장음표시 사용
21쪽
rit m ID. Elector Palatinus, certis hominibus ad phil . um Metinch hynem ablegatis, consilium illius de hoe negotio exquisivit, qui conssilio suo, sed privatim, insciis etiam, ne dum suasoribus aut impulsoribus Nostraru in Eccletiarum Ministris, conscripto , pro su inma sua ac propemodum nimia lenitate atque indulgentia, tristissimae piorum Ecclesi ministrorum persecutioni in Palattinatu & alibi concitatae occasionem dedit. Et quamvis subsequenti anno Johones Friederacus II Dux Saxoniae ad Fries ericum Electorem Palatinum socerum, adis
ductis secum Maximiliana Martino D. & Pastore Coburgensi,necnon Johanne so suo, Pastore Heliburgensi, tunc temporis in Articulo de S Coena adhuc orthodoxo, qui praeter conciones & collocutiones non solum cunia Theologis Calvinianis; sed etiam cum Electore ipso habitas, disputationem publicam in Academia Hei deibergensi instituerunt,Heidelbergam se conferret, ' tederia cum Electorem, ab impio & blasphemo errore abductuis rus,parum tamen,vel omnino nihil obtinuit. Siquidem Anno MDLXIII. in Palatinam Simmerensi, pracipue vero Heidelbergae, per Diederacum III. Calvinismus aperta receptus est, imaginibus e templis una cum altaribus remotis rexorcismo circa baptismum & aliquibus diebus festis abrogatis: nec non exploso Lutheri Catechiseno,& alio toto Calvinistico substituto. Hist. Aug. Cons. p.
III. Electore Palatino successit ipsius Filius Ludovicin. Princeps optimus,& Sacrarum litterarum Lector assiduus, qui non tantum Libro Concordiae subscripsit; sed
etiam,sed plane& laudabiti exemplo, Lutheranis tem-
22쪽
pla sua restituit,pastores Calvinianos ejecit , Omnesque adeo tum Doctores,tum eorundem Auditores, qui Catechesin Palatinam abjicere nollent, dimisit & dispersit. Ast post beata Ludoυiti fata,Anno nim. MDLXXXIlI D
ter ipsius Jobannes Casmirus Ioederici IV. Ludovici Filii, Tutor & Administrator, Calvinianae Sectae praecipuus toto vitae tempore Patronus y & insensissimus purioris Religionis hostis,orthodoxam Religionem, a Fratre Ludovico Elactore in Palatinatu restitutam, in impuram Calvinisticam transformavit usius opera Iob. JacobιGInai, qui, cum Gradum Do storis in Academia Tubin gensium peteret, Praeside Deobo Andrea disputationem de Maresate Hominis christi , deque Coena Dominica contra Calvinianos habuit,&,quam diu Rotelanae Ecclesiae Pastor in Marchionatu Bad si fuit, orthodoxam fidem professus est. Verum Basilaeam vocatus coepit Calvini sinum amplecti, aut certe hactenus in corde latentem detegere. Hic,licet in disputatione,Heidelbergae, ubi Reformatorem agebat, An. MDLXX Iv. habita,tur piter stetisset, nihilo- tamen- minus Ecclesiis & Acad miae Heidelbergensi contra Testimentum Ludovics ριi Calvini simus ipsius opera est obtrusus. Osiand. Cens. XVI.
Lib. IV. CV. ao. p. stoa .sqq. Parili ratione in Palatinatum Bi pontinum irrepserunt Calviniani. Cum enim. Anno MDL VII. a Johanne Palatino, Principe Bi pontino, ut&ab ejusdem Theologis citra omnem exceptio nem Libri Concordiae sub lcriptiones essent expedita missat tum te im oris sunt Calvintrant m quoi undam Principum & Theologorum Censur Libro Concordiae oppositae , quarum Automate S ilectione Bi pontinus motus,jam dum expeditas & peractas subscriptiones ret
23쪽
εε Ba elandestisa niuriasνum ἐκ Returi traxit. Fur antem desectionis hujus caussa praecipua, quod impuras illas Censuras ipse Princeps legit, remoto D. Iacobo Herurunneia, Concinnatore aulico,& adhibitis duntaxat Politici quibusdam Consiliariis, partim Calvini simo clam faventibu partim rerum Theologicarum ignaris, qui Principem alioquin fatis bonum dehortati sunt,ne Theologorum & Ministrorum suorum subscriptiones transmitteret. Et quamvis D. Heinrunnera solidum atque nervosum responsum ad omnes & singu-Ias censuras heterodoxas exhiberet, nullis tamen admonitionibus Iocus datus, quin potius ipse Heiurannerin, post biennium circiter,ditione Bi pontina ejectus, & ita Ducatus Bipontinus Calvinismo infectus est. Insuper Anno MDLX xXUIII. novelli Ecclesiarum Bi pontinarum turbatores,exploso Lutheri Catechisino, novum quen, dam conscript erunt,inque eo publicando insigni fraude usi sunt. Etenim non de nova Catechesi, sed de veteris explicatione,quae adultioribus utilis esse possit, laborari, Principi non facile in novum quendam Catechismum consensuro persuaserunt. Et licet Iohansis Bi- pontini fratres, Phil pus Ludo Dicus, otio Henr cus, μιea de rιcus & Carous omnem moverent lapidem, fratrem errantem ac misere seductum ad viam reducendi , ob eamque caussam Colloquium Neoburgi ad Danubium Anno MDXCIII. instituerent, omnes tamen incassimia laborarunt. Hulteri Concord Com. 8 XX Te. υι. se si . CV.Lιρ./a77, seqq.
Eadem quoque fata habuit Principatus Anhaltimas. Hujus enim Princeps Dauhimsu Ernestus, ejusqi Theologi, una clim aliis,Libri Cyncordiae subscriptionem re-
24쪽
cusistunt,maxime impulsu 'ol angi Amsingi, qui vir erat falsa eruditionis opinione inflatus,aetate juvenis, &audax. Hic,quamvis in Colloquio Herrbergensi Anno MDLXXVIII. ab Augusto Electore Saxoniae instituto, orthodoxis Theologis juxta propriam An haltinorum Politicorum confessionem par esse non posset,Calvini simum tamen in Principatum Anhaltinum intulit, quem subsequentibus temporibus maximo conatu propagavit &propugnavit Marem Friederic VVenaeeisn-, Gymnasii Anhaltini Rector,nimis rigidus Calvinista. Osiand. Cent.
f. 9. Nee intentatam reliquerunt Calviniani Hassiam, superiorem. Cum enim Ludovicin Hassiae Landgravius Anno MDCIV. fatis concessisset, & superioris Hassiae pars dimidia, cumprimis vero Academia Marpurgensis Maurιδιο Hassiae Landgrav io, 'ilhelmi filio obtigisset, nihil inexpertum reliquerunt, quo profligato Luther nisimo Careanismus introduceretur. Ad hoc obtinendum, orthodoxos Marpurgensis Academiae Theologos, ad Synodalis costitutionis,A.MDLXXVII.& MDLXXvIII.
astutia quorundam Crypto-Calvinianorum factae, observationem,nec non Decalogi ratione divisionis decem Praeceptorum correctionem,panis item Eucharistici fractionem & imaginum abolitionem adstrinxerunt. Cum autem Theologi orthodoxi, & ex his minric- Leuchie. rivi Superintendens Iohaxnes V, inhelmans de Baish mar Menterus, Theologiae Professores, in haec capita consen tire nec possent, nec vellent, eosdem functionibus Ecclesiasticis & Academicis exutos, Anno MDCV. emigra-
25쪽
it De eundestra ZNingli orum In Regna, re jusserunt , substitutis in eorundem locum Georgusrh3noldiὀ, Valenι inό Schonero, saro Murmio, aliisque, Quo facto plebs concitata stab tempus concionis in templum irruit,& concionatores Calvinianos tam immani ter tractavit, ut morti quam vitae essent viciniores, voci-serantibus civibus: Exite nebulones,templum hoc nos rumeP. Quem tamen tumultum Mauritius armata manu repressit,& cives ad ossicium reduxit. Hulteri Concorrione. CV.LVIIIp. t 1sseqq. Ioh. Laeti Compend. His . Univers p. Io. Cum autem Mauritius sententia Caesaris Ludovico V Darmsta densi Marpurgum Anno MDCXXIV. restituere cogeretur, Ludovicus Academiam Gies nam Anno MDCV. a se fundatam Marpurgum transtulit, quam urbem tamen una cum ditione & Academia εκα helmus M. Mauritii nepos postea recuperavit,& Calvi-nismum de novo introduxit.
Regionibus atque Principatibus hisce Calvinismo insectis , Calviniani ulterius evagandi licentiam sibi ,
sumserunt. Fuerant hactenus Electores & Marchiones Brandenburgenses acerrimi Religionis orthodoxae assertores & vindices. Namque Johannes Georgim Elector, ejusque filius Ioachimm Friedericus, tum temporis Archi-Episcopus Magdeburgensis, post Elector Branden- burgicus, non tantum Libro Concordiae una cum aliis Principibus & Imperii Statibus orthodoxis subscripserunt; sed etiam litteris Reversialibus, se nunquam ab invariata Augustana Consessione recessuros,nec aliam doctrinam eidem adversam in ditionibus suis proponi, aut nova Doctrinae Corpora,Ecclesiasticos ritus & ceremonias introduci passuros, sancte promiserunt, sicut id pa tim
26쪽
tim ex praefatione Libri Concordiae, partim ex optimi Principis Johannis Georgii Electoris Brandenburgici litteris Reversalibus Anno MDLXXII. in negotio Religi nis, ut & ex Reversalibus Joaιhimi Frieaerici, Electoris Brandenburgensis Anno MDCII. d. 34. Mart. ad oculum plus satis patescit. Accesserat & hoc , quod Johannes Sigismundus,tunc Marchio, post Elector Brandenburgicus,ex laudabili Parentis voluntate & pia cura , Anno MDXCIII. d. 27. Ian. Halae Saxonum in arce istori3biirgisquentem Obligationis formulam propria manu subscriptam,praesentibus Johanne Buchbachio, Consiliario, Simone Gedi io,Concionatore Aulico, Johanne a ultimgenroden Ephoro,nec nonM Georgio Teut hio, Informa
27쪽
tamen non obstante maleferiatorum quorundam hominum, praeprimis autem vastis unius Consiliarii Calviniani consiliis,Serenissimus Elector Iohana 3 Sigismundus,
postquam Ileidelbergensem aulam crebro visi asset; circumveniri,&, boni forsan alieujus publici caussa, ectusque impelli passus est,ut laudabilissimis Majorum vestigiis desertis, posthabita etiam obligationis Hal ensis formula, mense Februario Anno MDCXIV. edito publico Edicto, Calvinianis se associaret, persuasus, in rebus divinis nullam valere obligationem, maximumque peccatum esse, Spiritui S. per ejusmodi obligationes obieem ponere,quo minus emcere in nobis opus suum,nosque perducere ad veritatis agnitionem valeat. Quae exceptio quidem locum habet, quando obligationis foris mula ad erroneam Religionem est restricta. At vero non Nostram,sed Calvinianorum Religionem non tantum in quaestionibus circa fidem enatis, verum etiam in ipsa fidei doctrina esse erroneam, tot scripta a Nostrati in ibus in vulgus edita loquuntur. Hu iteri Com. ConGGR.
28쪽
LUI . r. sqq. Ejusdem Calvis a Aulieo-Polit. Cap. L . . . seqq. Nec Majoribus suis meliores, quin potius iisdem deteriores sunt hodierni Calvinistae. Quibus enim artibus hinc inde ad extirpandam Religionem Lu- theranam, &introducendum Calvinismum hactenns usi fuit, & hodienum utantur,non paucae Nostratium Ecclesiae malo suo satis sint edoctae. DEUS Ecclesiam suanta extremum periculum metuentem, tegat & protegat, diuinae veritatis hostes fundat & confundat , nosque aliquando ex Ecclesia militante in Ecclesiam triumphantem Sanctissimorum Angelorum manu ferat & transfe
pudentia & vanitate sua asserere non erubuit, primam Confessionem Augustanam Anno MDrix. CAROLo v. exhibitam, necessario mutandam suis e , quia in Articula X. Transsubstantiationem Papisticam approborat: eamque mutationem communi Principum & Sta tuum Imperii Protestantium consilio atque deliberatio
29쪽
prorsus sorma & modo,eoque sensu, quo Sacramentarii de Coena Dominica sentiunt. Ast utrumque crassissimum &impudentissimum est figmentum. Namque Luis aberum decennio, ante Consessionem Augustanam a s delineatam,Trans substantiationis Pontificiae figmentum jam dum simpliciter rejecisse& improbasse patet ex libro de C t. Eab L & libro contra Regem Anglia biennio post edito. Vid. Ejusdem Tom. II. ren.8. a G. osas. Prae terea nec ipse. Philippus Melanchthon, nec Principes &Status Imperii Protestantes, a quibus Carolo V. tradita est Confessio Augustana, per vocabulum Species in Ponti cio errori adstipulare,quin potius,sicut in aliis, ita etiam in hoc articulo, a Pontificiis se separare voluerunt, per vocabulum Species non nudam 'eciem absque substantia ; sed sicut Apologia declarahim istas, qua videntur, intelligeretes. Histor. Aug. Coeisp.Iμ. Hulteri Cabmini. s. Aνuco-Polit. Cap. I. p. Ι.se
Nec veritati consentaneum est, Melanchthonem publica Statuum Imperii Protestantium autoritate mutationem illam suscepisse, mutatamque Confessionem ab omnibus Protestantibus receptam fuisse. Constat enim,
mutationem istam Philippo nullo unquam tempore deis mandatam, sed Luther),inclyto Electore Saxoniae, omnibusque ordinibus invitis, privato tantum consilio ab ipso susceptam fuisse. Namque B. t therus non un1 vi ce hanc mutationem improbavit, Philippum dehortando, ut ab ejusmodi Augustanae Consessionis mutatione,& auctione abstineret. Imo interdum cum ipso expostulans dixit: Suis hoc tibi mandavit ' Hulteri cimini
30쪽
a philippo Melanththoxo multam
Improbavit quoque eam Nili in ipse, cum altero statim post factam mutationem anno, in Colloqui R
tisbonens,restitutis,quae variaverat & expunxerat, veris bis, pristinum Confessionis tenorem retinere, &facto ipso in solenni conventu Imperiali posteriorem mutatam editionem exautorare cogeretur. Vid. insta Cap. m. g. I. g. 4.
De hac ipsa Consessione privato Philippi consilio
mutata, D. rinianus Electorem Saxoniae Iohannem Tris.
dericum admonuit, sequentibus verbis, quae litteris consignata Electorique tradita hodienum in Cancellaria Saxonica,quae Vinariae est, reperiuntur : Dicunt M. Philip. pum etiam conatum esse, Celsitudinis Vestra o eaterorum Principum atque ordinum Confessionem coram Caesarea Maj. edytam, in quibuιdam cavitibus νmmmare, mitigare,
editionemque istim de novo repetere, id quod, Vesra Celmtudinis opinione, quia Confessio ea non ipsius fed V strao studinis ct reliquorum ordinum propria eR, INTER. MITTERE DEBUISSET. Hinc enim Celsitudini Vesris, o reliquis ejmdem Confessionis sociis cincertitudinem ars inconsantiam in doctrina obfectam, se vulgus quoque hominum offensum esse oc. Hisce verbis Elector Saxonia motus per eundem Cancellarium Pontadum Philippum objurgavit,quod privato ausu, librum statuum Imperii atque Ecclesiae publicum mutarit,mutatumque in publicum edere non veritus fuerit.Hist. Aug. Cons. p. 9. g. F. Ad eundem modum mutationem illam improbavit universa Protestantium Ecclesia. Cum enim Sacra-