장음표시 사용
21쪽
ait, Justum Ietari, cum fit judicium, iniquo autem pavere eum itaquo Lex nihil aliud sit, quam ratio vivondi, quam hominos ob aliquom finem sibi vel aliis praescribunt j ideo Lox distinguonda vidotur in humanam ei divinam. er humanam
intolligo rations Vivendi, quae ad tutandam Vitam et rempublicam tantum insorvit per divinam autem, quae Solum Summum bonum, hoc est Dei oram cognitionem et amorem, spectat. Ratio, cur hanc legem voco divinam, S propter summi boni naturam, quam hic paucis, et, quam clarΘ potero, jam oStendam. Cum melior pars nostri sit intellectus, certum est, si nostrum utilo revera quaerere Velimus, no Supra omnia debere conari, ut oum quantum fiori potest perficiamus in ejus enim persectione summum nostrum bonum conSiStere debet. Ρ4rro, quoniam omnia noatra cognitio et cortitudo, quae revera m no dubium
tollit, a sola si cognitions spondet tum quia sino εο nihilemo neque concipi 'test, tum etiam qui do omnibus dubitaro possumus, quam diu Dei nullam claram o distinctam abomus ideam hinc sequitur, Summum nostrum bonum et psrfectionem a sola o cognition pondore, etc. Deinde, cum nihil sinoisono esse nec concipi poscit, certum est, omnia, quae in Natura Sunt, Dei concoptum, pro ratione suae SSentis Suaeque perfectionis, involvero atquc exprimere ac proinde noS, quo magiS re naturale cognoscimuS, e majorem ot perfectiorom si cognitionem acquirere Vel quoniam cogniti effectu per causam nihil aliud est, quam causae proprietatem aliquam cognOS--re), quo magi re naturale cognοScimus, eo Dei essentiam quae omnium rerum causa Si perfectius cognoscere atque adeo tota nostra cognitio, hoc est summum nostrum bonum,
non tantum a Dei cognitione operidot Aod in adem omnino consistit. Quod etiam x hoc sequitur, quod homo pro natura et perfectione rei, quam prae reliquis amat, o etiam perfectior est, et contra adeoque illo nocessario perfectissimus os o do summa beatitudine maximo participat, qui Dei, entis nimirum porsectissimi, intellectualom cognitionem Supra Omnia amat, eademquo maximo delectatur. Huc itaque nostrum Summum bonum nostraquo beatitudo rodit, in cognitionom scilico otamorem Dei. Modia igitur, quae hic finis omnium humanarum actionum, nempe ip8 Deus, quatenus ejus idea in nobis est, exigit, jussa Dei vocari possunt, quia quasi ab ipso Deo, quatenus in nostra mento existit, nobis praescribuntur atquis adeo ratio Vivendi quae hunc finem spectat, o divina optime Vocatur. Quaenam autem haec modi sint, et quaenam ratio Vivendi,
22쪽
quam hic finis exigit, et quomodo hunc optimae reipublicae fundamenta Eoquantur, et rati Vivendi inter hominos, ad universalem Ethicam portinet. Hic non nisi do logo divina in onero
Cum itaquo amor Dei summa homini folicitas sit si satitudo, si finis ultimus et Scopus omnium humanarum actionum; sequitur, eum tantum legem disinam sequi, qui Deum amaro curat, non e timore Supplicii, neque prae amore alterius rei, ut deliciarum, famae, etc., sed ex eo solo, quod Deum novit si vo quod novit, Dei cognitionem et amorem summum SRΘbonum. Logis igitur divinae Summa ejuSque Summum praeceptum est, Deum ut Summum bonum amare nempe, ut jam diximus, non ex metu alicuju supplicii et poenae, nec prae amor alterius rei, qua delectari cupimus hoc nim ido Doldictat Deum summum Sse nostrum bonum, sive Dei cognitionem et amorem finem AS ultimum, ad quom omne actioneAnostrae sunt dirigendae. Homo tamen carnalis haec intelligoro
nequit, et ipsi Vana Videntur, quia nimis Hunam Do habos cognitionem, o etiam quia in hoc summo bono nihil opperit, quod palpet, comedat, aut denique quod carnem, qua maximo dolociatur, assiciat, utpote quod in sola speculation et pura monto consistit. At ii, qui norunt, o nihil intelloctu et sana monto praestantius habere, haec sine dubio solidissima judicabunt Explicuimus itaque, in quo potiSsimum lex divina consistit, et
quaenam sint lege humanae nempe omnes illae, quae alium scopum collanant niti ex revelatione sancitae fuerint, nam hae etiam consideration res ad Deum referuntur ut supra ostendimus , et hoc sensurae ΜοSis, quamVi non univer8HiS, Sed maximo ad ingenium et Singularem conservationem unius populi accommodata fuerit, Vocari tamen potest ex es, ius ex divina quandoquidem credimus, eam lumine prophetico sancitam fuisso. Si jam ad naturam logia divinae naturalis, ut eam modo
explicuimus, attendamus, VidebimuS, . eam AS uniVergalem sivo omnibus hominibus communem eam enim ex univerBali humana natura doduximuS; ΙΙ. eam non exigore fido historiarum, quaecunque demum se fuerint; nam quandoquido haec Lox divina naturalis ex Sola conSideratione humanae naturae intolligatur, certum eu, no eam seque concipere Oas in
Adamo ac alio quocunque homine aequo in homino qui inter hominos vivit, ac in homine, qui solitariam vitam agit Noe fidos historiarum, quantumvis certa, Dei cognitionem, et consoquontor noc etiam iei amorem nobis Mars potest amor
23쪽
onim si ab ejus cognition oritur ejus autem cogniti exeommunibus notionibus por so certis ot notis hauriri obst; quare longe abest, ut fidos historiarum requisitum sit necessarium, ut ad Eummum nostrum bonum perveniamuS. Attamen. quamvis fidos historiarum Dei cognitions et amorem nobiadam nequeat, earum tamen lectionem, ratione vitae civilis, perutilem esse, non negamus; quo enim hominum more eteonditiones, quae ex nulla re melius quam ex eorum actionibuanosci possunt, obsorVavorimus et melius noverimus eo inter ipso cautius Vivere, nostrasquo actione et vitam eorum ingenio, quantum Ratio fert, melius accommodam poterimus. Vidomu It L, hanc logo divinam naturalem non Oxigere caeremonim, hoc eSt actiones, quae in Eo indisserentes sunt, o solo instituto bonae Vocantur, Vel quae aliquod bonum ad Ralutem nocessarium TepraeSentant, Vel Si maViS, actiones, quarum ratio captum
humanum superat. Nihil enim Lumen Natural oxigit, quod ipsum lumen non attingit, sed id tantum, quod nobis clarissimo
indicar potest, bonum, sive medium ad nostram beatitudinem emeri quae autem ex solo mandato et instituto bona sunt, vel ex eo, quod alicujus boni in sepraeΗentamina, ea OStrum intellectum perficere nequeunt nec aliud nisi merae umbrae Sunt, nec inter actioneS, quae quaAi proles aut fructus intellectus stSanae menti Aunt, numerari possunt. Quod hic non opus est prolixius ostendere. V. deniquo videmus, summum legis divinae
praemium emo, ipsam legem, nempe Deum, cognoScere, eumquΘox vera libertato, et animo integro et constante, amare poenam autem horum privationem et carnis ervitutem, sive animum inconstantem et fluctuantem.
Hi sic notati inquirondum jam est. I. num Lumino Naturali concipero possumus Deum, veluti logislatoro aut principem, legos hominibus praescribontem; I. quid Sacra Scriptura de Lumino o logo hac naturali docoat III. quem ad finem caeremonias olim institutae fuerunt IV. denique, quid referat sacras historia sciro, et sis credoro 3 De primis duobus in hoc Capite, do duobus autom ultimis in Sequente agam. Quid circa primum statuondum sit, facito deducitur ex natura voluntatis Dei, quae a Dei intollectu non nisi respectu noΗtrae Rationis di tinguitur, hoc ost, si voluntas si si intollectus
in S revora unum et idem sunt nec distinguuntur nisi re- Spectu nostrarum cogitationum, quas do Dei intellectu formamus. Exempli gratia, cum ad hoc tantum attondimus, quod natura Trianguli in natura Divina ab aeterno continotur tanquam aeterna
24쪽
voritas, tum dicimus, Deum trianguli idoam habore, Alvo naturam trianguli intolligere. Sed cum postea ad hoc attendimus, quod
natura trianguli sic in natura divina continotur ex sola noc0ssitatis divinae naturae, et non ex neceSEitate Asentis ot naturae trianguli imo, quod necessitas essentiae et proprietatum trianguli,quatonus etiam ut aeternae Veritate concipiuntur, a sola necΘS-sitato divinae naturae o intellectus pendeat, et non e natura
trianguli tum id ipsum, quod Dei intolloctum vocavimus, Dolvoluntato sivo decretum appollamus. Quaro respectu Dei unum et idem assirmamus, cum licimus, oum ab aeterno decrevisso et VoluiSSe, tres angulos trianguli aequale osse duobus rectis, Vel Deum hoc ipsum intollogisso. Unde sequitur, Dolammatione et negationes setornam Semper neceScitatem SiVΘvoritatem involvere. Si itaque, exempli gratia Deus Adamo dixit, o nolle, ut de arbor cognitionis boni o mali Omodoret contradictionem implicaret, Adamum do illa arbore possscomodoro, adeoque impossibile foret, ut damus de ea comedorot nam divinum illud decrotum stornam necessitatem et veritato debuisses involvore Verum quoniam Scriptura tamen narrat, Doum id damo priscopisse, et nihilominus Adamum dooadem comodisse, necessari dicendum At Deum Adam malum tantum revelariSEo, quod eum necessario Aequorotur, i do illa arbore comederet, at non necessitatem consocutionis illius mali: Undo factum si, ut damus illam revelationem non ut aeternam et necesAariam Veritatem perceperit, Sed ut legem, hoo os ut institutum, quod lucrum aut damnum equitur, non X neceScitate et natura actioni patratae, sod x solo libitu et
absoluto imperi alicujus rincipis. Quaro illa revelatio respectu solius Adami, et propter solum defectum ejus cognitionis, lex fuit, susque quasi legislator aut rincops. Et hac otiam scausa, nempe ob defectum cognitionis, Decalogus, respectume-braeorum tantum lex fuit; nam, quoniam si xistentiam ut aeternam Veritatem non noverant ido id, quod ipsis in Docalogo revelatum fuit, nempe Deum existere, eumque Solum adorandum Sse, tanquam legem percipor debuerunt; quod si
Deus nullis modiis corporois adhibitis, sod immodiat iis loquutus fuisset, hoc ipsum non tanquam legem, sed tanquam aeternam Veritatem percepisgent. tquo hoc, quod do Israesitis ot Adamo dicim , de omnibus otiam rophetis, qui nomino Dei leges scripsorunt, dicundum, videlicet quod si scrota
non adaequate, ut aeterna Veritates, perceperunt. X. gr. Θ ipso ruoso otiam laicondum isto tum ex aevolation Vel X
25쪽
THEOLOGICO-POLITICI MAP. IV. .
fundam tis si revelatis Urcepisse modum, quo populus ISra liticus in corta mundi plaga optime uniri posset, et integram sociotato formare ivo imperium origore deinde etiam modum, quo ille populus optimo posset cogi ad obediendum; sed non porcepisse, nec ipsi rovelatum fuisse, modum illum optimum esset neque etiam, quod ex populi communi obodiontia in tali mundi
plaga neceSSario Θqueretur Scopus, ad quem collimabant. Quapropter haec omnia non ut aeternas Veritates, sed ut praeceptas instituta porcopit, o tanquam Dei leges praescripsit et hinc
factum est, ut Deum rectorem, legi Statorem, regΘm, miSericordem justum, etc. imaginaretur, cum tamen haec omnia solius humanae naturae sint attributa, o a natura divina prorsus
removenda. Atque hoc inquam do solis Prophotis dicondum, qui nomine Dei leges scripserunt, non autom do Christon de Christo enim, quamvis is otiam videatur logos si nomino
scripsisSo, Sentiendum tamen eat, sum res Vero ot adsequate
percepisse : nam Christus non tam Prophota quam os si fuit. Dous ni por montem Christi ut in Cap. 1 ostendimus),
sicuti ante per Angelos, nempe per Ocem creatam, VicioneS, etc. quaedam humano generi revelavit. Quapropter seque a Ratione alionum osset statuero, Deum sua revelatione opinionibus Christi accommodavisse, a quod Deus antea Sua rΘVelationes opinionibus angelorum, hoc est Vocis creatae et Visionum, accommodaverit, ut ros revelandas rophetis communicaret;
quo quido nihil absurdius statui posset praesertim cum non ad solo Judaeos, o totum humanum genus docendum missus fuerit, adoοquo non satis erat, ut montom opinionibus Judaeorum tantum accommodatam haberet, sed opinionibus et documontis humano generi univorsalibus, hoc est notionibus communibus es oris. Et ano x hoc, quod Deus Christo, Sive eius menti, Eos immediate revolaverit, et non ut rophetis per Verba et imaginos, nihil aliud intolligor possumus, quam quod Christus res revelata Vere porcopit ius int0llexit tum enim ros intelligitur, cum ipsa pura mente extra verba et imagine percipitur. Christus itaquo res revelatas vero et adsequat percepit Si igitur eas tanquam loges unquam praescripsit, id propter populi ignorantiam si pertinaciam fecit; quare hac in re vicem Dei gessit, quod es ingenio populi accommodavit, Ut ideo, quamvis aliquantulum clarius quam caeteri rophetae locutus Sit, obscure tamen si saepius per parabolas res revelatas docuit; praesertim quando iis loquebatur, quibus nondum datum erat, intolligor regnum celorum Vide Matth. cap. 13. A. 10. te ).
26쪽
Et in dubi sos, quibus datum erat, myateria caelorum OS-coro, re ut aeternas Veritates docuit, non vero ut lege praescripsit; et hac ration sos a servituto legis Eboravit, et nihilominus legem hoc magis confirmavit et stabilivit eorumque cordibus penitus inscripsit. Quod stiam aulus quibusdam inlaeis indicar videtur nempe pistol. ad Rom. cap. I. S. 6. et cap. 3. S. 28. Attamen nec illo etiam porto loqui vult, sed, ut ipse ait cap. 3 S. . et cap. 6. S. 19. HuSd Epicl. humano more loquitur, quod Oxpresso dicit, cum Deum justum Vocat; et in dubio otiam propior carnis imbocillitator Deo misericordiam, gratiam, iram, etc. assingit, et ingenio plebis,sivo ut ipso etiam ait cap. 3. s. 1, 2 Epist. 1 ad Corinth.)hominum carnalium, Ua Verba accommodat; nam cap. 9. S.
18. pilat ad Rom. absoluto docet, Dei iram ejusquo misericordiam non ab humani operibus, sed a sola Dei vocatione, hoc ost Voluntato, pondero deinde quod Ox peribus legis nemo fiat justus, sod ex sola fido vide p. ad Rom. cap. 3. . 28.), per quam sano nihil aliud intelligit, quam lolium animi con8ensum; et doniquo, quod nom sat beatus, nisi monto Christi in f haboat vide Epist ad Rom. cap. 8. S. 9.), qua scilico logos si ut setornas veritates percipiat. Concludimus itaque, Deum non nisi ex captu vulgi, et ex sol defectu cogitationis, tanquam legislatorom aut principem describi, et
justum, misericordem, etc. Vocari Deumque reVera ex solius
Suae naturae et perfectionis nocessitate agere et Omnia dirigore, o ejus doniquo docrota et volitiones aeterna esse Veritates, semperque necessitatem involvere; idque est, quod prim in loco oxplicare et ostendero constitueram. Ad secundum igitur transeamus, et Sacram aginam percurramus, et, quid ipsa do Lumino Naturali os logo hac divina docet, videamus. rimum, quod nobis occurrit, est ipsa primi hominis historia, ubi narratur, sum Adam praecepiSSe, ne comedero do fructu arboris cognitionis boni et mali quod significaro videtur, oum Adamo praecepisso, bonum ager et
quaerere sub ratione boni, et non quatonus contrarium est malo, hoc St, ut bonum ex amore boni quaereret, non autem extimor mali qui nim, ut jam ostendimus, bonum agit XVera boni cognition et amore, libero et constanti animo agit, qui autom o timore mali, is malo coactus et serviliter agit, o sub imporio altorius vivit. Atque adeo hoc unicum, quod Dous Adam praecipit, totam lugem divinam naturalem comprΘ-hendit, si cum dictamino Luminis Naturali absoluto convenit;
27쪽
c dissiciis Mot, totam istam primi homini historiam sivo parabolam ex hoc fundamento Oxplicaro; sed malo id missum
facere, cum quia non pomum Solute Ss certus, num mea
explicatio cum scriptoris monte conveniat, tum quia plerique non concodunt, hanc historiam esse parabolam, sed plane Atatuunt, eam Simplicem narrationem esse. Praestabilius erit igitur, alia Scripturae loca in modium adferre, illa praeSertim, quae ab e dictata sunt, qui x vi lumini naturalis, quo omne Sui aevi Sapientes superavit, loquitur, et cujus Sententia seque Sancto ac Prophetarum amplexus est populus Salomonem puto, cuju non tam rophotia o pietas, quam prudentia et sapientia, in sacris eommendatur. Is in suis rovorbiis vocat humanum intellectum Verse Vitae fontem, ut infortunium in sola stultitia constituit Sicinim
fons vim sost intellectus sui domini ' et supplicium stultorum est stultitia ubi notandum, quod por vitam absolute Hebraico vera vita intolligatur, ut patet ex Dout cap. 30. VerS. 19. Fructum igitur intollectus in sola ora vita constituit, os supplicium in sola ejus privationo quod quido absoluto convenit cum eo, quod IV loco notavimus circa legem divinam naturalem. Quod autem hic fons vitae, Alvo, quod solus intellectus, ut etiam ostendimus, ego sapientibus, praescribit, aperte ab eodem hoc Sapient docetur ait ni cap. 13 vers. 14. Ini in π Piraeae prudentis sosth fons nitin, id est, ut ex modo allat toxtu patet, intollectus. Orro cap. 3. VerS. 13. expreS-sissimis orbis docot intolloctum homino boatum et folicem reddere Voramque animi tranquisitatom Maro. Sic sitim ruit,
homo, qui invenit scientiam, et Iius hominis, qui intelligentium eruit Ratio ost ut vors. 16 17 pergit), quia directe dat dierum longitudinem , indirecte divitias et honorem ejus vise quaS nimirum scisntia indicat amoeno sunt, et omnes ejus emittiessae. Soli igitur sapiontos o sontontia etiam Salomoni animo
Ed. Pr. 23. HebraismuA. Qui rem aliquam abs Vol in sua natura continet, jusso Dominus vocatur: si avis Dominus alarum Hebraice Vocatur, quia alas habet Dominus intolloctus, intolligons quia intollectum habet.
'mobraismus, nihil aliud significans quRm Vitam.
28쪽
10 TRACTATUS pacat et constanto vivunt, non ut impii, quorum animu con trariis affectibus fluctuat, adooquo ut Esaias etiam ait cap. 57. VerS 20. pacem nequo quislom haboni. Doniquo in his Salomonis roverbii maximo nobis notanda sunt, quae habentur in Secundo cap., utpote quae OStram Sontentiam quam clarissimo confirmant Sic enim vers. 3. Husd. cap. incipit, in i I de T
na an tam Dindan in nam si prudentiam inclamabis, et intelligentiae dederis vocem tuum etc., tunc timorem Dei intelliges, et Dei scientiam suo potius amorem; nam haec duo vorbum at uda significat inuenies; nam NB. Deus dat sapientium eae ore suo manat scientia et prudentia. Quibus sane Verbis clarissimo indicat, . quod sola sapiontia sivo intellectus nos doceat Deum sapiontor timere, hoc est Vera religione colere. Deindo docet, sapientiam o Aesontiam x Dei ore fluere, Deumque illam dare quod quidoni nos etiam supra oStendimuS, nempΘquod noster intelloctus nostraquo scientia a sola si ido sius cognitione pendeat, oriatur, si perficiatur. ergit oinde Verου. 9. expreSSiSSimis orbis docero, hanc scientiam veram Ethicam
et ioliticam continoro, it lx o doduci us pan lae ad Iam ara Irna tune intelliges Iustitiam et Iudicium et rectitudines et omnem bonam semitam, nec his contentu pergit,
nam in quando intrabit scientia in cor tuum, et sapientia tibi erit suavis, tum tua y pronidentia tibi uigilabit, et prudentiate custodiet. Quae omnia cum scientia naturali plano conveniunt haec nim Ethicam docet et Veram Virtutem, postquam rerum cognitionem acquisivimus, et cientiae praeStantiam g tavimus. Quaro felicitas ot tranquillitas ejus, qui naturalem intelloctum colit, o mento Salomonis etiam, non ab imperio fortunae hoc est Dei auxilio extorno), sed a sua interna virtuto sivo si auxili interno maximo pendet, nempe quia Vigilando agendo, et bono consulendo Eo maximo conServat. Denique nequaquam hic praetereundus est locus auli, qui habetur cap. 1. Vors. 20 Epist ad Rom. ubi ut renaestius vortit ic Syriaco toxtu sic ait, occulta enim Dei, a fundα-
in meaim; proprio cogitationem, deliborationem, et Vigilantiam significat.
29쪽
mentis mundi, in creaturis suis per intellectum conspiciuntur, et virtus et divinitas ejus, quin est in internum, adeo ut sint ineelfugio. Quibus satis clare indicat, unumquemque Lumino Naturali claro intolligor Dei virtutom et aeternam divinitatem, ex qua Scires deducere possunt, quid iis quaerendum quiduo fugiondum sit;
adeoquo concludit, omne Sine effugio esse, nec ignorantia excusari posse quod profecto possent, Si de lumine Eupranaturali loqueretur, o de carnali Christi passione et resurrectione, etc. Et ideo paulo infra vers. 24. Sic pergit Propter hoc tradidit eos Deus in concupiscentias immunda cordis eorum, etc. usque ad finem capitis, quibus vitia ignorantis describit Oaquotanquam ignorantiae supplicia narrat quod plano convenit cum Provorbio illo Salomonis cap. 16. verS. 22. quod jam citaVimuS, nompo I X UIN 'T et suyplicium stultorum est stultitia. Quare non mirum, quod dicat auluS, maleficos esse inexcuAabiles Nam prout unusquisquo Seminat, ita metet, ex mali mala neceSSari Sequuntur, nisi Sapienter corrigantur, et ex bonis bona, ΗΓ animi conglantia comitetur. Scriptura itaque Lum0n et Logo divinam Naturalem absoluto commundat atque hiS, quae in hoc Capite agere proposueram, abSolvi.
De ratione, cur inremonio instituto fuerint et de Fide Historiarum, nempe, qua ratione et quibus e necessaria it.
In Moriore Capito ostendimus, legem divinam, quae homines vero boatos reddit o veram Vitam docet, omnibus esse hominibus universalem imo am ex humana natura ita deduximus, ut ipsa humanae senti innata o quasi inscripta existimandacit. Cum autem caeremoniae, es saltem quae habentur in Votoro Testamento, Hebraeis tantum institutae, o sorum imporio ita
accommodatae morint, ut maximam parte ab universa societate, non autem ab unoquoque exerceri potuerint certum St, eas
ad legem divinam non portinere, adeoque nec etiam ad beatitudinom si virtutem aliquid facere; sed ea solam Hebraeorum electionem, hoc est per ea quae in tertio Cap. Ostendimus)Solam corporis temporaneam folicitato et imperii tranquillitatem, reSpicere, proptereaque nonnisi stante eorum impori ullius usu esso potuisse. Si se igitur in Volero Testamento ad legem
30쪽
Des resorantur ' id propterea tantum fuit, quia ex revelationeus ex fundamentis ovelatis institutae fuerunt. Verum quia ratiotamoisi solidissima apud communes Theologos non multum Valet, lubo hic haec, quae modo ostendimus, Scripturae etiam autoritato confirmare si deinde ad majorom perspicuitatem Stendere, qua ratione et quomodo caeremoniae ad imperium Judaeorum stabiliendum et conservandum insorviebant. Esaias nihil clarius docet, quam quod lex divina absoluto sumpta significes illam
legem universalem, quae in Vera vivendi ratione consistit, non autem caeremonias capite enim . A. 10. ropheta gentem suam Vocat ad Legem divinam x se audiendam, e qua prius omnia sacrificiorum genera ocludit, et omnia festa, et tandem
legem ipsam docet vido A. 16, 17.), atque hi pauci comprehendit, nempo in purification animi, o virtutis ivo bonarum actionum usu seu habitu, et deniquo inopi auxilium ferendo. Nec minus luculonium testimonium est illud salmi 40. s. 7,
9. hic nim saltos sum alloquitur dum mimae, trudi et l
an 'in sacrissolum et munus non voluisti aure mihi serfodisti, holocaustum et peccati oblationem non petiisti tuam voluntatem Xequi, mi Deus, volui; nam leae tua est in meis visceribus. Vocat igitur illam tantum logem Dei, quae ViSceribuS, yel monti inscripta est, o ab ea caeromonin secludit; nam eae
ex solo instituto, et non ex natura sunt bonae, adeoquo neque
montibus inscriptae. raeter haec alia adhuc in Scriptura reperiuntur, quae idem testantur so haec dii attulisso sufficit Quod auto caeremoniae nihil ad beatitudinum juvont, sed quod tantum imporii temporanoam solicitatem respiciant, etiam ex ipsa ScripturaeonStat, quae pro caeremoniis nihil nisi corporis commoda st delicias promittit, et pro sola lege divina universali beatitudinem. In quinquo onim libris, qui osis vulgo dicuntur, nihil aliud, ut supra diximus,
promittitur, quam haec temporanea felicitas, nempe honore sive fama Victoriae, divitiae, deliciae, o Valotudo. Et quamvis quinque illi libri, praetor caeremonias, multa moralia contineant, haec tamen in iis non continentur tanquam documenta moralia omnibus hominibus univeraalia, sed tanquam mandata ad captum et ingonium solius obraeae nationis maxime accomodata, et quae do otiam solius imperii utilitatem Apoctant. EX. gr. ΜομeS
amfror referebantur. Est phrasis ad significandum perceptionem.