De remedio ex L. vlt. C. de edicto D. Hadriani tollendo ... pro consequendis summis in vtroque iure honoribus disputat Iohannes Petrus de Sprekelsen Hamburgensis. Die 6. iunii 1749

21쪽

Quod autem tertio, anno elapso, i uri huic praeser ibere. tur, idem declarat s A v LL v s , qui I. c. g. I . adiicit. Scriptus heres, ut tim in posse nem mittatur, iure desiderat; Hoc post annum impetrare non poterit Quum enim totum hoc edi- ctum non tam in gratiam heredum,quam potius fisci cornpositum esset, idque imperator ageret, ut quam cito id fieri posset, vicesima solueretur, omnino eiuS intererat, ut angustum huic missioni praefigeret terminum, quem nemo temere ob magna possessionis commoda, quantumuis breuem, neglecturus foret et his rationibus commotus anni spatium fatis amplum eXsistimauit. . . VL

ΩVATENUS HOC EDICTUM A IUSTINIANO ABOLITUM SI T

Noluit autem Iustinianus, ut heredes diutius ben fieto edicti D. Hadriani Vterentur, eo penitus adquiescere iusso, antiquatis mul iis omnibus, quae circa repletionemta interpretationem eiusdem promulgata erant, & sanctione noua substituta effecit, ut iam ex constitutione Iustiniani agendum, siue, uti in L. e. Ι de codicillis loquitur, possessio ex more petenda sit. Omnium Vero eorum, in quibus imperator huic edicto vel derogauit, vel obrogatiat, fundamentum in sublata hereditatum vicesima deprehendere licet, adeo Vt edictum illud, quatenus antiqua

22쪽

ta Iege vicesimaria fieri potuit, fissuum manserit,& vim suam retinuerit; quid Z quod maiora eo ipso ceperit in

crementa. Quum imperator tantum indefinite dicit, M. re a m suo tempore e repullica recessisse, DP Opinionibus eruditorum locum dedit, quorum alii illud GRATIANI aevo, alii ipso IUSTINIANO imperante, alii tempore proxime superiori factum esse coniiciunt. Gratiano illud ex Ruso Ni I loco non nisi satis contorta interpretatione tribui potest, U & alteram quoque sententiam verba Iustiniani allata respuunt Fuit forsitan vice a non uno quasi ictu exstirpata, sed is peratores, quum alia sufficerent tributa, eam Pedetentim magis magisque remiserunt,

adeo I. C. F. L. x Hanc ALCIATI L. III. Dispunct. fiex AVSONII gra- . riarum actione p. in. 49. '- erutam opinionem a C VIACIOS BUR MANNO repudiatam denuo adoptauit ABR AH. WIELINGIVS I. e. p. a .

- Λddidit quidem nouas ratione nondum tamen, si ego quid ubdeo, rem confecit Si enim veymaxime largiamur, tributorum, nomine vicesimam ibi simili venire posse , & reliqua Romanorum velitigalia diu post Gratianum oblisuisse I tamen si- speetum est, quod in tanta . quae ponitur, indulgentia, nulla vicesmae expressa fiat mentio, sed a1 talis adsit descriptio, quae illi nisi per circuitionem tribui non potest y cui n praeseruiret. accedit, quod Ausonius notet laquitur de abrogato inuninersum aliquo vectigali, sed

de condonatis tantum residuis tributoruan, quorum documen. ta & cautiones conflagrauit.

quod idem facere iussit C O N- STANTI N Us L. ff. C. de iu

23쪽

adeo ut sequentes tandem, quum nihil sere inde rediret eam prorsus negligerent. γ Quodsi vero quis certum quendam huius abolitionis auctorem voluerit, ei non admodum aduersabor, modo fateatur, illum ignorari. Hozinterea certum est, eam tempore Iustiniani non amplius in usu fuisse, manentibus tamen, qui ex illa profluxerant, iuris effectibus, quos ille constitutione hacce simul eliminauit. Quando itaque omnis edicti mutatio ex ata rogatione legis Iuliae manabat, neque illa Praecipuum eius caput, missonem scilicet heredis adficiebat, retinuit illud Iustinianus missionemque de nouo confirmauit ab que stabilivit. Singulares vero vicesimae ininus cessanis te caussa cessare quoque iussit. Sic heres ex hac constitutione missus fisco nihil pendere iubetur, siquidem vectigal vicesimarium e republica recesserat. Quo ipse,

quum cura aerarii, in cuius fauorem olim tempus petendae missionis annale statutum erat, haud amplius mois . vere posset imperatorem, fauor vltimarum Voluntatum,& praesertim heredis instituti praeualuit, & in posterum missionem illis temporum angustiis coarctari noluit, sed nullam nisi longissimi temporis praescriptionem liberaliter admisiit. et CA

Tale quid etiam suspicatur set L s. C. h. t.

24쪽

DE INDOLE REMEDII EX L. VLΤ.. C. DE EDICTO D. HADRIANI TOLLENDO.

. LPRINCIPIA REMEDIORUM POSSESSORIORVM. Quemadmodum in genere summa est remediorum posia

sessoriorum aequitas, ita quoque eadem pro. illo, de quo iam acturus sium, militat. Quando enim duo de tu. re hereditario litigant, iniustum sane foret, alterum, cuius manifestius est ius, usque ad euentum litis, aduersarii temeritate & calumnia forsan motae, & aliquot lustra duraturae, possessione & commodis honorum ipsi dedi torum defraudare. Placuit itaque, ut caussa possessionis

praemittatur, & illi, cui praesumtio iuris hereditarii se vel, possessio hereditatis tam diu.tribuatur, donec alter de iure hereditario ipso pleniorem fidem fecerit, & quae stio illa principalis in iudicio decisia fuerit. Quia autem ad consequendam illam possessionem ius hereditarium praesumtiuum desideratur, neque tamen ius alicuius praesumitur, nisi habeat caussam legibus probatam, caus

25쪽

sa illa vero titulum constituit, sequitur, ut ius hereditarium praesiumtiuum sit illud, quod titulo nititur probabili.

g. II. RATIO INTERDICTI IVORUM BONORUM.

Et haec ipsa int principia, quibus 'praetores Romuni impulsi interdictum quorum bono iam dederunt. Quando enim ille, cui ex iure ciuili, ob angustos, quibus circumscripserant leges successionem, terminos, heredita tem cernere non licebat, honorario iure ad successionem vocatus, bonorum posscssionem coram praetore agnouerat, oriebatur inde ius hereditarium praetorium praesumti vum. Quia vero edictum praetorium honorum possessori tantum ius persequendi retinendiue patrimonii siue rei, quae defuncti, quum moreretur, fuerat, a non vero imam possessionem bonorum conferret, dedit ei deinde praetor illud adipiscendae Eossessionis interdictum, quod, si ab origine aestimetur,est remedium iuris,quo is,cui bonorim possessio competit, realem possessionem bonorum hereditariorum tamdiu consequitur,donec alter potius ius here-

ab L. S. I. a. D. de bonorum possess.

26쪽

ditarium evicerit. l Quod enim simulatque famam, ius praesumtiuum cedebat iuri vero, hereditas restitudibatur, & bonorum possessio erat sine re. . t

f. III. EIUS EXTENSIO AD HEREDEM .

CIVILEM

Eadem ex ratione interdietiam quorum bonorum. quo praetor initio tum tantummodo tuebatur heredem. motis illius yntiquis terminis, ex henigna interpretatione ad eum quoque prolatum est, eui ius hereditarium ciuile praesumtiuum competit. Sicuti enim urgens admodum pro eo facit praesumtio, cui ipsae leges hereditatem tri.'bui voluerunt, ita quoque huic remedio possessorio suo.

currere aequum erat i quapropter ius praetorium, quod ciuile non modo emendat & supplet, sed etiam adiuuat, ei accommodatum est, adeo, ut si heres ciuilis, seposi.ta difficili hereditatis petitione ad remedia possessoria conis fugere, bonorumque possessionem adgnoscere malebat, bonorum possessio realis illi eodem hoc interdicto tribue. retur. Negarunt hoc quidem magni nominis viri, CUM

27쪽

I Ae I Us & oo NKLLus i sed vineunt Reila disten sentes, o quum & verbis & rationibus Iegum tuum. tur. Ita enim vescribunt Augg. s EvERus & ΛNT Ni Nus filio a patre praeterito. e Puamuis enim bonorum. possumnem vi praeteritus a nouissi, tamen interdicto quorvin bonorum non aliter possessor constitur poteris, quamst te defunctissium esse, es ad HEREDITATEM vel bonorum posse onem admissum probaveris. Ex quibus satis patet, interdictum illud non tantum honorum possessori, sed et heredi, qui hic sibi inuicem contra distinguuntur compe tiisse , si modo , quod' inde etiam conficitur, ius, quod ad hereditatem habet, probauertit, vel potius saltem demonstrauerit; siquidem leges in hae causta leuato velo&. amputatis omnitius frustrationibus procedi iubent. γ Confirmatur haec sententia adhuc magis ex L. 3. C. quor bonori ubi imperatores ARCADIus & HONORI Us maritum uxoris sine testamento desunctae,superstitibus consanguineis, Pro eXtraneo declarant, quum ad hos ex lege pertineret successio, & in eos per interdictum quorum

' 'honorum

io cur A eius in Paratiti. C.

28쪽

19 honorum possessionem transferri iubent, seruata marito proprietatis actione secundariaι Quum igitur consen- .guineis, quibus tamquam agnatis ex legibus XII. Tabb. hereditas debebatur, ces & qui, si ulli alii, heredes ciubles erant, interdictum quorum bonorum nihilominus tribueretur,rem extra omne dubium positam esse credo.

f. IV.

EX EO ORTUM REMEDIUM EX L. VLT C

DE EDICTO D. HADRIANI TOLLENDO.

Iisdem fundamentis innititur remedium ex L. vlt. C.

de edicto D. Hadriani tollendo, quod, si secundum indo. Iem veris Romani consideras, est remedium iuris, vi iuris hereditarii praesumtiui ex testamento scripto Ilemni competentis, possessionem hereditatis tamdiu consequendi, donec lis de iure hereditario decisa sit. Quando igitur Iustiniani mentem eam fuisse adsero, ut heredi insti- tuto in testamento scripto sollemni succurreret, simul mihi persuasum est, eum numquam de iis cogitasse, ad quos doctores hoc remedium deinde extenderunt. Heredi.

29쪽

ibus ab intestato illud nullo inodo iscriptum fuisse tum ex eo probari potest', quod edictum Hadriani, ex quo remedium Iustiniani profectum est, occasione vicesimae Se propter illam propositum fuerit, vicesima autem a testamentariis tantum heredibus, non vero ab heredibus ah intestato selueretur: cap. I. g. a. tum quoque inde sequitur, quod missio in lege nostra ex solo testamento detur. Sed praeterea quoque ex heredibus testamentariis illos tanturei ex L.F. possessionem impetrare debere, qui in testamento sollemni scripto vocati sunt, fiat gravia euincunt argumenta. Sie enim i) non selum testamentum non cancellarum requiritur, sed etiam inscriptio

huius tituli: de edicto. D. Hadriani tollendo, edi quemadmodum scriptus heres in possessionem mittatur , constitutionem adscriptum heredem tantum restringit. Deinde a tale ponit imperator testamentum , quod ex quacumque suae formae parte non vitiatum; sed depositionibus & su, seriptione testium legitimi numeri vallatum sat, quae omnia modo in testamentum scriptum sollemne conue

niunt. .

I. V. ρVOD PONIT TESTAMENTUM PERFECTUM IUDICI OSTENSUM.

Quum fundamentum huius remedii constituat ius hereditarium praesumtiuum, ex testamento seripto com-

30쪽

petens, 3. antee. nulla autem ex eo testamento oriatur iuris succedendi praesumtio, quod numeris sitis ahilutum non est, sequitur,f eiusmodi adferendum esse testa

mentum, quod neque in essentia, neque in forma manifestum defectum uatitur, sine quod, uti imperator loquitur, ex quacumque suae formae parte vitiatum non est. Ostendere illud debet heres iudici competenti, ut ex eius sententia&auctoritate in bona immittatur. Competentem vero his esse iudicem rei sitae, conclamatum

Quod si autem siue in essentia, siue in forma testamenti prasicriptus in legibus modus seruatus non est, o

ritur inde vitium, quod est desectus requisiti, sine quo successio, modo in testamento determinato, deferri nequit. Iam vero defectus ille, quo testamentum laborat, vel in prima ipsius figura adparet, .& manifestus statim in oculos incurrit; vel latens adspectui se subducit, &vlteriori discussione indagandus est;& inde recte vitia te . stamenti