장음표시 사용
21쪽
eiusdem uni Seneca OSSe opinioni S. Quid vero Plutarchus nonne idem cum hi conSentit Inspiciamus modo verba illa, qua ab eodem illo auctor ei tribuuntur sor. XX, 70 , e libro eius ιερὶ ργῆς
Pluribus locis iuer idem docet iratum Sine rationeeSSe, Ut Tusc. IV, 5, 10: in participe rationis parte 40nunt tranquillitatem, id est, placidam quietamque conStantiam, in illa altera totus turbido i. e. r. 9D assectus cum irae tunc cupiditatis contrarios inimicosque rationi. ibid. IV,
15 34: ex qua concitantur perturbationeS, quae Sunt turbidi animorum concitatiquo motuS, averSi a ratione et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae'. ibid. IV, 27. 9: .serturbatio quae St aspernatio rationis . Quae modo commemorata sunt accuratiorem inquisitionum vigor mihi videntur. Nam cum Seneca et Cicero dicunt iram esse rationi inimicam et ubi ira Xistat ibi rationem fugari, hoc latiore sensu de reliqui quoque assectibus oconi o Stoica disciplina. Atque hac in re utrumque Chrysippum equi eiS, quae deinceps diSputab1mUS, demonstrare conabimur.
quam Cicero l. l. dicit appetitum vehementiorem. Priorem autem desinitionem etiam Chrysippum Secutum Sse Galen. p. 368 tradit, ipsis illius verbis SuS: χε δε πρ 010ν
22쪽
placuit i). Nam si dicunt ea λογι κ a Volunt intellegi, ex ea animi facultate oriri qua est rationalis vel in qua ratioine St. id est εν et εω γε uoi tinuo. Atque quod dicunt Stoici
momentum inest. Nam cum finem τελος eSSe Vellent, hominem Vivere Otioλογον&εν 0 ri Ii σε cs Diog. L. VII, 7), affectus, quia contra naturam esse cenSebant, omnino Vitandos vel radicitus exstirpandos putare eos oportuit. Cum vero affectu ex ea animi facultate, quae rationi propriaeSSet, Oriri Xi Stimarent, eo ProgreSSi Sunt, ut ratione vel
indidi siseri os contend0runt neque dubitarunt fluctus ipso iudicia κρίσεις appellare. Zeller hist. hil graec. III l. p. 226 6 ed. III). Nihil igitur miri invonius, si
Ailaetus autem eum iudicio et Voluntate conliperentur, nisi iudicio set obnitate fugari et vitari non posse Stoici neceSStiri concludebant. cf. en de ira lib. II c. I, 2, 3).
f. Cici Aead poster. I. I 0 38 S l. quumque pertiari,ationem animi illi sel. Poripatolici et Academici ex homine noti tollerent, naturaque et condolescere et Concupiscere et Xtimescere et efferri laetitia dicerent, sed ea contraherent in angustumque deducerent, hie sol. Zenon omnibus his suasi morbis Oluit carere sapientem. Quumque eas perturbationes antiqui naturales esse dicerent et rationi expertes aliaque in arte animi cupiditatem, alia rationem collocarent, ne his quidem adsentiebatur. Nam et perturbationes voluntarias esse putabat opinonisque iudicio suscipi et omnium er- turbationum arbitrabatur matrem esse immoderatam quamdam in- temi erantiam.
Capit i0inde secundo Seneca postquam irae malo Sessectus numeravit caedes venena clades incendia Senecam secutus Luctantius haseo scribit de ira dei c. ) si homo, qui habeat imporium ac potestatem, lato nocent per iram, Sanguinem fundat, urbe Subvertat, populo deleat,
provincias ad solitudinem sedigat'), tertio transit ad iram dosiniondum sit fingit ali tuum sibi obstantem, qui neget, iram Ss cupiditatum puniundi acceptam iniuriam. Nam cum Saepo non illis qui laesissent irasceremur, sed etiam ei qui hi0suri essent, indo stici, non nasci x iniuria iram ). Et quoniam cupiditas puniendi nisi X sp id ressequendi, quod cuperetur, oriri nequiret, apparere, ubi nulla
Spes osso iniuria o Discundae, ibi ne iram quidem a Scip08S . Cum amon n0Ρ nceideret, ut infirm1SSimipotentiSSimis irascerentur, quo ab illi poenam accepturOS sessu spornro non liqui ut es Philodem de ira p. 48, 4 Sq.: o D si ἐν GD oεεκ si ictoὰ Loλὴ si si ' H0υσιν ἰσχΓρ0re ρ0Γς , indu 0hicuro non ruet es definiri iram eupiditatem ulciScenda iniurine. Cuius pli ibi sophi argumentatio cum ad ulciendam irae definitionum quandam in otio a dissonti sentem in dub10 assata sit anto torti capitis initium ut hacunam StatuamuS, cogimur, tua in hi una diversao et Senoca ipsius et aliorum philosophorum ira 3 definitiones posita erant. Haec nostra sent sentia oo confirmatur, quod apud Lactantium,
qui Senecam, ut iam vidimus et mo accuratius VidebimUS, HS c Secutus locus quidam invenitur qui uno agmine bireS
eorum, tua Seneca enumeravit in libri quo de ira om- posuit Ira est, in fuit, cupidita ulciScenda iniuriae aut,
ut ait Posidonius, cupidita puniendi eius, a quo te inique putas inosum . quidam cita Musini verunt ra est incitatio lanimi ad iocundum qui aut nocuit aut iocur voluit Aristoteli. desinitio mon multum a nostra bust ait enim iram esse cupiditatem doloris
23쪽
Quarum desinitionum primam Senecae SSO apparet,
tertiam vero incerti illius philosophi. Qu0d ut intellegas,
accuratius definienda erit incitatio animi', quam putograee dictam SSe ερεθ issιὸν et χῆς. Si enim animi sine voluntate et ratione motio, adhuc non cupiditaS. Nam concupiScere cum ratione St, nec concupisci potest, nisi perspecta virium acultate Speratur os Sen. I, 3, 2 II, 4, 1 est primus motu non Voluntariu Sq. Zenon apud Galen V, p. 429 Z ν 0ν υ τας κρίσεις utrύς, ὀλλα τὰς ε ει ιγνο ιενας Acti συσζ0λὰς χἀ Dσεις, λεύoσεις ι καὶ τὰς εἷ09σεις τὸ ς Η'υχῆ ς /όsit ν ira et redem . Quis autem sit hic Senecae adversarius, iam inquirendum St.
Quodsi respicimus, apud Senecam I, 3, 3 et apud Lactantium Aristotelis definitionem afferri et liano non multum n Senecae definitione abesse, inde colligendum est adversarium illum Aristotelum esse non posse. Hic enim iram definivit cupiditatona doloris oponendi ). Nec potus dubitari quin haec definitio ex Aristole sit sumpta, cum in libris nobis cognitis exstet: de anim. I l diciνερονιως ὁ Γν ὁρισαινι o
' Qui locus Annaeatius secundum Laetantium corrigendus est. Hie enim de ira dei e 1 Tiro reponendi seribit rependendi quod Oi,time quadrat ad Aristoteli verba ooεξιν νειλε λ σε o=ς'. Alii ibi eo dices CXhil elat: respuendi, respondendi,' nee possum Stipulari Val. Rose, qui l. l. . 112 apud Laetantiunt Senecam secutus reponendi Vult pro rependendi scribere.
11 1 otc. philosophi adversarii iusdem lacita inter se sensu cohaerer videmus eademque Semper voce inquit' disputationi insori refellenda, unusquisque intelligit ad unum eundemque haec omnia philo80phum 8Se reserenda. Sunt autem illii, ut postea lucebit, omnino e PeripatetI-corum disciplina sumpta itaque incertus ille auctor inter hos est numerandus. QuodSi in Spicimus lib. I, 2, 1 sq. 14, 1 cogimur sero, ut Theophrastum Sumamu Senecae advorsarium cs. Supra ) Iam sero id inquiramus nocessu sest unde habeat e- finition0m suam Sen ea, dico: iram cupiditatem osse ulciscenda es iniuriae. Quis est, qui non Statini opinetur, hanc x Stoico soni essu haustam, a quaerentibu nobiSoccurrit locus aliquis apud Diogenem Laertium memoriae
Arius sontem habuerit, nondum Sati conStat id Ver S1- millimum veri si Chrysippum, definitionum oratissimum,
ultimum sontem habendum esse es Zollor histor philos. r. III l. p. 28, 2 edit. HI) Sonoea igitur dotimi 10110m suum X Chrysippo ipso petiisse putandus St, unde quam alia multa nusserit postea videbimus. Ne quo pra0 turea d0sunt alii auctores, qui eandem vel similem ira dolinitionem portilboni. ad 0rbum enim n-
24쪽
es. Duebnerum ad Diog. Laert. VII, l3). Postremo diei 0ndus est Cicero, qui in Tusc. di Sp. lib. IV, j. 2 lianc Stoicorum id est Chrysippi, quem ioclibro sequitur, ut supra diximus), definiti0nem r0sert: qua autem libidini AD 9 Diasse sublueta sunt sic Scit. Stoici f. IV. t definiunt iit ira sit libido puniendi eius, qui videatur tuosisso iniuria', et ibid. IV, 44 nec Vero solum hane lilii din0m laudant Poripa totiei si nim ira, ut modo doli nivi, ut ei scondi libido es Philo d. p. 36, 4:
Ha0 haetonus do ira doli nitionibus. Ium dicundum ori do illa quaestion subtiliore, suam inde cap. III Selae ea pertractat disputando num oris suos iu ira et alii assuetus possit attribui id quod quodammodo Aristoteles
Seneun iluidoni illud n0gat et sequitur veterum Stoicorum Sententiam, maXime illi Chrysippi, qui ora ira carere docebant. Nam r. im non exister nisi ubi rationi locu Sit ergo fera ira Carere, quin areant ratione. 0 lue hoc contentipatae eoruni eo pertinaciae progreSSi Sunt ut ne puero quidem irasci contenderent. Hane aut 'in veterum Stoicorum
rigidam doctrinam vehementissim a Posidonio impugnatam esse Galenus multis locis libri saepius iam commemorati auctor eXtitit. Posidonius enim, ut in multis aliis rebus, ita etiam in doctrina do assoctibus magis votori Academia lavit quam Stoicis Sed ut, quem auctorem hic Secutu Sit Seneca, efficere possimus, huius disputati0nem Subiciamus oculisisSIUS Verba adscribendo . . . . dicendum est sera ira carere et Omnia praeter hominum . nam cum Sit inimica rationi, nii Siluam tamen nascitur, nisi ubi rationi locuS St.
Inpetus habent serae, rabium, feritatem, incursum: iram quidem non magis quam luxuriam. irasci quidem non magi. Sciunt quam ignoscoro. Mutu animalia liumanis adfectibus caront, habunt nutum similes illis quosdam inpulSu8 cf. Heintgo disseri Borol. 186 p. ) Quae verba Chrysippi sent0ntia esse dicta confirmat GalenuS qui haec scribit p. 476 ὁ ὁ Νρ si x ro si γ' Γερον irat
370, 37 l. Stoicos autem ne insantes quidem ira incitari contendisso dom Gulonus tostatur V, p. 43l) T 0Gκ0i s ιεχρι
25쪽
in Tusc. disp. breviter hanc quaestionem toti gerit. Dicit enim IV, 31): illud animorum corporumque diSSImIle, quod animi valentes morbo temptari non OSSunt, OrΡ0rasOSSUnt, animorum non item, quorum omne morbi et perturbationes X aspernatione rationis eveniunt: nam beStiae Simile quiddam faciunt, sed in perturbatione non incidunt'. cf. tiam M. Aurel. Anton. IX, - . . Seneca OStquam Sic, quid esset ira numitu beSt11Sadtribuenda, Xposuit, pergit disserere quid intersit inter iram et iracundiam cap. IV). Apparet eum ad Graecorum usum notionum ργῆς et ργιλυι J0 Specture, cum talum distinctionem faciat Ira ὀργι assectu eSt, quὶ ad tempus nascitur nec Semper nec facile iteratur, racundia ὀργιλοι ς vero tum St, cum Saepe ira et qualibet causa hominem invadit et morbuS Gρρ 0Gri iaci anam sit. Sic autem Seneca rem illistrat , tuo distet ira ab iracundia adparet quo brius uti obrios et timen a timido. Iratus potest non esse iracundus iracundus poteS alI- quando iratus non esse'. Similiter Cicero disserentu morae et iracundia explicat Tusc. disp. IV, 27 his verbi usus: ex quo in aliis anxiotas, unde anxii in ali1 1racundindicitur, quae ab ira differt, estque aliud iracundum SSe, aliud iratum ut differt anxietas ab angore neque enim omne anXii, qui anguntur aliquando, nec qui DXII Semper anguntur, ut inter ebrietaten et ebriositatem Interest aliudque S amatorem esse aliud amantem'. Cum Xemphi, luibu uteritu utitur, paria Sint, quam tuam alter altero susius disserit, facere non poSSum, quin hunc Ocum
35 sex eodem fonte e ChrySippo, fluXiSSe putem. Magis, ut e Graeco auctore eo hauSiSSe credam, impello ea caUSa, quod quam disserentiam tam enucleate uterque Xplicuit, eum neutrum tenuisse X pSorum Scripti apparet. Nam promiscue verbi irae et iracundiae, irati et iracundi utuntur. Neque hac de re verba secisSent, niSi auctor quem Sequebantur, ipse eum in modum diSputaSset. Erant autem alia huius flectus nomina apud GraecoSusitata, quibus apud Latinos verba deerant . Graeci nini iram vel ὀργι ν Veli Ps υν vocabunt vel κροχολίαν et πικρί&ν vel ciei fricti vel ut Oetae χυλον, si νιν, κοτον, quae verba Latini, quomodo verterent, laborabant. Confitetur hoc ipse Seneca I, 4 2 q. cum dicit: Cetera, tuae luribus apud Graeco nominibus in Species irae distinguunt, quia apud n0 vocabula sua non habent, praeteribo, et1-amSi amarum cs. ει κρι&ν risi bi de virtut et vitii c. VI)
χολίαν riStot ib.), rubiOSum αγριον morat Eudem. III, ), lamosum cs. κραν Phil bd. p. 36, 25), dissicilem χαu diro Aristot Eth. Nicom. IV, ), asperum doςερι da ibid. c. I is au omnia irae disserentiae sunt et q. Leguntur etiam apud Ciceronem irae SpecieS, URScerto ipse X auctore Suo Graeco sumpSit TuSc. diSp. I ,2 l): quae autem libidini Subiecta sunt ea sic definiunt, ut ira sit libido poeniendi eius, qui videatur laesisSe iniuria, excandeScentia lyciως autem Sit ira nascen et modo existen quae νιι υσις Graece dicitur), odium fui νιςlira inveterata, inimicitia κόιος ira ulciscendi tempus Ob- Servatis, diScordia ψιλονεικάa ira acerbior, intimo odi et
Restant etiam alii auctores, a quibu irae assectus iisdem verbis definiuntur, suo ad Scribi ne igeat Enhabes Andronicum, cuius libellus περι αυευν inScriptus etiam nunc restat, et Stobaeum in eclogis ethicis Stoicorum placitorum Commentatorem. Quorum Uterque mirum in modum uni ulter ita conSentit, ut alter alterum Om-
pilasse c0nicias Sed ne Stobaeum illius libello pro flante
26쪽
usum iSSes censeas, it inspicias Andronici compilationis exiguitatem et, quod iam Supra diximus p. l), Stobaeum 'iti placitis Stoicorum tradundis Didymum excerp8iSSerepute eXtremum iliae definitionum principem Chrysippum fuisse. cf. Diuis, Moxogr. p. 9 sq. Andronicus igiturhad scribit: p. 525 d. HeinSiuS, Mullach fragm. hilOS. graec. vol. III. i. 572 iis mi δε ieri i χ0s i cod.
Et dum sic Cicur Andronicus Stobauit Diogenes
diversas irae pocios eadem ration Stoica iisdemque fore verbis subiungunt libidini, ninium idem sons principalis Chrysippus habendus St, delinitionum SagaciSSimu auctor. cf. Supra . l.)cc deind0 V VIII disputandum ibi Seneca proponit, num ira Secundum naturam Sit muni utilis ullaque e parte retinenda. Ac primum quidem, utrum ira naturalis Sit affectus hominum necne. Negat auctor noster tali sero acta conclusione: ira Denae adpeten eS I, 6, 4. I, 5, 3 RVida Oe-
Platonem, iram naturaleni non SSe hac ratione confirmantom ' vir bonus non laedit poena laedit bono ergo poena non convenit ob hoc nec ira, quia poena irae convenit. Si vir bonus p00na 0n gaudet, gaudebit ne eo quidem adsectu, cui posena voluptati est ergo non est naturalis ira . Qua dum sic Sensic disputat, ae sedit a veterum Stoicorum ratione, qui aliam ob causam iram naturalem non esse docebunt Cum enim finem esse dicerent μολωνο ti ἐν ii τὴ φυσε Ni et natura νυσει homini unicuique rationem insitam esse, assectuS, quia rationi inmiici 8Sent, otiam naturno duorsantes absere eos necesse suit o VII siue uadrit, num ira proficiat ad se sortiter gerendas, ut in bello opus Sse videatur Atque ini- pugnati recorrim Peripateticos The0phraStum L p. 30), quos iram robus ollicis utilem laudibus xtulisso notum sis Qui dum irat0s persaepe in pericula duduo vid0roiit hominos rationum p 0rnuntes et non inimi tuam quid opus esset ignaros, eo adducti sunt sentontiae, ut modi cuiulaudarent affectum , qui ιειριογωθεια et ιετοι OT Di. Taurum p. Goll. I. 26. 10, qui mediocritatem ra utiloni
ob in omni porturbatione naturatum volebant SSoquom dum motum Logimus omnes Crantori veteris Academici de luctu. Est enim non magnuS, Verum Ureolus t ut Tub roni Panaetius praecipit, ad verbum discendus libellus. atque illi quidem ut iam uti ter a natura die bant sermotio nos istas animis nostri datas metum cavondi causa, misericordiam aegritudinem ille elementiae. ipsam iracundiam sortitudini qua Si cotoni essu dicebant, ructu secusne alia si e 'uSc.
27쪽
38dispp. viderimus si videbimusJ' Quodque plus modico
erat D. εοβολ aut minus modico Dintiqui' pro vitio duc ant. Ex0mpli gratia sortitudo medius affectu est m-tor motum o audaciam mi doε a regori A περ cI 0 y0Γς και 'tioo, . et is dicitur Drtis. qui decore mori non met ὁ mi τὸν καλὸν θι νατον adε u. Eth. Nicom. III, ). Eumvor qui propter decorum vel mori paratus sit, io Sabieripi numquam passurum sesso conisendunt sed ira quasi stimulo inconsum iro patria iti honore oracula subire ausurum laudant igitur modicam iram Vs 0r, vneque vero Ἀoruor x et M. et detracto quod superfluatndes utiles sit. id retineri v0hmi quod ad agendum thestandum inditot. Stoici vero contra illam ιεreto ra- Otici, on domi orum loripatolicoriimque contendobant sapienti adit θειαν tantum expotondam omnium assectuum exstirpationum, quam Stilpon primus docuiSSe videtur c
Do illa Poripateticorum doctrina Sonoca initio capitis VII loquitur numquid . quamvis mon 'it naturali ara,
i cs rod. Attie. Ap. Ged nocti. Att. XIX. I Disseruit,toido tamquam minus sapi senter se parum virilito dolor in ferroto orte mori. iue in amaverit. In ea dissertioue quantulum me- mii huiuse modi sensus est quod nullus usquam homo, qui se in i in naturam sentiro et saperset, adsectionibus istis animi, quas ri' 1lui ui no ritudini; eupiditatis timoris irae, OluΡtatis ae vaeares totis poss0 sitietor non dolere), at Iine, Si POSSet
iam uortit an mus se torperet, adsectionum quarundam adminicu S.
motus suo animi, qui eum inmoderatiores sunt, vitia uti UneX08 inplicatosque esses vigoribus quibusdam Mentium et isti atibu8ae Droi,terea si omnino omnis eos inperitius convollamus, perieulum uillisthi sitites bonas tuoquo os iniitilos nini indole amit- s. Modorando esse igitur et scite considerateque urgandos censebat, ut ea tantum, quae aliena tint contraque naturam sed tu et cum perniet adgnata sutit, detrahantur Diog L. I, 3i ς Bornpys Aristoteles uber irkun de Tragoedi0 4 201
sortitudo orit nisi hinc flamma subdita est e hic si mulus peragitavit misitque in pericula audaeeS. OΡt1-mum ita tuo quidam scit The0phrastus s. p. 30 Lactant si ira dei c. 17. putant temperare iram, non tolleIe, 00que detracto quod exundat, ad Salutarem modum cogere, id vero re neres sine quo languebit acti et vis ac uiuor animi resolvetur . Verba nil a ,0xtollit animos Sque ad audaces ex advorsario suo hausisse Senecam mihi perSua Si quia PSenumquam utilem osso iram autumat cs. I, 9, 1. 1l 8)
tantam quo habo similitudinem eum si igni:
tolico uod asservavit, ut omnis dubitatio absit.
corum do modici assectus ad bella gerenda utilitate opi
28쪽
Noc non Cicor hanc Peripuisiticorum sentsentiam confirmat, qui Tusc. dispp. IV. 43 haec do is scribit: Primum multis verbis iracundiam laudant, cotem fortitudinis osse dicunt . s. 48: illa quidem ex rhetorum pompa ardores animorum cotosque virtutum cs locum insignem ex eius i. cad prior. II. 44. 35 petitum, quem Stupra P. 3 attulimuS. Sed red0amus ad Senecam et VideamuS, quom0do Peripateticorum doctrinam resellat se ua in refutatione tanta ius si cum Cicorone similitudo, ut iacere non Ρ0SSimuS, quin e eodem utrumque sonte linu SisSe credamus. Noc diu norsebimus qui sit orum auctor, Si Galenum revolverimus, qui saepius eadem imagine atque illos usum esse tradit Chrysippum. Nam apud utrumque irati vol tactibus perturbati conleiuntur eum I S, UIpse doclivia securrunt. At tu ut illam intor hos tros laudatam similituditioni porspicius, loco ipso p0stea oculis
subiciam. Nunc vero accuratius Senecae refutationem ei Sequa
Plato cum tros animi acultates di i ai εις SSe docuisset rationalem λογιστι κι , quae esset in capite irascibilem θυιι0ειθῆ ), quae sedem in pectore haberet, Oncupiscibilem ἐ ricti sit τι καν), quam locabat in ventre, his adultatil,us semotas sedes assignavit sc Plat reip. IV,
441 b, Tim. 774 Galen. l. l. p. 294, ChrySipp. rεριφυχῆς apud Galen V, p. 288). Hanc Platonis doctrinam Aristoteles m0do adoptavit ut topic II, 7 p. 13 35. IV, 5 p. 126 8 V, 1 p. 129 10 elleri philos . r.
d anim. III, 9 p. 432 18). Vonon et Chrysippus ero rationem cupiditatem iram in corde oriri docebant, quod Galenus libri l. p. 29 his verbis testatur: μυθυ 70ιν ν τοτις σεξι ς υτε γραφει Scl. o ρυσιππος) μεν0ργ ς
easque coercere volebant, ita ut γει ovi κον SSet uuamdiu ratio superior esset, tamdiu iram et cupiditatem regi
neque excurrere es. Senec. I, 7, 2 sq. . I sq. Qu0dsi vero illa ratione maiores serent, hanc expelli. Quam brem ubi esset ratio, ibi non esse assectu S ub assectu S, biration0m non ess dicebant Ut saepissim ita hac quo-oue in re Panaetius cum Platone iudicabat, assectus alias atquo rationsem se dos habere. s. Tu Sc diSp. I, 80 quas scit partes, in quibus 90gritudine irae libidinesque Servantur i. scit. Panaetius), contra quem haec dicuntur, semotas a mont et disclusa putat . s. Sen. I, 8, 3). Itaque nunquam affectus esse inducend0S, Sed ratione eorum
Drimos impetus reprimend08 cf. Sen. I, 3, . . , Nam modicos asso otus nihil aliud esse, quam mala modica et tam malos ministro quam duce cf. Sen. l. 10 Cic. Tusc. disp. III, 22 Peripatetici. . . . modiocritate. 40 40rturbationum ver morborum 'nimi
mihi non sano probant omne enim malum et Iam me
29쪽
diocre malum est ). Qua tam multis orbis do hac ro80n0ca disputavit inde a c. VII usque ad c XII ad orba
exscriboro nolui, quia vereor ne SuperVacaneum Sit Satis habeo Ciceronis verba, quae cum Seneca consentire iam dixi apponere. Qua de re Senecae praetere quarundam epistolarum loci sunt respiciendi quibuS eandem illam Peripateticorum εrotore θειαν refellere Studet. FLeps 85, 3 8 9. 10 Sq. II 6.
Cicor, in Tusc. disp. libro IV. postquam inde a c. VI, ol usque ad c XVII, . 38 de Stoicorum affectibus Verba fecit auctorem suum secutus hoc de Peripateticis suscipit sorro iudieium β. 38 sub finem et q. : Quocirca
mollis it inervata tutanda is Peripateticorum ratio et oratio, qui perturbari animo nece S Se dicunt Sse, Sed adhibent modum quendam, quem ultra progredi non oportere. 39. cf. Sen. I, 10 4: ita inquit, utilis adsectussest si modicus si . Modum tu adhibes vitio an vitiumn illam is non paror rationi - 40. etenim iiiii erit tandem isto modus 3 43. quid, quod iidem Peripatetici perturbatione i Sta S, qua nos X Stirpanda putam HS non modo naturales esse dicunt sed etiam uti litor a natura datas, quorum talis est oratio Primum multis vorbis ira eundiam laudunt cotem fortitudinis esse dicunt M. Son. III. 3. 1, atqui stat Aristoteles defensor irae it vetat cidam mobis exsecari: calcar ait esse virtutis .) Alia quae rapud Ciceronem sum nonnullis locis Seneca paulo post tractandi conveniunt quaeques sex communi fonte fluxerunt. Suo loco interponam. Nunc illud gravo momentum tractabo, quo terque et Seneca it Cicor, hominum offectibus ierculsum cum eiScomparat, qui declivi via currant no cum velint sustinere se possint. Qua imagine etsi Cicero paullo sortius SuSeSt, quum de Suo Xemplum eius qui de Leucata Se praecis tot adicit tam0n fontum ipsum dissimulare non Otuli. Quis su0rit fons, Galeni verbis dilucide cognoscitur, quae una cum illis nunc exscribam:
Seneca de ira I, 7, 2. Primum lacilius
rocidi s minuive patiuntur. Deinderati ipsa, cui freni traduntur tam diu potenS St, quamdiu diducta ost ab adsocii bus si miscuit ses illis et inqui-naVit. non pote Stcontinere, 'H0S
Cicero TuSc. diSp. IV, 1 Sq. Qui modum igitur vitio quaerit similito tacit, ut si poSSe putet eum, qui se e Leucata praecipitaverit,
bationes amplificata certe pesti- sera sunt. Igitur etiam SuSceptae continuo in magna pestis parte VeΓ-Suntur. Et0nim ipsa Se impollunt, ubi semota ratione discessum St, Ρ- Sa quo sibi imb0cillitas indulget in
30쪽
arbitrium est, nec resistere morarive deiecta potuerunt, sed consilium omne et poenitentiam inrevocabilis praecipitatio abscidit et non licut
mores inpetum. rapiat illum portet ij ad ciuium
agat pondii Silum et vitiorum natura proclivis .
nec reperit locum consistendi. Quam ob rem mihi interest utrum Oderatas perturbationes approbenta moderatam iniustitiam, moderatam ignaViam, Oderatam intemperantiam. Qui enim vitiis modum RΡ-
ponit, partem suscipit Vitiorum. Quod cum ipsum
quia i quia tuae sunt in lubrico incitataque Semel proclivi labuntur Sustinerique nullo
p. 373 q. Cum i 'itur ubi associus Sint ratio esse non p0SSit, optimum os: Annutius putat primo ira irrita monto atque initio obsistere cs. II, 7, 2 8, 1. p. 85 9. 0 II 6 3), uuia prius affectus se sedari non sinerent, quam quod e- ront oxsocuti osson aut aliis assectibus repercusSi ut ira motu inertia ira, timor cupiditate Sen. I, 0, . . ). Notivo vero omittenda esse puto, quae apud Philodemum o Poripateticorum Epicureorumque assectuum ut1-litato disputantur. Nam notum ost Epicurum contra Stoicorum dic γειαν assectu laudasse es Brandis. phil0Soph. histor III p 46hisis tu voluisse actione inStitui el. Di 0 g. Laert. X, 34 c. 9r ὁ λέγουσιν ἐλαι fo, ὁον ' Mu