De remedio ex L. vlt. C. de edicto D. Hadriani tollendo ... pro consequendis summis in vtroque iure honoribus disputat Iohannes Petrus de Sprekelsen Hamburgensis. Die 6. iunii 1749

발행: 1749년

분량: 87페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

61쪽

D. a. v. b. I ὲu dem redintὁbestandigen Sebrauch die eo remedii die96 erforderi mird, ut heres institutus competenti iudicii ostendat testamentum non cancellatum, neque a olitum,neque ex quacumque suae formae parte vitiatum, sed quod in prima figura sine omni vituperatione ad pareat, & depositionibus testium legitimi numeri vallutum sit. L. c. vlt. C. de Edict. D. H. tot

ist; und 3 voti demjenigen Nos bey einen tellamento nuncuis patiuo, super quo instrumentum notarii confectum est, behauptet mird, ous die dit beὁ testamenti nuncupatiui, alb

non eadem ratio edicti occurrit in voluntate cius, super qua testes denuo per iudicem iurato examinari oportet; LYNRRR in Monit. ad STRYCRiI Id. de invest. assifori Sect. II. memb. I. g. Io. ideoque

62쪽

ideoque remedium ex Q L. v. non datur ex testamento eiusmodi nuncupativo; PEREZ ad L. vlt. C. de edict. D. H. DE.

und die bep voriger grasse ange*hrten Sriinde bep der here. ditatis petitione iustititen fommen, und daὁ petitorium beagrunden; hergegen die gesti te immissio ex e. L. f ein testa. mentum in prima figura statim validum ιum vormire fedet; ferner s) ein instrumentum a pluribus testibus stubscriptum erit alδdenn vim publici instrumenti ecljalt, menn die unierastin lebellen Beugin beboris und eidlio vernonimen morden.

s VATENUS TESTAMENTIS PRIUILEGIA.TIS IN UNIVERSUM HOC REMEDIVM iAD COMMODARI POSSIT.

Ponit L. Malis testamentum sellemne I cap. II. . . sed iam dudum sibi gratiam secere huius requisiti docto.

res, & usu accedente, eam quoque ad minus sollemnia adplicuere. Ferenda est, quam non exterminare possu-

63쪽

mus, extensio, quandoquidem fundamentum remedii, ius nempe hereditarium praesumtiuum, adhuc immotum . manet, & hic quoque suo modo ex testimento perfecto& vitio .visibili carente proficiscitur. Permiserunt enim iura quibusdam testatoribus,neglectis sollemnibus, rite&firmiter testari; ergo etiam testamentum eorum non sol .lemne eosdem eflectus habere debet, quod testimentum aliorum sollemne, & heredi in eo scripto ius succedendi praesumtiuum non minus competit, quam si sollemniter ab aliis vocatus esset. Ouum vero in ipsis testimentis priuilegiatis non omnia remilla sunt sollemnia, testator illa, quae leges retinuerunt, seruare debet, quia illis

non sernatis vitium testimenti adest, ex vitioso autem te δε- mento ius hereditarium non oritur, neque conlequentermissio peti potest. Recte igitur rationes subducuntur, si hanc earum facimus summam : heredem, qui in testamento impersecto institutus est, missionem in bona hereditaria ex L. vlt. tunc solum consequi, si testimentum illud in suo genere saltem persectum est. CV Scripturam praeterea etiam in priuilegiatis testimentis postulo, tum ob expressam L. I. constitutionem , tum ob prom tam , quae in possessorio desideratur, probationem. .

64쪽

DE TESTA ME IS PARENTUM INTER

LIBEROS

Inter testamenta minus Qllemnia quaedam adeo privilegiata sunt, ut, si modo de voluntatis certitudine con-- stat, omnes reliquae sollemnitates impune omitti possint. Ita enim parentibus inter liberos testantibus plerasque remisias esse sollemnitates nouimus, nec aliud quidquam requiritur, quam ut de voluntate eorum nihil dubii supersit. Ad constituendam vero illam certitudinem parentes tabulas ipsi scribere, aut ad minimum iis subscri- , here iubentur. 6 9 Quum itaque testamenti fides, &sic quoque Ius hereditarium sola hac subscriptione nitatur, testamentum inter liberos Perfectum, & missio inde decernenda est, simulatque manum defuncti adesse negari nequit. Recognosci igitur illa ante omnia debet,&contradictor ad eam recognoscendam citandus est. Quia autem recognitioni natura sua & potestate iuris semperiurata dissessio cohaeret: t) ita quoque illi integrum est, manum iurato diffiteri. Si manum diffitetur; viti-

. . um

65쪽

um adest visibile, atque falsitas testamenti in continenti probata, consequenter missio heredi scripto deneganda est. Et licet alias aduersae parti veritatem subscriptionis Per comparationem litterarum, testiumque productio nem vindicare saluum maneat, hoc tamen in possessorio non attenditur; sed in petitorio demum locum habet. in Praeter parentes etiam milites & ad pias caussas testantes sollemnitatibus nullis obnoxios esse constat. n Quare in eo casu, ubi horum ultima voluntas sola defuncti sub scriptione nititur, ea quae de parentibus inter liberos testantibus dixi, ad illos quoque proferri Volo. I. V. DE TESTAMENTO IVDICI ALI. ' . Non minus illi, qui testamentum iudiciale condunt, externorum sollemnium compendium facere pos' sunt, quippe quorum desectum iudicis praesentia & au

ctoritas supplet. O Est illud itaque perfectum, & suo

modo

66쪽

modo sellemne ; si iudicio rite insinuatum est, ita quo. que, si de legitima insinuatione ex actis constat, bono. rum possessio ex lege ali competit. Et eam ob caussam negat illam CARPTO VIus, quando testamentum per procuratorem oblatum fuit; siquidem hoc ab ipso testatore fieri debuisse contendit. Sed sicuti oblationem testamenti etiam per alium fieri posse tum principiis iv.ris conuenit, tum ex ipsa L. N. C. de testamentis perspicue euicit perillustris BoEHΜERVS, cqὰ ita quoque nec hanc exceptionem immissionem de iure moraturam, nec CARPTO VII eiusque sequacium dissensum quidquam effecturum esse exsistimo. Praeterea quum testamenti iudicialis vis sola legitima insinuatione continetur ; nulla hic opus est manuum recognitione, neque testium, qui hic plane non vocantur, neque testatoris, cuius voluntas ex recta insinuatione in actis notata fatis certa esse debet. Ceterum in testamento iudiciali quoadeflectum missionis nihil interest, utrum scriptum an nuncupatiuum fuerit, siquidem protocollum iudiciale, cui plena debetur fides, testatur, omnia ex ordine esse acta. f. VI.

67쪽

. f. VI. REMEDIUM L. ULT EX CODICILLIS ET OB MORTIS CAUSSA DONATIONEM

NON DATUR. De reliquis minus sollemniter testandi speciebus nihil addam , quia quaestiones de iis orientes secundum principium I. III. praemissum facile componi queunt; sed ad codicillos progredior, quum & in his instituto remedium legis nostrae tribuunt CARPEo v & sTRYNI-vs; c ille quidem indefinite, hic vero sub certis limi.

tibus. Quia enim, inquit STRYΚius, ex codicillo nemini nisi iure fideicommisti hereditatem capere licet, ita demum ex illo fideicommissarius, restitutione verbali facta, remedio hoc experiri potest. Mihi tamen hanc senistentiam ponderanti contrarium potius placet, quum dispositio L. I. de edicto D. Hab. toli. prorsus singularis &ad heredem testamentarium restricta sit, tum vero singularia ad consequentiam trahi non debeant. s Neque audio, quae MENOCH VS obuertit, ct eumdem

68쪽

nempe in codicillis adesse Duorem , qui in testimento; dum nihil ominus utriusque iura diuersia manent, & im. 'perator illa confundi noluit. o) Idem de donatione mor. tis caussa dicendum arbitror, quando CARPTOvIVS &ob illam donatario per hoc remedium succurrere amat. Quod quidem tanto minus mihi concedendum erit, quum supra legatariis illud negaui, mortis caussa donationes vero ad legatorum naturam reuocatas esse neminem fugit. M Ad ea vero, quae idem de donatione m. c. Uni. verserum bonorum in Saxonia testamentis exaequata profert, quia scilicet iuris particularis sunt, non descendo. Qui contrariam sententiam defendunt auctoreS, ad prO. cessum exsequutiuum praecipue prouocant i quo tum legatarii tum donatarii , tum fideicommissarii particulares recte experiri possunt. γ Sed uti ego, quando hoc viris pragmaticis placet, hos omnes exsequutiue agere, facile potior, ita eis remedium L. vlt. quia heredes non sunt, & testamento destituuntur,denego.

69쪽

DΕ ADPLICATIONE REMEDII AD TESTAMENTA PRINCIPUM ,

ORDINES IMPERII QUA PRINCIPES TESTARI NON POSSUNT QUA PRIVATI

POSSUNT Guerunt quondam tempora, ubi omnia' principum imperii negotia, Bariolo & Baldo iudicibus, secundum leges Romanas infausto omine iudicabantur; animaduer terunt abusum recentioris aevi ICti saniores, sed ita in proscribendo illo multi eorum egerunt, ut cum abusu omnem simul usum tollere voluerint. Quemadmodum igitur utraque pars egregie fallitur; ita contra ea certum est, plerasque ordinum imperii caussas ex propriis quidem suis principiis esse iudicandas, sed plura tamen quoque superesse negotia, quae ad iuris ciuilis normam omnino componi debent. Ad quae quum etiam argumen. tum de testamentis referendum est, et remedium ex Liati

70쪽

L. M. ad tabulas principum, quatenus testandi facultatem habent, non tam extendi, quam potius ex ipsa illi us indole & natura adplicari debere arbitror. Possunt autem status imperii duplici modo considerari; tum iam. quam personae publicae & principes, tum tamquam privati. Priori respectu sunt vasalli & omne, quod habent territorium, seudate est, iureque seudorum ab iis tene, tur. Sed quia vasallo omnis omnino de studo testandi idque alienandi ademta est potestas ; ita quoque de fa cultate principis imperii, de territorio & successione, aliis, que eo spectantibus testandi facultate , idem iudicium

esto. Praeterea vero Princeps etiam tamquam priuatus& paterfamilias, ex reditibus consuetis comparcendo, hereditatem capiendo, contrahendo, alioque modo multa sibi adquirere potest, quorum compleXus bonorum patrimonialium nomine venire solet, quae adeo in pIeno ipsius dominio sunt, ut de iis tam inter vivos Iibe re disponere, quam moriens Valide testari queat.

IN TESTAMENTIS PRINCIP UM SECUN D mIVS COMMUNE CONDITIS REMEDIUM

NO 1 TR UM LOCUM HABET Sed quum haec omnia non tamquam princeps, sed tamquam priuatus agit, sequitur, ut in iis etiam iure pri. H 3 Vatorum

SEARCH

MENU NAVIGATION