장음표시 사용
11쪽
DYNASTAE PLEREDITARIO IN SATRUP-HOLM, CRONSHAGEN ET OBDORF,
TI E CONSILIARIO INTIMAE ADMISSIONIS RI MARIO ATQUE OPTIME MERITO,
CAMERAE AC REGIMlNIS PRAESIDI,
12쪽
Au WV Imperator a cive quodam Romano ad
convivium vocatus etsi pro Majestate sua I Dratoria, ut par fuit, in illo exceptus non esset, tamen non irascebatur propterea au ulo, sed peracta coe
na valeq; dato, hoc solum regessit nesiebam me tibi tam esse miliarem Quid mihi, Perillustris Domine, muneris loco, hancDissertationemTheologicam offerenti,necMagnitudinem Tuam honorifice atis eo ipso habenti, metuendum foret aliud, nisi quod a Magno Imperatore audivit civis Ronianus. Cum enim Tuam Domine Perillustris, sublimitatem, mea vero contra eXpendo tenuitatem, merito alicujus audaciae notam me incursurum arbitror.
Sed erigit titubantem, animumque addit formidanti, Tua, Excellentissime Domine, tam condita gravitate humanitas, quam insignis erga Musarum alumnos Clementia. Longὸ enim alius tibi, Domine Perillustris, in literarum amantes animus existit, quam Imperatori huic quondam in civem rudem ac procacem fuit. Claret quippe iis virtutibus fama Tua, quae non solum hujus regionis ora pervagatur, sedis alio sub sole jacentes terras invisit ut optime illud Salomonis de Tuo Perillustri nomine dici queat Nomen bonum est instar unguenti fragrantis & pretiosi. Hinc tot praeclara ingenii monumenta, Disputationes, Panegyres, Carmina, Perillustri Tuo inscribuntur Nomini, quae omnia palam testantur
Te favere iis, qui favent eruditioni & virtuti. Haec plura
13쪽
plura alia propter balbutientis lingua mea infantiam
jam praetereunda, me quoque extra paterni agelli ambitum, vi quasi tacita huc pertraxerunt, Tuoq; perillustri nomini omnem dedicare operam jusserunt. Benigne ergo interpretare, Perillustris Domine, non tam animi mei audaciam, quam submissam ac promptam Nominis Tui Perillustris venerationem, quam licet non eo, quo par est, modo exhibere possim, pro ingenii tamen mei viribus per totum vitae curriculum eb anniti allaborabo. Honestum quippe interdum estis salsa litare mola imprimis cum thura deficiunt, quam suo prorsus deesse ossi eio. DEUS interea, Te Domine, totamque Generosam familiam, quam diutissimet sospitet, omni felicitate beet, totique huic regioni firmissimum fulcrum, emihi fortunae mea fabrum, clementissime servet liab.
Humillimus cultor Heliaricus Friesius, Salaviensis Borusius
14쪽
QVijlον G revelationum Divinarum auctoritate, nais
turalem religionem laudant omnibus modis extollunt, hi inter alia manibus pedibusq; pugnant, enixeque contendunt, ut peccatum originis convulsum&elisum ire cum non possint, posse videantur. Nec abs re quidem Nam si datur peccatum originis: Si, inquam , omnes homines in peccatis concepti lati sunt esse debet aliqua, quae id revelet scriptura, cum ex lumine naturae res cognosci nequeat. At Naturalistae liceat sic appellare omnem revelationem praefracte rejiciunt, ac labefactant, ocumq, ac ludum faciunt. Et sane ut hodie tantae impietatis internecinum cacoethes plures fascinavit, qui nihil minusquam Christiani sunt sic plures peccatum originis negant&impugnant; non Pelagiani modo, si , mere tales sunt; sed Sociniani,sed &Ana baptist φ, sed&quidam Arminiani, ut Episcopius, Curcei us in alii. Quamobrem accusanda est praepostera nostra industria, qua disputamus contra haereticos cilios adversarios, aliis de articulis; cum interim locum de peccato originis aut negligere aut minus sollicite explicare aut cunctanter stabilire videamur. In quo quantum momenti sit positum, vel inde perspicere est, quod illius inficiatione enervatur meritum CHRISTI, quicquid Christiani nominis est , uno quasi spiritu dissipatur ac tollitur. Qua enim fronte CHRISTUM omnium redemptorem colimus, nisi infantes pariter atque adultos a peccato liberavit Itaque putavimus nos operae pretium esse facturos si cum primis in illustranda lasserendaque isthac doctrina paulo curatius versaremur. Non directe AE ex nostra sententia, veritatem exponimus , sed καὶ ανθρωπιν contra ad
15쪽
versar; os disputamus ut illi ex propriis hypothesibus reselalantur quod demonstrandi genus aliquando quovis alio penetrantius atque essicacius est. Omne peccatum junt esse voluntarium voluntate propria . At peccatum Originis non , esse voluntarium voluntate propria ideo non esse proprie&Grmaliter dictum peccatum. Huic ut occurreremus obiectioni, ostendimus ex Paulo ROm V, ' quomodo in AEdismo omnes seri propria voluntate peccaverirat,4 propterea careant ustitia originali sintque natura filii irae, rei aeternae damnationis. Neque ita probata illa hypothesi, habent adversarii, quod ampIius excipiant, sed necessum est veritati
victas manus dedant. Neque nobis quidquam tam curae est, quam ut necessarius ille articulus a corruptelis atque erroribus haereticorum vindicetur. Si qua satisfecimus exspecta. tioni Tuae, Amice Lector, est de quo nobis gratulamur. Sin minus; nostram asserendae veritatis sinceram ae candidam
voluntatem aequi bonique consulta. Vale. Dab. ilonid. I. uni Anno cla lac LXXIV.
16쪽
Conitio, ex primo quae fuit orta patre: Hoc minus est clarum , qui t si notio danda: Passe bis ambiguis pessima Secta ruit. Ordine TUTE facis, FRIEM, quo pulpitascandis, Ut de peccato dogmata falsa neges. Scilicet ingenium, probitas, doctrina, eQ, Ad munus docta re satis a te parant: Fontibus ex sacris p quam veri mascita Hausisti, quibu e no a fovenaeaslusi Gratulor incoeptumis ergas, esse futurum Auguror, uisubit) Ira noviu ornet honor. Honoris .amoris ergo Eximi atq; Eruditissimoin Respondenti, tumultuaria vena .
17쪽
v Adam omnes homines eccasse, to
tidem verbis in scriptura nusquam legere est. Sensus autem fere verbis Et qui pollentibus exprimitur Rom. V, Ω ubi ait Apostolus: Per unum hominem eccatum in mun- tim intravi , e peccatum mors ita tu in
omnes homines mors pertransiit, in quo MXES PECCAVE
RuNI. En sub finem verborum legitur proposuio: mnes peccaverunt: sed additum illud, in Adamo, non legitur. Addita interim est particula, ἐφ' in quo prirpo sitio scilicet cum pronomine relativo; de quo addito
quaeritur idemne sit cum altero, an minus Significatione idem non esse, res ipsa loquitur. Cum autem pron Omen is significationis suae sit relativum , id saltem quaeritur, relationem ad Adamum, an ad aliud quid significet. g. r. Constructione grammatica relatio erat concipienda ad proxime praecedens, quod est να ', fave mors: siquidem illa propositio praecedit: μα ουτω Mς πανl- ν'sis πουc. I J Si δῆλθεν, re ita in omnes homines mors pertransiiι Verum in morte omnes homines peccasse, inepta 4bsurda est terminorum connexio tantum abest, ut sententia sit Apostoli. 3. Non autem est inusitatum in Scriptura Sacra, pronomen etiam ad unum quid ex remotioribui se reser- ro
18쪽
re. Cum itaque praecedat etiam, sed longius absit illa
propositio per unum hominem eccatum in mundum intra- ωiι; ad unum trium substantivorum, quorum hic fit mentio, relativum sit necessum est. Non autem refert se ad mundum, ut contextus docet, quanquam verum est, Omnes homines in mundo peccasse Augustinus initio ad pereatuni accommodavit verum praeterquam quod minus commode dicitur, In peccato omnes homines peccasse, insuper in Graeco textu est memininum ἀμαρ ἀοι , cum pronomen , sit masculinum. Propterea mutato postea ani mo calamo, ad unumisium hominem, per quem peccatum in mundum venisse memoratur, relationem ac respectum notari censuit quam interpretationem omnes
nostri Theologi amplectuntur. Per unum vero hominem intelligi damum, tum ex sequentibus patet, ubi Adamum Christo opponit Apostolus itum ex eo, quod Adam generationis,& sic propagati peccati princeps fuit caussi
g. . Verum hanc expositionem reiiciunt Pelagiani. alii, qui hodiε ipsorum vestigia legunt. Rejiciunt autem, ne concedere cogantur peccatum originis, quod ex illa sequitur. Duo potissimum objiciunt alterum est,
quod inter unum hominem, per quem peccatum in mula.
dum venisse dicitur,&inter particulam ἐφ nimis multa intercedant alterum quod si inta ordinarie atqui polleat conjunctioni caussali, idem sit, quod quia, quaterenus , in quantum, e quod. g. Ad utrumque facilis est responsio. Ad prius: intermentionem unius hominis scilicet Adami, Winter ἐφ' ὐ tres quidem propositiones intercedunt, sed sicut in prima propositione mentio unius hominis exprimitur,
20쪽
g. 6. Demus autem adversariis, non τὸ ἐπί relativam ad primum hominem, sed caussalem particulam esse: nihil aliud obtinent, quam propositionem illam nostram, qua omnes in Adamo peccasse dicimus, non φον esse,
h. e. neque iisdem neque aequivalentibus verbis in scriptura legi. Nihilominus eam per consequentiam ex conis textu Paulino elici concludi, tam certum nobis, quam quod maxime est. Argumentum enim ex eo fit tale Perquem mors in omnes homines transiit in eo etiam omnes peccarunt atqui per unum hominem, scilicet e Adamum, mors in omnes homines tran ut Ergo in uno homine, ilice in Adamo, omnes peccarunt. Major propositio ex eo est manifesta quod cum mors sit stipendium peccati, unam utriusque caussam esse necessum est. Repugnat igitur, non in eodem omnes peccasse, per quem mors in omnes pertransiit Minor sic probatur: I. Dixerat Paulus, per unum ominem peccatum inmundum intrasse. Sed additum illud, per unum hominem, insequentibus duabus propositionibus, jure necessaria repetitionis, subintelligitur, ut sensus sit, per υ- unum hominem etiam mortem in mundum introivisse, re is per unum ac eundem hominem mortem in omnes Iransisse. II. Expressaedicitur L Cor. XV, H. In Adam omnes moriuntur, quae ipsa est nostra minor propositio. g. . Si itaque obstinatissime contendant Adversarii, illam propositionem, qua omnes homiNes in Arimopeccas, credimus ac profitemur, neutro modo, neque totidem, neque aequivalentibus verbis in Sacra Scriptura contineri: Suffcit nobis ad idem , quod per consequentiam certam ac solidam ex ea deducatur Sensus enim vi consequeritiae, huc tandem redit: stata oscilicet per ι-