장음표시 사용
21쪽
Πυθαγγελος δε; si in eiusdem sabulae versu 1032. Aeschylus poetas
quos ετταίους esse cenSet cum interrogatione assert
Quae duo exempla postremum allata cum δε particula non omnibus inseratur membris oppositionem nullam exstare satis demonstrant. )Non raro δε particula additur interrogationibus, quibus interrogantis indignatio et ira indicatur; quo in genere in primis frequens apud comicum est formula τί δε Ιtaach. 454. Euripides iratu in Dicaeopolin invehitur his verbis τί δ os πιλας σε υδ εχει πλέκους χρεος Simili modo Eccl. 25. Blepyrus iratus alloquitur Praxagoram τί ' υχὶ βινειταιγννη κανε ιχτρον ibid. 763. ciVem cives τί δ' ovχὶ πειθαρχεῖν με τοῖς νομοισι δει Lys. 371 choru Senum mulierum chorum τί ὁ θ εοις ἐχθρὰ, - δευρ' δωρ χον ἀφίκον; Formula τί δε etiam, ut id statim occasione data ab-SOlVamus, non paucis apud nostrum poetam locis orationi continuandae inserviens addit aliquid et quidem notabile, ita ut et observat aliquid dignum promittat, quod rei pro-pOSitae novam im adserat, δε vocula transitioni inserviat. )
ix is varia doctions versu. Lys. 962. paucis dicamus, eodices exhiboni ποῖος γαρ αν ἡ νέφρος ἀντίσχοι, ποὶ ψυχῆς ποῖοι δ' ορχεις te. pro qua scriptura indorsus eum disjunctivam particulam ante νεφρος vocem nullo modo serri posso recto intellexisset, ποῖος δ αν νέφρος riσχοι, edidit, sed in adn. ad h. l. p. 802. lectionem traditam revocandam ess censet. Mihi quidem indoi si emendatio non satis probatur, nam quid sibi velit M anto αν voculam parum intellego. equo Vero Bergilio, qui ποῖος γαρ νέφρος αν ἀντίσχοι, edidit, plane assentiri Possum, eum prima in νέφρος contra usum producta sit in ea emendatione, quod fieri non posse jam einelaus in vindie Aristophan. l. p. 131 recto affirmavit. quidem maximo sto a partibus einerit, qui ποῖος γἀ is ἄν νέφρος ἀντίσχοι, scripsit, idque eo magis eum in odicibus et e vocas quam lacillimo inter sese ommutari potuisse non dimetis sit intellectu. ela Hoogoveen. l. e. p. 809.
22쪽
Denique id commemoremus, δε particulam multis locis conjunctam reperiri a voculae. De quarum particularum usu cum Wehrius p. 19. susius dixerit, non est, cur longius ea de re disputemus, illud tantum asseram, quod elirius non satis recte explicuit. Ac primum ebrius δε η particulas nisi in versibus trimetris iamb. apud Aristophanem non inveniri salso pronuntiavit, nam etiam in tetrametro iambico
Plut 264. et in anapaestis Lys. 599. leguntur. Neque
Ban. 865 σο δε δω- βουλευε ποιεῖν λεγ Τπυλε. Eccl. 542. κατωπον νερ- 4 δἐ δὴ λακωνικαὶ legerit ehri l. c. δε δή particulis secundum semper in trimetro formari iambum contendenti assentietur. Postremum ne id quidem praeteribimus, δε particulam post τί pronomen interrogativum apud nostrum multis locis omitti, quo fit, ut crebro qui apud tragicos omissa δε Vocula post τί ortus rarissimae reperitvryx hiatus apud comicos legitimus nascatur, de quo nunc occasione data paucis dicamus. ac primum quidem e magno numero locorum, in qitibus hiatus invenitur concluderes licet, inristophanem hiatum post τί pronomen evitare mon studuisse. Multis locis qui facilius excusatur hiatus ante longam syllabam positus legitur et quidem ante οὐ in Av. 172. 969. hesin.
Vesp. 213. ante ἐν Vesp. 183. 1509. Ach. 157. 767. Ban. 39. 438. 1209. Plut 1097. Lys. 350 445. Nub. 786. Av. 859. 1030. 495. in fragm. p. then. IX. p. 80 d. , ante Ἀv. 3. 1568. 1604. Nub. 746. Thesm 892. Lys. 891., ante a Thesm 852. ante εἰ re εἰπας Eccl. 436. hesm. 902. ante ε- Av. 49 225. 998 10 10. 1036 1203. 1529. 1587. hesm. 193. 33 904 1200. Nub. 80 202. 25.1248. q. 109. 123 150. 57. 57. 999. Vesp. 37. 137. 836 844. 1136. Ach. 156 178 ). 189 284 959. 1085. Ran. 40. 181 273 312 653. 657 1220. Pac. 181 268. 281. Quibus omnibus locis τι in thesi, sequens syllaba longa in argi collocata leguntur idque semper in trimetro exceptis his locis
Immerito hoc loco C. F. Hermannus, quem Secutu est Meinehius hiatum sustulit, ita ut scriberet τί δε pro τλουν, nam hic ut Ach. 359 τίχον per synlaesin dictum est. Neque Vero SSentior G. Hermanno, qui μοι eiecit, de qua re in tertio huius dissertationis capite sugius dicemus. Tredecim exstant exempla, in quibus τί pronomen Sequitur syllaba brevis, qua re fit, ut quem nunquam admiserunt tragici hiatus oriatur. Quo certius de hac re constet, ipsos asseram Aristophanis locos. b. 21. φερ' ἴδω, τί ὀφείλω δωδεκα μνας Πασί g. ibid. 18b τί θαυμασας; , σοι δοκουσιν εἰκεται; ibid. 798 αλλ' υκ Θελει ae μανθανειν. τί εγω πάθω Ran. 438. Ach. 284. ib d. 359. Nub. 87.
do dubia lections se. Κωkium si quas nos paulo post domodo in interrogationibus agentes disseremus.
23쪽
Thesin. 707. ἄν ουν εἴποι προς ταντά τις, τε . . .
Av. 172. Ep. τί ἄν ουν ποιoθεεν; Pisin. Οἰκίσατε μίαν ποιν. pro quo Aldina et Iuntina II habent τί v ποιωμεν quod salso receperunt Meinehius et ockius: lectionem odicibus exhibitam servandam esse postea de modo disputantes
His locis addi possunt Nub. 22. o δωδεκα μνῶς Πασί δ', τί χρεώιιην; Ach. 540. ερεῖ τις, ου χρην ἀλλὰ τί ἐχρῆν εἴπατε. Sed redeat oratio unde digressa est. De δε particula
cum satis dixisse mihi videar, nune On8ideremus, quem δη particulae in interrogationibus usum ristophanes tribuat, ac primum quidem quatenus traiectionem, quae Oeatur, adhibeat inquiramus. Qua non raro comicus Sus St,
nam multi inveniuntur loci, in quibus δή particula vocabulo interrogationi inserendae constituto praemittitur, semper sered Voce praecedente, velut an 865. v. 67. Plut 264. Eccl. 542. Nub. 1178. Uno loco Eccl. 604. κατὰ δη τί; particula xi inter praepositionem κατά et et pronomen, id quod testibus grammaticis fieri potest, ' interposita est. DuO XStant versus, Eces. 701. et Nub. 1192. in quibus δή Vocula traiecta est coniunctione τα antecedente, idque eo
magis mirum est, quod ἴνα τί crebro usu ita nonnunquam in unum confluere, ut sub uno Scribatur accentu, ante demonStravimus. )Iam ad δή particulae in interrogationibus usum ut
aggrediamur, Omnibus, in quibus legitur, locis accuratius perspectis id affirmamus, pauca admodum inveniri, quae aut propria Aristophanis aut omnino minus usitata sunt. Ac
primum quidem notandum est, id quod iam elirius recto observavit, in interrogationibus obliquis, quas dicunt, δὴ vocem apud Aristophanem non legi, si licet exempla, quae leguntur Av. 67 oδ δε δὴ τίς ε m ορνις; iv ἐρεῖς;
Pac 225. εἰπε μοι, ημῆς δε δη τί δραν παρασκευάζεται in rectarum interrogationum numerum referre, de qua re in huius dissertationis principio satis diximus. Tum in uni- VerSum tenendum est, apud comicum x particulam in interrogationibus primam suam vim non XutSSe neque multum a primaria notione abhorrere, quamquam non paucis locis
primaria potestas facile intellegi non potest. Ita multis locis obvia sunt τί δή πῶς δή uno loco Vesp. 665. ποῖ δή, quibus in formulis a particulae inest vis adhortandi, ut reddi possit quaeso tandem. Pro τί δή formula paucis locis vox a semper in vergus fine posita legitur, Eq. 126. 731. cc 796. 1086. Pac. 27. Ran. 1473. in fragm. apud Athen. IX. p. 372. b., cui voculae per iterationem additur Mur formula Vesp. 1155. Thesm. 84. Pac. 1018., pro qua in lut. 136. Chromylo interroganti
scriptura τιὴ τί δή recentes editores ex cod. MV. et Venet.
24쪽
receperunt in ub. 755. Quod num recte secerint, cum
Socrates hoc loco per interrogationem rectam, quae dicitur, loquatur, Passo ius in leX. ling. Graec. p. 1889. mea quidem sententia immerito dubitat. Equidem lectionem oriri τί δη in optimo codice RaV. traditam, quamquam nullo, ut supra demon8trarimus, Oe Aristophanes, quibus interrogationes obliquae proseruntur vocabulis in interrogationibus rectisuctus St, cum apud comicum oriri semper nihil aliud valeat atque latinum quod', vel ut nostra lingua dicamus da88μ, ἡκeilμ, hoc loco recipiendam esse puto, idque e magis, quod paulo insta in versu 784. orix ri in interrogatione recta omnes libri tradunt. In fragmento ex Horis apud Athen. IX. p. 372 d. nobis occurrit τινὶ N, quod Viti non carere recte G. Hermannus ad Nub. 755. censet. )Sequitur ut paucis commemoremus, a particulam vim
habere increpantis et aegre serentis in Eq. 1224. Pac. 841.1476. Lys. 987. hesm. 889, ubi δε est lectio codicum, quam enueius recte emendavit in δή mirantis aut concitato animo interrogantis Nub. 148. 664 673 1073. an.
1162. Eccl. 604. 791 858. Lys. 48. 371 574. Ach. 10. Denique de iis locis disserendum est, ubi δή particula
cum aliis particuli in interrogationibus coniuncta legitur. De qua re cum Wehrius p. 6. multum egerit, equidem satis habeo id quod ehrius non attulit, commemorare, δή Vocem uno loco Pac. 28. cum rim particula ab eadem radice ducta sociatam inveniri, uno loco cum metε, Lys.
48. Mνα δη τοπον θ; quod nostra lingua dicas Wi denneigenuic in alter eliΤ Octo locis semper o particula
negativa praecedente cum που oeula coniuncta St, quae
plerumque tam arte ad δή particulam se inclinat, ut utraque particula in unam conssuat vocem δήπου, significans hvidelicet*, nimirum .
Postremum id asperamus, non paucis locis interrogationes formulis are δή φερείη proferri, de qua re in altero capite
sustus dicemus. Sed satis mihi multa verba de δη particula secisse Videor, sequuntur nune particulae δῆ- δαι, μεντοι de quibus cum Wohrius sustus diputaverit, longum est idem repetere. Accedamus ad γάρ particulam, quae, ut Supra secimus, quid in ollocatione habeat memorabile primum videamus. Itaque ut ab interrogationibus per vocabulum interrogativum prolatis exordiamur, quamquam in multis huiuscemodi interrogationibus a vocula legitur, tamen quinque tantum loci,
Eq. 353. Plut 130. 35. 786. 23. traiectionem, quae
vocatur, habent, quibus omnibus γάρ particula τις pronomini praecedit. Cuius traiectionis causam si quaeris, omnibus illis locis accuratius perspectis et pronomen, ut maiore dicatur vi ad sententiae nem collocatum SS COMOSces. Nub. 1179. ut id addamus, veteres editiones cum γάρ particulae traiectione legunt ετη γάρ - καὶ νέα τὰ ημερα;
Cod. MV a prima manu τῆς ἐμερας; praebet. Recte Vero recentes editores Scripserunt νη γάρ - καὶ νεα, ημιερα
nam cum in Versu sequenti Strepsiades Phidippidi filio interroganti responso non dato orationem suam continuet, hidippidem difficile est cogitatu interrogasse τη γάρ cru καὶ τε τις suχα immo vero patris Verba valde admiratus filius exclamat: νη γάρ - καὶ νεα ις ιιερα; estne enim dies aliquis vetus et novus 3 Quod cum Bergrius recte intellexisset, non male quidem coniecit Phid. νη γάρ -
και νεα τίς Str. ημερα - εἰ ην γεΘησειν M. quae tamen coniectura non satis mihi comprobatur, quia nulla est ratio ημερα Vocem, quae quam optime cum τίς pronomine indefinito coniungitur, a voce τίς disiungendi inque trepsiadis responsi initio collocandi. Quibus allatis de γάρ particulae positione pauca habeo, quae addam. Non secundo, sed tertio loco, si eximis quod
25쪽
casum collocari nullo modo potuit, et ac 222. ἀλλὰ nor
γαρ οἴχεται et ch. 594. ἀλλὰ τίς γὰρ εἰ et Lys. 463. ἀλλὰ
τί γὰρ Hon quia ἀλλὰ particula in sententia principio collocari solita est, γάρ vocula posita est ch. 1211. Eces. 767. et quidem his duobus locis post substantivum cum articulo praepositivo coniunctum, Eccl. 377 ῆδη λελυται γάρ; sc ἐκκλησία), V. 1051. καὶ το γὰρ Actat 'cin quo
fit, ut λέλυται et cm maiore cum vi et graritate proMuntientur; quarto loco, V. 1386. in sententiae fine Lys. 489. Iam ad γάρ particulae usum transeuntes ut res omnibus notissimas omittamus, ea tantum commemorabimus, quae extra viam tritissimam posita sunt. Ac primum id affirmamus, γάρ Vocis Vim causativam nam', enim', aut conclusivam,igitur' omnibus apud Aristophanem locis perspici posse. )Quae Vis non raro minus per8picua est, quamquam Omnibus illis locis de vera particulae vi dubium Sse non pote8t. Quos omnes locos enumerare resque Xplicare cum longum
sit, nonnullos liceat mihi afferre, de quibus maximi critici Varie egerunt legimus Nub. 191. ' τί γὰρ οἶδε δρῶσιν οἱ σφοδρ' ἐγκεκυφοτες; ibid. 200. reo των Θεων, τί ra τάδ' ἐστίν; εἰπέ μοι. ibid. 218 φερε τίς γὰρ vis ovπὶ τῆς κρειιάθρας ἀνήρ; quibus locis nec praecedit quidquam nec sequitur, quod essiciat, ut γάρ particula suam significationem servet, quam ob rem Brunchius γάρ voculam hic locum habere negans in Versu 191. edidit τί δ' ἄρ' ἴδε δρωσιν Quod ut refutet G. Hermannus ad Viger. p. 300. in omni', inquit, hinterrogatione locus Stparticulae γάρ, quia intelligitur semper nescio vel die mihi vel simile quid. Unde et Latini quisnam vel nam quia et Germani denn dicunt Quam rem accuratius
in ela. Hariungium, qui in vol. I. p. 478. non Pauca exempla XAristophane affert.
' ela de hae disputationemanditum in Tura H. p. 388 seqq.
susiusque in ub. d. ad h. l. perAeeutus est, exponens inversu I92. τί ra οἶδε δρωσιν; 88 Stupentis novo aliorum discipulorum adspectu, rationemque reddentis quare eos miretur. Similiter dictum esse censet quod legitur in versibus 200 et 18. Quae omnia tantum abest, ut plane mihi comprobentur, ut 8Sentiar, quocum consentit ruegerus in
arto 69 14 8. et Ochius ad h. l. lolgio, qui ad Dev. p. 249. in illis locis nihil ante rue particulam missum esse,
aut omitti potuisse iudicat Graecosque vocula γάρ etiam uti solito esse, ubi per se minime videretur res ad aliam rem spectare de exemplis nostris multum disputans demonstravit. Sed satis de hac re de ceteris usus generibus nune pauca dicamus. Ex iis, quae propria interrogationi sunt, vocabulis τίς, πῶς, ποῖος, ποῖ που apud comicum additur γάρ Vocula, ut intensiva interrogandi vis perhibeatur. Cuius generis exempla enumerare mitto, unum tantum assero locum, qui est Ran. 1189. quique suam postulat Xplicationem. Eurip. ειτ' ἐγένεe aucti ἀθ Mumm βροτων. Aeschyl. μὰ τον P ου δῆτ' o μἐν v ἐπανσατο. πῶς γάρ; τε δὴ πρωτον μεν αυτον γενομενον. formula πῶς γάρ absolute posita significat quomodo enim γ', , quo enim pacto Τη i. e. nullo modo', supplendum est πως γὰρ ἄν πανσαιτο ἰFormula τί γάρ; quae est locuti elliptica ab aliis
scriptoribus usurpata ut aut interrogationis signum fiat, significans nonne vel nunquid aut ad novam aliquam rem transitio, apud comicum omnino, nisi fallor, non reperitur, nam quae legitur Ran. 1472. in versus fine ni γὰρ υ; sormula, ubi ex praecedentibus κρινα νικῶν πυλον Subaudiendum est mi γὰρ on ἄν κρίναιμι huc reserenda non est. Restat, ut de γάρ particula on negandi Voculae postposita paucis disseramus. ου γάρ saepe apud Aristophanem Vehementius aut cum emphasi quadam interrogat et quidem
Ach. 827. an. 25. v. 11. 1402. 1525. 1606. Plut 29. si1. cum indignatione riuadam . ita tamen, ut ex inter
26쪽
rogatione amrmatio inseratur, Eq. 392. Vesp. 82. 36.1290. Ach. 76. Plut 856 cum ironia profertur Eq. 200. Duo denique exstant exempla, col. 765. et Pac. 70. ubio γάρ, formula in enuntiationis initio et separatim posita per sese interrogationem profert, qua alterius assensus quasi elicitur, quod nos vocibus nichtoahry pronuntiamus. )Quae de γάρ particulae in interrogationibus usu disputata
volebamus cum ad finem perducta sint, proXimum est, ut de of vocula paucis disseramus. De cuius particulae collocatione, ut echac re exordiamur, pauca habeo, quae asseram. on particula vocabula interrogativa proxime equitur, quod paucis tantum locis negligitur et quidem, Si μἐν v formulam exemeris et quod legitur V. 127. ποιαν ον ουν Pac. 74. λς τις υν, ubi pronomen indefinitum quam artissime cummis Pronomine coniungitur, αν. Vocula interposita est in
Thegm. 22. ibid. 707. q. 17. Vesp. 348. Plut 335. Eccl. 363. Lys. 93, et io voce intermissa Vesp. 29 l. res tantum loci reperiuntur, qui traiectionem, quae Vocatur, habent. Nub. 202 Ran. 1064 1422 Deniquo asserendi Sunt loci Av. 1405 βουλε διδάσκειν καὶ me ηι ιν ιν μετων; ubi υτ metri causa post uita pronomen positum legitur, et Plut 848. καὶ an ἀναθή ν φερες ουν ubi ou in sententiae fine collocatum os ea de causa, quod εφερες Verbum, quocum ουν coniungendum est, metri gratia in sententiae initio collocari non potuit. Sed ne longus simi positione explicanda ad particulae Sum accedamus. Qui cum in interrogationibus et in aliis enuntiatis parum disserat, ita ut primaria particulae potestas ubique satis
perspicua sit, ne ea, quae Vulgo nota Sunt, repetamus, non St, cur susius ea de re disputemus pauca attulisse Satis erit. τί v particulas non raro coniunctas, ut hiatus existat, in-
veniri iam antea de hiatu agentes exposuimus. τλουν per ellipsin dictum ter apud comicum adhibetur, qua formula is qui interrogat alterius animam ad eam, quae equitur, quaestionem Vocat. Loo sunt Theam. 208. Lys 861.
Plut 94. Tribus locis Nub. 1086. an. 556. ibid. 1422.
μν ον formula legitur, de qua quidsehrius p. 19. disseruerit videas velim. De μῶν particula haud dubie ex μή et on vocibus nata paulo po8 de v adverbio negativo interrogationem proferente agentes disputabimus. Restat, ut de ποτε particula pauca dicamus. Et cum de collocatione nihil habeam, quod commemorem, statim ad usum qualis sit aggrediamur. Ac primum quidem, qui legitur
cum obliqua interrogatio habenda non sit, apud comicum nonnisi in rectis interrogationibus ora particulam legi notandum est. Ut Ver ad ποτε ocis usum transeamus, in universum dico, nullum inveniri locum, qui ab aliorum scriptorum usu tam multum abhorreat, ut longius de eo disputari hoc loco opus sit. Plerumque ora interrogantis animum quam celerrime responsum accipiendi exprimit, quare locutioni nova quaedam emphasis additur. Ad dubitantis sollicitudinem efferendam dictum est Vesp. 143. 203. 273.1000. Av. 374 606 1652. hesm. 1. Nub. 346 874. q. 17.97 1240. ch. 423. an. 125 1. Pac. 62 68. Lys. 476; cum perconetantis admiratione pronuntiatur u 280 291.1207. A. 187. Eccl. 11. 877. Pac. 1231. Lys. 48. 258.
Sed satis de a re transeamus ad alteram, quam nobis proposuimus, artem, quae, ut supra commemorarimus, interrogationes per particulas interrogativas prolatas complectitur.
27쪽
De interrogationibus, quae per particulas interrogativas
inducuntur. Incipiunt enim interrogationes etiam a particulis interrogativis, quas nunc deinceps tractabimus Ordiamur de particula. De qua cum M. Hermannus In praes ad Soph. Oed Col. p. XVII. seqq. et lolgius ad evar. p. 183. longius sustusque egerint et dere omnia ex Aristophane
exempla attulerint, longum videatur hoc loco idem retractare. Sed ne quis rem graviorem, praesertim cum illi viri valde varies des eadem re senserint, me tacitum praetermisiSSedicat, totam rem, quod ad Aristophanem pertineat, accurate inquirere constitui. Ac primum quidem quid ea Vocula in collocatione labeat Memorabile videamus apud ceteros scriptores ita apud comicum nostrum longe plurimis locis ab ea particula oratio incipit pauca tantum exstant exempla, ibi Ἀρα vox aliis quibusdam vocibus postposita est aut propter rhetoricam aliquam rationem, ita ut Verba antecedentia magis pronuntientur, aut quod αρα magis ad singulares enuntiationis verbum spectat Priori generis exempla inveni haec. Vesp. 233. ω Στρυμοδωρε Κονθυλευ, βελτι- -δικαστῶν,
Pac. 372. υτ αρά με - - ἀναγκη 'cre ἀποθανειν; Thesm 1 2 εο χελιδων ae ποτε φαινήσεται; quibus addam
αρ' αἰσθάνει - κατάγελων των πρεσβεων; alterius generis
Similiter ea particula tribus locis ad singulare quoddam enuntiati verbum collocata est, ubi interrogatio alio quodam modo inducta est. Av. 89 Euelp. σὐ δε rix κορώνην ov ἀφῆκας καταπιοών; Pisth. μὰ P v εγωγε E. 'o γάρ cre;
E. v αρ' ἀφῆκας cor , δεος ἀνδρεῖος εἰ Vesp. 893. τίς αρ' ὁ γευγων ovmς; o so ἁλωσεται. quod G. Hermannua l. c. p. XVII. hoc esse statuit M φευγων; ae' vmς Concedendum quidem est, hunc Versum si solum legimus ita explicari posse; sed Si eorum quoque, qui praecedunt, Versuum rationem habemus, apparet Philocleontem non interrogasse: τίς ὁ φευγων ae ovmς quisnam est reus an hicce sed τίς ae o φευγων ovmς quisnam est iste reus )Tum Aristophanem nullo unquam loco duas interrogationes in unam contraxisSe iam antea ostendimus. Denique ab
illa explicatione nos prohibet tertius huius generis locus, qui est Pae 1240. τί δ' ea τῆ σάλπιγγι 4δε χρησομαι, ῆν πριάμην δραχμων ποθ' εξήκοντ εγώ;
quem versum G. Hermannu l. e. p. XIX. negan αρα pro a Voce a poetis usurpatum Sse, ubi neque interrogationi neque exclamationi locus est, exclamatoriam interrogationem habet, paulo ante exponens, interrogationis atque exclamationis coniunctionem atque amnitatem esse, ut exclamatio
sero nihil nisi interrogandi quaedam sorma esse Videatur, recteque addidit, sine exclamatione hoc loco τί δ' ea bcendum fuisse. Cui opinioni quae adversantur non pauca exempla Hermannus optimis libris invitis aliter constituendae8Se ceu8et coniecturisque per se optimis, quas hoc loco asserre nolo' in suum usum commutavit, qua in re omnibus
3 minorius non male scripsit Philoe τίς de ὁ φευγων; debet. υτος. h. δων ἁλώσεται. vid. lolatum l. e. qui nonnullas eoniecturas recto repudiavit.
28쪽
locis perspectis, ubi ae extra interrogationem ab Aristophane adhibita est, ei assentiri nullo modo possum. Neque ero adstipulor Κloiso, qui ad Devar. p. 185. ut relatet Hermannum longiore disputatione agens, quid inter8it, utrum dicas τις αρα an
τίς αρα - οὐκ ae an ovcaea ut ostendat Studet, mea autem sententia in levioribus versatur. Immo ero acto
cum Ellendi Lex. Sophocl. p 217 et artung. I. p. 455, qui
ἄρα particulam versus lege nonnunquam Pro ea Voce pOSItam neque usu neque significatione ab αρα vocula disserre docent. Quod quo acilius intellegatur, asseram exempla e Aristophane petita, ubi ae extra interrogationem et quidem uno loco excepto, Vesp. 460. χρ utελλομεἴ ποθ' Hιὰς ποσοβήσειν τῶ χρον P. aliis quibusdam verbis postpositum legimus. Phil. 579. - Λία φησεις ρ' v ορθως διαγιγνώσκειν
ibid. 1688. ἐς καιρον αρα κατεκοπησαν Ουτοιὶ ἐς τους γάμους.
' estim Hermann ad Viger. p. 20. L hune voreum Mei hin eum intorrogatione edidit.
Qua digressione acta de ea particulae colicatione agentes iam usum vocis tetigimus, de quo nunc pauca addamus. Ac primum notandum est, ae particulam in interrogatione obliqua, quae dicitur, a comico adhibitam non esse. Non desunt, qui e Voculam nonnunquam eadem significationeae μ' o formula, i. e. nonne a Graecis usurpatam esse
censeant. Quod verum esse R. uehnerus ad Xen. Mem. H. 6. 1 negans, significat quidem Sc aevi, inquit, sed itationem, unde fit, ut plerumque negative usurpetur et vim Latini num habere videatur, sed Attica urbanitas utitur hac particula etiam in interrogationibus minime dubiis,
h. e. ubi is, qui interrogat, certo scit, alterum respon8ionem amrmaturum esse unde fit, ut, ubi ea pro ae o dictum videatur, orationi saepe color quidam ironiae admisceatur. Interrogationes non paucas apud Aristophanem per ae pari,culam prolata si consideramus, facile intellegimus multas earum esse exclamatorias, ita ut is, qui interrogat, responsum non XSpectans Orationem Suam continuet, qua e re satis perSpicuum est, e vocem tantum interrogationi instituendae inservire Non raro etiam haec particula adhibita est ita ut latine reddendum sit num', ubi interrogans reSponSum exspectat negans id, de quo interrogaverat. Unus tantum locus exstat, qui eximendus est, V. 797. Chorus postquam
Ουδεν ἐστ' ἄμεινον ovδ' Iδιον et φυσαι πτερα. v. 797. interrogat.
ῖρεθη φυλαρχος, εἶθ' Ἀπαρχος, εἰτ' M. quod vertendum est nonne igitur alatum esse quantivis est pretii Τ Id eo magis mirum esse videtur, quod comicus in
29쪽
omnibus eiusmodi interrogationibus o particulam negativam addidit, velut Plut 886. ae' τ νβρις αντ' ἐμὶ πολλης Vesp. 575. ae o μεγάλη τουτ in ἀρχη και του πλουτον
Neque tamen Muidquam nostro doco, quamquam o particula tutationes facillima inseri potest, mutandum FSt. In omnibus quidem, quae Heindorsus et Stailbaumius i. c. attulerunt exemplis te on loco ae o dictum est, sed quae G. Hermannus addidit ad Sophocl. Antigon. 628. Xenoph. Cyrop. VII. 40. πιρα, Ἀφη, ' ἄνδρες, τῶν λκαιρος διαλυθῆτα nonne nunc tempus est discedendi3 et ad Viger. p. 82l ex Eurip. Alc. 341. ρά μοι μένειν πάρα;
et v. 771 ae τοτ ξενον - μυγῶ δικαίως εν κακοῖς ἀφιγμενον; ubi amrmana responsum sequi debet, optime nostro loco congruunt, cum his quoque locis e pro ae o usurpatum esse liqueat. Sed ne nimis diu in ea particula explicanda morer, breviter tantum asseram, ea voci alias particulas adiungi,
velut ae γε particulae leguntur Plut 546. Nub. 465. Vesp. 1337. v. 668 1221. alia voce interiecta disiunctae Vesp. 4. Pac. 113. v. 307. ea δῆτα inveniuntur q. 322. Vesp. 463. ρά ποτε Vesp. 460. hesm. 1, ubi codices αραποτε exhibent POStremum paucis tantum commemoro, Fritetschium in
Thesin. 260. ex cod. Aug. 44ρμοσε μοι et e cod. MV. ηρ ἡρμοση μοι edidisse e de Ioσει μοι pro quo alii editores recte scripserunt αρ' ἁρμοσε ι - quod paulo iusta in v. 260. in eadem formula iidem codices praebent, quod etiam Fritetschius hoc loco recepit. In Pac. 113. Dindorfius e scholiasta Venet. ἐρ' pro ae scripsit, quod idem ritetschius
in hesm edit. p. s. probat, cum censeat, librario Sine dubio ei aliquoties sus cisse, cum ipsi te inVenissent.
sequitur particula, quae, si magnum numerum locorum, quos Essenditus in lex Sophocl. ex Sophocle collegit, respicis, admodum raro a comico in interrogationibus usurpata est, nam sexies tantum cum interrogatione dicta legitur. De collocatione nihil est dicendum, nisi ab vocula interrogatione incipere, cuius rei exceptionem non laciunt duo
loci, Ach. 49. et Pac. 114. ubi vocativi Λικαιοπoti et co πάτερ, ω πάτερ praecedunt, nam his quoque duobus locis particula in enuntiati initio posita est. De usu particulae
e parV exemplorum numero nihil concludere audeo, attamen quid suspicor sacere non possum, quin Xponam. quidem Aristophani particulam in interrogationibus non placuiSSeputo, cum in permultis versibus, ubi CVoculae locus suisset, eam repudiaverit. Quae causa est, cur mihi obrae coniectura . ub. 483. quam einelaus in conteXtum recepit, minime probetur Codices exhibent: Str. τί δε τειχομαχεῖν μοι διανοεῖ προς των Θεων; Socr. ον ἀλλὰ βραχε σου πυθεσθαι βουλομαι, εἰ μνημονικος εἶ. quod obraeus commutavit in ονκ, ἀλλὰ βραχε σου πυθεσθαι βουλομαι, η μνημονικος ει qua in re vir ille doctus cum neque comicus OSter neque quisquam scriptorum Graecorum testibus grammaticis hanc nostram particulam in interrogationibus obliquis usurpaverit, pro commate post βουλομαι punctum ponere cogebatur, quo fit, ut interrogatio, quam hoc in enunciat neX a Verbor θέσθαι pendere exspectamus, per Se Solam proferatur. Hoc loco cum iam εἰ particulam in interrogatione tetigerimus, non alienum esse videtin inquirere, interrogationesne rectae, quae Vocantur, per εἰ particulam apud poetam nostrum inducantur. Quo de usu qui disseruerunt viri doctissimi quid varie senserint vide euar. p. 69. lotZ ad DeVar.
30쪽
Matthiae in gramm g 526. p. 1214. d. I. uehner in gramm. II. . p. 1033 adn. 24. et ad ea Mem. . . . Equidem pro vero statuo, apud Aristophanem nullum inveniri
exemplum, in quo interrogati recta per εἰ Vocem proferatur. Proximae sunt εἶτα et πει particulae. De quarum
collocatione memorabile nihil habeo, quod dicam; nam ubique ut apud ceteros scriptores ita apud comicum nostrum in sententiae initio positae sunt. Cuius rei exceptionem si quis habet Versum, qui Si
ἀνδρῶν ἁπάντων, εἶτ' ἐπια Πλουτος ων;
et Ach. 1023. io τριςκακοδαιμιον, εἶτα λευκον ἀμπιχεις id tantum monemus, etiam aliis particulis, a quibus interrogatione. incipere solent, Vocativum nonnunquam apud comicum praecedere. Huc reserenda non sunt exempla, in quibus εἰ a post participium aliquod collocatum abundare videtur. Iam particularum usum, qualis sit apud Aristophanem, ut consideremus, id primum in universum disputamus, comicum multo crebrius quam plerosque alios scriptores interrogationes per ιτα et επειτα voces protulisse. Quod nullius esse momenti. immo vero casu potius actum esse. facile non crediderim; nam si quis accuratius multos apud Aristophanem loco inquisiverit, facile inveniet, poetam Ostrum interrogationes. quibus maxima vehementia vel indignatio movenda est, libenter per εἶτα et πειτα Voces exprimere, qua in constructione εἶτα et ειτα particulae elegantissime adhibitae eandem habent vim ac latina particula itane'ΤQuae causa mihi esse videtur, cur viri doctissimi, qui de particulis Graecis scripserunt. χει εἶτα et επειτα Vocibus agentes sere ex aristophane solo eXempla Ietierint. Quae omnia enarrare omitto, satis habeo, quae cem runt mihi afferre. ach. 1021 in agricolam quendam quaerentem
ἐπετρίβην ἀπολεσας τε βοε Dieaeopolis V. 1024. invehitur ο τρισκακοδαιμον, εἶτα λευκον ἀμπεχει. Plui. 78. Plutum
Chremylus pecuniae avidissimus iracunde alloquitur co μιαρω-
-τε - ἀνδρων ἁπάντων, εἶτ' ἐσιγας nonτος ων, Similiter
iracundo et indignabunde pronuntiantur
Mia exempla habes V. 103. 278. 1585. lib. 259. 347. 1249. Vesp. 52 441 845 1133. Ach. 917. 1026. an. 21. 76 138. 202. 43. 10. 647. 786. 935. 950. Plut 45. 398 794. 827. 938. 1148. ccl. 132. 235. 335. 29. 35. Thesm. 143. 188 637. Lys. 608. 11 985. 1016. 075. in agm. p. Plutarch in vita Niciae . . in fragm. p. Polluc. IX. 46. )Silentio praetereo, ut extra interrogationem ita etiam in interrogatione nonnunquam Vacare videri ιτα et πειτα voces, cum his loci nihil attineant ad interrogationem. )De iis particulis, quae ιτα et επειτα Oculi adiunguntur, cum supersit, ut disputemus, id Statuimus, δητα particulam solam cum εἶτα et πειτα Vocibus in interrogationibus apud
comicum coniunctam inveniri, nam Nub. 259. ἰτα δὴ τί κερδανῶ particulam δή ad τί pronomen reserendam esse iam antea demonstravimus. εἰet δῆτα legimus v. 1585. Vesp. 441. an. 950. Plui. 794. Particularum πειτα δῆτα
arta coniuncti non reperitur, Sed Semper πειτα - δῆτα
intortassa aliqua voce legitur velut Ach. 17. Lys. 14 985. Sed ad calcem perventum est in hac de nostris particulis commentatione; nunc de ea quae est ἀλλὰ verba faciamus. De cuius voculae in interrogatione usu alii aliud Senserunt. Vigerus p. 471. huic particulae interrogandi vim tribuit qua in re virum doctissimum valde errare HOOgeVeenus . . docere Studet, in exemplis a Vigero allatis non ἀλλά, sed sequentes particulas ea, , μη inter
vereum Lys. 24. quom delendum osse intellexit Nauchius, Meinerius sub eontextum posuit. y hae de re videas volim G. Hormann ub. 859.