장음표시 사용
21쪽
illius sectae apud Jacobitas detestatio. Alibi i tamen , Nestorianos esse Syros, dicens, qui post Ephesinum concilium legibus Romanorum pulsi, in
Mesopotamiam se receperunt, quae sub Persarum dilione erat, ad Adaeumst Marin suam liturgiam Sanctorum Apostolorum reducere ait, quae sane magnae antiquitatis indicia prae se serat, utrum vero Veterem ecclesiarum Mesopotamiae disciplinam contineat, dissicile esse judicare. Contrarium plane judicium indubitanter tulit Iosephus Simon Assemanus 3 Omnemque Nestorianorum a caeteris Orientalibus diversitatem ab eorum inmutandis tibus licentia deducit. In euchologiis, horologiis aliisque divinis ossiciis ait, ab antiquo Ecclesiae ritu magis reciaunt Νestorianiquum Jacobitae, aut Maronilae, vel Melchitae. Nam isti in septem sacramentorum administrationis ritu paucis exceptis plane conveniunt. Litu gias Jacobi, Marci, Basilii, Chrysostomi communes habent, etsi ad earum larmam adcomodatas a doctoribus suis alias adjungant, quae tamen verbis non sensu ab antiquis differunt. Benedictiones consecrationesque tuis presbyterales, tum pontificias sere easdem usurpant. Uno verbo Mar nitae et Jacobitae, qui unum inter se ritum Syriacum constituunt et ad Melchitas Graecis consentientes proxime accedunt, antiquiores schismate ritus baptismi inquam, poenitentiae, liturgiae, ordinis, matrimonii, extremae unctionis aliasque consecrationes retinent. At vero Nestoriani neque cum Graecis, neque cum Jacobitis aut Maronitis quidquam sere commune habentes, nihil in euchologiis vel horologiis conservant, quod non sit a recentioribus ipsorum Doctoribus compositum praeter unam, quam vocant, Apostolorum liturgiam, quae tamen ab antiquis caeterorum Orientalium liturgiis plurimum differi. Jesriabo Ariabeno et Cypriano Nisibeno uibuunt suas ordinationes; ritum quoque baptismi, poenitentiae, matrimonii, psalmodiae; item consecrationes ecclesiae, altaris et vasorum sacrorum: denique alias ecclesiasticas iunctiones aliis, atque ita ex antiquioribus Nestoriana haeresi ritibus retinent sere nihil. Ita Assemanus, qui nobis iniquior in Nestorianos videtur. Quod ad praesentem quaestionem altinet, unde rituum Chaldaicorum v caetemorum Orientalium discrepantia deducenda sit, utramque rationem assu-mθndam esse censemus, tum antiquam quandam rituum proprietatem tum etiam patriarcharum in innovandis ritibus licentiam, a qua tamen neque ipsi duc abitae plane sunt absolvendi. Neque ritus cum ordinarent, Substantiales praecipuasque partes seriemque caeremoniarum antiquorum ordinum patriarchae illi Monophysitarum et Nestorianorum tollebant. 0uidquid hac de re habendum sit, certum est ex omnium testimonio,
inter se Nestorianos summam rituum uniformitatem observare, cum ecclesiae patriarchalis Cochensis, quae est in Seleucia et aedificata dicitur a S. Mari, ritus norma sit omnium. Uti enim reseri Assemanus' ritum ecclesiae Cochensis normam suisse apud Nestorianos patet ex sInodo Saba esit a. 596, in qua jubentur sacerdotes et monachi non omittere eanones hoc est cantus quosdam continentes doctrinam de dualitate substantiarum, uti dicunt, in Christo, secundum ritum ecclesiae Cochensis usitatos. Iamque in synodo Seleueiensi, a. Christi circiter 410 subi Ibid. Disa. de Nestorinnonam liturgiis T. IL p. 561. aqq. - Bibl. Orientalis T. III. P. 2. p. 380. - BAEL OL T. Hl. P. I. p. 44s.
22쪽
Isaaco primate et s. Maratha celebrata, sancitum fuerat scan. 133 ut preces fierent in caeteris chaldaeorum ecclesiis, quomodo in Seleuciensimos erat ecclesia, et diaconi proclamationes intonarent, quomodo ibi in- innantur, lectionesque scripturae legerentur et Eucharistia demum super altari conficeretur una eademque in omnibus ecclesiis ratione. Saba jesus vero in synodo: ἡMonachos vero et sacerdotes omittentes in ecclesia sive in propria cella ecclesiastici Osscii canones juxta ritum ecclesiae cochensis recitari solitos jussit synodus admoneri. μ Testaturque Assem usi rituum ecclesiasticorum sormam a patriarcha praescriptam ab omnibus Nestorianis observari. Idem ex Assemano de ritibus monasterii Itiensis Sanctorum Abrahae et Gabrielis, qui ab omnibus Nestorianis retinentur . Recentior etis auctor cui inter ipsos Nestorianos versari eorumque eodices scrutari conligit, testatur, in iis summam esse conformitatem, suspicaturque hujus rei causam eam esse, quod singulis sexenniis episcopi coram patriarcha se sistere ex canone teneantur, de fide et erga patriarcham subjectione rationem reddituri. Praesumit enim hac occasione rituales libros consem et cum his eos, qui in dieccesibus sunt. 0uam consormitatem etiam ad Chaldaeos unitos extendit, nisi quod hie quaedam omiserint vel mutaverint post peractam cum Romana ecclesia unionem. ordinationum ritum Nestorianis recensuit Marabus I. patriurcha, saeculo
R., ordines baptismi, poenitentiae et ordinationem Jesriabus Alabenus, patriarcha 650-660b . Post ipsum Ordinationes recensuerunt CFprianus, episcopus Nisibis saeculo VIII., et Gabriel metropolita Bassorae, saeculo IX. 4) Ecclesiae Armeniacae. Ritum istae habent proprium ad
Graecum tamen inter orientales maxime accedentem, qui videtur ex ritu ecclesiarum ponit et Cappadociae ortus. Sanctus enim Gregorius Illuminator, qui Majoris Armeniae fuit apostolus, caesareae in Cappadocia edoctus est et in episcopum ordinalus. Sanctus etiam Basilius ecclesiarum Armeniae curam diligentem gessit. Ipsi Armeni liturgiam suam missae sanctis Basilio et Athanasio tribuunt. Non potuit autem nisi saeculo IV. exeunte vel V. ineunte conscribi, quo tempore characteres Armeniaci demum inventi sunt. Rituale Armenorum recensuit Maschdo2 patriarebaeorum XLVIII , qui saeculo IX. exeunte floruit, unde evehologium apud Armenos nomen libri Maschdog vel Maschdox simpliciter accepit β. Certum etiam videtur medii aevi epocha, quae dissiculier determinari potest, Armenos etiam haereticos, ad tempus ad unitatem Ecclesiae reversos, a Latinis quaedam suscepisse et in proprios ritus admisisse, quae primitus sibi propria non erant. In ordinationibus enim habent etiam ipsi quatuor ordines minores et traditionem instrumentorum, quae ab Orientalium omnium usibus aliena sunt: imo ipsissima verba pontificalium latinorum usurpant. Absolutionis etiam formula magis ad latinam quam
23쪽
ad orientates accedit. Armenos snarem ordinatio m ritum a S. Gregorio papa deducere ostendit Galanus 3 ex epistola, quam Gregorius, episcopus Caesariensis Monophysita, ad Mosen III. Cholanensem patria cham, scripsit: ἡ Armeniorum ecclesiae ritum conserendi ordines a Gregorio papa suscipiunt, ut in nostro rituali manuum impositionis compertum habetur, quoniam eo ritu suscipimus eorundem ordinum potestatem.' Id autem verum esse non potest, si de S. Gregorio Magno intelligatur, cum ejus tempore traditio instrumentorum neque apud ipsos Latinos in usu fuerit et saeculo demum X. introducta suisse videatur. 0uo fit, iit vero similius videatur id a S. Gregorio VII. praestitum fuisse, ad quem Vec aser patriarcha 1080 sacerdotem mandavit, qui cum summo pontifim derilibus sacramentorum tractavit . Rituale Armenorum saepius ab ipsis est impressum. Nos usi sumus eorum Hleg Maschdog sive rituali magno, jussu patriarchae Constantinopolitani 1807 impresso in Ksrhdschichanin irpis Ioannis Pauli. Armeni cum Romana Ecclesia unili vetus suae nationis rituale relianuerunt paucis immutatis, uti sunt additamentum Filioque, nomina haeresiarcharum expuncta, quod nobis testatus est R. P. Gregorius Gelat, typographiae Mechitaristarum Venetiis director. Novissime impressum est hoc rituale Venetiis 1839, quo nos usi sumus. pars etiam horum Armenorum ritualia Latinorum in Armenicam linguam versa adhibet. Sequitur, ut de sontibus, ex quibus ritus istarum ecclesiarum desumendi sunt, quae necessaria sunt, collectioni praemittamus, ne in operis decursu eadem centies repetere oporteat. De quorum delectu quae o servanda a nobis erant jam in praelatione exposuimus, quorumdam etiam crisin in specie instituimus.
Sunt autem fontes isti vel loci, ex quibus orientalium ritus nobis
desumendi sunt, Sequentes.sJ Ipsi ordines vel manuscripti, vel impressi, vel a praedecessoribus
Inter quos eminet Josephus Aloysius Asse manus, qui in codice liturgico Ecclesiae universae omnes Latinorum et Orientalium liturgias, sacramentorum ritus et praecipuas benedictiones XV partibus colligendas suscepit. Qui utinam opus ad finem perduxisset, summae Ecclesiae et sacrae scientiae utilitati. Prodierunt tamen tomi XllI. non XII., ut ait Zaccaria in Bibliotheca rituali et post eum Brunetb. Tomus I. 1749 complectitur ordines catechumenatus.
Tomus II. 1749 baptismi. Tomus III. 1750 confirmationis. Libri IV. de Eucharistia pars l. sive Tomus IV. 1751 exhibet smeramentarium Gelasianum.
3 Clem. Galanus, Conciliatio occlesiae Armenae eum Romana. Pari. II. Tom. 2. p. 66 I. - In codice qu idam Parisiensi Regio ap. Monuaucon in Bibliotheca bibliothecarum p. 10is. Al 443 ritus ordinationum tribulων arsite a m 8sonniensium s. munienatum, Arvaqvol. D flendum - , oditum non emo ritualia Ar inti lindieem hiatorioum, auctore Mose Choronenal, facto. V. quo M, qui ordinarunt Voltranstulerunt viri uioa ritus enumerantur. Cujus montionsm dieit in comoum Vatinis norum catalogo Card ΜM Boriptorum vethrum vetva colliatio T. V. P. II. p. 244 ad codicem Armeniacum Vaticanum 3, in quo p. 801 habesur.
24쪽
Pars u. sive rimis V. 1 52 liturgiam s. Jacobi. sive Hierosolymitimam et in eam commentarium Iohannis Maronis.
Pars III. sive Tomus II. 1754 Sacramentarium Leoninum. Pars IV. sive Tomus VII. 1754 Liturgiam Alexandrinam S. Marci. Libri VIII. de sacris ordinibus Pars I. sive Tomus VIII. 1755 ordiana nos Launorum.
Pars II. sivo Tomus IX. 1756 et Pars m. sive Tomvs X. 1 58 Ordinationes Marouitarum. Pars IV. sive Tomus M. 1763 et Pars V. sive Tomus XII. 1763Graecorum et Melchitarum. Pars VI. sive Tomus XIII. 1766 Nestorianorum. Anie Assemanum celeberrimus liturgiarum Orientalium editor Eu 3ebius Bena udot ἡοmcia varia sacramentalia copularum et Syrorum, lanne versa eum commentariisμ edere molitus fuerat. codicem Renau-dο fi manu scriptum in Bibliotheca imperiali Parisiij detegere contigit. constat antem tribus voluminibus in quarto, quorum primum multa de, sacramentis excerpta lingua arriaca et arabica absque versione continet, alterum Grammaticam Syriacam et Samaritanam, tertium denique disser- taliones de sacramentis baptismi, confirmationis, matrimonii et extremae unctionis, una cum ordinibus baptismi et matrimonii Syriacis et Copticis. Inchoata ejus opera de poenitentia et sacris Ordinationibus manuscripta item in eadem bibliotheca asservantur, quae uberrimam nobis messem
suppeditarunti Rusdem notissimum opus, Liturgiarum Orientalium collectio Parisiis 1716) plura etiam de sacramentis, praesertim de Eucharistia eontinet, quod ex editione Francos tana 1847 allegare solemus. Eadem ex ratione hic inserendus est Lebrun, Explication littgrale historique et dogmatique des priἡres et des cersimontes de la messe.
ordinationes orientalium edidit Iohannes Morinus in suo commentario de sacris Ecclesiae ordinationibus secundum antiquos et recentiores Latinos, Graecos, Syros et Babylonios. Parisiis 1655, Antverpias 1695, et Syrorum quidem Nestorianorumque ordinationes sTriace et latine edidit. Versionem latinam Edmundus Marte ne suo de antiquis Ecclesiae ritibus operi inseruit. oui diligeritissimus suit in colligendis etiam Latinorem ritibus, neque orientalium saeramentiae ordines neglexit in egregio suo de Sacramentis opere Iohannes Chrysostomus Trom belli, quoad Confirmationem .dem codicem liturgicum Assemanianum tantummodo recudens, quoad tremam unctionem autem ineditos ordines a praesule Stephano Borgia,
s. conoegationi de propagandii Fide tunc a sevreus, sibi exhibitos publici juris faciens.
Ritus etiam Orientalium sacramantilles anglice edendos curavit Johannes Mason Noale, tum in suo opere A histori os the holy Eastem rct pari. I., Generat introduction, London 1850, tum in Terealogia
liturgidii, London 1849. Verum optima quaecunque ex Assemano et Rema ouo xtruxit, quem Mulanumis caute adhibendum ait; baptismum tantum, confirmationem et liturgias tractavit, ordinationes in historia ecclesiae Antiochenae se editurum promisit, quod utrum lacium sit compertum nobis non est; quoad caeteros ri.s pom ntiae, matrimonii et
25쪽
extremae unctionis breviter se expedit, dicens eoa in Miu. non a rato quasi inaccessibiles esse eruditis hHermanus Adalbertus Daniel, qui codicem liturgicum Ecclesiae universae in epitomen redaelum quatuor tomis Lipsiae 1847 1854 edidit, Orientales vix non omnino neglexit. 0uarundam nationum ritus separatim ediderunt, et Coptitarum quidem primus Athanasius Kircher S. J., in sua versione paruum quarundam ritualis copliei, cui titulus, ,Rituale ecclesiae Aegyptimae, sive
Copitiarum, quod jussu cardinalium S. Congregationis de Propaganda fide ex lingua Copia et Arabica in latinam transtulit -- 1647.- Habetur autem in Leonis Allatii Σύρφιπια coloniae Agrippinae 1653. continuit
autem exemplar mutilum, quo usus est Elacher nomisi ordinationes et benedictiones quasdam, et est ui in fine dicitur ex recensione Gabrielis patriarchae, qui salso dicitur 95. cum sit M. Carpitur saepius a Rena dotio, qui hac in re durior fuit in praedecessorem, imo negat vertisse Κircherum, sed id praestasse Abrahamum Ecchellensem vel alium ex ar bica translatione. censemus autem Elachero contraria expresse oaseu ranti fidem tam praefracte denegari non poSSe. Recensendus porro hic est a. M. Vansleb, quondam protestans et
Ludolfi discipulus, tunc vero ordinis Praedicatorum sodalis in sua B stoire de regiise d'Alexandrie sondee par S. Mare, que nous appetonscelle des Iacobite Coptes d'Εgypte, Paris 1677, in qua plurimos sacramentorum et benedictionum ritus quoad rubricas deseripsit et quoad praecipuas quasdam orationes integros gallice reddidit, usus rituali Gabrielis, filii Tarili, patriarchae coptitarum, libro scientiae ecclesiasticae, declaratione officiorum ecclesiasticorum Abulbiscati aliisque codicibus, quos ipse in Regiam bibliothecam advexerat. Descriptiones etiam quasdam rituum sacramentalium apud Copi exhibet Johannes Baptista Sollerius S. J., ex literis P. Bernat, tunc in Aegypto missionarii, sumptas, in Tractatus praeliminarii de patriarchis Alexandrinis Appendice de copiis Jacobilis, sectione 3 de sacramentis, in Aetis Sanctorum Bollandianis tomo V. Junii. Baptismum et confirmationem Aethiopum latine edidit Petrus Tessa Sion, Aethiops, Romae 1548 sub hoc titulo: Modus baptizandi, preces et benedictiones, quibus utitur ecclesia Aethiopum ex lingua Chaldaea sive aethiopica in latinam conversae a Petro abbate Aethiope, qui et
Bruxellis 1550 prodiit, in Bibliotheca patrum Tomo VI. et in Patrologia igne latina T. 138 col. 929 sqq, recusus est. De Monophysitarum Syrorum ritibus pauca in Dissertatione denophysilis Bibliothecae Orientalis Tomo II. Romae 172s, aliqua etiam
T. III. P. II. inseruit Iosephus Simonius Asse manus. Ordinem baptismi Severi Antiocheni, quem ex errore Alexandrinum vocavit, edidit Guido Fabricius Bodori unus Fouro de la Bodorie, si iaceei latine Antverpiae apud Planlinum 1572, mendose tamen quoad textum
nriscum et versionem latinam, usus etiam codice, in quo nonnulla transposita sunt
plura de Nestorianorum ritibus Josephus Simonius Assem auus
3 sonorat latrodnotion T. L p. XTI
26쪽
in M, thMao orientalis Tomo III. Parte II. Romae 1728, hoc est baptismum, confimationem et ordinationes cum ritibus monachatus, solas tamen rubricas cum praeeipuis orationibns interras tradens edidit.
Nestorianorum ritua Megros anglice tradidit Georvus Perer Badger, in suo opere The Nestorians theis rituala, Iandon 1852, de
quo vide quae in praelatione diximus. Armenorum ritus saeramentales quoad ceremonias descripsit praecipuasque orationes inseruit Iohannes de Serpos suo compendio si rim di memorie o nologiche eoncernenti is religione e la morale dellanagione Armena suddita deir impero Oitomano Veneata 1786, T. III. s) Proxime sequuntur auctores orientales qui suarum nationum
pisaram patriarcha M. Gabriel, filius Tarix, rituale arabice edidit anno Chrisii 114s, quo ritus descripsit, ut plurimum absque ora nibus, et quo udosius et Vanslebius usi sunt. Abulbircatus, filius cabari, presbyter Coptiis, premis XI seri u opus, oui quidasi Lampas tenebrarum et derivatis officiorum ee-elesiasueorum.
Johannes filius Mn Zechariae, eogno ne Abu seba auctor est libri Monile pretiosum in scientia Eeclesiae quo Vanslebius, qui metorem nesciebat, sed saeculi XIV. esse suspicabatur, et Benaud us, qui sub nomine Scientiae ecclesiasticae allegare solet, usi sunt. Ebnas salo sive Abias ait Ebn-el-Assat, meeis XIII. mediarias metori a Bonaiidotio tribuitur Epitome prineipiorem sive de fundame sis si x Iaher etiam discursus - intellectuum de scientia su amentorum inbuitur in e inibus Vaticanis Abulbireato, qui supra. 0uaedam etiam ex Operibus Severi, episcopi Aschmonin, saeeuli
IX. auetoris, anulit Renaudini , ad rem nostram laetentia. Haec de copiis. Inter Nestorianos eminent Georgius, Arbelae metropolita, saeculo X., metor declarationis omnium Melesiasticorum Osfieiorum, et Timotheus II. patriarcha, saeculo XIV. ineunte, in libro de septem eausis saeramentorum Ecelesiae, ex quibus pium tra
lidit Assemanus hi Bibliotheca orientali. 3b Magnae etiam est utilitatis eanones illarum ecclesiariam per D- e, qui nisa eo nent ad ritus pertinentis, de quorum collectionibus ampliasime disseruit Renaud otius in opero suo Perpetulia de la sti Ira se eat lique fur leo sacramenta libro IX. 0uoad syma Jacobitas et Nestorianos in specie consulendus est Assemanus in Bibliotheca is lenisti, prω Coptis P. Vans ebius in suae Bistoriae patriarctarum Alexandrinorum de qua supra parte quinta, et Re na ado i in hisiuria patriarctarum Alexandrinorum Beobitarum Parisiis 1713 passim, qui et integrum colleelionis eanonum coptime conspectum in opere Perpsini lds la tracti. canones in ecclesia Alexandrina statuerant Timotheus patriarcha 385, cujus responsa canonica ex Balsamone Gallandius et cl. Migne ,
27쪽
- lo evulgarunt, sancto eumn Athanasio canones 107 tribuunmr in oesis, ctionibus copuiariim, qui in Vanslebit inuria patriarcharum habentur. Constitutiones Christoduli patriarchas anno 1058, Cyrilli, ejus suecessoris a. 1078, Gabrielis filii Tink is 2s, Cyrilli, filii Lahlah, a. 1240 et aliorum sunt in Mnaudotii hisinria patriarctorum Alexandrinorum et apud Vanslebium. canonum C dlaetioraes cuticas per ineos dispositas composuerunt Ebnas sal sive ramumen Abu Isaac o eNAssal, supra memorati se ter, Mil. Epitomen nempe canonum , urgentibus episeopis factam,
anno Christi 123s sub nomino Cyrilli filii Lahlahi, patriare e LXXV. edidit. Ferge Allah Echmi mi, hoc est natus in Eoisum vel lamim,
urbe Th idis, saeculo XII., quos Benaudotius passim allegavit. Re sponsiones etiam eanonicae exstant Michaelis, Athribae et uel aeepiscopi, qui es auctor est synaxarii coplisii, quam sub nomine Rohaelis episcopi Melichae, allegare solet Renaudotius, sicut et Petrum eis dem urbis episcopum . Moad Syros materiam praebent cano. Rabbulae, episeopi Edessent, saec. V., quos ex Gregorii Abulpharagii nomoeanone edidit Eminentissimus Mai in post eum Q. Migne in Patrologia ; resolutiones nocticae Ioannis, episcopi Telas, saeculi Vl. ineuntis, quas syriace et latine edidit Th. Lam in magni meriti dissertatione de Sreorum fide et disciplina in re Eueharistica: accedunt Johannis Telensis et Jaco Messeni ressolutiones eanonicae, Lovanii 185s, et Jacobi fides seni, saeculi VII. exeuntis, quas syriace tantum edi t Lais dirus in Reliquiis juris eoolesiastici antiquissimi iamiae 1856β, syriaeo et latine Lam' mopere eodem. Colleelionem canonum Syrorum Boobnariam composuit Gregorius Abul pharagius Bac-Hebraeus saec. XIlI , quam Wriace et latine versam a Josepho Moysio Assemano edidit Caes.
Εκ Nemorianorum numero reo semus Johannis filii Isae, dies Baer Ab gari, patriarchae, electi anno Christi mo, canones de altari et Eutharistia7. et collectionem .canonum Ebedjesu, metropolitae Sobae et Armeniae saeculo XIII. exeunte smaee ot latino ex usrsio- Iosephi Mursii Masmani editam a cari. Majo . Armenorum canones edidit Card. Majus ' ex lingua armena verassis Arsenio Angiarisian, modo archiepiscopo Neocaesareae. Sunt autem: canones S. Gregorio Illum tori, Armenorum apostolo saecula IV. tributi. Maearii Hierosolymitani saec. IV., quos petente Variano Armeni nisi episcopo, S. Gre rit Illuminatoris filio, seripsisse ab iis eroditur M. canones Nersetis eastolici et Nersciabini, episcopi Mamisonensis, et a saetulis VI., coacta unodo in urbs divino ediderunt, aloque eoru dem canones, qui in multis eadem reserunt, sed ampliori formati.
28쪽
-- Isaaci Armeniuriam catholici , c6gnomento uarii meis iV , quorum tituli primum habentur tum integri emones, hoc titulo: Issaei Archiepiscopi capitula LV.ὸ canones Srnodi Armeniorum septimo ab obitu Issaei Magni, decimo sexto Ddegerdae Persarum regis anno Christi 481 habitaε in monte sci-
Canones Iohannis Mantamnensis Ammiorem ea holici saeetiis V. Canones Iohannis S tuae, in noninillis eodicibus Moysi Choeenensi saec. V. tributi, quibus apponuntur responsiones isaaci, Armeniorum catholici, qui usque ad annum 703 sedit ae ejus esepiscoporum pluri
Catonis Iohannis, Philosophi vel Oguiensis dieli, Armeniorum patriarchae saecula VIII.. canones Sionis, Armenorum catholici, saeculo vul. , quos eum tribus episcopis, praesente etiam Albaniae catholim, condidit canones e cilii Tevinensis, quod ci- 18 episcopis habitum est a Nersete Scin h. Armeniorum, eathesicis anno 4. eo tantini Graecorum
Elisei, Isaaci Parthi et celeberrimi Armetuorum doeiuris Mesrodidiscipuli, saeculo V. capitula'. canones Νsraeli uagno, Armeniorum catholico saee. IV. sed utivaerisimillimum videtur lata tributi io constitutiones Vaciaeani, haniae regis in synodo Athana a. 488i canonum poenitentialium quatuor s logas a Benaudolio in eodicibus syriacis et ambieis versas in opere suo manu scripto de poenitentis deteximus. 0uae multa etiam alia ad diversas dinoiplinae quoad moramenta Observandae partes pertin tia continent, saepius proinde . nobis Nin eisetaonis canonum I - IV. titulo sunt allegandae.
43 sqquuntur, qui obiter magis de dogmatibus et disciplina Orien
talium vel de eorum historia tractantes, Obiter oppin tunas de forum ritibus notitias, vel ordinum sacramentalium partes insem M.
commendandus praeprimis hic etiam est Eusebius Renaud Ot, qui operi illo celeberrimo Perpetuit6. de . la las da r gliae s. r charisus a Nicolio, Amaldo et ipso Renaudotio extimis partem addidis, cui titulus Perpetuita de la sol de Psiotae oat lique sar legi sacramenis etc. in Opere partes officiorum sacramentalium Orientis plurimae habsntur gallise r- e. Usi sinnus editione clarissimi Nigne. Parisiis 1841. Sparsas in Josephi Simoni Assemant Bibliothe, Orientali de rit observat nos collie re officii nostri quam in inis nit. Uti in prae-rum ad di plinae , S. Sede quo orientales ob- vinare cognitionem, sunt additamenta ad Gabrieli, Misiue Thoologiae ridis Tomum lI. sacta a Philippo'. do carbone ano ore. Min. oi erv. in edd. Romae 1757, Augustas vine. et oramulae 760. Ex antiquisfi,in majoris momenti est Thomas a Jesu, - .mine carn immur, qui . libro do i cohuessionis omnium genuum pro renda operam Coloris i 1684 Tom. H. aua int haeresialogorum taedii as
29쪽
-uin complexus est. Verumtamen in his auctoribus norundum est, quod in antiquitatis moribus non satis versati, multa pro abusibus habent,
quae ipsissimus antiquarum ecclesiarum usus erant.
0uoad copulas utilis est Renaud otii historia patriarcharum Alexandrinorum Jambitarum a D. Mareo usque ad finem saeculi Xm. Parisiis 1713. Historia Iambitarem seu Coptorum opera Josephi Abudaeni, nati Memphis, O nn 1675 prodiit, post vero cum notis Ioannis Nicolai, pr sessoris Tubin tensis edita est a Sigebertis Havereamp Lugmini Batav rum 1740. Sed opus est exigui valoris, cum homo fuerit rudis, optimi
que documentis nonnunquam contradicat.
In Aethiopibus cum aliqua erisi adhiberi poterit Iobi Ludolli
historia Aethiopica Franeolarii 1681, qui tamen quoad ritus sacrame torum metrium quaeque ex missionariorum Metelaus Jesu relationibus excerpsit, aliqua etiam a Gregorio quodam Aethiope didicit, qui, quondam demiisrum alumnus, post varia sata in Saxoniam venit. Damianus
etiam Go fit de ninribus Aethiopum Lugdum 3582 et Fratris Theelae Mariae, presbyteri Abyssini, Declaratio Romae 1574 coram cardinalibus
saeis apud Thomam a Mu de conversione omnium gentium l. 7. c. 13. ubi supra p. 165 opportuna aliqua tradunt. Pro Syris iteratis viribus memorandus est Th. S. Lamy in disse istione de Syrorum fide et disciplina in re eueharistica. vanii 1859. In Nestorianorum ritibus investigandis multa praebent aeta synodi Diamperitanas habitae 15M ab Alexin Meneso, archiepiscopo, apud FMundum Raul in Historia ecclesiae Halabaricae, Romae iras, qui et in notis et disseristionibus adjunctis quaedam superaddidit. Armenorum dogmata et historiam clemens Galanus in conciliationee lesiae Armenae cum Romana, Romae 1661 traetavit, in cujus Parten. To- ΙΙ. de sacramentis disserens eorum ritus et preces quasdam exhibuit, in parte stiam historiea sive Tomo I. p. 110 sqq. ordinationes
Armenorum quoad ritus et orationes praecipuas.
5) 0ui itinera per illas regiones peregerunt descripserantque gen-
tum mores, praesertim missionarii, in tantum utiles sunt, quod solenni- istes in conserendis sacramentis usitatas enarrantes aliqua suppleant, quae in rubricis non habentur, nonnunquamque notitias expiscarint, quae in eodicibus hauriri nequeunt.
Fuerunt ejusmodi qui de ritibus Abyssinorem tra verunt primia Monarii societatis assu: Alphonsus Mendeg, patriarcha Aethiopiae et PP. Tellea, Alvarea et L Oho, cujus iter Ae Opieum ex Hismate Lusiisno in Gallicum versum edidit Le Grand Vorage historique d'Abi sinis du P. Jemine Lobo, traduit du portumis, continus et augmenis do plus ura dissertations, Paris et La Hare 1728 Hem praestitit quoad coptitas P. Bernat S. I., in Aegypto missionarius, in suis ad P. Fleuriau, illarum missionum procuratin em lueris, anno letis scriptis, quarum par- es non mentos verbatim exhilist Le Grand in opere allegato Dissertationibus 1 ι - - 13. Ex quibus etiam P. Sollerius in Actis Sam larem, Tomo V. Junii de sacramentorum ritibus apud copuias disseruit. Porro carolus Jacobus Pon est, medicus Gallus do itinere suo Aethiopico 1704 relationem edidit. recentioribus quaedam praebuit sarris cujus iter in Abys iam remastest versum st*tuarii 1846 comparuit sub ululo:
30쪽
-Gesandischansreise nach Sehoa und Ausenthali in sudabyssinien 1841-1843. Aus dem Englischen.μ Vsnslebi s de dupliei itinere suo Aegyptiaco, annis 1672 et 1673 peracto, narrationem gallice edidit 1677. Porro descriptionem Aegypti edidit, quae gallice et italice comparuit. Diginale germanicum anni 1664 habetur apud Paulus Sama hau dermerkWurdusten Reisen, III. Theti, Jena 1794. qua editione uti su aegim Maronitariun ritibus multa retulit P. mero. hus Bandin s. ad Maronitas 3596 Summi Pontificis nuncius, in libello suo: Missione apostolica vi patriarca e Maroniti det monis Libano sese 1665, quem pulice reddidii Ricardus Simon in Vorago du mont Liban traduit dorualien du P. Jerome Dandisii, paris 16-, seeundum quam versionem
fio Nestorianis habes iunerum deseri ones Iosephi indi, qui 1501 Lis bonam venit et tunc Romam, sedente AlexanM VI., in sua Navigatione novi orbis; Antonii de Gouvea, qui iter Menessianum ad Malabarenses Coimbrae 1606 edidit, si Λ. Grant, Angli, Tho Nostorians London 1841.
De Armerus utilia retulerunt P. Nonior in sua Relauon de rΑm. mdnie, cujus quaedam nobis praesto erant in opere, eui titulus C6rέmontes et mutumes religie es de to les Duples du monde, mee figures de Pisard Amstordam 1733, T. lII. Porro Iohannes Baptista Tavernier cujus itinerarium habuimus germanies versum hujus lituli: Beschreibungder sechs Reisen, Welche Johann Baptist rivernier, Riiter und Freinerrvon Aubonne in Turhei, Porsien und Indien verrichiet, uberse Et voti I. H. Wiederhola. Gens 1681. Eadem sere iisdem verbis repetiit Pithon de Tournesori, Rela a d'un vorage du Levant sati par ordre du mi. Amsterdam 1718. Plura etiam de eorundem ritibus anglice reddiderunt Smith et D ight, missionarii Americani, in suis Mimionari Researches in Armenia, quorum quaedam solium, quod dieitur Evangeliseis Eirche Milung 18n p. 481 sq. retulit. Ex hoc autem et Boden stediit opere Tausend und Ein Tag im Orient Daniel in Codice litu
gico Ecclesiae universae in epitomen redacis, ea quae de Armenis habes conges L