Poemata Ferdinandi lib. baronis de Furstenberg. : Accedunt adoptivorum carminum libri II. Ed. altera..

231쪽

2M ADOPT 1 vo Rura CARΜ IhtuM Hic, ubi vaticinans quondam praesedit Apollo, IFixit A postolicus sidera bina Chorus. Proximaque astrifero fulgent pallatia coelo, Omnis in hoc unum confluit artis opus. Forsitan inde trahet, spectantem cetera, castrum Pontifictim, dubio Marte, reperta salus. Angelus huic nomen, quadram faber arte figuram, Μateriem, Pario marmore, terra dedit. Plurima praetereo non praetereunda videnti: Judicio melior dux eris ipse tuo. Omnia clim tandem Romae spectavaris, uno

Nil poterit Cessio dulcius esse Tibi.

EJUSDEM ELEGI AI E ERECTIS

ALEX AN D RO VII. P. O. M.

SI licet erectis, calamo ductore, columnis Inter Alexandri surgere honoris opes, Ausenium silaeant Borealia munera coetan, Sed manibus sileant excipienda tuis. Judicio, Fernande, tuo, vel ferre repulsis, i Vel semis mereant ora subire Patris.

232쪽

LIEER PRIΜυ s. Dispicis ingenio, quid tanto culmine dignum, Nec priscis sulges Vatibus arte minor. Virtuti conjuncta fides, & candor honestae Mentis, silmmorum dignusinmore virum. Quicquid Alexander divina mente probavit, Judice me, summam laudis habere potest. Cnatulor hanc coeptis pandi selicibus aulam, Qua licet ingenii pandere vela tui. Hic tibi virtutum summus vestigia Princeps Imprimet, obsequio pone terenda pio. Hic pietatis opes cum nobilitatis honore Jungere, praescripti cura laboris erit. Hic quondam tradenda tuispraecepta capesses Teutonibus, prino ducta magisterio. Perge, age, flos nostrae gentis, flos inclyte vatum, Per quod Alexander ducit honoris iter. Qua praeit exemplo, tuto sectaberis. Una Est virtus, per quam gloria digna veniti 1oI

A D.

FERDINANDUM

nasteriensem. DC. LXvM. Ratulor illustri Paderanam in vertice mitram, odque tuo juncta est Urbs Mimigroti Pedo. Nec

233쪽

,o8 AD OPT1vo Ru Μ CAn ut Nuri Nec minus Ausenias, quibus aurem secula reddis In Musas Charites gratulor ire Tuas Principe digna geris, seu te civilis adoret Curia, seu poscant iurasicrata Patrem. sed quod Apollinea cingaris tempora Iaum,

Hoc magno vates Principe magor habes. Carolus imperii decus ingens, nomine Magnus: Saxonico quantus terror in orbe sulti . duce tamen armatas vibrabat dextra sarissas,

Norat & haec blandis stringere verta modis Cumque suis hostem victor prostraverat oris, Intulit & doctis Palladis arma scholis. Nasianeteno celebratur Episcopus ortu, Ter lusit sacili millia dena podo. 'Una Pedum gessit, calamum lunae altera duxit;

Carminis aeterni non peritura manus.

Ni sua Jessides panxisset carmina Rector,

Viveret; at, spreta viveret arte, minor.

Est aliquid sceptrum vibrasse, trucemque Gigantem obtruncase; tamen grandior ad citharam est. rer memorasse juvat Goliathum in crede madentem Si quater auscultes, nausea plena subit: Ast ubi dulce melos vatis polyhymnia ludit . Quo magis hanc audis, hoc mUs illa rapit. . chisadae triplicem caput exomaste Tiaram Novimus, & doctas laurea serta comm. Sed Mimipodiacas facili dum carmine pallas Exprimit, sis cedit Pontificale pedum Rarus erit mitram lector qui curet, honore Par illo est multis, hunc prope solus habre.

Cetera vanescunt. Victuris nulla Camoenis Imminet obscuro nox metuenda specu.

234쪽

L1BER PRIMUs. 2O9Quot regnatores populorum oblivio pressit, Letheisque duces quot tumulantur aquis lQuos olim Asyrio mundus veneratus in ostro Coelituum stupuit civibus ire pares ;Nunc atris sepelit nox ignorata tenebris, Nullaque Pegasei militis ala vehit. Ast cui Bellerophon dociles concedit habenas, Et subit illustrem celsa per astra viam, Hunc feret aeternis super ultima saecula pennis: Immortale decus posteritatis erit. Est Tibi nobilitas Proavum dignissima, Princeps, Nec virtus tanta nobilitate minor. Accessitque Tuis virtutibus insula duplex; Par tamen est multis gloria tanta viris: Ast ubi Phoebeis vectaris in astra quadrigis, Inque coronatis vatibus alta tenes, Suspiceris, rarusque pari contenderit ausu Ire per aethereum, Te comitatus, iteri In magnis hoc selus habes Hemibus. ornat Musa Μitram, Musam Alitra decora Tuam.

IDEM

CELSISSIMUM PRINCIPEM

FERDINANDUM

Episeopum Padobornensem, Monumentorum Hrbornensium sentirem. M. MDC. LXX. V ine vetustatis reparator, Maxime Princeps, Auseniis verenim iscula redde modis.. O Lonea

235쪽

ADOPTIvo Ru Μ CARΜINUM Longa quod annoso triverunt tempora cursu,

Versibus hoc nosti restituisse Tuis.

Fabula Thebanos substruxit carmine muros ;Quod doctis renovas versibus, historia est. Erigitur priscis RoΜANUsAOso ruinis, Ad Fernandeae plectra canora lyrae.

ARΜIN Ius ruisum vincit, stratoque triumphat u IN C T I LI o, quanquam Pallas inermis, Ovat. lA Μ I s II niveo consurgunt marmore FONTES,L u Ρ Ρ IA Romuleis castra revisit aquis. Inclyta BRuCTERI Cis fulget D EL BRuCIA signis, Tollit Enhssu Rcio Mars simulacra solo. BRuNIsn ERGA iterum victricia suscipit arma, Francorumque timet subdita B o C A j ugum. Tollitur hinc priscis arx DEsEN BARGICA saxis: Hinc CuNIGuNDΑTuo P ADERA sonte bibit. Pergit adhuc medicas DR1Au RouΜ sundere lymphaue

Et PYRΜONTANIs Lu GD A superbit aquis. SINT FELDos fulgent CARO LINA TROPAEA per agros: Singit HERisT A LLI gloria prisca novi. Statque E v E L s B u R G u Μ reparata saepius arce: S E N N A ma E sori lcgas cum grege nutrit apes. lso NsRpso Nus bibulos haurit, revomitque liquores, Electro P A D u L u s Principis ora rigat. At S M E C H T A.N A suis contendit vincere lymphis, mula D RIB u R G I plus tamen unda potest. Quid FuRsΥENBERGAE: memorem primordia GFNTI Quae longis retro condecoratur avis lomnia splendescunt, instauranturque caduca, i Squalorem ponunt inveterata suum. iAmphion rapiat sontes, ac moenia plectro: nPlus facis: ad citharam stant rediviva tuam. i

236쪽

LIBER PRIMus. 2It1d, quod erant, mortale fuit; quod carmine reddis, Immortale ferunt hoc Μonumenta decus.

JACOB Us V ALLIUS

FERDINANDUM

Lib.Baronem de Furstenberg, Canonicum P derbornensem & Hildesiensem. Hud Ciceronis, quo poetas omnes ait interse dis miles esse, sed ita tamen, ut neminem sui υelis esse dissimilem; adeoqueparempoene laudem in ds Histribendi nere iis tribuendam esse. Lib. I: de Orat.

C Ic tua Romano celebretur Musii theatro, Nec minus Arctoo nomen ab orbe serat: Ut tibi magnorum laudantur carmina Vatum, Quos vetus, & veteri Roma secunda tulit. Non res, non numeri, non impetus omnibus idem: Omnibus ex merito laus tamen aequa suo est. Pasceri ingeniis,& te non una moratu . Gratia: quisque sua, qua Valet, arte placet. Nos qtioque,nos tecum non causa tangimur una,

Cur aliquod dignum laude putemus opus. O 2

Inter

237쪽

212 ADOPTIvORUM CARMINura Inter tot species quid non Natura decoris, Cum variis terram floribus ornat, habet lHic est aurorae, puri color aeris illic: Hic pallet: nitet hico hic rubet: ille viret. Dissimiles quamvis, nec sit decor omnibus unus; At rapit hic oculos, & rapit ille meos. Lilia me capiunt albo, vaccinia nigro: Quo flos me capiat discolor alter habet.

Frondibus arrectis placet hic, placet ille repandis; Et forma, in dubio est, haec sit, an illa prior.

Hic quia sitave rubet, gratumque exspirat odorem,

Fragrantem digitis subsecuisse velim. Quis violas grata pictas serrugine damnet, Gratior albentis sicubi serma rosae cst ' At minor hortorum est, quam Pindi gloria nostri, . Hic viget ingenio quisque poeta suo. Ille leves elegos, levibus selatia curis, Fortia Maeoniis hic canit arma modis Musa dedit laudes aliis pugilumque, Deumque,

Liberaque impulsa vina referre lyra. Scenam alii secco subeunt, aliove cothurno: Et plausu resonant quaeque theatra suo.

Nunc Troas, Thebaequvlacent, & barbara pellex Nunc sallax servus, dimcilisque pater. Sunt quos blanditiae, sunt quos irata Lycambae, Tinctaque mordaci carmi na selle juvant. Nil non dissimile est: res est liberrima carmen. Non aliter Musae scribere quemque velint.

Quid prius cst illo ' quid & hoc, quid cultius isto '

Confer: erit longae res dirimenda morae. Non, si Pelides aeternum nomen Homero,

Simichidae nullum Daphnis habere dedit.

238쪽

L1BER PRIMUS, Sedibus exactos cantu celebrare tyrannos Non erat ingenii, Lesbi puella, tui. Quid tamen Alcaeo vates celcberrima debet ' Num minus ardoris, num minus artis habet 'Si stat Archilocho pugnax & liber iambus, Quid mirum ' j ustus ceperat arma dolor. Dum celer in pugnas fertur, dum cornua sumit, Deliciis potuit scilicet esse locus. . Deliciis locus aptus erat, ctim Cypris Adonin Flevit, & in questus ingeniosa ruit: Aut inter calices citharam cum carmine movit Vincta celebratis Teia Musa rosis.

Aptabat nervos, ut res & nominii regum Diceret: at nervos attenuabat Amor.

Materies placuit fidibus levioribus apta, Cumque suo Bacchus munere carmen erat. Et modo parvus Amor, matri sua vulnera monstrans Saucius illac mat, seque perisse putat: Et modo dicit apes parv se genus este lacertae, Quae circum flores, & thyma summa volet, inae petat incautos, quae venis fixa relinquat Spicula, quae morsu virus habente necet: Et modo materno monitu non mitius uri Credit, quos arcu laeserit ipse suo. Quis tenues lusus, & laeti pectoris ignes Improbet ' a nobis sit procul is e suror. Sculpserit A iden alius, Lapithasque bimembres, Aut, id Titanas cum movet arma, JOVem. His magnos membrorum artus, his ossa, torosque, His dederit saevis lumina torva minis; Huic ctiam sulmen, semiustaque fulmine monstra, Impetere aggestis montibus ausa Deos.

239쪽

hi ADOPTIVORUM CARMINuM Tu melitis pueri molles, Polyclete, capillos, ZImpubesque genas fingere dcietus eras. Ducebas melius tenoros de marmore vultuS, Ascanii quales, aut Ganymedis erant.

Siquis, ut in vulgo, rudis & sine pectore judex, Siquis, qui de te plura requirat, erit, Desipit, & nescit, victori debita quae sint Praemia, dum primas qualibet arte serat. Quis Zeuxin, nisi mentisinops, dum laudat Apellem, i Arguat, & similem non velit esse sui lPinxerat, & pictis veras simulavcrat uvas, Uraque deceptas picta trahebat aVes. Naturae simularat opus. Quid descit arti l Quis oradus ulterior, quem sequeretur, erat ἰIlle ego lim, cu us frondes laudentur & umbrae, , In tenui quamvis haereat ille labor.

Ille ego sim, cujus vano quae picta rubetat ἴUva mero, captas fallere possit aV . . Certe ego nil magnum cecini: non Musa cothurnosi A lNon ausa est gravibus tangere bella modis; Non mores, Natura, tuos, & semina rerum. 3Angusta est nostris area trita rotis ;Et tamen in seros haec Fui tinbergius annos, - - Quae modo cumque damus, vivere posse putat. .

Si plus, quam par est, tribuit mihi, viderit ipse: γ

Judicii culpam diluat ipse sui.

IDEM

240쪽

ALEXANDRI V II.

CUBICULARIO INTIMO,

Canonico PMerbornensi , Hildsiensi Mona Driens, Hildest Ecclesiae S. Crucis Praeposto. EFfecisti, Illustrissime Furstenbergi, cum Elegiam in

Natalis Rondinini funere a te scriptam legi, ut aliquid eodem argumento scripturus, necesse duxerim mentem alio convertere. Cum enim amantis dolentisque partes omnes a te abselutissime expletas esse animadverterem, vix videbam, quid a me praeterea in hac causa apud te proferri possct, qui mihi lacrymas omnes absumsisse videbaris. Si e prisco funerum & collacrymationum ritu colligendae essent tuae, crystallo, auro, gemmis excipere eas Oporteret, quibus non antiquariorum abaci, sed poetarum scrinia ornarentur. Habebat ille veterum luctus delicias etiam sitias, cum lacrymas un, cum succis odoratis & un-

tuentis Assyriis confundebant: at tuo erga Rondininum Hudio, amore, pietate nihil potest esse suavius. Ut mi-l hi quidem alabaster nullus unguenti plenus cunt Ia-j crymis tuis suavissimh redolentibus conferri posse videa- tur. Γλυκυακρον illud quod in amore , praescrtim cum