ponatur: si et EccIraiae unitatis rat principium increatum et insisibile h. Ratio: est eadem ratio ac superius ad pag. 8, lin. 19. Pag. 9, lin. 11: svi omnes enim ... h): ante hanc sententiam constitutio Corporis

Christi mystici reducebatur spag. 9, tinn. 1 - 11ὶ legitime et intimam naturam huius

corporis tangendo ad communicationem Spiritus seu si vitae is Christi. In hac vero Sententia nova et alia ratio corporis mystici tangitur: sacramenta visibilia baptismi et Coenae. Tali vi enim is insinuatur autem primam iustificationem asserti antea allati exhiberi aut eandem repeti rationem iam datam aliis verbis. Non vero tali modo nova et quidem secunda ratio introduci potest. Sacramenta enim aut considerantur in suo ritu visibili aut tantum in suis effectibus gratiae. In primo casu nova ratio constituens Corporis mystici assertur, et deinde illud vi enim is omittentam est; in Secundo casu non proferretur nisi ratio, quae antea spag. 9, tinn. 1-9,

11) dicta erat et deinde tota sententia spag. 9, tinn. 11 - 1Iὶ redundat.

Pag. 9, lin. 21: si caput SVpra omnem Ecclesiam notandum est teXtum graecum diversam ab hac formam praebere. Pag. 9, lin. 24: in citatione loco si cl. v scribatur: si COI. D. Pag. 9, lin. 26: loco: si qUos is Scribendum eSt: quas D. Pag. 9, lin. 38: loco: vi suscipiunt is clarius scribatur: si operantur D. Pag. 10, linn. 7-10: haec sententia pia et vera omnino est pulchreqDe Coniungit pabulum verbi Dei et panem eucharisticum. Attamen non bene perSpicitUr, quo iure haec hic dicantur tamquam ulterior enucleatio ideae Corporis Christi mystici. Pag. 10, lin. 22: citatio vi Io. 40, 41 o falsa est. Intentio fuisse videtur citandi vi D. 40, 11 D. Pag. 10, linn. 29-30: cur hic ad mentionem Ecclesiae tanquam domum Dei addatur eam a sanctis Patribus laudari non bene perspicitur. Omnes enim imagines Ecclesiae a Patribus laudantur seu citantur. Si vero sensus est Patres urgere similitudinem Ecclesiae ut domus Dei cum lapideis sanctuariis, id stylistice clarius exprimi debet. Pag. 11, linia. I-T: hic quoad rem apte distinguitur inter Ecclesiam prout est

commUnitas una multorum et prout est institutio, seu aliis verbis prout est fructus salutis et prout est medium salutis. Similis distinctio quoad rem occurrit pag. 11, linn. 11 - 13 Ecclesia ut corpus ex una parte et Ecclesia tamqUam socialis organismUS et vivum instrumentum salutis ex altera parte). Similiter pag. 11, linn. 19 Ss

772쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPT AE DE ECCLESIA

Ecclesia ut mater et magistra et Ecclesia ut societas in . Hic duplex aspectus Ecclesiae qui uterque indissolubiliter habetur, maximi momenti est pro natura EccleSiae adaequale eXpendenda. Propterea optandum esse videtur, ut haec distinctio et unitas duorum horum aspectuum Ecclesiae paululum fusius et clarius exhibeatur. Addi V. g. potest pag. 11, lin. 7 post vi sustentatur is: vi Ecclesia igitur indissolubili unitate simul et fructus redemptionis Christi exsistit et medium, quo Christus

redemptionem suam eXSeqUitUr D.

Pag. 11, lin. 12: ne bis in eadem sententia repetatur si inservit is primo loco pro vi inservit is dicatur: vi coniungitur D. Pag. 11, lin. 23: ante o sanctificationis is inseratur: si veritatiS et n. Pag. 11, lin. 23: loco verborum vires Ecclesiaen potius ponatur: si dona EC-clesiae n. Ratio: verbum vi res is adhibita sanctificationis elementis est nimis generalis et a non catholicis difficulter intelligitur. Pag. 11, lin. 2I: iuxta Is. 11, 12 et Deng. 1794 potius dicendum esset:

si signum levatum in nationeS D. Pag. 11, lin. 28: post vi procurrit is inserantur verba haec: si Sancta simul ac Semper purificanda, iustOS et peccatores. . n. Ratio: fratres separati talem declarationem EXSpectant.

Pag. 11, lin. 30: ut teYtus magis correspondeat 1 Cor. 11, 26 illud si crucem et is deleatur. Pag. 12, lin. 3: si s uti sebat in sessionibus commissionis disceptantis de hac re) putaretur verbum vi simpliciter loquendo is, quod quoad rem omnino retinen-dUm est, terminologice esse ambiguum, loco eius posset etiam dici: si omni ex

parte is aut si Sub omni revectu D.

Pag. 12, lin. 9: cum eX una parte in ista sententia spag. 12, linn. 8-11) sermo sit de iis, qui simpliciter loquendo societati Ecclesiae incorporantUr, cumque α alia parte sint alii, qui, licet non triplici illo vinculo, tamen reapse ad Ecclesiam pertinent, ante si pertineat D spag. 12, lin. 9) inserendum est: vi hoc modo is aut simile quid. Ex eadem ratione pag. 12, lin. 11 post si omnes is inseratUr oportet: si isti ',

quippe cum alii Ecclesiae filii non-catholicii cogitari possint, de quibus hic non est

Sermo.

Pag. 12, linn. 1I-22: licet forte non tam evidens sit agendum esse hoc loco non tantiam de catechumenis proprie dictis, sed etiam de aliis qui implicito tantum voto Ecclesiae et Christi ad Ecclesiam ordinantur, praesertim cum illi non tantum voto, sed explicita fidei professione insigniantur, quae Unum ex vinculis reali SconiUnctionis cum Ecclesia antea dicebatur, tamen saltem ad aliam difficultatem attendendum esse videtur: illi enim qui voto implicito ad Ecclesiam ordinari di-cUntUr, Simili modo ac catechumeni simul exhibentur tamquam tales, qui internam fidem et spem et caritatem supernaturalem habent. Tales sine dubio eXsistere poS- sunt. Attamen hi plus quam merum votum Ecclesiae videntur habere, qUippe cum tale Votum, Sicut exemplum catechumeni adhuc si incipientis is demonstrat, eXSistere potest etiam in illo, qui virtutibus theologicis infusis caret. Pag. 12, linn. 27 ss.: fides consideratur tamquam elementum quod, licet non perfecte, realiter tamen credentem cum Ecclesia coniungit. Etiam inde fides plus eSSe UidetUr quam merUm Votum Ecclesiae. Textus autem videtur identificare illud Votum et possessionem harum virtutum. Istud votum tamen, quocumque demum modo, ordinat hominem ad Ecclesiam visibilem societatem spraecise ut pOSSit esse supplementum baptismi visibilis), hae virtutes autem qua tales spectant internam

773쪽

sanctificationem qua talem; et etiam merum votum istud suti v. g. in schemate ab episcopis Germaniae prolato insinuabatur) fundatur non tantum in aliqua ideologia mere interna, sed in sactis obiectivis et externis unitatis uniuscuiusque hominis cum Verbo incarnato in unitate unius generis humani et in facto redemptionis obiectivae, quibus ontologica aliqua unitate omnis homo Christo adiungitur. Optari potest, ut haec denuo considerentur et hoc incisum caute retractetUr. Ρag. 12, lin. 33: non bene perspicitur cur hic dicatur vi quaedam in Spiritu Sancto coniunctio D. Haec enim coniunctio videtur postea supponi tanquam essecta per gratiam sanctificantem spag. 12, linn. 34 ff.: vi virtute sanctificante n) et antea incunctanter etiam paganis non simpliciter denegatur caritas iustificans spag. 12, lin. 22). Hinc tamen haec communio, quae conceditur christianis acatholicis, non videtur dicenda aliqualis coniunctio cum Ecclesia, sed coniunctio sine addito. EX-

pungatur igitur illud vi quaedam is, quippe cum acatholicis christianis denegari videatur aliquid, quod eis denegari non debet. Pag. 13, linn. 3-23: quae hic dicuntur, modo logice magis ordinato exhiberi

et possent et deberent. Primo loco enim de ipsis hominibus non-christianis, eorumque statu et spe salutis loquendum esset et deinde demum de Ecclesiae munere et ossicio erga tales non-Christianos. Quapropter primo loco in isto numero sententia ponenda esset, quae pag. 13, linn. 16-21 habetur. Deinde addenda esset sententia pag. 13, linn. 13-16. Et tandem aliquando sententiae pag. 13, linn. 3-13. Ita etiam eluceret sententiam pag. 13, linti. 21-23 esse meram repetitionem sententiarum pag. 13, linn. 3-13 et proinde esse delendam. Ad cap. II. Pag. 23, lin. 18: loco vi principium ac visibile fundamentum is ponatur si principale ac visibile fundamentum is; textus enim intelligi potest ac si assereret Sedem

Romanam esse unicum principium unitatis Episcopatus. Pag. 23, lin. 21: ante QSUamis inseratur: vi Sacra Synodus is, quia haec est SUbiectum sententiae, qUod tamen nonnisi pag. 2I, lin. 11 nominatur. Pag. 24, lin. 18: ante vi Ecclesiae is inseratur: si apOStoli n. Pag. 24, lin. 19: dicatur: si consuluerunt loco si consulere debuerunt ). Melius enim factum quam debitum exprimendum est. Pag. 24, lin. 31: loco vicum is dicatur eX ratione stylistica: si Sustulti . Pag. 24, lin. 3T si et accepti mandatis hin videtur irrepsisse mendum typographicum; scribatur: vi acceptis mandatis is aut si ex mandato accepto D. Pag. 24, lin. 38: incisum vi et ordinem successionis eorum n, cum dissiculter probari possit, potius omittatur aUt dicatur: si et Su enorES eorum D. Pag. 24, lin. 40 loco: vi autem is melius vi ergo is dicatur. Pag. 2I, linn. 8-12: iuxta ea, quae circa hanc sententiam in annotatione 10 dicuntur, sententia intendit insinuare etiam potestatem docendi et regendi saltem

radicitus dari per ipsam consecrationem episcopalem. Si id intelligitur de radicali aliqua facultate licet ad eam, ut actu exerceri possit, accedere debeat assignatio legitima certi populi aut autorisatio per Sedem Apostolicam aut simile quid), verum esse videtur et haec doctrina non caret momento et pondere. Id inde etiam commendatur, quia si ministerium verbi h pag. 30, lin. 40) exhibetur ipsum ut si sanctificans n, potestas igitur docendi insinuatur ut momentum in ipsa ampliore in potestate sanctificandi. Immo desiderari posse videtur, ut quae pag. 34 nota 10 dicuntUr, teXtui ipsi inserantur, vi consecrationem episcopalem Cum munere Sanctificationis munera quoque magisterii et regiminis tribuere o. Si vero sententia de

774쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

qua agitur, sensu obvio intelligitur, potius contrarium illius sensus, quem reapSe intendit, dicere videtur. Nam assirmat in sacramento ordinis conferri potestatem sanctificandi et hanc arcto vinculo coniungi illis aliis potestatibus. De harum ergo potestatum habitudine ad sacramentum explicite nihil dicitur, immo ex silentio sinoppositione ad potestatem sanctificandi) potius insinuatur eas conferri via mere iuridica et nullatenus sacramentali. Accedit quod realis distinctio harum potestatum in Novo Testamento ViXapparet, et propterea sensus historicus legentis aliquatenus essenditur, si dicitur Dominum Iesum tres istas potestates quae igitur ut inter se distinctae SupponuntUri arcto vinculo coniunxisse. Si sermo esset de potestate sanctificandi, prout tota et prout simpliciter talis habetur in Ecclesia squidquid est de eiusdem participatione in singulis subiectis), reapse indissolubiliter coniuncta declarari posset cum potestate docendi et regendi. Insuper sententia, de qua agitur, introducitur tamquam ratio praemissa, cur consecratio episcopalis sit sacramentum scf. illud si ita is pag. 2I, lin. 12). Iamvero non bene apparet, quomodo haec sententia talem rationem de facto exhibeat. Si supponitur collationem potestatis sanctificandi necessario eSSe Sacramentum, consecrationem episcopalem esse tale sacramentum, per Se patere videtur, nec opUs est adiungere mentionem de arcto vinculo inter tres potestates. Nam iuxta commUnem sententiam soli episcopo convenit poteStas

ordinandi presbyteros. Si talis suppositio tacita ut per se evidens non fit, non intelligitur, cur collatio potestatis sanctificandi tunc melius ut sacramentalis appareat, si huic potestati adiungi dicitur arcto vinculo potestas docendi et regendi. Nam potestate regendi et docendi episcopus essentialiter quidem superat simplicem Sacerdotem, Sed quaeritur praecise, num talis potestas iurisdictionalis neceS-sario conferri debeat ritu sacramentali, praesertim si textus non audeat dicere nisi potestatem iurisdictionalem arcto vinculo cum potestate sanctificandi Coniungi, et ita praecise insinuet potius earum distinctionem. Forte loco huius sententiae scribi posset: vi Cum Ecclesiae unius potestas ex uno eius fine sit ultimatim Una, licet Vario gradu et diverso modo singuli eiusdem participationem obtineant nec omnes totam SVb qUolibet respectu possideant, cUmqUe constet poteStatem sanctificandi, qUam summo gradu obtinent episcopi, saltem in genere conferri in Ecclesia ritU Vere sacramentali, praesertim illa potestas multipleg et Simul una, qua pollent episcopi, ritu sacramentali administrari dicenda est n. Pag. 26, linn. 19 ss.: incisum istud vi secundum quandam ... protendentem D)non bene intelligitur. Non apparet, num illud si protendentem is immediate trahendum sit ad vi impulsionem apostolicam is, an ad vi missionemn pag. 26, lin. 18). In prima sUppositione tota phrasis vix aut ne vix quidem intelligitur, in secunda SUppositione saltem Virgula post vi apostolicam pag. 26, lin. 19ὶ delenda esset. Stylistice phrasis facilius intelligeretur, si loco si secundum quandam impulsionem

apostolicam is scriberetur: si ex quadam impulsione apostolica D. Pag. 26, linn. 21-2I: vi Exigentiam . . . recipereis est eXpressio StyliStice ardua. Dicatur saltem loco vi egigentiam is: si officium is aut si Obligationem v.

Pag. 26, lin. 30: loco vi extraordinarii ponatur: si subordinati . Ratio: maior congruentia cum diaconatus futura disciplina. Pag. 26, linn. 28-41: vehementer optandum est, ut pericopa ista de diaconis, non obstantibus quibusdam obiectionibus, quae factae sunt, tota retineatur. Pericopa ista non continet ordinationes canonicas, sed fundamentum dogmaticum talis ordinationis canonicae statuit, quae ipsa tota legislationi futurae Ecclesiae committitur,

775쪽

si in futuro talis restauratio diaconatus tanquam muneris in Ecclesia stabilis Ecclesiae opportuna aut necessaria, et quidem aut in tota Ecclesia aut in certis eiusdem regionibus videbitur. Ne dicatur talia principia dogmatica alicuius legislationis canonicae per se patere et neminem fugere. Haec enim de omnibus fere, quae in isto schemate dicuntur, obiici possunt. MaXima autem ratio pastoralis et missionaria urget, ut Ecclesia hodierna explicite saltem possibilitatem talis muneris stabilis praevideat atque proclamet. Nec dicatur diaconatum stabilem nocere apostolatui laicorum summopere necessario. In hac enim quaestione non de eis cogitandum est, qui Ecclesiae in professione profana et saeculari, ut apostoli laici, auxilio sunt, sed de illis, qui de facto totam vitam et activitatem suam professionaliter in ipso servitio hierarchiae impendunt tamquam ministri illius muneriS, quod hierarchiae specifice proprium est. Si talis professio ecclesiastica, quippe quae in multis casibus reapse exsistit, non nocere dicenda est apostolatui laicorum, id

neque asseri potest de sacramentali consecratione talis professionis per sacramentum diaconatUS.

De cetero mirum est diaconatum, qui divina ordinatione institutus est pag. 2I, linn. 38 ss.), hodie practice abolitum esse in Ecclesia. Insuper, si matrimonio eΟ-rum, qui tali professione ecclesiastica multis in casibus iam existente in Ecclesia funguntur, caelibatui sacerdotali non nocet, tale periculum neque timendum eSSet, si Ecclesia censeret stabile munus diaconatus sine obligatione caelibatus denuo

Pag. 27, lin. 2: loco si alii is ponatur: si ceteri n. Ratio: latinitatis et claritatis

Pag. 27, lin. 6: loco vi ubi h stylistice forte melius scriberetur: si qui USUS). Pag. 27, linn. 1I SS.: Q Una cum Capite. . . Capiten: hoc additamentUm tam-qUam anXia et Superflua repetitio deleri potest, quippe cum prorsus idem paucis lineis antea spag. 2 T, linn. 10 ss.) dictum sit. Pag. 27, lin. 38: ne videatur dici actionem episcoporum acquirere rationem actionis collegialis unice eX approbatione vel receptione Summi Pontificis, quod eXaggeratum eSSe VidetUr, licet verum maneat actum collegialem collegii episcopalis sine ulla activitate Romani Pontificis haberi non posse, loco si ita ut pag. 27, lin. 38) scribatur: si et ita D. Pag. 28, lin. 12: post si populi is addatur: si Dei v. Pag. 29, linn. 31 ff.: illud vi una cum Romano Pontifice ut testes fidei is eX- pungi potest et debet; reddit enim phrasim nimis onustam et non dicit nisi ea, quae

per illud vi collegialem nexum servantes et authentice docentes is iam sufficienter dicta SUnt. Pag. 30, linn. 3-T: vi Iamvero ... liceatis; haec sententia tuto supprimi poteSt.

Repetit enim nonnisi doctrinam Vaticani I et quoad rem etiam per illud: si ipse quoque per se pag. 29, lin. 40) satis declaratur. Pag. 30, linn. J-22: vehementer optamus, ut haec declaratio, qua ratione infallibilitas in docendo conveniat Summo Pontifici, retineatur. Ut Protestantes enim declarationem Vaticani I facilius et rectius intelligere possint, haec declaratio nobis

prorsus necessaria Videtur.

Pag. 30, lin. 20 deleatur: si et eXegetarum n, quia secus insinuari videtUr me-getas non esse theologos. Exegetae iam SVb voce si theologorum is sufficienter comprehenduntur.

Ρag. 30, linn. 34 Ss. locutio si cultum christianae religionis Divinae Maiestati

776쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤΑE DE ECCLESIA

celebrare et administrare is stylistice dura esse videtur. Nam si cultum celebrare alicui, dativus l) et vicultum administrare is vix dici posse videtur. Loco si celebrandi is et si administrandi is simplicius et rectius dicatur: si exhibendi n. Pag. 31, lin. 10: ante vi propria is forte addi posset: si eis D. Pag. 31, lin. 11: cum potestas episcopalis ultimatim lege Christi regatur, vocabulum vi ultimatim is aut deleatur aut in si ulterius is mutetur. Pag. 31, lin. 13: loco vi ipsis is scribatur claritatis causa si epiSCOpiS D. Pag. 31, lin. 23: loco vi ius et . . . officium dicatur: si officium et ius h; ius enim est propter officium, non Vice VerSa. Pag. 31, linn. 3I ss.: illud vi et is aut expungatur aut scribatur: si et ipse D episcopus in aut retineatur, sed deinde pag. 31, lin. 36 loco si fidelesque is scribendum est: vi et fideles si et ... et D).

Ad cap. III.

Pag. 6, lin. 13: licet certe omnes ad veram et quidem suam cuique propriam SanCtitatem VocentUr, Contra assertum, omnes ad eandem vocari sanctitatem; illud

obiici posset, quod dicitur pag. 11, lin. 20, unumquemque nempe speciale habere officium, quod eodem modo ab aliis praestari non potest, et impletionem talis officii etiam specificare sanctitatem uniuscuiusque. Forte simpliciter sine detrimento sententiae illud si eandem is omitti posset. Ita evitaretur etiam quaestio, num revera idem si quantitative is gradus sanctitatis a Deo ipso omni osseratur squod videtur omnino esse negandum . Pag. T, lin. 18: omittatur illud vi tantum O. Sacerdotium omnium fidelium regale et sacerdotium ministeriale simpliciter, non gradu disserunt, i. e. simpliciter non possUnt inter se comparari mensura aliqua univoca. Haec eXpunctio magni momenti est, quia secUS a parte Protestantium querela non tacebit, qua catholica doctrina accUSatur, qUaSi ipsa Sacerdotes prae laicis secundUm OmneS respectUS in vi altiori gradu collocatos censeret et sanctitatem personalem minus quam dignitatem hierarchicam aestimaret. Optari potest, ut iam in hac generali delineatione sacerdotii universalis fidelium spag. T, linn. I-213 notetur illud, quod in nota 6 pag. 12ὶ dicitur: si Sacerdotium universale ad Oblationem sacrificii concurrit n. Secus pericUt Um est, ne hac descriptione sacerdotium istud universale appareat

tamquam reS mere ethica et interna.

Pag. T, lin. 30: hoc loco non plene doctrina Encyclicae Mediator Dei exprimitur, qUia mOX poSt locum schemate citatum, nempe A.A. S. 39 194T) pagg. III ff.,

eXpresse dicitur: si non tantum per sacerdotis manus, sed etiam una cum imo

christi fideles 3 quodammodo sacrificium osserunt, qua quidem participatione populi

quoque oblatio ad ipsum liturgicum refertur cultum n. Haec plena doctrina optime in schemate de S. Liturgia exhibetur, in quo dicitur: si 48. Itaque curat Ecclesiane christifideles huic fidei mysterio tamquam extranei vel muti spectatores inter-

sint, sed ut illud per ritus et preces bene intelligentes, Sacram actionem conScie, pie et actuose participent, verbo Dei instruantur, mensa Corporis Domini reficiantur, gratias Deo agant, immaculatam hostiam, non tantum per sacerdotis manUS, sed etiam una cum ipso osserendo, seipsos osserre discant, et de die in diem consummentur in unitatem cum Deo ac inter se, Christo mediante, ut sit tandem Deus omnia in omnibus D steXtus emendatus i. Omnino evitandum videtur, Ut

schema de Ecclesia speciatim de laicis tractans negligat, quod iam per magisterium ordinarium SS. Pontificum feliciter inculcatum est et in schemate de S. Liturgia

declaratur.

777쪽

Pag. 8, lin. I: quaeri potest, cur descriptio populi christiani iuxta sacramenta, quibus insignitur et ad perfectionem adducitur, non respiciat nisi quattuor sacramenta. Alia etiam sacramenta hic mererentur locum. Dicatur v. g. si Fideles, cum sacrum paenitentiae Sacramentum recipiunt, repraesentant Ecclesiam, semper ad Domini misericordiam confugientem; cum ex eis aliqui sacro ordine insigniuntur, Ecclesia recipit eos, qui Christi nomine pascant populos verbo et gratia Dei; cum eX eis sacra infirmorum unctione muniuntur, Ecclesia sese et adhuc peregrinantem ad Dominum ac cum Christo patientem et iam caelesti gloria in Domino multantem profitetur D. Pag. 8, lin. 31: mirari quis potest, cur de donis Spiritus extraordinariis primo et ultimatim nihil dicatur, nisi ea temere expectanda non esse et a rectoribus Ecclesiae esse eXaminanda. Haec omnia sunt vera, sed non sunt primaria et fumdamentalia, quae de his donis dicenda sunt. Pag. 9, lin. 11: evitetur hic et pag. 9, lin. 23 vox si valor v. Nam sensu hic adhibito non est latina sed moderna: valeur, Nerte in nec in lingua Ecclesiae solemni usitata. Nimis sapit ideologismum quendam. vi Valores h christianismi non sunt conceptus mentis, sed realitates a Deo essecti, si eventus salutares n. Simpliciter dicatur si bona D. Pag. 10, lin. 21: obscurum manet, quid significet illud vi omnemn. Vuline dicere simpliciter extra religionem christianam an mira Omnes religiones, quaecumque illae sint pPag. 10, lin. 24: deleatur 4 laicis non exceptis is, nam iuxta ea, quae hic dicuntur svi fideles omnes v), id per se evidens est; superfluum, immo fere ridiculum

esse Videtur.

Pag. 10, lin. 39: eadem ex ratione deleatur si ideoque et laici h. Pag. 10, lin. 40: deleatur vi in illis praesertim v. Nam hic simpliciter non est agendum nisi de praepositis Ecclesiae, non de saecularibus, quia hoc est theman. 26 Unicum. Pag. 11, linn. 2-4: Eph. 6, I-6 hic citare non eXpedit, cum teXtus iste Scripturae agat de servis et dominis carnalibus nec vi a fortioriis applicandus sit ad rem valde diverSam.

Ad cap. IV. Pag. 18, linn. 9-12: thesis, quae dicit sodales institutorum consiliis evangelicis

addictorum a Deo electos esse, si ut per statum vitae ab Ecclesia sancitum universalis vocationis ad regnum caelorum praeclarum in mundo ferant testimonium et exemplum pag. 18, linn. 9-12 in consequentius in decursu capitis exponenda esset. Aliis verbis: Sensus ascetico-moralis consiliorum evangelicorum Ut mediOrum prosequendi sanctitatem scaritatem perfectam in clarius subordinetur oportet sensui eorum ecclesiologico. Sunt enim consilia evangelica respectu mysterii Ecclesiae imprimis tam signa rememorativa et demonstrativa Christi eiusque operis redemptionis quam prognostica laturae gloriae. Pag. 19, lin. 1: antequam in n. 30 de exercitio sanctitatis in Variis Vitae generibus et ossiciis agitur, praemittendum esset: primarium et essentiale hominis responsum in vocationem divinam ad sanctitatem consistere in actibus virtutum theologicarum. Sic enim inde a limine reiiceretur obiectio eorum, Di dicunt studium adquirendi sanctitatem in pietate catholica tam operosum non carere pelagianismo.

Pag. 19, linn. 2 ss. mirari quis iure potest, quod hic Concilium sacerdotes

778쪽

APPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPΤAE DE ECCLESIA

secundi ordinis tantum ad sanctitatem prosequendam exhortatur, et quidem si ad imaginem ordinis episcoporum v pag. 19, lin. 43. Concilium ut collegium epi-SCOpale etiam episcopos qua singulos exhortari potest, quippe cum singuli Concilio subditi sint. Nec dicatur id iam sussicienter fieri in cap. II saut III huius schematis). Idem enim etiam quoad sacerdotes simplices dici posset schema de Ecclesia, Pars I, V. g. pag. 26, linn. 1I-27 . Omnes norunt etiam episcopos tali hortatione indigere nec superbos habendos esse, qui tali monito exacerbarentur. Id ideo inculcatur, quia spag. 19, lim. η-I) res ita proponi videtur, a si sanctitas

episcoporum per se pateret et adesse supponenda esset, nihilque restaret et desiderari deberet, nisi ut simplices sacerdotes sese conformarent ad si imaginem ordibnis epiScoporum n. Timendum est, ne dicatur a sacerdotibus et a laicis, praeSertim

acatholicis, id sapere patriarchalismum quendam. Parum tale quid correspondet experientiae fidelium, qui libenter admittunt episcopos infirmitate circumdari, Sed

non agnoscunt tales, qui reapse putant se iam esse in si statu perfectionis acquisitae n. Omnes norUnt hanc traditionalem expressionem, quae tamen plus mi SVecaret sensu. Nam omnes concedere debent episcopos de facto non esse perfectOS,

sed eos debere esse perfectos et tendere debere vi muneris ad sanctitatem. Sed si hoc debitum exprimitur termino vi status persectionis acquisitae is, simpliciter dicendum est tale debitum etiam incumbere et sacerdotibus simplicibus et religiosis et omnibus fidelibus. Si diceretur, talem expressionem notare speciale debitUm episcoporum, dicendum est omnes ossicium suum proprium et speciale debitum habere nec ita iustificari distinctionem illam, quae hodie a nemine intelligitur. Haec nec hoc in loco supponenda eSt. Pag. 19, linn. 4-I: illa sententia vi qui ... constituuntur is non bene intelligitur. Forte melius scribitur: si quoad condicionem vocationis n; vel: si qui ad perfectum caritatis pastoralis eXerciti Um Vocantur D.

Pag. 19, linn. 12-1I: non videtur, cur haec missio apostolica selectorum laicorum ideo praecise commendetur, quod ita missionis proprie episcopalis fiunt participes. Haec praecise ratio prae aliis maioris momenti esse non videtur nec valde movere fideles. Pag. 20, linn. 2 ss.: si consilia evangelica iure ad paupertatem, virginitatem et obedientiam Christi tanquam ad suum fontem et radicem reducuntur, etiam SmSUS eorum primari Us et essentialis eruendus esset eX momento, quod habent in ipsius

Christi vita. Pag. 20, lin. 11: loco vi castitas Deo dicata is melius dicitur vi castitas Christo dicata Μ, quia Virginitas christiana originem suam habet in Christo Verbo incarnato necnon imprimis ad unionem cum Christo et ad connubium mysticum Christicum Ecclesia Spectat.

Pag. 20, linn. 14-16 obedientia ut consilium ordinis neotestamentarii vigsussicienter exponitur et re vera haud ita facile exponi potest, quia obedientia tamquam consilium in Novo Testamento directe non invenitur; ostendi ergo debet, quomodo obedientia Christi erga Patrem obedientiam illam transgrediatur, quae ab omnibus christifidelibus postulatur. Pag. 20, linn. 24 ff.: habetur hic obscura locutio.

779쪽

82CONFERENTIA EPISCOPORUM INDONESIAE

Capita I et II schematis de Ecclesia a nobis cum gaudio accepta SUnt. VidemUS hic fructus optimos primae sessionis Concilii et laboris ad praeparandam secundam sessionem. Speramus fore ut hoc schema fiat thema centrale totius Concilii et etiam Ut alia schemata magis accommodentur magnis ideis in hoc schemate contentis. Hoc Valet e. g. pro Schematibus de B. Virgine, de missionibus, de episcopis et dioecesibus, de clericis etc. Observationes nostrae tantUm quaedam puncta attingunt, in quibus Schema magis consequens et clarum fieri oportet. 1. Pag. 8, linn. 8 ss. Dicitur Christum novum foedus instituisse. Potius dicatur Deum Patrem per Christum et in Christo novum foedus instituisse. 2. Pag. 12, linn. 3 ss. Circa quaestionem dissicillimam incorporationis in Ecclesiam modus loquendi schematis de Oecumenismo praeferendus est. Loco si reapse is dicatur vi plene incorporantur is vel aliquid huic aequipollens. In quaestione autem conneXa de salUte non-catholicorum, quae nunc perobscure enuntiatur Verbis si suo modo idem valet etc. pag. 12, lin. 183, ratio habeatur earum rerum quae alibi dicuntur de vestigiis Christi apud communitates non-catholicas de secumenismo nn. 2-3), et quae infra assirmantur de praeparatione evangelica apud non- christianos n. 10, pag. 13, linn. 13 ss. 3.3. Pag. 24, linn. 1 I ss. De episcopis ut successoribus apostolorum Concilium caute se abstineat a concreta determinatione historica de modo huius successionis. Quaestio enim est implicatissima et scientifice nondum in omnibus certa et clara. q. Pag. 26, linn. 28 ff. Quae dicuntur de diaconatu non suffciunt. Oportet

Concilium loqui modo magis claro. Quid e . g. significat si Ecclesia is de Dalin. 37Θ Et qui sunt si praepositi Ecclesiae is de quibus lin. 39λ Et quid sibi vult in commentario pag. 4', sectio II, lin. 1 I in fine si Docet autem Sacra Synodus quod

ad supremum Ecclesiae regimen pertinet Statuere... Dp Concilium enim ipsum supremUm regimen est et ergo clare de hac re se pronUntiet. Nostra sententia est:

A) Ut Concilium decernat, munus sacramentale diaconatus instaurandum esse in Ecclesia ritus latini. B) Ut institutio concreta huius muneris pertineat ad competentiam Conserentiarum Vel coetuum) episcoporum, approbante svel confirmante) Apostolica Sede. C) Ut Concilium clare se pronuntiet de quaestione compatibilitatis diaconatus cum vita coni Ugali. De hac quaestione inter nos non adest una sententia. D in Quando Concilium decerneret, diaconatum compatibilem esse cum StatUconiugali, concreta determinatio etiam in hoc puncto derelinquatur conferentiis episcoporUm. E) Sequi in his oportet lineam, quam iam approbavimus in primo capite constitutionis de S. LitUrgia, e. g. quod conferentiae episcoporUm regionum sibi invicem confinium de his rebus colloqui debent, ne fiat nimis disgruentia in Ecclesia. I. Pag. 2P, linn. 36 ss. Verba vi dummodo h etc. exstinguantur. Suffcit dicere vi Eadem potestas collegialis una cum Papa set sub Papa in exercetur ab

780쪽

ΑPPENDIX - ANIMADVERSIONES SCRIPTAE DE ECCLESIA

episcopis in orbe terrarum degentibus h. Conditio apposita iam sussicienter adest in Communione cum et sub Papa, qui est caput collegit. Votum nostrum est, ut constituatur aliqua forma clara et stabilis huius potestatis collegialis extra formam extraordinariam Concilii Oecumenici, e. g. : Confinrentia permanens et sUprema, quae componitur ex membris designandis a conferentiis episcoporUm.

6. Pag. 30, linn. 23 ss. Assensus debitus magisterio fallibili magis accurate determinetUr, ita ut disserentia inter assensum correspondentem magisterio fallibili et infallibili clarius pateat. Pag. 29, lin. 36 dicitur: si Quorum s i. e. epi Scoporum una cum Papa in Concilio docentium) definitiones ab omnibus sincero animo accipi debent h. Pag. 30, lin. 26 fere iisdem verbis describitur assensus debitus magisterio ordinario Papae. T. Pag. 30, lin. 3T ss. dicitur de episcopis: vi Ipsi sunt ministri sacrae ordinationis et ministri ordinarii confirmationis h. Quinam est Valor assertionis, quod episcopi sunt ministri ordinarii confirmationis p Estne assirmatio stricte dogmatica, ut res fidei valens pro Ecclesia universaliΘIn Ecclesia ritus orientalis sacerdotes de facto sunt ministri ordinarii confirma

Textus Concilii tridentini, qui hic asserri posset, non certo stricte dogmati

Haec assirmatio de confirmatione vel deleatur e textu vel melius determinetur. Idem valet pro schemate de Ecclesiis orientalibus, pag. 8, lin. 30. In schemate de cura animarum, pag. 9, lin. 4 recte dicitur: vi Episcopus ordinarius ac praecipuus sacramentorUm est confector ac distributor v. Ergo terminus vi ordinarius is non est UniVOCUS.

Ad schema II de Ecclesia spars Ι) conserentia episcoporum Neerlandiae sequentia notare velit.

De perpolitione huius quoque schematis conferentia maxime gaudet. Quaedam tamen adhuc animadvertere ei fas sit. A) Quoad incorporationem et coniunctionem Ecclesiae scap. I). Pagg. 11 - 13, nn. 8-9, in quo agitur de problemate dissicili incorporationis hominum in Ecclesia, sequentia proponere VelimVS. Post par. 8, linn. 3 - 14, ergo post lin. 14 incipiat n. 9 linn. 23-39 et pag. 13, linn. 1-2); post hunc numerum habeatur pericopa ex n. 8, linn. 1I-22, quae quidem pericopa tunc incipienda esset his verbis: vi Voto tantum cum Ecclesia coniungun-tUr ... loco Volo autem); et in hac pericopa spag. 12ὶ lin. 20 deleantur verba: vi voluntatem Christi vel h. Ratio: per hanc mutationem post catholicos primo veniunt christiani non-catholici, et deinde ceteri omnes; insuper verbo si voto tantum h dicto de non-christianis subauditur quod christiani non catholici titulo ampliore ad Ecclesiam pertinent, quin descendatur ad solutionem quaestionis, quin modo nunc praecise ad eam pertineant. Est solutio elegans, et tamen authentica, qua significatio Ecclesiae Catholicae salva manet nec communiones christianae nomcatholicae ossenduntur. Adhuc essicacior esset ista solutio, si loco si reapse et simpliciter se lin. I pag. 12) dicatur tantummodo: si Simpliciter loquendo. . . D, cum