Artes jesuiticæ in sustinendis pertinaciter novitatibus laxitatibusque sociorum quarum plusquam mille hic exihibentur S.D.N. Clementis 11. atque orbi universo denuntiatæ per Christianum Alethophilum

191쪽

r6o intes 'esilaicalia, in extrema periculosa declinavit. P. Mam 'esulta in lib. cui titulus: Calvinus suismet & D. Augustini a

mis profligatus c. 7. In explicanda gratia & ptaedestinatione excessit modum. Ibid. c. 8. Dum aliquos errores oppugnat, aliqua'dicit extremo Opposito in speciem faventia. Robertus Stephani in iis qua dictavit in

Seminario Leodiensi disp. 2. sedi. a. substere. 7. Qui & serit.

Io. subsed . 6. imitatus eundem P. Adam absque p. dore dicentem non selum Augustinum, sed di Q Pamlum in epistolis suis naturali ingenii fervore abreptum . . . . arma subministrasse Calvino ad haresis sua infensionem θipse etiam dictitare ausiis fuit, quod Si S. Augustinus Harius locutus fuisset, tam perniciosis erroribus occasionem non praebuissen. Imo . . . . dici porest Scripturam 'deoque Spiritum Sanctum) potuisse veritates Catholicas clarius exprimendo, plurimorum perniciem impedire. Quasi ipse Spiritum Sanctum edocere potuisset veritates catholicas clarius exprimere, ad impediendam plurimorum perniciem. I 3.SCum Confessarius audit confessionem hominis in extremo positr . . . non curet de proposito non

peccandi in posterum,sed solum ut doleat de ante actis peco catis. Dissicile est enim ab hujusmodi hominibus in peccatis enutritis,uerum de cetero non peccandi propositum caupere . . . Sicut enim periculosum est hominibus rebus humanis affectis, & honori deditis, petere propositum non vindicandi illatam ipsis injuriam: ita propositum non peccandi, si vita duraret, ab his qui ad peccandum proclives fuerunt . . . qui quidem, si scirent duraturam vitam,

nec confiterentur , nec mores mutarent Petrus Maehael de Sauroman, Expedit Spirit. Soc. Iesu L 3. c. 7. p. 78. Io . Certum est hdeles non debere confiteri scienter se peccasse , nisi ex scrupulo valde culpabili. Munius tr. q. de poenit. q. IV. Icos. Dum a Papa indicitur eleemosyna ad indulgentiae lucrationem, sussicit qua libeti, sufficit obesus. Es barre. 7. ex m. s. 3- 8. -, 'roo 6. Eorum qui aiunt peccatores nonnullos ita deseri a Deo, ut ab interiore illius luce penitus secludantur, ta priVentur omni motu, non una est opinio. Alii

enim

192쪽

enim errant, dum asserunt, peccatori plane obcaecato& indurato peccata nihilominus imputari. Aliti tolerabilius sentiunt, dum negant. Germanus Bechefer in radisi propugnata in Colugio Parisiensi Soc. yesu die is Decembris I 699. positione 3. Quae tantam offensionem suscitavit . ut ab Illustrisi,mo D. archiepiscopo Parisiensi anno 1 oo. jussus fuerit seu retractare, seu rigorosum quem prae se ferebat sensum in meliorem emollita, prout fecit 3. aprilis jusdem anni. ioo7. Error est dicere, Christianis omnibus esse praeceptum, omnes actus seos referre in Deum propter se dilectum. Apologia Cassi rum pag. I 6s. AsdehinTh. trip. p. a. c. 3. S. 2.3-8 Condemnatus est Baius , qui docuit quod amor Dei propter se super omnia possit esse sine remissione peccatorum. Sabranus, Art. Bajan. p. I s.

Io . Item damnatus fuit, quia tenuit, quod peccet omnis homo, quando non refert in Deum adtionem aliquam ex nullo alio respectu peccantem, licet ad Deum natura sua sit referibilis. Ibid. io io. Item damnatus fuit in eo quod dixit, ex cupiditate fieri , . quidquid non fit ex. charitate, sumpta pro dilectione. Dei propter se. Ibidem. rori. Christiana Sacramenta reducit ad vacuam Megenam conditionem Judaicorum, qui dicit . quδd Sacramentum mortuorum justificare non valeat sine fide per charitatem actualem, seu Dei propter se dilecti

nem operante. Sabranus ibid.ior 1. Propositionem quae asserit, esse veniale peccatum , si Deus non est finis ultimus certae actionis, dum est finis ultimus agentis, sive hominis , falsissimam judicamus. Idem ibidem pag. 2 I. IOI3. Improbamus quod sub gravi obligatione debeat Deus esse finis ultimus agentis de jure & de s

cho. ut ad eum saltem pleraque referantur , quique amore sic praedominante ametur. Sabranus in Thesidefensa m. Aprilis I 682.

Quasi vero Deus sub gravi obligatione esse non de- beat

193쪽

6o Artes 'esulticalit, in extrema periculosa declinavit. P. Mam yessitas

in lib. cui titulus: Calvinus suismet & D. Augustini a mis profligatus c. 7. In explicanda gratia & predest, natione excessit modum. Ibid. c. 8. Dum aliquos errores Oppugnat, aliqua'dicit extremo opposito in ipsciem faventia. Robertus Stephani in iis qua dictamis in

Seminario Leodiensi disp. a. sect. a. substriR 7. Qui & sect.

Io. subsect. 6. imitatus eundem P. Adam absque p. dore dicentem non selum Augustinum, sed & S Pamiam in epistolis suis naturali ingenii fervore abreptum . . . . arma subministrasse Calvino ad harsis sua infensionem Iipse etiam di stitare ausius fuit, quod SIS. Augustinus clarius locutus fuisset, tam perniciosis erroribus occasionem non prabuisset. Imo . . . . dici poris Scriptaram sadeoque Spiritum Sanctum potuisse veritates Catholicas clarius exprimendo, plurimorum perniciem impedire. Quasi ipse Spiritum Sanctum edocere potuisset veritates catholicas clarius exprimere, ad impediendam plurimorum perniciem. Ioo 3. Cum Confessarius audit confessionem hominis in extremo positr . . . non curer de proposito non

peccandi in posterum,sed solum ut doleat de ante actis peco eatis. Dissicile est enim ab hujusmodi hominibus in pecca tis enutritis,uerum de cetero non peccandi propositum ca pere . . . Sicut enim periculosum est hominibus rebus humanis assectis, & honori deditis, petere propositum non vindicandi illatam ipsis injuriam: ita propositum non peccandi, si vita duraret, ab his qui ad peccandum proclives fuerunt . . . qui quidem, si scirent duraturam vitam,

nec confiterentur , nec mores mutarent Petrus Maehael de Sauroman, Expedito Spirit. Soc. Iesu I. 3 . c. 7. p. 78. Io . Certum est fideles non debere confiteri scienter se peccasse , nisi ex scrupulo valde culpabili. Munius tr. q. de poenit. q. I s. Ioos. Dum a Papa indicitur eleemosyna ad indulgentiae lucrationem, sufficit quaelibed, si cit obolus. Urabar tr. 7. exam. s. f. 8. P: roo6. Eorum qui aiunt peccatores nonnullos ita deseri a Deo, ut ab interiore illius luce penitus secludam tur, dc priVentur omni motu, non una est opinio. Alii

enim

194쪽

enim errant, dum asserunt, peccatori plane obcaecato& indurato peccata nihilominus imputari. Alii tolerabilius sentiunt, dum negant. Germanus Becheser in Thesi propugnata in Coaegis Parisiensi Soc. Iesu die x . D

cembris 1699. positione 3. Quae tantam offensionem sestitavit. ut ab Illustrisi,mo D. archiepiscopo Parisiensi anno 1 oo. jussus fit rit seu .retratare, seu rigorosum quem. prae se ferebat sensum in meliorem emollire, prout fecit 3. aprilis jusdem anni. 'Ioo'. Error est dicere, Christianis omnibus esse praeceptum, Omnes actus siros referre in Deum propter se dilectim. Apologia Casusarum pag. I 6s. Arsdestiora. trip. p. a. c. 3. S. 2.3 -8 Condemnatus est Baius , qui docuit quod Mmor Dei propter se seper omnia misit esse sine remissione peccatorum. Sabranus, Art. Bajan. p. I s.

Ioos. Item damnatus fuit, 'uia tenuit, quod peccet omnis homo, quando non refert in Deum actionem aliquam ex nullo alio respectu peccantem, licet ad Deum natura sua sit reseribilis. Ibid. xoio. Item damnatus fuit in eo quod dixit, ex cupiditate fieri quidquid non fit ex. charitate, sumpta pro dilectione Dei propter se. Ibidem. - io . Christiana Sacramenta reducit ad vacuam Megenam conditionem Judaicorum, qui dicit . quδd Sacramentum mortuorum justificare non valeat sine fide per charitatem actualem, seu Dei propter se dilecti

nem operante. Sabranus ibid.ior x. Propositionem quae asserit, esse veniale peccatum , si Deus non est finis ultimus certae actionis, dum est finis ultimus agentis, sive hominis , seisiismam j dicamus. Idem ibidem pag. a I. IOI3. Improbamus quod sub gravi obligatione debeat Deus esse finis ultimus agentis de jure dc de mcto. ut ad eum talem pleraque referantur , quique Minore. sic praedominante ametur. Sabranus in Thesi d fensa xo. Aprilis I 682.

Quasi vero Deus sub gravi obligatione esse non d

195쪽

r 61 Anes Iesultisabeat finis ultimus vitae & cordis, cui pra ceteris vivitur, quique amore ceteris amoribus fortiore diligitur, in quem priecipue vita & cor hominis tendit &c. Ior . Facilius est Sanctum essicere, quam pauperi satisfacere, Deo obedire quam medico ; Christianismi implere ossicia, quam naturae debita. Pater te mine in libro de facili devotione pag. 2ψ .ro I s. Observantia divini amoris, emcientis Samctos, naturalis est, soloque ad eum onus est instinctu. Ibidem pag. 2 6. Io I 6. que naturalis ac facilis est cultus exhibitus

coelorum elementorumque Creatori, quam honor ese

hibitus Principibus di Magistratibus &c. Ibidem pag. 2 7. 2 8. Ioi 7. Nihil dissicile exigit vera devotio, nullumque imponit onus nisi ex obligationibus communibus de naturalibus derivatum. Ibidem pag. 33,

Io I 8. Noluit Deus vitam bonam majori nobis pretio Constare , quam vitam; nec gratiam minus indubgentem esse, quam naturam. Ibidem pag. 24 I. Io I9. Luxus , delicias ac voluptates non turpes devotio compatitur, saeculi ornatum juventuti natura permitit, lex nulla prohibet; necesse non est persequi caruem suam. Ibidem pag. II 3. II9. Ia . I 39. 16 I. 19 . 26 . 233, Ioeto. Constitutiones Pontificia: adversus quinque

propositiones, stat generalis approbatio doctrinae C suistarum. Apologia Casustarum pagina plusquam una. Hisce accedunt sequentes quatuor propositiones, quas Iesultae apud Sinas dicto scriptoque evulgarunt, Iat que, temeia ct scandalose dictas , scriptasve , D. Mai-grot, Uicarius Apostolicus Fokiensis . nunc Episcopus Cononensis, declaravit, atque ut tales prohibuit. Ioz I. Philosophia, quam Sinae profitentur, si bene intelligatur, nihil habet legi Christianae contrarium. Io22. Nomine Tay Me Sapientissimi Prisci Deum

causam primam rerum omnium definire voluerunt.

Io 23. Cultus, quem Confucius Spiritibus adhibuit, civilis potius quam religiosus fuit.

196쪽

Pontifici ct Orbi denunciata. s. VII. 163ror . Liber quem Sina: D nu appellant, summa est optimae doctrinae, physicae & moralis. . Accedunt 8c sequentes aliae, a S. Romana Inquisiti ne, S. D. N. Clemente XI. approbante & confirmante prohibitae. io2s. Licet assimare Sinas nominibus Den, Sc Xany Ti intelligere Deum, quem Christiani colunt. io26.'Permitti potest appendi in Ecclesiis Christianorum Tabellam inscriptam Ning Ten, Coelum c

rito.

Ioa7. Superstitione imbuta non sunt solemnia quae semel dc iterum singulis annis Confiicio, di Progenit ribus offerri solent lacrificia , seu Oblationes, Christianisque permitti potest iis preesse, ministrare, aut interesse.

io28. Christianis permitti potest, Tabellas Progenitorum, juxta Sinensium morem in privatis domibus retinere, cum inscriptione Xin Chu, mn Gori, Ung

ei, id est: Thronus, seu Sedes Spiritus, seu Animae N. Defuncti, ade6que qua Spiritum defuncti ibidena liquando sisti, vel residere significetur. . SEPTIMUS.

Superiorum Propositionum Denuntiatis. O Mnes propositiones illas Sanctitati tuae denuntia mus. Beatissime Pater, ut decernat dc judicet. sine salutaris doctrina quam continent' Sitne Christi na, sive ad λrmandos hominis Christiani mores idoveat Sitne prophetica, Evangelica, Apostolica ξ Sitne denique secura salutis via , ita ut qui eam secuti fuerint, recta tendans ad Stiperos, prout Escobarius dicitia prooemio Theologiae suae moralis 3 Hoc utique scire ianti est momenti, ut inde innumerabilium salus dependeat animarum, cum dominam illam Iesu ira spar- Dat per orbem universum, dum suos spargunt San- cassios , munios , Patios . Dicastillos , Escctarios, Tamburinos, Gobatios, Casuistarum Apologistas, a-

197쪽

μ - Artes yesiimaliosque paris laxitatis Jesuiticos scriptores se quos ipsi

quaquaversium praeconirant, velut Auctores optimos,

gravissimos, eruditissimos, mresis Theologiae lumi

Decemet inquam Sanctitas tua, an non propositiones illae ab omni aequitatis pietatisque sensu adeo sint abhorrentes, ut earum Auistoribus unus videatur st pus fuisse, facto videlicet suo comprobare, in quantam caecitatem humana devenire mens possit, dum relicto fidei de traditionis tramite suis se permiserit cogitati nibus abripi. Decernet, an non jure altum ingemiscant pii fideles, dum ab iis qui haberi volunt v ut stientiae oracula, velutque christiani Orbis magistri, tanta doctrina ae sapientia laude prorantes ut loquuntur in Imagine primi taculi Societatis suae ut pariter omnes divina regat sevientia, quippe qui Aquila sunt ingenio. Turbam raenicum ; imo quod amplius est , Societatem Angeb rum vere dixeris. Ab iis, inquam, qui semetipsos ita masnificant, ea tradi dogmata , quibus non pars m resis christianae lacessitur , sed tota funditus evertitur, dum christiani hominis ossicia omnia, interiora eri rioraque, sicut & -omnia fidei, spes, charitatis, retiagionis , pietatis, orationis , justitiae , veracitatis, si ceritatis. fidelitatis praecepta profligantur, ne excepto

quidem mandatorum omnium primo maximoque, nec

omnia potius humanae societatis vincula disrupta videntur , semiliarumque securitas & tranquillitas subversa per homicidia , furta k usuras , calumnias, mendacia, periuria sit diversis praetextibus, adulterinisque nomianibus palliata & honestata. . Nec depravatis hominum moribus salutaria remesciper ejusmodi dogmata quaeruntur, sed blandimenta potius atἀue operimenta 1uggeruntur. Denique divin rum Sacramentorum usius , qui sacer omnind esse de hei in peruiciosum , piisque omnibus deplorandum.

198쪽

converti videtur abusum, uti non semel apud Praedocessiores tuos complures questi sunt sapientissimi sanino simique Epistopi Galliarum. - ἀQuorum Zelo suum adjungentes innumeri Parochi praecipuarum Gallice Civitatum, adversus tantam co ruptionem quasi tuba exaltaverunt vocem suam, a suis.

rue respective Epistopis, Archiepiscopis, Primatibus,

octrinae pestilentis condemnationem postularunt. Quos inter Regiae urbis Parisiensis Curati, doctrina & piet te insignes, atque ex iis plerique Sorbonae Doetores. collectam putidorum dogmatum illorum seriem , una cum libello stipplici, io Octobris 16n. Vicariis generalibus Metropolitanae Ecclesiae Parisiensis porrexe-- runt, quiritantes hujusmodi Ethicen, a Jesultis tan-- .lo stadio sparsam per totum Orbem , minime ces, is .stianam esse: utpote per quam christiani hominis - .is Da mens spiritu silue extinguitur; nec Judaicam Ph is risaicamque, cum procul abjiciat, quam Judaei deis Pharisiei summe colebant, legis litteram, externique is hominis probitatem , nec philosophicam & huma-

nam, Cum infensa sit aequitati naturali, fidei hum, - - , sensuique communi, quibus humana Philes ,, phia velut: certis adhaeret regulis ; denique nec civi-- lem politicamque censeri polle , cum humanae soci A latis adeo convellat fundamenta, ut quae eam admisiis sura sunt Regna, Respublicae & imperia, mutuis ci-- vium dolis, Daudibus , deceptionibus, caedibus acis furtis cito sint interitura, nec aliud futura, nisi ReL- publicae sine fide, sine lege, sine ordine. Quare mul- ,,oum superes e quo vocitetur nomen nisi quod Jac o bus exprimit: Non es ista sapientia desursum descenis dens, sed terrena, animalis, diabolica Quae an vera

sint, tuum est, Beatissime Pater, Judicare. Decernet denique Beatitudo tua, sintne legitimae dichristianae artes ac strophae quibus supra descriptas novitates laxitatesque 'brecta inconcussa tutissimaque D. Thomae doetrina 1ibi a sanctis limo Fundatore suo prae- scripta) sustinent, nec umquam retraetant Jesultae. Eas

idcirco paragraphis sequentibus Beatitudini tuae expo- sumus α denuntiamus. S. OCTA-

199쪽

PnaMυM ARTIFICIUM JESUITICUM. Iungere Societatis vires ad sustinendas Sociorum bNoetitates Laxitatesque.

MAniseste id apparuit, dum tota Societas Molinae

novitates defendendas sit scepit. Nec minus munifeste , dum Parisienses Rothom agensesque Pastores Censura notandam detulerunt Casu istarum Apol giam.

Cum enim publicam adversus librum illum indignationem R. Ρ. de Lingendes Jesultarum Provinciali objiceret amplissimus D. Ioannes Baptista de Contes Ecclesita Metropolitanae Parisiensis Decanus, Eminentissimique D. Cardinalis Retzii Vicarius generalis, reposuit ipsi Provincialis , Permolesum sibi esse causarum ex illo 'libro rumorem, ideo tamen is suis non posse non sustineri, qtiod editus siet in defusionem Casusiarum suorum. Id ipsum uberius demonstrant Curiones Rhotoma-genses in Epistola ad Illustrissimum Archiepiseopum suum, cujus ecce fragmentum latine redditum: si Nu

si lus jam relinquitur ambigendi locus, quin Jesultaris hoc opus teneorarum pro suo agnoscant & tueantur. - Modo enim sitb eorum nomine adversus Factum C rionum Parisiensium typis editae sunt tumultuariae si plures chartae, quibus suscipiunt patrocinium opini si num Apologia contentarum. Nisi haec intueremuris adduci minime possemus ad credendum. Quis enimis arbitraretur Societatem, quae pietatem, virtutem, si doctrinam, prudentiam profitetur, eo servore eaque is pertinacia patrocinaturam Operi, typis mandato ab-- sque A uctoris nomine, absque Approbatione , quod es nemo propugnare potest, nisi patam bellum indicereis velit pietati, charitati, veritati, bonae fidei, morum is candori, ac singulis vinutibus christianis, quarumia Saactissimae leges liac Apologia funditua evertuntur

200쪽

Pontifici is orbi δε-ei M. S. VIII. I 67 Expostillent quantum libuerit Jesultae de injuria.

- quam sibi illatam aiunt per Epistolas ad Provincialem: is certum est nil unquam in eos scriptum editumve is fuisse, quod ipsorum famam gravius labefactarit. is nil quod hominibus partium studio liberis adeo sintiis stram de illorum ingenio, agendique ratione omni is nem ingesserit, ac ingessit editio 3c defensio istius luis bri. Quod si inter graviores hostes hos numerant, is qui hominum de Societate existimationem magis a is terant, dicendum profecto acerbiores non este illisis hostes, quam sint ipsi sibi; cum ipsorum in hoc coe-

is pio pertinacia tantam eorum famae labem inusserit, is quantam nulla adversus illos scriptio. - Absit tamen ut totum ordinem insimulemus

- Jesultas a Jesultis ipsis distinguere novimus. Existu,, mamus enim alios veros esse Jesultas, qui verum sui is instituti spiritum habent; alios falsos, qui sistam v is stem gerunt, ea ceteroquin indigni.

- Veri Jesiuitae simi. qui sectatores ac sinceros Jesuis Christi discipulos sese praebent, ejusque vitam dc do-- ctrinam sedulo imitantur . . . . Qui non student pla-- cere hominibus, qui profanorum conssirtia quantumia possunt declinant, qui fugiunt Aulam , velut Cha-- rybdim proborum Religiosiorum valde infestam, quiis Regum ac Principum favorem de gratiam minime is aucupantur , sed omnem spem dc auxilium in Deo A collocant, qui nec divitum amicitiam captant, necis iis dirigendis sese intrudunt, qui callidarum mundiis artium expertes, eas detest intur, qui prudentiae λ-- culi renuntiant, qui toti in hoc sunt, ut Deum ado-- rent, eique serviant in simplicitate cordis . . . . In is quibus nec fraus, nec dolus est, ac minus adhucis mendacium dc detractio , sive verbo , sive scripto: ini non injuriam injuriae , non convitium conviticiis reponunt, sed benedicunt maledicentibus, laudantis hos, a quibus vituperantur Zc qui falsa cruis mina non imponunt. veras in ipsis culpas reprehenis dentibus, quin potius aeque sollicite occultant hujuLis modi Accusatorum desectus , ac sincere dc candideis Proprios agnoscunt itienturque errores. MV