장음표시 사용
31쪽
ceps fuit. In Calvaria porrd sanctistimam quoquo ip
sius Dei Matrem & iple aia,matrem accepit. Hic demum morientem mundi vitam, atque ex,divini co dis fonte patefacto, salutis nostrae pretium, sanguinem S aquam manantem oculis ac mentei contemplari
Tandem post res maximas, & miracula grandia patrata, post labore S plurimos exantlatos, post exilium, flagra, toxica, oleique ab igne adtilantis balnea fortiter superata, circa annum Domini s9. Ephesi, caeso tonante, ac callestibus flammis coruscante quippe to nitrui filiusὰ divinitus acceptum Euangelium Graeco idiomate exaraVit. Causim porro scribendi S. Hieron. de Script. Ecclec Irenaeus lib. 3. cap. I i. Epiphan. haeres. si . alij que passim antiqui Scriptores, hanc notant; ut se is a licereticorum dogmata, tu temporis ena scentia, Cher inti poti lii mu matque Ebionis confutaret. Hi nempe Christum merum esse hominem, ex Iosepho de Maria genitum asseveriabant. Quocirca Ioannes ab aeterna Christi ex Patre cae- .lesti nativitate, Euangelium CX orditur; ac d CilwCp., totus in Divinitate ejus astruenda versatur. Insupcr ipse
solus gesta Domini ante vincula Ioannis Baptistae, quae ab alijs Euangelistis praetermula, supplet atque persequitur, ut passim Interpretes obserUant. Ad ultimum divinus hic Euangelista ex omnibus Apostolis sol is superstes, quasi fidelium omnium pater &Patriarcha , Ecclesiaeque universis Atlas relictus, cum fidem ac religionem per Asiam vel maxime, auctoritate, sapientia Sc sanctitate sua propagasset atque firmasset, jam grandaeVus, plenusque dierum ac meritorum, in Ephesina urbe vivore desinens, ad vitam immortalem, aquilae instar caelestis evolavit.
32쪽
Euangeliorum concors diapiama.
F X superiori capite constat , Euangelistas variis
temporibus, locis, occasionibus Euangelium scri- Psisse, neque in unum conspirasse, ut plenam de vita Christi historiam enarrarent. Innumerabilia enim ab eo gesta sunt, quae nec libris, nec verbis, neC mentibus hominum comprehendi possunt. Id quippe D. Ioannes. qui supra pectus Domini in coena recubuerat & arcanorum ejus conscius erat, in fine Euangelij sui manifeste declarat. Hoc igitur unum omnium Euangelistarum proposimam fuit, ut praecipua quaedam de ortu, gestis, miraculis, morte ac resurrectione Domini mysteria conscriberent, quibus eum non merum hominem, sed Dei quoque, Deoque aequalem filium, Uerum atque unicum Messiam de mundi Salvatorem in Sacris Scripturis promissum, hominibus manifestarent. Unde sequitur, mirum adeo non esse, eos in plurimarum rerum narratione ordinem temporis non servare;
rem unam non ijsdem circumstantijs ab omnibus recenseri; quod ab uno praetermissum est, ab alio rese ri; quin & in scriptis eorum squae tamcn in rebus esse non potesti discrepantiatu non uno loco reperiri. Exempli causa : Matthaeus in principio, Ioseph B. Virginis spontam, filium Iacob nominat; quem tamen Lucas cap. Heli esse assirmat. Apud Matthaeum capia Io. vir- lgae seu baculi usus Apostolis prohibetur; apud Marcum Verci cap. 6. eadem praecepta Domini referentem, vir- lga gestari permittitur. Matthaeus itidem cap. II. post idies sex, Lucas vero cap. 9. post dies octo, Christum iin monte transfiguratum asserunt; alia multa his similia sunt, quorum brevis explicatio & convenientia suis D Iocis
33쪽
Iotis annotatur. Unde patet recte dici in sacris Euanis gelijs discordem esse concordiam & quasi dis nam har-ALapi- moniam, ut docent passim Interpretes. Nam licet ver his dispares sint, sensu tamen & re ipsa concordant. Quoin circa inter se conferendi sunt, dum plures Euangelistae idem referunt, & Mubi contrarium dicere vide tur, Conciliandi. Nec vero fructu suo caret haec inter Euangelicos Scriptores verborum di sparitas. Nam Me ipsa cut ait S. Chrysost. praefat. in Matthaeum maximum est tesimo-l micus credidisse; unquam, quin isti communi ad decipienduin consilio congregati , quasi ex humana quadam eou ratione Euan elium condidssent: non enim simplicitatis, tam solicitam consonantiam iudicarent. Nunc ver, quae videtur in rebusi exiguis di sonantia, ab omni isios fispicione defendit, ct sitis elare existimationem siribentium tuetur. Sic D. Chrysost. Ex quibus apparet , non sine singulari Numinis pro videntia, reperiri in sanctissimo Scripturarum omnium Codice, Verborum diaphoniam, atque ex ad ver ierum mnium concentum re concordiam. Exhibetur haec breviter & perspicuθ ni fallori vel in hoc totius vitae Christi, atque Euati gelicae doctrinae promptuario , inouo cuncta ordinato disposita, de quae dubia, paucis dindens lector ,
perlegendis opus est 2 hauriat aquas in gaudio de fon- . tibus Salvatoris,
34쪽
De anno nati*itatis, praedicationis, G mortis christi Domini. CVm ex SS. Euangelistis nihil de his annis explo
ratum habeamus, sequor in hoC compendio Communem praecipuorum auctorum sententiam , quae εα Euangelio consentanea est, & ratione nititur, nec minus S S. Patrum ac recentiorum Interpretum auctoritate firmatur, videlicet: I. Christum Dominum salutis nostrae causa natum esse anno Augusti Imperatoris ab inito triumvirata 6I. a nece autem Caesaris 42. a. Baptiratum esse , ac praedicationis munus in-αhoasse anno vitae suae 3 r. per tredecim dies incepto , qui fuit Tiberij Caesaris decimus quintus , ut habet,a,. Lucas. Denique mortem crucis obiisse annos natum triginta tres, ac tres menses , Tiberij anno decimo
Probatur haec sententia I. quod ad baptismum Christi spectat, de quo potissimum disceptatur , quia illa
S. Lucae verba, cap. 3. v. a 3. Et ipse Iesus erat incipiens c.quais annorum triginta tquo tempore & Ioannes Praecur toris ossicium, & Christus Doctoris mundi, Legistat iris, ac Salvatoris munus auspicatus est P recte sic explicantur, ut baptizatus fuerit paucis diebus post impletum trigesimum annum echin sic vere dici potuerit incepisse esse quasi annorum triginta , illis videlicet iam per dies aliquot expletis. Neque enim particula, quasi, indicat aliquid hisce annis deesse, ut eX multis Scripturae pason. locis patet. Nam Ioannis I. dicitur de Christo: Vidimus Suar. in gloriam eius,gloriam quasivnigeniti a Patre. Et Matth. 13. LP dicuntur manducata quatuor millia hominum; Marci
35쪽
PRO OE N I V M. autem s. dicuntur quasi quatuor millia. Insuper haec Lucae Verba non pauci Interpretes hoc modo distinis suunt atque intelligunt: Et irae Iesus erat quas annorum
' rriginta, incipiens , seu Cum inciperet munus, ad quod a Patre missiis erat. nam in Graeco textu postponitur Vox incipienS, vid. αρυμεν Uerum sive dividatur participium hoc ab annis, sive non, oeadem manet interpretatio, ut sensus sit . Christus cum coepit se mundo manifestare, incipiebat esse triginta plus minus annorum.
Ita exponit Titus Episcopus: Christus inquit P triginta
plus minus annos natus accedit ad baptisma. Exactis igitur triginta annis, aut aeque, alit paulo minus , aut paulci
plus , tum vere incipiebat dici esse quasi triginta a
Porro nulla ratio patitur, ut Christus baptizatus dicatur ad finem anni trigesimi; cum constet de die baptissimi, nempe sexta Ianuarii, ut antiqui P P. & ipse Ecclesia profitetur. Igitur vel oportuit eum baptizatum esse initio anni trigesimi, per dies tredecim inchoati, ut multi sentiunt i vel ipso trigesimo anno a tredecim diebus finito: quod non minus verbis Euangelistae, Mmastis veritati consentaneum videtur. Haec enim aetas
virilis ut ait Franc. Lucas. Se passim Interpretes, perfectissima est, & ad quaevis viro digna opera apta, nurulum relinquens illi calumniae locum,quae adolescentiam facile contemnat. Siquidem in veteri lege ante hanc aetatem,nemini sacerdotis, doctoris, aut prophetae om-cio fungi licebat, ut& Hebraei tradunt, & ex I. Paralip. Cap. 23. v.'3. Colligi potest. Hanc opinionem secuti sunt PP. antiqui, & magnae auctoritatis; inter quos est D. Chry st. hom. Io. in Matth. cui accedit Euthym. in Matth. 3. Post triginta annos ait Chrysost. Christin venit ad baptismum. Cona Plures vero Graecorum idem tenuisse, argumento cit
36쪽
Canon ab illis statutus , quo haec descripta habentur in
libro Can. Graec. Can. 2o.Si quis triginta aetatis annos non im- Marti . pleverit, nullo modo presb ter ordinetur, etiamsi υalde sit dig- hii,' ' nus: quia o Vse Dominus trietesimo anno baptizatus est , essic Hr c na- ea pit docere. Idem sentit D. Bernardus serm. i. de Epiphania, ubi sic asserit: Cum Christus iam triginta annorum Gra rempus exegisset in carne, inter populares turbas ad baptismum sin. a Ioannis venit. De eodem Christi anno, quo aquis Iordanis baptizatus est , & simul de ultimo vitae ejus , qu Dproprio sanguine baptizari Voluit, unus omnium instar audiendus est S. Igna tuis, proximus aetati Christi; imbqui eadem vixit aetate, qui &Christum post resurrectionem in carne se vidisse testatur, scribens ad Polycarpum. Hic, inquam, qui ignorare non potuit, quo potissimum aetatis anno Christus fuerit baptietatus & paLsus, scribit hoc modo in Epist. ad Trallianos: Expletis' trium annorum decassibus vere baptizatus est a Ioanne. Et mox subdit: Et ubi triennium praedicavit Euangelium, f
gna se prodigia patravis; a falsis Iudaeis se praeside Pilato
iudicatus es. Citatur hic locus a D. Hieronymo Cap. I 6. de Scripti. Ecclesiast. Et hanc veram esse, germanamque e Graino interpretationem , quae ijsdem Verbis Continetur in Bibliotheca SS. PP. tom. I. assi at Baronius in Apparatu ad Annales; additque, contra tam patens apertumque de aetate Christi, S. Ignati j testimonium, neminem vel mutire, nedum refragari jure debere. Denique his omnibus Ven. Beda ejusdem, Ignatij sectator non immerito addendus est, qui libro de ratione temporum, cap. 43..sic ait: Habet enim ni fallor Messa fides, Dominum in carne paulo plus quam tri ginta tribus annis usique ad sua tempora passonis vixisse quia iidelicet triginta annorum fueris baptizatus , scut Euaneeliin
s a Lucas testatur. Et paulo pbst subjungit: Sancta seqviri Aomana ct AZosolica Ecclem hanc lepidem tenera, ct ipsis
37쪽
Haec igitur verior, de jure ceteris praeserenda vid tur sententia, Romanae Ecclesiae usu, majorum tradi tione, S. Ignatij,. & complurium tum Latinorum, tum Graecorum auctorum adstipulatione fatis superquest bilita; baptiZatum videlicet Christum Dominum anno aetatis suae trigesimo per tredecim dies exactos passum vero anno trigesimo tertio absoluto, & mense tertio. Ita asserit, fusiusque probat Baronius in Apparatu, ac deinceps in vitae Christi decursu. Ita Bellarm. in Chronol. & Corn. a Lapide in Chronotaxi ad Euang..
De Christigenealogia ex Vatibaeo S Luca, 7erbo quidem . . in speciem, non tu enis ipsa interse dvsidentibus; .
primion ex Matthaei c. I. V. 16. : u
Iacob autem genuit Ioseph virum Mariae, de qua
CUm hoc caput de Genealogia, ad Historiam de vita
Christi in primis pertineat, ejusque exordium sit, ac plurimum habeat diminitatis,adeo ut paucis explicari nequeat . Visum fuit accuratius & fusilis, ac separatim utrumque Matthaei & Lucae locum , in principio e
Pro utriusque autem intelligentia Nota I. Cum exsacris Scripturis certissimEconstet, Christum vera naturali generatione fuisse de tribu Iuda, filiumque Davidis: Mariam quoque, ex qua sola , Spiritus sancti opera, conceptus fuit Christus, Davidis filiam fuisse, necesse est. Insuper & S. Iosephum, patrem Christi nuncupatu In,
38쪽
ex tribu Iuda,familiaque Davidis ortum fuisse, testan tur
Euangelistae,& Angelus ipse Matth. I. v. ao. De his trihus, quae fide tenenda sunt, nulla est disceptatio. Nora a. Omnino probabile esse, B. Uirginem per maternam lineam, dc consequenter Christum Dominum ali- i , qua eX parte originem quoque duxisse ex tribu sacerdo- f tali seu Levitica. Ita D. Thomas qu. 3I. art. 3. ad 3.
Nota 3.utrique Euangelistae propositum fuisse, descri- here veram ac naturalem Christi Genealogiam. Hanc enim asserunt Scripturae &PP. &hanc se exponere praefatur, ac profitetur ipse S. Matthaeus primis Euangelij verbis: Liber generasionis Iesu Chrisisti, David. Quocirca dici non potest hanc Matthaei Genealogiam solius esse Iosephi. Haec enim 'uorumdam opinio non obscure ipsi Euangelistae adversatur, contestanti a se enarrari catalogum majorum, & librum generationis ac sanguinis Ipsu Christi, quem a Davide per Salomonem Matthaeus deducit. Haec cum ita se habeant, gravis oritur controversia, Cur nihilominus Matthaeus Christi genus ad Ioseph deflectat, quem constat non fuisse naturalem Christiparentem. Huic quaestioni veteres Theologi uno ore
respondent, Ioseph 8c Mariam Christi Matrem eius-,
demisitisse tribus atque familia: : itaque dum Josephi l
genealogia recensetur , Mariae quoque, ac proinde lChristi Domini genus recenseri. Ita Irenaeus lib. 3. lcap. 18. Tertuli. lib. contra Judaeos, Athanas in Epist contra Epidietum, & adversus haereticos, Hieron. in Matthaeum , alijque non pauci. Probatur haec responsio, quia cum esset proles unica iti heres Maria , iuxta legem non aliter nubere poterat, quam
39쪽
PROOEMIUM. . Hi m eiusdem tribus ac familiae viro. Lex enim Num.
36. v. 7. sic habet o Omnes miri ducent uxores de tribu es cornatione sua : o cuncte seminae de eadem tribu maritos ariscipient: ut hereditas permaneat in famiuis. Quae legis verba non de omnibus quidem mulieribus intelligenda sunt, sed de ijs tantummodo, quae Cum fratres non haberent , in hereditatem succedebant. Tunc enim4non licebat illis alterius tribus aut familia: Viris nubere, ne paterna hereditas in aliam tribum, tamili.imve devolveretur. Unde in Hebraico textu sic clarius dicitur: Omnis filia heres hereditatis ex tristibus Irtiorum Israel, uni ex semisia tribus patris sui erit in uxorem ; M postideanι μνω A un quisque hereditatem patrum suorum. Ex hac autem lege Mariam Iosepho nupsisse, S. Hilar. in Matth. T. aliique PP. affirmant: nec sollim sponte, erum et iam necessitate ejusdem legis, Iosepho traditam stiisse, tamquam maXime omnium propinquo, docent cum S. Hieron. lib. i. Comment. in Matth. de Glossa Ord. alii complures. Quod & S. Bonavent. in Luc. 3. nmatb his verbis : S. Ioseph lege tenebatur eam accipere propinquam. Cujus etiam signum eis , quod simul in Bethlehem censean ruri Et ideo Henerationis series unius pertinet ratam ad Aserum. Cum aUtem vulgo notissimum csset, ambos non
modo ex eadem tribu, sed ex eadem quoque familia esse; non adeo mirum est, Euangelistas hujus rei non meminisse. O , 'Ex his patet quidem Matthaeum, dum Iolephori. oinem cx Salomone ac Davide deducit, Mariae pariter, Christique Domini prosapiam ex eisdem deducere. Manet tamen dubium, cur per Iosephi potius progenitores , quam per Mariae parentes genealogiam Chri lii contexat , Cum s ut dictum est j loseph non sit naturalis Christi parens, sed sola Vingo Deipara. Huic dubio respondent communiter P P. N In IerprCre S.
40쪽
I. Non fuisse moris Hebraeorum, neque Scripturm sacrae, generationum seriem seu viri, seu foeminae, per Deminas texere, sed per viros. Cum igitur B. Virgo virum habuerit legitimum, qui de vulgo, famaque publica pater Christi credebatur, per ipsum utique,& nota per Virginem Matrem ejus stemma describendum erat. Alioquin si id per Mariam describere voluisset Euangelista, dicendum sitisset Mathan autem genuit Annam.
Anna autem genuit Mariam. Maria autem genuit Ie- 'sum. Quod cum ex Scriptura: Iudaeorum more dicere non liceret, a Mathan communi Virginis ac Iosephi avo, & Christi proavo descendit ad S. Annae fratrem, videlicet Iacob, hujusque filium Ioseph, virum
Mari te, simul & consobrinum ejusdem : quorum con languinitatem hoc scribendi modo insintiat Matthaeus. lCum enim ab initio praefatus fuisset, se texere catalogum progenitorum IESU, descendatque nihilominus ad Ioseph, qui non fuit genitor Christi: mox deflectendo ad Mariam, ex qua natum ait IESUM, haud obscure indicat, Iosephum jure propinquitatis esse Ma- iriae Conjugem , unamque de eandem esse utriusque propaginem : alias non scriberet prosipiam IESU, sed Iosophi, nec praestaret quod promiserat. Rursum hac loquendi forma, Virum Mari.e de qua natus est IESUS,ab-ostulendoque a verbo, genuit, quo prius ubique fuerat usus, innuit, non aliter Iosephum ad hanc Christi genealogiam pertinere, quam ratione conjugis Mariae, quae sine viri opera Christi genitrix est. Ac ne quis si)cus fors in opinaretur, continuo post subdit modum ebuceptionis ejus , aicens et Christi autem generatio sic
a. Iosephi progenies necessarid recensenda fuit, tum ad satisfaciendum Iudatis, ne videri posset eis data occasio rejiciendi IESU, neque agnoscendi pro Christos