Caii Caelii Sedulii, Belisarii, Liberii, Honorii, Aviti, Prosperi, Aratoris, Lactantii et Dracontii opera

291쪽

Doctrinae Domini penetralia tempore in isto Ad plenum nulli pervia sunt homini.

Semper enim sanctis Superest, quo re Scere OSSini, Et persectorum gloria principium St. Virtutem virtus pariet; de turnine lumen Prodeat, atque onmis palma gradum faciat. Nam cur non cupide mens uterat quce Deu Osseri, Cui danda, ut recte posceret, ipse dedit.

XXXI.

Omnibus in rebus geminum est opus omnipotenti S. Totum justitia est, quod gerit, aut pietas Quae sit ut in terris descendunt lucis ab arce Ne cui litam pari desit utrumque bonum. In quoniam cuncti auxilio miseranti egemuS, Praecedit semper gratia justitiam. Damnantem elatos, salvantem justificatos, Quos Deus et donis auxerit, et meriti S.

XX XII.

Moribus in sanctis pulchra est concordia pacis

Cum multis unum convenit, atque Placet.

Sed tamen huc collibenda modo sunt foedera amoris, Ut solis pax haec sit tribuenda bonis. Injustis etiam praestetur justa voluntas Nec quemquam spernant vota benigna hominem Non ut amicitiae vitiis socientur iniquis Adsit, sed pravis ut medicina animis Quae si pace sua non edat turbida corda Non nobis possit nostra perire qui e S.

292쪽

Saepe quidem Dominus sic cuncta adversa repellit, Ut nullo attingi vulnere possit homo. Sed mirabilior tunc est manus omnipotentis

Issala afflictum cum mala non Superant. Laudetur custos vir lutem dans toleranti, intima corrumpat ne suror exterior. Nam non certanti nulla est speranda Corona

Palmam, qua capitur gloria , finis habet.

Coelestem ad patriam lendens cognosce vocantem, Cujus proveheris , si bene curri , Ope. Nam , si te virtute tua ad coelestia credis Scandere, de superis pulsus ad ima cades.

XXXV.

Impia pars mundi parti est infesta piorum Nec tolerare potest dissimiles animos. Ridens nolentes opibus praesentibus uti, Sperantesque sibi credita posse dari. Sed spernenda haec sunt populis opprobria sanctis, Quae stulte aciunt corda aliena Deo Nam spes nostra ex hoc visu sit certior omni . Quod spondens, quidquid credimus, hoc Deus est.

XXXVI.

Cum conflans anima adversis non frangitur ullis, Ei fidei virtus intemerata manet. Norii inesse sibi Dominum patientia sortis, Inque ejus donum quod steterit, reserat. Nam quod non cecidit, propriis si viribus aptat, Hoc ipso, quo se Stare putat, cecidit.

293쪽

XXXVII.

Reddedum est quinquid mundi bene postulat ordo, Propositumque pie non violat si dei. Milibus , et sanctis nussa est Speranda pote Stas. AEquum est servire regibus, et dominis. Ut Christi famulis ad verum prosit honorem Dilexisse bonos, et toleraSSe malOS.

XXXVIII.

Dum mutabilium decurrunt tempora rerum Dumque suis mundus molibus atteritur. Ilectorum est adversa pati, et tolerare modeste Nec querula in quoquam voce movere Deum

Cujus judici nulli parcetur iniquo Ei perpes justos gloria suscipiet. XXXIX. Cum lapides vivi pacis compage ligantur

Inque pare numeros convenit una domus Claret opus Domini, qui totam construit aulam Essectumque piis dat studiis hominum Quorum perpetui decoris structura manebit, Si persecte auctor protegat, atque regat. XL. Semper erunt, quod sunt, aeternae gaudia vitae, Gaudendi quoniam causa erit ipse Deus, Nec varios pariet motus diversa voluntas. Unum erit in cunctis lumen, et unuS amor. Inque bonis summis posita experientia selix Nec volet augeri, nec metuet minui.

XLI. Verus amor Christi vera est custodia legis

294쪽

28a P IEt mandata Dei complet amans homines, Quorum ignoscentes culpis, sua crimina solvunt, Quodque aliis tribuunt, hoc sibi prospiciunt. Det peccatori veniam peccator, et aequa Conciliet Dominum conditione Libi; Cujus judicium de nostro examine pendet, Quod serimus , metimus , quid damus , accipimuS.

XLII.

Non ideo quidquam mandat, Deus quo sibi prosit, Nec servi officio verus eget Dominus, Cujus praeceptis augetur, qui famulatur, Fitque minor quisquis negligit imperium. Nam Deus omnipotens, simul omni tenensque potestas Nil perdit proprium mit capit Occiduum. Nunquam non habuit, quod habet, dans omnia haberi. Proderit, et sumens non nisi, quod dederit.

Insolitum si quid labentia tempora promunt Hoc mirum mundus dicit , habetque novum Sed rerum auctori urillus noti Cognitu ordo, Cernenti quidquid secula cuncta serunt, Quae non incerto volvunt magna agmina motu,

Sed sub judicio stantque fluuntque Dei. Ut nihil existat naturae in partibus ullis, Quod non ille suo temperet arbitrio.

Lex aeterna Dei stabili regit omnia nutu, Nec mulat vario tempore consilium. Utque locis praesens simul est Deus omnibu unus , Sic rerum metas secum habet, et numeros.

295쪽

XLV. Qui se peccatis gaudet feliciter uti,

Infelix nimis est prosperitate Sua. Dumque capit miseros essectus prava voluntas A vera semper luce fit exterior Sumens pestifera de consuetudine robur, Eu sua complectens vincula morti S mor. Desciant potius vana oblectamina mundi, Subdanturque pio cossa domanda jugo Inque putres fibras descendat cura medentis Ut blandum morbum pellat amica saluS.

XLVI.

index peccati lex est plectetida vetando, Quae, nisi cor mundet spiritus interimit. ullus enim est insons sola formidine poenae, Qui sanctum , et justum non amat imperium Hunc tamen assectum non lex, sed gratia conseri,

Quodque jubet legis littera velle facit.

XLVII

Non servit jussis legis prudentia carnis, Peccati stimulos nec superare PoteSt. Sed quia mens anceps patitur male corpori aegri . Quaerere divinum cogimur auxilium. Lex igitur facit, ut poscatur gratia Christi. Ardua , qua legis ussa queant fieri. Nec jam non valeat carnales vincere SenSUS,

Quos justae legis conditor ipse juvat.

296쪽

α8 PROSPERI XLVIII.

Quae Deus omnipotens promittit, perficit ipse, Nec proprium externis viribus implet opus Hinc secura fides sperat, quod credit, amatque Auctorem , qui quod Spondet, et ei sciet. Nam si quae Dominus promittit, non Operatur, Sed solum humanum praevidet arbitrium Non haec dona ejus , sed sunt praedicta vocanda Ceu quisquam ex proprio sit bonus absque Deo Uuod quia non recipit pietaS, Veroque repugnat, Gratia nos reparet, gratia justificet. Quae sic in cunctis implet sua dona vocatis Ut quorum dux est, sat et ipsa comes.

XLIX.

Ut quaedam tenues maculae in splendore piorum, Major virtutum , qua vacuat numeruS,Mlernae donis nequeunt ObSi flere vllae

Nec merita obscurat gaudia culpa levis, Sic aliquid plerumque boni pars impia gestat, Magni mole mali quod sacile obruitur. Nec prodest quiddam recti sapuisse malignis,

Si verum et sanctum non coluere Deum. Una fides igitur, spes una eSt, atque amor unuS, Quo sat justus, sitque beatus homo Nam bona quae pravis naturae ex dote SuperSunt, Augent peccati pondera, non minuunt.

Cum datur in justo peccandi optata potestas Ut mala mens prave, quod cupit, efficiat, Ira Dei magna est, qua multos Sic quoque punii.

297쪽

Ut quibus exsultant criminibus, pereant, Crescit enim occulte cum longo poena realii, Ausibus illicitis si nihil obstiterit Et magis, erranti ne parcant flagra , timendum est Juam , ne non sat, quod voluisse nocet LI. Omnia vitia in male lactis tantummodo valent, sola Superbia etiam in recie laciis cavenda est. Uiniae genus vitii proprio tantum valet actulit peccata suam quaeque gerunt speciem. bola est innumeris armata inperbia telis ui possunt vires et bene gesta dare In rebus mundi non est idem omnibus usus, Nec cuncti paribus cunei seiunt animis N amque bonos non blanda inflant, non aspera rati

Sed fidei invicio gaudia vera iuvant Terra autem , et seni breviter florentis amator

Seu caret Optatis, Seu fruitur, iniser est.

Cuncta bonis prosunt, quos e t mors ipsa beatos sescit, ut sumant prientia principi m. Ille suursiais malus est, quem pae sequetur,nt qui perpetui porta doloris erit. Nἴ quo assu inuntur lacrymae, unciique Iabores. Ut veteris pereant omnia signa mali Mens itas nihil totalo corpore perdit: i vitam carnis vulnera non maculant.

298쪽

Nec critii e lacti recipit non mixta voluntas Velle magis sacinus, quod Olerare nocet. Sic autem ad cordis penetralia cuncta recurrunt, I plerumque animus sit sine carne reUS, Dum quod ab intacto semotum est corpore , Solus Concipit, et tectis motibus intus agit. LV. Qui valet adversis oneratam ducere vitam Et tolerare magis vult mala quam fugere. Majoris multo est animi, quam serre paveScens

Indocti injustum judicium populi. Mens et enim recta, et puri sibi conscia cordis, Hoc plus splendescit, quo magis atteritur. LVI. Oppressis quoties iustis dominantur iniqui, Non est puniti supplicium meriti; Sed virtus fidei sub tali examine crescit, Nec servile gravat libera corda iugum.

Sobis peccator servit male , qui licet amplo Ulatur regno , at miser est famulus, Cum mens carnalis nimium dominante tyranno, Tot servit sceptris dedita , quot vitiis.

Optima vola Deo, quorum est dator ipse volentur, Hoc sursum dignum est ire, quod inde venit.

Natura omnipotens una est, quae cuncta creavit,

Et proprie, quod sunt, omnibus esse dedit. Nam quidquid minus est, non est Deus, a patre na

299쪽

Verbum , et qui amborum spiritu est Deu est. Una eademque trium, quoniam S essentia, quae se unquid vel major, vel minor esse potest.

LIX.

Tales a Domino, quales formamur, amamur, On quales nostris exstitimus meritis. Sanctificet, Oceat, plantet, riget, XColat, Ornet,

Et sibi perpetuo, quod placeat, faciat Nam nihil est hominis, quod digne possit amari,

Persiciat proprium ni bonus auctor OpuS. LX. . rtisce in summo sine tempore temporis ordo est, Inque Deo rerum non variat Series,umterno auctori simul adsunt Omnia semper, Cum quo in actorum est ordine , quidquid erit

Principium mundi Deus est, quo cuncta moventu Γ, Et quae permittit, vel jubet, auctor agit: Hinc mutabilium rerum immutabilis ordoci terni servit legibus artificis inque suos sine procedit quaeque voluntaS, Nec variis meritis arbiter equus abest. Corda regens, vires tribuens, peccata remittens, Mitis subjectis, implacidus timidis :Ut nec poena malum quemquam , nec gloria ustum Suscipiat nisi cum laude , et honore Dei.

LXII

Scire volens, in qua rerum sis parte locandus, Discute, quid timeas, quidve si id , quod amas: Nam cuncti hoc gemino nascuntur fomite motus,

300쪽

Respondentque suis germina principiis Et quod quisque bonum, sibi tempore duxit in isto,

Hoc summi regis judici capiet. Angelicos cives, et Christi in membra renatos Non trahat ad veterem carnis origo hominem: Muli quidem in nostros bona mundus procreat uSuS. Et pleno tellus servit Opima Sinu. Sed terrae hospitibus coeli super astra vocatiS. Virtutis palma es spernere blanda soli, Et sic praesentis spatium percurrere vlide Ipsa peregrinis ne via sit laqueus; Nam declinonies pro summis erre laborem, Terrenorum avidos infima suscipient.

Nulla quidem mens est mortali in corpore vivens, Quae plena videat cognitione Deum Sed miris operum signis Ostenditur auctor;

Bectoremque Suum condita quaeque canunt:

Unde licet sandi vires, animique vigorem Vincat, et excedat gloria latasque Dei, Nos tamen ossicio cordis gaudemus, et Oris, Et tanto oblecta succubuisse bono: Hinc de virtus , hinc flamma oriatur amoriS, Quod latet exercet, quod superat reparet.

LXIV.

Lothiser immodico naturae elatus honore Angelus , unde hominem subruit, inde ruit

Sed Christus miserans deceptum fraude maligni, In se illi ad vitam posse redire dedit, Si caveat pactis hostis servire superbi,