장음표시 사용
31쪽
colligitur totam hereditatem inter eos distribuere voluitise, i. si cellatum t T. In principio E de testamento milit. l. s. C. eodem, ubi Dou. Anton. Fab. deca. 72.err.6.
Pontonem tacito iure portioni accrescere, ede transimissione iuris accrescendi.
1 Hi X iuris ae erescendi eausa ita explicata, deducitur, Ut Tm defices portio tacito iure accrescat, sicut in aliis corporibus , l. si Titio 3 3. g. v sum fluctum, ri de viast. l. interdum, T. de usu fr. acere se. ita similitet, & in hereditate propter indiuiduitatem illius , & representationis vilitatem , velut inere mentum quoddam latens , ac tacira alluvio, portio dissiciens aditam, vel adquisitam portionem sequatur, illique non personae accrescat, i. si totam 8 3. l. seruus communis 67. n. de adq. her. l. haec scriptura 26. f. I. si de condit. & dem. l. a. f. si duo , ff. de bon. possession. see. Tab. Bart. in dicta l. re coniuncti num. 16. Iac ibidem, Culac. in dicta l. unica, g his ita , C. de cad. a Anton. Fab. de error. pragm. de ea. 8o. err. s. ideoqueu quis portione sua adita decesserit. caeteras postea coheredum portiones deficientes ad heredes transmittit, quasis aditae portioni iunctae iam antea fuissent, , qua discedere non possunt, d. l. si totam 83. d. l. haec scriptura,*. i . l. si ex pluribus s. in principio, Ede suis,& legit. l.unica, f. hia ita, C. de cad. toll. Bart. de communiter DD. in d. l. si totam, Odost. Albet. et Baldus in d. l. si Titio , Anton. Gomea
plures referens 1. rom. var. cap. IO. num. 3 . Duar.de iure accresc. lib. z. c p. o. Cuiac. ubi supra, di lib. I 2. observ.
3 mod adeo verum est, ut quam ius eo heres eoheredi substitutus sit, s ante delatam ex substitutione hereditate decedat , eam tamen ad heredem suum trasmittat, non
qu si substitutus, sed quasi eo heres, nec substitutionis, sed
32쪽
De transmissione iur. accrescend. '
aeere se endi iure a. si quis heres r s. l.qui patri s9. D. de ad , quir. heredit . quamuis enim si alius fuisset uni ex heredibus substitutus, potentius esset ius substitutionis, quam ius accrescendi, & deficiens portio non ad eo heredem, sed ad substitutum pertineret; quia in iure ae crescendi, legis potestas tantum : in substitutione, & legis potestas, Mvoluntas restatoris concurrunt, i. a. f. si duo. is de bon. posisessione se eundum tab l. fin. in principio, is de vulg. l. vni Ca, g. in primo, & 3. pro se eundo, C. de cad. toll. nili insin- Αgulari specie, de qua Consultus tractat. in l. quidam go. ff. de vulg. quia in ea voluntas testatoris cum iure acereiacendi concurrit, docent Bart. in dicta l. re coniuncti nurn. 3 3. Baldus in l. unica, C. quando non petentium partes, glosia, & communiter D D. in l. qui patri, is de adquir. hered. Duata dicto lib. a. eap.r 6 Ubi autem ipse, qui ex parte lieres fuerat institutus coheredi substitutus est, accrescen , sdi ius viget,& substitutionem ad se trahit , utpote quae illius adiuuandi causa adiecta censetur ad ea ducarias leges euitandas , l. unica, f. r. C. de cad. toll. ubi Cui acius , dc Gitanius, nee debet substitutio, nee potest iuri accrescendi propriam naturam, quam a lege habet , ad mere in totum, vel diminuere, sed augere potius: Se adliniare. Quod
Vlpianus indicat in t .siquis heresJ3 s. is de adquir. her. ubi heredem ex parte institutum, & coheredi substitutum, etiasi antequam ex eausa substitutionis ei deferatur hereditas. pro herede gesserit , ex causa quoque substitutionis hereisdem esse affirmat, quoniam inuito quoque eι accν escit porrio,
igitur ius ae crescendi per substitutionem non impeditur, nam si impediretur , nec inuito accresceret, sed volenti, nec ante delationem substitutionis heres esset : quod si vi Consultus scribit, iam ex prima aditione in solidum hea
res est, necessario totum illud ad heredem suum transmittet,ex quo heres effectus est, de consequenter , etiam par
tem illam, in qua fuit substitutus. Idque ex secunda ab Ul- spiano proposita specie in dicta l. si quis heres, elii dente teolligitur . nam si filius, vel seruus ex parte institutus , Mus heredi substitutus , iussu patris, vel domini a diei it herediis
33쪽
reditatem, &postea emancipatus, vel manumissus ex causa substitutionis adeat, patri, vel domino eam quoque par tem hereditatis adquirit, & heredem eum per sublii tutioin nem facit ; ergo piima aditio inspicitur facta eo tempore, quo fuit in potestate; & consequenter substitutionis portionem, quam patri adquirit, vel domino ad heredes suos etiam transmitteret, ex regula tradita in l. quae legata I S. ss de R. I. l.si filius 78.ffde ver b. oblig. 7 Quae sententia comprobatur manifeste exi. qui Patris'. st. de adquir. her. nam quamuis substitutionis pupilla Tis ius, utpote conditionale , & hereditatis nondum delatae ad heredes non transmittatur, l. si plures I o. in principio, isde vulg. ubi tamen pupillo ex parte instituto cohe, res pupillat iter substitutus est, etiam si ante pupilli mortem decesseriti, illius tamen hereditatem ad heredes trans i mittit, non substitutionis, sed accrescendi iure, ut elegan ter Consultus scripsit in l. qui Patris s.ff. de adquir. her. in
illis verbis : namh ipsum inuitum obligat, coniung3 eam paterna heredιtati, er acerescendi iure ad si uiri cuicumque Paιris heredi
existimandam est. Facit etiam pro hac parte textus in l. si plures Io. f. filio, verbo idem, isde vulgari, & in l. quidam elogio, C.de iure de lib. s Denique huius sententiae veritas ratione illa iuris conis firmatur , nam post humus si non sit ab omnibus gradibus institutionum, & substitutionum exheredatus, sed in secundo, vel tertio gradu praeteritus , gradus illos vitiat, de rumpit, , quibus praeteritus est; quamuis prius decesserit, quam ad eos deuoluta suerit hereditas:& consequenter si primo loco institutus, a quo posthumus exheredatus fue-xat, repudiauerit, non pertinebit hereditas ad secundum gradum, utpote iam post humi natiuitate ruptum, sed ab
intestato delata censebitur,l. si primo 8. l. si posthumus i est T. de lib. & post. Quibus suppo itis, ponamus duos primo gradu heredes institutos fuisse, Primum, & Secundum, de ab illis posthumum exheredatum esse, deinde in singulo intula locum factam substitutionem, ita': si primns heres non
34쪽
De transmissione tu r. accrescend. H
Iro & ab hoc secundo substitutionis gradu post humum
praeteritum esse; repudiante altero ex institutis, non colle.
tedi, sed substituto locus e it, iecundum ea, quae diximus: at- l Ique ita cum unius heredis repudiatio secundum gia dum admittat, quem post humi praeseriti natiuitas rupit , totius testamenti ruptionem inducit, quod nec pro parte valere potest , nec post humus ab una peliana exhe tedari, l. . f. tilius intermedias , ff. de lib. & post. ideoque alter ex co. heredibus line altero adire non valet hereditatem , l. penultima in si ie , ff. de iniusto rupto. adeo Vt quamuis posthumus moite, sua excludatur 1 successione: non tamen substitutus admitti debeat, sed venientibus ab intestato locus sit: hune enim sensum habent difficilia illa Anicani verba: si aliar ex institutis omiserit quamuis post humus excludatur,non tamen maeis substitum aήmuti, in dicta l. si post humus14. q. nam, & cum duobus, is de lib. & post. Quod si posthumo a secundo gradu pretierito , idem ipsi Iocoheredes in primo gradu instituti sibi inuleem substituantur, quamuis unus ex illis repudiauerit . vel prius decesserit, quam hereditatem adiret'; portio tamen illius ad coheredem pertinet, nec posthumi praeteritio . in iecundo gradu facta nocet, quominus ex testamento coheredi heis
reditas tota adquiratur dicta l. penultima, f. i. ff. de iniust. rupto. Non igitur ex secundo gradu per post humi natiuitatem rupto coheres succedit, sed potius ex primo,& conis sequenter non quasi substitutus, aut substitutionis iure; sed quasi coheres per ius accrescendi portionem deficientem adquirit, cum si substitutio attenderetur, idem in hoe secundo casu dicendum foret, quod in primo Consultus
scripsit in dicta l. penultima in principio , & in dicta l. si
post humus i . f. nam , & cum duobus : accrescendi autem ius per substitutionem non sublatum, nec impeditum, he reditatem adhue in primo gradu conseruat, & retinet, a quo posthumum exheredatum futile pro potuimus, id eoisque nec testamentum rumpitur nec hereditas ab intestato deuoluitur. Ex quibus colligitur quoties ius ac
crescendi cum substitutione coniunctum est , illius auxi
35쪽
lio semper adiuuari, & maiores vires, non minores adipi L. ci,& consequenter ad hei edes transmitti. Sed magnum nobis in hac quaestione negotium facessit
Marciani responsum in l. si ex pluribus o. in fine,ffde suis,& leg. nam cum scripsisset Consultus pluribus heredibus legitimis existentibus portiones hereditatis a quibusdam
repudiatas , vel alio modo deficientes caeteris, qui partes suas agnouerunt accrescere,adeo ut quamuis prius decesse-zint, quam portio accresceret , hoc tamen ius ad heredeat uos transinitterent ad quos illa pars hereditatis, quas iam adquisita pertineat,a causam esse inst τι heredis, er cohεν edi Abstitumhuis enim viva defertuν exsubstitatione he-νeduas, non etiam si dee serit heredem eims sequitur. Cum igitur coheres coheredi substitutus est ius accrescendi locum non habet, sed ex substitutione defertur hereditas , & consequenter ad heredes non transmittitur. tamen difficultatem docte explicat Cuiae. lib 12. Οὐ serv. cap. in dum aduertit decisionem textus ind.l. H ex pluribus, pertinere ad ius nouum, & leges Iuliam , &Papiam, quibus ius antiquum, id est, ius accrescendi tantummodo inter legitimos usque ad tertium gradum concedebatur ; in caeteris vero heredibus fuerat abrogatum dict. l. Vnica, g. r. C. decad. toll. l. pater 29. in fili. T. deleg a. l. si in testamento 1. C de vulla. Vlpian. titulo qui habeant Ius antiquum in caducis, Cuiac. ad titulum, T de
ton. Fab. lib. i 8. coniect-cap. I quapropter eueniebat, ut quamuis portio deficiens legitimi heredis ad caeteros per tineret, & i ure accrescendi ad heredes transimitteretur; portio tamen coheredis ad coheredem substitutum minime posset per ius accrescendi deferri, cum legibus caducarijs illud ius sublatum esset ι Ideoque cessante iure accrescendi in dicto textu, cessat etiam transmissio, cum hereditas, non nisi ex substitutione deferatur, ex qua n5dum adita transmitti non potuit. Secundo Io eo nec minus euidenter transmissionem tuis
Las accrescendi negare videtur Celsus in l. liber homo sy.
36쪽
De transmissione iur. accrescend.
f. si ita scriptum , fi de her. instit. scribit namque duos heia
redes institutos fuisse, Titium, & Meuium , unumquemque ex parte tertia hereditatis ; deinde ex reliqua parte, id est, alio triente eundem Titium sub conditione heredem seripti, asserit,& tamen si Titius ante decedat, quam conditio partis conditionalis extiterit, silla poste, existente P ad heredem eius non pertinere portionem illam docet, sed soli Meuio eoheredi accrescere, unde fateri oportet institutio nem conditionalem ius accrescendi sustulisse,& illius nata.
Dicendum tamen existimo, quoties quis ex alia parte I heres institutus est pure,& ex alia sub conditione solus unicam aditionem suffieere, si in omnem euentum pars eo
ditionalis ad eum peruentura est i quia dc solus fuit heres institutus, de substitutum non habuerit, i. si quis ita de her. instit. dict. l. cum hetes s 2. f. vltimo cum l. s querit. E. de adquir. hered. Quod si subititutum habuit, non antea conditionalis institutionis pars illi desertur , quam conditio extiteritii quia dubium est, utrum illi, an substit to deferatur , de ideo si ptius decesserit, eam ad heredem non transmittit dicta l. cum heres 12. f. i. Sed si, ut Celsus in dicta l. libet homo, si sta stiptum Proponit, ex pa te sub eonditione heres institutus, non substitutum, sed e heredem habeat , conditionalis institutionis dimidia patri id est,sextam statim illi ex pura institutione adeunti accreiacit , & adquiritur; quia siue deficiat conditio, siue existat, ad eum pertinere debet ; si deficiat iure accrescendi soluinis existat, iure aecrescendi, de institutionis cum toto triente, argumento leg. quoties 9. f. siquis primum , ff. de bered. institui. de quidem ideo iure acer eseendi semper sextans a d eum pertinere debet, quia ιriens pro aequis portionibus inter heredes diuidendus est i cum portio deficiens pro hereditatijs partibus, coheredibus accrescere soleat, i. inte dum 1 s.f. sed si altet, T de hered. instit. l. si ita scriptum in principio, T de bon. possessione secundum Tab. f. v deamus 3. de heressi instit. atque ita cum duo hetedes inst i- uti proponantur, unusquisque ex tertia parte hereditatis,
37쪽
id est , quatuor unctis; mentii alterius dimidia pars , id est,'
sextans uni curq te per ius accrescendi adquireretur : atque
ideo, ut eleganter Consultus scribit,Titius statim ex semisia se heres erit, fututus ex besse heres, si conditio institutionis existat. Qua propter ille sextaos , qui remanet, snpenuenti est; quia si conditio extiterit, Titio iure institutionis; si deis fecerit, Mamici accrescendi iure debet adquiri. At si dece- seriι Titius ante conditionis euentum , sextans ille non Titi heredi sed Mavio accrescet; quia totus institutionis iure desertur a alter enim, sextans , qui acer escendi iure deserebatur iam Titio fuerat adquisitus,& ad heredem translatus, unde hie , qui super est sextans , vel iure institutionis deferendus Titio erat, vel nullo: institutionis autem iure deferti non valuit; cum ante euentum conditionis Titius deceserit, de eonsequenter eo tempore, quo adhuc dubium eraι Titio , an fauia is Iextans datus esset. nee possit intelligi datus et,qui tempore danέi in rerum natura non fuit. l. quidam Iq. ff. de iure co-
diei l. l. si eo tempore 4. T de his quae per non scriptis, &αa7 Nec contrarium est, quod ex Gaio refert ut in dicta l. qui ex duabus f . ibi enim solus heres erat institutus; ideo aute in impletam conditionem post eius mortem Consultus proposuit, ut dubitabiliorem casum essiceret, non qu9dse ee Uarium effet illius implementum, aut quod ex institutione deferri portionςm existimarct, quam ex ptima adi,tione adquisitam esse certum est.
is . Denique nec nostrae sententiae, ne e Vllaiani decissi ni indicta I siquis 3 s. f. i. ff. de adquir. hered. aduersatur Pauli responsum in I. si solus 8 o. g. idem si seruus, T de adquir. hered. ubi si fit ius ex parte heres institutus pure, ex parte sub conditione, postquam ex pura institutione iussu patris adierit, emancipatus sit, aut seruus manumissius;& conditio alterius institutionis existat, ipse seruus, vel filius heres essicitur , ipsique adquiritur pars illa hereditatis; non autem adquisitae patri portioni acerescit. Nam in dicta l. si quis a s. coheredis portio desecta accrescendi iure
ver s stitutionem, tamquam appendia adquiritur patri, set . . vol
38쪽
De transmissione iur. accrescend .
vel domino, & adquisitam portionem sequitur. At in di- is o f. idem si seruus, cum conditio instit utionis extiterit, α ex ea filius, vel se tuus adierit hereditatem , nihil de iure accrescendi, quod in deficiente tantum portione locum habet, potest quaeri, sed filio vel seruo , utpote tempore delationis, iam sui istis effectis, atque ita habilibus personis, adquititur hereditas , nec ad patrem , dominum vepertinet, i. seruus 6 . l. si seruus 82. ff. de adquir. hered .docent Cuiae. lib. I a. observ. cap. I 4. Anton. Fab. d. lib. I r.
Vltimo loco ex supra tradita iuris acerescendi ratione euenit, ut eum hetes, qui grauatus est de hereditate restituenda, adhuc post restitutionem heres maneat, quia nec antea restituere potest, quam adeat l. 4. l. apud Iulianum
I t. idem Iulianus, i. ille, a quo 1 3. 3. quid ergo, l. si patroni s s. g. qui fideicommissam, E ad Trebell. & semel heres effectus non potest desinere esse heres, i. ait Praetor , τ. alias l. etsi sineὶ 3. sed quod Papinianus , si . de minoribus,t.ei qui solue dos 8.sside hered. instit. si portio alia hereditatis postea deficiat, non fideicommissario, sed heredi, qui partem hereditatis habere videtur acςrescere debeat. quod eleganter ex Papiniano docet vlpian. in l. Papinianus 4 .E ad Trebell. ubi quamuis heres suspectam dixi cset hereditatem, & ideo nullum commodum , nec ex teis stamento , nee testamenti occasione conlequi dignus es.set, i ita tamen 27 g. qui suspectam.& f. si praeceptis, d. I. si patroni, 3 qui fideicommissam, T ad Trebell. l. is, cui
hereditas 34. E. de condictione indeb. praesupponit tamen Papinianus deficientem ei portionem accreuita: sed tamen , quia eam retinere non potest, cum coactus adierit, vi ex dictis legibus constat, dubitat, an noua coactiora , vel potius an noua restitutione opus sit , ut hane etiam partem fideicommissarius consequatur. Celti igittit tutis est , si suspectam non dixissiet hereditatem ; & eiaeerescete debere defici utem portionem, & apud eum remanere, explicant Cuia. lib. I 2.obse .cap. ia. Anton. Fab. do error. prag. dee. merror A. Fash. lib. Io. controu. c.6'.
39쪽
De transmissione iuri accrescet id. VI
hereditate in eapaei restituenda, iudicio potius, & voluntati testatoris, quantum in se suit, plenum obseqmum psae stitit, fecit autem contra leges caducatias. Ideoque pupillatem substitutionem, illi uique commodum, utpote ex iudicio testatoris, illum substituentis, proueniens, consequi. tur d. l. ex facto A s. g. vltimo , D. de vulg. Iure autem accre Mendi ptiuatur d. l. si totam quia id non ex volunta te testatoris, sed ex iuris , & legum potestate descendit; contra quas ipse deliquit, & quarum dispolitionem oppugnauit: sicut eadem ratione,& legis falcidiae deductionem non habet, l. heres ii. D. de his , quae ut in dig. l. benς ficio I9. f. I. D. ad i. Falcid. Sibi namque leges ipsae aduex. sarentur, si ei partem auferrent hereditatis , & tamen ius accrescendi coneederent, quod ratione illius partis accedit,&veluti incrementum latens adquiritur. Ita reiechri Cui acii interpretatione dicto lib. II. obseruat. cap. f 2. Ingeniose . & doch ut solet explicat A iton. Faber vir iuris scientia maximus, interpretatione legum accutissimus , & merito connumerandus , inter Fabricios feruatoresque Camil- ιοι, magnos inquam Scaeuolas , de Papinianos , de error. pragmaticor. dec . O. eumn s. - Cum autem ad fidei commissarium cui restituta est hereditas, ius accrescendi non pertinere dixerimus , nec ad hereditatis emptorem, in quo eadem ratio viget, perueni Ae . consequens est, ut a fimemus. Atqde ita sentiunt IacRipa, Crotus,& alij in l. re coniuncti. Salicetus in l. unica, C. quando non per . partes. Antou. Gum. qui plures refert pii mo ton . variar. cap. IO. num. 4. Fac hin. lib. s.cOntrouersi cap. lo I. & lib. I a. cap. 69. Cui ac. dicti lib. io o serua. cap. t 7. Anton. Fab. dicti err. F. Orto I fusFomanus in synopsi iuris disputat. et r. in fine, coro Iario 2. Euerar- , dus Bronchrost. Ena mi Oph. cent. 2. ast rtione 36.
40쪽
Vel ei, qui eum tempore testa muti apud hostes esset in ea - dem causa defunctus pustea fuisset, d. l. penult. D. de his, quae pro non scrip t. l. si seruo ιο i. iii fine , D. dele g. r. quia per legem Corneliam fingitur decessisse eo instanti, quo captus est l. in om uibus l8. l. Pater Io. eum alijs D. de capi. vel denique in metallum damn to , vel deportato alio ve modo ciuitatis Romanae non participi l. in principio D. de his, quae pro non scrip t. l. I. C. de her. inst. ubi Cuia c. & in d. l. unica, g. & cum triplici, dc Ginuitis Ribidem. In causa caduci sunt, quae post factum testamentum vi- ςuo adhuc testatore deficiunt , quae quamuis iure antiquo pro non scriptis essent ; quia antequam morte testatoris confirmarentur, in eum deuenerant sta iura, a quo incipere non poterant, argumento legis pro paste a I. D. de ser uitutibus .l debitor 8a versi c. quod sit uiuo , D. de leg. 2. l. existimo 95. l. pluribus I 4o. D. de vel b. oblig. lege tamen Papia in causa caduci affecta sunt d. l. unica , f. pro secundo, id est, obnoxia fisco , si morte naturali heredii, vel legata iij, vel defectu conditionis deficerent. Nam si obseruitute, vel deportatione, quamuis intercidere dicerentur l. intercidit sy. D. de condis.-de demorast. ius tamen
antiquum vigebat , dc perinde fisco non applicabantur. quasi pro non scriptis haberentur. l. 3 g l. D. de his, quae pro non scrip. quam ita recte explicat Cuia c. loco sup ta
; Caduca propriὸ dicebantur , quae post mortem testato- ris ante apertas tabulas quocumque modo , sue morte na- η turali, siue ciuili, heredis vel legatari j deficiebant d. l. vnica, g. in nouissimo, quia eum constitissent ab initio postea cadebant, nam ut Vlpianus tit. i 7. regularum scribit: Diodquis sibi relictum ita νι iure ciuili capere post, aliqua deinde ex causa non ecperit, proprie id eaducum appellatur. Sicut eadua ea glans dicitur , quae ex arbore cadit, i. sina. Io. S. glans, D. de verb. signifi. & eaduca frondes, Virgilius primo Geor- το