장음표시 사용
31쪽
non nisi transitui inserviunt, elicuit. Alterum ejus argumentum est hoc: OCum hic locus , inquit, a Theone non obiter perstringatur, sed ut ipse significat, in exemplum afferatur imi. tandusque proponatur juvenibus, haud facile fieri potuisse vi. detur, ut illius neglegentiae, cujus a Kru egero arguitur, se obstringeret. Unde consequi putat, aut Τheonem illam vocem apud Theopompum scriptam invenisse aut Theopompum illo loeo ita locutum osse, ut non facile quis verba Hus legens dopaee Cimonica cogitaret. Quod argumentum me ita movet, ut non a Theone illud vocabulum insertum esse arbitrer, sed alibrariis, cum praesertim etiam verba st , qua Sequuntur. καὶ πρις Ελληνας corrupta sint. Nam ne mihi quidem Darii nomen recte ΗΘ habere vid stur. Foedus, quod Athenienses anno 5l0. eum Dario vel potius cum Artapherno inierunt, nulliussere momenti erat nequo ita multo post ruptum est. Talem igitur pacem vix credibile est, Athenienses centum plusve annis β' post quam saeta esset, in memoriam revoeaSSB et novae eolumnae inscriptam proposuisse. - Alia quoque re haec no- atra argumentatio confirmatur. Theopompus libro vicesimo quinto, quae primo Ol. I08. anno facta essent, narravit. Id
temporis Aeschinea in publicum prodiit, et cives adhortaturus ut Philippi impotus propulsarent, non solum quae contra Persas egregie facta essent, laudibus extulit, sed etiam quae Miltiade et Themistocle suadentibus seita jussaque essent, otjuvenum jusjurandum illud praeclarum recitavit. Ad alia quoquo prioris aetatis monumenta, dicit Schaeseruar' in quo
mutuati sumus, quae supra disputavimus) Aeschinem provocasse videri; nam eas Potissimum actiones, verisimillimum
683 Εa non magia in pacem Cimonicam quam in foedus Dario regnante factum quadrare, quilibet intellegit. Assentiendum est Spengelio, qui Λαρειον et προς Ἀλληνας uncia inclusit. 69 Athenienses non ante Euclidis magistratum, qui eat annua aseundua Ol. 91, publieo Ionicis literis tiaos Easo pervulgatum est. liaque quod inscriptiones, quas Theopompus inspexit, donicis literia incisae erant, ejus rei nulla causa aequo probabilis usserri potest, ac
at statuamua eua post illud demum tempus confectas eas . - Cete
32쪽
eSse, Theopompum respexisse, eum jusjurandum, quod ante pugnam Plataeensem Graeci jurassent, si foedus, quod Atheuienses cum rege Persarum junxissent, commenticia esse diceret. - Λtqui nihil erat, cur Aeschines obscurum illud eum Dario foedus commemorarot; contra haud saeile quis, opinor, bolla Persica praedicans eo quidem tempore exitum eorum gloriosi fisimum praetermiserit. Ergo non dubium est, quin Theopompus de pace Cimonica disseruerit. Hac disti cultato remota dijudicandum est, quid in Harpo crationis loco uignificet ἐσκευ ω ρη σθ M. Nam ne de ea quidem re inter viros doctos convenit. Dahi mannua ἐσκευωρῆσθαι is inspiciondi ' significatio nom habere eamque vocem ad subjectum Θεόπομπος reserendam osse censet, ut scriptor se inspexissct dicat inscriptiones ea aquo non Atticis sed Ionicia literis
consectas ess . Neque tamen eam opinionem comprobaverim.
Nam quamquam loci a lexicographisy laudantur, ubi σκευωρεῖν inspiciendi vel potius in vestigandi sive perscrutandi
significatione uaurpatum sit, tamen nulla eausa satis idonea esse videtur, eur illud gloriae Athoniensium monumentum re conditum abditumque suisse credamus. Nihil ergo relinquitur, quam ut alteram eamquo solemnem significationem adulterinum Pro vero supponendi admittamus. - toto automHarpocrationis loco apparere multi putant, Theopompum subditicias esse istas inseriptiones indo collegisse, quod Ionicis literis eas consectas esse videret. Quod argumentum non Eatis sirmum esse arbitrati sunt, aliamque alii viam ingressi sunt, ut
explicarent cur Ionicae in inscriptionibus illis adhibitae sint litorae. Ae Melerus 7' quidem oTheopompi argumento ait, non multum tribui potest; quid enim si foedera haec sonicis
non solum literis, sed etiam verbis scripta eranti quam in opinionem facile adduxerit non nominem forma vocis nutis illo
Plutarchi loco, quamquam etiam Thucydidos ΙV, 28. ni
dicit. contra quem rectissimo disputavit Kruegeruar' hunc in modum: praeterquam quod illa vox mero librarii errore irrepere Potuit . a scriptoribus posterioribus sat multis locis syllabarum contractio quam Munt grammatici, omissa eAt, talesque
33쪽
formae non contractae ne Attieao quidem dialoeto abjudieandas sunt; porro Plutarchum etiamsi quas Craterua retulisset, condi. ciones verbo tenus repetere voluisset, vix credibile est, id egisse ut una tantum litera eognosceretur, se inscriptionem Jonteis literis incisam referro. - Neque magis prior earum, quas Grotius proposuit, explicationum admitti potest. Is enim Ionicis litoris usos esse Athenienses putat, quod pax pertineret ad civitatos potissimum Ionicas. Musdemque generis est explicandi ratio, quam Kruegorus arbitratur, utiquem inire posse, Ionicum usurpatum esse sermonem, quod Persas ejus perit; fuissent. Quam opinionem vir illo doctissimus ipso firmissimo resutavit argumento, quod non minus in Grotii sententiam cadit. Selli est Persarum aut civitatum Ionicarum nullam rationem habuisso putandi sunt Athenienses in ponenda eolumna, quae suae ipsorum gloriae testimonio esSet. - Cum vero desperandum sit, his rationibus satis expediri Posse, cur istae inscriptiones Ionicis literis consectae sint, a Grotio et multis aliis alia eaque haud spernenda explicatio propoSita est. Neque enim neglegendum est, centum plusve annos praeteriisso indoa foedere leto usque ad Theopompi aetatem. Nonne fieri potuit, ut pila genuina rescinderetur et postea Athenienses tale gloriae monumentum reficiendum curarent uua in re
Ionicis potiva literis id temporia usitatis quam Atticis eos usos eSSe, quis est qui neget Coneidero igitur dicat aliquis Theopompi de pace Cimontea judicium, quandoquidem monumentum renovatum pro subditieio habuerit. Sed profecto paulo durius et injustius in aestimando illo scriptore ageret. An Theopompus tantae judicii temeritatis erat, ut risum vel puero moveret et nullo negotio resutari posset Sino dubio si quae inscriptio reficiebatur, uimul etiam quo id tempore factum osset, insculpi solebat. Quod lindietum si in pila paeem Cimonicam reserΘnte non invenit Theopompus eam suppositam esse recte conelusit, aut si serto quod Boockhius τε in titulo quodam Tralliano accidisse demonstravit, ut asylii uendi eausa ex antiquiore quarti a. Ch. n. saeculi Tiberio imperante transscriberetur nullo quo id tactum esset tempore no-
34쪽
tato, in illa pacis Cimonicae inscriptione accidit, alias et gravissimas quid ni causas ex rerum historia petere poterat, ut Suam do monumsento sententiam comprobaret. Neque animHarpocrationis locus supra laudatus impedit, quominus statua mus, Theopompum, ut latum titulum adulterinum esSe censeret, aliis causis adductum ess s quam quod Ionicis litoris esset
Nihil restat quam ut dicamus, cur Plutarchus Theopompi Sententiam non eommemorasso videatur. Cui rei justo plus tribuit Disiema. Hoc Ioeo quod Kru egerus saetis fieri potuisse censet, ut aeriptor, qui tot rebus memoriam onerasset, singulare aliquid oblivisceretur, eam explicationem vix admittendam esse arbitror I , quandoquidem ut praeter alios demonstravit Εkkerus η, in ipsa Cimonis vita Τheopompus quamquam non me moratus, haud tamon a Plutarcho neglectus est. Quidni pona mus, Plutarchum ut in Demosthenia ita in Cimonis vita conseribenda decimo tantummodo Philippicorum libro usum esse. Is enim sere totus versabatur in dem agogis Atheniensium, ut a quibusdam instar singularis libri laudaretur . Sequitur ut de pila, quae Atheniensium gloriam testata tu r, disputemus. Theopompus ut satis demonstrasse mihi videor, inscriptiones pacis condicionis reserentes non injuria subditietas esse judicavit. Sed multum abeat ut eoncedam, eam rem quidquam valere ad dijudicaudum num pax facta sit. Inscriptiones, ad quas Isocrates auditores amon dat, longe diversas suerunt ab iis, quas Theopompus in dubium vocavit, Cra torus collectioni suae inseruit. Nam hoc si negamus, nullo
modo explicari potest cur tantum ab Isocrate discesserint ii qui postea de pace locuti sunt. uuid Τ quod Isocratos sancitum esso tradidit, ne a Persis civitatibus quibusdam aequo plus imponeretur Earum nomina nonne pilae inscripta erant Atqui Craterus ne uno quidem verbo hane pacis legem attigit. Plutar-
ID Lueuientissimum hoc eat exemplum, ut demonstretur, qua ratione Κruegerus quaecunque non ex aua ro aint, commutet. Theo
pompi igitur judicium Plutarchua memoria lapaua omisit, Charonia et Hellani et aententiam aciens prudensque non commemoravit l76 o Plut. Cim. praef. P. 29. 77 Cf. M ueller. Irgm. hiat. Gr. I, P. II. Duilired by Cooste
35쪽
chum snim hoc non fugisset. Quis enim credat, Plutarchum tam incuriose Crateri vErba legisse, ut non viderot, quantum Rcommuni posteriorum de pace opinione inseriptiones ab illo descriptae distarent 3 Quis credat, Plutarchum si apud Craterum
longe divorsam a ceteria narrationem inveni gaet, rem adeo mira bilem memoriae non proditurun suiΗso' Sequitur ergo columnam, quam Craterus descripsit, non eandem fuisse atque eam, cujus testimonio Iso erates ullus est. Sie igitur Atatuo, ut hunc scriptorem existimem genuinam inspexisse Pilam, POSteriore autem tempore nova columnae, quae tum cireumferebantur, pacis legea incisas essis. Quae sententia etiam inde probatur, quod a posterioribus scriptoribus pactos esse Athenienses perhibetur, ine Persae certo quodam spatio inserius ad mare deseendorent. Talem omnino condicionem inter eos convenisse vix adduci possum ut crodam . Nam Sive quingentorum sive quadringentorum stadiorum illud spatium erat . ut erat Asia minor tanta sinuum multitudine interrupta, fieri non poterat, ut Persae conventis starent. ProrSuS vero
non intellego, quid hae in re sancitum sit do iis regionibus, quae ei rea Phaaelidem et insulas Cyaneaa erant. Inspiciamus Asiam minorem in charta quadam depictam, ot terminos istos constitutos lineola notemus. Quam in eoeli partem a Phaselide et insulis Cyaneis eam dueendam esse putabimus 3 At dixerit sortasso quispiam non tam accurato spatium illud designatum esse. Sed in pactionibus saetendis ita agi solot, ut nullus dubitandi locus relinquatur. Pacis igitur legem tam incertam Et
ambiguam non credibila est, initam esse. Quae eiam ita Aint, eam no colun mae quidam genuinae inscriptam fuisse nemo non
In temporum quoque computatione errorem commisisse
videntur ii, qui glorias Athoniensium monumentum relae erunt. An non erraverunt, qui pacem post pugnam Eurymedontiam conciliatam esse tradiderunt - Copiosa argumentatione Κrus gerus hoc probavit, neque tamen tam multis opus erat verbis. Sod de hac re postea disputandum erit. Nunc hoe unum m neamus, non adeo mirum esse, quod posteriores illi pugnae
pacem adjunxerint. Multo enim plus laudis allatum videbatur ex proelio Eurymedontio quam ex Cyprio. Et omnino cons
36쪽
sas esse a multis istas simillimas inter so pugnas quilibet intelleget, si Oa quae de ites rerum aeriptores prodiderunt, examinaverit. Etiam epigramma quoddam, quo praeter Κru egerum nemo, opinor, pugnam Eurymedontiam praedicari censol, Ari.
stides mutatis verbis ἐν Κυπρι' in ἐν γαίη) ad eam retulit pugnam, Diodorus, quod illam lectionem retinuit. inductus vi.
detur esse, ut de proelio apud Eurymedontem eommisso non recto exponeret 7 . - Liquet vero incrBbruisse opinio nam,
pacem poSt pugnam Eurymedontiam factam esso. Cui rei te, stimonio sunt Lycurgi, Plutare hi, Aristidis, Himerii, Ammiani Mareellini, Suidae qui hue pertinant loci. Unus Ephorus, e quo haud dubie Diodorus suam narrationem hausit, ab altera parte stat τ'). Etiam Callisthenis auctoritato hae in re uti licet. Qui enim fieri potuit, ut illo scriptor post pugnam Eurymedontiam pacem esse conciliatam negaret, nisi ad id tompus ista rea a vulgari reserebatur opinione. Num vero eredibile est, talem errorem tam lato Eo diffusurum et inveteraturum fuisse, si euilibet ex columna posteriore tempore posita. vel ex Crateripaephismatum collectione eum eorrigero lieuisset. Probabilitatis modum non excedere mihi videor, at istam pilam Lycurgi et reliquorum opinioni non offecisse statuam, eamqus si non sal sum, at eerte nullum Pacia tempus exhibuisse. Num vero Athenienses fictas condieiones lapidibus incisas proponebant' Probavit Kruegerus η' non aeque ae nostratibus religionem fuisse Graecis, quominus gloriam suam ficticiam monumento quodam publieo confirmarent. Videntur autem Athenienses cum pacis memoriam reficiendam eurarent, non eo impudentiae processisse, ut vulgarem id temporis et a veritate discedentem opinionem in formam justi et genuini pacis monumenti redigerent, sed epigramma quoddam, quo pax illa gloriosissima praedicaretur, pilae insculpsisae' ). - Denique quo
8l Epigrammatia vestigia quaedam deprehendere mihi videor in spatii significatione γππου δρόων et in ea re, quod Chelidonias in- aulaa pro Phaselide Cyaneia oppositas invenimus ; quas a Ignificationea magia poeticaa Demosthenea, Plutarchus. Aristidea, Himeriua n qn.
37쪽
temporo columna genuina interierit, accuratius desiniri non pol si nisi quod ea quae Isocrates in Panegyrici l. l. dissorit, ostendunt, usque ad annum 380. eam perdurasHe. Ut paucis complectar ea quae adhuc disputata sunt, duas invenimus de pace narrationes, duas Pacis columnas. Illarum altera, quam in Scriptis ante pacem Antaloidieam aut paulo post consectis reperimus, genuina nititur eolumna; altera, cujus auctores sunt Lycurgus Et posteriores scriptores, eertam induit formam indo ab eo tempore, quo nova columna posita est. Per temporis autem spatium, quod praeteriit inter interitum genuinae pilae et renovationem Paeis monumenti, gloria ex pace parta a rhetoribus paulatim adaucta est; in comparanda paco Cimonica cum Antalcidica fieta condiciones additas, qua tamen veritatis speciem habebant, quod ex statu rerum, qualis anno 449. esse coepit, derivabantur. Hujus autem ipsius studii vestigia vel in Isocratis Areopagitico et Panatho. naico extant. - Denique quod Theopompus et Callisthenes de paco Cimonica dubitationem moverunt, eorum judicium non adeo multum Valet, quandoquidem
posterioris narrationis, non pacis v ritatem, si modo eam impugnaverunt, in dubium vocare doliverunt.
iII. Jam agendum est de argumentia quae ex tota illo. rum temporum historia petuntur. Ac primum quidsm dubitari non potest, quin pax si unquam faeta est, post expeditionem anno 449. in Cyprum suseeptam sit conciliata. Neque enim quisquam sibi persuaserit, futurum fuisse, ut Athenienses paucis annis Post quam bellum rite compositum esset, paeomisangerent. Contra vero judicavit Grotius, inde a vietoriis ad Cyprum reportatis omnes aperti et manifesti holli impetus ab Atheniensibus et Porsis osso lutermissos. At enim, dicat aliquis, Pissuthnea Samiis deficientibus auxilium tulit. Sed nullus veterum scriptorum de hae re ita locutus est, ut appareat. Persas bollum renovasse ei visos esse; et nobis ne ad eam quidem explicationem confugiendum est, cum in paciscendo
38쪽
civitatum Ionicarum nullam rationam esse habitam statuimus i. - Rerum autem condieio pugna apud Salamina Cypriam com missa ejusmodi erat, ut et Atheniens sa et rex Persarum ad hellum componendum inclinarent. Cimon enim, qui omnibus nervis connixus erat, ut Persas armis persequerentur Graeci, morte occubuerat, et Perietes, qui illo vita defuncto, solus rempublieam moderabatur, avergus erat a longinquis expeditionibus. Adde quod quamdiu cum Perata bellum gero. batur, eommercia, quae suerant cum Aegyptiis et Phoenicibus, non polorant non jacere. Deinde vero Athenienses in Aegyptorem male geSserant. Rex tamen intellexit, se Aegyptios robellantes, nisi illi non amplius ita suppetiaa serrent, non compressurum esSe. Neque in Cypro quidem Atheniensibus omnia
prospera ProeeSSerant. Nam quod Diodorus narrat, Citium eos expugnasse et poSt geminam vietoriam reportatam nonnullaaurhea in suam potestatem redegisse, hae in re tam longe recedit a Thucydide, ut ei vix quisquam fidem habere possit.
Itaque Persae quamquam eladem acceperant, tamen non eo
adacti erant, ut quascunque Athenienses Proponerent pacis condicionas, eas aecipere cogerentur. Ex aequo potius utrique de pacis legibus egisse putandi sunt. Quamobrem non vituperandi sunt ii, qui vix credibile es8B putaverunt, Pacem in eas condiciones convenisse, quaS posteriores scriptorea trade. rent. Neque Grotius dubitationem prascidisse mihi videtur. eum non neglegendum dicit, quanta Athenienses Persis conis cesserint. Nam quod pollicitos eos easo censet, se in nullam,quao regi pareret, regionem incursionem facturos, Per Se apparet, si bellum eomponatur, adversva oos qui subjecti sunt alterius imperio, alteri non licere hostilia agere. Itaque quamquam non negaverim, Persas postulasse, ut tale quid nominatim uti solebatin sanciretur, tamen non illue adduci possum,
82 Haud alienum esse arbitror, in comparationem vocare ea quae post pacem inter Athenienses et Spartanoa anno 42 l. factamaeeiderint. Illi Argivis auxilio venerunt, utrique pugnae apud Mantineam commisane interfuerunt. Nihilo tamen secius Thucydidi m. Athenienaea foedera non unte Violagae visi sunt, quam a. 414.
39쪽
ut crodam hoc ut impotrarant, d scondisso eoS ad pacis leges a posterioribus praedicatas.
Videamus nune quae earum condieionum, in quas Grotius et Aemilius Muel Ierus pacem convenisse statuerunt, eum rerum statu ex aliis testimoniis satis noto congruant.
Aegyptiis non amplius praesidio fuisse Athonienses in aperto est. Nullum enim expeditionis ullius post annum 449. in eas regiones susceptae reprehonditur vestigium. Quid Τquod Philochorus narravit, archonte Lysimachida Ol. 83, 4.ὶ Psam metichum ex Aegypto ter decem milia modiorum migisti . Schaeserus eum hujus rei mentionem saeeret, do duabis dixit cogitari posse eauais, quibus Psam melichus rex Libyae, Inari ut videtur filius, adduetus videretur, ut Athenienses largition o augersi, scilicst aut voluisse eum ab iis impetrare, ut denuo auxilium afferant, aut eum uiatissimam gratiam iis referre, quod apud regem Persarum pro ipso depreeati essent. Quarum explicationum illa, quam vir ille praestantissimus probabiliorem esse judicavit, Optimo quadrat ad ea quaE Plutarchus vit. Pericl. c. 20. exhibet. Ibi enim Periclea impetum civium, qui
vehementer euperent, ut Aegyptus iterum tentaretur, compe- AcuisSe narratur'.).
Deinde Cyprum ab Athenionsibus dimissam esAe inde
apparet, quod Τhueydides 3, quo loco socios eorum enumerat, eam inSulam non eommemorat. Neque tam on credibile est, ab Athonisnsibus civitatos Graecas, de quibus tamdiu cum Persis dimicaverant, sorum arbitrio proditas esse. Quamobrem
maxime probabilis est Aemilii Muelleri sententia Eupra prolata. Qui quod idem sancitum osse putat do urbibus Graecis Pamphyliae et Ciliciae, quod do civitatibus quibusdam Cypri, non inter-Cedo, quominus hoc statuatur. Attamen minus recte judicavit, eandem Pacis condicionam ad nonnullas Lydiae et Phrygiae urbes mediterraneas pertinuisso: id quod ex iis, quae instadisseremus, patebit. Iam transeamus ad sam pacis legem, Ex qua urbe SIonicae a Persis dimissae esse dicuntur. Ae non COn-
40쪽
tinenter omnes latas civitates Atheniensium suiesse, apparet exsortuna Antandri et Adramyttii. Antandrus postquam a Leabita octavo anno belli Peloponn. expugnata est, eodem anno ab Atheniensibus eat recuperata. Postea autem Tissaphernem eam urbem in suam dieionam redegisse, indo manifestum sit, quod Antandrii anno 4II. Araaeem praesectum Tissaphernia ex urbe ejecerunt' . Adramyttium quoquo in Persarum potestate fuit. Decimo certe belli Peloponn. anno Pharnaces De
liis hoc oppidum ad habitandum dedit ' . Nequo vero dubium
eat, quin ea civitas antea socia suerit Atheniensibus. Nam stat in eatalogi tributorum reliquiis, quaa ad nostra usquE tem pora Perduraverunt, ejus nomen non invenitur, tamen Craterus eam urbem in numero civitatum Atheniensibus tributariarum retulit M . Persas igitur hanc pacis condicionem non EuSto
disso patet. At dicat aliquis Grotio assentiens quod laedus
malo servetur, indo non aequi, non laetum esse foedus. Et prolaeto omnes fere civitates Ionicae eo, quo pax Cimonica reconciliata esso dieitur, tomporε Atheniensi hus paruisso vi dentur. Nam quas Dihema p. 62. disputaverit, non rectis Se habere satis firmis argumontis domonstrari potest. Is igitur censet, Lampsacum, Myuntem, Magnesiam, Percoten, Palae- acepsin '' si unquam a rego defecissent, postsa rursus Sub
jeetas esse; Teuthraniam, Halifarnen, Pergamum, Gambrium, Palaegambrium, Myrinam, Grynium β' perpetuo in dieione regis Persarum suisso videri. Sed Lampsacua cum vnno 4II. ah Atheniensibus desciverit φη, noeesso ost, antea iis fuerit subdita. Idem de Myunto statuendum est, quandoquidem anno 428. ab ea urbe prosocius Lysieles in Cariam incursionem se- eit 'λγ. Hue accedit, quod haee oppida memorantur in Calai. trib. n. IV. aliisque M). Eandem ob eausam Percoten, Myri nam, Grynium in civitatibus Atheniensibus stipendiariis nume-853 Cl. Thue. IV, 52., ib. 75., VIII, 108. BD V, 1.
87J CL Meinev. Stephan. Bygant. p. 715. Boech h. is Sinutal . II, p. III. cl. p. 658. 88 Notum est, has urhea Themistoeli a rege Persarum dataa e 1 E.