장음표시 사용
451쪽
Octavii erga Italam futurum quidem matrimonium respicientes. Iuvabit ea reserre quae dominus Turchi Octavii avunculus ad ipsum scribit die l2Martii l896 n. 8) Dο-cumenti de Guidi . Quando ii scrissi late nota mi let
ticolari de tuo amore, o ciοὐ l. hecla tua corrispondenga amorosa esistesse a molto 2 che tu avessi dato anche periscriti solenni promesse alla tua amata Itala) 3 che tu in preva de dimostrato affetto avossi anche istigata v si ultima ad una fuga, a quale tu da ei iustamente re- spinta. a Di mio non Vedi a te lis tuti questi attisono troppo eloquenti per concludern cho tu devi mantenere te date promene, Soddisfare cloe a replicati siuramenti proferit eis voce e per scritto , Νeque repromissio deesse videtur ex parte Italae. Testantur id litterae ab eadem missae ad Octavium, ab hoc postea ipsi redditae. Sane ipso Octavius scribens ad Italam
latetur et .... non RSSO Sera Oi appena Oricato, che non
ripassi qualeuna doli tu lettere, specie velle pre=is
rivost Sinceramente ρ ealmente non dour provare ora lore sui non potere per ora mirmi a te , tala autem ad Octavium sic scribit α' potranno tener divisi gli anellid una catena per u legam materiale, a non si potra maispeZZare uella che con troppe sicure agite, iunisce M lue uoris , Et in alia epistola κ . . . . in tale comunanZad idos e di sntimonii viciam uniti se bene puri oppo fora separati , Eadem scribit: 'o sono i genitori et Guidi ian sorte stacol alia DoStra ρὶ ne eee. Quin imo idem Octavius implicite repromissionem X parte Itala latetur, cum scilicet scribens ad eius patrem, Tmarii 1896, ait 4 lasci PIENA LIBERT a Sua stylia . Perperam uim hoc scriberet nisi se reserret ad mutuam psorum promissionem, a qua Vult ipsam esse liberam. Mirifice autem repromissi ex parte Italae apparet in epistola ab eadem Octavio scripta . . . Non armi pilici gran torio
452쪽
d dubitar ancora dolia lealta dolite sentimenti Gia sat
come sibi in questi tessi giorni risi utato, avrenire chealiri avrebbe considerato bello otio syni amoris, e . . . Perte solo. . . o dimentico a tua promessa be so che cilinisce uri iurameλιtoll. Iniani sappi cheri resto nubile maestra per te; ammentalol l . . . Cur etiam cum aria
Guidi in Pigginelli, prout ipsi iudici lassa est, Octavio su deret ut Italae se nupturam alteri concederet, respondit . bada a salii tuo rosecto tempestive pandere huic p
tuisset nullo devinctam inculo eam habere. Νeque quis dicat ea omnia quae in medium huc usque attulimus, minime ad sponsalium validitatem conserre, cum non sint nisi verba sub dubio sponsalia constituentia quae quidem minime, iuxta Canonistas, ad sponsalium validit tem declarandam sumclusi Siquidem hoc Verum est nisi, ut uit erraris V. Spon' 38, 39, maior expressio addatur, nisi aliunde ex circumstantiis alia intentio constet sucolligatur . Quae quidem omnia ex allatis haud osiderari Videntur. Sane, ut Vidimus, tum Italae honestas, tum contraria parentum ipsius uidi voluntas, suturum quidem matrimonium illud respiciens non simplicem amorem tum clarissima ipsius Octavii orba ad parentes aspelter la V stra morte , ad Italam ; nonne firmam ipsius Octavii v luntatsem manifeste pandunt alentis, ut Vidimus, 'o pro-
mesine et ipsius Itala doliboratio Ad alteram orationis partem progrediens Orator, adnotat
immutatam nunc prorsus esse conditionem eorum, atque
erat tempore contractus sponsalitii ab ipsis initi mense Marii l895. Ideoque cum nulla mutatio et quidem notabilis supervenerit, ut melius inserius patebit, qua existente, ius can. Vult sponsalia dissolvi, restat ut exquiratur an haec fuerint soluta mutuo ad id conseiisu praestito. Equidem scimus Octavium liberam Italam renuntiasse, suique interim status libertatem asseruisse. Sane, scribens ad Italae patrem sic ait: α Non potendole dunque dare una
453쪽
parota certa, lascio plena libertis a sua stylia Et in ep. ad Italam 'crissi a tuo adre te mi ragioni una Volta, non e te di finiria . . a pur Valeroci tuo diritti ....i non mi uovo s. Verum recessisse ne dicendum a Sponsalibus Italal
Tota enim argumenti Vis ad hoc probandum, iuxta ad-Versarium, Videtur posita in illa epistola, quam Itala ad
Octavium misit dis 24 arti l 896 superius allata, si quidem ab eodem nunc in medium prolata. Verum ex coni tu ipsius epistolae manifeste apparet illud 4 inungi a vostro amore , minime secum serre hoc inungi a matrimonioche mi avete promesso . Siquidem ea quae paullo post in eadem epistola leguntur contrarium asserere Videmus. Legitur enim cie ostre promesse exi iuramenti sono i mio salvacondotto, e la uarentigia dei iei diruti, a quali io non inuncto . Prosecto quaens sint hau iura qua tuta vult ipsa sibi servare, non est cur dubitemus, cum haec manifesta appareant ex testimonio ipsius Octavit, qui in alter epistolio, serius ad ipsam misso scribit pur Valere tuo diruti MATRIMOXIALI , Praeterea principium ab adversario allatum, haud validis rationibus neque iuris principiis inniti videtur, videlicet non posse existere sponsalia Sino amore. Hoc siquidem admisso, tunc admitti obfretamorem essentiale ipsorum sponsalium elementum constituere. At in definitione sponsalium communiter a canonistis recepta, quod scilicet haec into futuri matrimonii mutua ac deliberata promissio, signo sensibili expressa inter personas de iure habiles , nullum de amore iudicium habetur, si illud xcipias deliberata , quod ceteroquin Videtur importare advertentiam quamdam et libertatem. Ideoque quamvis magis conVeniens, multumque intersit, ut amor in sponsalibus adsit, cum haec tendant ad matrimonium, quod ut bene consistat mutuum quidem requirit amorem nihil tamen conserre ad eorum aliditatem dicendum, dummodo alia quae ad eorum essentiam pertinent, Verificentur. Equidem in omnibus sere ipsius Italae epistolis manifeste apparet eam
454쪽
non tantum amorem OctaVio spopondisse, sed matrimonium cuius rei praeclarum inter alia documentum habemus ex eo quod Itala, ut datam Octavio fidem sorvaret, oblatam sibi aliam occasionem, et quidem non minus opportunam dimittere non dubitavit. Cur etiam paratam se esse profitetur ipsam parentum Octavii mortem, huic matrimonio adVersantium, expectaret
Deniqu0 Sponsalium Desensor totis Viribus refellero studet rationes ab advocato allatas avors scilico octavit. Ac primo, quoad exhaeredationem a Pompeio Octavio comminatam, ut ipse apud Iudicem fassus est, in primis animadvertit advocatus, perpensa allati testimonii natura, non magni habendum hoc esse, quippe agitur de patre s vore filii, imo sui testimonium perhibente, in quo tacillime, ut quisque scit, collusioni locus esse potest. Otum autem est principium illud iuris mullus idoneus testis in re sua dignoscitur . Nihilominus, hoc etiam admisso, quaeritur utrum parentum prohibitio tanti ponderis sit ut impune quis praestitam in sponsalibus fidem renuntiet. Eo vo magis
quod lege canonica, quamVis sit conveniens ut adsit quoque consensu parentum, tamen sussicit solus consonsus liorum et filiarum. Praeterea scimus quod non quaecumque,
sed iusta ad hoc requiritur ratio contradicendi scilico in casu, et hoc expresse declaratur a S. C. C. in Mediolan. Sponsal. 3 Iulii QT25. Interim, advertit advocatus, tune solum parentum dissensus ius alicui tribuit iuste a pons libus recedendi, cum scilicet ex hoc notabilis adsit mutatio, et quidem superveniens sponsalibus iam initis. Atqui in casu nostro Octavius haud ignarus erat adVersae parentum mentis, et quidem ante quam ipse suam Itala sponderet fidem. Νeque decantatum hunc parentum dissensum tam fidenti animo in medium afferre Octavius potorat, utpote alidi simis argumentis, ut probare nititur, haud innixum. quidem quid, quaeso, ompeii intererat scire utrum Itala domesticis apta esset rebus nec ne, si vir cui uni iungenda erat, eam maxime ardebat desiderio L Notum est omnibus
455쪽
illud Scripturae 4 relinquet homo pat)'eni et matrem et a Ghaerebit uxori Suae .
Quin imo mirifica animi ornamenta in Itala relucent, sive scilicet ipsius inspiciatur ingenii natura, sive honestasium religiosa tum moralis. An temere dicendum est ipsam appetentem cum octavio egisse Verum praeterquam quod ex omnibus epistolis ad Octavium scriptis, contrarium a paret, plura aliaque certa super hoc documenta habemus. At, pergit adversarius, deest Italae dos, quam quidem necessario in matrimonio contrahendo requiri ab omnibus videmus, ut coliatis quodammodo viribus, matrimonii onera facilius sustineri queant. Verum, praeterquam quod id iam notum erat Octavio, prout ipsa Itala eidem scribens significaverat, destitutam tamen ipsam esse quibuslibet fortunae bonis negamus. Neque
ceteroquin de hac conditionis disparitate menti facia fuit ab Octavi patre in suo apud iudicem testimonio Nuda igitur etiam hoc sub respectu inerat ratio uidi parentibus sose huic coniugi obsistendi ipsique Octavio resiliendi.
Neque magni ponderis, perpendit Italae patronus, Videtur habenda xhaeredationis ratio Octavio a patre comminata. Siquidem praeterquam quod iam antea, ut Vidimus. ipse id sciret, non agitur certe de totali exhaeredatione a Pompeio acienda, eum haec, ut quisque scit, a legibus prohibeatur agitur vero de quadam iantum exhaeredationis portione, et quidem ex parte Oliu patris, cum mater nunquam manifestaverit propositum filium suum materna haereditat privandi. eo etiam timenda erat ab octavio e haeredatio huiusmodi compertum siquidem est inter ipsum et Italum pactum quoddam intercessisse sese ad nuptias ineundas paratos simul ac parentes ipsis obsecundaverint; adeo ut patienter eorum obitum expectassent, quo facilius eamdem exhaeredationem de clinarent. Sic etiam Iosoph,
gnani Italae pater ad Octavium scribens, 'o h mi figlia disposta di attendere tuti que temp0 che te piaecia v. At alia prosecto suberat Octavio eiusque parentibus ratio
456쪽
sponsalibus recedendi, adnotat Orator, Videlicet novae et quidem lucrosiores nuptiae cum Domina Leangoni. En praecipua, ni fallor, ait orator, ratio datam Italae fidem turpi-ier denegandi, suique status libertatem invocandi. Modo referre iuvat quae in defensione ab eadem Itala
primis do damno sibi iniuste illato, mala scilicet Octavii agendi ratione cum notum sit ab alio se fuisse prohibitam coniugi et quidem honesto. Recolit insuper ipsa non magni fuisse habendas minas
exhaeredationis a patr factas, cum omnibus notum sit, iam antea matrimoniis filiorum Augustae et Alphridi, Mirem obstetisse et postea obsecundasse, quamVis ea haud honorabiliora extitisse pateat.
Dolet de damno et quidem magno sibi ab Octavio allato, sociali suae conditioni respectu etiam habito. Et revera narrat gravem ad hoc habuisse epistolam a Studiorum Cur tore Provveditore degli studi conscriptam. Itemque de sua
Valetudine conqueritur ob hanc causam nunc male affecta. Memorat, Octavium postquam eam doseruerit, illicitos exercuisse amores cum quadam humilioris conditionis puella, ab eaque tiam SuScepiSSe. In mentem Iudicis sanctitatem iuramenti revocat pluries ab Octavio emissi, suamque tum prudentiam, tum honest
tem cum Octavio ipso adhibitam. Quibus animadV0rsis, propositum fuit diluendum
Dubium In sententia Curiae Ravennaten sit confirmanda vel
in irmanda in casu. Cui dubio respondit: Dilata. Visum est S. Congregationi supersedere definitivae causae resolutioni, ut interim perquireretur an alia extarent documenta fidei sponsalitiae, ultro citroque adstipulatae et praeeipue conari ut partes, congrua ab octavi oblata i demnitate, ad conciliationem Venirent. Hisce peractis, iterum propositum fuit diluendum
457쪽
RESOLUTIO. Sacra C. C. re disceptata sub dio 15 Decembris l900, censuit respondere: Esse locum indemnitati de bono et aequo ab Episcopo Caesenatensi determinandae. ΝΕΤΕΝ.
COMPENDIUM FACTI. Per ullam Urbani ΙΙΙ, quas edita sui dis 3 ovombris l628, quamque Vicarius Gen. Syr cusanus, tamquam edis Apost delegatus, di 25 Aug. 1634 est exequutus, Ecclesia Parochialis S. Georgii Civitatis, thucao, etensis Dioscesis, titulo collativo suppresso, ad Insignem Collegiatam sui evecta. At Bullam vix ditam diversimod interpretati sunt capitulares, cum illico quaestio moveri coeperit circa administratores oblationum quae S. Georgio die est eidem dicato, fidolibus in Ecclosia Codegiata fiunt num scilicet harum oblationum administrati ad totum Capitulum vel potius ad
Praepositum Ecclesiae pertineret. Eadem quaestio modo exorta est inter actualem Praepositum Parochum Antoninum Renda - et nunc pro eo leo Rectorem Antoninum uri ex una parte et ex alia inter Canonicos de massa capitulari, et Canonicum oncta aliosque Canonicos, qui SN9ernumerarii dicuntur. Hi enim ρ-neficiis gaudent, quae post dictam ullam fundata fuere, quorumque administrati a massa capitulari omnino sep
Ad litom dirimendam Vicarius Generalis dis 15 Ove bris l891 decretum edidit, quo ius illas oblationes admini-
458쪽
strandi Praeposito Paroelio recognitum fuit. Verum can. On-cada aliique canonici supernumerarii contra hoc decretum ad Curiam etropolitanam appellarunt. Interea etensis Episcopus ad componendos animos et ad scandalum removendum, in actura. Visitationis dis Iunii 1895, conventionem Praeposito-parocho et Canonicispmposuit. Canonici, etiam dissidentes, rite Vocati, OBVenerunt, et expetitis singulorum suffragiis, nemine excepti nem aliquam proponente, die 20 Iunii eiusdem anni, maior pars transactionem approbaVit, qua illarum oblationum administratores eligerentur a Praeposito parocho, una simul cum tribus Canonicis a Capitulo eligendis, et oblationes iuxta offerentium intentionem dispensarentur. Sod huic transactioni an Moncada aliique Canonici supernumerarii non acquieVerunt, et post mensem, idest die 23 Iulii eiusdem anni, iterum ad Curiam Metropolitanam appellaverunt Syracusana autem Curia appellationem ex-
copi ac sententiam die T Iulii l89 emanavit, qua ius oblationum illarum administrandi et sibi erogandi Capitul adiudicaVit. Cum haec sonisntia die 23 Aug. 1898 Canonico Turia denunciata fuisset, adVersus eam ipse aliique Canonici domassa appellationem interposuerunt sub dubitandi sormula
in calce relata. DIso statio synostlon DEFENSIO PAROCHI ET CANONICORUM DE ASAA. Igitur Praepositus Parochus et Canonici de assa, qui maiorem Capituli partem constituunt, hodie contendunt administrationem oblationum, quae a fidelibus fiunt in honorem et cultum coelestis Patroni S. Georgii, pertinere ad Praepositum a-rochum, excluso capitulo, et dictas oblationes omnes erogari debere in honorem S. Georgii quamvis etiam capitulari transactions contenti sint qua oblationum administratio committoretur Praeposito Parocho et tribus canonicis a capitulo
459쪽
quolibet triennio eligendis et oblationes omnes in cultum S. Georgii erogentur. Μoncada vero et nonnulli alii canonici supernumerarii, seu extra assam, contendunt, quod illae oblationes, quae a dolibus fiunt in honorem S. Goorgii detractis pro esto expensis, cedi debeant in utilitatem et proprietatem pers
numerariorum, ideoque quod etiam illarum administratio ad capitulum pertineat. Patronus Praepositi Antonini Renda, nunc ver Antonini Turili ponit in primis quaestionem praeiudicialem, quae iuxta ipsum, in re subiecta magni ponderis est. Contendit scilicet quod can. Oncada et socii repellendi sunt a iudicio a quia canonici sunt extra Massam seu Supernumerarii; hquia appellaverunt ad Curiam stropolitanam contra decretum extraiudiciale Curiae etensis c demum, quia ad dirimendam litem ipsi in legitimam convenerunt
Can. oncada eiusque socii, uacia patronum iuris nihil habent in hac quaestione, quia sunt canonici supernumerarii seu extra assam. eque actores proinde esse possunt hac in re, auem absque Capituli consensu i mandato. Quae enim cedunt in bonum communitatis, ab ipsa communitate collegialiter sunt pertractanda. Hisce addatur quod, etiamsi bonorum Ecclesiae administratio, vi bullae Urbani VIII, c
nonicis de assa concessa fuerit, non sequitur quod concessa censeatur etiam canonicis extra assam. Sane S. C. C. semper probaVit OVos canonicos gaudere voce actiVa et passi Va, ceterisque iuribus canonicorum, iugiter tamen ea excepit, quae respiciunt interesse et iura particularia Veterum canonicorum, ut Videre est pociatim in
Veliterna 20 Decembris I 85l proposito enim dubio: An otin quibus negociis canonici secundae erectionis ius habeant capitularibus sessionibus interessendi et gaudeant Voce activa et passiva in casu, rescriptum fuit: amrmative in omnibus,
460쪽
Qxceptis iis, quae respiciunt interesso et iura particularia
Unde oncada et socii, qua canonici supernumerarii seu MXtra massam, repellendi erant a iudicio. Νοtat εinde orator quod Archiepiscopo iura competunt,
Iamvero ius Archiepiscopo iudicare tantum concedit in causa appellationis a sententia suffraganeorum, Vel etiam in prima instantia, quando infra biennium causa in curia suffraganei non finiatur. Atqui euretum Curiae etensis 5 Nov. l894 contra quod oncada et socii ad Curiam Metropolitanam appella erunt, non est intentia iudicialis Etenim quoad personas non absmus nisi Vicarium Generalem absque assessoribus, udVocatis, notariis, testibus, etc. Quoad sormam, defuit o latio libolli dosuit citatio; ssuit adhuc litis contostatio. Nihil autem dicit rator de receptione testium, de probationibus, do conclusione in causa quae omnia exulant, iuxta ipsum, in hoc iudicio, quod ipse oneada saepe fatetur et Vicarius generalis confirmat. Ex quibus patet illud Curiae stensis decretum iudici lem sententiam non esse proindeque concludit adVocatus, Μoncada et socii, ad Curiam Metropolitanam appellando, non Solum actum nullum fecerunt, sed et laedere nisi sunt ius ipsius Episcopi, ad quem recursum tantum patebat vel ad Sedem Apostolicam. Neque obiiciatur ei agi de appellation extraiudiciali, quae aliquando datur. am constat ex iure, toto coelo disserre appellationem eximiudicialem a iudiciali, et illam nonnisi improprie appellationem Vocari, cum sit non causae prosecuti apud iudicem superiorem, sed Vera causae instauratio, seu prima in litem provocatio. Ergo si deest iudex, si deest senisntia, dari neque potest appellatio. 4 Appellam potest omnis a iudice iniuste gravatus , ait errari, Vide pellatio, ari. l. Eo vel magis, inquit patronus, quod in hac quaestiona