장음표시 사용
391쪽
r: i Amandu Poιauκε, Oppaviae silesiorum natus. Tubingae studiis operam navans . ob dictum Rom. IX. II. ad Lamb. Danaei partes Miscessit. eiusque sententiam de electione secutus est. Inde Ba1ileam delatus, de voluntate Caroli Zerotim. Liberi Baronis, cuius filium informaverat, ne cogitans quidem tale quidquam theol. doctor renuntiatus. ae postea professor theologiae constitutus suit: uo in munere Iibros V. T. explicavit . di verae pietatis, solidaeque eruditionis egregia dedit specimina. adeo, ut a Mclch. Adamo in Vit. theol. p. 8 . ornamentum academiae basileeniis vocetur. Non diu autem vixit. sed hinc migravit A. i6lo. ait. 49. & orbi eruis dito reliquit Commentarium in Danielem, Analysin Hoseae NMalachiae, Theses Bellarmino oppositas. orationes varias. S Logiis eam Aristotelico-Ramaeamr de quibus vide Melch. Adamum l. e. &Thomae Ηνῶι Catal. impressor. libror. biblioth. Bodlei. P. ΙΙ. 66. Guil. Forb.fia in Consid. controv. p. 462. appellat eum scriptorem contra Pontifici rigidissimum.
Io. Henr. ΗΚ ID EGGERI Medulla theologiae christianae. Tiguri 16sq. In qua traduntur Loci de theologia in genere, scriptura S. existentia dc divinitate Dei, vero & triuno Deo. decretis Dei, creatione mundi, providentia Dei, angelis, foedere operum, peccato hominis, foedere gratiae, oeconomia foederis gratiae sub patriarchis, eademque sub lege Mosis, decalogo. Iege rituali & iudiciali Mosis, de persona, statu & ossicio Iesu Christi.
oeconomia foederis gratiae Rh euangelio. gratia vocationis. iusti-fieationis&Lincti attonis, constantia sorderis gratiae, cultu externo, praecipue sacramentis N. Tti, ecclesia, regimine ecclesiae. di glorificatione. Pag. 427. subiungitur Syllabus controversiarum praecipuarum , quae orthodoxos inter & heterodoxos agitatae in Medulla definiuntur. Et haec Medulla debebat.esse Corporis the. ologiae . h. e. maioris Systematis, cui auctor operam dabat, praevia
epitome. In utroque autem opere, prout in praefatione testatur. misit σ procnι amandavit suppeιias ear, qua ex philosophia rixosa σ θi-
392쪽
theoremata ethica incaute uimu ta the logiam s alienum certe nidum, a
ο διεκκτροι seu perspicaei res observarunt. Io. Henr. Haidet teris, ligurinus, initio linguam hebraeam
Neidelbergae professus est, mox philosophiam; hine Meinfurti meis
ologiam docuit. & in patriam reversus, Ethicam christianam. Almonumenta ingenii quod attinet, erudito orbi reliquit tractatum de pasthate emortuali Christi de Aug. consession. cum fide Resor malorum consensu. de Fide decretorum concilii tridentini, de Peregrinationibus religiosis, Historiam patriarcharum, Anatomen concilii tridentini, Tumulum eiusdem concilii, contra Augustunum Reding, abbatem e sidiensem, de quo vid. Tomus II. γραν-. Actor. erud. 82. et Ethleam christianam, ae vivere inter moris tales desiit A. 1698. aet. 6s Muig res. Acta erud. Iap. 289.
EIUSDEM Historia papatus. Cum Fran. GUI CCI ARADINI Dissertatione eiusdem argumenti. Amstelaidami igy8. Op-r sita illa est novissimo Lumeranismi & Calvinismi fabro, id eu,
ud. Ma bourgio. N tradit historiam ecclesiae romanae in doctrina & regimine purioris, inde ab initio, ecclesiae illius ad tempora Constantini M. seu A. C. 3 I4. usque; eiusdem doctrinam Puriorem, circa praecipua. retinentis, at in regimine dominati nem assectantis, a Constantino M. ad Phoram & Bonifatium ΙΙΙ.seu annum 6 7. usque; eiusdem dominationem in spiritua- Iibus. indultu Phoeae, di in doctrina ritibusque degenerantis, ad Gregorium VII. seu A. Io . usque ; eiusdem dominationem et iam in temporalibus affectantis, it in doctrina ritibusque in peius in dies vergentis, a Gregorio VII. ad Bonifacium I IX. seu A. I294. usque; eiusdem dominationem in temporalibus etiam, adeoque caesa eo-papatum adipiscentis. & eundem profligata doctrina puriori omni, flagitiose exercentis, a Bonifacio lin. ad Leonem X. seu Disit ipso by GOoale
393쪽
leu A. lsra. usque; eiusdem pen reiurinationem seu separationem
isdelium, mae in spiritualibus S temporalibus domi ricindici
dem gravidiniam patientis, a Leone X. ad Concilii trist. finem seu A. 2 63. usque; denique eiusdem per decreta falsae fidea. di anath matismos tridentinos in enore Odfirmatae ii di cumcuerat Christi ecclesia fraude di vi continue decertantis, la tempore finiti eoneuutridentini usque ad nostra tempora. liber primumaeditas fuit sub nomine Nicandri ab Hobenete, ut indaeat Piaetam de pseu, don. 364. Exstat etiam gallice, i praeus Amstelaedanu stas. u. Theod. S-- libellum vulgavit de Statu ec: religione propria pas
III. 364. scripsitque XX. libris Historiae italicae res ab A. I 64. ad I 32. usque gestas, quos Cael. Meundus Curio Iatinitate donavit. Eius autem instoria paparua, in Historiarum libri quarti impressis exemplaribus mala fide omissa, ex autog pho florentino uobselis cuiusdam florentini consanguinei, una. Lum Paralipomen .um .
P ita Theologie chretienne par Benedict PICTET.ia Gineve I os. Dono auctoris. In praefatio disseritillede excellentis 3e utiliotate theologiae, negligentia discendi ea, quae pertinent ad religio nem, Et frivolis rationibus. quas negligentes illi adfinint, de eaustm errorum, di mediis inde se liberandi aua praeseruaudi, ad denidque de methodo hoc in opere observata. Enim Veroauctor proinponit res quam potest popularione NIclarissime, responder ad argumenta constaria, sententias suas,stabilire nititur: auctoritate Patrum, S ad usum transfert, quidquid legit & observavit in aliis eruditorum libris. Ordinem hune tenet. ut agat de Dei existenistia, scriptura S. eiusque versionibu Trinitate personari divinarum, creatione mundi. statu integritatis di peccati, providentia.& deereto electionis. Christo & foedere gratiae , vocatione, tu stificatione glorificatione, ecclesia, & sacramentis. Estque hare' . : Bbb 3 editio
394쪽
editio, altera priore longe auctior di emendatior. rem . A. Ima. N. N Nouvesim us ia Rep., uti s A. I O8. P. I. sia. si autem de Lud. Crini Locis theol. dixit G αννι- in Hodeget. pat. explicat. eos esse in Resarmatorum classe omnium accuratissimos.sne dubio de hisce, si eos vidisset idem pronunciasset. Brevi seisquetur Tertius tomus huius Theologiae. sicut Auctor superiorian- πα i ad me scripsit; isque seorsum vendetur pro iis, qui
.... Benedictus Pimta a pastor & professor theol. in eoeIesia &a. eademia genevensi, vir apprime doctus, di, quae magna theologilaus est, moderatus, pacisque de concordiae amans, adhuc floret, At utrique eathedrae. magno est decori. Praeter alia edidit Syno osin controversiarum. laudatam γλωσμ . celebri doctori mitte hergensi. ob constitutas VII. classes Pietistarum. Uide μα- eruditam, die Gelehrte Famam Tomo II. 647.
-s Hiet. Z A N C HII de Tribus Hohimi aeterno Patre. Filiolt Sp. S. uno eodemque Iehoua libri XIII. Neustadii Palatinorum inoo. Librum hunc scribendi provincia data fuit Zanehio a inuDERICO Electore palatino, occasione Thelium Albae Iuliae dis
putandarum &Heidei rgam missarum, quae etiam refutantur lib. V. e. g. Duae sunt huius operii partes, in quarum priore adstruia me sectenti, orthodoxorum, posteriore reiurantur obiecthones nitariorum. . Doctrinae vero summa haec est: Vnum tantum esse verum S aeternum Deum, tribus Elohim seu persi rus vere
distinctum. Patre, Filio & Spiritu S. quorum ouisque ita sit
Deus te va, ut non multi tamen sint Ictovae, sed omnes simul unus tantum 1ehciva. Suntiqui primum interscripta Zanctu. huie a Tribus Elahim tribuunt locum. Et C L. ,V. Iacob. εν in Dissert. de unatu Εpp. e. rs. quae Cotelerii Patribus apostolieti subiuncta p. 2M. eum propterea Vocat fortissimum asserto rem. In Epistola dedicatoria Partis L sequentia tractantur arguia menta r Magnam esse hominum, eum in aliis plerisque omnibus
rebux agendis, tum maxime in eo studio deligendo di persequeniado, in quo suam quisque Floriam di felicitatem eonsistere iudi cet. vamtatem. Rustitiam, insauiam ἶ qui Christi deitatem oppu
395쪽
men mnium ' insanissimos i Christum verum em deum r
qui vere Christum ament, eos non posse non fateri, Christum ense verum deum: antichrissos oestro ambitionis inanisque glori De inritari ad pertinaeem vera Christi deitatis oppugnationemrneque blasphemiae, neque idololatriae erimen metuendum esse iis qui Christum verum esse deum praedicent, di pro tali eolante nuhil tutius, quam Christum asnoscere N eolere pro vero deo: neminemque posse Christum nimium honorare. : In M. autem Partis, quae post pag. 46 . sequitur, Epistola dedicatoria: Chri- sum . nisi verus deus sit, nrmum ecclesiae fundamentum esse non posse e ruinamque ecclesiarum orientalium venita ex funis damenti huius per Dionem di Samosatenum, deinde per nos, tandemque per Mahumetem eoncussione.
In Praefat. in I. Partem d. Quum Illa interpretatio est Fausti S refutarem Lalii Smini impiam i ni, qui Laelium habebat p Interpretationem in primum' eaput Euangelii secundum Iohannem, lubticui eius mis
truum. Saniam Biblioth. anistit finitan, Q. Io. -- de homon. 723.
Lib. V. eap. IIX. p. 324. Idem' natio hoe est sun mari secum Ignatiuo in Epistola ad Ma- dum sententiam Narii l. e. gnesios ait de Christo, filio Dei: in a- α- Νουὶ λογος,
λο-- , non prolatilius, sed substantialis. Non enim est soni, seu vocis artieulatae Pr - . ' latio, sed escaeitaris divina .-
Ibidem. Sie etiam apud Theo- Non id dictum ex ni mi Conis
396쪽
.i-- 4 tum scribentis viguiar idque L . in Theodoreti Historia simiali ..pliciter fuit recitatum. fiscrimis id s
sophismata 6t cavillationes. scripta ab aliquot STUDIOSIS THEO LO GLIS in sthola neustadiana. Neustadii l Palatinorum is 86 Seriptum hoc oppositum est non tintum sententiae de generalieorporis Christi ubiquitate. sed di rit hiade stricta , seu multi-iquitate, aut, ut alii isqui amant multiνoljPraesentia. qqo corpus Christi sine mole, extensione, & expansione sit mcillis in locis. nempe ubi vultέ & ubieunque S. ccena celebratur, S ubi se esse verbo tessam expresso. Auctor huius Desensionis videtur esse Din. κ imi, quippe qui di ipsam Admonitionem neustadianam stri erat. .e Per apologetas autem ersurienses intelliguntur Ti
tandum, IV. capitis Apologiae ersuriensis refutationem hie omis iam esse, quod ea, quae ita tractantur, non ad Neustadianam ad monitionem, sed ad Theologos anhaltinos , qui ec refutationem germanico scripto edidere, Penidoront i , - iAntonii A R I M A Τ Η Κ Ε N. I s Isagoge, monstrans usum verae & salutaris doctrinae de Invocationὲ Iesu Christi, contra Egid. maui, Theses de Invocatione Dei vera, di Sanctorum idololatrica. Neustadii in Palatinatu Is86. Resutantur simul plurimae cieses Consessionis, serenissimis Hassiae Principibus. ab eodem senis exhi bitae. M. Io. Nebeltha uius Praefationem prae fit, qua statum eontroversiae ait esse hunc: An hu na Christi natura, per realem communicationem, sit facta omniPatens. Omnipraesens omnisna, c propterea adorandat Isagogen negare Theses Hunnianas autem esse ity.- Sub Antonii Vero Arim*α-nsis nomine: latet Ioseph. GRABh ὐauerbacensis, gym sit brementis. pro or, ceu Christob. Pιαetiui, di serti. indicant apud Plaecia, de
397쪽
Boeta ct D in. - intum ii Theod. BEZAΕ &Ant. FMI Thesea theologicae. Genevae. ans. Continetur in iis methodica locorum commvn. S. theologiae epitome, di tractatur etiam de singulis decalogi praeceptis, di petitionibus orationis dominicie. quibusdam articulis Symboli apostolici, di consubstantiatione. In epistola dedicatoria probare studet D in , di utationes a theologia non esse alienas, & Ostendit. quaenam sint fructuoia. . , t. Ant. Fuus. dunensis gallus, theol. professor genevensis. edidit Commentaria in Ecclesiasten, epistolam ad Rom. in I. ad Titum, di in psalmum s. dc 77. mortemque cum vita commutavit
Aetallis C VIGERI veronensis Satyra in novam discordem
Concordiam bergensem. Lugduni Batavorum in carmine heroico scripta, nec Iiquet de vero auctoris nomine.
Reinholdi MARCANI mestuali Conquestio de quibusdam
nune theologis, rhythmis expressa. Lugduni Batavorum Is9et. Tanguntur autem Patres, uti auctor eos vocat, bergenses. qui mant Principum enses eontra Sacramentarios, quia nolint profit
ri , in pane clausum teneri, & cum hoc in os inseri, simulque dentibus teri corpus Christi, quum mysticae participantur epulae; sed dicant, ut panem ventre, sic Christum accipi mente; animam. tanquam spiritum, non pasci nisi Spiritu nos sociante capiti membra Deo & homini: tum quod audeant negare, Christum corpus suum dare, hoc est, se communicare, & se his insinuare,qui sine pueri nitentia perstantes in malitia, destituti fiducia, cum prava consciisentia sacram synaxin adeunt, & cibum hune percipiunt: praeter haec illis tertium imputari flagitium. quod obstinate recusent ponere in veritate , quod Chrim sit humanitas ubique ut divinitas. in coelo quodam aeterno, in mari, terra, inferno, in pomis, herbis, gramine. avena, sceno, stramine, in omni , ut senex doctor, pretiosus resormator, scripserit, pane, & cantharo omni cerevisiario; sicut olim male sini docuerint Eutychiani. Nomen autem praeis
dicti auctoris est confictum. XXXIIX. Iacobi AD PORTUM orthodoxae fidei defensio, adversus Christoph. ωινοῶι Institutiones religionis christianae, Gene
398쪽
6I3. Ad duas autem partes omnia, quae in Catecheticis illis instit rionibus tractantur, revocat, scilicet ad doctrinam de Seripturan de fide eiusque obiecto. Et verba adversarii germanica fideliter . et quantum fieri potuit dilucide, in latinam transfert linguam. Et a Iressus quidem est auctor opus hoc, quum adhue nudus operamaret in Igio, suasu doctorum S piorum aliquot virorum, conistinuavitque di perfecit professioni admotus, sicut ipse scribit in
epist. dedicatoria; ubi etiam morosam illam invidiam. Et arroga tem ae superbam αυ-ει, perstringit, qua nonnulli aliorum scripta vellicant 8t arrodunt, di, quantum in se est. opprimunt. etiam ante, quam legerint.. t Iacobus Ad Paraum , hemas, theol. in arademia laus ensi
professor, floruit sub initium laevii XVII. Roberti BARC LAII Theologiae verectristianae Apologia.
Amstelodami 16 c. Est hie liber compendium theologiae Tremulam lium seu macherorum, constam XV. Thesibus. quarum sing lis subiungitur exegesis. Ab auctore scriptus est anglice, mox autem ab aliis translatus in belgicam, germanicam, Et gallinam Ii guam. Anti miser- in Anti barctato, Georg. nu, in Vexillo Qu cherorum de quo vide Acta erudit. Α. Ima. 39I. D. Frid. m. Mauseo, testibus Relat. innoe. Α. IIII. R9. Et μων is in Antio harciato germanteo eum oppugnarunt quidem; sed contra Reis
rum sui aesensionem molitus est auctor. attamen non perfecit. Rob. Raretaim, scotus, a Resormatis transiens ad Quacheroa, sere primus eorum theologiam in ordinem redegit, de in Praefati ne profitetur, se Scholasticorum non modo non admiratorem et imitatorem esse, sed eontemtorem Et adversarium. et quae striis pseriti non tam ex eapite, quam ex corde expronasisse, quaeque animae suae auribus audiverit, internis oeulis viderit. Et manus ipsius contractarint de verbo vitae. Iudicia de eo legi possunt apua Amsatdω- Ηist. Gel. de haer. P. II. I. IT. c. 2C. f. 9. Cro sum Hist. Qua-eher. 183. I92.347. Rcinum praef. in Dorschei Comment. in ep. Iudae d. de Io. Minarum P. II. Isag. in Hist. cimbr. Ia . XXXIX.
. Sibiandi LUBBERTI de Iesu Christo servatore libri IV.
399쪽
Ataram. 8artius ιυ contra Faussum Socinum. Leovardiae i7. Editio auctior te emendatior. Exhibetur hic pariter ipsa Dcim cum Coveto parisiensi. ministro verbi euangelico Vide Socini opera T. V. 1ι8., disput tio. Propterea autem Socini hunc librum sibi refutandum sumsit auctor, quod extranei hostes & falsI. ut vocat, fratres eum esse irrefutabilem iactabant. Sed vide, inquit Disolvi in Bodeche ineptiente cap. 3. quid collega Lubberti, Ianus Dν-- de hoc facto edendi Resutationem cum libro adversarii iudicaverit. Nu
Sibrandus Lubbert- , Lansomorda - fris Valentini Schindleri, qui tune professor erat mittebergensis, Zach. Ursini, Mis . Fran. Porti. S Is Casauboni discipulu ἡ primum pastor em-danus. deinge eastor di sumtis honoribus professor franeheranu multis sibi scriptis celebritatem apud suos acquisivit scripsit enim contra Epistolam Iae. Arminii, qui eam defendere conabatur. Pet. Bartium, item adversus Conr. Ho=s tam di Graiis Pietatem ordianum Hollandiae; edidit quoque Commentarium in Catechisinum palatinum, & Antibella inum & acriter in concionibus taxavit vitia, ideoque regimen academiae, quia studiosi illis valde dedi nerant, plus una vice regusavit, tandemque obiit A. Isas. aetatis M. Sixtin. Amama in Orat. funebri . in honorem ac memoriam Lubberti habita, di Episcopi- in B echem ineptiente cap. 4. ubi eum depingit, tanquam compendia aliorum scriptorum facere
Casp B A R L A EI Bogermannus ελι ομειγ. Lugduni Ba4tavorum Isis. in examen epistolae dedicatoriae, quam suis ad Pietatem Grotianam) illustrium ordinum Ηollandiae ae menseisiat
notis praefixit Io. Bogermannus , ecclesias es leo rdiensis. In eodem diluuntur crimina, Erasmo Roter amo a Matthaeo Suri impacta.
400쪽
Caspar. Raria-έ antve ianus, med. doctor, philosophiae prosessor a elodamensis, pnilosophus N poeta praestantissimus. quamquam a Batavis ipsis non magni aestimatus, ingenium mcundissimum et testivissimum habuit, in elegia. Razonte et phaaleucis mire suavis S argutus in epico carmine luxuria nimia pene molestus, condiditque orationes, Epistolas, Poemata, Res Mau ritii Nassoviae Comitis in Brasilia per inennium gestas, disput. de Intelligentiis, di alia; misero autem tandem fato periit: nam vi morbi sibi persuadens, se totum stramineum esse, ideoque maxime ab igne, ne inflammas verteretur, sibi cavens, aucto demum morbo. In puteum se dedit praecipitem, atque ita vitam finivir, an no I647. Mura Diar. biogr. XX 3 --U Polyh. T. I. 324. Patis in Epp. ad Sponium p. Ios Gravi- Praefat in Florum S. ras. p.are. P.II. 212. N B. seu disp. de apostas suspectis p. 3s.
gomena, Et primam Annalium ecclesiast. partem, quae agit de Iesu Christi nativitate. vita, passione & assumtione. Genevae Issti Ibidem etiam prodierunt A. Is 4. 6c Isss quae tamen una est eademisque editio; de Londini 1614. f. quam editionem Colom p. 48. Et o... P. IX. Animadv. 2Is. Et Dissere. L de Furib. Iibrar. n. pro optima agnoscunt. In hoe opere, ad quod scribendum hortati eum sunt
Iac. Aug. Pathaei. Ec Nie. Faber, refutat auctor Baronium a
N. C. usque ad annum 34. inclusive. In epistola dedicatoria docet , veritatis a Deo manifestatae eam esse naturam, id satum, ut eum vinci ab hostibus suis nequeat, earere tamen non possit hostibus; hine enim novarum opinionum esse auctores, illine pra osteros falsae 8t fictae antiquitatis defensores: opus reformationis non sine Numine fuisse susceptum, sique Pontifex, quod sui erat officii, o servare, S abusus seu eorruptelas, quae irrepserunt, tollere voluisset, non fuisse secuturam istam ecclesiarum scissi rami Pontifera rom. nimium sibi arrogasseeontra Reges ae Principes: illam esse veram fidem, quae semel fuit tradita. doctrinam autem pontifieiam esse novam : omni studio id egisse, ut novitates emendiis eato antiquitatis pallio obtegeret, di immensae Pontificis potestatui patronum ac defensorem ageret: attamen non tam conditori