Commentationes theologicae ediderunt Ernest. Frid. Carol. Rosenmuller ..., Gottlob Henr. Ludov. Fuldner ... et JOs. Valent. Dominic Maurer ... Tomi primi pars prima Tomi secundi pars altera Tomi secundi pars prima

21쪽

igitur ita rem quandam procurabant, ut non essent . procuratores, muneris ossicio cum domino con iuncti; atque ex his ipsis nonnulli ampliore illa, quam Cic. pro Caec. dixit, potostate non IustruCti, velut pecuniarum, dum res in iudicio agebatur, Curatores, negouatorcs, iique Deo villico nec dis

pensatori praefecti; denique alii in villis degentes et villico, non dispensatori uel urbanae prae secti φ .

sat habitatio procuratorἱ supra ianiram, - et . is tamen villicum observet ex vicino. Att. 14, 16. Iinc pertinet, quia procuratores in una villa Commemorantur , s. villicos s. villicosque a Cic. scriptum egi.

1αὶ omnino praescissa dispensatori procuratorem, ex iis locis non inteliigitur, quos collegit porceli. multo etiam minus e Cic. Rop. 5, 3. et Att. 16, a. de quibus Iocis doctiss. Grossmannua p. I9 ita: ovillicus, inquit, isCic. interprete naturam agri novit, dispensator literas scit Rep. ; Procura- . tor: autem ita gerit, regit, gubernat, ni alitiit a domino expectet. Att. verum priore in Ioco C. de necessitate scientiae ad essiciendi utilitatem

xeserendae dicens non hoc agit, ut universa utriusque muneris natura his verbis comprehendatur, causaeve necessitudinis utriusque inter se exponantur, sed ut, quid scientiae Praecipue ait utroque opus sit, intelligatur. Gubernator et medicus quidem non , pro mutua muneris ossiciiquo ratione inter se conseruntur. AudacIus etiam alter

illorum Iocorum Priori adiunctus esso videtur. Ex quibus Iocis de trium illorum munerum ratione

22쪽

Quoniam, ex quo genere res illius ri Hos πίου, de quo OP. Luc. traditum est, fuerint, non

satis constat, et tama est rom. Dominum cognatio, villici tantum, hominis servilis conditio nis, nomen a Nostro alienum esse apparet. Negotiaiorem hunc dicerem, si ad Domina facienda maxis

me Curani T. υπαρχοντιον pertinuisse,' ex eo, quod χρεωφειλετων mentio iniecta est, manifestum es Set; Procuratorem autem Vel hanc eandem ob

causam init. 6, 1 , vel propterea, quod ὀ o, toti rei τ. πλουσίου Cic. Caec. l. c.), quae prae diis otiam constaret, praeesset; ita tamen, ut, quomodo seri communis dicendi usus, hi non villici aut coloni, 'sed alii fuerint, qui, quae e pracdiis redierant, emissent. Te mere autem dispensatoris nomen interon.) reii ceres: neque enim, quae quidem memoriae pro

inter se existimes, ea communi eorundem commeri, moratione inter se contineantur necesse est. Atque

in ep. ad Att. ne est quidem Atticus enim est ille eiusmodi procuratoris mentio facta, qui Viulico et dispensatori praefuisse videri possit. Nequo dicitur, quantum memini, procurator villicari aut dispensaret Mos entin dispensator suit, mon procurator. Dicitur Att. II, v I eius curatio; quanquam hanc dispensatoris et villici propriam fuisse, ex loco Fam. i I, 21 colligi non debuerit: hic enini coli. ep. uo et Festo de iis agitur, qui agros I gionibus distribuebant. De nominum curatoris et procuratoris in xse tenui quoque usu et commuta

23쪽

dita sunt apud Luc. de muneris illius ratione, cum Romanorum usu dispensatorem dicendi ullo modo pugnant; nequu eX IOSepho, οικονos ον procuratorem pos imum dici cousuevisse, pro

bari potest in Qualis sucrit ὀ οἰκονοtion

elon αυτου. Iu exi Stimanda IlaC causa τ. ci δικiας ab his duobus praecipue cavendum: ne modumet. διασκooπiζειν scire tibi videaris atque adeo in 'hoc ab usu VOCiS recedas, HeVe rem, τ. διασκOD- ωσιν ipsam, Praeter rationes causae propositae iudiceS. Lucas, 16, 15, USUS erat V. διασκορπ.; eundem

que, significationem 3 - εi specie , de prima v.

13) Arion enim, ε Arch. 12, 4, 7. 8. Ser usiuit, ergo non Procurator, et ab omni muneris parte Eroti dispensatori simillimus; disporobat a tem eius potestas a Thaumasti, libertini et Οὐσι Arion εἰς απαντα τα ἐν 'Aλεξανδρε s α, praesecti 18, 6, 6., et Arcti elai 17, 15, a), qui

Ionge diversi rerum geueris, τ. πραγuάν- τ. LP ν, curam susceperat; quos ambo vectissime pro Cura ores dixeris, Iosephus aurem ἐπιτροπους dixit. Quem tenui rei praesectum Matthaeus, 2o, 8, ἐπίτροπον dixit, eum vix dubitaveris appellare dispensatorem: dubitabisne r. οὶκονιμον quod Nomen minus bouorificum habitum fuisse, ex Ios. I. I. et

al. intelligitur t. 14ὶ Quod .d stirpem vocis attinet, compondii lite- , x um eiu modi, quo praeP. ἐς cuni Verbo coRIu

24쪽

Mi. 25, 24. Act. 5, J7; malam in partem Dan. 1 I, 94.; 4, 11. LC. 1, 51. in bonam Ps. 112, 9

altero in loco sibi constitisse, Consentaneum est: non potuit enim secus. MO IUS autem T. διασκορπίσεως, etiamsi hebr. Im ap. Arabes prodigis inpri conveniat, ap. GraecoS nequaquam luxuria sola continetur, Sensus igitur vocabuli nequo

ex verbo addito illi Q ζων ἀσιυτιυς, Cic. de Orat. s. 55. libidines totum patrimonium dissipaverunt ,

neque ex cognita horninis natura CONSPiCuus est.

Si in hoc quoque Luc. sibi Constitisse Putas, Diabit impcdio: τοὐ σκαπτειν autem et T. ἐπαιζειν molestiam multi etiam ex iis detrectant, qui non luxuria rem piofuderunt. At provinciae praesuit ὀ διωσκορπίζων , mauis estus igitur est modus rixit Gsm. 25), exempliun idoneum vix reperiatur; Praesertim quam recentiore inpri aetate durior ille vocum anitia appellaridi modus tam late patuerit et ad ea quoque voco. pertinuerit, a quibus, Ple Tisque, Praeverb. εIc alienum est. Iain antiqui-

σκερβ. al. Huc accedit, quod vis praeverbii illius, apti liis duobus solis, et σκορπίζω inmutare, lari quani καρφος tractareὶ horum duorum Potiss. exitu ipso ita manifesto sigrii sicata est, ut in hos quidem Vim praeverbii agnoscam, initium autem verbi σκ) ad communem cetora innumera VOCC. appellandi causam quam ad praep. ipsam referre malim. dullus veterum ausus fuerit scribexe. quia καλλος ' ράpειν diei solitum

25쪽

διασκορπισεως S tisipavit iste rem p6p rom o hauKendis opibus provinciae. Gsin. 95 - 5O. Potuit, Opinor, διασκόρπισις ita ad provincia Iem rem accommodata videri, ut non tam longa a Lucae I5, 15 ratione hoc v. utendi discede retur: exhaustio provinciae nequaquam unuS, quo praetor rem populi perdere possit, modus est ita, ut ex rei huius perditae mentione necessario in illius recordationem incidas: qui solam Pecuniam publicam, quae ex provincia rediret, Perradiderat, rem populi romani pcrdiderat; διεσκορπισε τά τινος. Sed non videtur hoc verbum Communi vexationem provinciae appellandi usu sancitum fuisse. Quotquot enim loca huius generis a viro doctiss. congesta vidi, ea factam esseram ostendunt, illo nomine appellatam, non item; hinc quot historica assers testimoni rei, tot sunt, ut ita dicam, exegeti ae sententiam mutaudi causae. Quo maior est, Si rem spectas, homsulis et praetoriac direptionis similitudo, hanci posteriorem appellandi apud omnes scriptores V

Hetas, eandemque commemorandi opportu9qas, eo minus, cur ad hocce genus rerum RSuS vOCab. illius, ceteroquin haud infrequens, non pertinue rit, aliam reperio Causam, quam quod eo re pentina viS, non ea iniuria, qua praetor sensim

et pedeteiitim vires provinciae exhauriret, siguis pari consueverat

15 B. i. a, 6, a. V. non tam ad opes quam ad homines reici endum: hos ori imi quib9s eriyi-

26쪽

Πιν δiασκορπισιν ipsam autem dum ex muneris eius, quod in narratione traditur mandatum

fuisse, rationibus existimandam dicebam, at hoc orrore Cavere volui, in quem incidere videtur is, qui, quid sit τὰ nπαρχοντα διασκορπίζειν non quid

τὰ ἐπαρχοντά τινι δια κορπίζειν, quaerendum esso putat, atque Vim et Sententiam eius VOCab., quo

auctor parabolae lacinus appellavit, , singulari hoc facinorum genere seiungit, quoniam in hac

utraque de natura et appellatione facinoris quaestione mentem ab exemplo ad praeceptum trans

tulit, immo adeo totam causam hominis, de quo

tur Tes, noti rem, quae eripitur . diIaperari puto.

Ant. Io, II, 6. Cic. Att. 15, II. cum naVigia dissipato comparatur quidem resp., sed ipsa haeo Non dicitur dissipata; ao scriptor ipse sensum similitudinis explicat: sinthi I, ait, riconsilio, nihil ratione, nihil ordine. Niliit do vexationibus. De Orat. I, 9. Phil. 2, 3 Agrar. I, 2. Post reditum ad Quir. c. 8. Quomodo lactum, ut, quem tam prope a direptionibus provinciarum eodem hoc nomine appellandis abfuisse videmus, nam lioo solum loca illa ostendunt idem hoo non secerit, at recto memini, in Verrinis 2 Essicia a Cic., non usu oblata suisso videtur haec verbi translatio. Sed quid xhetorica figura in narratione 2 quid Cic. in Luca 3

Certe quidem non multo ineptius ex Eccl. 8Cr. testimonia assenes, quaei Voce dissipandi universam perfidiam aliena chmmissa vindicantis comprehensam fuisse docent, velut Concit. chalc. Cail. a. OeConomus episcopo adiungitur, ,,ue res egol. d a.

27쪽

24 illic agitur, conformatam potius Secundum ali quam eorum, ad quOS Praeceptum pertiueat, condatonem rerum, quam delectam arbitratur. Culpa, inquiunt, quam Berus in hominem Conferebat, cernebatur in eo, quod hic re aliena non ut in re vel liberalitatis in egenos probanda causa, vel ita, ut ne iniuriam inserrct cuiquam, tradita par fuit, usus erat. At vero hac cotiditione, ut distribuendis domini bonis is, cui haesi Commi SSa sunt, sibi prospiciat, a nullo lacilo homine privato tradita cuiquam res familiaris est. Verbo quidem nullo significatam esse singula rem illam conditionem, hoc deinceps videbimus; neceSSe autem erat significari eo magis, quo mi nus ex aliis causis praeter accurate desiuitam OMi sesi rationem iudicium fieri potest, et quo longius ista ola ovouἱας conditio tum a communi in hoc rerum humanarum genere usu, tum ab ipsius nostri exempli consormatione discedit. Non usu enim solum de his rebus dicendi in eam adducimur et quasi trahimur cogitationem, ut D sita tissimam rei alienae procurandae conditionem propositam arbitremur; sed prodit etiam τ.

T. κυρίου Commemoratio veram muneris mandatici Usus fortunarum, quem herus fieri voluerit et facere ConsueviSset, Naturam, candemque usui Communi ita consentaneam suisse docet, ut ille si non augeri versura facienda. I c. 19, 1 u), conservari certo sua Dominibus suis exigendis vo lucrit. Neque si eum ita rem suam tu nominibus habuisse dicas, ut certe leniter cum iis, qui

28쪽

nomen suum.expedire Vellent, ageretur, Imius ora ficii vestigium in delatione QSt: διασκοοπίζειν Conservando quidem, minime autem per pietatem.

effundendo oppositum est, imo aliquando Ps. 11u, s) vox illa hoc alterum significat, ut parum absit, quin ὀ Οικ. ὀ διασκορπίζων cum illo

Ioanne Alexandi uo eleemoSynario Contendatur.

Cf. etiam TheophyI. Simo cattae histi Maur. 7, 6. Et quanquam dissert profusio bonorum a libera

litate, solent tamen in Criminando ea maximexitia et Scelera cOD1lcmorari, quae officio homunis contraria sint, Velut h. I. φιλαργυρια, durities. Domini igitur rem cum perdidit dispenSator, διεσκ. T. υπαρχ. αυτου), domino datam fidem

sesellit. Atque Christum idem, quod horum in digne tulisse dixisset, in delectu nominis, quod

homini imponeret, secutum eSSe, ConSentaneum est. Quoniam autem ex divina etiam lege cun . dem res humanas existimasse in parabolis et ad hanc existimationem factorum appellationem a commodasse videmus, haec duo tantum liceat mihi commemorare. Primum utrumque reS exi stimandi modum, eumque a Se invicem mente dissili Ctum, una voce τ. ἀδι κίας comprehendi potuisse Schula. 65, 111, 112, 8 I. et al. inwp. negaverim. Quicunque enim diversas rationes in re quadam Spectari volucrit, is consormabit ad id orationem, usus quadam verborum copia et varietate; ne iis, qui diceutem ipsum audiunt,iangulae unius Vocis significationes, singulis illis ratiouibus aptae, aulino quasi perlustraud e sint.

29쪽

- 26 Deinde singulae etiam, quas positas dixerunt

appellationis του οἰκονοιιου causae nescio an ei rerum generi, ex quo narrationiS argumentum de Iectum est, minus ConVeniant. Ea, quae in ridet

Iegisque divinae oblivione inest, magis in signia sicatam hominum dotque inter se rationem, quam in expositam in parab. mutuam duorum hominum necessitudinem cadit: ὀ πλουσιος est dominus του οἰκονοsιου, non deus. An pietatem τ. δουλου, do quo Luc. 12, 42, ad deum relatam putabis MAnimo rebus huius terrae dedito suit quideri dispensator: sed non potuit 'ioc potiss. nomine reprehendi; ipsa οἰκονoliare in rebus huius

terrae versabatur. Atque adeo debuit Curam ha rum gerere; modo recte gessi Sset. Quorsum it lud unum ex Vitiis τ. υἱῶν τ. αιών. τoursu, de quo in Parab. expositum est, nisi sit tanquam ὁρακri ρ eius, 'Ilii esset ex certo quodam' genero istorum et ab hoo praecipue nomen aCCiperet Minus idoneum et sapientem rei usum ς socii profecto ὁ διασκορπιζωC. Verum ubi in aliena rosit η διασκορπισις, novi quiddam accessit ad cri

men, idque, longe gravius, in locum eius, de

quo praccipiatur, succedit. Ἀδικος autem Don est ὀ διασκορπίσας, quia malo rebus suis pro idit; hed male providit, quia ἄδικος fuit. Atque haec, quam algumenti Parab. natura inductua de causis τ. τ. Οἰκονο ιου ἀδικiας dixi, sententi usui vocis apud Nostros recepto Consentapea e se videtur. δίχα, radiX vocis, ost

30쪽

27tri rei quidquam aut aptum desit, aut alienum

additum sit. Haec rerum naturae aequabilis Conditio in res humanas translata, tanquam natura quaedam imitatio, non tam rerum hominis, quam animi eius dispositio est, ad leges tum a natura rerum deo institutas, tum singulari auctoritate . vel divina vel humana sancitas accommodata Et in sacris quidem scriptoribus nostris quanquam Cum propter rariorem rei, quam tractant, ΟΡ- portunitatem, tum ob piam rerum humanarumeristimationem factum est, ut ad Daturam rei 'nunquam ne IO. 5,So. 7, a 4. quidem: Breucho. CLEur. Heracl. 896 sqq. , ad divinas autem leges multo frequentius quam ad humanas iri δικαιοσύνη refcratur; non desunt tamcn loci, in quibus pietatis iii deuim ratio ab hoC VOCE. genere Secernatur et genus quoddam virtutum vel Vitiorum significo

16 Doct. Grossm. D. 49. contra Schulet. munet, αδιtκεῖν non dici pro quia selioc sit causa, illud pssectus, s itaque αειβειν tantum utrumque ιgenu iComplectatur. Sed V. Prov. 1Ο, 24. Iiab. I 8, 2I. 5. Ios. Ant. Ib, io, 5. Ps. 75, a. 73, 8. Ies. 59, II.

die omnibus in locis ri-του-ἁδικου τος ortum potius quam naturam r. spectare

dicas, illud impedit, quod et hominibus et deopadem Iegu cautum erat. - Neque id, quod S. V. Schulet. ἁδικία, generatim dici censuit, eo refelli Posse Videtur, quod voc. Ade ipsis varii a lactis sori lamne fuerit. Nou censuit hic nominis comm9nione illa naturam factorum, quae vacia edt, .e4. ,