장음표시 사용
41쪽
v. Lib. II. p. 9 I. EoS-dem . quod singuli 4 men-1ibus stipem cogerent , etiam Mηναγυρὼς dicto S eS- se, multiS eXemplis intelligitur, Quo minus serenda est audacia cum alio pum, tum Mangeji ad Philonem T. I l. p. 3Ι6. qui ubicunque Μηναγυῖης legitur . notius vocabulum νητρογύθης substituunt. Vide I 'olluc. VII 188. & ibi InterpreteS, Dan. Hei . ad Clem. Alexandr. Pro trept. p. 2O. Antiphanis
fabula dic jtur ab Athenaeo XII. P SS3.
τ . Huc addamus at judnomen minu S tritum, Κύ quam Vis nihil ad pertineat. Photius Lexico MS Κρω-
bendum Sic Diο- nys. Hal. l. c.& conjungit ipse Photius alia glossa: Kυ
αἰδῶ. De agyrtarum fraudibus egregium Platonis locum dabimus ad V. 'Eπ
ρομενοι qui dicantur , instab. V. tradetur. Reliqua pete a Perletonio in Aelian. V. H. IX. 8. Tur-rio in Monum. Vet. Antii p. 24 I. & sero ad Suid.
bum malim cum Timaesinterpretari, peragere quae ad jacriscium pertinent. quam cum H Stephano Th. Gr. L. TOm. I. p. la 4. pietatemi in Deos colere. Dionys. Halic. A. R.
42쪽
τελῶς i. quos pluribus CX emplis probavit 1 . Reines. ad inscrip t. Clast . Ι. n. XL. p. 75. Alibi tamen ea notio , quam Stephanus in Platone agnoscit, locum habet. Datnascius a p. Pho'
Θ inis. Vide H. Valesum ad Sozom. H. E. V. 3. 6. 'Aνὐνὴ Hanc Vocem neque apud Platonem reperio, neque apud ullum Veterum scriptorum. Ea dem tamen se analogjatuetur . qua proprium nomen 'Hγεις ap. Herodo-ιum i X. 33. Murator. p. MLIX. s. aljOSque, pro quo saepe occurrit Doricum 'AVLς. Pausa=ὶ. III. II. Chishu II. AntiqAsiat. p. 88. An scribendum ' Ανιν, e CratVlo p.
o, λύγον Scilicet, καλουίιν. quod Suidas addit, ipsum etiam Platonis lo- eum, ad quem glossa per tinet, subjiciens, Phaedro
dem locum laudarunt Plutarch. Amator. p. Tq9. A. Ω ΑεIius Dionysus apud Eusath ad. Od. I. p. I 638. Vide I . Casaub. Leci. Theocr. cap. IX. p. 26s. R Interpretes ad Hesycb.
8.' AV . J Plato , si bene memini, non usus est hac voce, ut suspicari luceat, eam CX Herodoteis huc irrepsisse. Herodot.
νοῦ . quod inde sumsit Dionysus fiat. A. R. VI. p.
& Latina, facio, faucis, sanctus . sacer , s gmen , &c. Prima potestate α-
43쪽
ne eli res Deo devota, Deo sacra. Jam ut Latini hominem, cujuS caput Obad missum scelus Deo de vovissent. sacrum apsellabant , sic etiam apud Graecos de sceIere , quod piaculo luendumst, U-1urpari coepit. Contrariam vocis vim etiam in derivatiS cernere licet, v is , scelere pollutus, &
II. II. Vertit se Ionium scelus. Aptius suillet piaculum, ut Pusin. VII l. a. Graecum Latine reddidit piaculum exigere. Sed, ut aliquid non de medio sumtum afferam US, adjectivum quoque eodem sensu, quo Latinum Dcer, Graecis usitatum fuit. LeXieon San-
uae Voce S per Pe tuo confunduntur. In Origene c. GII. III. p. I4T- recte editur, αγνος τος μύουμ, rejecto in marginem altero Contra perperam μ- pro
44쪽
GOrg. p. ad T. D. 297. B. SO6. F. Sy I POL. p. 82q. B. sqq. C. Phaedr. p. 3SO. F. i ,3. kr. APOl. p. 36S. D. Polit. II. p. 423. C. X. V. SI 8. E. Crit. p. 5S8. D. Legg. IX. p. 663. A. Erast. p. 6. E. Phaedr.
G. Propria potestas nonnisi semel occurrit Le2g.
ult Athen. L. XIV. p. 653. R. in duplici vocis notione ludit Dio Chrysos. Ο-
ἔχομεν; Adde Thom. M. in v. & ibi viros doctos. Timaei glossam, ut solet, descripsit Suidas. IO. 'Αγρονομοι. J Legg. VI. p. 6I7. A. B. C. G 618. B. C. VIII. p. 648. F. 649. A. 6So G. IX. p. 66o. C. 663. E. F. XI. p. 67S. C. 678. C. 68 . F. XII. p. 69I. F. II. 'Αγχωμαλ . J Vix putem, Philosophum ΓΟ-itrum pro suo Atticae munditiei 1tudio hanc vocem usurpasse. Certe Pollux , cum Lib. V. Is 7. scriberet , το ' αγχώμαλον , εἰ Si κυλ δη; ειπε, τραχυ, more
suo Platonem laudasset, si usquam id verbi in eo reper siet. Aliorum scriptorum exempla habent Grammitis ad Thucyd.
45쪽
sam de sciripsit Suidas. pagus CecropidiS tribus,
Duplici enim modo scribitur in lapidibus literatis, per Ω apud Cyristo. Anco nitan. lns ripi. p. XXXXII.& Massietum Mus. Veron. p. LIlI. sed per o a'. Reines. Inser. Clast XVII. ii. CII. p. 84S. Spon. Itiner. Tom. III. p. ΑΞ
p. I93. AeXOnes autem cum propter calumniandi & maledicendi libidinem male audirent, quilibet Sycophanta inde dictus eli AιξωνευεQ . PIato Lachete p. 2S3. U.
quae Uerba corrumpit P. Pantinus ad Ap ol. Pro- Vesb. P. 289. In est autem νεως shuic orationi jocus, Vulgo non animadversus. Di sputat cum Nicia Laches; qui, etsi habebat , quod adversiario suo regereret. desinit tamen, ne, eum
tor, esse viderctur. Unde vel si ne veterum testimo niis intelligitur, Lachetem e pago Αιξωνῆ oriundum suisse. Photius Lex. M S.
ubi pro 'A. χαρνεῖς scribe Αἰ- νεῖς, nisi sorte credaS ,
eap X. p. 7O8. Platonem et jam laudat V. Αἰξωνεῖς. pro se iaὶ in Ti- maeo malim, ος etsi situ etiam legit Auctor Lexici Sangerm. M S. in pleriSque convenien S cum Timaeo
46쪽
νεως, ως 'Αἔδηρων 'Acδηρ της , ως επὶ βλασφημία
bium abjit de stupore &stultitia. Sed ut nulla cauS-1a tam desperata est, quin patronum aliquem in Veniat, ita nec Abderitis defuit II. Vossius ad Me Iam II. a. p. 69I. De aliis proverbii S, a moribus gentium ductis, agit Eu- satis. ad Il. I. p. 24 I.
hil mali prosciscitis r , qui neminem diecto facto De Iaedit. Epigramma ap Fa-hreti. Inscrip t. cap IV
Male in Gruteri magno opere p. MCXVIII. 9.editur: Tis Σειρῆνοι
stirpatur de ingenuae Fmplicitatis homine , S ab
omni malitia alieno. qUem Cicero etiam minime ma
Ium dixit. Plato Alcibiad. II. p. 39. F. Tim. p. 5Sa.
Non poterat intelictu S. Nam, Ut taceam, id Verbi ab ipsa sententia repudiari. Graeci ii & η ακακω,
47쪽
μὲν παιδογο, ως κιλοι , ἁ- γάμων τε αγνοὶ ζωσιν.
lit. VI. p. 476. F. Tim. p. 58 I. B. & in eum Proclus p. gi 8. Recte & ex usu veterum scribit Porphyrius de Abst: Anim.
Pigrammate, quod in Theodecten Phaseliten scriptum conservavit Stephan. By
Versu Vir summu S, Oaud. Salmasius legebat: ἁ-
conjecturae rationem non assequor. Puto tamen , ultimum distichon, quod non uno Vulnere laborEt, hoc modo sanari polle:
ν In hiS quam proeliVis lapsus sit , alio eXemplo Ostendamus. Antipatri Sidonii eXtat Epigramma in Homorum, Anthol. L. III. p. 388. cujuS posterius tantum distichon adscribo:
dosam lectionem metro . que inimicam sequitur Suidas V. 'Aλι ρ ριον. Sed egregius ille Cod. Palatinus praebet , ἁγἡρῶον. qUam scripturam etiam servat Epigramma in Homerum, quod eX marmore protulit Gruterus Inserjpt. p. CCCCXIX. I. Antipatri illi ex parte aliquatam simile, ut alter poetarum alte rum compilasse Videatur. Una igitur liter uia, si metrum constare volumus, lectioni ἡγηρα ir addenda:
48쪽
que Epigrammati S emendatione tam e tui nihil certius est , Rupius tamen, cui non fisi sua placebant, Emendat. in Suid. T. I. p.
σόμα. At ratio nostra prae Tot plana place; idoneo talium elegantiarum judici, R. F. P. Brunchio
hi vide Scholia. I9. Sic etiam est apud Suidam, in quo ortus & X serus ἔξ,
ναιον. α κακον , ελοκληρον, κα-
Theophil. Corydall. ap. Fabric. Bi . Gr. XIII. p.
Caes. Scaliger. in Ariso: eL Hist. Anim. L. VI, p. 745. O. κκίζη. J 'A κκei et . fcto Uuio mimo recti saniis occiι flagrantiss- me cupere. Tot Latinis verbis opus est ad unius Graeci vim declaran dam. Respicit Timaeus
49쪽
At annis , quod Mangejus eidem Philoni T. I. P. Ii 8. Obtrudit , Graecis inauditum. Adde erudiis tum Scitolion ad Platonis locum laudatum. II. Hoc verbum non aliter, atquz Timaeus, CXplicant fus ad Arso teL Nicom III. p. go. Scholiastes PIa tonis, Lexscon Sangeris M S. & Suidas: sed omnes legunt, α ηυ ε ται χεζσὲ . quod etiam in Timaeo praeseram, quamvis χερσε ex ipsib verbo facile intelligatur. Alsibiad. I. p.
50쪽
In Phaedone cum huic glOS-sae non satis aptum locum reperirem, oborta mihi
suspicio est, Phrynichum G Φαίδ φ scripsi sic: prompterea quod in illo Dialogo plura, quam in ullo
reprehenuit Dionys. Ea Ll p. ad Pompej. P. a T. reperiuntur. Sed ne hiequidem verbi sedem ita demonstrare licet , nihil ut dubitationis supersit. Et erunt fortasse, qui Phrynichum memoriae lapsu Phaedonem pro libris de Legibus laudaste dicant. Eundem GrammatieUm , ut saepe solet, exscripsit Auetor Lexici Sangerm.