장음표시 사용
461쪽
potissimum agobatur de scandalo removendo, ex dissidio canonicorum exorto, et cum nil magis contrarium et noxium sit, praesertim in regimine spirituali dioecesis, quam Scandalum hinc rudon semper fuit relinquere magistratu e clesiastico arbitrium si in forma iudiciali vel pro circumstantiis in sorma more politica si correctionali seu administratiVa rem tractare, ceu tradunt canonistae. Τandem animadvertit orator quod dum apud Curiam, tropolitanam de iure appellandi agebatur, etensis Episcopus sacram Visitationem pastoralem Mothucae peragens, commotus scandalo ad dirimendam litem et ad componendos animos proposuit amicabilem transactionem seu conventi nem, quam etiam tanquam Apostolicae edis delegatus Cone. I id. Sen. 6, a P. y, et sess. 22, cap. 8 proponendo iurΘ suo utebatur. Canonici omnes, etiam oncada et socii, mi Prassulis proposita audiunt et approbant, et unanimiter conveniunt super eadem ad deliberandum. Omnes autem, nemine dissentiente, suffragium ferunt, et, nemine aliquid excipiente, subsignant deliberationis capitularis verbal . Ex quo deducit advocatus a Quod omnes canonici statuerunt doliberare super ab Episcopo proposita, ita ut transactio valida esset si a maiore capituli parte acceptata suisset, et inter effectus hunc etiam deliberatio haberet, diri-mondi liis inchoatam; b quod doliberatio serio et alia . quamdiu perpensa fuit o quod transactio acceptatu sui anOVem canonicis, contra se non acceptantes; hquod nemo ex ipsis canonicis dissidentibus exceptionem aliquam circa Episcopi epistolam, movit, Vel circa tempus aut modum aut Drmam deliberationis e quod omnes praesentes capitularem deliberationem, absque uda exceptione, subsignarunt. IamVero, exclamat patronus, nemo est qui non videat transactionem istam esse eram litis cessionem. Transactio enim est, ut ipsum Vocabulum exprimit, transire ab actions seu ab hac recedere et absque iudiciali forma, negotii litigiosi compositionem inire Transactionis vere effectus est pri-
462쪽
Inarius si essentialis liti finem imponere motae Vel movendae, unde transactio aequiparatur sententia iudiciali et si iudicatae. Neque addit orator, proficiunt oncada et socii, cum
ad necossitato Indulti postolici confugiunt, quod requiritur in alienatione, transactione, commutatione rerum e
clesiasticarum, quia ei non agitur de alienatione sive propria sive impropria rei sacrae, sed an ius huius rei sacrae administrandi potius raoposit Parocho iuxta ius commune pertineat quam Capitulo iuxta suppositum ius particulare ex Bulla Urbani VIII. Indultum autem Apostolicum in hac quaestione non requiri, magis magisque probatur ex eo, quod miles transactiones ab anno 1628 hucusque peractae in e dem subiecta materia et ab eodem Capitulo, absque Indulto Apostolico factae sunt. Praeterea si doctrina illa do indulto postolico in m dium proserenda erat, aequius a iudice appellationis applicanda erat Moneadae et sociis, qui contendunt rem sacram, idest oblationes quae a fidelibus fiunt in honorem S. Geo git, erogandam esse in proprietatem et utilitatem person
lem singulorum canonicorum, ac si in locum coelestis ironi proprio marte seips0 sussicere possint, contra expressam fid0lium inientionem. Domum neque indulto Apostolico transactio carebat, cum proposita fuisset aram Episcopo in cursu sacrae visitationis, etiam tanquam Apostolicae odis dblegato. - Aliam dissicultato faciunt onoada et socii circa deliberationis sormam. Ipsi enim de nuditate deliberation0m inficiunt ex
eo quod suffragia missa fuerunt per schedulas ex parte trium canonicorum absentium. At rustra, iuxta patronum. ama haec sorma est in more illius capituli; b nemo etiam ex dissidentibus, exceptionem aliquam movit c schedulae illas
recto admissae fuerunt, illasque admitti necesse erat, ador handum quod omnes et singuli, etiam dissidentes, proposita ab Episcopo noverant, nuncium conVOcationis capitularis acceperant, nullamque exceptionem quoad tempus ei modum et
463쪽
nnym habuerant; d etiamsi detur tres illas schedulas nullius aloris esse, maior tamen capituli pars, septem Votis contra quinque, transactionem subsignavit cum utilo noudebeat per inutiis vitiari. Ergo cum Vera transactio, seu litis cessio inter disputantes intervenit, oncada et socii appellare nequiVerant, ideoque ab ipso iudicio erant, suntque repellendi. Nec silentio praetereundum, iuxta QVocatum, quod etiam contra huiusmodi transactionsm diei 20 Iunii 1895 pars ad Versa appellavit post mensem, di 23 Iul. idest post fatalia decem dierum, quae ad validam appellationem sunt necessaria, ideoque appellatio, ac si parumper concedi Velit,
nulla est. Nequo tandem dicatur quod Antoninus Turi repellendus sit a iudici ex eo, quod alii canonici de massa non appel-lmerunt. Nam praeterquamquod unus tantum, qui se Sentia ab aliqua sententia gravatum, ad iudicem superiorem recurrere potest, in casu alii quoque seipsos mo uria adiunxerunt, ut constat ex declaratione, quae serVatur αActiS. Haec adnotabat patronus Antonini Turia quoadit aestionem praeiudicialem. Ad meritum autem eiusdem quod attinet, ipse docet quod quaestio in merito est an oblationes, quae a fidelibus fiunt in honorem coelestis Patroni S. Georgii erogari omnes debeant in honorem S. Georgii, vel potius, expensis pro esto divi Patroni detractis, oblations illae rogari debeant in personale singulorum canonicorum commodum. Hinc animadvertit, quod Capitulum tantum, et capitulariter congregatum actions habere potest contra Parochum vel alios, minime vero canonicus Oncada et socii, qui mandatum capitulam non habent, et nudimode capitulum praesentare V lent. Quare an Moncada et socii insurgere tantummodo possunt non quoad administrationem, qua integro Capitulo competeret, sed quoad oblationum illarum erogationem, quaΘomnes tangit.
464쪽
An igitur administrati omnium bonorum ecclesiae Sancti Georgii Capitul competat Vel Praeposito an electio administratorum eidem Capitulo spectet vel aliis an parochi litas residoat in Capitulo potius quam in Praeposito tantum,
Omnes sunt quaestiones quae ab hodierna causa exulant, ait patro uuS.
Ad probandum quod oblationes quae a fidelibus fiunt in honorem Sancti Georgii erogari omnes debent in honorem et cultum coolestis illius Patroni, advocatus recursum facit ad ullam Urbani VIII, qua Collegiat S. Georgii erecta fuit. Bulla Urbani VIII, duas bonorum ecclesiasticorum species in . Georgii Collegiata rigendorum distinguit nimirum bona quae Summus Pontifex in ecclesiae dotem et canonicorum congruam assignat, et de aliis bonis aperte loquitur. Ex his verbis concludit orator quod Urbanus VIII voluit ecclesiae et mensae capitulari dare in dotem et congruam bona in colesia S. Georgii existentia tempore erectionis eiusdem ecclesiae, in Collegiatam erigendae, exceptis his quae habent usum determinatum, iuxta intentionem eorum qui gata instituerunt. Quod etiam patet ex petitione illius temporis parochi,
et procuratorum se Oeconomorum.
Miratur exinde patronus quod oncada et socii audeant in proprium personale commodum erogare oblatio ues, quae fidelibus fiunt cum intentione indubia, nempe ut cedant in honorem et cultum caelestis Patroni S. Georgii. Neque autem Verosimile est, quo S. P. Urbanus VIII hoc grave in fierentium intentionem Vulnus inserre volui set, sed neque ipsum Romanum Pontificem futuram Osthrontium intentionem mutare potuisse censet orator, nisi singulis vicibus et gravissima ex causa hoc Vero Semper probandum ossot. Et licet post illam aliunde gravissimam distinctionem Urbanus VIII in eadem Bulla generalibus utatur verbis, tamen es generali concessione non Veniunt ea,
465쪽
quae quis non est Verisimiliter in specie concessurus , Reg. 81 iuris in . Doctores unanimiter consentiunt, Reufensiue , t. 3, p. 591 4 otandum est quod, etsi ex consuetudine aut intentione offerentium oblationes non ad Parochum sed ad E clesiam vel alium finem pertineant, Parochus tamen earum administrationem habet, non quidem ut eas sibi appropriet, sed ut ad obitum nem iuxta consuetudinem dantium χplicet , Ita De Luca, Fagnanus Bouix Leureuius, Barbosa, aliique. Sed praeter Doctores, sensus communis et pietas suadent quod oblationes quae fiunt cum aliqua intentione, iuxta ea dem intentionem erogari debent. Consequenter, ait orator, oblationes quae a fidelibus fiunt in honorem coelestis patroni S. 00rgii iuxta hane iam intentionem, minime Ver in canonicorum commodum, erogari debent. Post haso, Antonini Turi defensor no Videatur aciem in hac parte deserere, ad satietatem nonnulla etiam vult
delibar do illis duabus quaestionibus: Dan parochialitas etiam habitualis in Collegiata S. Georgii, in raeposito potius quam in Capitulo resideat. b An administratorum
illarum oblationum electio Praeposit Parocho pertineat, vel Capitulo, licet hae quaestiones ab hac causa, iuxta eundem,
Ad primam quod attinet, inspicisnda ulla sundationis Urbani VIII, et consuetudo. Attamen ait patronus a nudum verbum Budam sacere de cura habituali, quae Capitul competat; b quando des
animarum cura Bulla loquitur, semper eam committit et plenissime Praeposito reservat; c Bulla Praeposito tribuit eandem animarum curam, quam Rector titularis ecclesiae Sancti Georgii antea habuerat rector autem pleno iure parochus erat; d Praepositus debet, statuit Bulla praeter curam animarum etiam coadiutores habere ac manutenere, primum locum in Capitulo, in processionibus et ubique tenere, ipsius Capituli caput esse et praeeminentia in omnibus gaudem.
466쪽
Ad odendum denique omne dubium, asserit advocatu8 quod non interrupta consuetudo et praxis a tempore Bullae, idest ab anno 1628, usque ad praesens probant totam animarum curam in Praeposito fuisse. Quod si Summus Pontifex, inquit defensor, curam habitualsem Capitulo tribuero vellet, eam auserendo illi, qui per trigintaquinque annos pacifice et laudabiliter eam pleno tur possidebat, hoc exprimere in Bulla debuerat, dum vero nullum omnino Verbum d hoc socii.
Quibus omnibus addit orator quod suppressi per Summum necis ecclesiis collegiatis, unus Praepositus, uti parochus, ab auctoritate laica agnoscitur. Ad alteram vero quaestionem descendens an administratorum illarum oblationum lectio Praeposito competat Vel Capitulo, ipse demonstrat quod si Praepositus parochialitate habituali sit actuali in Ecclesia S. Georgii gaudet, consequitur ipsi etiam competere ius eligendi administratores piserum operum, quae regimini parochiali subduntur. Explicati
enim iuris est parochum administrare, Vel per se Vel per alios, posse ae debere bona temporalia ad divinum cultum pertinentia, ac praesertim eleemosynas et fidelium oblationes. Ex huiusmodi autem quaestionis historia, infert patronus, nulla satis elegans ratio desumi potest in favorem Μοneadae et sociorum eius, imo probari potest, quod per transactionem res composita fuit et sempor potius in favorem Praepositi Codegiatae seu Rectorum aliarum ecclesiarum, quam Capituli, iuxta etiam sententiam ipsius Episcopi siensis, qui pro Praeposito Varie urgei, quique in hac quaestion de facto ceu competens iudex habendus est.
DEFENSIO IOSEPH MONCAD E LITIS SOCIORUM. Altera ex
parte Ioseph Moncada patronus probat in primis quod suus cliens legitime ac rito contra sententiam Curias etensis disii 5 ov. 189 appellationem interposuit. Etenim, ipse ait, sententia die 5 ovembris 89 a Curia Netsnsi lata vere fuit definitiva, cum controVersiam quae ius blationes a fidelibus Patrono Sancto Georgi sa-
467쪽
otas colligendi atque administrandi respiciebat, diremit, eidemque finem imposuit Prosecto in parte dispositiva illius sententiae haec habentur: is iam deciso Cho ii diritio di amministram te elemosine di . Giorgio appariten alRevorendissimo Signor Proposito Parroco e non at Capitolo , . Quo posito, iure eadem sententia electionis administratorum elsemosynarum die 5 Iulii l89 a Capitulo peracta nullitatem decrevit. AEa legione degit amministratori dolis detio elemosine alte dat Roverendissimo Capitolo it lxLugii l894 nuda , IamVero, rebus sic stantibus, nemo inficiari poterit rite contra sententiam illam onoad suo ac litis sociorum nomine appellationem interposuisse, dum compertissimum in iure est, in sententiis sive definitivis sive vim definitivarum habentibus succumbenti appellationis remedium superesse. Et hoc, etiamsi, pergit orator, praedicta sontentia Veluti, una ordinanZa economica, habeatur. Nam ob generalem iuris regulam appellari potest contra quodcumque Episcopi decretum, quo, prout in casu, PaV me fuerit illatum. Respondet ulterius orator dissicultati quae ex adverso obiicitur, appellationem nempe a Moneada propositam admitti nullo pacto posse, quia ea proposita sui kalendis D cembris l894, quando iam fatales termini decem dierum alata sententia fuerant elapsi. Hoc tempus decem dierum, ipse animadvertit, incipita dis lata sententiae si ista adversus pra 'sentem pronuntiata fuerit, si vero adversus absentem tempus illud initium habere a die quo absens sententiae certior factus est. Verum disci 5 ov. 1894 qua Vicarius Generalis etensis sententiam tulit, oncada absens erat, eiusdemque sente tiae certior ipse actus est tantum dis 26 raodicti monsis ΝOVembris, quando nempe sententia illa ei denunciata fuit. Ab hac dis ergo initium habuere decem utiles appollationis dies cum Oneada kalendis subsequentis mensis Decembris appellationem interposuerit, in patulo est, id ipsum intra satalo decendium peregiSSe.
468쪽
Deinde Monoad rit interpositam appellationem est prosequutus ipse enim die quarta mensis Decemb. 1884, nempe post tres dies a saeta appellatione, huius penes Tabularium Curiae Syracusana actum produxit. Unde Archiepiscopus Syracusanus, decernendo admittendam esse appellationomadVersus sententiam Curiae Episcopalis siensis diei l Νο- emb. 894, rectum iustumque iudicium iuxta advocatum tulisse videtur. Post haec , demonstrat patronus nihili faciendam esse
iransactionem dioi 20 Iunii l805.
Prosecto, transactio est super re dubia aut lite incerta conVentio, non gratuita, aliquo dat retent Vel promisso . A quo orator eruit transactionem natura Sua esse contractum bilateralem ac perfici consensu ultro citroque R a tibus praestito, adeo ut si unius partis desit consensus, transactionis contractus locum non habeat. Verum id praecis evenit in capitularibus comitiis disi 30 Iunii l895. In iis reapse, etensi Episcopo consulente, inter Praepositum Canonicum Renda eiusque litis socios, et oncada eiusque litis consortes, quoad ius colligendi atque administrandi ele mosynas Patrono S. Georgio a fidelibus oblatas, pro quo iure sub appellationis iudice lis erat, haec proposita fuit conco dia: est arroco della Chiosa adre . Giorgio unitamentea re Canonici leti dat Capitolo gni tro anni riceverannoe amministreranno te detie blaetioni implegandole pol se
Amministratori , Qua concordia Praepositus Parochus Ecclesiae Collegiatae semper una cum tribus Canonicis a Capitulo electis oblationum administrationem gerere iuxta patronum debuisset. Sed dum raepositus Renda eiusque litis. socii illam concordiam penitus acceperunt, Moncada eiusque litis consortes eamdem respuerunt veluti enim patet a
Capitulari deliboratione Iunii I 895 ipsi Canonio Ciantri Opianionem sectantes, haud consentierunt ut Praepositus Par
clius Ecclesias Collegiatae semper cum tribus Canonicis a Capitulo electis oblationes, a fidelibus facias, colligeret at-
469쪽
que administraret. Cui si addatur a contrahentibus uti cor- respectivum nil datum, nil retentum, nil promissum fuisse, concipi nequit transactionis contractus. Igitur tum transactio respiceret ius codigendi atque administrandi oblationes a fidelibus Patrono S. G00rgio factas, ius nempe ad singulos Canonico Ecclesiae Collegiatae pertinens, ab omnibus Canonicis transactio ipsa approbari debuisset. Sed Canonici non omnes praedictum transactionis contractum approbarunt; unde concludit patronus contractum ipsum nullitatis vitio laborare. Eo vel magis si anima Vertatur ipso contractu etiam successores obligatos fuisse, qui in re postolicum beneplacitum interfuerit. Cuius' neplaciti desectum contractus nullitatem inserre compertum
Tertio loco orator ostendit ius colligendi, administrandi ac destinundi eleemosynas, quae Patrono Sancto Georgio in Ecclesia Collegiata othucas a fidelibus tribuuntur, ad to-ium Capitulum ipsius Collegiatae pertinere. Occurrit enim in primis sqntentia di0 5 ait 89 a curia etensi edita in iudicio inter Praepositum Renda et Μοucada pendente, qua statutum sui ius tum Ecclesiam Collegiatam S. Georgio dicatam, tum eius filiales Ecclesias administrandi non ad Praepositum Curatum tantum, sed ad ipsum una cum canonicis et dignitatibus Capituli illius Collegiatae simul et capitulariter pertinere. Quae sententia, notat patronus, in rem iudicatam transivit, et quia contra ipsam a raeposito Renda nulla interposita appellati fuit, licet ei per apparitorem denunciata fuisset et quia eamdem partes exequuta fuerunt. Vi cuius reiiudicata in patulo est, et ius eleemosynas Patrono S. Georgio a fidelibus Oblatas administrandi atque destinandi in tot Capitulo Ecclesiae Collegiatae manere debere, et adversarios quoad ius ipsum nec novum iudicium instituere, nec utiliter praesens prosequi amplius posse, ipsi enim repelluntur exceptione reiiudicatae. Alterum argumentum quod Capituli iuri videtur overe,
470쪽
patronus eruit a Bulla S. Pontificis Urbani VIII idibus ovembris anni 1628 edita, quidem in ea Summus Ponti&x Ecclosiam . reorgii civitatis Othiacae, quae simpliciter Parochialis erat ad Ecclesiam Collegiatam evexit. Verba
Bulla sunt . itulum collativum et denominationem, naturam et essentiam Parochialis Ecclesias collativae ita quod ex nunc Ecclesia collativa esse desinat sine aliquo cuiuscumque praeiudicio auctoritate nostra perpetuo supprimas
et extinguas, ipsamque Ecclesiam Sancti Georgii in saecularem et Collegiatam insignem Ecclesiam cum Capitulo, stallo,
mensa, arca, ursa, Sigillo. . . et in ea unam raeposituram
quae prima et principalis pro uno Praeposito, qui curam animarum dilectorum filiorum parochianorum dictae Ecclesiae S. Georgii antehac per illius Rectorem titularem exercere solitam exerceat dicta auctoritate etiam in perpetuum sine tamen aliquo cuiuscumque praeiudicio erigas et instituas . Quae omnia iisdem sere Verbis relata fuere in sen-tontia dis 25 Augusti 163 1 qua Vicarius Generalis Syr
cusanus tamquam edis Apostolicae delegatus decrevit ut prasilicti Summi Pontificis ulla exequutioni demandaretur. Ex quibus deducit orator quod quousque Ecclesia S. Geo gii simpliciter parochialis fuit, in ea totam animarum curam una cum omnibus parochialibus iuribus unus Parochus exercuit, posteaquam ad Ecclesiam Collegiatam erecta suit, animarum curam habitualem Capitulum, actualem Capituli Pra0positus obtinuit. 4 Quando igitur Ecclesia Collegiata cuiuscumque generis sit, est pariter parochialis vel curata, cura animarum, attenta iuris dispositione, inesse dicitur penes Capitulum seu Collegium, aut Ver in persona quae illius exerciti praeficitur delegata , Ita Gratianus de re Farochiali. Capitulum ergo quod habitualem curam retinet, uti Rector principalis, Praepositus autem qui actualem curam gerit uti rector accessorius sive eius Vicarius perpetuus haberi debet, quia Capituli ipsius Vices gerit eiusque nomine animarum curam exercet. Quo posito in aprico est et Capitu-