장음표시 사용
201쪽
ut in unaquaque ecclesia in qua Missa celebratur, liber cum atramentario et calamis, impendio ipsius ecclesiae et cura illius qui praeest, perpetuo Sit, in quo et anno et mense et die primum notato, unusquisque, qui quoVis titulo in ecclesia Sacrificium secerit, manu sua subscribat quo titulo Missam celebravit. Si quis ex dispensatione extra ecclesiam propriam talis tituli ad aliquot dies celebret, nedum ibi notet ubi actu celebrat, Sed reversus ad eccle- Siam propriam statim exprimat in dicto libro quoties, et ubi celebraverit pro tali titulo. Huic soli libro a nobis in posterum fides adjungetur quo ad probandum an Missarum onera exsoluta fuerint, numquam Vero privatis documentis. Ex illo libro desument Parochi vel sacrariorum Praefecti, et summatim indicabunt in Regestis propriis Legatorum vel Beneficiorum adimplementum annuale. 5. Sacerdos, qui ausus fuerit salso adnotare Missse eelebrationem in eo libro, sit a celebrandi lacultate ipso laeto suspensus: liber porro a Parocho vel de ejus mandalo a sacrarii Praesecto omni vigilantia custodietur. 6. Inhibemus etiam ut, qui mala valetudine a celebratione Missae detinentur, in illo libro inscribant aegrotavi. Si autem ex hac causa dispensatione indigeant, juxta de-eretum Concilii Provincialis VII u. De Missis), a Nobis
7. Quisque tamen Sacerdos obligationes Missarum saltem ex adventitiis stipis erogationibus, atque earundem singulis diebus explementum describat in apposito libro, quem servet exacte apud se, et Nobis quoties requiremus Oxhiheat. 8. Quam illis, qui altari deserviunt, eleem ynam concedit Ecclesia, apud Nos pro Missis adventitiis et Legatorum, et aliis quae a Beneficiato colobrari fiunt. Synodalem
202쪽
statuimus unius austriacae libellae cum viginti quinque centesimis. Ex tali eleemosyna ne minimum quidem detrahi poterit pro expensis manulentionis, quam decimam libellae partem esse volumus, atque ecclesiis Subministrari ex reditibus Beneficii, vel Cappellaniae, vel Legati
ad cujus adimplementum Missae celebrantur; ita tamen ut Missarum numerus in actu landationis designatus non minuatur, nisi quando reditus, praelevato impendio manu-tentionis, non amplius sufficiunt ad eleemosynam synodalem pro eo numero Missarum constituendam. 9. Veruntamen talem Missarum numerum privata auctoritate nec imminuere Vel moderari; nec ad aliud altare, aut ad aliam ecclesiam praeter statuta Nostra, vel documentorum landationis tenorem celebrare, aut extra Statutam diem; nec eleemosynas, quae hic erogatae fuerunt ignoto vel extra dioecesim commoranti Sacerdoti, vel communitati committere ad Sacra facienda, quin ad Nos, Vel ad S. Sedem recursum habeat, ullus arbitretur sub poena nullitatis adimplementi propriae obligationis. Etenim ui
Sarum numerum minuere Legatorum, qui in actu fundationis ad ratam redituum taxatus est, ad Nos pertinet: aliorum Vero numerum imminuere, etiam adaucta in Synodo taxa eleemosynae, spectat ad S. Sedem S. C. Conesi.
0. In quovis ecclesiae sacrario, Parochi cura, continuo prostet patenter exposita Τabella Onera Missarum reserens et aliarum Functionum quae ortum ducunt a piis institutionibus; in eaque chyrographum sundationis sive instrumentum una cum pii Fundatoris nomine accurate et perspicue adnotetur: in archivio autem parochiali eadem in libro apposito descripta habeantur, ubi et numerus Mi Surum vel Funetionum dies, altare in quo celebrari debent
203쪽
et quantitas eleemosynae puri diligentia et perspicuitate exprimantur. In Τabella vero piorum Onerum, quae exp0Sita manere debet in sacrario ecclesiae parochi aliS, praeter pinculiares pias sundationes in eadem institutas, distincte etiam conscripta sint pia onera in oratoriis, aut ecclesiis subsidiariis persol Venda. l. Omnium Onerum piarum Causarum adin plementum inscribatur in libro peculiari ab eo viro Ecclesiastico ad quem spectat eorumdem executio, cum indicatione diei, eleemosynae pereolutae, ac perS0nde cui tributa est, nisi ex institutione vel decentia in nominatis conferri debeat. Occasione autem Visitationis. hujusmodi liber exhibeatur Vicariis Foraneis, vel quibus mandatum dederimus illius ecclesiae visitandi, in cujus paraecia pia illa Causa existit. 2. Eleemosynae, quae colliguntur in ecclesia par0chiali, vel in paraecia, insumantur juxta voluntatem osserentium, Vel juxta usum consuetum, qui nequeat immutari sine placito N tro. 5. Oblationes et eleemosynae, quae fiunt in aliis e etesiis vel oratoriis ad nullum finem praefinitum, insumantur pro expenSis manu tentionis, atque paramentorum et ornatus sacri ipsius loci, judicio Parochi et Praesectorum labricae parochialis ecclesiae. 4. 0uum in pluribus parsectis eleemosyna tribuatur ob. legendam Passionem D. N. J. C. in Dominicis deeurrentibus a sesto Inventionis sanctae crucis usque ad sestum Exaltationis ejusdem; permittimus ut dictae lectioni substituatur pia meditatio de Mysteriis ipsius Passionis iisdem diebus Dominicis hora congruenti cum adsistentia Parochi vel Sacerdotis de ejus mandato, quae sat in ecclesia cum Ohristi fidelium interventu.
204쪽
5. Testandi potestate de Beneficiorum fructibus ac bonis sacerdotio partis, qua nunc gaudent Sacerdotes, religioso et mature eoi Scientiae V0cem atque Sacrorum Ca- nonum oracula attendentes, utantur; ne si sorte intestati decesserint, legitimi haeredes proventus Ecclesiae et hona paterna ac domestica promiscue habeant; illos enim in pia opera conserendos esse, eorumdem etiam nomen demonStrat.
205쪽
. Τum ut honoremus a corpora desunctorum, maximen que justorum ac fidelium quibus tamquam organis et vasisn ad omnia bona opera sancte usus est Spiritus Sanctus B S. Aug. De cura pn o mori. e. 33, cum ad eorumdem animarum Suffragium, ut, Si quae humanae fragilitatis maculae eis inhaesere, citius expiatae in aeternae beatitudinis sinu conquiescant; fidelibus non in manifesto lethali peccato decedentibus justa persolvimus. 0uippe irreligiosum est, ut ait S. Doctor Ambrosius Lib. 2, De excessu Satyri 5, 83, MI i n sidere, potius quum sperare de meritis defunctorum, etn poenae addictos, quam immortalitati debitos, quos dile
2. Parochus itaque, cognita alicujus ex Suis morte, campanae Signum, non tamen noctu, in parochiali ecclesia, quo populi christiani pietas excitetur ad proces sundendas ad Deum pro defuncto, dari jubeat, lugubri quidem sonitu si defunctus sit septennio major, sestivo si minor. stud si Sacerdos decesserit, peculiari et aliquatenus distincto sonorius obitus an nuncietur. In Cathedrali Nostra nonnisi in morte Summorum Pontificum, S. R. E. Cardinalium, Episcoporum nec non Principum specularium, vel alicujus ex Canonicis ipsiusmet Cathedralis permittimus sonum majoris peris campani: in funeribus nutem, id liceat, quandocumque Episcopus vel Capitulum Cathedrale intervenit.
206쪽
s. Ε6 ihmp6rsi quo eadaver insepultum domi Vel R ibi
manet, lumen aliquod ad ejus caput parentre ardere curent in fidei symbolum, qua illustrabatur desunctus, atque custodiri lactant; non tamen semper decet alterius SexuS
1. E domo ad ecclesiam nunquam patiantur Parochi cadaver cujuscumque deserri musicis instrumentis sonantibus, quae tumultum magis Vivorum, quam Sussragium pro defunctis cieunt. 5. Meminerint Parochi se speciali modo pauperum patres esse: meminerint et illius Laetari, qui licet despectus hominibus, Angelorum tamen ministerio, quando decessit, in sinum Abrahae deportari meruit. Quamobrem dum pauperessertur, cui nihil aut ita parum supersit, ut propriis impensis humari non possit, non desit tamen Parochus, si alius non sit Sacerdos, funebria persolvere, eum e domo ad ecclesiam comitando cum quatuor, vel Saltem duobus luminibus, quae Suis impensis, Si opus suerit, ipse adhibeat; nisi haec ab aliqua pia con fraternitate, si extat, juxta loci consuetudinem suppeditentur Rit. Rom. De M .). Cupimus autem posthac quoslibet defunctos fideles cum cruce, luminibus, et uno saltem Sacerdote superpelliceo et stola induto ad tumulum deserri. 6. Antiquissimi est instituti ut, quoad fieri potest, Missa pro destincto celebretur antequam sepulturae tradatur; utque egenis consulatur, quoties eleemosynam suppeditare non possint pro Missa saltem lecta consanguinei, neque pia aliqua Societas, ex eleemosynis communibus pro desunctis desumatur. n. Uigkp. 4823. Vastall. 4842).7. Sacerdotes et Clerici vocati ad si nera adsint cum veste talari, superpelliceo et bireto n. Laud. IV): qui secus secerit habeatur ut absens n. Mediol. XXII .
207쪽
Tempore autetia pluviae Vel frigoris, si longum sit iter et extra oppida agendum, permittitur ut nigrum pallium gerant superpelliceo impoSitum extra ecclesiam cum pileo loco bireti. 8. Eo tempore bini omnes procedant, Sive eundo, Sive redeundo, atque sabulis omnino parcant. Quod ut fiat, dum ab ecclesia ad domum defuncti pergendum est, recitentur vel Psalmi alicujus Noeturni, qui sorte omittendierunt desectu temporis ad seretrum, vel Psalmi paenitentiales, aut Litaniae Sanctorum cum precibus, moroSequidem, si longius sit iter. In regressu autem Psalmi Laudum in Rituali praescripti recitentur Vel canantur de m0re. 9. u Missae eodem tempore in altaribus ita inter se H disjunctis ac separatis celebrentur, ut alter Sacerdos abn altero non perturbetur, neque, si fieri possit, audiatur: πι in quo peccari solet maxime cum ossicia pro defunctis M peraguntur, eum Sacerdos unusquisque, morae impatiens, ri quid deceat ea in re nihil curat: quod si tempus eo dien non patiatur ut Missae illae omnes celebrentur, in alteo ram potius diem disserantur aliquae, quam ut Salubrio huic decreto non pareatur Pr . IV, Quin perι. ad M. is Missae Sacri si n. 0. In ecclesia ad seretrum defuncti, etiam in sui ere pauperum, Invitatorium cum primo saltem Nocturno recitetur.
l. Meminerint Sacerdotes et Clerici in choro ossicium persolventes pausam ad asteriscum in versiculis Psalmorum GSe faciendam, omniaque concinne, graviter, et devote eSSe Peragenda, ne eum opus Dei negligenter faciunt, divinam sibi maledictionem conquirant. Ideoque districte praecipimus, ut in Officio cum cantu unius ex Nocturnis et recitatione Laudum, etiam omisso Invitatorio, dimidium horae
208쪽
vel saltem vigintiquinque minutorum spatium insumatur. De quo, sicut et de plena Sacrarum caeremoniarum observantia etiam circa ordinem genuflectendi, sedendi et standi conscientiam Parochorum oneramuS, quibus auctinres sumus ut Sacerdotes ClericoSVe, quos post primam et secundam monitionem a sestinatione et indevotione non emendari perspicient, a Funeribus et Osficiis omnino exeludant. 2. Officia mortuorum, quae ex oblationibus communibus ad hoc a fidelibus lactis celebrantur in quaVis Paraecia, numquam liceat persolvere paucos intra dies, Sed ita Separatim, ut, ad ratam ordinariam oblationum, semel aut bis in quavis hebdomada, stato quoad fieri potest die, celebrentur. Parochus vel Proparochus qui secus secerit privationis distributionum reus erit. Eadem Officia qua hora frequentior populus interventurus praevidetur, si nihil
obstat, celebrentur. 5. Eleemosyna consueta numquam persolvatur absentibus, nisi sint Sacerdotes paraeciae pro cura animarum eo temporis ex necessitate distenti: numquam vero in ecclesia vel caemeterio, sed loco remoto a conspectu populi distribuatur Prou. IV De funerib.).
1. Si caemeterium paraeciae existat intra limites alterius, liceat in lanere per intermedias transire paraecias cum cruce et agmine Cleri ac populi, per viam breviorem et consuetam, nulla a quoquam venia petita. 5. Ut autem a paraecia, in qua decessus evenit, ad
propriae paraeciae ecclesiam et caemeterium transseratur cadaVer, corporiS, ut riunt, taxa consueta tantum solvenda est Parocho cujus essertur paraecia, ac Parocho ad cujus paraeciam adsertur, nulla vero ceteris vel eleemosyna Solvenda, vel ex iis licentia petenda erit.
209쪽
6. Juibus non liceat dari Ecclesiasticam Aepulturam, cum Rituule Romanum apertis verbis edicat, ad illud Parochos remittimus. Neque eos latebit, quod nec fideles latere Sinent, excommunicationem reservatam Episcopis incurrere illos, qui haereticos, haereticorum lautores, publice excommunicatos, sulcidas, nominatim interdictos, et manifestos usurarios scienter sepeliunt in loco sacro meretal. C. Quicumque, De haeret. Et Clementis. 4. De sepult. in Aeto. Mel. Mediol. pari. s. Casus Episc. reserpati num. 29 eι 1 ): item eos graviter peccare, qui audent vel comitari lanus, vel suffragia ecclesiae, vel sepulturam eccle- SiaSticam praestare ceteris, quibus rituale Romanum dari non licere declarat. 7. Ut autem omnes ab hoc scelere caveant, praecipimus Parochis, ut statuta haec, ac interminatas in reos pinnas enuncient quotannis fidelibus Dominico vel Festodio intra mensem Januarium saltem in majoribus parsectis. 8. Quoties prudens manet dubitandi ratio, an cadaversit ecclesiastica sepultura privandum, quantocius ad Nos
Parochus mittat, ut Nostram habeat sententiam: sin Veror S moram non patiatur, consilium saltem Vicarii Foranei exquirat et Sequatur. 9. Funebres orationes in ecclesia vel caemeterio,
civitatis etiam, ob insignia alicujus deiuncti merita, Nobis
inconsultis, non habeantur: oratio Vero ipsa priuSquamen uncietur Nobis exhibenda est Prop. I De funerib.); in
dioecesi autem res tota Vicario Foraneo deseratur; numquam vero intra Missam de Requiem nec orationes su nebres, nec conciones haberi licet Rit. Rom. et Prop. IV, De Verbi Dei praedis.). 20. In vocandis Sacerdotibus ad funera, exequiaS et anniVersaria praeserantur semper qui sunt de gremio ecclesiae
210쪽
quales sunt Beneficiati eidem addicti , inter quos comprehendimus etiam Coadjutores in cura animarum; deinde vocentur Consessarii ac demum ceteri, SerVato ordino antiquoris famulatus ecclesiae praestiti, dummodo tamen praedicti desides non sint in ecclesiae servitio, et in adeunda Sehola Doctrinae Christianae; tunc enim diligentiores praeeligendos esse decernimus. Excipimus ab hac lege ministros choro addictos in Cathedrali Nostra, pro quibus militat dispar ratio Syn. Laud. IV, De mei. Christ.). Hanc Synodi Laudensis VII ordinationem renovantes ne confirmantes, statuimus ne quis a funeribus et ossiciis deiunctorum eos excludere, aut prohibere audeat eos quibus per hoc statutum jus interessendi tribuitur, nisi de sententia ordinarii, cui
causa exclusionis probanda reservatur. 24. Parocho mortuo, successor immediatus quotannis in anniversario pro eo Missam celebret in cantu, cui ceteri de ecclesia inserviant gratis Prop. VI, Oum ad funer. per ι. Syn. Laud. IV, De funer.).