장음표시 사용
2쪽
De loco Luc. XVI. I-I3. di utamitG. Niedner Pag. 1 Animadversiones criticas ad Lutheri eratonem Nernaculam Vet. πιεα scripsit M. S. Reimarus . . . De infantia Mosis ea osuit G. A. S c humarin . 187Obserυationes in IIoseam edidit F. LV. D. Maurer . . . . . . s Το
4쪽
Mistus, ubi parabolas docuit, Deque in inveniendo et conformando argumento a Veritate, neque in eodem ad rem praesentem Vitaeque usum accommodando a consormatione eius receS-
sit. Hinc interpreti parabolae nobis propositae de
Te, quae gesta esse traditur, separatim et primo Ioco considerandum existimati duriuIue est: Prae- Serum quum ex huius maxime quaestionis dim- , Cultate pIurimus recentiorum interpretum dissen SVS tanquam e largo quodam flante, manaverit.
39 Ob hunc eundem dεbebam haud dubie omne. scribendi consilium ex animo dimittere. Quanquat a enim Vehementer omnes rogo, ne arrogantia inani potius quam discendi studio me ductum suspicentur, recte tameti ego quidem, quoniam, quos duces sequi decuit, ab iis urebi a discessi, vereor, ut, quam invidiam habet viti lacia sacti, eam Duuleiui orationis verecundia et Pudor tollat. by c, o dile
5쪽
Naturam igitur rei gestae, de qua expositum est, principem, ex quo argumenta ducerentur, Io-Cum arbitratuS, Praecipuas uarrationis partes ita
descripsi, ut in inrum quaeratur: qui et qualis fueritis, de quo agitur, quidque ci acciderit; deinde,
quid idem ingenio suo rerumquo suarum Condilioni convenieuter secerit, et quomodo .id ei fue-CeSSerit. Alterum lioc Praedicatum, prius illud Subiectum uarrationis dicere possis.
I. Interpretatio parabolae Usit 8.
A. De Subiecto Parabolae. G. et qualis fuerit is, δε quo agitur.
aQ οἰκονο&ος simpliciter quidem magistratus atque adeo Prae sectus provinciae nunquam dici consueverat. In loco, qui unus solus afferri potuit a GrOSSmanno, viro doctiss. De procuratorct - - Comment tio. Lips. 825. P. II), Esth. 8, 9. Coll. IOS. Arch. II, 6, 12. οἱ oit νονοι esse ridentur Oιγα οφυλακες, qui rem regis in provi uciis pro Curabant. Ios. I. I. c. 5. g. I. rex in episti ad n σατραπας miSSa Se τοις γαζοφιλαξι quoque sa- Paratim scripsisse, atque 3. a. Esra literas regis a Se ad τ. οἰκονομους τοrς του βασιλέως καὶ τους ἐπαρχους α Συρίας perlatas esse dicit. Eosdem illos interpres Esr. 8, 56. τους διοικητας ο βασιλει Vocat et a r. ἐπαρχοις discernit; atque Neheinias 2, 8. practer epistolas ad τ. επάρχους missas uuam
6쪽
ad α φύλακα πι παραδείσου τ. βασιλειoo separatim scriptam rege impetrat. Reges 'aSiatici, quae , . redibant e provinciis, pro privatis habebant; unde qui 1llis εις α γαζαν τ.. βασιλεως Congestis et peς niae eiusdem toti Procurandae Praeerant, tanquam rei domesticae per singulas provincias patenti μικωEsr. 6, 4. 8. 7, 2 O. 2I. 5 Esr. 4, 47-493, mi Dimc puDlico aerario, praesecti, οἱ α βασιλέως ωικονομοι, γαζοφυλακες , al. Vocabantur. Da rebat igitur horum non minus quam T. περὶ T. βασιλέα οἰκονομων Esth. I, 8. Coll. Ies. us, 15. ct Geson ad h. l. 56, 22. al. munus ab ossicio τ. σατραπιυν, ἐπαρχων al.; quibus nonainil us, quandoquidem illud, magis in provinciarum quam regis ipsius rebus administrandis versabatur, illa rum nomina adiungi Solebant. Quae munerum diversitas eo non tollitur, quod regii οἱ oικονουοι
et Cum T. αρρουσιν, επαρχοις al. una enumeratione
Comprehensi, et iisdem his nominibus interdum i
lionoris causa appellati sunt: non vicissim pra secti provinciis dicuntur οικονομοι ' . Ouamquam ne ost quidem interpp. A lex. magna in communi 'tisu dicendi existiniando auctoritas. Quae enim ' reperitur in iis uominum confusio et appellatio' ab Hesyelitus, quibusnam e sontibus, de quonam
tempore singula quaeque quum olἡμεμον in μάρ- ' χο e 'ommemorari et arear, σοῖο eodem hoc nomino vi ari vidisset, haec scripsit: ἴπαρχος ' olaoοικος,4 ν πολέμου Ubi autem V. OIκ. ipsam inter-- Pretatur, haec : OIκονομος ' δ τ. οἶκον
7쪽
nis inconstantia ), ea exorta fuit ex rerum linguarumque pol egrinarum imperitia; quae quuta ad res romanas, paene domesticas et a persicis
3 VMnerunt illi quidem honores diversos graece appellando etiam a se iuvicem distinguere, ideoque, si quando in vocem minus lato patentem inciderant, hac usus dicendi opportunitate usi essis potiusquam potestatem vocis dilatasse censendi sunt: sed neque huiusmodi vocabulis quovis . in Ioco recte usi, neque in latius patentium delectu regulam secuti sunt. CL inter se Εsili. 9, 3. 8, 9. 3, 3. An minem nomi'um mutavit intupros Ulium
. non sat 2 P sermisis est. Neque rectei Gam. doullas. V.' aemper. Primo loco poni dixit: Eath. 9, 3. Dan. 6, 7. 8. coli. 3, 3. Dan. 3, 2. Coll. v. 3. interpres ordinem nomi- nuin, qui in hebri est, primo secutus, deinde ab eo discessit; multo etiam minus cum interprete Esth. in N graeco appellandis consentit. - CL. etiam V. 27. et 6, 7. 8. - IIugg. I, 1. Neb. 5, 18. EST. 6, 18. COB. 7, II. ne intellecta quidem verborum vis et potestas; atque Dan. 3, 2. τύραννοι, Certemon ο&Gὁμοι dicti, licet Esr. 7, 21. IIVnisi sorte interpretem, qui I, 8. rem manifestam hebraice appellaverit, vimω vocis ne intellexisso quidem suspiceris. - Quoniam autem haec ipsa Ozabb. confusio uno tantum in loco Esth. 8, 9)sicut ad Vocc. t eiusdem generis, ita ad nostrum, quod eae plane alio 'genero est, Pertinuit, longe plurimis autem in locis vel o νομοι praesecli rei φ' Tegiae recte dicti sunt, vel Nomen hoc ab euu-ruexatione Fraefectorum provilicus abest, squod
8쪽
babylonicisque haud laariam diVersas, et ad aetatem Lucae Iosephique nihil pertinuerit, Deque consusio ista ad hoc temRus, ad hoc rerum ges
si hi vocabantur in εμοι, in tanta graece appellandi ἁπορω vix fieri potuit , ex hoc intelligitur, casu
vel errore unum quendam intpp. istorum uno illo in Ioco in v. οἰκ. incidisse, itaque ex hoc errorem interpretis quidem cuiusmodi' errores paulo ante enumeravi , neutiquam vero usum dicendi comm Nem Cognosci posse. Non saepius inductus est in errorem interpres, quia cognatio Ceterorum no minum inter se, causa et fons consusionis, ad dia versi generis nomen haud facito valebat; ex quo factum etiam, ut ne V. ἐπιτρ που quidem ab illis inti p. in publicas res translata ait, quod postea sactum. Usus enim est hac voce solus is, qui libr. iv. Maoc. scripsit I 1, i , isque dixit eundem, quem staονομον dici consuevisse vidimus. Itaque quam Ionge abfuerit huius vorab. usus a Publ. Terum tractat ione, ex illius etiam usu iudicari po est. Iino fortasso error ille, quem dixi, in eo ,
tantum cernitur, quod interpres T. οἰκουθμους Primo
loco commemoravit r cf. 3 Esr. 4, 47, qui scriptor ordinem invertit. - Si igitur l,raeter Pxaesectos palatio ii quoque, qui in provinciis rem regis Prom a curabam, oti ονομοι Vocabantur, in τ. autem. Propterea tantum, quod rogis rebux, non quod ipsis provinciis praeessent, et cum do regia re agi , aliundo manifestum erat, habebantur, OX Alexandrinis et Iosepho, auctoritatem horum in loco illo secuto, Praefectum Provinciae Oiκουθμου dici solitum Disse non Tectius colligi videtur, 'qua iii ex Grae- .
9쪽
nus translata est. Hinc maior est Iosephi et cete- rorum, qui de rom. rebus scripSerunt, auctoritas
in cognoscendo aetatis illius usu dicendi, quem,
transtulerunt Vocem in publicas res, iidem hoo ipso Ostenderunt, sua aetate hanc ex translatione ortam Voc. Potestatem non fuisse communi et proprie dicendi usu sancitam. Philo, si tempore eius o&ονομια simpliciter dicta esset πολιτεία, non seri- Psisset :-μὸν o&ος μέγας, πολιτεία δὲ κοινη τα οἰκονομω. - An οἶκος Provincia dicta sit Gam. au), non minus dubito. Ios. Arcti. 15, IO, T. u: ὁ σικος
δευσανίου ipsa ἡ Ζηνοδώρου dici non potuit :nam B. i. a, 6, 3. et Arch. II, II, 4. huius eiusdem Partes a ri μέρεσι τοὐ Z. οἴκου his verbis di Cernuntur: Βατ-αία συν Τραυμιτιδι καὶ Αὐρανιτις σύν τινι μέρει οἴκου του Ζηνοδώρου. Eadem Zην. ἐπαρ- χιας et σου οἴκου eius συσανιου quondam , του μετα- ξὸ Τραχωνος κ. r. Γαλιλαίας, μοιρας non ἐπαρχίας
οὐκ ολίγης Arch. Is, Io, 3 , distinctio B. i. uo, 4. est: hunc .. ogkos, peculium enim fuit, destiticuZen. demum Herodes nactus est. Arch. II, IS, S
νοe. Alia suit rerum Herod. ratio. B. i. 2, 6, 3 enim dicitur quidem, quod reliquerat suis moribundus Herodes, ὁ σῖκος eius, βασι sa: at haec nor fuerat provincia, sed gentis Herodeae pecuΙiun a, ZI, 7. 8 . 'o οἶκος, cuius a Caes. dono aCC Pti δε-εγιο Σαλ η -rδείχθη, ὐπὸ τ. Sex. ἐΘυαρχιοιν ἐτάχθη quidem Arch. 17, xx. 5 , sea noipgo in provinciae formam redactus est. Ne Cyrop. 8, 6, 4. 5: Cyrus accurgie a satraptis κου
10쪽
scit. dissi uiliorem cognitu, Luc. non secutUS PSSevideatur iis fortasse, qui ab hOC scriptore translationem Alexandrinam diu noctuque tractari sΟ- Iitam esse sibi persuaserunti In quaestione de loco, quem ὀ οικονομος apud herum obtinuerit, de re cum iis, qui eum servum hoc tempore suisse negant, consentio, de causis dissentio. Et primum quidem illud moni- , tum est Gsm. sa), servile Supplicium τω o o - - Don metueudum fuisse videri. At vero De que poena civilis: de ,,exilio enim non tradiatum. Ergo Iae civis quidem fuit. Neutrum poenarum genus metuit propterea ; quod eam delationis rationem ab huius parabolae auctoro fingi Dccesse fuit, per quam fieri posset, Ut μετάστασις Sola immineret, Contra Cuius iniuriam acerbi talemque, Si poenae Sive privatim ab laevo, siue piablico a iudicibus infligcrentur, prudentia hominem tueri non poterat. Quam candem delatio
discernit quasdam harum partes, quaso κοὐe satraparimi esse vult, unde tanquani e pecu- Ilo Varr. R. R. I, 2. med. I7. sin. Victum sumaut. Sed quorsum haec φ Hi οἶ οι etiamsi dicerentur provinciae, praesectorum tamen, non praesicientium essent, itaque nec tui horum οἰκου5μοι dici Possent, Eed ipsi οἷ,ιονιι ις, τλ του οἴκου αυτων νεμομένοις lIO- Dii Dibus privatis usuri fortasse essent. Neque vero, qtai suae rei domesticae ditioni vo ampliori Pr,dest, οἰκονοεως vocatur, Neque reX ullus provincium ipsam οἴκου suum appellavit. Q.