De enuntiatorum interrogativorum apud Aristophanem usu [microform]

41쪽

Αv. 172. einekius pro tradita lectione τί ἄν oi 'o οιμεν ex obet et uster emendationibus Scripsit τί ou ποιωιιενς Fateor quidem hanc mutationem per Se Optimam SSe, qua cum hic locus ad usitatissimum huius generis loquendi usum revocetur et gravis hiatu leniatur, attamen necessaria esse mihi non videtur, nam prinium huiuscemodi hiatus non paucos apud comicum inveniri iam ante demonstravimus, tum optativum cum ἄν particula coniunctum in eodem genere dicendi praeter versum Pae. 521, quem paulo ante attuli, exhibet locus an . 296. ποῖ δῆτ' ἄν τραποίμην; In paucis eiusmodi interrogationibus cum ironia et cum iracundia indignationeque prolatis, suturi temporis indicativus legitur, in Ach. 311. ovχ ἁπάντων ω πανουργενταντα δη τολμῆς λεγεινεμ νανως et δη προ η'tῆς; εω θω σου φείσομαι; Nub. 259. εἰ- δη τί κερδανως Vesp. 52. χιτ ον θω δους δυ' ὀβολὼ μιωθώωμαι

in ela Meineli., qui hunc versum ut spurium sub contextum posuit.

interrogationibus Optativum cum αν particula coniunctum inveniri, hoc unum addo, hanc loquendi rationem non raro

optantis esse, ita quidem, ut is qui loquitur, de eo, quod optat, quaerat, quomode aliquid fiat, si fiat in ioci sunt. Ν . 78. ἀλλ' ἐξεγεῖραι πρωτον αντον βουλομαι. - δῆτ' ἄν et διστ αντον ἐπεγείραιμι πως ς ibid. 874. πως ἄν μάθοι F υτος ἀπόφευξιν δίκης mi κλῆσιν et χαύνωσιν ταπειστηρίαν ἰEq. 15. πως ἄν, μοι λέξειας dii χρη λθειν; ibid. 460. μῶς ἄν τ' ἐπαινέσαιμεν Ουτως ἄσπερ δόμεσθα Vesp. 165. οἴμοι δείλαιος πως ἄν ς' ἀποπιείνaιμι πῶς δότε μοι ξίφος οπως τάχιστ . et πινάκιον mi iuκόν. Ach. 991 πως ἄν ἐμὴ καὶ G-ς φως ξυναγάγοι λαβών,

ἄν λόγοις

ἄνδρα πτερώσειας σν Thesm. 1015. φίλαι παρθέναι, φίλαι, πως ἄν υν ἐπέλθοιμι καιτον Σκυθην λάθοιμις

ibid. 22.

δ eis. G. Hermannum in dissertations de αν particula A m. 10. p. 170., qui resutat Vallienarium dicentem, Sophoclem semel tantum πῶς ἄν ita posuisse, et lotg. ad evari P. 106. Dcla de varia codicum lection εξευροιμ, et προσμάθοι Frugseh. in Thesm. d. d. h. l. et Meinuri adn. eritie.

42쪽

Πλο in ν novo θάδ' οἰκεῖς Atque hic movenda est quaestio admodum dissicilis, num nudus optativus in interrogationibus apud Aristophanem inveniatur. Qua dicendi ratione qui Graeci scriptores omnino usi sint, nullo modo dubitari potest. Τ Aristophanis codices optativum sine ais particula in interrogationibus praebent ter in Plut 374. 438. Eccl. 667. Recentes vero omnes, quos vidi, editores coniecturas Brunckii et uster his tribus locis

in conteXtum receperunt. Quod num recte secerint, nunc paucis Videamus ac primum loco ipso contemplemur. Eccl. 667. Blepyro interroganti ot δ' a κλεπτης Ουδεὶς μαι Praxagora re8pondit cum interrogatione πως γαρ κλεψαι μετον αντον optativum κλε ista Brutichius in laturum κλεφει mutavit, qua in re eum secuti sunt omnes recentes editores Plui.

438. Blepsidemus audito Paupertatis nomine aufugiens exclamat: ἄναξ υπολλον καὶ θεοὶ, ποῖ υς puroι; pro quo Brunckius ceterique omnes editores scripserunt phre Ibid. 374. Blepsidemus Chremylum frustra tentare atque Xplorare conatus eXclamat co Πράκλεις, φερε ποῖ υς υν- τράποιτο τἀληθες γαρ ἱκ θελε φρασαι, quod usterus mutavit in φερε ποῖ τις ἄν τράποιτο , Atque ut ego quid gentiam his de tribus locis dicam, in locis corrigendis nullam litterarum commutationem faciliorem esse posse quam quae fit in Brunkii et Κusteri coniecturis satis apparet. Quae num omnino nece8Sariae Sint nunc paucis consideremus. In Eccl. 667 κλεφαιλ ela G. Hermann. l. c. V. p. 151 seqq. talibaumium ad lat. Civ. 18. E. Hartunsumi. p. 270 seqq. Alien Tempus et Modi' p. 197. Seqq. qui quid intersit, utrum τίς αν λέγοι dieas, an τίς λέγοι optime exponit.

optativum nullo modo serri posse liquet, itaque nullus ego dubito, quin Brunckii mutatio facillima pro Vera emendatione recipienda sit Plut 438 g uni coniunctivum deliberativum multo aptiorem esse optativo nemo negabit. Coniunctivus est deliberantis, optativus iudicium exquirentis in Nostro loco Blepyrus, postquam circumstantes Paupertatis nomine audito diffugerunt, perterritus aufugien cum deliberatione vocem

emittit: O rex Apollo diique quo quis sugiat Τμ quod

Graecorum est ποῖ Gp purri quam ob rem Brunckius verissime

porri restituisse mihi videtur. Aliter iudico de versu, qui restat, Plut 374. Hoc loco tantum abest, ut usteri coniecturam, quam Omnes editore receperunt, Veram atque bonam eXistimem, ut faciam cum G. Hermanno, quid. c. p. 158. traditae lectionis sensum Optime ad conneXum congruentem Xponit.

Sed satis de hac re. Tempus futurum indicativi modicum a particula coniunctum in interrogationibus apud comicum non inveni. Nam in eo, quod Nub. 465. nonnulli codices deteriores praebent αρά γε του ανθω ποτ φοριαι , particulam ἄν, quam Brunckius recepit, non ad futurum, Sed ad mura pronomen reserendum 8S G. Hermantiu l. e. p. 33.

recte docuit, qui idem Suidae et codicis Venet lectionem αρα γε τουτ' ae . quam Rei sigius edidit, serendam non esse, sed aliorum librorum scripturam ρα γε τουτ' ἄρ cum ρα post ae vocem defendi po88it, pro Vera reponendam Sse demonstravit. Postremum Aristophani non displicuisse in interrogationibus ἄν particulam repetere breviter tantum addam, cum quomodo id fiat, G. Hermannus . c. p. 188. Satis dixerit.

Exempla apud comicum leguntur Nub. 840. Eq. 17. Vesp. 171. Ach. 306. an. 1449. Eccl. 118. Pac. 68. Lys. 145. 193. 962. v. 1147. Thesm. 196. ad quem locum videas velim tetschium in Thesm editione.

43쪽

εἰς εντελειαν. pro τινος - εἰς εν λειαν Scribendum est τινος εἰς υτελειαν.

II. 1 In Ovid. Trist. IV. 10. 107. pro Merheli lectione Totque tuli casus pelagoque terraque, quod inter occultum stella conspicumque polum. legendum esse conicio Totque tuli casus pelago terraque, quod inter etc.

2 ibid. V. III. 32.

Ut tamen audisti percussum fulmine Vatem, Admonitu matris condolui8Se poteS. pro admonitu matris scribendum esse arbitror admonitus matris.

vita.

Natus sum Theodorus Lud Wig Seeburgensis, parentibus Frangisco et Elisabeth e gente illiana. Fidei addictus sum catholicae. Per octo annos frequentavi gymnasium Roesselien8e, quod auspiciis viri doctissimi os ephi Freytum florebat et adhuc floret Maturitatis testimonium nactus autumno anni 1876 Begimontium me contuli, ut studiis philologicis me darem. Per quinque annos intersui scholis quas habebant Pross. Beggen berger, Frie diaender, Garbe, Hirschseld Jordan Lehrs', Lud Wig, Prutg, Quae bicher', uehi, Schade, alter, quibus omnibus

Semper gratam memoriam Servabo. Per unum annum proseminarii, pes tria Iemestria

seminarii regii philologici sodalis sui.