De pace Cimonica : dissertatio inauguralis philologica

41쪽

raro lieet ''. Reliquarum nomina non inveniuntur in catalogo tributorum, nequct tamen omnes urbes, quae Atheniensibus stipendia pendebant, eo continentur. - Faelle igitur aliquis non ain veritatis specie statuat, pactoa quidem esso Athenienses. ut Graeci, qui oram maritimam incolerent, liberi a vexationibus atquo immunes essent, satrapas autem conventis non fitetisse. Attamen huic sententiae per so haud improbabili obstat, quod ex Herodoti loco quodam apparet, a rege Per sarum nunquam rito dimissa a ea ae illas civitates. Scriptor autem ille, cum narrat Artaphernem seditione urbium Ionicarum sedata, agros mensum, tributa iis imposuisse, his utitur verbis M): τας χώρας σφεων μετρήσας φορους λαξεεκάστοισι, es κατα--δμιτελέουσι 'οντες ἐκ τουτου του

χρονου αἰεὶ λι καὶ ἐς ἐμὲ ως ἐτάχθησαν Ἀρταφέρνεος ' ἐτάχ-

3σαν δὲ σχεδιν κατὰ τα αυτα τα καὶ προτερον εἶχον. Magna est inter viros doctos de hoe loco dissensio. Kortuomius '' aio statuit, ut ox descriptiono tributorum aestim tionequo ab Artaphorno facta ab Athenisnathua eonstitutum sit, quid quaequo civitas ad hollum Persis inserondum daret. Quem perperam judicare Dahim annus '' et Kru egerua demonstraverunt. Tributa potius ea, quao a Persis imposita erant, ab Herodoto significantur. Iam vero negari non potest, Grae- eas Asia minoria civitates si non omnes, at plurimas pugna ad Mycalen commissa a Persia defecisse, et in Athsniensium societatem receptas, quas ox odere deber ni, contuliss .

Quod quomodo congrueret tributis ab Herodoto indicatis, alii aliter explicaverunt. Laeli mannus civitates illas bina tributa Primum satrapae pro agris, deinde Atheniensibus tulisse dieit 3. In Eadem sore opiniono ost Dahimannua' , nisi quod Graecoaad eam rerum condicionem concessisso censet, Postquam nimia

fipe concipero desiissent. - Sed quia crediderit, duplicatum tributi onus iis placuisset Et ut eoneedatur, non defuisse, qui

suum commodum libertati prasserrent, Atheniens s certo non passuri fuerint, omninus eam intercedere condicion m cum Per-93 ibid. p. II f., τ ., 678. sq. 9M VI, 42.

42쪽

sis. Nam aeque ac nono decimo belli Peloponia. anno impediebant, quominus Persae ex urbibus Graecis tributa exigerent, sino dubio hoc ne fieret, etiam antea enitebantur. Denique si Dahim anno assentias, quid de eo temporB CensebiS, quo recentes a desectione Graeci tributi collationem abnuebant Cui rei non convenirent verba Herodotea ἐκ τουτου Noνου αἰεὶ ἔτι καὶ ἐς ἐμέ. itaque cogitandum est de vectigalibus, qua 'Solvabantur usque ad pugnam ad Mycalen tactam, deinde vero si non exigebantur, at postulabantur. - Grotius vero Herodotum

judicavit non loqui de uolutione, sed de descriptione tributorum; aestimationem omnium urbium Ionicarum sicut in Persarum tabulas publicas esset relata, non mutatum ESSE, solutio tributorum ut sierot, Persas ante annum 4I2. non eoegisse. Sed hoc concesso, satis firmum ad Grotii sententiam refellondam argumentum nacti sumus. Cur tandem Persae non desinebant, urbes istas in tributariarum numero referre 3 Hoeeur sacerent, nihil suisset, si pace Cimoni ea sancitum esset, ut civitates illae dimitterentur. Deinde vero rectissime Di- hema 'n: isHerodotus narrana quid urbibus Ionicis post desectionem a Persis receptis evenerit, non potuit id tantum dicero voluisse, ab Artapherne aestimationem tributorum tactam esse, verum illis urbibus vectigalia esse imperata et exacta eadem qua antea ratione ' - Denique dicendum est, quod tempus Herodotus verbis ἐς ἐμέ significavisso videatur. Fortasse aliquis hac paeis Cimonicae eondicione, de qua agimus, induci possit, ut ea vocabula ad id potissimum tempus, quo pax facta est, reserat. Nam etiamsi igiae urbes deseeerant, tamen nihil orat, cur antea Persae rite de iis decederent. Huic tamen opinioni obstat, quod scriptor praesenti tempore usus est. Ne- quo enim si rerum commutatio esset sacta, Herodotus eam ignorare potuisset, neque ita locutus esset, ut expressis verbia nihil mutatum esse significaret. Ceterum quousque temporis illa verba pertineant, definiri non potest. Hoc certe Constat. Herodotum non prius quam peregrinationes suscepisset, historiarum libros consecisse; Persarum vero imperium sum adiisse vix credibile est, antequam bellum compositum esset. 100 p. 6 l.

43쪽

Jam vero ab iis, quae ex Herodoto consecimus profecti, otiam do Thueydidis locis ' ) qui hoc loco in censum veniunt, alitor atque Grotius sentiemus. Sed de hae ro Di hama tam egregie disputavit, ut id om aliis proserrct verbis supersedeamus. Apponere nobis liceat ea, quae vir ille doctissimus sub finem suae de civitatum Ionicarum statu disputationis proposuit ' ):-Quae ab Artapherno descripta fuerant tributa, si urbibus Jonicis imposita, neque mutata et continenter exacta sunt, etiam postquam plures civitatum Graecarum in Asiae ora positarum, Atheniensium victoriis de Persis reportatis excitatae, a rege defecerant. Cum autem eas urbes, quae ope AthenienAium deseeerant, per longius breviusve tompus cogi non POSSent, ut tributa constituta pensitarent, vel si quae subinde ad tempus, Atheniensium potentia fretae, nollent vel ab iis impeditae non possent Eolvere, tamen Satrapae, in quorum provinciis sitae erant, in aerarium regium solitas pecunias conferre cogebantur; quippe cum reges Persici semper totam Asiam, etiam maritimam partem suae dicionis esse perhiberent, neque, quae indoredibant pecuniae, sibi minui paterentur. Fieri quidem potuit,

ut interdum reges minus severe a satrapis vectigalia, quae ipsis non solverentur, exegerint vol omnino remiserint; hoc vero Si factum est, magis bonovolentiae cuidam in satrapas

bene meritos vel neeessitati ab Athoniensium potentia profectae tribuendum fuerit, quam quod reges do juro suo, quod Sibi

vindicarent, quidquam cesserint ρ ψη). Eam si statuimus civitatum Ionicarum fuisse eondicionem, optimo explicari potvSt, qui factum sit, ut identidem satrapae Persarum sociis Athe niensium rebellantibus praesidio essent. At enim objiciat aliquis, Athenienses suis commodis male inservivissent, Si in pace saetenda non perfecissent, ut urbes sibi sociae ab incursionibus barbarorum tutae essent. Sed quid est cur non Pu temus, egisse quidem eos de ista pacis lege, haud tamen impetrasse, ut rex de suo jure docederet 8 Ea autem res Atheniensibus tanti momenti osso non potuit, ut pacem prorsu Stol) VIII, 5 et ε. Iori p. 63. sq.

44쪽

repudiarent, quippe qui tantum classe maritimisque rebus valerent, ut foetos contra Satrapas se defensuros eas sperarent. - Deniquo quam non ait verisimile sancitum esse, no Porsactintra certum quoddam spatium ad mare descenderent, Supra

demonstravimus.

Sequitur ut disputemus de terminis, quos Persarum navigationi constitutos esse narratur. Neque vero hoc loco neglogendum est, Atheniensibus eosdem quos Persis fines esse impositos; id quod quamquam a nullo scriptore memoriae est proditum, per se manifestum sat. Pace igitur Cimonica sancitum esse dicitur, ne Peraao Athenienseavo Phaselida insul qua Cyaneas classe praeterirent. Et insulas quidem

Cyanea a Persas post pacem conciliatam videntur non superasse navigando. Nequis id est adeo mirum. Nam omnino, quantum equidem sciam, in Ponto ita naves longae non erant. Contra Athenienses supra fines constitutos egressos esse non desperamus nos demonstraturos esse. Et si Di hema auctoritatema queremur, Periclis in Pontum expeditio huc pertinere posset videri. Is enim eam ad pacom conventro negat. Attamen in medio relinquendum est, num post pacem cum Persia compositam Pericles in Pontum vectus sit. Plutarehus '' enim qui solus hujus rei auctor est, non indicavit, quo id tactum sit tempore. Nihilo minus ex iis, quas ab illo narrantur, argumentum Petere licet, quo aliquo certe modo nostra de pace sententia confirmetur. Grotius '' ex eo Plutarchi loco conjectari posse censet, Sinopen. si nondum socia suerit Atheniensibus, tum ab iis in societatem raceptam esse atquo etiam verisimile esse, alios quoque ad foedus Atticum accessisa. Quamquam Sinope non diu in eorum potestate manuisse videtur, quandoquidem Thucydides in enarrandis Atheniensium sociis ejus non meminit. Curtius '', ubi do sadem re dissorit, Atheniens os sines foetetatis usque ad Chersonnesum Tauricam propagasse dicit. Sine dubio cogitavit de Nymphaeo, quod iis talentum pependisae Craterus Commemoraverat λη , maximeque probabile eAt alias quoque in

45쪽

illis regionibus urbes Aoeias iactas esse. Nonno igitur Athenienses, ni eam PaciS eondicionem, de qua Rermo est, admisissent, aditu ad civitates Ponticas, quarum societatem non omiserunt, interelusi essent' - Addo quao Thucydides IV, 75

narrat. Lamachus octavo belli Peloponnes. anno enm docem navibus in Pontum vectus Heracleam curaum direxit. Heracleenses anim, si Iustino '' fides habenda est, ob amicitiam rogum Parsicorum tributi eollationem abnuerant. Lamachus vero navibus repentina tempestate amissis eum exercitu per sines Bithynorum Chalcedonem prosectus est. Athenienses igitur Medus violasse putandi sunt, id quod eo magis mirum videretur, quod quam vehementer cuperent, Persas Albi adjungere, eo ipso tempore OAtenderant. Nam hieme superioria anni una cum Artapherno legatos Ephesum mis orant '' , scilieet, ut Persas ad suas partes perducerent. Qui legati eomporto Artaxerxem mortuum esse insecta re illi quidem redierant, sed nihil interea factum erat, quod Athenienses inducere posset,

ut in amieitia non manerent.

Contra ea condicio, ex qua utrisquo non licebat, Phaseli dem navibus longis praetervehere, non neglecta videtur esse.

Quas ros ex ita ipsis Thucydidis locis palobit, Ox quibus Krue-gerua contrarium aequi arbitratus est. Ac primum quidem, quae do bello eum Samiis gesto narrantur, huc pertinent. Rouipsa tam nota est, ut non opus Sit, Enarratius eam exponere λφὶ. Di hema vero non in aperto eSSe censet, quamobrem Periclea metueret, ne Phoenicum naves advenirent. ASive verus M ait

nuntius ei allatus erat, regis praesecti temere pacem factam fregisas dicendi su ut, . . . . Sive saluus nuntius suit, Poriclea tam parum fidei habuisse dicendus est paci, ut necesse sit eredamus, eum jam antea aliiS rebus eo adductum esae, ut nunc quoque Persas foedus factum nihil pensi habere putaret . Sed fere sit, ut foedera, etiamsi in aeternum icta Sint, rumPantur, si alteri videatur usui esse. In maximum vero periculum Athe-I08 XVI, 3. s. 109 cf. Thuc. IV. M.

46쪽

niensium opes adducebantur illo bello, quippe quod initium esset belli socialis. Quod eum haud ignoraret Pericles, ut

erat cauto animo, amicitia eum Porsis juncta non nimis considendum esse putabat. Neque tamen ipse sines, qui navigationi constituti erant, egressua ost. Phoenicibus enim obviam iturus non longius processit, quam ex pace Cimoni ea licitum erat. Atque etiam naves, quas antea miserat, ut elassem hostium Specularentur, in Cariae littore collocatae erant. Transeamus nunc ad alterum locum λλ', quo haud obscure

paeis condiciones respiei multi Aunt, qui putoni. Vicesimo igitur belli anno Athenionaea ad Τissaphernem legatos miserunt, ut per eum Alcibiade se in torponente cum rege Persarum foedus conciliarent. Alcibiades autem, qui nomine Satrapae cum civibus egit, tanta ut concederent postulavit, ut Atheuienaes pacis condiciones dimitterent. Poposeit Onim ut Ionicam et insulas juxta altas cederent; quod cum impotrasEst, ναυς et ξίου ἐαν βασιλέα ποιεῖσθαι καὶ παραπλεῖν τὴν εα-- γῆν οπη αν καὶοσαις αν βοHητω. Optimi codices praebent ἔαυτου, reliqui ἐαυτῶν. Et rocte quidem Kruegerus ποιεῖσθει καὶ παραπλεῖν dictum esse censet pro ποιησάμενον παραπλεῖν. Reliqua quae ab eodem disputantur, subtiliora quam veriora mihi videntur eSse. Primum enim utramvis aliquia reeipiat lectionem, aecus judicavit, ea quas Alcibiades postulaverit, non potuisse respicere pacem Cimonicam, quandoquidem ab utrisque Oa violata suerit et paulo ante laedua cum Persis initum sit, quod afficiis Atheniensium rebus conciliatum, vix credibile sit, Persis inter. dixisse, ne ultra Phaselidem navigarent. De foedere illo subobscuro quid statuendum sit, Eupra disputatum est, nequis non probasso mihi videor, Pacis condiciones, qualos quidem nos suisse arbitramur, ab utrisque observataa esse. - Deinde vir illo doctissimus nietu, non foederibus Persarum navigationem limitatam fuisse, censet inde apparere, quod Tissaphernea eo. dem tempore Lacedaemoniis classem Phoenicum adjuncturus sit. st Thucydides cur hoc omissum sit, nonnullas afferat causas, sed ne simulasSe quidem Tissaphernem commemoret, foedere eum Atheniensibus icto se obligatum esse. Sed hoc Si secisset, Tissaphernes mei i2 VIII. 5si.

47쪽

quidem judice stulte secisset. An tam aperte significare debuit, quam ambigua erga Lacedaemonios ageret fide, ut foedere cum Athoniensibus inito se astrictum esse Simular i, quominus regis copias adjungeret Laeedaemoniis 3 - Iam vero lectione ἔ-του probum sensum esset Κruegerus negat. Quod legati Atheniensium, dicit, quamvis jam Ionia et sinitimis inaulia cessissent, diutius de laedere agere noluissent, necesse esse, ut ultima Alcibiades postulations Athenarum ipsarum salutem in periculum vocaverit; eam vero non nisi vulgata λυτων contineri; Persas enim ea lege usos cum magna classo ad Atticae littus adushi, repente Athenis non Paratis bellum in serrct easquo por-dore potuisse. At hoc potissimum tenendum est, in Thuey.didis loco laudato do longis tantummodo navibus cogitari

posse; Tissaphernem igitur postulaSse, ne earum numerus limitaretur. Etenim navibus mercatoriis, Athenienses non impedi. erant, quominus Asiae oram Praeterveherentur. Nequo minus periculosum non potuit non videri, circa oram Asia qnam ei rea ipsam Graeciam Persis licere navibus longis navigare. Seilicet verendum erat, ne at Aegaeum mare intrare iis permissum

aet, neglectis foederibus Athenas ipsas oppugnarent. Noquo enim mihi persuadere possum, hoc fieri non potuisse, nisi si Atheniensium fines attingero barbaris liceret. Denique demonstrandum nobis est, Atheniensibus post pacem conciliatam cum Aegyptiis et Phoenicibus commercia suisse. Qua in re duo sunt obvii Thucydidis loci, quorum alterum quidem Kruegerua huc pertinere negabit. Viceaimo igitur helli Peloponn. anno Lacedaemonios, narrat Thucydidos διδ), cum sex navibus eirca promunturium Triopium navigaSSe, ut naves, quae ex Aegypto venirent, interciperent. Probavit autem vir ille praestantissimus, eas naves Atheniensibus commeatus advexiSSe; neque quod Aegyptus Persarum regis imperio paruerit, impedire eenset, quominus inde frumenta apportata esse Atheniensibus ejusdem regis hostibus statuamus.

-Hoc enim ' ait in istempore Aegyptii sub Amyrtaeo in libertatem ae videntur vindicasse . Quam sententiam salsam esse, demonstrari non poteSt; neque enim conStat, quo anno Aegy-1i3 IlI, 35. ii 43 ad Histor. DionFa. P. 356. Diui iam by Co l

48쪽

pili Dario II Notho regnante desciverint. Quamquam Diodori jus 1 η, qui primus istius defectionis mentionem injecit, anno

410. eam rem tribuit λη. - Alter λ' Huadem aeriptoria loeus simili rations explicari non potest. Ibi vero narratur, Melesan. deum eum sex navibus ab Atheniensibus missum osse, ut in Caria et Lycia tributa exigeret, et piratas Peloponnesios pro. hiberet, ne navibus a Phaselide et Phoenico et ex illa conti. nonte venientibus insidiarentur. - Tum afferre libet, quae in-voniuntur in libello, qui inscribitur περὶ ἈθηνHων πολιτείας et Xonophontis nomine vulgo fertur. Quem nune in eonfesso est antequam Atheniensium potentia elade Stelliensi esset infracta, eonseriptum esse. Ibi hunc in modum disputatur: ο τι ἐν Σικελία

plura Satis apparet, Atheniensium mereatoros ad eas quoquo regiones, quae Persarum imperio subjectae erant, post pacem laetam commeasse. Nequo vero eredibilo est, suturum fuisse, ut rex mercatu eos non prohiberet, nisi bellum rite compositum esset. Athenienses autem, opinor, nihil antiquius habuerunt, quam ut Aegyptus et Phoenice navibus suis aperirentur. Eandem paeis legem etiam ad Ionieas urbes Atheniensibus sociasi 15 XIII, 46.

iis) Clinton Fast. Hellen. conv. Erueger. p. 328. anno 414. Aegyptios iugo se exuissse Putrit; quem aecua judicare Boeckhina oria. notho p. 3570 demonstra it. Boecvllius 'ipse Aegyptios dieit ei rea annum 4 II. videri desciviase, eamque ob rem Diodorum l. I. , ubi rea anno Io. gestas narrui, regis euiugdam Aegyptii mentionem faeere, qui de Phoenteo consilia ceperit. Gutschmidius ad Sharpit hiat Aegrpti vers. Jolo icx. I, P. 126. N. I. et ipse Diodori locum supra laudatum affert et ex Diod. I, 44. apparere dicit, anno 410. Amyrtaeum defeeisse. Ibi autem memoriae Proditum eat, Persas Aegyptiis inde ab Eo tempore, quo Cambyaes eos in dicionem auam redegisset, h. e. inde ab anno 525. addito desectionum tempore CXXXV annos imperasse. Ex quo loco qua ratione Gulachmidiua essecerit, anno 4 Io. Aegyptios in libertatem se vindicasse, non Perspicio. Hoc unum proeeeto affirmari potest, anno 4 lo. Aegyp ιios non amplius sub imperio Persarum fuisse; in quem annum desectionia initium inciderit, non

49쪽

pertinuisse arbitror, quibus ut cum incolis Asiae mediterraneae mereaturam lactitare liceret, vix nominatim sancitum esso erodiderim. Easquct ob causas supra dixi, paei illi gloriossissimas

Postremo loco dicendum eat de Calli a. Qui num paeem conciliaverit, dixerit sorsitan quispiam . nihil eam rem pertiners ad dijudicandum utram ficta sit pax Cimontea an revera composita; fieri enim potuisse, ut Calliae familia nobilissima otopulentissima salso pacis conciliandais honore decoraretur. Attamen coneedendum est, Calliae legationem et pacem ipsam ita inter se junctaa esse, ut si illam in dubium vocandam esse probetur, scriptorum, qui istas duas res colligaverunt, tota de pace narratio in auspicionem veniat. Restat igitur, ut virorum doctorum, qui de Callias legatione dubitaverunt, judicia exami

nemus.

Potiverunt autem argumenta partim o aetate ejus, quam ex aliis testimoniis desiniri arhitrati sunt, partim ex discrepantia de legatione illius narrationum. - Atque ut ordiamur a priore argumento, oportebit de universa Calliae familia exponere, ita tamen, ut eae tantummodo res, quais certo alicui tempori adscribi possint, commemorentur. Videndum enim est, ne si Calliam quondam anno 449. Susa legatum esse statuis, istius familiae genera ultra quam verisimile sit dirimantur; quam tamen a gumentandi rationem admodum lubricam esso videbimus. De

samilia igitur illa, cujus haec potissimum propria erant, ut Hipponici et Calliae nomina alternatim obtinerent et claduchiam filius a patre acciperet δ', haec memoriae prodita sunt: Hipponicus I, eum Solon reipublicas statum ordinaret, inhonestodivitias sibi parasse dicitur, Callias 1, Phaenippi, fratris ut vide-

50쪽

tur Hipponici, filius, Pisistrato vehQmentissime adversabatur, anno 564. in Olympiis victoriam reportavit, Hipponicus II anno 490. pecuniis, quas Eretrienses quidam apud eum deposuerant non redditis, rem suam auxisse traditur, Calliam II abditis divi. tiis Porsicis potitum esse narrant, quam fabulam alii anno 490., alii anno 480. adscribunt, Hipponicus Ili uxorem, ex qua Calliam genuerat ante annum 45 I. repudiavit ' , anno 424. in proelio apud Delium commisso mortem occubuit, Callias Illante annum 45 I. natus est, anno MI. cum Spartania de pace egit. - Jam vero quod Callias quidam pacem Cimonicam eonciliasse narratur, eadit non nisi in eum, cui secundi significa.

tionem tribuimus. Quaeritur num si Calliam II anno 449. in vivis suisse sumas, plus quam pro habito sit temporis spatii singulis lamiliae generibus attribuas. Hipponicus IlI eum ante annum 45 I. uxorum repudiaret, sine dubio ante annum 47l. natus est; Callias III, silius ejus, post annum 3TI. diem supramum obiit. Patris igitur et filii aetas centum plusve annos explet. Quam ob rem nulla est causa cur non Calliae I, Hipponici II, Calliae II vita contum et quinquaginta plusve annorum spatium eonficere potuerit. Itaque ab hac parte nihil im. pedit, quominus putemus Calliam II anno 449. superstitem suisse. Quid quod satis certum argumentum nactus esse mihi videor, quo Probetur eum post annum 445. mortuum esse. Neque enim dubium est, quin Callias II - quod Schaeserus m nuit, - in eo numero suerit, qui anno 445. cum Spartanistriconnalem pacem Conciliaverunt. Diodorus D quidem, qui legatorum id temporis missorium nomina Calliae et Charotis commemorat, non diserte significavit hunc Calliam Hipponici filium esse; attamen eum paulo anto cap. 5. de Callia pacis Cimonicae conciliatore exposuerit, verisimillimum est, de eodem cap. 7. Sermonem esse. Adde quod Xenophon dicen-lom facit Calliam III, hospitia cum Spartania non se solum

12I Eam a Pericle ante annum 451. in matrimonium ductamosae Curtiua Griecti. Geaeh. II. p. Iso. dicit. Cuiua aententiae nullam ille quidem rationem attulit, sed eo probatur, quod Xanthippus

quem Periclea ex illa uxore procreavit, complurea annos Tisandri filiam in matrimonio habuisse videtur, antequam anno 430. peste absumeretur.