장음표시 사용
301쪽
Verus de Sacra virgine natus homo est; Sic nostrum assumens matri de corpore corpus, Esset ut assumptae carnis origo Deus
In quo per lavacrum fidei virtute renata Coeleste accipiet gens nova principium Nil hominis primi retinens , sed plena Secundi Splendore, et capitis glorificanda sui.
Non semper vere est elix impleta voluntas, Cum saepe injustis sint mala vota animis. Recta igitur cupiens, etiam si non sit adeptus, Persistendo tamen velle bonum, bonus est: At pravus quod seri animo, Si non habet actu, Tam miser est, quam si, quod cupit Oblineat.
Majestate Dei concluditur omne, quod uspiam est, Qua sine nil rerum stare, vel esSe poteSt, Huic homo si recte famulatur, proximu haeret, Si resilit, misero degit in exsilio. Omnia sic Dominus discriminat ordine usio Quo sint summa bonis ima parata malis.
Omnipotens genitor, natusque, et spiritus almus Una in personis par tribus est deitas, Ouae genu humanum prostra lum fraude maligni, Ad vitam hac secit posse redire via, Naturae ut nostri Christus causaeque redemptor Mortalis fieret non minuens , quod erat.
302쪽
Hinc verbum carni insertum , carnem que receptanS 'ec se confundit corpore , nec geminat: dic naturam hominis virtute augente superna, Esset ut in vero lumine lumen homo Qui vires mortis per vitae absorbuit haustum Factum est aeternum, quod fuit occiduum. Quisquis consilio eterno contraria Sentis, Et verbum in nostra carne manere ne u Davinae pietatis opus dissolvere quaeris Speque sua mundum dispoliare cupis.
Nam quis ventura quemquam salvabit ab ira Quisve hominis primi crimine liber erit Si deitas verbi non nostrae es insita carni, Aut Christus falsi corporis umbra fuit, Quis genitus puer est intactae virginis alvo,
Quae natura annis crevit, et aucta cibis
In qua prole patrem mundi se credidit Abram Quaeve ejus stirps est Omnia sanctificans; Quod regale genus , simul est, et pontificale; Quisve idem David filius, et Dominus: 'Peccati servis et mortis compede vinclis Unam est dignatus ferre redemptor opem, Qui nostri generis carnem cum Orte receptBDSNostra hosti, ut nobis vinceret, OPPOSuit. Et carne exula dominantem perculit hostem Ut caperet palmam praeda vetusta novam
Recta volens, animus sapiens, et armator honesti,
303쪽
Quosdam odio dignos judicat esse suo ec tamen hos tot depellit foedere, gnarus Naturam errantum dividere a vitiis,ic generi indulgetis proprio, ut pecc la recidi optet, et ut damnet crimina, non homines LXIX.
allaces semper curis torquentur amaris Et mala mens nunquam gaudia pacis habet; ubrica dum trepido mendacia plasmate fingit Consumens totum tempus in arte mali: simplex animus, commenti et liber iniqui, Nil amat injustum, nil gerit implacidum. ctator veri potietur luce serena Est quoniam mendax , noxque dolorque sibi. LXX. patriam vitae de noctis valle vocati, Virtutum gradibus scandite lucis iter; duus, atque arctus seri ad coelestia callis, Devexa ad mortem ducit, et ampla via i sallax tumidi incedit sapientia mundi, Uommentisque suis ludificata ruit mala corpore sequitur dum gaudia sensus Ixsulat a ver lumine caeca procul; salsarum habitu virtutum Ornata juvatur, 'erdit mens veri nescia , quidquid agit, verit ergo Deum sapiens, totisque medullis itigat, que ipso Se quoque malo amet, bonus et justus, sit verax, atque benignus, ii Orma, et speculum , lux , et imago Dei hristo factus novus , et jam carne vetusta
304쪽
Ouamvis in sacris libris, quos nosce labora , Plurima sint lector clausa, et opaca tibi, Invigilare tamen studio ne desine Sancto Exercent animum dona morata tuum , Gratior est fructus, quem spes productior edit, Ultro objectorum vilius est pretium oblectant ad operata etiam mysteria mentem Qui dedit, ut quaeras, addet, ut invenias.
Ferre parans Christus poenam, mortemque propiquam Invictamque suis ingenerare fidem Cum prece sanguineas fundebat corpore guttas, Et pretium mundi sudor erat Domini, Nec Crucis asperitas pol erat terrere volentem Quae regnaturae gloria carnis erat; Sed cruor ille pares sanctis spondebat honore , ortu ris tot corpore martyribuS Nam cum Sacra seges terrarum impleverit orbem, omnis ab hoc uno semine messi erit.
Magnum praesidium est sacro libamine pasci, Si cor participis crimina nulla premunt; Nam gemina sibimet peccati pondera , quisquis, Quae bona sunt, sumens , quae mala, non refugii
305쪽
ni rerum in specie praedicat artificem II iusti regis iudicium metuat. s de promissis nil ambigat, omne dabit rex, Uuod parat, et meritis gratia maior erit. Si properent sontes peccati abrumpere nodos Ani diem mortis, dum locus est veniete. LXX Converti ad rectos mores et vivere sancte in Christo meditans, quod cupit, acceleret Cedant virtuti vanarum obstacula rerum 'l' perdat voti tempora lenta4des. Quid iuvat in longum causas producere morbi Cur dubium exspectat cras hodierna salus p ,cimus correctis veniani non esse negandaui , Sed nulli nostrum est ultima nota dies
Utile prudenti est, mundana adversa cavere Iut quod vitandum os prospiciat suaere 1ed cum peccati merito manus omnipotentis Omnia concludens arctat tibique reum num profugium totum est Deus ipse timenti, quo discedens ne pereat, redeat; onverti namque ad Dominum certissima vita est, ni pacem os sensi quaerere , sola salus tui terret, aicit, qui percutit, ipse medetur: Vivere vis illi, subdere, quem metuis.
306쪽
Carnis virginitas intacto corpore habetur Virginitas animo es intemerata fides, Qua sine corpore nil prodest cura pudoris, Sed mentis pietas auget utrumque bonum.
Magnum peccatum est amor immoderatus habendi Et plusquam vitae sussiciat, cupiens Nam quod nos vestit, quod pascit cura salutis Si vanis sit mens libera , non onerat: Si qua ergo superant, quorum non indiget usus, Debilibus prosint, atque juvent in Opes. Quisquis enim cupide non expandenda recondit, Quae nulli tribuit, pauperibus a Duit.
Terrenis opibus cum dives gaudet iniquus, Veris se miserum nescit egere bonis; Nam quid erit, quod non momento temporis uno Perdere mundana conditione queat: Cum licet adversis cessantibus omnia parcant, Lege tamen mortis sit faciendus inops. At bona justorum nullis obnoxia damnis;
Ηοstes, serta, ignes, et mare non metuunt Indemnis servat proprium Sapientia cen Sum Nec perdunt meritum , paxque , ii deSque Suum omnis virtutum semper substantia Salva est,
In vilis Christi munera nemo rapit.
Dignus laude quidem est vitam sine crimine duceni Et quaecunque sibi sint nocitura cavens;
307쪽
Sed non hoc pietas contenta est limile claudi, Nec justis, vetitis absim utSSe, at St. Major cura boni est fratrum relevare labores, Et ferre optatum tristibus auxilium Pascere jejunos, nudos vestire ligatos Solvere, discordes conciliare sibi: Et quaecunque homines miseri Solatia quaerunt, Hoc ut possibile est, promere corde pio Ut recti vere cupidus, vereque benignus Quae mala sunt, fugiat, quae bona sunt, faciat.
Gaudet trahasgresso peccato impune Potitus, Si non insertur debita ci naue O Ceu nulla offendant hominum commissa tonantem, Aut aliqua excelsi nolitiam lateant: Sed vetitorum avidis gravior tunc ira timenda est,
Cum sese removent verbera ustiliae :Νam quid erit morbi, quod non dominabitur illi, Cui supera auxilium iam medicina negat.
Felices vere iaciunt, semperque beatos De vero , et summo gaudia Dala bono Nam mundi ex opibus brevis, ac peritura voluptas Edita perpetuae semina mortis habet; Non placeat vanis animum submittere rebus, Pesti serisque avidam mentem onerare cibis Cor mundum, et sapiens fructu virtutis alatur, Et Christi in nostro pectore regnet amor, Quo semel impletus nunquam vacuabitur illo, AElerna aeterni flumina fontis erunt.
308쪽
Ambitum mundi totum Deus implet, et ambit, Nec praesens ulli desiliit esse loco A quo longinquus multum, nimiumque remotus Quisquis sincerae luce caret fidei, Cujus si radiis depulsa nocte nitescat, Divino impletus lumine lumen erit. Nou igitur terrarum orbis, Don aequora ponti Invia circuitu sunt obeunda vago Ut possit rerum dominalor, et auctor adiri, Quem templo in cordis mens pia semper habet, quo ut dissimilis terra in deserta recedit, Sic vitae merito proximus est similis.
Quamvis multa homini post vulnera prima supersini Quae vitam hanc faciant laudis habere decus; Si tamen ingeni claro , et probitatis amori Fons desit fidei subdita corda rigans
Cunctarum frugum marcescit inutile germen Nec fruitur vero lumine salsus honor. Ignoratus enim Deus , et non credita virtus, Quae vera ad summum provehit arte bonum. Non sinit eniti regna ad coelestia mentem obstructam vanis , occidui Sque gravem, Perque omnes calles errat sapientia mundi. Et tenebris addit, quae sine luce gerit
Non recto servat legalia sabbata cultu Qui pietatis opus credit in his vetitum; Nulla dies actus hominum n0 damnat iniquos,
309쪽
Omnia conveniunt tempora iustitiae. Nec corrumpuntur virtutibus otia sancta, tantum a peccatis libera corda vacent
Liberias nulla est maior, meliorve potestas Quam servire Deo, cui bene servit amor Absque iugo posita est ditionis amica voluntas
Uuo: Viget assectu, non gemit imposio.
Qua primum in morte est homo pulsus fraude mali Hanc illi extremam bella peracta movent bublimes ut cum palmas, clarasque corona Sumpserit, atque hostem subdiderit pedibus irtuti propriae Velit assignare triumphum, Non Domino, cujus munus, opusque fuit In quo uno semper superat, qui non Superatur, Juo dignante manu subdere , nemo cadit Ancipitis vitae qui Vis superare labores, Dilige , quod semper verus amator habet Inflant terrenis insesta pericula rebus Fertent pro damnis proelia, proque lucris. Et nihil est inter carnalia vota quietum e pax sollicitis, nec modus est cupidis In sol est mens tui Deo, quem linquere nolens, Nunquam erit eterno non opulenta bono
Lingua assentatrix vitium peccantis acervat, Et delectatum crimine, laude ligat. Nulla sit ut lapso reparandae cura salutis 26
310쪽
Blanditur sonti dum male suasus honori Libera sit potius vox correctoris amici, Serpere nec fibris caeca venena Sinai. Nec credens medici verbis allacibus aeger Noxia laudati vulnera pestis amet.
Si mundo moritur divino fonte renascenS, Fitque novus vita , qui Sepelitur aqua. Non sunt si audati sacro baptismate Christi, Fons quibus ipsa sui sanguinis unda suit; Et quidquid sacri seri mystica forma lavacri, Id totum implevit gloria martyrii. XC. Magna quidem in multis est excellentia sanctis,
Quorum animas superi gratia roris alit; Sed dum mens quaedam patitur mala corporis aegri Et pugnam interius exteriora movent, Nunquam ita persecto capitur victoria bello, Vera ut securus pace fruatur homo. Inter discordes motus contagia Serpunt: ipsaque virtutum gaudia vultaus habent, Ut laciat cunctis longa experientia notum Non esse hoc plenam tempore justitiam; Ni Dominus miserando lavet delicta suorum Et dans virtutum munera , de veniam.
Divinorum operum secretas noScere CaUS3SHumanis non est possibile ingeniis; Nec nullo tamen intuitu speculatur Operta Oui multa ut lateant , scit placuisse Deo.