장음표시 사용
41쪽
Milios potontiam Dei si potontiam rerum naturalium, a motamon certo modo dolorminatam, vel ut plerique magis ho- dismo sempore sentiunt creatam. Quid autem per utramque, o quid o Deum et Naturam intolligant, nesciunt sane, nisi quod Do potontiam tanquam Regis cujusdam majostatis imp rium, Naturae autom tanquam vim si impotum imaginentur. Vulgus itaquo per Naturae insolita vocat miracula sive si opera, si partim ex devotions partim occupiditato advorsandi
iis, qui scientia naturato colunt, rerum causa naturale nescire cupit, si ea tantum audire gestit, quae maxime ignorat, quaeque propterea maxime admiratur. Vidoliost, quia nulla alia rations, nisi causas naturatos tollondo, remus orira Naturae ordinem imaginando Deum adorare, omniaque ad ejus imperium et voluntatem referre potost, Misi potentiam magis admiratur, nisi dum potentiam Naturae a De quasi subactam imaginatur. Quod quidsm originem duxisse idotur a primis Judaeis, qui, ut Ethnicos sui tomporis, qui Deos visibiles adorabant,vidolico Solam, Lunam, orram, quam, grom, etc. con in cerent, iisque stonderont, sos illos imbecillo et inconstantos, alvo mutabitos, o sub imporio si invisibilis emo, miracula sua narrabant, quibus insuper conabantur ostendero, totam alimram ex Dei, quom adorabant, imperio in orum tantum commodum dirigi quod quidsm hominibus adso arrisit, ut in hoc usquelampus miracula fingore non comaserint, ut ipsi Do,diloctioresroliquis, causaque finalis, propior quam Deus omnia crearit si continuo dirigit, credorentur. Quid sibi vulgi stultitia non arrogat, quod nocde Deo no do Natura ullum sanum habet conceptum, quod Dei placita cum hominum placitis confundit, et quod denique Naturam ado limitatam fingit, ut hominom ejus praecipuam partem emiseredat. His vulgi do Natura si miraculis opinionos et praejudicia
satis prolixe narrari attamon, ut rem ordiu edoceam, Ostendam, . nihil contra Naturam contingore, sed ipsam aeternum, fixum, et immutabilem ordinem servare, et simul, quid per miraculum intolligondum sit; I. nos o miraculis nec omentiam nec existentiam, et consequonter nec providentiam si pomso gnOScere, Sed haec omnia longo molius porcipi o fixo stimmutabili Naturae ordino. ΙΙΙ. ex aliquot Scripturae Xomplis ψstendam, ipsam Scripturam per Dei decreta et volitiones, si consequenter providentiam, nihil aliud intelligore, quam ipsum Naturae ordinem, qui ex jus aeterni logibus necessari Sequitur. v. Deniquo de modo miracula Scripturae interpretandi, et I iis, quae praecipue circa miraculorum narrationes notari
42쪽
debeant, agam. Et haec praecipua sunt, quae ad hujus Capitis argumentum Spectant, et quae praeterea ad intentum totius hujus peris non parum inaerula existimo. Ad primum quod attines, id facito stonditur ex iis, quae in cap. 4 circa logem divinam demonstravimus, nempe omne id, quod sus Vult sivo determinat, setornam nec altato et Veritatem involvere. Ostendimus enim ex eo, quod si intel- loctus a Dei voluntato non distinguitur, idem nos affirmare, cum dicimus sum aliquid Veste, ac cum dicimus, Deum id ipsum intelligere quare eadem necessitate, qua ex natura et perfectione divina sequitur, Deum rem aliquam, ut sat intelligere, ex eadem sequitur, Deum eandem, ut est, Velle. Cum autem nihil, nisi x solo divino decreto, noceasario Verum sit, hinc clarissimo sequitur, leges Naturae uniVersales mora ΘωΘdecreta Dei, quae o nec sitato et perfectione naturae divinaeasquuntur. Si quid igitur in Natura contingeret, quod jus universalibus logibus spumares, id scroto ot intollectui si
naturae divinae necossario etiam repugnaret aut si quis statueret, Deum aliquid contra logos Naturae agero, is simul otiam
cogeretur statuore, Deum contra Suam naturam agere, quo
nihil absurdius Idom suam facit ox hoc posset ostendi quod nimirum orantia Naturae sit Ρε divina potantia si virtus, divina autem potentia sit ipsi ima Dei ossentia sod hoc in- prae nitarum libontius omitto. Nihil igitur in Natura contingit, quod ipsius logibus universalibus repugnet; at noc etiam aliquid, quod cum iisdom non convenit aut x iisdom non sequitur: nam quicquid fit, per Dei voluntaram et aeternumdscretum fit hoc est, ut jam ostendimus, quicquid fit, id
Secundum leges et regulas, quae aeteream necomitatem et veritato involvunt, fit; atura itaquo leges et regulaS, quae aeternam necessitatem si Veritatem involvunt, quamvis omnes nobis notae non sint, semper tamen observat, adeoque etiam fixum Rus immutabilem ordinem. Nec ulla sana ratio Suadet Naturae limitatam potontiam et virtutem tribuere, ejusque leges ad certa tantum, et non ad Omnia aptas statuere; nam, cum
virtus o potontia aturae sit ipsa si virtus si potantia leges autem o regulae Naturae ipsa Dei decreta, omnino credendum est, potentiam Naturae infinitam osse, jusque leges de latas, ut ad omnia, quae et ab ipso divino intellectu concipiuntur, se
B. me hic per aturam non intolligere solam materiam Husquo affectionea, sed praeter materiam alia infinita.
43쪽
oxtondant alias enim quid aliud statuitur, quam quod sua
Naturam do impotentem creaverit, ejusque leges et regulas adso steriles statuerit, ut saeps de OV ei subVenire cogatur, si eam conservatam vult, o ut res ex voto succedant; quod sano a Ration alienissimum osso existimo. Ex his itaque, quod
in Natura nihil contingit, quod ex jus legibus non sequitur; et quod ejus logos ad omnia, quae et ab ipso Divino intolloetu
concipiuntur, se xtendunt; et quod denique Natura fixum ainus immutabilem ordinem servat clarissimo equitur, nomon miraculi non nisi respectivo ad hominum opinionos posse in- tolligi, si nihil aliud significare, quam opus, cuju cauSamnaturalem inomplo altorius o solitae explicare non possumus, Vs saltem ipso non potest, qui miraculum scribit aut narrat. Ρomo quidem dicore, miraculum osse id, cujus causa ox principiis rerum naturalium Lumin Naturali notis explicari nequit Verum, quoniam miracula ad captum vulgi facta morunt, quod quidem principia rerum naturalium plane ignorabat, certum est, antiquos id pro miraculo habuisse, quod explicare non poterant so modo, quo vulgus res naturatos explicaro Solst, recurrendo scilicet ad memoriam, ut alterius si simi , quam in admirations imaginari solet, recordetur tum enim vulgus rem aliquam so satis intelligero xistimat, cum ipsam non admiratur Antiqui itaque, et omnes ore in hoc usque tempus, nullam praeter hanc normam miraculi habuerunt; quare non dubitandum, qui in sacris litoris multa tanquam miracula narrentur, quorum causae ex principiis rerum naturalium notis facile possunt oxplicari, ut jam supra innuimus in cap. ., cum de eo, quod o steterit tempore Muse, si quod retrogradatus fuerit tomporo Achaz, loquuti numus de his mox prolixius agemus, nempe circa miraculorum interpretationsm do qua in hoc Capite agere promisi. Hic jam tempus est, ut ad secundum tranSeam, nemp ut tondam, nos o miraculis nec Dei montiam, sc existentiam, no providentiam pomo intolligero, sed contra haec longe molius
percipi ex fixo Rus immutabili aturi ordine ad quod
domonstrandum sic procedo cum Dei oristentia non sit per sonota , d et necossario concludi ex notionibus, quarum Veritas ado firma st inconcussa sit, ut nulla dari nequo concipi possit Potentia, a qua possint immutari. Nobis saltem ab eo tempore, quo ex iis si xistontiam concludimuη, ita apparere obent,
44쪽
si ex ipsi eam Oxtra omnem dubitationis aleam concludem Vesumus: nam Si possemus concipere, ipsa notiones ab aliqua potantia, quaecunquo domum ea fuerit, mutari posse, tum dosarum oritato dubitaremus, et consoquentor otiam de nostra conclusione, nempe de Dei oriatontia, o de ulla re unquam potorimus osso corti Diando nihil cum Natura conusnire via si repugnaro scimus, nisi id, quod ostendimus cum istis principiis convenire, Vel iis repugnare; quare, Si conciper possemus
aliquid in Natura ab aliqua potentia quaecunque domum ea fuerit, posso fieri, quod Naturae repugnet, id primis istis
notionibus spumabit adsoquo id ut absurdum Hiciendum, vo do primis notionibu ut modo arandimust, et consequontor de Deo, et de omnibus quomodocunquo perceptis, dubitandum. Longo igitur abest, ut miracula, quatenus per id ininlligitur opus, quod ordini Naturae repugnot nobis si xistentiam
tondant cum contra nos do adem dubitar sacerent, quando absque iis absolute de ipsa ossomus osse certi, nemps quando scimus, omnia Naturae ortum atque immutabilem ordinem sequi. At ponatur, id esse miraculum, quod per cauSa nat
rates explicari non polost quod quidsm duobus modi potest intelligi, Vol quod causa naturales quidem abst, quae tamen ab humano intollectu invostigari non possunt, si quod nullam
causam praeter sum sivo Dei voluntatem agnoscit. Vorum quia omnia, quae per causas naturatos fiunt, o sola sipotontia et voluntato etiam sunt, necessario huc tandem per-VeniΘndum, Θmpo miraculum, sive id causa naturales hab-ιῶVe minus, opus Sse, quod per causam explicari non potest, hoc est pus, quod captum humanum Superat Sed ex pere, et absolute ex eo quod nostrum captum superat, nihil intolligere possumus. Nam quicquid claro et distincto intolligimus, id per se, Vel per aliud, quod por o claro et distincte intolligitur, nobis debet innotoscere. Quare ex miraculo, SiV opere, quod nostrum captum superat nec Dei essentiam, nec existentiam, no absoluto aliquid do Deo si Natura intolligore οὐ SumuS; Sed contra, cum omnia a Deo detorminata si sancita scimus se, et operationes Naturae ex Dei Asontia consoqui, Naturae vero legs Dei aeterna decreta et volitione esse, absoluisconcludendum, nos eo melius Deum eique Voluntatem cογοωωro, quo meliu re naturales cognoscimus, et clarius intelligimuS, quomodo a prima sua causa dependent et quomodo secundum setornas Naturae lege operantur. Quars rations nostri intolloctus, dongo meliore jure ea pera, quae clare et
45쪽
distincto intolligimus, Dei opora vocanda, et ad Dei voluntatem
reserenda, quam ea, quae plane ignoramus, quamvis imaginationem valde occupent, si hominos in admirations sui rapiant; quandoquidem ea sola Naturae pera, quae clam,
o distincto intolligimus, si cognitions reddunt sublimio rem, si si voluntato o decreta quam clarissimo indicant Ii igitur plane nugantur, qui, ubi rom ignorant ad Dei
Voluntato recurrunt ridiculus sano modu ignorantiam profi-ιondi. Porro, quamvis o miraculis aliquid concludere pos--mus, nullo tamen modo si xistantia indo posset concludi Nam cum miraculum opus limitatum sit, nec unquam, nisi certam et limitatam orantiam xprimat, certum est, nos ex tali effectu non posse concludero existentiam causae, cuju potentia sit infinita, sod ad summum causae, cujus potentia major sit. Dic ad summum potest enim etiam conssqui x multis causis simul ooncurrentibus opus aliquod, cujus quidom vis ot potantia minor ait potentia omnium causarum simul ac longe major potantia uniuscujusque causae. t quoniam Naturae leges ut jam ostendimus ad infinita o xtondunt, et in quadam Specie aeternitatis a nobis concipiuntur, et Natura Aecundum ea ceri atquis
immutabili ordino pro dat, ipsae nobis Monus si infinitatem, aetorestatom, et immutabilitatem aliquo modo indicant. Concludimus itaque, nos per miracula Deum, ejusque exiStentiam ι proridentiam, cognoMore non posse, sod haec longe melius con-
eludi s Naturae fixo atquo immutabili ordino Loquor in haeoones ion do miraculo, quatonus por id nihil aliud intolligitur,
quam pus, quod O num captum Merat, aut superar creditur; nam quatenua supponoretur ordinem Naturae destruero sive interrumpere, aut jus legibu repugnare, eatenus ut modo tondimus non tantum nullam si cognitionem dare posset,so contra illam, quam naturaliter habemus, adimeret, et noAdo so, si omnibus, dubitare sacorol. sque hic ullam agnosco dissorentiam inter opus contra Naturam, et opu supra Naturam Me est, ut quidam junt, pus, quod quidem Naturae non repugnat, attamen ab ipsa non potest produci aut offici); nam oum miraculum non intra Naturam, sed in ipsa Natura fiat, quamvis supra Naturam statuatur, tamen nocosa est, ut Natum dinem interrumpat, quom alias fixum atque immutabilem exmi scrotis concipimus. Si quid igitur in Natura fieret, quod
ex ipsius legibus non a uerotur, id nocessari ordini, quem
46쪽
Deus in aeternum per leges Naturae universales in Natura statuit, repugnaret, adeoque id contra Naturam ejusque logos emot, o consequenter ejus fido nos de Omnibus dubitare sacerst, et ad thoismum ducorst. Et his ut me id, quod Ascundo intondebam satis firmis rationibus ostendisas ox quibus do novo
concludore ο8sumus, miraculum alvo contra Naturam, SiVe supra Naturam, merum AS absurdum et propterea per miraculum
in sacris littoris nihil aliud posse intelligi, quam pus Naturae,
uti diximus, quod captum humanum superat, aut Superam ereditur. Jam antequam ad II porgam, libet prius hanc nostram Sententiam, nempe quod ex miraculis Doum non possumus cognoscere, authoritate Scripturae confirmare et quamvis Scriptura hoc nullini porto docoat, facito tamen ex ipsa potest concludi, imprimis x eo, quod ΜοωS Deut cap. 13. praecipit, ut Ρrophetam seductorom, quamvis faciat miracula, mortis tamon
u G ur amor Iara et quamvis contigerit signum et portentum, quod tibi preedisit, etc., noli tamen assentire verbis ejus Pro heloe, etc., quia Dominus vester Deus vos tentat, etc. Propheta igitur ille mortis damnetur, etc. Ex quibu clare equitur, miracula asinis otiam rophetis posse ori et hominos, nisi Dei voracognitione et amor probo in muniti, aequo facile ex miraculis falsos meos ines Vorum posso implecti. Nam addit, tau Iu quoniam Jehona vester Deus o tentat,
ut sciat, num eum amatis integro corde vestro et animo vestro.
Deindo Israelitae o tot miraculis nullum do De sanum conceptum formare potuerunt, quod ipsa Oxperiontia testata M. Nam cum sibi persuaderent, Μοω ab iis abiisse, numina viai-bilia ab haron potierunt, et vitulus, proh pudor eorum si fuit dea, quam tandomo tot miraculis formaverunt. Asaph quamvis tot miracula audivissot de si providontia tamindubitavit, et foro a vora via defleximos, nisi tandem oram Matitudino intollaxis trivido sal. 3.). Salomon etiam, Huntempore rea Judaeorum in summo vigor erant, suspicatur omnis casu contingero Vide Eces cap. 3. Ver8. 19, 20, 21. et cap. 9. Vera. 2, 3. etc. Denique omnibus sors Ρrophotis hoc ipsum valdo obscurum fuit, nempe quomodo ordo Naturae si hominum eventus cum conceptu, quem de providontia Dei lamaverant, pomon con-
47쪽
vonire quod tamen hilosophis, qui non ex miraculis, sed sex claris conceptibus res conantur intelligere, empor admodum clarum est iis nimirum, qui voram solicitatem in sola virtut ottranquillitato animi constituunt, o student, ut Natura iis, sodcontra, ut ipsi Naturae pareant utpote qui erra sciunt, sum Naturam dirigere prout ejus leges universales, non autem prout humanae naturae particulares leges exigunt, adeoque sum non solius humani onoris, ΗΘ totius Naturae rations habere. Constat itaque otiam ex ipsa Scriptura, miracula voram Dei cognitionem non ars, no Dei providentiam clare docors. Quod autom in Scriptura saepe reperitur, Deum portenta secisSo, ut hominibus innotos rot, ut in Exodi cap. 10. VerA. 2. Deum AEgyptios illusisse, et signa sui dedisse, ut ΙMasilus cognoscerent sum sesso Deum inde tamen non Aoquitur, miracula id Vera docere, sod tantum squitur, Judaeo talos habuisso opinionos ut facile iis miraculis convinci possent. Supra nimi Capito scundo claro stendimus, rationes propheticas, siVΘquae X revelations formantur, non lici ex notionibus universalibus et communibus, sod X concessis, quamri absurdis, et Opinionibus eorum, quibus res Melantur, sive quo SpirituqSanctus convincere Vult quod multis exempli illustravimus, ototiam ostimonio auli, qui cum Graecis erat Graecus, o cum Judaei Judaeus Vorum quamvis illa miracula AEgyptios stJudaeos o suis concossi convincere, non tamen eram Dei
idoam si cognitions daro poterant, sod tantum acore, ut concedorent, dari Numen Omnibus rebus iis notis potontius, diando quod Hebraeos, quibus tum temporis omnia praetor spem felicimim Sactrunt, supra omne curabat, non autem quod BusOmne aequo curet; nam hoc sola hilosophia docero potest; ido Judaei si omnos, qui nonnisi x dissimili rorum humanarum statu st impari hominum fortuna si providontiam cognoVerunt, sibi persuaserunt, Judaeos o diloctioros reliquis fuisse, quamvis tamen reliquo Vera humana oriectione non superaverint, ut jam cap. III ostendimus. Ad tertium igitur porgo, scilico ex Scriptura stondam Dei decreta ot mandata, et consequontor providontiam, nihil mereVΘra praeis Naturae ordinoin hoc est, quando Scriptura dicit hoc via illud a so si si voluntato factum, nihil aliud rovera intelligore, quam quod id ipsum Ascundum legos o ordinomΝaturae fusti factum, non autem, ut Vulgus opinatur, quod tura tamdiu cossavit agoro, aut quod jus ordo aliquamdiu interruptus fuit. At Scriptura ea quae ad ejus doctrinam non
48쪽
vectant, dirocte non docet, quia ejus non est ut circa lemmdivinam ostendimus re per causa naturaleS, neque re meo speculativas docere. Quare id, quod hic Volumus, ex quibusdam Scripturae Historiis, quae casu prolixius et pluribus circumstaretiis narrantur, o con quontiam eliciendum est talium itaquo aliquot in modium proferam. In Libro 1 Shamueli cap. 9 6.15, 16. narratur, quod Deus hamueli Molavit, o Saulum ad eum missurum; nec tamen Deus eum ad Mamus1tam misit, ut
homines scient aliquom ad alium mittoro, sed haec si missio nihil aliud fuit quam ipso Naturae ordo quaerebat nimirum avi ut in praedicto capite narratur asinas, quas perdiderat, et jam absquo iis domum rediro deliberans, o consili sui famuli
Shamus lom rophetam divit, ut ex so sciret, ubi easdominVenire posset noc ex tota narratione constat Saulum aliud Do mandatum praeter hunc Naturae ordinem habuisse, ut Shamusto adiroi. In sata. 105. A. 24. dicitur, quod susAEgyptiorum animum mutavit, ut odi haberent Iarastitas quae etiam mutati naturalis plano fuit, ut patet ex cap. 1. Exodi, ubi ratio non suis AEgyptiorum narratur, quae eos morit, Isra litas ad servitutem redigere Cap. 9. Genes. s. 13. ait Dous Ose, o ridem in nube daturum quae etiam si actio nulla sano alia est, nisi radiorum solis roseactio et reflorio, quam ipsi radii in aquae guttulis patiuntur. ΡΗalm 147. s. 18. vocatur illa Vonti naturalis acti et calor, quo ruina et nix liquescunt, Verbum Dei; et s. 15 dictum si si verbum Ventus o frigus Vocantur ventus et ignis vocantur in salmo 104. s. 4. legati si ministri si Et alia ad hunc modum plura in Scriptura operiuntur, quae clarissimo indicant, si decretum, jussum, dictum, et verbum nihil aliud emo, quam ipsam Naturae actionem et ordinem. Quam non dubium si, quin omnia, quae in Scriptura narrantur, naturaliter contigerint; et tamen ad Deum roseruntur, quia Scripturae, ut jam ostendimus,
non St, res per cauSa naturale docere, Sed tantum ea res
narrare, quae imaginationem late occupant, idquo a mothodo et stylo, qui molius inservit ad res magis admirandum, o consequenter ad ovotionem in animis vulgi imprisondum. Si igitur quaedam in sacris literis reperiuntur, quorum causas reddoron cimus, et quae praeter, im contra ordinem Naturae idoniureontigisso, ea moram nobis injicere non debont, sod omnino credendum id, quod revera contigit, naturaliter contigisse quod
49쪽
otiam x hoc confirmatur, quod in miraculi plures circumstantiae reperiobantur, quamvi tamen non semper narrentur, praecipue cum stilo postico canantur circumstantiae, inquam, miraculorum claro ostendunt, ipsa causa naturale requirere. Nempe, ut
AEgyptii scabis insestarentur, pus fuit, ut Μοω favillam in
norem sursum spargeret rido Exodi cap. 9. s. 10.). Locustaeotiam ex mandato Dei naturali, omps ex Vont Orientali in geodis si Octo flante, AEgyptiorum regionem petierunt, et Vento occidontali sortissimo sandom reliquerunt vide Exod. c. 10. E. 14, 19.). Eodem otiam Dei jussu maro viam Judaeis Moriat Vide Exod. c. 14. s. 1.), nempe Euro, qui fortissime integra nocte flavit. Diando, ut Elisa uorum, qui mortuus credebatur, excitarot aliquoties puer incumboro debuit, dono prius incaluorit, et tandom culos aperuerit vide Reg. lib. 2. cap. 4. R. 34, 35.). Sic etiam in Euangoli Joannis cap. 9. quaedam narrantur circumstantiae, quibus Christus sua os ad sanandum Mecum o sic alia multa in Scripturis reperiuntur, quae omnia Satis ostendunt, miracula aliud, quam absolutum Dei, ut Munt,
mandatum requirero. Quars crodendum, quamvis circumstantiae miraculorum, orumque naturale cauSae, non Semper Θque omne enarrentur, miracula tamen non sine iisdem contigimo.
Quod stiam constat ex xodi cap. 14. A. 27. ubi tantum narratur, quod ex sol nutumosis mare iterum intimuit, nec ulla onti monti fit. Et amo in Cantico cap. 15. VerA. 10. dicitur, id contigisso θ εο quod Deus vento suo id est Vonio fortissimo flavorit quare haec circumstantia in historia mittitur, et miraculum ea de causa majus videtur. At sorsan instabit aliquis, nos perplura in Scripturis reperire, quae nullo modo
per causa naturales idontur osso explicari ut quod peccata hominum, eorumque precationes, pomunt SA pluris terraequo fertilitatis causa, aut quod fides oecos sanare potuit, et alia ad hunc modum, quae in Bibliis narrantur Sod ad haec sciam rospondisse puto: Atendi nim Scripturam res non docer per proxima Sila cauSas, Sed tantum rosis ordino iisque phrasibunnarrare, quibus maxime homines, et praecipue plebom, ad deVο- timem movere potest; et hac d causa de so stra robus
admodum improprie loquitur, quia nimirum non RationΘm con- Vincero, Aed hominum phantasiam si imaginationem assicors et occupare studet. Si nim Scriptura Vastationem alicujus imperii, ut historie politici solont, narraret, id plobem nihil commoveret; at contra maxime, si omnia poetico depingat s ad Deum referat, quod facere solst. Cum itaqus Scriptura narrat, terram propter
50쪽
32 TRACTATUS hominum peccata sterilem esse, aut quod caeci o fido sanabantur, ea nos non magis moVere debent, quam cum narrat,
Doum propter hominum p cata irasci, contristari, paenitor boni promissi et facti, aut quod De , ex eo quod signum videt, promissi recordetur, et alia perplurima, quae vel postico dicta sunt, vel secundum Scriptoris pinionis et praejudicia relata Quare hic absolute concludimus, omnia, quae in Scriptura Vero narrantur contigisse, a Secundum leges Naturae, ut omnia, necessari contigisse; et si quid reperiatur, quod apodictico domonstrari potest legibus Naturae repugnare, aut ex iis consequi non potuisse, plano credendum, id a sacrilogis hominibus Sacris Litoris adjoctum fuisse. Quicquid enim contra Naturam est, id contra Rationem est; et quod contra Rationem, id absurdum
HSt, ac proinde etiam refutandum.
Superest jam tantum, pauca adhuc de miraculorum interpretation notare, vel potius recolligere nam praecipua jam dicta sunt), o uno aut alter exemplo illustrare quod hic quarto facere promisi; idque propterea volo, ne quis, miraculum aliquod malo interpretando, tomore suspicetur, se aliquid in Scriptura operisso, quod lumini Naturae repugnot. Raro admodum fit, ut homino rem aliquam, ut osta est, ita simplicito narrent, ut nihil sui Judicii narrationi immiscoant Imo, cum aliquid novividon aut audiunt, nisi maximo a suis praeconcopiis Opinionibus caveant, iis plorumque ita praeoccupabuntur, ut plane aliud, quam quod vident, aut contigisse audiunt, percipiant praesertim si re acta captum narranti aut audiontis Superat, et maximos ad ejus rem reserat, ut ipsa certo modo contingat. Hinc fit, ut hominos in suis Chronicis si historiis magis sua opinionΘS, quam res ipsas actas narrent; st ut unus idemque casus a duobus hominibus, qui divorsa habent opinionos ita divorsΘnarrotur, ut non nisi do duobus casibus loqui videantur; et deniquo ut saeps non admodum dissicile sit ox solis historiis Opiniones chronographi si historici invostigare. Ad haec confirmandum multa adforro Ossom, tam hilosophorum, qui historiam Naturae scripserunt, quam Chronographorum exemplis, nisi id Morfluum xistimarom ex Sacra autem Scriptura unum tantum adseram do reliquis Lector ipse judicol. Omporo Josus Hobraei ut jam supra monuimus cum Vulgo credobant, solem motu, ut Vocant, diurno moveri, terram autem quiescere; et huic praeconceptae pinioni miraculum, quod iis contigit, cum contra quinque illos rogos pugnarent, adaptaverunt. Nononi simpliciter narravorunt, dis illum solit longiorom fuisse,