장음표시 사용
161쪽
p. 112. προπεσειν : προππως τε ποιῆσαι. 'Fπερείδης. Noli igitur προιέολyς conicere, nec meliore iure tentatur librorum scriptura in huius sabulae us. 1218. οταν τις ἐς πλεον πεσ/ὶ του
160. :ματι συντρεχειJ Sensus est ubi aqua mulsa libatur. sed de libatione non siευφια dici solet sed χευεια, Hon0gus, non IIonig Iustis. Quare χευματι scripsi. 16 l. τέ l Ante Brunckium των edebatur. 164. πολλα κελευθος secat ειl Musgravius παθοι, at iubentis oratio requiritur, non optantis. Bergkius coniecit πολλ' α κελευθος ερατυει. Nihil mutandum videtur, recteque locum interpretatur scholiasta. 166. εχειςJ Recte Rei sigius ἰσχεις, nisi sorte sufficit εξεις.
In Laur. οἴσεις superscriptum est a m. rec. quod si meliorem auctorem haberet, haud cunctanter praeferrem, ac praetulit Elms-leio praeeunte IIermannus.172. κουκ ακοντaςJ Ita Triclinius. Laur. κοὐκ ἄκουοντας Musgravius κἀκουοντας. Hermannus κου κατοκνουνTας
175. μεταναστὰςJ Ante Hermannum καὶ μεταναστάς Non infrequens est duorum participiorum, ut alterum ab altero Suspensum Sit, coniunctio, hic autem durissima est, nihil tamen offensionis habitura si πιστεxtiis legeretur, qui tibi fidem habenaloeum mutavemim; at forsan sussicit μετανάστας scribere, i. e. ιετανάστης γενομενος. nec displiceret σοὶ πιστευσaς καὶ α
178. προβω;J Vulgo ετ' οὐν προδῶ. delevit inimica
metro verba Hermannus . tum πορσω pro προσω BOthius. 181. πρόσωl Dindori ius probabiliter πόρσω. 183. Post h. v. quattuor versuum lacunam indicavit Her- mannus, qui responderint versibus 119--122. Lacuna non ani-Diuiti od by Cooste
162쪽
madversa 484-186. Antigonae continuabantur. correxit Her- 'mannus. DIND0RFIUS. 185. πολ Nauchius coniecit πολει, ne τετροφεν transitivam potestatem haberet. At τετροφεν intransitivo Sensu ex uno tantum, quoad scio, Homeri exemplo cognitum, in quo πέπηγε significat, ab Atticorum usu scriptorum alienum est, quos non dubium est pro eo usurpasse τετραφθαι. cf. Hesychius Tέθραπτα C πεπτὶγε.
citur scholiastae explicatione του κατ' ἴσον βεβηκότος. Mus- gravius αυτοπμρου tentabat, de nativo saxo hoc interpretatus. Fortasse αγχι πετρου scribendum; rupi vicina erat sedes, quam
chorus Oedipo indicabat. 193. ποδα κλίν5ςl Schol. variam lectionem commemorat κιπι ρος. Laur. κλίνθις. Satis insolens dictio est πόδα κλίνειν, quam de flectendo gressu explicant, vellemque pro eo scriptum esset in cod. ποδα κίνει.
195. ἰ ;J η σθῶ Laur. pr. 3 σθῶ corr. N. 7 στω Dκαὶ φυλτιον S. η 'σθῶ i. e. εσθίδὶ aptum sensui esset, Sed Suspectum propter formam acristi veteribus non usitatam. Non aptum Sensui η στω. Sophocles si vitioso isto εσθῶ uti nollet, κλιθω scribere poterat. DINDORFIUS. 196. λακὶ Vulgo λαου, quae inaudita sorma est quamvis ab Herodiano in hoc Sophoclis loco agnita. correxit Dindorlius.197. ασυχαίcpi Ante Hermannum ησυχίρ. Tum ante Elmsteium αρμοσαι. l99. ἰώ ιι οἱ μοιl Haec ante Hermannum us. 197 post ασυχαίρ legebantur cum Antigonae Verbis coniuncta. 200. γεραδη Libri γεραιον, correxit Dindorsius. 202. δυσφρονοςJ Dindorsius dubitanter . δυσφορον est.
163쪽
Aiac. 643. Recte legi δυσφρονος cum alia ostendunt tum Aeschylus Suppl. 795. docere potest, rupi adeo sensum tribuens α - προσ9ικτος Οἰοφρων πετρα.204. τίς ἐ pDςJ Libri τίς σ' εφυ, correctum in margine
215. εἶJ Addidit Ueathius. versu sq. ξένε pro ξεῖνε I riclinius dedit. 216. ἐπείπερ ἐπ' hinc τα βαίνει Pro syαίνεις libri
omnes habent μένεις, quod dubitari potest an recte emendarit Τriclinius. Fortasse vix litera mutata stελλεις scribendum: cunctaris, ut amplius cunctari non possis, vel ut nos loquimur duzogersi bis aufs Offerste. 219. μελλετον, αλλα ταννεὶ Libri sιελλετ ai λὰ ταχυ- νετε, quorum illud ΙΙermannus, alterum Eliust eius correxit. In his acquies endum erat; ταχυναις, quod Nauchius volebat, a Sophoclis usu alienum est. cf. infra ad Electr. 798.220. ιστε τιν ς ω - cs co ι ovi Vulgo ιστε Ttν απογο- νον; - G co ἰου ἰOD. Laur. ἴστε τιν' απογονον; - Δ ω ἰου. Reifigius ιστε τιν' - ὼ ἰcu ἰ o. Dindorsius ἴστε τιν' ονι '; oooti . sequutus sum Buckhium. At praestare videtur quod nuper Spengelius coniecit OI. fatovἴστε τεν- XO. d. I. ano γονον ἰ
164쪽
226. πορσωJ Libri προσω. emendavit Τriclinius. 228. μοιρι dicit Laur. μοι ἔαιδία, unde Berghius μοι - ραδία. 229. εἶν προπάθ IJ αν προπαθη verisimilis Uunderi
emendatio est.236. ω ξενοι αἰδοφρονεςl το τῆς Αντιγονης προσωπονολον καὶ του χορου τετράστιχον δβεHσθἐν ευροιαν. SCH0LIASΤΑ. Credo verum vidisse qui v. 236-257. Sophocle indignos esse statuerunt, in quo iudicio convenit mihi cum Cobeto. Non carent illi quidem poetica virtute in quodam orationis sensorumque vigore posita; insunt tamen in his paucis versibus complura Sophoclis ingenio vix digna. Ex hoc genere est quod Antigona, ut audientiam sibi apud senes laciat, se non caecis eos oculis adspicere affirmat. Obscura item sunt et vix intelligibilia cυς τις αφ' ars ιατος υι ετέρου προφανεῖσα. Quod in fine carminis dicitur oτι σοι φάλον εκ σέθεν ῆ τέκνον ῆ λέχος, ne Hermanni quidem interpretatione essectum est quin perverse
238. γεραὼν πατερα τονδ' ἐMoνὶ Nihil novandum videtur;
versus constat e dochmio cui anapaestus praemissus est.243. πατρος ταἐρ του μονουl ita Laur. Triclinius πα-τρῖς υπἐρ τουuo υ, unde Hermannus dedit πατρος υπὰ του- μου ιονΟυ, in quibus quid sιονου sibi velit, non assequor. Fortasse verum est quod ego scripsi πατρος υπἐρ του λH- μύρου. 247. κυρσαιJ Ante Hermanuum κυρσαι. Tum libri ἐν ε 3 sis γαρ. Recte ἐν us/su γαρ Berghius. 250. εκ σέθενὶ Elmst eius coniecit Οἰκοθεν. 251. λέχοςJ Ante Reis kium λογος. 252. Trium syllabarum dosectum in sine versus post βρο-
165쪽
τον Hermanno praeeunte indicavit Dindorsus. Mihi non male scribi posse videtur ου γαρ ιδοις αν ἀθρῶν βροτεον βιον, οστις αν - Pro βροτον, quod primus dedit Triclinius, libri
omnes habent βροτων. 253. φυγῶνJ Ante Dindorsium ἐκφυγειν. 260. τας γ' pro τας τ' scholiorum editor Romanus. 263. κααοιγεὶ Ante Dindorsium κ/ιοί γε.277. τους θεους ει oleaις ποιῶσθεὶ Reliqui cod. scripturam quamvis vitiosam. Apographa aliquot μοίρας, alia μοῖραν. Dindorsius lintea edidit, omitti posse ratus praepoSitionem, ut in ταφοις στῆναι, σταλ ιοις φυλάσσειν, χοροῖς στῆναι et similibus. Sed haec apertum est diversi esse gstneris. Equidem aliquando Sophoclem scripsisse existimabam 'ντίθεσθε. nunc nescio an recte Brunckius dederit εIτα των θεων stoψαν=ποιεῖσθε ιιιηδαμως. Antiqua orthographia suit TON DEON, quod male lectum est TOΣ ΘΕΟΣ, i. e. τους θεους, errore tanto procliviore, quum proxime antecedat θεους. 28 l. ξυν οις συ ιιὴ κάλυπτεὶ Pro ξυν ola Dindorsus edidit εινείς, totum locum ita consormans: sat πω γενέσθαι φωτος ἀνοσίom τoδ' ουν ξυνεὶς συ μ η κάλυπτε quae ratio eam ob causam mihi improbabilis videtur, quod morales sententias poetae tragici toto versu absolvere solent. Hoc tamen certum est, si scripsit poeta συν ola, non bene eum scripsisse. Pro καλυπτε, quod item iustam offensionis causam habet, paulo melius esset χάλεπτε. nec desunt exempla vocum epicarum semel tantum a tragicis usurpatarum.
282. δ' ὁ γαριο: Triclinius δἐ κυριος.
300. αυτὴν coστ Ita correxit Porsonus librorum scripturam ἀπονιυς τ
166쪽
307. κεἰ βραδυς ερπειὶ Probavi cum aliis Brunckii emendationem. Codd. ευδει. Videtur poeta Τheseum ad Peri ilis exemplum tardiusculo gravique gressu utentem secisse. Cf. 890. δευρ' ἰζα Θασσον ξ καθ' ν δονην ποδ . Quae ipsius Thesei
309. ἐσθ' δ: Vulgo ἐσθλος, quod optime emendavit
rais emendationem, in qua hoc unum displicet, quod κρατί adiectivo desii tutum friget nec nisi versus implendi causa adiectum videtur, praeSertim quum statim ne osse reor sequatur. Vide igitur ne Sophocles κρατὶ δ' χ λιοστεγεi scripserit, ut ῆλιοστεγῆς passive dictum sit, a s0la defensus. Simillimus locus est v. 1260. κρατὶ δ' διι ιατοστερει- δι' aDρας ἀκτενισΓος vsσεται. 315. τί cpti l τί φύο νιν Hermannus, Elmst eius τί φλημι ac sane tales numeros usus postulat. Scripsi τί φωνέυ; cs. 1132. 316. ἰηὶ γνυόμη πλανg;J Recepi emendationem Spengelii h'coluri πλανῶ.3l8. τάλαιναὶ Non ideo se miseram dicit, quia Veretur ne quid mali apportet Ismena, quae Uunderi et Din dorsit sententia est, sed quod fluctuat animo, Ismena sit quam conspicatur analia. quare post τάλαινα plene in torpunxi, secitque id iam Her-
319. φαιδρα γουν ἀπ διιιιάτων σαίνειJ Τriclinii edd. φαιδρὰν ουν, in quo φαιδρύνους latere videtur, quo verbo utitur Aeschylus figam. 1229. Sed nihil mutandum est. Cis. Sophocles apud Λthen. XV p. 688. A. φαιδρα χορ ει τάρβους θυγατηρ, et quae collegit Lubeck. ad Alac. p. 246. quibus adde incerti tragici Euripidis opinor) fragm. apud Plutarchum
167쪽
Mor. p. 655 A. λήγει δε Κυπρις θαλίαι τε νέων, Ουδ' ετιθιρσος φυλλα βακχειον, quae ita emendanda sunt: of δ' εri θυρσος φέλα βακχευει. cs. Euripides III. 899. ακραντα βακχεtει. Liberrimus in his sermonis graeci usus est. Etiam Aeschylum Sept. 135. scripsisse suspicor δοριτίνακτα δ' αἰθηρ Dras ιαίνεται, ubi libri invito metro habent δοριτίνακτος. Falli autem, qui talia adverbialiter dici opinantur, rectissime dixit IIermannus ad Euripidis liel. 29 l. 320. προσστείχουσαὶ Ante Dindorsum προστείχουσα. 321. το δ' εστι δῆλον γηιήνης κύρal Verissime intellectum est δῆλον corruptum esse, non probandum tamen nec quod debili Suidae auctoritate 'I' Di .ς φίλον κουρα exhi hentissultus IIermannus coniecit φίλιον, nec quod Dindorsio et Blaydesio in mentem venit ἀδελφον. IIoc tam obvium est et iam planum, ut quo pacto in δῆλον corrumpi potuerit, minime intelligas. Sophocles, opinor, scripserat το δ' εστ' αἰδῆμον 'Iσμήνης κάρα. 323. εξεστινJ Dobraeus εξεσται, quod recepi. 330. Hunc versum, qui in edd. post 327 legitur, huc transposuit Musgravius. Ibid. δυσάθλιω τροφαέl Her- mannus δυσάθλιοι τροφH, Dindorsius dD αθλίω τροφά, numerum duo necessarium esse affirmans, ne Oedipus inepte pergere videatur ἐν τῆσδε κἀμου. Equidem rem ita mihi insormaveram. Ismena miserum patris sororisque statum τροφHὶ intuens exclamat io JDσάθλιοι τροφώ. Ad quae quum Oedipus
interrogasset meumne et Intigonae statum dicis, Ismena Suam quoque Sortem miseram esse affirmat.
168쪽
335. Novi Laur. et apogr. quaedam redii, alia που cum scholiasta.
336. εἴσ' Ουπερ εἰσέρ δεινὰ τἀν κείνοι Codicis scriptura δεινὰ δ' ἐκείνοις, in apographis aliis in δεινά δ' ἐν κείνοις,
aliis in δεινα τἀκεένοις mutata. Veram quam Schaeserus restituit scripturam sortasse habuit scholiasta, qui explicat νυν δἐ τὰ ἐν ἐκείνοις δεινα ἐστιν. DINDOR FIUS.
Ad haec Ismenae verba Oedipus ita respondet, ut filios suos Aegyptiorum maribus, filias autem seminis similes esse dicat: apud hos enim mares domi desidere et telae operam dare, seminas autem in publica luce versari et quae ad victum neceSSaria sint parare. Profecto nimis abiecte de Sophocle iudicant, qui tam absurda, tam absona et ab Oedipi persona et statu aliena a poeta scribi potuisse sibi persuadent, qui si quis alius quid personae cuique conveniret sciebat. Mihi quidem ista ethnographico scriptore quam poeta digniora videntur, nec dubito quin totus hic locus s337-343), in quo singulae comparationis partes misere claudicant, pariter atque quae in Antigona 904. sqq. leguntur, item prorsus απροςδιονvsa et Antigonae ingenio indigna, a Sophocle abiudicandus sit. Uterque locus ex notis Herodoti locis expres Sus et importuna unius eiusdemque interpolatoris sedulitate in Sophoclis sabulas illatus est. Nec in verborum usu et orationis conformatione Sophocleam rationem agnosco. Quem enim non magnopere offendat duos versus prope contiguos 342 et 344 ordiri a verbis σφεδν δε et σφὼ δέ ' V. 340. συννομος ad hominum connubia translatum non defenditur loco Electrae v. 600. ubi Aegisthum Clytaemnestrae συννοι ιον Vocat Electra, acerbissime innuptas matris nuptias taxans. Aeschylus autem, apud quem Darius Atossam his verbis compellat τῶν ἐμῶν λέκτρων γεραιὰἰ1ννομ' evr ἐς γυναι Pers. 704. certo non sim
169쪽
pliciter dixisset εμη συννομε. Dubito item an Sophocles dicturus fuisset quod v. 343. legitur κατ' Oικον οἰκουρειν, cui quae specie similia afferri possunt, re vera tamen sunt dissimilia. Nec verendum est ne his versibus deletis orationis silum male detexatur. Postquam enim Ismena Polynicem et Eteoclem domi desidere dixerat εἰσ' ουπερ εἰσίὶ, Oedipus aptissime statim pergere potuit σφω δ' crντ' ἐκείνων ταμ α δυστήνου κακα
342. o ΘJ Hoc de duplice liberorum sexu interpretatur Seidlerus eae vobis utrisque. Mihi Gg υν non genetivus esse videtur, sed dativus quem dicunt ethicus. 351. δευτερ' ηγεῆται J Laur. δευρ' ηγεῖται. 355. τε μουJ Ante Elmsteium δε ιιου. 361. πρὶν sιεν γὰρ αυτοῖς λὶν ερις Κρεοντί τε θρο--υς ἐασθαι μηδἐ χραίνεσθαι πολινl Tyr hitto et IIermanno αυταῖς ν ν ερως, Bergkio αυτοις ξρεσεν, Nitzschio denique, quem
Nauchius sequutus est, αυτοῖς ιν ορος Scribendum videbatur; credo nihil horum omnium opus esse. At sententiam loci dissicilis male ita ab omnibus accipi video, ut Polynicem et Eteoclem Creonti imperium concessisse existiment. Falsam esse hanc interpretationem vel grammatica loci ratio ostendit; nam quum particula τε post Κρεοντι illata nihil habeat quod ei respondeat quod qui intellexit scholiasta, particulam πλεονα Γειν alucinatus est, apertum est coniungenda esse αυτοῖς Κρεοντι τε, quae interpositis ην ερις similiter distinentur ut v. 1524. factum est προ πολλων ασπέδων αλκγ ν οδε δορος τ' ἐπακτο D. Prae terea χρυίνεσθω tam obscure dictum est, ut quomodo probabiliter explicari possit vix intelligas. Quod enim interpretes existimant, fratres ideo imperium detrectasse, quod Veriti suerint
ne incestu, ex quo nati essent, civitas commacularetur, ante omnia Diuiti od by Corale
170쪽
demonstrari debebat, fuisse hanc apud veteres opinionem, ut regis ex incestis nuptiis oriundi imperio non modo genus regium sed totam adeo civitatem pollui existimarent. Sed huius persuasionis adeo nullum est in tota Oedipi fabula vestigium, ut quicquid piaculi Thebanorum civitas contraxisset, id omne ad Lati caedem reseratur. Quare longe aliam loci sententiam esse statuo , dicique arbitror hoc: initio inter ipsos et Creontem disceptatio erat atque adeo inter eos conveniebat, ut regia potestas abrogaretur nec civitas tyrannico imperio regeretur. Expectari enim poterat, Si uni eorum regnum deferretur, mox dissidia inter illos oritura esse veteremque generis cladem renovatum iri. Proinde scribendum
duxi: θρονους ἐασθαι ι ηδἐ κραίνεσθαι πολιν. Apte comparari potest Euripides Phoen. 900. ἐκεινο φιεν γαρ πρῶτον ην, των Οἰδίπου
finitivo iunxit poeta eadem plane ratione qua Thucyd. II, 54. dixit ἐγενετο ἐὲις τοῖς ανθρωποις ιιη ώνηιάσθω λοιιιον ἐν
α Lτριας corruptam censent; sequutus sum Din dorsium. 379. κῆδος τε καινονJ Elmst eius κῆδος τε κλεινον, quod apertum est edito longe deterius esse. V. ΙΙermannum.
38 l. αἰχ/ιῆ καθεξovi Vulgo recepi verissimam, ut mihi quidem videtur, emendationem Cobeti Mnem. IX p. 447. καθέξον pro καθεθον ex apogr. Par. restitutum est. Mirum