장음표시 사용
111쪽
1. Verum quia de Vita et conversatione praesentandi ad Ordines, quod nonnumquam ignoratur a pluribus, Scitur u paucis Pontis. Rom. in ordis. Presb.), ne, quaeSumuS, invidiae nota Nobis inuratur, si, cum Sacerdotibus peritis divinae legis, ac in ecclesiasticis Sanctionibus exercitatis, quae de illius actibus, aut moribus aliunde noVerimus, perpendentes, aliquem, a ViriS ceteroquin praeclaris commendalum, sive ad Ordines tardius promoVere, sive a clericali militia expungere decernemuS. 5. Qui clericalem habitum gestandi licentiam obtinuerit, quam nulli dabimus nisi adamussim expleverit qua ad hoc in Synodo VII habentur sancita, atque Nobis, per litteras reservatissime mittendas ab examinatoribus, de vocatione et de idoneitate ingenii constiterit sin aliud quandoque aliqua gravior cauSa suaserit , prima Τonsura non initiabitur, nisi per aliquod tempus in Seminario degens propositi constantiam, rectamque Deo et Ecclesiae inse viendi intentionem comprobaverit Vitae innocentia et progressu in studiis. Ad Minores Ordines neminem promoV mus, qui Saltem a quatuor mensibus in addiscendis philosophicis disciplinis utiliter non insudaverit. Ad Subdia-c0natum promoVendus, praeter cetera, per biennium, ad Diaconatum per triennium, ad Praesbyteratum per quadriennium Τheologiae studio laudabilem operam naVRSse, et Seminarii Rectoris attestatione et experimento demonstrabit. 6. Sanctarum ordinationum tempore adventante, omneS qui prima Τonsura initiari, vel ad ordines sive Minores, SiVeMaj0reS promoveri exoptabunt, a mense ante ipsam Ordinaii0nem preces scriptas Nobis per Seminarii Nostri Rectoremosserent. Quorum autem preces exaudiendas in Domino judicaVerimus, examen instituetur in hebdomada quae
112쪽
precedet dies, quos spiritualibus Exercitiis sedato animo et a curis soluto dicare oportebit. 7. Clericos, qui Exercitia spiritualia quotannis obire solent in Seminario, cum ad Ordines Minores promovendi fuerint duobus Saltem, cum vero ad Majores Ordines quinque diebus eisdem Exercitiis incumbere jubemus, illius Sacerdotis ductu quem Nos conStituerimuS. 8. Τitulus, quo promovendi ad Subdiaconatus Ordinem provisi pacifice gaudere debent, sive Beneficii, sive Capellaniae perpetuae, sive Legati Missarum perpetui, Sive ecclesiasticae perpetuae Pensionis, sive laicalis saltem Patrimonii, habere debet redditus annuos libellarum monetae austriacae tercentum, deductis sumptibus et oneribus; vel saltem suppeditabitur cautio hypotecaria, qua in casu necessitatis, vel legitimi impedimenti sustentatio decens
promoVendo certa reddatur, quin Missarum onera inexpleta remaneant. Ut autem removeantur fraudes in constituendis Titulis promovendorum ad Ordines aliquando occurrentes, decernimus nullum Τitulum per Nos adprobatum iri, nisi illius constitutionis bonorum seu fundationis et reddituum, nominationis, electionis sive provisionis singula acta coram ossiciali Curiae Nostrae fuerint celebrata, illusque subscriptione Signata. Electos, nominatos, provisos de Τitulo, quin praesentia et adprobatio Ossicialis Curiae Nostrae accesserit, rejiciemus ab Ordinatione usquequo acta ad ecclesiasticam hanc sormam redigantur. 9. u Jubemus ut Dominico illo die, qui sacra Tempora proxime praecedit in qualibet ex quatuor anni tempestatibus, Parochi non solum jejunium et supplicationes pro Ordinandis denuncient, verum etiam in sua unuSquiS-que eorum parochiali ecclesia supplicationes, litaniasque stude, poSt Pater noster, adjectis Orationibus do Spiritu
113쪽
sancto, et collecta pro omni gradu Ecclesiae, concludentur pie ac religiose, reSpondente populo, recitent; ut Dei Sanctorumque ope implorata, tum Episcopus in eorum delectu, quibus ordines conseret, Spiritus sancti lumine illustretur, tum illi, quibus conseruntur, in vitae sanctitate, d0ctrina,
religiosisque virtutibus proficiant Pr. II, Tu. , Decr. 22in.
0. Recenter ad Presbyteratum ordinati ne diutius disserant prinue Missae celebrationem: ejuS Vero occaSione Strepitus, epularum apparatus, Splendida convivia, et omne laetitiae prophanae signum districte vetamus, ceter0Sque omnes abusus, qui primae Missae celebrandae occasione imrepserunt Pr . I, Ouin peri. ad celeb. Miss. .
. tuo die ordinatus suit quisque Sacerdos, eum diem quotannis recolat Sacrificio et praecibus Prop. III, De iis quae ad dis. Vs peri. 3; et eo incumbat, ut reSuscitet gratiam Dei, quae est in ipso cum impositione manuum Nostrarum II Tim. I .
114쪽
. Magni hujus Sacramenti, perennem Christi cum Ecclesia conjunctionem designatis, Sanctitatem, Virtutem, finem ex divina institutione, conjugumque munia Parochi fideles edoceant eo, quo par est, gravi sermone atque intra pudoris et castimoniae fines cautissime circumscripto. Errores quoque nonnullos ex ignorantia et novatorum pervicacia circa Matrimonii naturam, Substantiam, juraque Ecelogiae ad illud attinentia huc illucque erumpentes, scite, ac sortiter profligare contendant. Inter cetera ex Τridentino Sess. XXIV, ean. 1.), et ex Bulla Pii Papae VI Auet rem Dei Prop. 58, 59, 603 docere non omittant, Eccle-
Siam Semper potuisse ac posse constituere impedimenta, quae Matrimonium non solum impediant, sed et nullum reddant quo ad vinculum; atque sponsalia proprie dictanctum mere civilem non continere, sed quasi actum disponentem ad Sacramentum subjacere sub hac ratione juri Ecclesiae; ideoque adhuc remanere in suo robore impedimentum impediens proveniens ex sponsalibus, et dirimens quod dicitur publiem honestatis: neque demum reliceant quae potissimum do connubii indissolubilitate sancta mater
Ecclesia catholica definivit rid. ibid. ean. 5, 6, 73. De omnibus vero canonicis impedimentis, prudentissime quidem, sed aliquoties per Paroelium ad populum verba fieri Volumus Syn. Latia . VII 3.
115쪽
2. Minori haud studio et labore nitantur insectari olevellere perniciosissimum ausum, quo plurimi hodiedum dissoluti juvenes, praetextu suturi Matrimonii prudentius
ineundi, puellas quas adamant frequenter adeunt, ac sa- miliariter cum ipsis vereantur non Sine culpa, saltem ob periculum peccandi. Vehementiori ceterum Zelo corripiant parentes socordes, et divinam ultionem interminent iis, qui vigili solertia non custodiunt et coercent filias, imo execrabili quadam oscitantia, vel potius conniVentia earum cum amasiis colloquia et consuetudinem tolerant: praecipue si promissio de suturo Matrimonio contrahendo intercesserit.
Ilos profligatae conscientiae parentes et liberos, nisi moniti resipuerint, vel nisi peculiaria paenitentiae signa dederint,
Consessarii cum audierint, caVeant sacramentaliter absolvere, ne aliis et sibimetipsis latam sternant aeternae perditionis Viam.
3. Admonendi erunt sponsi atque hortandi a Paroeliis
ut aliquo temporis intervallo, antequam ad Matrimonii celebrati onem deveniant, omnes conscientiae recessus perito Consessario aperiant, eaque praesertim peccata , Si quae admiserint, quamvis jam alias consessa, declarent ex
quibus aliquod oriri potuit impedimentum; ne, sacta instantibus jamjam nuptiis Consessione, detectoque inde impedimento, in gravissimas incidant angustias. Consessarii autem prae oculis habeant, ut id ipsum prudenter ac modeste a poenitentibus exquirant. 4. Quanta debeant Paroelii invigilare solertia, ne sponsido suturo sub eodem degant tecto, antequam Matrimonium per verba de praesenti contrahatur, non est cur immoremur hic pervulgare. Sed tale scandalum nullo modo tolerare Vinientes, pertinaces, qui praecepto Parochi separationem injungentis non paruerint, interdicio ab Ecclesia subjiciemus.
116쪽
5. Sequentia ex Synodo VII, paucissimis expunctis vel adjectis, ad verbum deprompta, ac si Nos ipsi de novo in hac Synodo VIII edixerimus, robur habere Volumus et fideliter servari jubemuS.
a. - Qui per quinque, Vel Sex menses continuos ah- sentes fuerint a dioecesi, declaramus eos diu abesse ad es- sectum, ne Parochi illorum Matrimonio assistant sino Nostra licentia M. Oportet enim omnino ut sui status liberi attestationem ejusdem dioecesis Ordinario probatam Curiae Nostrae exhibeant tum ipsi, tum alii qui a pubertate diutius in aliena Dioecesi vitam degerunt. b. u Antequam Parochus - vel Sacerdos de ipsius
mandato - ad exigendum consensum deveniat, moneat contracturos matrimonium, ut bene cogitent, num alteri
fidem dederint illud contrahendi; num votum castitatis vel religionis emiserint; num inter eos sit aliquod genus cognationis quod Parochus clare et distinclo explicabit; docebitque utrumque contrahentium, quod si scienter in gradu prohibito contraherent, excommunicationem ipso facto
incurrerent; et spe obtinendae dispensationis priVarentur M. c. M Experimentum faciat num uterque sciat rudimenta Fidei ea enim docere debent filios suos, inquit Rituale Romanum), et ubi invenerit eos ignorare orationem Dominicalem, Apostolicum Symbolum et Praecepta Decalogi, ad Matrimonium ineundum sine Nostra licentia non admittat Synod. II. Laud. De Sacr. Matrim. 3. Qui Vero praecipua mysteria Fidei tenent, quaedam Vero de necessi- lato praecepti addiscenda rudi modo perceperint, ac memoriter retinere non possint a Matrimonio non arceantur; sed curabit Parochus, ut illi eadem frequenter audiant M. Parochus ipse personaliter, nisi gravis necessitas Coadjutorem substituere exigat, istud examen utriusque Sponsi
117쪽
separatim instituat, et consensum, non promissionem de suturo Matrimonio, antequam publicationes in ecclesia fiant,
excipiat. Id vero fieri non liceat in domibus privatis, sed in cubiculo residentiae parochialis, januis quidem apertis, Sed
comitatu sponsorum ita remoto, ut queat Videre non autem audire sponsos, dum interrogantur separatim a Paroelio. d. re Parochus in habendo consensu ad Sponsalia modeste et religiose se gerat: moneat SponS0S ut, antequam Matrimonium celebretur, nedum peccata Sua confiteantur, sed et SS. Eucharistiam sumant M. e. A Matrimonium in ecclesia parochiali, et non ante auroram, ne e p0St occaSum SoliS, et nisi una saltem exsoribus ecclesiae sit aperta, contrahatur M. Secus fieri districte prohibemus, nisi ex decreto Nostro, gravibus de causis concedendo, permissum fuerit. Decreta vero S. R. Congregationis a Pio VI sancita ac per Nos quotannis in Kalendario edita circa Missam celebrandam pro SponSiS religiose serventur. Verum alios Sacerdotes a Parocho nisi raro delegari volumus, qui ipsius sungantur Vicibus in celebrando Matrimonio. f. M Peracta benedictione, monitionem Sermone gra Visaciendam, ex praescripto Missalis Romani, Parochus non omittat o nisi ob graviorem necessitatem. Ceterum caVeant Paroelii ab impertienda Benedictione cum SS. Sacramento sponsis immediate poSt celebrationem Matrimonii, non Olse stante quacumque in oppoSi tum conSuetudine. 9. M Clamores et Strepitus, qui quandoque Vel ante,
vel post celebrationem Matrimonii alicubi a plebe in via
excitantur, frequentibus exhortationibus et increpationibus Parochi avertere satagant o. h. v Uuandocumque per nos indultum fuerit, ut Matrimonium temporibus ii sacro Concilio Τrid. vetitis celebrari
118쪽
possit, pro ipSorum contrahentium quiete permissam etiam esse privatam traductionem Sponsae, Seu uxoris, ad domum viri et matrimonii consummationem, ex oraculo Benedicti Papae XIV gloriosissimae memoriae M. 6. Si sponsorum alter alienae paraecipe subditus sit,
consensum contrahentium ille Parochus perquirat in cujus parochia sponsa degit; idque servetur etiam quo ad con-SenSum per Verba de praesenti, scilicet quo ad Matrimonii celebrationem in ecclesia, nisi Parochus sponsae hoc juscedat Parocho sponsi. Hic vero ad proclamationes ipsas non procedat, nisi habitis litteris a Parocho sponsae. Uterque autem Parochus in libro peculiari proclamationis actum
describat, et in archivio SerVet. 7. Matrimonia in ecclesia proclamentur non oscitanter, Seu quaSi periunctorie, sed congrua adhibita diligontia, ad eam formam, quae praescribitur in Bituali Romano. Parochus Vero ad quem spectat, Matrimonii celebrationi
caveat interesse antequam ex scripta attestatione cognoverit in alterius etiam sponsi, qui sibi subditus non est, Parochia denuntiationes factas fuisse, nullumque delectum impedimentum. Si sponsorum alter, vel uterque ab una in aliam paraeciam migravit, nisi saltem per sex hebdomadas in nova paraecia habitaverit, in utraque denuntiationes habeantur, in ea nempe a qua recessit, et in qua nunc domicilium habet. Cum vero alteruter contrahenSalienae dioecesis est incola, quamvis ille proprii Parochi attestationem exhibeat de lactis denuntiationibus, nisi tamen approbatione et sigillo Ordinarii munita, atque in Curia Nostra recognita fuerit, Matrimonium inire non pedimittatur.
8. Data opp0rtunitate, non praetermittant Parochisideles quoque edocero debitum pergrave denuntiandi
119쪽
impedimenta, Si quae subeSSe noscuntur, etsi occulta sint, et quamvis judiciali forma probari nequeant; hocque debito haud solutos esse, qui cum SponSis cognationem habent. 9. Parochus resciens quodvis impedimentum subesse, aut si dubium tantum quo ad id, vel quo ad veritatem de- nunciationis impedimenti intercedat, ad celebrationem Matrimonii minime deveniat, Nobisque aut Vicario Nostro Generali rem illico notam faciat. Muneris Nostri orit absque ulla mora praeceptum de Matrimonio aut celebrando aut disserendo, aut prohibendo ad Parochum mittere, ne
0. Expletis proclamationibus, nulloque impedimento detecto, eadem die, qua novissima proclamatio facta sui matrimonium non celebretur, sed in proximam saltem diem disseratur; item Parochus cujus est attestationem ex Pr clamationibus dare, quod nullum fuerit impedimentum detectum, attestationem ipsam non emittat, nisi sequenti die post novissimam proclamationem. . Immediate post Matrimonium celebratum ejus monumentum Parochus in libro ad hoc comparato diligenter describat, juxta larinam in Rituali Romano praescriptam. 2. Animarum Curatores tandem monemus, ut Validissimam conserant operam, ne quoS Deus conjunXit, Sem
lipsi separent, ab individua vitae consuetudine temere et passim divertentes. Qui sine legitima atque Ecclesiae judicio probata causa a communi cohabitatione audacter receSSOrint, ac moniti bis per Parochum redire in gratiam et in pristinam vitae societatem detrectaverint, Nobis denuntiari jubemus, ut adnitamur opportunis remediis eos ad officium
120쪽
. Cum temporalis poena quampluries eluenda maneat peccatori, p0stquam remissionem culpae a divina clementia obtinuit; illius propterea vel per opera poenalia satisfactionem Deo exhibere debet, vel remissionem per Indulgentiam obtinere. 2. De Indulgentiis itaque catholicam doctrinam tradant Parochi, Concionatores et Catechistae, in primis, ex sacrosanctae Tridentinae Synodi desinitione Sess. XXV Deer. de Induis.), de fide esse docentes, a Christo concessam suisse Ecclesiae potestatem Indulgentias conserendi,
earumque usum Christiano populo maxime salutarem eSSe.
5. Deinde inhaerendo Constitutioni Pii VI auetorem sidet docendum: .' Indulgentias, praeter nudam remiSSionem poenae canonicae, Valere etiam ad remissionem poenae
temporalis pro peccatis actualibus debitae apud divinam justitiam Ibid. Prop. 40ὶ: 2.' Τhesauros Ecclesiae, unde Papa dat Indulgentias, esse merita Christi et Sanctorum Ibid. Prop. 4 ): 3.' Indulgentias applicari etiam poSSe animabus in Purgatorio degentibus Ibid. Prop. 42ὶ; cujusmodi inter alias sunt Indulgentiae, quibus Romani Pontifices consueverunt ditare Missas, quae in altaribus privilegiatis celebrantur Ibid. Prop. 453. 4. Insuper docendum sibi divinitus tradita potestato Indulgentias conserendi, antiquissimis etiam temporibus Ecclesiam usam fuisse Τrid. Sess. XXV Deer. de Indul9.η, non tamen semper eundem fuisse hujus lacultatis usum et