장음표시 사용
101쪽
λεια προσεπεδειξατο ' εζητητο μεν γαρ illis' co τοῦ ἱερογραφω ευαγ- γελύαν φωνης τού αλη Θινου θεου σωτῆρ ημων 'Iησού Μισποῖ , ην τοῖς me Θηταῖς προσεφθεγξατο κατα P F πα θρυς νυκτα λόγων προς τὸν πατερα dumque Salomoni putamus , qui unicuique rei tempus idoneum adsignat. IInc etiam pacificus Christus aliquando opportunissime dixit, non Dent Pacem mi tere in terram , sed gladium. Neque nostra tranquillitas pacem potest retinere et quiescere, cum exercitum adversantium Dei legibus cernimus; sed spiritus gladium corripimus , qui vitium a rectitudiue separate divinaque verba praenobis gerimus, quibus omne ab ecclesia spurium dogma secernimus. . Aliquando
autem cum eodem Christo qui idoneo vicissim tempore pacem suam donat, pacemque omnes conservare iubet, et pacificos dicit esse beatos, convertimus in vaginam gladium rationalem, qui iam contradicentium corda tiansverberavit, et insanas ratiocinationes palam revelavit , inimicitiae maceriam destruxit , et contradictionis medium parietem removit e et cum canticorum sponsa dicimus r o dinate amorem inter eos qui hactenus rixati sunt. 8. Id etiam in bis quae nuper acciderunt, pia maiestas mea factitavit. Controversia enim nata est de scripta in sacro evangelio locutione veri Dei et se
vatoris nostri Iesu Christi, quam apud discipulos ellatus est in passionis nocte diceus, ad patrem se vadere, tamquam ea re discipuli laetari debere ut , quum
102쪽
των δυσφημίας οἱον ἀνακαινίζε η ' ἔσαν θ οἱ κατα μονον τον ut κε- νωσεως , εἴτουν συγκαταζασεως τροπον , εἰρη ei μευ γνοι τ υἱοῖ τον απιατερια διενοοῖντο , ως τ μονογενους ἰποστάσει κατοι γ Θείαν αυτοῖ φύσιν diceret, ad patrem vado, quia Pater meus maior me est. Quaestio autem in eo Versabatur , quomodo quove sp u maior loquente Christo pater credendus sit. Iam vero mosaicae illius virgae instar, dubitatio haec parum abfuit quin ecclesiae Dei mare bifariam divideret, in quod piscatores hominum rete sermonis demittentes, partem quisque gentium comprehenderunte ita ut dextra laevaque stare murus videretur altercantium inter se de dictionis huius interpretatione. 9. Nonnulli enim quibusdam scripturae locis abutentes, in eo tantummodo quod pater auctor est sempiternae et caelestis generationis unigeniti filii Dei, interpretationem huius dictionis circumscribebant: neque hanc dictionem de Christo quatenus incarnatus est, sinebant intelligi e tamquam si novae quaedam
coniunctio naturarum Christi praeter ecclesiasticam traditionem procuderetur ;ideinque existimaretur, personae unitatem spectare , atque inconfusam Crasim unitarum in Christo inconvertibiliter naturarum e atque hinc nos periclitari , ne Monophysitarum blasphemias renovaremus. Nonnulli vero existimabant, secundum solam exinanitionis demissionisque ratiouem dictum esse maiorem filio patrem, ita ut Unigeniti personae, secundum cius divinam naturam prorsus con-
103쪽
αυρίου ταύτην φωνην ἱρμηνεύσαντας , κατα τὸ α ον ut ακαταληπrου πρω- της γεννάοως αλλ' οἶν οπότε κατα-ἐζε ελουντων , κατ' οὐσίαν δ -- ρειν F υἱου τον πατέρα, τας αντιρρησεις πιποίηντο , τῆ F ροιζον φωνῆgrueret id ellatum. Is enim se ipsum, qui absque carne erat, exinanivit, Caselumque uterum Dei parae subiit; quia tamen paternum sinum desereret e totus indivisus a genitore. Alii in persona communis hominum naturae id dictum a Domino statuebant di ita ut prope phantasticum Christi cum carne in terra incolatum essicerent. Alii ad earnem quoque loeutionem hanc Domitii reserebant; Sed Per mentalem praecisionem, qua carnem cogitabant extraneam veluti adsumenti ipsam divinitatii ceu sere hypostasis carnis nostrum uniuscuiusque , cum qua nulla est divinitatis coniunctio; carni enim servitus et ignorantia a scribitur, quum mentis simplici phantasia rem visibilem a cogitata distinguibmus, ut ait sapiens Damascenus. Nam certe secundum personae unitatem ia- separabilemque coniunctionem, neque servitutem memorare licet neque inscitiam.
Atque ita bi inter se dissidebant.
I o. Contrarii autem his , noverant quidem a nonnullis inspiratis ecclesiae Dei patribus dictum id Domini explicatum fuisse quatenus pater auctor est lucomprehensibilis primae nativitatis r verumtamen ita aiebant quum respondendum esset iis qui nugabantur , differre a filio Patrem substantialiter , ac vocabulo maior quλ-
104쪽
διεξαγομιγη ζασιυια ήμὼν, οὐχ οἴτω ταν νιον F Θεοῖ-α ου- σιον 'Ισραηλ, τω G αἰγυπτιακῆς κακIας αρχοντι επολιμουνιδρον Ουδ. . ἐξειε τηρειενην εὐκληματουσαν ἄρωπιλὼν , τίς των ἄπαδοντων λργων χαλαζομενην οἷον συντριβη,ειθαι μέλλουσαν , --τω φυτουργω Θζηνη Θην- go' το σκαλλεs τε 6 μαρπον καν δὲ μυρίαις οσαις ταις εἰν Θολκαιε νγ κοσροκων φροντιο υν φρομάριςo , ψ τοις - τ καλα- μου θηριοκ, αλλα- τοῖς πελαγιοις κητεσιν αντιμαχεῖν ἀναγκαζετο , qua persus abutela alitur, et minorem in utroque statu gradum naturae confingebant ac diversitatem. Sed enim eius locutionis sententiam haud tantummodo ad dictam rationem trahebant. Siquando enim contra eiusmodi adversarios non dissererent ac depugnarent , sed de incarnati Verbi statu, et naturalibus proprietatibus disterentiisque doctrinam traderent; tune suas cuique naturae locuti nes adtribuebant; sublimiores quidem et eminentes , ad Christi divinitatem , utpote Dei persecti convertebant; humiliores autem et submissas, Christi humanitati , utpote hominis item persecti , accommodabant. Atque ad horum sei tentiam nostra quoque maiestas accedebat, sanctorum ecclesiae luminarium doc
i. Hic erat ergo contradicentium invicem dissidentiumque status. Sed a Deo data directaque maiestas nostra novum Dei pretiosum Israelem haud n glexit ab aegyptiacae malitiae principe sic devexatum; neque vitem ex ethnicis translatam et iam frondentem , ab absurdarum doctrinarum corruptelis, veluti grandine , verberari perfringique sivit, ita ut vinitori deformitas eius atque sterilitas deflenda foret. Et quamquam nos innumeris mundanarum curarum fiuctibus set isque palustribus premimur , itemque marinis monstris resistere cogimur, Pue
105쪽
βους βασανισθηναι κατεξετωτειος κα γοῖν αἱ μὲν δοκιμασΘεῖσαι τω του λογου πυρι, - εἰ/lo ιζον ευρεθησαν, μηδ' ἐν ιποχαλκον ἐφελκόμα ὁ προτερον τισιν ἐνομίζετο ' αἱ διε τοτa ἀντιλεγόντων ενς άσεις ψ ἀ- συμφωνοι φωναὶ ὁ Φλυονται τη b μιὰ κεφαλη ἰγ' πάντων το Mer--σΘηναι κινδε νευον σωμα g -κλησιας συναρειολογε τω ψ συ ιζιβάζεται' re os A s αυτης κολυμβη Θιαε υιο Θετηθεντες , ἀχρε α φρονοῖντες κ; ομογνω- mari simul terraque inhiant ut pulcherrimum romani imperii corpus dilac rent ; attamen his posthabitis , ad dissidentium ecclesiae membrorum revo- Candam concordiam toti incumbimus e et de orthodoxo controversi dicti pates, ciendo seusu maximam gerimus sollicitudinem. Quippe harum rerum concordiam valde confidimus principium fore etiam pacifici dominationis nostrae status. Ia. Igitur convocatis sanctissimo atque oecumenico patriarcha , aliisque sanctissimis patriarchis, nempe urbis Dei magnae Antiochiae, et sanctae Sionis urbis Hierusalem; nec non ex incolentibus per id tempus regiam metropolim episcopis, divina et sacra Christi episcoporum synodo congregata; auctoritates deiserorum PDirum , qui dictum illud interpretati fuerant, in medium proferri curavimus, diligentique scrutinio perpendi. Atque hae quidem rationis igne exploratae, instar auri ob-rtii deprehensae sunt, nihilque subaeratum hahentes, secus ac nonnullis antea videbatur. Contradicentium autem argumenta: dissidentiaque dicta refutata sunt; unicoque omnium capiti Cluisto corpus ecclesiae schismati iam obnoxium a te connexum eSt et accommodatum; et qui ex eodem regenerationis adoptionisve' sonte prodierant, fraterna concordia sententiaque coaluerunt. Hinc definitum fuit,
106쪽
ιγ. Στοιχω ταῖς γνωμαις--ι-τατων -' ιαρχων ἡ Θειας ψ ἱερῆς συνοδου - λέγω oτι αἴτη η τ κυρήου αυτῆς ἐνωσεως υπεριι ιον Θεισαανωτατω πασης τιμης ὐπερκειμενη, - ἄκρας ἐνωσεως ομοθεγ γινομένη , αμεταμητως , αναλλοι-- , α συγ λ υτως, 6 ατζεπτως , καθ' υποτασιν ἔνωσιν, is ἀχωρις -ἀδοιασπας ώνουσα τῆ πηο - ψανομένω αυτὴν Θεω λογφ, ισοκλελ αὐτω τιμαται προσκυνειται μια προσκυνή- σψ' τοῖς cασιλικοῖς κ; Θείοις ἐγκαθίδρυτα θωκοις, - δυξιὼν F -τρος ὼς τα θεοτητ αυλίηματα καταπλουτησασα, σωζομενων ῆς ἰδιοτητων quemdmodum hoc Domini dictum, secundum veterum sacrarum synodorum religiosissima placita, intelligendum sit. Decretum quippe fuit . ut dictum hoc et secundum diversas alias intelligeretur ac praedicaretur a sanctis patribus editas interpretationes; et simul secundum etiam humanam Christi creatam circumseri' iam passibilemque naturam, in qua idem Christus passus est, et secundum re liquas huius naturae proprietates; ita ut hinc et vera Domini humanitas, i est incarnatio , salva sit, et naturarum in unica persona distinctio cum impermixtis proprietatibus retineatur. In isto autem religiosissimo tomo nostra quo- qua maiestas manu Propria purpureis litteris seripsit ad verbum sic. x3. Sequor sententias sanctissimorum Patriarcharum sacraeque et divinae synodi , aioque ipsam Domini carnem, vi coniunctionis exaltatam supraque omnem honorem collocatam ita ut hoc eximio nexu dei scata sit in immutabiliter , invariabiliter , inconfuse , inconvertibiliter , hypostaticae coniunctionis gratia , in separabilem indivisibilemque manentem , simul cum adsumente ipsin Deo Verbo, pari honore coli et adorari, unica adoratione , regioque et divino in solio ad patris dexteram residere; utpote quae gloriosas divinitatis dotes adepta est, salvis
107쪽
naturarum proprietatibus. Atque ita dominus Ie Ius Christus, etiam post incarnationem , de indivisibili triuitate unus , cum sua autem indivisibili una persona duplex, et ex inconfusis naturis compositus , ecclesiam discordia dividi et contradictione mergi periclitantem , ad unitatem duxit seu reduxit ; et tamquam Dei hominumque mediator, cunctos iu se ipso reconciliavit. I. Quoniam vero malitiae pater in clandestinis insidiis residens, atque a
tentando hominum genere numquam desistens, consueta impudentia sua nunc etiam impetum fecit, et iuxta vias scandala posuit; denuo is qui ecclesiae terram stabili laudamento constituerat, ad hanc e caelo respexit r et synodica quaestio de supradictis dogmatibus instaurata est: novumque scriptum ab iis qui suspecti erant, editum fuit; propterea quod iuberentur de sua Conscientia ecclesiam certiorem sacerer cui scripto singuli manu propria Subscripserunt, anathemati subiicientes eos qui contraria sentirent propositis iam a maiestate nostra Sententiis, nec non a sanctissimis patriarchis, sacraque et divina synodo, ex quo sanetionem hae accepissent; seque ita in posterum credituros confirmarunt. Praeterea illos qui ad unam exinanitionem hoc dictum reserunt, vel ad
108쪽
Θοῖς τ της ἄληθείας κηρύκων κρατυνθεῖσα λογοις, απεδόθη τοῖς αὐτης simplicem intellectualem praecisionem, qua Domini caro tamquam ne unita quidem divinitati ipsa per se cogitatur et reputatur; secundum quam rationem serva quoque et inscia diciture insuper et eos qui dicunt hanc locutionem a Dominosuisse prolatam quatenus communis naturae hominum personam gerebat ; ita ut etiam se derelinqui a patre in cruce fixus exclamaverit; quam exclamati nem divi patres in persona communis hominum naturae iactam intelligunt i haec enim reapse derelicta fuit, quae peccatis se obnoxiam secerat; non autem Chri tus, qui peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore eius t hos quoque , inquam, Omnes senteutia anathematis perculerunt. Super huiusmodi autem scri to conditum est synodicum decretum, quod omitia constituta perspicuo ordine
I 5. Et nunc ecce, iustar sponsae Canticorum, Christi ecclesia spiritalem suam prae se sereus pulchritudinem, hiems inquit transiit, qua cliaritas mutatorum refrixerat; imber abiit , violenti scilicet controversiarum impetus; siores veritatis in terra apparuerunt. Vocem quippe sponsi inaudiit, quae sane dulcis est. Etenim Domini vox, de qua lis fuerat, rectis veritatis praeconibus roborata, tradita est alumnis suis ut cum sana pietate praedicetur. Et ecce
109쪽
iam nubes transierunt ob veri luminis splendorem, quo ignorantiae tenebrae solvuntur ac dissipantur. Scantalorum lapides e viis nostris eiecti sunt; pedes nostri in latitudiue veritatis cousistunt; et quil cordis calcaneum observat se pens , calcatus suit; unaque facta est collaudantium Dominum ecclesia. ita Quamobrem nostra quoque maiestas et nune sanciens ea quae a sanotissimis patriarchis congregataque dia sacratissima synodo definita suerunt, eademque firmissima manere volens, hoc pium proposuit edictum. Ulide et cunctis, qui romano Parent imperio, ut have retineant sacram fidem mandamus. Siquis autem contrarium sentire deinceps deprehendetur, et hanc nostram Piam scripturam violare; si quidem episcopus fuerit, aut clericus, aut consecratus monachus , hunc mandamus depositionis iudicio esse subiiciendum. Sin autem e maioribus digestatibus quispiam, honorem ei bonaque erepta volumus. Sin d nique privatus homo fuerit, exilio ex urbe non solum regia verum omni pro sus multetur e et praeterea severitatem sacrorum divinorumque canonum experiatur. Erat xutem hoc religiosissimum edictum subsignatum rubi is litteris mauu pr
110쪽
prix potentissimi et saucii nostri imperatoris, mense aprili , indictione XIV:
i. Post hoc Iretum venerabile edictum regium, prodiit synodieum decre
Mensis aprilis die quarta , indictionis XIV. die secunda. Praesidente Luca sanctissimo nostro domino et Oocumenico patriarclia iii dextero alexiano catechumeneo ἔ adsidentibus magnae 'sailexitati eius sacratissimis episcopis , Cyziceno , Nicomediensi, Nicaeno , Melitenensi, Gangrensi, Neoca sariensi, Myrensi, Cario , Iconiensi, Corintino , Moeesino , Allieuiensi, Philippensi , Iladrianopolitano , Smyruensi, Neopatrensi, Euchai tensi. Amastridensi , Thebano , Aenensi, Corcyrensi, Abydeno , Paron axio , Milesio , Maronensi ,