Timaiou Sophistou Lexikon peri t?n para Plat?ni lexe?n = Timaei Sophistae Lexikon vocum Platonicarum.

31쪽

I. TENTIANDI ΜS. παικτιανῆ. quod nomen cum Romanis in sitatum sit, Γεντιανῶ revocavi ex Photii

Biblioth. Cod. CLI. ubi tamen mescheIius edidit

32쪽

Consul. p. II 8. Aurelii Gentiani, qui & Zosmus dictus est, memoriam conservavit lapis Graecu S apud Riίθ. Pocuch. Inser. ADt. P. 46. IS. Qui S Ucro Gemianus noller sue rit , non nisi Timaei aetate explorata indagari po

pta haud dubie videtur ex

Kρονίων, Saturnalium. In

eunte quippe anno I 6. Κalend. Januarii erant seriae SatUrni, quae Saturnal ja& Cronia vocabant, ut his Lucii Accii apud Macrobium velutibus docetur Maxima pars Grajtim Sa-

tumlo,o maxime Athenae Consciunt sacra, quae GH-nia l. iterantur ab iIIis. In more autem erat, Ut amicis munuscula tunet e m p o r i s m j ite re n t u p. El O eporro munus illum Gaiatiano mittit TimaeuS. Mon Guc.

Φῆ σπῶ Sed recepi quod placebat Fac. Frid. Heu- sngero in literis ad me datis. Idem moΣ etiam seri

μ έίω τη σπουδῆς ἁδελφῆπαιλῆ. ubi eodem errore

33쪽

ten bachium meum Epist. Crit. p. i4. Sic Legg. X.

bene restituit Vigerus ad Euseb. P. E. XIL p. 62 I.

etiam Plato Polit. IlI. p

petron. cap. 84. Nescio quo modo bonae mentis foror vi paupertas. Plura cumulare nihil attinet. 7. 'Eξελεξα τοι J MS. εξε

quoque a Platone sit intum esse, modo vidimuS. Phaedro p. 3 a. B. ιπέμιξεν η

Quod Platonis imitatoribus Valde placuit. Vide mytten bachium l. c. Ce

plane confirmat similis locus Phrynichi apud Phot Cod. CLVIIL p. 323. τον

34쪽

1. AVα οιξτο l.J PIatonicis hisde Glossis a manu inepte sedula ad milias este alias aliorum, ma ime Herodo-

3i , satis mihi videor in

Praes. demonstrasse. 'Αγα- ιοεργὲς certe nec Plato commemorat, nec ullus, quod sciam, veterum scriptorum , praeter Herodorum , qui COS I. 67. 3 curate describit: ες ου

τικοὶ τους εργασαμενους τό

Ceterum hanc insit illam gi Ollam, Ut aliaS e X Timaeo

plures, in LUX icon suum transtulit Sed quod

tho ergos ab Ephoris ex E-l quitum numero delectos suilse. Nihil verius. Atquel hanc emendationem Pror su s c onsi rin a t varian si e etio, quam in margine Suidae sui, qui nunc pen OS Cl. Sante-nium eit, notarat β. Grono -

prie eli nitidum reddere , sc aliquid exornGre, υτ oculos grata sui specie exhilaret: quam notionem pulere, ut Omnia, explicat Hemserbus. ad Thomam Mag. in V. LeXicon San-

35쪽

licet in Apparatu Sophi stico pleniore, quam nunc superest. ) Εἴπολμ 3 M 'A

φνη. Ε Comicorum testimoniis, ab hoc Gramma tico allatis, quaedam sunt apud Suid. Elymo I. M. in v. & Scholiast. ad Euripid. Med. io 27. ex quo in Hermippi fragm. legen

dum est : Φερε νυν ἀγήλω

Αγα-rum in Addendis ad Suid. U. 'Aγῆλα . Idem Scholiastes Phrynichum de hoc verbo laudat, non Comicum, 'Ut viri docti putarunt, sed Atticiliam, ut

sopbane , Vel Theopompo

habet Suidas V. ' Αγανον

Sic enim scribendum. Prave editur 'Αγαν,μεν. SC a nimis diu nos tenuit Gios-sia Grammatici Sangor m. Vim Verbi αταΜειν retinet inde ortum , reeteque adeo ab antiqujs Gram

χῶρι Qua sola notione abidornero positum este, Vere monet Eusath. ad Od. p. I 67. insignis locus est

36쪽

pe liberos dicunt parcntum , delicias, ob Iedlamenta , ut Euripides Suppile. 367. ubi Vide Mar landum. Charito I.

p. I. Καλλιρρόην, ἄγαλμα,

villius. Sed, quoniam in statu js praecipuum Ornamentum et . proprie de his usurpati cOCpit. I/Iato Menon. P. 23 E.

sain etiam ciuiuas prodit, sed resecta veteris Comici auctoritate. Euripid.

drides apud Athen. XIV. p. 65s. A. In primis autem irequens huj tui Vocis usus cli de donariis numini alis cui consecratis, 3 de Deorumstant lacris: quem cum hic respexerit Timaeus, nonnulla CX Platone e Xempla adscribamus. Prollig.

, ιτελῆ. Vertit Cicero de Leg g. II. I 8. Divinissima autem dona, aves, b sor mae ab uno plectore uno ab-f6 Iutae die. Atque hianon est praetermittenda alia Vo eis Vis , Platoni proprja. Is enim totam

rerum creatarum tiniversi

37쪽

clus in Pim. L. 1. P. q. l I. p. 83. IV. p. 239. Platonici etjam pulcri cujus- Iibet ue summi boni co

ne designabant. Unde nuxit illud Iuliani or.

tem illud Synesii Epist. CXXIII. p. 259. σου

έ γλυκείας ε πι μέσης καρδίας ἄγαλμα et φέρω . Vide

Dan. Hei sitim ad Max. Tyr. Diff. XX LVIII p. 22 I. Philo inprimis 'udaeus tum aliis loci S , quos Hefyebit interprete S ad Tom. L p. 3O. indicarunt, itim

Eadem loquendi ratio tranSili ad scriptore S ecclesiasticos , a quibur, Caepe Veri

Fideles appellantur μα, ΓΘιῆ, Ignat. Epist. ad Philip p. art. Ι . & ἁγαλ-

Euseb. Ilist. Eccl. L. X. p. ATO. Ubi Henr. Iesum minus recte met' pla orae rationem a gentilium sacerdotibus, simulacra Deorum bajulantibus, repetere, monuit me perfectissimum illud sapientiae& doetrinae omni S αγαλειοι , Ti. Hemserhujsus, quem mihi in his explicandis facem practulisse, gra-tUS agnosco. Gnostici quoque eaSdem locutio De S frequentarunt. Vide Oe1n. Alexandrin. Strom. L. VII. p. 846. Obiter notemus, dubium Videri, utrum in Hesychio pro'Aταλαπαίγνια. scribi debeat.

repetenda sit ab quod idem interpretatur Euripides quidem ca-

cum aliis Hecatae delicias explicem , non Hecatae sy'ibolum, Ut placet do e fissisno ignarrae de Palaestra Neap. p. 18O. Euripidis versiam, ut hoe etiam in transitu monea-mUS , suo more lusit Ar si πban. 2 p. Eu fiath. ad Od. r. p. 1467. Κομ

38쪽

Acide Hesych. in V. di Hen eris. ad Lucian. D. M. p. 33 I. Sed de Hesychii loco , ut qui Sque Voc luerit, statuat. Illud nulla in controversia est, quin idem Glosso graphus per

errorem exhibeat, 'A-

scribendum sit, 'Aναλλη- όν. Supra: 'Aγα Μίόν. ἐφ'

gotii alicui lacessat, 'A ταλ

Πωλον. Semel cum ablati Vo rei constructum o cur

Ab ἄγαμ' est adverbium

39쪽

oratiunem mirisce probavit. Atque ita capiendum esse , docet similis locus in Timaeo p.

quibus inest color e Platonis Cp XLI. diraetu S. Non tam succle, qua po' testate in A1VJotele Rhetor. III. T. p. 336. sumendum iit, decernas:

θ ελεεινα, ταπειν. s. Alii aliter Vertunt: met 0rit I, cum

Iaetitia , non probante Hdtephano in Thes Habet

interdum , aeque 3 cognatum αγαδNa . . laetIndi 5c exultandi ii nisi eationem, Ut ap Philonem T.

Mange jus . sibi constan S,

Graecum quidem Cli, reponit. Omnibus tamen perpensi S, αγαρίως in Ariso tele accipero malim admirabiliter , magni sce. q. 'Aγύρουίαν. J Resipicit Timaeus Polit. II. p.

4 I. C. o. τρογωδίαις,

ubi notandum, Voce S ως ἱερώαν a Timaeo non ad λοιωμμην, Ut in vulgatis Edd.

seu ad ανάρουίαν referri, Ut H. Si bantιs distingui jussit. At quis est ille Tragieus, quem Plato obli . qua Oratione pertiringjt Nempe Sophocles , cui Platonem iniquiorem sui S- se , probabiliter disputat Valchenarit 1 ad Euripid. Phoeniis. 1628. IS enim docuerat fabulam satyri- eam , Inachum , saepe a VeteribuS laudatam ; de qua vide I scub. ad Athen. VII q. p. 487 S0phoclis autem locu S, a Platone allatuS , plenior est

apud Senoliast. Arisopb. B ad

40쪽

ροις. Dele Vora e X prima syllaba voci S ποταμῶ nat Um,& reliqua ita lege: Nυμφογ

- οις. Plena locutio ,

tam nota est, nullii ut Opus sit scriptorum testimoniis. Ne absolutum quidem αγείων pro mendicando colligere Ualde rarum est . Philos rat. V. A. Lib.

α λατιν. Vide Petavium

ad Thems. Or. XXI. p. cl*9. Jam Platonis vel Sophoclis potiUS, locUS,

quem tractare coepimuS, explicandus est ex ea ratione , qua qui S τύ θ εω ὰ- γώρειν dicebatur. Se ilicet

in variis artibus. quibuS sacrificuli simpligis plebeculae pecunias ad se de-Ti Uarent , non postrema haec erat. Dei Deaeve alicujus emetiem vel humeriS portante S, Vel jumento imponente. ,, per oppida & vicos vagaban tur, & verbo Diis, re ipsa sibi stipem quaerebant.

Ex quo circumforaneo quaesitu ἁνυ sin nomen in IVenerunt. Εuliath. ad Od. B. p. I 4RO. Sic apud V. 'Aγει sacerdos i si di stipem eorrogat ; Apollini Hyperboreo , quanquam honesitiore mendicationis genere, Abaris. Jamblich. de vii. Pythag. c. XIX. p. 76. Quo veteri more satis vindicatur locus Herodoti

bo. ubi Thom. Ga letis temere conjiciebat ενειγονὼς Herodotus , vel qujsquis auctor est vitae Homer.

n . Sed nullum a gyria rum genu S mendicandi impudentia par erat Gallis, sacerdotibus matris D sum, qui inde Μητραγύρθ appellati sunt. EuJlato. ad Od.

Quod subjicit eXemplum, petiit ex Athenaeo XII. p. S I. E. Classicus de iis locv. est, Dionysi Lalio. A.