C. Plini Secundi Naturalis historiae libri XXXVII

551쪽

apud Plinium notione translata; ego grauiores scripsi, quod cum propriae illi Romanae gravitati tum his inscriptionum

Latinarum exemplis maxime convsenit. - ib. En facetiramus

olim scriptum --θ7 nam de uno Bibaculo agitur. - g 26 dubitationi locum relinquit vulgatum illud pingendi fingendique conditoribus, quod Gelenius invenit. postquam Rhenanus de

certo remedio desperans iconon auctoribus e litterarum ductibus extricare studuit. artis quidem conditores 89 appellantur clari artifices statuarii, sed verbali forma pingendi fingendique inventorum inducitur notio, quae non cadit in Apellem aut Polyclitum, qui inter proceres vel otiam principes consummatae

utriusque striis celebrantur. in PINGIQVE vol PINGEQUE latet sortasse PENDIQUE. verum quaeritur an possit conditorum vox stbsolute dicta esse de iis qui opus aliquod in litteris aut in artibus condunt sivo componunt: XVI 13 legis intellegie ditores e sententiarum tenore apparet; V s annaliυm eoaiditor de Polybio. VII 111 rerum e ditor de Thucydide dicitur item XXXVI 106 eeleberrimi rerum e duores similiterque adiecto genetivo XXXV 199 mimisue seaenae conditor, XXII 11 subtiliores secet conditor. quodsi hoc quoque loco genetivus desideratur, potuerit arciuni ut casu omissum post velim inseri. ut verba sic procedant: eae illis mox relim cartium intellegi Fendique conditoribus. - φ 30 eorum ego Orationes Sivi praeter-mere: recte, ut videtur, Iordan animadvertit ad integritatem sententiae requiri semper sini vel tale quid, eademque de causa Veteres scripserunt sino. quamquam dandum erit aliquid Rusterae Catonis breviloquentiae. pro praeterfluere sR t) ORo8s-bach mavult praeterire, nec abest suspicio quin illud ab homino erudito ad similitudinem loci Ciceroniani excogitatum sit et stmanu recentiore R non ex codice aliquo, sed ex editione vetusta petitum. LIB. I. In scripturae varietate Indicibus III VI adiecta nonnulla corrigenda vel addenda sunt ex pleniore novae editionis Detlesseni commentario. omissis tamen loctionibus codicia D cum F plerumque conspirantis. p. 15, 28 Gracile etiam A. - 38 Gelliano sic etiam A) et Valeriano nomina intacta reliqui, quod estdem menda in conisextu III 108 inveniuntur nec librariorum culpae ea tribuenda esse liquido probari potest. p. 16, 2 acatae som. atticae) AE . D revocavit Atticae.

13 vora AE . - 24 Iu dunenses galliae DF . - 41 ea auctoribus om. A E , Graecis auctoribus ante Bomanos enumeratis. - 49 emernis Om. A. - 52 n Of. lege Mathostreme. - P. 17 1πhero AE . - 4 limaeo e. thimeo AE . - 8 molete etiam AE Do. - 31 palistines A. - 38 iunctarum A. - p. 18, 10 et Om. A. - 20 eae auctoridius et 28 eaeternis om. A. - 30 baeth e A. 38 mirsolo E. missolo D. - 41 perihegesis etiam De. perisse8Sis

552쪽

A, nam periit in A index VI. - p. 19. 4 themischide DF . - p. 20, 6 ΙΙ. CCXIII E. - 32 l Saco D E a. -cu F . - ΙX 32ὶ p. 27, 19 cenitari posui, non quod Verum restituisse mihi victerer

sed ut aliquatenus satisfieret loci sententiae, cui generatim 'parum convenit. - XI 103 p. 38, 23 ac sac) religio nMum fortasse est ex ae religio, quod ita exstat in contextu si 250; similiter p. 34, 27 et laetum omen, p. 112, 37 et in Italin in Heiecta videtur esse particula ut otiosa vel structurae Raversa:

sit in his indicibus plerumque supplendum est. - XII 1ου p. 40. 25 malactan inprudenter librarii - id quod saepius accidit

- trangcripserunt e contextu φ 3b, ubi accusativus pendest a verbo a pellunt; recte scribetur malacha. - XXI 25) D. 65, 42 consentiunt li. in forma quae est bellium, tiam in uT est debellio; quare scribendum erit bellium, ut petilium. XXI 4s automluteum lsc. semen est j et bellio, ubi luteus sc. flos vel color scripgerant v a. I. - ib. 68) p. 69, 9 quae post abbucum in v. exhibentur: amuletum asian alibi Oispani Mistano, etiam magis eorrupta siuit quam quae in contextu g 111 corrupta tracturitur. in quibus si modo est quod genuinum sit nec ostrent intelle tu conicere liceat vivetum Oiston dicetiuv). - XXII 13. 14 Ρ. 71.2. 3 nominativi refragantur structurae per ablativos continuatas: fuit fortasse Stoebe quae phe . hippo ei genermu8 Π. - ib. 30 p. 71, 38 saxifraga consensu librorum limatur; item si G4, ubi occasio fuit errandi. rectius est scribere bainifragam i c. herbum):cis. Seren Samm. 595. - XXXV 53) p. 108, 38 numerum 176 quem tamen ipse concessit vix posse liquido explorari, D UXp. 75 ita explicavit, ut simul rationem haberet numeri illius 144. quo Plinius si 142 aquatilium genera complectitur. sed tenendumost nomina ab eo iii hoc indice numerari, non genera; nomina autem numeravi g 144. 145 beluarum 29, dein F 145-151 marinorum animalium 133, denique piscium g 152. 153 ab Ovidio et g 154 a nullo auctore proditorum 19, in summa 181. quae

si recte se habeant, CLXXVI facile potu0rit corrigi in CLXXXI. ceterum cis. Biri de halleuticis p. 162-165. - XXXV 39)p. 116 34 unanimi codicum consensu tertium agnoscimus pingendi ingtrumentum, verissime illud quidem ac proprio indicatum nomin0 cauterio, pro quo S nullo intellectu e 9 149 substituit aut ceris, scilicet ut indicem e contextu emendaret. ut contextum potius ex indice ita emendandum esse, ut ibi quoque cauterio seribatur pro cerct, facile tapparet ex structura verborum inextricabili; unde quid de ratione encauAto pingendi concludendum sit, uberius exposui in Ernesti Bergeri pictoris Monacensis libro, qui inscribitur se Dio Mallechnili des Alteriurus 19 343 p. 189-196. - XXXVI 4) p. 118, 34 de numero CCXX

latis C st L non difficito est CLXXV vel etiam Cin XXII ossicere.

LIB. JI g 3 antequam lectionea F cognoscerem, coniecerum

553쪽

quasi non eaedem quaestiones semper crint in termino cogitationis occur8urae: nam sint Auppleri ex sequenti et longius remoto verbo sit duriusculum videtur, intolerabile vero quod vulgatum est nec codicum fide satis munitum. Ablativos Ebsolutos eadem

quaestione occursum uno verborum ambitu arte coniunctos cum

locutione facilitis sit ex eadem particula guasi pendere. φ 4 revocavi lectionem mens sn a. Jὶ litteris haud ita longe uiscedentem a meror vel meron, cum ingeniose illud ab

Hauptio excogitatum in cor . . . eadere scis. II 87. XI 1824 minus probetur, etEi manifestum est cadere aptius opponi verbis mundus ipse non eapiat, quam videre, pro quo ipsum capere si per litteras liceret, esset aptissimum. quantopere iam librarii hunc locum attrectaverint. scripturae docet VarietR8. WRViorem iniuriam subiise eum si credi par est, suspicere meror reliquias esse mutilati in numeros ortumque uidere ex includere, Orrupto in uiduidere; quibus admissis haec tacies refingatur: aut innumeros homines includere sc. possint . - φ 8 delevi additamentum κocuo, is correctore aliquo sex libris, qui medio aevo multum lectitabantur, ut Bedae, Ambrosii, Isidori, mRrgini adscriptum ac postea textui insertum. κ6cMoc Beda posuerat ch. Apul. de mundo 22), Ambrosius. laudatus ab Isidoro, obpavoc; F autem utrumque nomen in unum confudit. nam ut iam Solinus 11. 30, cum exscriberet IV 68 Icaros quae mari Nomen dedit, plenius scripserat Ieario mari, sic nompn desiderabant illi, qui legentium commodi causa codices corrigebant

vel notis instruebant, itemque addiderunt II 106 hyadas, III i51 Absyrto, VI 187 Aetiniopia. ignorantes scilicet in interpretando

nomine nomen ipsum a Plinio plerumque reticeri: quem usum Militer do stilo p. 90 exemplis multis illustravit i adde praeterea V 6. 109. 121. 122. XXXV 47L - φ 14 vulgatam servaviorRtionis formam: quisquis est detis, si modo rat aliu6 quam mundus sive numen illud aeternum, inmensum, quod inde Rφ 1 descriptum est) et quacumque in parte sest, sive in sole sive in alia parte mundi totus est sensus eqs. sed taceri non

debet ingeniosa interpretatio. qu si D philol. XXVIII p. 328

verba leniter mutata distinxit in modum hunc: quisqui8 eri,

deus - si modo est - alius est in quacumque parte, totu8 e8t8enms eqs., ubi Offendor equidem duplici verbo est et asyndeto duarum sententiarum rationem ac nexum non manifeste demonstrante. - ib. non persuadeo mihi breviloquentiam, quae est in

locutione eae vitiis hominum, ut Pudicitiam. satis defendi artificio Pintiani sequentia ut portionibus coleret quisque quo maxime indigeret argumentantis . lacuna autem post mitiis quoque stretui possit et sic expleri: eae vitiis, non modo virtutibus , hominum.

particulRrum tam . . . quam iunctura ea, quam F 2 exhibent,

videtur a Ρlinii stilo aliena et correctoris esse nec ostendit quo casu lacuna facta sit. - ῆ 20 Hauptii illud probe, si sin-

554쪽

cerum est, flagitat collocationem hanc: viae est probe suaserare ut XXX 137 niae est serio complecti. - ο 24 prave dicta Coniescit D . at cis. VH 7 parvum dictu, sed iumensum aestimotione,

XXIX 26purna opinatu, XI 2 XXXVI 4 dictu minora, XXX UI 104ostus omnium dictu mainimum, simile sit, si recte se habeat. XX 2 paria vel maiora miratu. - ο 25 vereor ne Est verum servaverint: solum ut inter ista certum sit, sicut auctore GH ei clanel particula ad S usque editum est. possit vel Solum seres vel certum non potest neo munitur exemplis Silligit XVII 121.137. XIX 1. XXIV 131. XXVIII 493, immo vero evortit elegantem

illam argutamque et in Oxymoro necessariam dicencti QOncinnitatem, qua Seneca ait: hoc unum certum est, nihil esse certi. origo erroris patefit scriptura in terris in E a, quorum archetypi scriba omissa semel vocaIi a ante similes ce falso legerat f pro t. idem accidisse videtur in illo archetypo, ad quem op et E redeunt, ubi corrector, cum superscripsisset syllabam ta, delere sigiam fi Omiseriut. quste si non recte

coniecta sunt, nihil video quod pro vel reponi possit nisi h vel id. - φ 31 difficile est credere abiectam vocem fortissimi quam F Ea R γ) habent ante fores, o dithographia nistam osse, mirumque universe rerum fores sic dici ut proprie artis fores ab Apollodoro pictore apertas XXXV 61 . iun in adiectivo, ut nunc est, corrupto subest aliquid, quo distinctius indicestur sideralis scistitia. de qua hic agitur 3 in hac nihil magis admiratur Plinius quam immensam subtilitatem sive sciEtitias sive ingenii hominum, qui eam excoluerunt scis. II 30. 67. 139. 164. 247. UI 171 : quid si ipsam rerum subtilissimam praedicet, ut sit reponendum rerum subtilissimae fores aperuisse 2

6 38 alterutro E γ)d op. alterutroque quae F ) r, nisi quod

quaeque pro quae F correxit licentius quam sincerius, raetions nulla. deletam autem quam additam esse ab aliquo particulam per so veri est similius. quodsi genuina est egetque correctione facilis et ad rem apta correctio paratur loco XI 223 profluvium sanguinis fit) aliis nare alterutra vel utraque, ubi solus codex Hverum servavit, cum reliqui omnes haplographiae errore Dr-beiunt alterutraque. scribendum igitur Gortu alterutro vel utro que sc. matutino et vespertino. Sed quaeritur possitns alterutroque utroque apud Plinium Rgnosci, quoniam unus Oxstat locus XX 64. in quo librorum consensu Editur: nec uvares in cibis magis quam lactuca) aviditatem incitat inhibetque

eadem. in causa alterutraque moduS egi: gie et alvum

copiosiores solount, modicae 8istunt. in his ne iungas in causa alterutraque, obstat quod locutio in causa esse nisi absolute non ponitur: II 192 ventos in cauεα esse non dubium reor. IX 94Nisi forte . . . humana calamitas in causa est, XVIII 290 αἶων-

utrum quidem fore in caussa . . . non erit dubium. quarct alterutrimque, quod teste Dal. fuit in g, praelatum est ab Handio

555쪽

Turseil. I p. 282, formam quidem vocis solitariam ac Plinii corte aetato inauditam vindicante, quamquam ea non OPuS est, cum ad rem sufficisit dixisse virinclue, quod voluit vet. Dal. quo pacto rei difficultas expediatur non liquet; fortasse verba

sic separanda Sunt: in causa alter utrimque modus est; poterit enim, cum in re eadem duo tantum inter se contraria indicentur

alter modus ita dici, ut ad diversitatis notionsem prope accedat, idque minime mirum apud Plinium, qui XX 163 ait: stirique amiὶ alterius naturae in totrem putant sc. quium cuminum): eh. praeterea Thes. LL I 1736. 1748. conici possit etiam alter utique modus, nam utraque sc. ratione, exemplis vindicari vix queiat. ceterum Vocis quae est alteruterque exempla quinque ex auctoribus labentis Latinitatis in Thes. LL I 1761 allata, si recte intellego, ita comparata sunt, ut non utriusque, sed alterutrius notionem Oatendant. - φ 39 remotius post Alex. Benedictum 1507ὶ iterum a Riichio 3 p. 235 commendatum est, sed probalius videtur correctori cuipiam tribui anacoluthiam loviorem - nium Mercuriua Obversatur animo - non serenti. - g 43 eidem tribuo additum post verba amor eius participium captus; niam antiquis sabulis Luna traditur capta esse amore Endymionis: cis. Roscheri lex. myth. I p. 1247. Mnaseae D. 1 MYGH IIIp. 149). consopitus o Cic. Tusc. I 92 substituere mavult Ruch, ut per litteras mihi significavit. - 9 4s deleto atque Alex. Benedictus coniecit scribendum esse: vastitas Solis oculorum argumentis aperitur, ut non sit necesse amplitudinem eius coniectura

animi scrutari. - g 54 interpolis lectio viri ingentes supraque mortalium naturam, nullius codicis fide firmata, post Broterium, qui primus genuinam edidit, miro erroro Silligit redintegrata est. - ο 57 asyndeton, quod est in verbis hebetari, nune . . nunc, Prudenter tuetur Militer de stilo p. 142. 143; manet tamen legentibus incommoda eius duritia. quasi factum sit ad

occultandam verborum structuram. si consideraveris locos quales sunt X 81 editur sonus et nunc . . nunc vel II 42 Senescens et modo . . modo, III 6 Ortus et modo . . modo Ri., malueris hic

quoque hebetari cet nunc . . nunc, nisi praeferas hebetante nunc eqs. - φ 5s sol post assecutua inseruit excerptor m, qui si scripsisset duodenis sol occultet. occasione saltem omittendi probabili plus fidei sibi conciliasset. at afuisse subiecti nomen

iam antiquo tempore testis est Martianus, qui orationem supplens scripsit assecutus raditia. - g 78 denis detractis diebus omnia Veneris: sicli ; Omiserunt omnia Beda mpu. unde additamentum hoc, quod, cum explicatum non habeat, non potest glossatoris esse γ an contra Veneris γ - 9 31 sitne vere an verno ipsius Plinii, difficile est diiudicare; utrumque enim propemodum aeque familiare ei est, et uero potuit tam ex uere quam ex Quaerno corrumpi. sed iunctura vere et autumno nullis verbi interiectis etiam II 136 invenitur; vere potiuS . . quam al

556쪽

Se opponuntur: contra vero . . autumno XVII 135. XVIII 193, hieme, ser o XIX 95 hieme . . remo tempore XVIII 52 atque etiam rere . . vermo XIX 148. nullo opposito dicitur

sere IX 164. X 26. XVII 128. XXV 167. XXVI 73. XXVIII 237, verno Xo 113. XVIII 147. XIX 37. - Ι 83 fortasse uncie-

viginti partes quam lunam . . prodiderunt, quoniam in numerali locutione comparatio quaedam continetur: ch. U vind. 238

noV. luc. p. 53, praeterea XXXIV 116 duoe partes qu6m fuere aceti, VIII 165 triduo proximo quam sit genittis. XXXI 27 tertio die quam quis biberit, et de omisso pronomine relativo XVI 95se novas alia8mue quam furit ostendunt, XVIII 276 alia quam redditur a Fabiano, XXXV 16 alium fuisse quam tradit Cornelius Nepos, XXV 166 ab altera Nare quam doleat inimεo. compendium scripturae pro quam adhibitum esse declarat interpretandi discrepantia. - φ 84 an dimidium spatii ut et v. si ab eo ' - φ 85

et 114 ob vetustatem maxime excerpti m accusativi formam aerem praeferri vult Ritch 2 p. 303. verum in huius modi quaestionibus estve ne nimium tribuas excerptori qui non id egit, ut Plinii opus summa fide sedulo transeriberet, sed in usum aequalium lectorum compilando libellum condidit, praesertim cum non aerem, sed aere scripserit, g 85 compluribus in verborum tenore mutatis, g 114 autem more solito littera e simplici pro ae posita. adde quod Plinium, ut hominem grammaticiurum rerum studiosum, ad certam normam ac regulam sis

astrinxisse veri est perquam simile, dissimile autem recentiorum codicum librarios, qui ex vetustis tamen exemplaribus hauserunt. Graecam formam non invenisse, Aed substituisse. ceteris pnim locis omnibus - nam XVIII 3 ipsum quo visitur aerem J glossema eiectum est satis certa auctoritate munitum legitur aera: II 10. 102. 112. 115. X 63. XXXI 39. XXXVII 63 B). de pari apud Senecam philosophum usu ch. ed. ΗRR- sit II praef. VI. - g 89 verba in vertice iungenda sunt cum

comarum, in verticem, si malis, cum hispidas. illud praetuli ob meliorem quae visa est librorum auctoritatem, sed nescio an hoc, quod S scripsit, magis conveniat stilo Pliniano, siquidem simillima sunt XIII 96 mensis praecipuo dos in venam crispis rei in vertices parros, XXXVI 61 in vertices maculosi onyches), ib. 55 marmon Auget teum undatim crispum, in vertices Tibereum s sic enim rectius distinguendum est, cum XIII 96undatim eriurum dilucide separetur ab crispo in vertiera). praeter exempla a S ad h. l. collecta ch. II 89 in mucronem fastigatas, XIII 71 in gracilitatem fastigatum, XXVII 7s radiera . . longae in obliquum; item de coloribus II 79 tinguitque . . in scillarem . . in ruborem, XXVII 133 in ruteum langurarente,' V 136 in luteum inelinatus, quare XXXVII 123 cum Salma-

'cribendum in surpuram roseus nitor, sive eodem hoc

557쪽

sensu accipias sive ita ut in vitium caeri deae iaspides ib. 116). huc pertineat etiam illud in farinam mollis XXXVI 133, ut non opus sit mutatione plenius dictum est VIII 133 convolvuntur in formam pilue - φ 104 fortagae ultro citro commeante naturae ut tormento aliquo mundi releritate: csr. VIII 214 eum VI 143 quo iam naturae artificio, XI 1. XIV 79. - ib. CFWMulier

p. 16 n. I coniecit compleaea intra se eausas. mihi olim visum est eae aere causas vel est causas. - ib. Praeter necessitatem

interdum postulat Dy et φ131 recepit I veterem coniecturam in terram pro interim, quod eodem quo interdum intellectu a Plinio poni solet: HII 46 interim triduo, IX54 navistia interim superi tent, XIII 35 interim vero tantum pulvere insperso, ib. 46cυrvatis interim, XXII 48 seritur interim, VIlI112 interim et geminos, similiter W21. X 156. XIV 129. XVΙ91 pro quo aliis locis aliquando et vel etiam interdum et dicit), XXV 20 interim aquarum quoque, XV 95 et interim an interim et γ) falcata. usitate loquitur VII 174 corpore interim semianimi, X 118 si interim audierint, XVII 137 cmni interim tempore et XIV 1. XXII 5. 98. XXXIII 4). - g 108 multis et eo porum et ruris eaeperimenti8 .ruseis sic libri non correcti) fortasse mutilatum est ex rusticis de varia copulatione genetivi et adiectivi eis. Mulier de stilo p. 62, 11. - φ112 feminina forma stilgetras neque hic certufide constat neque XVIII 354 fulgetrae erunt, ubi ad scripturae varietatem accedit suspicio litterae e salso iteratae; item XXXV 96 solus B habet iis etras fulguraque additR, ut saepius, Iittera f ante i , nam fulgetra B fulgura r. uno loco XXVIII 25 nulla varietate exstat fulgetras. his locis omnibus si recto sit femininum traditum, staseendum sit plurali numero Plinium usurpasse fulgetras, singulari vero fuisse rum generis neutrius, quod invenitur II 142. sin vero suspicioni cedere et XXVIII 25

contra libros corrigere iustum sit, femininae formae locus esse omnino desinat. - φ113 nulla veniant ratione a correctore accommodata esse puto iud verba statim sequentia eae suis umire sideribus sch. etiam g 137). correctionis causa intellegitur, corruptionis meditatae aut fortuiti erroris non item in alterstlibrorum stirpe . - ib. duro admodum Zeugmate cla. Mulier

de stilo p. 89) ad omnesque alios inritos iactus suppletur fieri ex antecedenti verbo per ti. an alios csseri inritos 7 g 115 an confisaea ceu cubito 2 - g 1l7 hoe rei in membra

pro glossemate habuit U 16. an inverso ordine orbe discordiri in membro . hoc est in regna, diviso γ - ib. ad vocem terrentibus cis. II 181 propter piraticos terrores. - φ 120 sunt etiam quidam pemuliares: Hiam n e Beda, enim Il. Vereor ne nusquam apud Plinium inveniantur sunt etiam in principio enuntiati; solet iungere sunt ei. confudit Mehetypi librarius ei cum ei. κ- g 121 consuetudo . . intellegit: rectissime v perspexerunt Plinianam elocutionem; cis. X 15 consuetudo iudieauit, VIII 7 c

558쪽

pellat. XVIII 218 melius disisset, item II 120 numerosior ratio

. . interiecerat. ib. 119 secuta aetas . . addidit, XVII 64 usus . .

pronuntiat, II 160 consensua iudieat, aliaque exempla, quibus multa addi possunt, collegit Militer de stilo p. 133. - ῆ 127 de ellipsi solemni quae est in tertia diei so. hora) cir. FeIap. 108. - g 129 mutata interpunctione scribendum fortasse: auget Morieris, Occidens conprimit, citem meridianus aestis idi oributa, quae conveniant cum locis ex Aristotele, Thoophrasto, Seneca allatis et sequentibus verbis, aut nimio frigore aut aestu solvuntur. - φ136 Φuod non in alio situ evenit soll): codicem, quem Robertus excerpsit , interdum correctoris licentiam expertum esso praeter alia quaedam exempla, ut o 154sie hominum fmater J illa, manifeste coarguit additum illud evenit, quod suppressum potius in talibus enuntiatis relativis clausulae adnexis ipsius Plinii manum demonstrat. ex multis exemplis simillima simi haec: X156 quod non in adio genere alitum itemquo verbo tenus consentientia XXXI 26. XXXIV 143

ot X 120 quod numquam ante, deinde X 26 quod nulla alia avis se. facit) ib. 80. VII 96. XIII 39. XXXII 2 vel XIII 56 qu non aliubi sac. sunt), XXXII 27 quod nulli animalium fac. est).- g 187 temina potest asquali fere probabilitate pala graphica

ante Romanorum intercidisse; de dictions eis. etiam Uiu XXXV 21 principum virorum, Macrob. II 6, 6 principes feminas; Lydus Ost. p. 172' ait Vaiκ6c odκ 'oon acvnc. - ο 141 si cum U23 veneticiis scribas, nihil sors a littera scripta discedi e moro librariorum apparet, praestat Vero non inducere novam hanc nec necessariam notionem. ego quidem beneficiis sc. sacrorum dativum ess0 intellego Opponique inter se eos, qui negent ullas esso beneficas sacrorum vires, et eos, qui infinitas credant, ut prorsus possit naturae imperari. quae proxime sequuntur, inprudentia correctoris F ) de fato satisque hominum agi opinantis et Veterum editorum glossemate apertura male obscurata

sunt. lucem affert Seneca N Q II 49, 2, apud quem Caecina peremptalia appellat fulmina, quibua tolluntur priorum fulminum minae. per8pexisse igitur scientia dicitur fulgurum rationem ita, ut et futura praedicat et praeterita explicet, atque ex Verbo praecinat Per Zeugmst suppleto indicet vel aperiat haec prodit sententia: eo profecit Scientia, ut ventura αἰ- fulgura)tinito die praecinat et an peremptura sint factum fulgur). atu priua alia facta quae lateant saperiat). an vero excidit aperiat post aut Τ - g 142 fulgetrum et tonitrua diversis numeris inter se opponi, do qua re dubitavit Ruck 2 p. 305, non mirum apud Plinium: ch. Mulier de stilo p. 56. videntur praeterea plurali numero significari multiplices continuique ac longius durantes Soni, quibus tonitrus conqtare solet. plus dubitationis habet forma ab I recepta tonitrum, quae etiam si 192 in libris aliquotot XXV 21 in solo N, XXXVI 88 in solo B exstat. variaη autem

559쪽

huius nominis formas Plinius usurpat hoc modo. masculinam formam plurali tantum numero ponit: tonitribus II 145. XXXVII 160, tonitruum et fulminum II 104, contra tonitrus X 152. nemtrius generis indubitata est forma plurali numero tonitrua II

112 bis). VIII 188. XVIII 354 bis). XIX 37. XXXV 96, ideoque

Singulari numero par est tonitruum accipi, ut tonitrum nihil aliud sit nisi vetusta scribendi ratio, qua geminatio litterae uomittatur. - g 143 mirae illius compositionis perplurimum origo, nisi est p littera errore geminata, quaeri possit in corrupto fere plerumque). contia g 147 perputruisse, desumptum ex monumentis', ostendit priscae orationis gravitatem; cis. quae dixi de eaeque in Wolfflini archiv. XIII p. 435. 6150 extr. tieri cum D ex ν recepi, sed coIlocavi pone pome, quia sic apparet quo modo potuerit ante fiunt excidere. incertum quidem est an fuerit potius fatetur idem caecidere non nisi seqΗ.: ch. φ164 extr. 176. - g 151 sententiae maxime convenit diffusi I tri quod uncialibus litteris non multum abesta dimisi sy). - 168 rectius scribi puto cum Fl a Maeotiae. forma Maeoticae, quam E praebere fertur, apud Martianum quidem Capellam uno loco invenitur, sed a Plinio aliena est nam Maeoticorum nomen gentile VI 19) huc non pertinet. g 171 non persuadeo mihi ut toto pro dativo accipiam. coli. G166 ret . . in toto suo globo tellus medio ambitu praecineta cireumfluo mari credibile fit hic quoque in praepositionem scriptam fuisse: oceano, qui cin toto so. globo vel orbe) ircumdatus medio. - ib. Rayndeton adiectivorum inproba, infinita sinceri notam magis prae se fert quam addita copula: cla. XXXVI 201 inmensa, inproba remum naturae portio et Mulier de stilo p. 41, Pliniana p. 39n. - g 172 verum sero vidi iam

Felsium p. 75 coniecisse. item verum pro vero perVerse PriorΘloco posito XXI 64 scripsit D. XXIV 159 ex dT recepit S. XVII

17 et XXII 18 traiectionem adhibuerunt v eandemque XVIII 16, ubi contrario errore verum alterum loco positum admisit J, qui XVIII 162 id mondum incerta codicum fide primus invexit.

iure has correctiones fieri arbitror; in tanta enim exemplorum per omnes libros copia si quis opinetur, potuisse ter quaterve Plinium repente a se desciscere constantemque sermonis usum abdicare, redit hoc ad Ruperstitiosam adorationem acerbisaimae quae oredatur diligentiae scribarum, quos tamen constat verborum ordinem interdum mutasse, ut IV 116 init. vero quo F E , quo vero r, et persaepe o et u vel u confudisse: nam ut

de aliis erroribus taceam, pravo habent II 247. XXXVI 114 nero R. XXVIII 95 nerum Vst, XXIX 94 verum E, XXVII 6 immo verum E, XX 62 uero contra E, XXXVII 173 vero titi B. contra XIII 97 nihil opus est mutare nisi interpunctionem in modum

hunc: magna, verum p ι has, gratia eqου. - ib. incendium fiaderis sc. solis) correctorem redolet. 8iderum videtur ortum

560쪽

ex mutilato a iduum. an potius incendium 8ider is assidu um P - g 175 non ausus sum recipere ordimur suap), quiumvis enixo nuper a Riichio commendatum. retinui ad Ddimus, quod verbum, etiamsi insolens Atque adeo unicum, recte tamen formatum. plane significat rem, de qua agitur, vicini caespitem fodiendo, h. e. usurpando, addi ad Rgrum proprium. est profecto credibilius pro solitaria Voce substitutam esse magis uaitatam quam pro usitata solitariam. - φ 180 codicum vestigia satis serventur, si scribas: namque aliis quam in medio sitis.

- g 181 an oppositu globi noctem aut ambitu lucis diem -- fere=ite, ut g 186 dictum est aristusto lucis ambitu nam globi

ambitum s sensu passivo cogitandum eS8e exemplis probari vix poterit. - ib. parum est veri simile Alexandri cursorem saepisseadem condicione idem iter fecisse et remensum es8e. VOX saepius sepius a) in archetypo librorum o ap nescio an consilio - nam remensus quoque ibi mutatum eSt - Omissa erat. si modo debet pro sincera haberi, potest fuisse serius, ut g 180 init. , aut rei est , iunctum id quidem eum Sequenti causa.

φ182 malim Vasa quoque, ut g 196 init. - g 189 redeundum

erit ad verborum ordinem eum, quem praebent op va. S: adverga plaga mundi atque glaciali candida cute. qui si correctori gingenio tribuendus Est, siugax certe nec Violentia est coniecturae, quoniam in verborum collocatione saepe peccavisse librarios minime mirum est. - g 18s figuras igni volucres iam conieceram, antequam ipse inspexi codicem F, qui igni confirmat; respondent verba sequentibus illic ignium Nisu; praeterea ch.

de re VI 187 artisses ad formarida corpora effigiesque mobilitate ignea quaeque XII 19 sqq. de pyrallide, pinnato quadrupede. narraniar, de dictione VII 91 Caesaris celeritatem quodum igne

vomerem. - 6190 removi probatam omnibuΗ editoribus cou-iecturam Barbari ruo inmanitate Naturae, quia pro abundat nudoque ablativo causali suus locus est et naturae Plinius inmanitatem alioqui non attribuit. naturae narrat invidiam VII.

X76 inprobitatem ΛXXVI 126 atque etiam scelera H 206, --

manitatem nusquam, qua quidem Voce rarissime omnino utitur:

VI 53 hominum inmanitatem et, si Roberto so credi deberet. VI 1 inmanitiale oceani). simplicissimum remedium praesto sit, si pronuntiato naturae dici possit pro iussu, edicto, voluntate. venit in mentem etiam pronuntiandi usus iudicialis, quo temptari possit hoc: pronuntiatae naturae iure urgentis illas solitariae. cfr. XIX 56 minore fortunae iure se. in homines, XII 5 ut a diis nato luxuriae iure). - g 191 in eo si ci edivitis:

verborum ea fere species est, ut Ructoris alicuius nomen truncatum velut Timaeo) subesse videatur. - φ192 an subtracto omni spiritu qui vehat 2 - g 193 montibus pro moeriibus coniecit D , montium scilicet mentionem desiderans. at vide inisag 194 nec mori tuosa tali malo carent, quae sic dici vix possent,