장음표시 사용
191쪽
820. ωμοι d Addidi interiectionem in libris omissam, ne violaretur lex constanter ab Aeschylo et Sophocle in diverbiis ser- Fata, ωμιοι ceterasque huius generis interiectiones, nisi ubi cum pluribus verbis coniunctae sunt, extra versus mensuram ponentibus. Idem vitium ex Aeschyli Prom. 980. tollendum erat, de quo dictum est in Philolog. Gott. XIX p. 233. Euripides an eandem legem sequutus sit non satis mihi constat. B pugnat certe Suppl. 303 291 αἰαῖ ' - τα τουτων Ουχί σοι
821. τήνδε τ'l Ante Hermannum τήνδε γ' 825. Ουτε γὰρ τανυν δίκmor πρασσειςl An δίκαι' απρασσεις ut hic sit ordo verborum oυτε γὰρ νυν δ πράσσεις
δίκωα ἐστι, quibus iam paulo inferuntur concinnius sequentiaoυθ' α προσθεν ειργασαι. Sed hanc ipsam concinnitatem sortasse consulto poeta neglexi L837. μαχει - προμανεῖς l Ante PorSonum 1 ι V - πημαίνεις. 838. Ovκ ηγορευον ταυτ' εγώl Haec choro tribuebantur. correxit Mudgius. In sequentibus 838-84 l. personarum vices vulgo mirisce turbatas recte disposuit Uunderus. V. Dindorsum. 841. 42. πρόβαωJ Vulgo προδῶθ correxit accentum Nauchius. mox εντο τοι Brunckius, libri εντοπιοι. 842. πολις ἐναιρε Ται, πολις ἐtia, σθενει προβαθ'
ia δέ μοιJ Multum negotii creavit criticis illud σθενει, quod alii
praeeunte scholiasta cum ἐναιρεται coniungunt et pro βια dictum statuunt, alii cum προβατε copulant et in hunc sensum accipiunt , ut Colonenses cum magna copiarum vi ,st Uebermaehi)adesse iubeantur. Neutra ratio recte procedit, peior tamen altera, quae ne in mentem quidem cuiquam venire debebat. Prio-rom Dindorsius adoptavit, sed ut σθενει per robur explicandum Diuitiam by Cooste
192쪽
diceret, quod ne ipsum quidem me intelligere fateor. Enimvero mendosus est locus, scribendumque erat: πως ἐναίρεται, πολις 'σθενῶ, sive id disiunctim scribere malis ἐφια ἀσθενεῖ Invalidam suam esse civitatem dicit nec solam per se sufficientem ad repellendas Creontis iniurias, quare iterat chorus προβαγ ωδε μοι, quae verba Hermannus summa iniuria poetae subtraxit. 840. σοὶ δ' εγωγ' ὁδοιπορεῖνJ Antigonae haec Creontem dicere monuit HermannUS. 844. ἀφελκηucul Ita Triclinius pro αφελκosi' ω. 850. πατρίδα τέ τε a Triclinio additum. 861. λεγεις ωςJ ως addidit Triclinius; Laur. λεγοις, unde
Hermannus λεγοις αν coniecit, quod Verum Videtur. vanae Sunt novitiorum criticorum coniecturae.
858. πολειJ Τhebas intelligit scholiasta, incertum suo ne an scribarum vitio, Θήβας et Αθήνας frequenti errore permutantium.
865. τῆςl Libri γῆς, correcti in edit. Lond. a 1747. 866. φιλον osis ' αντοσπάσαςl Nondum vidi qui φιλὰν
olus ια ita explicuerit ut satis faceret. Rei sigii et Fritzschii interpretationes merito reiecit Hermannus, ipse os ιμα sic φιλον dici existimans, ut respiciatur ad veros oculos Dedipi, quos quum sibi effodisset, nudum et solum ei oculum relictam esse Antigonam. Hoc si voluisset Sophocles, μουνον potius quam φιλῖνομμα eum dicturum suisse crediderim. Vide igitur ne mendosus sit locus, Sophocles antem φλω δυμα scripseriti 868. σε τ αυτονJ Vulgo σε καυτον. Libri sere σε χ αυ- τον. Emendavit Brunckius.
ποτε, quod quibus argumentis ductus Nauckius revocandum cen-
193쪽
suerit, non indicavit. Interim acquievi in iis quae G. Dindorsus ad Stephani Thes. v. γηράσκοι disputavit. 875. χρονφ βραδυ In Laur. Superscriptum est γζρῶν βαρος, quod Dindorsio ex Meg βαρυς corruptum videtur. Crediderim potius γζρων glossatoris esse verba n es βραδυς interpretantis, βαρυς autem variam lectionem esse pro βραδυς. 879. νει si Sic correctum pro ν-αὐ) ex scholiasta, qui restico interpretatur. DIND0RFIUS.
882. Lacunam ab Hermanno animadversam Vere, Opinor,
supplevit Spengel, σαφως ἐγWδα excidisse ratus. Statim Laur. Ζευστ αν, quod πιυς γ αν scribendum coniecit Engerus. 885. περαν περωσ' Οιδε diit Libri περαν περωσι d. correxit Elmst eius, quod cur IIermannus languere dicat non 3SSequor. Recte vero ol δε dictum est; quippe digito monstrant puellarum raptores, quos iam ultra terminos aufugere dicit chorus. De aliorum coniecturis tacere praestat. 890. xl καθ' ἡνδονον modo: Male scholiasta ταχύτερον θως εδει βαδίζειν, sed non melius Nauchius pro ποδος coniciens, quod Sophocles certo non Scripsit. cf. ad V. 307. Ceterum scholiastam non εδε , sed γ δυ ScripsisSe opinor. 899. . siάτων ἄποὶ Non credo Sophoclem bis scripsisse από diversa potestate positum in verbis tam contiguis, quum potuerit θυματων παρα. Nihil harum praepositionum permutatione frequentius. 906. ου μεθῆκ' ανὶ Ita margo Laur. qui in textu Ουκ α- - αν habet. 907. οἴσπερὶ Libri εἴσπερ. correxit Reighius. 911. Ουτ' ἐμοDi Ουτε μου Laur. Ουτε σου Nauchius, quod recipiendum duxi.
194쪽
912. Ουθ' ων πέφυκας -τoςJ Sine vi h. l. positum est αυτος, cui Nauchius υἱος substituit. Non credo hoc tragicae dictioni convenienter dictum esse; nec obstat 0ed. Τyr. 459. ἐξ ης εφυ γυναικὰς υἱος καὶ ποεις, ubi necessarium erat adici υἱος. Omnino vehementer dubito num Theseus parentes Creontis commemorare voluerit. Scribendum putavi ot θ' ων πέφυκας ἀστος, qu0rum tu civis natus es. 914. ἔνευ νostoυ κραίνουσaν ουδένJ Pro κραίνουσaν scribendum videtur κρίνουσαν. Vide ad us. 721.
935. βέρ τε κουχ εκωνὶ Aeschylus Prom. 989. παῖς τεκδατι τουδ' ἀνουστερος. Sophocles Athenaei III. p. 122 c. πρῖς χαριν τε κου βίρ. s. IIermannum ad El. 873. 936. τω ν p ὁιιοίως κἀπὼ τῆς γλωσσζς λέγωl Assentior τψ νφ λεγειν graece dici negantibus, non assentior νοωομοίως coniectantibus. Antiquam horum verborum Scripturam suisse suspicor TONO, quod qui postea novitiam scribendi rationem induxerunt, του νου legebant, quum debuissent του νου. Notissimum hoc dicendi genus est, quo praepositiones alteri demum substantivo adduntur. Oed. Trr. 734. σχιστῆ δ' odoς ἐς ταιτο Λελφων κἀπῖ Λαυλίας αγε . Fragm. Aegei apud Ρolluc. X, 160. πλε et ρὰ καὶ κ cua ραχιν ηαυνε παίων. Sed quid exemplis opus 938. δρων δ' ἐφευρίσκει κακαὶ Scio hoc defendi posse; nihilominus Sophoclem scripssisse puto κακος, praeSertim quum oς et α in codd. vix dignosci possint. 939. λέγωJ Vulgo λέγων. Laur. λεγω, quod revocandum esse perspexit Spengel. 945. κυαναγνονl Laur. κανανδρον. Tum δεξοίατ' Elms-leius; libri δεξαίατ . 946. τέκνωνJ Credo verum vidisse Reishium τεκνω corri-
195쪽
genti, i. e. o P τεκντ οντι γαμοι ανοσιοι ξυνῆσαν, qui inc stum eum matre, cuius ipse silius esset, matrimonium inierat.
quod Berghius χρονιον scribi voluit, apertum est poetam dixisse pro ἐγχωριον, ut recte interpretatur scholiasta. 966. καθ' αυτονὶ Huc referam grammatici adnotationem apud Bekkerum Anecd. p. 28, 27. Aυτον Σοφοκλῆς αντι του ἐμαυτον. Dele igitur Fragm. 920. 977. πως αH Ita Elmst eius pro πως γ αν. Alius vir doctus πως ταν malebat. 986. δυσστομεῖνl Ante Brunckium scribebatur δυστομῶν. 987. ακων τ'J Vulgo ακων. Illud ex duobus apogr. restitui. 989. ἐμφορῶ: Laur. ἐμφερεῖς cum o super Secundo ε. L. Dindo ritus ἀμφερεις in Thesauro V. αναφερω.999.. ἐμοίl εχειν probabiliter Nauchius coniecit. 1007. τιμαῖα Ante Τurnebum τιμας. Laur. τιμας in τιμὰς correctum.101 l. κατασκήπτω DTalal Sane hoc singulariter dictum est pro fatigare vel obtundere precibus, sed tamen ut nihil mutandum credam, minime omnium tam audaci coniectura, qualis Nauckio placuit, totum versum eliminanti et sequente versu scribenti ἐλθειν αρῶ ιαι λμ3ιάχους. 1012. ξυμι άχους Θ'l ex uno libro Par. addendum vidit Reifigius, quem Hermannus et Dindorsus sequuti sunt. 1015. ἀι ιυναθεῖνJ Ante Elmsteium ἀμυναθειν. 1016. ἐξειργασμενοιJ Libri ἐξηρπασμένOC, recepi quamvis dubitanter F. G. Schmidtii coniecturam. 10l9. οδου κ-άιγχειν τῆς ἐκειl Hoc non est pro τῆς ἐκε7σε positum, ut existimant viri docti, sed pro τῆς ἐκείW ς,
196쪽
illam nobis praei viam, quam raptores institere. Ibid. πηιπὼν δε με χωρεῖνJ δε μοι Heathius, quod ut ad structuram verborum vulgato commodius, scite tamen editum defendit Din dorsius. 1021. τὰς παιδας ημωνὶ τας παiδας εἰλίον ΙIermannus, τὰς του δε παῖδας Din dorsius, τὰς παῖδaς, ημῖν - s otio ν vel αγων Bergkius. Sufficit τὰς παiδας ηιιis, ut voluit iam Elin fletu S. 1023. αλλοι γὰρ οἱ σπευδοντεςJ Forsan praestat scribere
1024. επευξωντait Laur. επευχονται, ἐπευξωνται escholiasta et duobus apogr. restitutum eSt. 1025. εD.ε θνηρῶνθ'l Suspiceris ε λεν αιροῖν γ', ut praecedente versu liabes εχων εχει. Notum est proverbium αιρουν- τες et ρ μεσθα, a cuius usitata forma non credo Sophoclum declinasso. V. Zenobius I. 34. Aeschylus Agam. 340. ελοντες
thium non in ipso maris litore situm fuerit, suspicari p0sSiS poetam ακρως Scripsisse, quod commode et ad Eleusinia templa et ad Pythium, in alto haud dubie situm, reserri potest. Sed recto scholiasta απὰ κοινου τὴ ακταῖς ληπτεον. In ληιπάσι, quod suapte natura adiectivum est, non erat cur offenderetur. l050. σηινat Ante Valckenarium σει ναέ. Dissiligod by Cooste
197쪽
Hermanno explicata, SelmeideWinus ita interpretatur ut initiandorum ori clavem impositam fuisse diceret, quod ridiculum figmentum est. Ceterum κληιδας σι υπνῆς ex hoc Sophoclis loco sum
ρειβάταν, quod ut metro convenientius quam ἐγρυι αν recipiendum videtur. 1055. Si σέα καὶ τας διστολοD: Vindicavit haec a criticorum coniecturis Spengelius, καὶ elium esse admonen S. In διστολους Laur. α supra δι habet, i. e. aστολονς, quod probavit Bergkius. διωτολονς dixit poeta pro δισσας, ut 3 ονο ωστος et Οἰor θνος dicitur pro Πονος et οἷος.
hus libris Hermanuus. Laur. αδελφης. V. Sei dierum ad Eurip. El. 134.1057. αυταρκει l Forsan scribendum est ἀνταρκεi. Din dorsius coniecit recti Taρκιῶ.l059. 17 που τὴν ἐφέσπερον πέτρας νι padoςJ Ante Her- mannum, sive potius, de quo Spengelius admonuit, anto II. Stephanum, scribebatur ἰ σπου cum interrogatione. Ad ἐφε- a1rερον Laur. ἐφ' εσπυερον) ex praecedentibus χ υρον assumendum esse animadvertit Scholiastes. Apertum est designari viam quae occidentalem τῆς νιφάδος πέτρας partem stringebat. De situ huius petrae nihil constat nisi eam, ipso poeta indicante, ad Oea in pagum perlitauisse, qui circa borealem partem montis Aegilei, longo tractu, si Leakii tabulae fides est, in mediam fere
198쪽
Atticam proiecti, situs suisse videtur. Mirum autem est in his regionibus montem commemorari perpetua nive tectum. Iam si verum est, quod scholiastes affirmat, nivalem hunc scopulum non diversum fuisse a λείρ πετρα ab Istro commemorata, non absurde suspiceris, in νιφαδος latere adiectivum eandem cum λεία potestatem habens. λεια πετρα, non secus ac λ- λισσή λισ- σας, saxum dicitur praeceps et abruptum. unde a grammaticis pervii qui et ἀποτομος explicatur. Itaque quaerere licebit an sorte λιχαδει poeta scripserit, quo nomine talem scopulum significari, praeter Hesychium Αιχας πετραὶ ἀποτομος, docet scopulus ille maris Euboici ab Herculis comite Licha, ut fabulabantur appellatus, de quo Ovidius Metam. IX, 226. haec habet Liehas
seopulus brevis - eminet humanae referens vestigia formae. Eodem pertinet Lichadum insularum in Aegaeo sitarum nomen
apud Strab. I p. 60. IX p. 426. et Plinium N. H. IV, 4, 62.1061. Οἰάτιδος ἐκ νομουJ De Oea demo haec intelligenda
esse male negat is cuius in Sophoclem commentariis usus est
Hesychius in hac glossa Οἰατιδος ἐκ νομου : Σοφοκλῆς Οἰδίποδι ἐπὶ Κολων P. τῆς προβατευηιενης, εκ νεμήσεως. o. δε ἀπ' οἰης του δήμου, κακως' ου γὰρ ἐγγυς κεῖτο. Qua in glossa γῆς προβατευομενης scribendum, quod dictum
est ut γῆ ἀροτριωuενη, γῆ πεφυτευμένη, alia. Didymus igitur
hunc enim Hesychius auctorem sequutus esse videtur) Οἰατις intellexit de tractu terrae ovium pascuis frequente, non memor id oraτιδος vel oίτιδος dicendum fuisse. Verba εκ νηι , quae quicquid agas omnem interpretandi conatum eludunt, vetus mihi glossema esse videntur, quo ipsum illud quod grammaticus volebat, scilicet οἰῶτις ad ovium pascua reserendum esse, indicaretur. Idem plane sensus est Verborum εκ νεφιήσεως in glossa Hesychii. Scholiastae commentum Nομὰς Aττικου χωριον ουτω
199쪽
ουτω καλουμενου nomen suisse ariolantis verbo tetigisse sufficiat.1065. αλωσσαιl Hinc, opinor, fluxit glossa Hesychii: γλωσετ ' ληφθν σεται, lκαταὶ πολεμσσω. 1068. κατ' ἀ/ιπυκτήριαὶ Verum vidisse puto Hermannum χαλωσ' ἀμαυ- τηρια emendantem, sed poterat etiam lenius χαλρ τ' ἀμπυκτηρ a. Dindorsus edidit κατα ἀμυκτήρι'. 1069. ἀφιπυκτηρια πιόλω Quod in libris post ἀμαυ- κτηρια legitur χλαρα, delendum esse vidit Hermannus allata glossa Hesychii υμ πυκτηρια' τα φάλαρα. g οκλῆς Οἰδίποδι ἐν Κολωνι, . Dindorsius etiam πωλευν delevit, post ἀμπυκτήρι' choriambicae mensurae vocabulum excidisse ratus. Recte Hermannum ἀμπυκτήρια πιυλικὰ scripsisse puto, quod qui intolerabile esse dicit Nauckius, non docuit tamen quid vitiosi habeat πωλικη αμβασις. 1074. ερδουσὶ Ante Steinhartum invitis numeris legebatur ερδουσιν. Dindorsius edidit
ως προμνῆταί τι ωι, quibus non consilio, opinor, sed casu opposuit ἰώ πάνταρχε θ εων, παντοπτα Ζευ, ποροις. 1075. προμνῶται - ἐνδωσεινl Utrumque nove dictum est, alterum pro praesagire, alterum pro cessare. Talia notanda sunt, nec corrigenda nisi lenissima reperiatur et probabilis emendandi ratio, quam laudem Nauckii do hoc loco coniecturis non tribuerim. ἐνδωσειν Elmsteius pro G dcώσειν e scholiis restituit. 1077. ταν - τλασῶν - ευρουσακ Hoc etiam Elmsteius e scholiis poSuit pro ταν - τλασαν - εΓρΟΓσαν. 1078. αυθαέμωνὶ Libri αὐθοι ιαίμων. correxit Bothius. Diuiti rod by Cooste
200쪽
1083. αἰθεοίας νεφέλaς κυρσαιμ αυτ υν ν ἀγ&9νωνὶ Haec codicum scriptura est, quam assumta Uunderi coniectura κ1 ρσαιm τωνδ' ita emendavi, αἰθερία 'κ νεφελaς κυρσαιμι τῶνδ' circoνέον, utinam aetheria columba eae nubibus testis flamhuius cestaminis. praepoSitionem addi necessarium erat, ne αι- θερίας νεφελας a κυρσαιsu pendere videretur. 1084. ερωήσασα τουμον olf al Ita corrigere ausus Sum librorum scripturam θε υργὶsasa Tot μὰν δμμα. Habes columbae imaginem rapido volatu in altos nubium tractus tendentis ibique impetum suum sistentis, ut ex alto certamen Spectet.
Verbum ερωεco, inhibendi vel sistendi sensu dictum habet Ηomerus Il. ν, 57. εσσυμενον περ ἐρων σωτ' απὴ νηων, et Theocritus XX, 174. χεῖρας εραλέσου ν ἀποσχοι πω πολέ- stolo. Ad OIμα comparandum αἰετου ot ματ' εχων Hom. Il. φ 252. Plerique praeeunte Wundero scripserunt εωρησασα τουμονομμα. Atqui εωρεὶν nullius fidei forma est; nec qui ex alto pugnam contemplatur, attollere oculos dici potest. Non felicius alii θέρ αλ σασα vel γε δ τερ pasci τουμῖν διιsta ScripSerunt. ut mittam, aoristo nullum hic esse locum. De ἐωρεω quod dixi verum esse docebit accurata locorum, quibus haec forma confirmari videtur, crisis. In Oed. R. 1264. veram scripturam Nauchius restituit. Nec Eustathiuin ad Hom. p. 389, 4. utramque formam agnoscentρm sequi debebat Valckenarius ad Adon. p. 243. Hesychii autem glossae ἐευργὶ θητευ, ἐωρίζειαι, hoeous ενος stulto glossatoris errori debentur. 1086. reciντοπτα, ποροι Scripsi παντοπτω ποροις. 1089. σθένει 'πινικεέφJ Libri επινιοκείου επινικι P
σθενει. transposuit Hermannus.1096. τήν σκοπWl Usus loquendi postulat τον σκοπον.