De pace Cimonica : dissertatio inauguralis philologica

11쪽

ad quem provocat Κruogerus D, Hollanteum, absque dubio est, de eo, quo pax conciliata esso dieitur, temporia spatio

traetasse. Neutrum autem paeis mentionem incisso vir Reutissimus inde apparere arbitratur, quod Plutarchus, quamquam saepius iis scriptoribus usus ait, eorum non meminerit hoc potissimum loco, quo Paeem illam revera laetam esse demonstrare atudeat. Quod argumentum etiam per se satis infirmum, Kruegerus ipse postea rejecit δ).. V hemonter enim mutavit sententiam suam, cum alio loco dicat, Plutarchum pacis veritatem aperte in dubium vocare. Quarum opinionum inter Serepugnantium utri assentiendum est 3 Aut salior, aut Plutarchus pacem tanquam non dubiam protulit neque accuratius in eam rem inquisivisse, sed quae in promptu erant, exprom sisse Putandus est. Neque enim in conseribenda historia id egit, ut quantum sieri posset, omnia veterum testimonia exhiberet; id quod non opus eat exemplis ornare. Tertio loco Κruogerus Ctosiae silantium attulit; quem yaeia non meminisse indo non recto colligi posse, quod Plutarehus ejus sententiam non attigerit, satis demonstrasso mihi videor. Attamon at Photii excerptis fides Est habenda, revera Ctesias foedita illud non commomoravit. Sed ne pugnas qui dem, quae apud Eurymedontem ot apud Salamina Cypriam commiSSae sunt, narravit et omnino satia neglegonter de toto

illo temporis spatio egit. Ctesias igitur, si quis historicorum silentio aliquid tribuere velit, de eo numero eximendus est. Veniamus nunc ad Thucydidem, qui in primo libro egressus a Proposito ea, quae inter expeditionem Xerxis et hellum P loponnesiaeum tacta aunt, narravit. Ibi et pugnam apud Eurymedontem factam et expeditionem, quam Cimon in

Cyprum suscepit. auo loeo commemoravit, pacis conjunctae

nullam fecit mentionem. Ex quo emet Dahimannua η, Krue-gerus δ' alii arbitrati sunt, sum pacem ignorasse. Grotius contra et, qui ab ejus partibus stant, scriptoris do pace silen-

12쪽

tium explieari posse censuerunt. Quorum utri recte judieare videantur, non dissicito est ad disceptandum, quandoquidem Thucydides ' ipse disertis verbis indieavit, cur a proposito declinarot: ραφα δέ, ait, αυτα καὶ τὴν ἐκβολὴν του λογου

ῆν τb χωρίον καὶ si τα προ των Μηδικῶν 'Eλληνικὰ ξυνετίθεσαν sti αυτα τὰ Μηδικα ' τουτων δὲ oσπερ καὶ si νατο ἐν τῆ Ἀττικῆ ξυγγραφῆ, Ελλανικος βραχέως τε καὶ τοις χρονοις Ουκακριβως ἐπεμνήσθη. αμα δὲ καὶ τῆς αρχῆς αποδει ν ἔχει τῆς

των 'Ἀθηναίων ἐν οιω τροπω κατέστη. Seeus judicavit Krue-gerus, id potissimum scriptorem egisse, ut qua rations Atheniensium opes paulatim auetas essent, exponerst; neque hoe

ut probaret, afferre debuit quae initio capitis M. inveniuntur. Nam indε ab eo loeo haec sero narrantur: Persis ad Mycalendevicties Spartani domum redierunt, Atheniensea autem Sestum

eXPugnaverunt et domum reversi urbem et moenia exstruxerunt. Deinde commemoratur, qui factum sit, ut imperium ad Athenienses desorrotur et qualia principatus illia temporibus condicio fuerit. Tum vero pergitur se miroυμενοι δὲ αυτονο-

μων το πρωτον των ξυμμxχων καὶ ano κοινων ξυνοδων βουλευοντων τοσάδε ἐπῆλθον πολέμω τε καὶ διαχειρίσαι πραγματων μεταξυ τουδε του πολέμου καὶ του Μηδικου, α ἐγένετο προς τε

τὸν βαρβαρον αυτοῖς καὶ προς τους σφετέρους ξυμμαχους νεωτερι- ζοντας καὶ Πελοποννησίων τοὐς αεὶ προστυγχανοντας ἐν ἐκάστω. Jam quae sequuntur supra apposuimus. Nihil igitur ad so-quentia pertinet, qua de causa aeriptor ea quae anteeedunt, perSecutus ait. Id potius sibi proposuit, ut quae Hellanteus admodum breviter et temporum ratione non diligenter adhibita ProtuliSset, aecuratius tractaret. Quod autom adjicit, simul etiam demonstrari, quale imperium Atheniensium eonstitutum fuerit, ex ipsis verbis manifestum fit, non proprio eum id egisse, ut quanta Atheniensea incrementa eepissent, disputu ret. Jam ut quas narravit, ipsa inspiciamus, Thucydides, Si tale hoe loco habuisset eonsilium, quale Kru egerus aliique ei a iungunt, nonne expugnatam Thraciae oram I, transportatuml8 I, S I. g. 2. Is I, 97. S. i.

13쪽

Delo Athenas aerarium 3ὶ, deductas colonias et eleruchias eommemorare debuit Aut Thucydides neglegentissimum se praestitit. aut - quod supra ex ipsius verbis effecimus non id sibi proposuit, ut, qua ratione Atheni natum opes ad auetao essent, dissereret. At qui fit, objiciat Kruegerus, ut de paeo Cimoni ea taeeat, foedus istud quinquennale non omittat Sine dubio illud Modus anno 450. ictum ad eventum rerum, quas Thucydides breviter enarrat, mnito majoris momenti erat quam pax Cimonica. Deinde cur illo scriptor de iis, quae supra attulimus, ne uno quidem verbo exponit 8 Cur foederis inter Argivos et Spartanos tricennalis, quod quantum ad bellum Peloponnesiaeum valuerit, non potuit non videre, hoc loco

non meminit Cum Thueydidem idem, de quo Hellanicum

reprehendat, Peccasae, neque magis diligenter atque illum rem egisse, Blatuere non possimus, nihil relinquitur, quam ut ideo eum istas res omisisse putemus, quod Hellanteus satis aceu rate de iis tractasse videbatur. Eadem rations explicare licet, cur pacis Cimonicas nullam intulerit mentionem. Praeterea nihil impedit, quominua ale statuamus, ut pax, qualem nos quidem suissis arbitramur, vix memoratu digna ei visa ait '.

Thueydidem excipiat Herodotus, qui multa quae post

pugnam Plataeensem gesta sunt, per occasionem narravit. Eo.

que magia rius de pace illa testimonium aliquis requirere possit, quod in Atheniensibus solis totius Graeeao salutem Positam suisse, profiteri non dubitavit. Omnium autem maximo Kruegerum aliosque offendit, quod Herodotus ubi de legatione, quam Callias ad regem Persarum suscepit, loquitur, nullo verbo de paee illa gloriosissima tum actum easo signifieat, sed nihil

quam urbem Maacumen fortissime defendisse Herodotus VII. 106.

exhihel, aliisque Thracia o oppidis nullam mentionem injieit. 2I ef. de ea re Pini. Aetatid. e. m. Diodor. XII. 38.22 De Thuriia eonditia et eleeuehita a Perielo deductis de quihus v. Plui. Pericl. e. II. Diodor. XI, 88. nullo verbo loquitur; Amphipolim anno 43τ. conditam esse Poalea demum IV, 102. exponit. 23 Utrum Hellanteua pacem commemoraverit necne, me quidem judice ex Thuerdidia de eadem re silentio dilud Ieari non potest. Reeti imo Dahimunnum p. II. aeeus iudieantem refutavit Diliema, cum interea ipse sententiam non minua miriscam proponat. p. 8 Diuitiaco by GOoste

14쪽

aliud quam diversum suisso id quod Athenienses sequerentur,

a consilio Argivorum, qui et ipsi ad regem eo tempore miserant ε . Quo do loco cum infra accuratius disputandum sit, nunc satis est dixisse, Herodotum egredientem a proposito ea quae de Argivis exponat, narraro, et si de Calliae legatione ibi per occasionem commemorata uberius disseruisset, suturum suisse, ut in ipsa declinatione declinana narrationem praecideret. In universum autem saepe evenit, ut non intellegi possit, cur scriptores aliquam rem ad id potissimum, quod albi pro-Posuerunt, vel maxime pertinentem omiserint; saepe accidit, ut nobis non liquoat, cur scriptores a proposita narratione di-Scesserint; plus vero aequo postulat, si quia postulat, ut explicetur, cur non scriptores deflectentes aliquam rem attigerint. Ceterum si cui haec argumenta non sumiciant, admodum Pro babilis est eorum aententia, qui Herodotum ultra annum 479. rerum gestarum narrationem producturum fuisse arbitrantur '.

Iisdem, quae supra de condicionibus pacis disputata sunt, uti licat ad explicandum, eur foedus illud non celobraverint Aristopha nos et Pindarus, a quibus Athenienses paene divinis laudibus olatos asso Krvegerus ' et Dahi mannua y

satis superque demonstraverunt. Scilicet eam ipsam ob'rem non mirum eat, quod pacem, ex qua Athenienses non adeo

amplam Sibi pepererunt laudem, silentio praeterierunt. Reliquum est ut do duobus Andoeidis locis dieamus, quibus Kruegorua oportuisse censet, Pacis Cimonicae mentionem injici. Multum, ait, offensionis habet, quod Andocides in ea, quam de mysteriis habuit, oratione, Athoniensibus

concordiam commendans, concordia factum esse commemoravit, ut Principatum nanciscerentur, regem Persarum ita fregisse eos et eomminuisse, ut ad foedus pangendum descenderet, silentio praeteriit; erius eo magis mentionem sacere debuit, quod paulo ante narravit, Persas Graeeiam subigere conatos esse. At si accuratius totum, qui huc pertinet, locum inspexeris, vix opinor Andocidi vitio vertes, quod pacem Cimonicam

15쪽

omiserit. Nam indo a l. 106. demonstrare Atudet, quanto civibus commodo fuerint ea, quao ad pacem et coneordiam inter semet ipsos conciliandam gesserint; id quod Oxemplis hune ad modum illustrat. Tyrannis expulsis narrat, Athenienses do

aliis supplicium sumsisse, alios ΘX urbe exturbasse, alios infamia notasse; postea vero cum a Persis Graeciae hellum in- serretur, ejectos de Oxsilio revocasse et ignominia assectos in integrum restituisse; ita cum in concordiam rediissent, harba.ris apud Marathona dovietis Graeciam eos liberasse patriam. que servasse; neque vero rebus tam egregie gestis Eorum, quae quis antea egisset, memores fuisse, atque ita quod eon cordia coniuncti essent, principatum Graecias obtinuisse et talem tantamque urbem tradidisse posteris. Deinde adhortatur cives, qui et ipsi antea sandem virtutem praestiterint, ns injurias aeeeptas insectentur. Hunc in modum cum hoc loco dis-

aeratur, orator meo quidem judicio recte iacit, quod paeis Cimonicao montionem non intulit. Nam si do bellis Persi eis

copiosius tractaret, verendum erat, DB eos, qui audiebant, avo- carot ab ea re, in quam animos intendere eos volabat. Certe non opus suisse, illud foedus hoc loco commemorare, persua sum habeo.

Nequo magis mihi probantur, quae Κruegerus de altero Ando ei dis loco disputavit n. Multo mirabilius esse dicit, quod

orator cum quantos cives fructus ex Pace laetenda perosperint,oxomplis probaturus sit, foedus quod belli Peloponnesiaci temporibus inter Athenienseου et Persas convenerit, commemoret, illa gloriosa pace utendi occasionem dimittat. Cui opinioni tantum abest, ut accedam, ut assentiar Sehaesero, qui primus quantum equidem aetam, monuit, eo loco ') ipsam pacem Cimonieam p. I .

βουλευσασθαί σπονδας ποιησαμενοι καὶ συνθέμενοι φελιαν εις τον απαντα

16쪽

significari. Κν uegerua enim do illo laedero aecus judicaas mihi uidetur. is Angustiae' inquit se in quas Athenienses Decelea communita praeeipueque clade Siciliensi aceepta r dacti sunt, probabile iaciunt, eos, eum quacunque Possent rations amictis opibus auia suecurrere studerant, Persarum quoquo auxilium albi eonciliare eonatos esse. Quod de hacro nihil a Thucydido proditum reperitur, non propterea dubitandum est de veritata narrationis Andocidis: Epilyco, oratoria avunculo. legato, foedus Persas inter ot Athenienseacompositum fuisse, quod horum modo imprudontia fregerit. - contra ea multa sunt, quae afferri possinti Et Spartani ot Athenienses, ut regem Persarum in suas partes perducerent,

identidem legatos indo ah initio helli Peloponnesiaci ad eum

miserunt. Scilicet haud ignorabant, quanta ex ea ro sibi fieret accessio. Et prosecto discrimen toti hello secisas, quod Por-aae Lacedaemoniis ae adjungorent, nemo eat qui neget. Iam vero Atheniensos si robus tanta calamitato amietia societatem eum Persis iniissent, quis credat. tantae temeritatis suisse, ut socio tam potenti amicitia renuntiata Amorgi auxilium sorrent Ηue accedit, quod nullum riua foederia vestigium reprehenditur apud Thucydidem, cujus auctoritatem hoc Ioeo parvi aestimaro non debuit Κruegerus, qui tantum ejusdem dopaeo Cimonica silentio tribuit. - Aliter de ea ro sentit Dahrumannus 3. Is enim aie statuere videtur, ut Epityeua in eorum numero suarit, quos, ut supra diximus, Atheniensos helli Pa-loponn. temporibus ad societatem eum rego conjungendam miserunt. Quam explicationem quominus accipiamus, impedit. quod insecta ro eos rediisse eonatat. Neque vero est eur Putemus, factum esse foedus Andocidem eommentum esse.

Contra nihil obstat, quominus pacem Cimonicam hoc loco indicari dicemus. Nam quod orator porhibet, Epilycum, non

ὐργωθεὶς si ιιν συμμαχος γενυιενος Θακεδαιμονίοις, παρέσχεν αυτ εις τον πολεμον πεντακισχίλια ταλαντα, acus κατέλυσεν ήμν τὴν δυναμ

17쪽

Calliam istam pacem eonei liasse, simili ratione de legatis, qui foedus tricennalo cum Spartanis pepigerunt, nonnisi avum auum nominat δὶ, cum Diodorus m Calliae et Charetis nomina asserat. Cum vero vix credibilo sit, Andoeidem commentietis familiam suam decoravisas honoribus, Epityeum decem, qui mitti sole-hant, legatorum unum fuisse verisimile est. Illud quoquo in causa fuisse videtur, eur Dahimannus foedus, do quo orator disputat, ad belli Peloponn. tempora referret, quod Athenionaos

recentea a societate juncta amicitiam violasse indicaretur. Talom enim sensum toti loco subesse eum Putaris, patet ex versione, quam adjicit. Sed quis non videt, πρωτον μέν non nisi enumerationi singulorum exemplorum, quae scriptor proinpositurna est, inserviro iisque vocabulis respondere, quae infra sequuntur, Συρακουσιοι δέ. - Atqui Κruegerus alio loeo ηβὶεvieit, hanc Andoeidia orationem anno 393. adscribendam esse.

Soeus igitur Judieaverunt Kruo gerus ot Dahlmannua ante olymp. 99. nullum Pacis vestigium reprehendi. uvod eum ita ait, virorum illorum do tota quaestione sententia E practei Puum argumentum detrahitur. Eidem pervorino do historia paeis aententiae imputandum eat, quod Kruegerus censet ne in epitaphiis quidem, qui Lysiae et Platonia nomine seruntur, ullum inveniri locum, qui ad pacam Cimonicam referri possiti Iatarum autem orationum illa quarto olymp. 96. anno adscribenda est, haec paulo post pacem Antaleidicam tactam est composita st . In epitaphio vero, quom Lysias vel alius quia conscripsit, haee leguntur ετ rμεγίστην δ' ἀπέδειφαν τήν εαυτων πατρίδα, .... καὶ την αυτωνδυνα ιιν τοσαυτην ἐπιδεέεαντες, ωσθ' ὁ μέγας βασιλευς Ουκέτιτιῶυ αλλοτριων ἐπεθυμει, αλλ' ἐδίδου των ἐαυτου καὶ περὶ των λοπτων ἐφοβεῖτο, καὶ ουτε τριήρεις ἐν ἐκείνω τῶ χρονω ἐκ τῆς Ἀσίας ἔπλευσαν, Ουτε τυραννος ἐν τοῖς Ελλησι κατέστη, Ουτε Ελληνὶς πολις υπὸ των βαρβάρων ἡνδραποδίσθη. Quo-

18쪽

rum Posteriora Ουτε τριηρεις n. τ. λ. non confundenda essis cum enuntiation B eonsecutiva, diversis. quibus scriptor usus Eat, temporibus manifestum sit. Ea autem, quae priore loco posita sunt, nemo non intellegit, ad res ab Atheniensibus gastas respicere, quibus factum est, ut rex non amplius aliena appeteret, sed de suo cederet et reliquis timeret. Neque negaverim iis paeem Cimonicam non indieari. Nam postquam bellum compositum ost, nihil erat, cur rex timeret. Sed de iis, quas sequuntur, quid statuemus 3 Orator, eum illo tempore ab Asia naves directas esse negat, si non pacem ipsam, at certe Statum rorum, qualis pace conciliata esse coepit, significasse

videtur. Iam vero si quis nihil aliud quam quae bellum rito

consectum consecuta sunt, commemoravit, pacis, qua illa sancita sunt, mentionem non fecit, non necessis eSt, eum Pacem

factam esue ignorasso. Id quod quamquam per se perspicuum est, tamen exemplo quoque, quod in promptu est, rem haud dubiam illustrabimus, quandoquidem hia Lysiae verbis nee non loco prorsus simili, quem ex Platonis Menexeno infra asseremus. multum tribuimus. Isocrates igitur in Panegyrico et in Panathenaico ita loquitur, ut de laederibus, quibus ballis Persicis sinis sit impositus, eum cogitasse luce clarius ait. Idem in Areopagitio pacta saetae nulla injecta mentione eadem commoda, quae in Panathenaico a pace conciliata, repetit a bello composito. Iam videndum ost, quid faciamus de iis, quae disputavit Plato vel si alius aliquis Menexenum conscripsit. Quem locum non sine consilio Κruegeruηδ' minus accurate reddidit. Pra dicari dicit eos, qui apud Eurymedontem Persas vicerint, quod rebus a majoribus gestis absolutam et persectam salutem addiderint, et quod non minus ii, quam qui in Aegyptum profecti sint, eo regem adegerint, ut de sua potius salute cogitaret. quam Graecia perniciem moliretur. Nempe ubi pugnae Eurymedontiae pacem adjunctam esas demonstravit' . vir ille doctissimus hoc PIatonis loco ita usus est, aesi ei quoque Scriptori illo potissimum proelio salus Graciae persecta EASE visa sit. Longe aliter autem Platonem ibi disputare, quilibet intel-383 p. 103. 393 p. I .

19쪽

leget, si verba ipsa, quas integra apponamus, inspexerit. --καιον δὴ, inquit ', καὶ τουτων et μας ἐπι μνησθῆναι, est τοις των προτέρων εὐνοις τέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι καὶ ἐφελάσαντες παν τὸ βάρβαρον ἐκ τῆς θαλασσης ' ησαν δὲ

Ουτοι. oz τε ἐπ Eυρυμέδοντι ναυμαχήσαντες καὶ οἱ εἰς Κυπρον στρατευσαντες καὶ οἱ εἰς Arrvnτον πλευσαντες καὶ αλλοσε πολ- λαχοσε, ων χρη μεμνῆσθα, καὶ χαριν αυτοῖς εἰδέναι, oτι βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῆ ἔαυτου σωτηριν τον νουν προσέχειν αλλα

μὴ τῆ τιον Ελλήνων ἐπιβουλευειν φθορα. Καὶ ουτος μὲν δηπασο τῆ πολει διηντλήθη ὁ πολεμος υπὲρ ἔαυτῶν τε καὶ τῶυαλλων ομοφωνιον πρὸς τους βαρβάρους' εἰρήνης δὲ γενομένης κ. τ. λ. Et verbum quidem εἰρήνη jam Moschius concessit de hello potius finito, quam de pace rite composita adhibitum eas

videri η. Quodsi Κruegerus monuit, oratorem, Si pacem certam si omnibus notam eommemorare voluisset, articulum ad-jeeturum fuisse, eodem quod Supra attulimus argumento hoe quoquo loeo uti licet. Scilicet Platoni, quod pacem non accuratius significaverit, inde non sequitur, eam omnino ignotam fuisse. Admodum vero mirum est, quod vir ille praestantissimus participia ἀνακαθηράμενοι κ. τ. λ. prorsus neglexit. Ea potius ro ii qui in sequentibus enumerantur, res a majoribus gestas cumulasse dicuntur, quod barbaros de mare abegerint et depulerint. 1is autem ipsis verbis, quamvis res in majus extollatur, deprohendere mihi videor eam pacis legem, qua sancitum est, ne Persae Phaselidem navigando superarent. Sequitur, ut Iocos, qui in I Socratis orationibus inveniuntur, ad nostram quaeStionem Pertinentes aecuratius examinemus. Sed antequam de Singulis locis disputemus, in universum praemoneamus, non neglegendum eSSe, quo quaeque tempore composita sit oratio. Ae Panegyricus quidem decem ut narratur annis elaboratus Septimo post pacem Antalcidicam anno in lucem oditus eat. Areopagiticus utrum anno 355. an anno 346. videatur conscriptus esse, magna inter viros doetos est dissonsio. Aecuratissima tamen de hac re disputatione Rau-

4M ,,Columentat. super ita, quae de paeo inter Persae victoa et Graeeos, Cimone duce, victorea composita varie narrantur repetit.

20쪽

chensteini uu in priorem illorum annorum orationem reserendam esse mihi quidem probavit. Panathenai eum deniquo Isocrates cum nonagesimum septimum aetatis annum ageret, publici juria secit. Iam ad singulos, de quibus disputandum est, locos noου convertamus. Et Panegyrico, ut inde ordiamur, orator sibi oposuit, persuadere Graecis, ut omissa inter semet ipsos eoncertation communi consilio Persis bellum inferrent. Pri ore autem orationis parte cum ad Athenionaea summam totius beIIi deserendam esso doeeat, primum nullum alium plura in Graecos contulisse beneficia Atheniensibus demonstrat; deinde cives suscepto maria imperio optime Graecia consuluisse exponit; quod quo melius intellegatur, in comparationem voeat. qua ratione Lacedaemonii principatum administraverint. Hoeloco cum solidam et expressam imaginem malorum, quae Spartani patriae intulissent, essingit, tum acerbisaimia verbis Persequitur, quanto Graecis sit detrimento pax Antalcidica. ita eum atatum rerum illa pace adductum depingat, non praetermittit, ea laetum esse, ut multae civitates sub imperium dicio. nemque Persarum caderent; indeque progessus, quales Atheniensea se in Persas praebvorint, exponit. ους inquit ' sc. τους βαρβαρους - Ζωβηνσι τολμήσαντας εἰς την Ευριόπην

καὶ μεgον ῆ προσῆκεν αυτοῖς φρονήσαντας Ουτω δώθεμεν, eo στε μη μονον παυσασθαι στρατιιας ἐφ' ἡμας ποιουμένους α ιλὰ καὶ την αυτων χωραν ανέχεσθαι πορθουμένην καὶ διακo. σέαις καὶ χιλίαις ναυσὶ περιπλέοντας εἰς τοσαυτην ταπεινοτητα κατεστήσαμεν, οσστε μακρον πλοῖον ἐπὶ ταδε gλασήλιδος μηκαθελκειν, ἀλλ' ἡσυχιαν ανειν καὶ τους καιρους περιμενειν,

αλλα μη τῆ παρουση δυναμει πιστευειν. Deinde hunc sero in modum disputati haec ut ita se haberent, majorum virtute effectum esse, Ox fortuna Urbis apparet, quandoquidem ubi primum Atheniensos principatu privati sunt, summae calamita- tea in Graecos ingruerunt; nam post cladem in Bellesponto aeceptam Spartania imperium adeptis barbari proelio navali

vicerunt, maris imperium obtinuerunt, plurimas insulas occupaverunt, in Laconicam ogressi sunt, Cythera vi eeperunt, totam donique Peloponnesum vastantes circumvectati sunt. Iam vero