De versibus suspectis et interpolatis Iphigeniae Tauricae fabulae Euripidea

61쪽

τυραννίδος tum quin perlaetum σεσωσθαι SenSua0risti σωθῆ ναι evasi 8Se) 110n usurpatum eSSet. QuibuS ex argumentis primum nihili esse apparet; alterum mihi quidem absurdum videtur; nam Argivi, Si Pyladem tam perditumh0minem puta SSent, qui amicum perderet, haud dubie n0n minus facile π0λλ0ὶ γαρ κακοί) Sibi perSuadere p0tuerant, eum pr0br0Sae pr0diti0ni addidisse fugam ignavissimam τῆς

Pylades de e0 temp0re l0quitur, qu0 fama ignaViae nequitiaeque ab ipS0 00mmi SSae per Arg08 et Ph0gidem iam divulgata erit, n0n de e0, qu0 fama illa divulgabitur. Aliam l0ei emendandi rati0nem iniit Erlarditus se

62쪽

perventura.

Versibus 678-682 Pylades ita fere argumentatur. Mali h0mineS ali08 qu0que mal08 putant 0mniaque, quae ab hi S

regiam, haud ign0rent, ill08 id qu0que ViX fugere p0terit, me

63쪽

Wilam0viigius Anal. I. p. 244 Sq.) interp0lati0nem red0lere arbitratur, quia Orestes parrigidium praesente ch0r0 ante 00gniti0nem pr0nuntiare nequeat et sententia valde frigent. Diligenter si hunc l0eum 00nSideramus, c0ueedendum

64쪽

g0ediis ita maxime in hae Iphigenia tractanda haud ita magnam p0SuisSet diligentiam, nusquam tamen Vi0la 880 pr0babilitatem, imm0 p0tius vel nimis ei studuisse, d0eti8simus ille vir Sibi persuaSit, etiam h00 l000 p0etam a legibus Veri Simi

65쪽

733. ὁ τλὶνδε μελλων δελτον εἰς ' ργος φερειν 767. σθμαινε δ' φ χρυ τάσδ' επιστολὰς φερειν προς 'Αρr0ς inVeniantur, quaSi larmulam, quae utramque illarum rerum c0ntinet, Euripides adhibuit, ut id, qu0d graviSSimum eSSet, a Speetat0ribus animadverteretur. Itaque versum 736 n0n Sine e0uSili0 a p0eta Seriptum eSSe partemque e0rum quae m0d0 pr0- nuntiata Sunt repetere putaverim. Cui Sententiae, quand0quidem cauSa repetiti0ui S manifesta eSt, me0 arbitratu n0n 0bStat, qu0d paul0 p08t iterum de iis agitur, ad qu08 epiSt0la perferenda Sit. ReStat, ut de numeris VerSuum quaeramuS. WeckieiniuSet Weilius aequalitatem e0rum inde a V. 734 ineipere putant atque alter quidem pr0pterea, quia EnripideS VerSum 738 quasi larinulam Stich0mythicam uSurparit; alter, qu0d VerSu736 delet0 l0eu8, qu0 agatur de iureiurand0, duaS 00mplegiatur parteS Π0Ven0rum verSuum 73 743 744 - 752). Sed num in lai mula illa, quippe quae in quart0 demum, n0n in

66쪽

animum ad miraeulum praeparaturus Sit, qu0d pr0XimiS Versibus narretur. μ

eala Bettr. p. 252i, quia h00 Ι000 Iphigenia nisi eum Pylade

67쪽

Sanare Studuerunt.

De emendandi igitur c0natibus digendum est. Iphigenia tam saepe interr0gati0nibus peregrini, quem Suarum ipsius rerum d0meStidarum gnariSSimum antea 88. 507 sqq.) 00gn0Verat, interpellata Sine dubi0 Sensit, haudita multum fidei Argis epist0lae habitum iri. Cui qu0 magis credatur, incredibilia Studet pr0bare dicens λθ 0υνεκ κτλ.v88. 783 Sq. Inter h08 trimetr08 et Verba ῆ σοις αραία υρεύτα VS8. 778 Sqq.) tranSiti0nem requirenS Ηeims0ethius Κrit. Stud. p. 61) Scribendum eSSe cenSet

At utcumque versus ille emendatur, in h00 00nexu B0n S0lum minime neceSSariuS, Verum etiam sati S m0leStuS Videtur.

68쪽

Itaque me0 quidem iudici0 Π0n Sine estu8a 3. HermannuS 00niecit, illum vel Sum ad eam pertinuiSSe quaeSti0nem, quam Iphigenia de fratre c0gn08cend0 in8tituit. Deinceps igitur, ut erat pr090Situm, Sententiae p0nderentur e0rum, qui trimetrum ali 0 l000 90nunt. Ubi autem l0eandus sit, h0mines d00ti n0n c0BSentiunt duasque vias ineunt: alius immutatum, alii emendatum eum tranSp0ni debere arbitrantur. Ad Neckieiniu8, quia versu antecedente 78Iὶ Π0nm0d0 ea, quae 0puS Sint , 00ntineantur, verum etiam 0mne exeludatur additamentum, trimetrum 782 integrum ante V. 810 c ill0eat, unde viti0 librarii in falSam paginam aberraverit. Illic enim cum n0Π perSpiduum Sit, qu0 partissula Oυκουν pertineat et quam 0b rem, dum Iphigenia indicium audiat, Orestes de rebuS d0meStiei S l0quatur, requiri cauSam, cur

p0St v. 809ὶ Secum c0ΠSideraverit, quid faetendum Sit, in eam indidere 0pini0Πem, SeSe, quia peregrinuS I 0gatuS aliqu0d ex parte quidem aptum invenire p08Sit re8p0nSum Sed n0n firmum ad pr0bandum, quaerend0 1 0rtasse nihil nisi res quae fide

ex Significati0nibu8 pri0r, quae pleri Sque ViriS d0etis pr0batur,h0e fere habet qu0 00mmendetur. Ulut fieri p0test, Orestes Iphigeniae vult perSuadere, Se Agstmemn0nj8 Vere filium eSSe. Qua de re magna vi m0d0 interr0gatus nihil antiquius habet,

quam ut Statim Signum Se velle in medium pr0ferre reSy0ndeat. Itaque nexus sententiarum hie est: Habes indicium et me iubes audire; igitur te referre 0p0rtet, me audire. Inde repparet, et particulam ουκουν et membrum μανθάνειν δ' εμε

69쪽

tentia distendum sit, qui illum versum immutatum tranSp0Suerunt in alium l0eum. Hariungius, qu0eum Κ000hlyuS et Ziegleru8 Sentiunt, eum recte quidem ante VS. 810 00ll00RVit, Sed Sine iusta cauSa, quamViS haud inepte, ita mutaVit: τάχουκ ερωτῶσ' εἰς τὰ artur' P08t versum 811 autem,

εἰς datur' d p. ad Stich0mythiae rati0nem restituendam p0ni

70쪽

est. Qu0niam autem Sine ulla mutati0ne inter senari0s 809 et 810 c0ll0gatu8 artam e0gitat 0rum g0nSecuti0nem efficit et stich0mytitiam restituit, eum in illum l00um in Serere quam delere malim. D00umenta, quibuS Se Agamemn0ni8 Vere filium esse 0stendere ab Iphigenia iu8SuS est, Orestes in duas partes ita dividit, ut priuS eaS, quaS ab Eleetra audivit, V. 81l, deinde quaS ipSe Vidit, V. 82 l. reS narrandRS Sibi pr090nat. Qu0rum verSuum pri0rem ας i)

'Hλεκτρα Pal , υλεκτρα Laur. : quae res aut ita explicanda est, ut duas lectiones iam in arcthetypo fuisse statuamus, aut ita, hut C dubi- taVerit, essetne Signum in areh. adscriptum iota an sigma, P tota crediderit omiseritque more solito WilamovitZ. anal. p. 32.)