장음표시 사용
231쪽
Ium, quia febres morborum classem, longe lateque exten8am, nemini, nec laetu in utero maia terno excepto, Parcentem sistunt. sed etiam Propi
232쪽
209 propterea, quod exanthemata et inflammationes Diplurimum juxta indolem febris, quam sociam
agnoscunt, Curari debent, atque tandem maxima morborum chronicorum Pars ex febribus originem trahit; - febres Plerumque V tomata prodroma agnoscere, Videlicet lassitudinem sponte natam, dolores vagos artuum et lumborum, osciistationes, animi inconsuetam irritabiIitatem ei imbecillitatem. physiognomiam a statu sano re cedentem, oculorum splendorem imminutum, auctum, halitum taetentem, anOrexiam, εOmnum haud recreantem, ulcerum habitualium aridita tem . secretiones εiVe auctas, ive imminutas, sive alienatas; - inter sym tomata febrium eonstitutiva calorem animalem. modo teste thermo. metro . modo ad aegroti dumtaxat aensum, nunc in universo corpore, nunc in ejus tantum Parte,
aut decrescere frigus Iebriis, secundum variam vim, algoris, horroris et rigoris nominibus insignitum), aut invalescere calor febrilis, pro renata, constans, fugax, humidus, amoenus, si cus , mordax. urens , aut e cute evanescere et
viscera aggredi febris ἰωyria , aut vice verea febris epiala); - Pulsum Plerumque velocitate
peccare, interdum Vero sano lentiorem else, utroque autem in caSu tam vi, quam rhythmoa normali conditione deflectere posse; - functiones laesas potissimum in Perversitate adpeti- tuum, deleto εcilicet ciborum desiderio, aucto-
233쪽
que illo potulentorum suis febrilis . in commutato sensu valetudinia cum illo morbi, in Perturbato opere aecretionum, maxime SaliVae, transpirationis culaneae, exhalationis pulmonum. hilis, urinae et faecum, inque deleto nutritionia Proces8u consistere; - febres agnoScere causSa alias μraedimonentes, alias excitantes, in CO
Poris humani peculiari conditione, in annua sera epidemica constitutione, in modo vivendit in
contagiis. miasmatibus et venenis, inque rebus, Corpus humanum mechanice aut chemice laedentibus, quaerendas; - febrium eatissam proximam latere, innumerasque hoc sub respectu jactatas fuisse hypotheses si ; - ebrium diagnosin non ex uno dumtaxat symptomate, sed ex Plurimis simul sumtis instituendam et maxime ad symptomatum Constantiam et 8uccessionem, ad stadia nimirum opportunitatis, invasionis, incrementi, Cmes . Criseos, decrementi et convalescentiae, nec non ad typum nunC regularem, nunc irregularem respiciendum esse; sebres vario Pacto
ε) Praecipuo a B Unx Enio Inat. T. I. 24. I. P. FRANK viti T. I. p. 10. REIL Hebem e. 1. TA. P. 41. HILDENBRAND institui. vol. I. p. 87 - 96.101 - 17. referuntur. Pulchro sane juvenis melleua ex Croatia oriundus lib. Bar. Setonn in examinB Ti-gOVO o quaerenti, quid fibris sit ρ respondit et is febris est, quod neque tu scis, neque ego, neque quisquam medicorum lab. med. Mιr. Zeleus. 15. Ergisn- .ungabana. P. 50. .
234쪽
pacto distias fuissen, nempe in acutas et chro. Dicas, in continuas, remittentes et intermittentes, in benignas et malignas, in epide micas, Epora dicas, en de micas, stationarias, annuas, intercurrentes, in primarias et secundarias, in simplices et compositas, in regulares et irregu- Iares, in cephalicas, atomachicas, mesente ricas, in synocham, synochum et typhum. in inflamismatorias, gastricas, nervO8aS, Putridas, Catarrhales, rheumaticas etc.; - febres, determinatis.
τ GAL Nua da febrium disserentiis. Libr. II. GALErus
Heberiefira Mon H. SI RENOEL. Brestati M. Le a. 1788. BALDanaan de febrium acutarum disserentiis. Ienae 1770.s Da variis febrium iudieationibus ait HIPPOcn Aetast
febres mitissimae, et seeurissimae die 4to aut ante desinunt; maxime vexo malignau et gravissim e die 4. val prius interficiunt. Praenot. 122. Primus febrium insultus ad dies quatitor, secundus ad 7, tertius ad 11, quartus ad 14, qui utua ad 17, sextus ad 20 dies ex currit. Praenos. 122. Quibus per febres aexta die xi-gorea fiunt, difficulter iudicantur. Sacl. LV. APh. 29. Febricitare ineipientibus sanguinis stillationes eum ternutatione adcedentes, et quod in urina desidet album , quarto visum, septimo solutionem adfore de- nunciant. Coac. 149. Urina . in febre album et leve depositum habena sedimentum, celerem liberationem denunciat; celerem quoque, quae diluta indiscretam quandam habet Pinguedinem. Coae. 575. Quae aliquantulum Tubet. subrubrum habet sedimentum et leve, siquidem ante diem festimum appareat , septu
235쪽
propitiis' , modo funestis '), aut in sanitatem, quam
ino die solutionem fore designat* Post septimam autem tardiorem, aut Plane diuturnam. Coac. 5 5. Quae quarto die subrubram nubeculam capit, septimo die liberat, dum Teliqua Pro Tatione habeant. Did. Febricitantium non omnino leviter, permanerct cor pus, et nihil minui; vel etiam Plus quam Tatio postulat, contabescere, malum. Illud enim morbi longitudinem ; hoo vero aegri imbecillitatem signifieat. Aph. 28. Seci. II. In febribus abscessus, qui ad primas iudicationes sid e3t emcuationes , non solvuntur, morbi longitudinem significat. Aph. 51. Seci. m. S dores febricitantium, extra dies criticos orti, laborem significant, et morbi Iongitudinem, et Tecidivas. Aph. 36. Mel. IV. Febricitanti sudor superveniens, febra non remittente, malum. PTOlongatur enim morbus et copiosiorem humiditatem indicat. Aph. 56. Mel. Q. Quibus febricitantibus in urinis subsidentiae fiunt exassiori farinao similes, longam infirmitatem signifieant. Aph. 31. Sece. VII. 9 De notis salutaribus consuli possunt Aphorismi 26. Seel. II. 43. Seci. IV. 62. Se t. VII. 36. Seci. IV. 69. Seci. IV. Qui ex morbo superfuturi sunt, facile spiis Tant, dolore vacant, noctu dormiunt, aliaque secu- Tissima signa habent. Praenot. 126. Quibus in febro die T. aut 9. aut 11. aut 14. morbus regius Supervenit, bonum est: nisi dextrum hypoc udrium durum sit, . alioqui non bonum. Aph. 64. Sece. Q. Quibus ex
febre aures obsurduerint, hi anguis e naribus es. fluens, aut alvus exturbata, mollbum solvit. APh. 60. Se t. m.
Id Saltem periculum significatur in sequentibus et is D lectiones nigrae, qualis sanguis niger, ponte Prod
236쪽
213 quam haud raro provocant , nunc cum, nunc
untes, male. Aph. 21. Sece. m. In febribus eirea VentTem stellius Vehemens, et oris Ventriculi dolori malum. AH. 65. Seet. IV. In febribus ex somnis pa-VOTes , aut convulsiones, malum. APh. 67. Seci. m.
In febribus spiritus offendens id est intercisus m M
Ium; convulsionem enim significat. Aph. 68. Sec . IV. MVideantur etiam Praedici. I. 56. 74. Coac. 31. u. 30.34. 42. 44. 55. 78. 145. 242. Perniciem et mortem ex his, quae modo adducam, conjicere Possumus. ,, Si a febre detento, tumore in faucibus non existente, suffocatio ex improviso superveniat, lethale. Aph. 34. Sece. m. Si a febre detento, collum derepente invexin sum fuerit, et vix deglutire possit, tumore non existente, lethale. Λ. 35. Secr. m. 58. Seci. VII. Coac.
277. Ubi livores in febre fiunt, prope adfore mors significatur. Coac. 66. Febrium initio si atra bilis
sursum, aut deorsum prodeat, lethale est. Coas. 68. Quibus per febres assiduas Pustulae toto corpore ena scuntur, lethale est, nisi quid purulentum abscedat. In his vero Praecipue adnasci ad aures tubercula solent. Coac. 114. Vocis deiectiones in febre, quae convulsionis speciem Prae se ferunt, et in mentis emotionem cum silentio desinunt, perniciem ostentant. Coac. 248. 11 se Si ebrius, inquit HIPPOCRATEs, Tepente Obmutuem xit, conVulsus moritur, nisi febre eorripiatur, aut ubi ad horam pervenerit, qua solvuntur crapulae, Vocem Tecuperet. Aph. Secl. V. 5. Qui a distentione, aut Ti.gOTe neTVOTum tenetuT, febre superveniente liberatur. Seci. IV. 57. Quicunque sani dolore capitis repente capiuntur, et statim muti fiunt, et stertunt, in septem
dies Pereunt. nisi febris apprehenderit. Met. M. 51.
237쪽
sine recidivae periculo ἔφ), aut in alios mori bos 3 , aut in mortem n transire; cadavera taridem
Quibus hepar eireumcirca dolet, his febris superv niens dolorem solvit. secl. VIL. 52. Sed dolox sin inflammatione esse debet. Secl. VT. 40. Cis. FH. HorEMANN dis . de a lubritate febrium. Hal. 1702. Opp. T. VI. - E. STA HL dis . de febre per se nunquam mortifera. Hal. 1714. - GOELIORE di s. do Iaude febris falso auspecta. D. 1733. - BoEHMERdiss. de febre, remedio. Vitemb. 1 bi. et dias. da virtute febris in sanandis spasmis. Ibid. 1754. - H.
F. VAN DER STADT tractatus de salubritata febris. Gand. 1768. - FINORE dias. de febrium salubritato in morbis chronicis. Hal. 1772. - ΜET ELEn uber a. Vorahaiae d. Heber beF lavini rigen Kran heilon. ni 790. - BERENDs diss. de febre spontaneo atque haud infrequente aliorum morborum auxilio. Franci. 1805. LEco Maea da lia sesera medicatrice et de la realiae deacris ee des Dura cratiques. V. Iourn. gέnErat de mede- cine. 1824.
12 is Febri ei tanti, nisi in diebus imparibus dimiserit
febris, revexti solet. Aph. 61. Seor. V. Coac. 80. Quibus febres cessant neque apparentibus solutionis signia, neque diebus judicatoriis. iis recidiva expectanda est. Praenot. . 148. Coac. 146
13 Signa abscessus superventuri id. in Coae. 43. Prae not. 13s. Coae. 422. 141. Aph. 31. Iv. - Con Isi uis in praenot. I. 115. Doloria capiata Aph. 70. Secta I P. Doloris ad coxas, Coac. 297. Garrhoma Aph. 73. Iv. Coao. 291. Aph. 27. IV. Coae. 153. 142. enteriae Coae. 124. Erysipelatis in faeie. Coam 200. Haemorrhagiae. Coac. 108. 14s. 142. 555. Praedicta I.
238쪽
215dem febre peremtorum modo praegressi morbi vestigia. modo nihil plane morbosi exhibere F).2. Nec supervacaneum esse putamus, ex Pars th
thermia generali meminisse, methodum univer- ι salem febribus medendi, quum febrem inter et febrem maximum saepe vigeat discrimen, haud dari; praeceptaque hinc generalia in eo solum
consisterer ut caussae sebrium manifestae, quousque fieri licet, illico removeantur; ut effectus caussarum rebellium prudenter et Opportune tem- Perentur, id est se ut Oolum symptomata gravia et urgentia mitigentur. aut tollantur, non Ver
eas 42. Coae. 298. Hrenitidia Coae. 79. s5. 226. Vom tua Coae. 142.14 Febres in tabulis mortuariis haud infimum locum occupare elucet ex BUCHAN m.deeina domestiqua T. 2.M. 2. P. 14. I. P. Sit sMILCH gbtilitae or ung. 4ta Aus he. Berlin 1775. 6. BLAcn an arishmeti Iand messical anadisis of tho diam ses and mortalis of tha human species. Lond. 1789. cha . 4. P. 43. APPa rei igitur febris laudes non immerito ei reum eripta fuisse a BEROEsto in dias. de laude febris merito auspecta. Witeb. 1730. et a WEnt norio de limitanda
febris Iaude. v. opp. vol. II. p. 389. 5 SR NAo l. o. lib. 4. cap. 3. monet in maligni smbribus et pestilentialibus, veneni illius subtiIissimi, e quo Praecipites mortes sunt, in nonnullis quidem
239쪽
ea, quae a labris peculiari natura seiungi ncte
Possunt, nec debent, et quae Balubres naturao motus esse Consueverunt kn; ut Curetur, serie
motus febrilis aut nimis excedat, aut justo citius languescat, aut deficiat δ'); ut febres, ubi res naturae committenda est, ab illis, in quibus artiagere expedit, discernantur δ' ἔ ut hoc in opere' non hypotheses, quas mos temporis.fert, sed Beculorum experientia pro norma inserviat; vitamen experientia in remotis regionibus interquo gentes, quarum vivendi ratio a nostra valde differt, Capta, non indiscriminatim in usum deducatur; ut sebrium neglectarum aut incongrue tractatarum Curam suscipientes, non indicationes, quae alias stadiis morbi quadrarent, εed potius illas, quae praesenti rerum statui accommolao
εunt, sequamur; utque febricitantium curae intenti, morbum a sani3 avertere non negligamus.
Genera. 1. Ut morbos multisarios, qui febrium cIasis si adnumerantur, quatenus Meculiarem medendi rationem e oscunt, inter se invicem probe distin- 16 BURsERIus I. o. s. XLVIII. 1 Idem, ibid. f. XLII.
. 18 Lectu dignissima est dissertatio PLANcHONII D -- guratiam e , Ou Ia nature conει ree dana Ies nintadicta ea Dur trait ement confirme is la doctrine , et is la praei quis c Hippocrate, est des lea lectat eUrst.
240쪽
stinguere et exacte designare valeamus, ad artiis fiet alo illud nosologorum adminiculum , quo morbi in ordines, genera. et Species distribuuntur, Confugere coacti fuimus. Distribuendi rationem simplicissimam aeque ac vulgatissimam, quaeque ad aegrorum lectos optimum in medendo filum largitur, omni alii speciosae et inflatae anteponere placuit.
2. Dividimus igitur febres primum in illas, Ordines.
quae morbum per se Constituunt cribres idioμα- thicae, rimariae, essentiales, febris morbus et In illas, quae alioxum morborum εistunt Sym-Ptoma Febres symytomaticae, secundariae . Has ves illas negare velle, absurdum laret 3. Fe BRouas Ars, quippe qui sebres, quot quot sunt. Prosympto malo: gastro-enteritidis habet, existentiam febrium primariarum seu essentialium neeessario negare debet. Si opus conscriberem Polemicum, illi,.Objicerem : 1' quod, quum maxima par caussarum . quae febribus ausam porrigit, in totum corpus humanum agat. etiam effectus universalis exspectandus sit 2' quod symptomata prodroma febrium plurimarum Tevera morbum totius corporis designent; 3' quod, si 'febris unum prae alio locum afficiat, inde con-
eludi haud possit, talem locum morbi neum constituere; 4' quod ipsa variolarum . morbillorum et carlatinae contagia, primum universum eorpua et serius tantum cutem aggrediantur; 5' quod vigente una eademque febre, modo Ilaeo, modo illa eorporis humani pars peeuliariter laboret, quin morbi indoles vel minima mutetur: 6 quod saepe assectionem spe-