장음표시 사용
11쪽
possit. Et si diens, aliam plano SSomondition om i bori arbitrii hominis adhuc in via oonstituti, in hoo quid ni indubitantor tibi assontior nisi quod o oodom principio unde Xplientur liborum arbitrium ita in bono firmatum ut ad malum dos potor no-quont, aut vieissim ita in malo obstinatum ut nulla o ma non potosta ad bonum, Xplientur quoquo liborum arbitrium fuit ad bonum o ad malum adhuc possibilo, ut nihilominus non Solum non ne ita innee ad utrumquo librotur, Sed imo, Xpoditum infogri boni faculta tom plano non a boni, o Sub quadam lege Pecenti, quantum X e St, aptiVntum in Veniatur.
Considorandum numque quod liborum arbitrium, forma litor loquondo, non os piron inom, Sed solumetren ea qua Sunt ad inom, sicut ratio inundi facultas, formaliter quoquo loquondo, non St iren principia, sed solum iron OnQJUSione quB QI UUntur o principiis Ad omnom nim oloetion m liboram praesupponi debet ut prinoi pium, quaedam us foetio boni qua por so non Si in potostate eligenti S, et e qua doindo sequuntur omne B line VolitioneS. Qui nesciat, inquit Augustinus do spiritum lit tern Q. 35 DOD SS in homini potostato quid sciat, ne QSS CON Sequon ut quod uppetendum Cogni tum suoris appotatur, nisi tantum dolo tot quantum diligondum ost , Et rursus, ap. 3 4 Cum id quod agendum os quo nitondum S eooperit non latere, nisi otiani dolooto se amotur, non AgituΓ, non U-
12쪽
Scipitur non bone Vivitur . Et ratio est quia libortas Omnino non Xereetur nisi ii Cain qua ordinem haboni ad bonum ad quod primo voluntas amo itur. Porro non eodem modo voluntas a meitur ad bonum pro variis Statibus in quibus eam versari Contingit.
Aliqui senim Status os in quo ad nihil aliud primo ameitur aut amo potost quam ad Summum bonum quod est Deus: Et aliquis alius in quo ad nihil aliud quam ad bonum privatum cui unquam ultimo fini immobilitor at ius irrovorsibilitor inhapsit Loquondo autem de voluntato pro sempore quo ad utrumqueo oppositis finibus adhue ostio ortibilis, Cogitatur quidem aliquis possibilis tutus ius, in quo eam doloetaret uino bonum virtutis, nulla dotorrente difficultato, o o oonsoquont convontro se illa bi-
laneis Similitudo, per aequali momonia e utraque parte SuspenSae. Sed et Cogitatur quoque Statu alius, in quo ita ad bonum a nosonti Vitne foro reQui Vn, ut i no no vi quidem Saporo se bonum trun-
sibilo illud, inquam, immortalis iustitia bonum, quod ne ignorari no fastidiri potost, quin o ipso in Eboro arbitrio pra ovaiore pondus omnimode ad Decentum trahons. Et status illo alius, numquid solitius est 3 num liuid imagination suppositus numquid non historious 3
Corto hominoni non ut a matre, sed ut niOVel CR natura editum in vitam eorpore nudo, fragili et in-Grmo uni in Rutem anXio ad molostias humili ad
13쪽
timoros, molli ad labores, prono ad libidinos, in quo tanquam obrutus nosset quidam divinus ignis ingonii et montis iam pridom iugobat o dosoribobat Tullius 1 . Qui alibi quoquo, PS rerum Vidontia ductus
compul Susque, multu de hominum Vanitato atquo infolicitato dissorons, in uno veniebat OnelusiOnom 4 EX quibus humana Vituo erroribus f e- rumnis fit, ut infordum votoro illi, Si V Vates Si vo in sacris initiisquo tradondi divina montis intor- PI et2S, qui no ob aliqua colora Suseopta in vitu Superiore, Oenurum luendarum QRUSn nuto QSSQ dixerunt, aliquid vidisse idorentur Vorumque Sit illi id quod os apud Aristotolom simili nos a potos QSS Supplicio, utque OS qui quondam, Cum in
Coniunotoso 2 . Huo gontilos illi philosophi, qui Utique rem Viderunt, et onuSummoseivorunt Latobat enim eo Cur QSSol iussum strave super filios Adam, a die tuus de Mentre matris eorum, usque in diem sepia fra in matrem omnium 3ὶ quia noris littoris non ruditi, ignorabunt Originale Oeentum.
li In doperdito libro tertio de Republica, cuius fragmentum Duil August. l. 4 c. Julian. n. 60. 2 In deperdito pariter dialogo Hortensii, citato ab Augu St.
14쪽
Ignorabant, in quana Originale poeentum. Et tremonanalogam quamdam nuSam adhu SUSPiCabantur,
ne prorsus immorito. Quoniam iocenti alicuius, quodcumque tandem illud Sit quo faetum it nativitas ot origo nostra sub malediolo Sit, at probabilia signa apparon in malis innumoris quibus inVolvimur praseeipuo oro in illa dubilitat montiso qua Contingit ut homo dimoultor servonia advori Cognitionsem set do facili labatur errorem, Ut appotitus ostiato omnino Superare non Blent, sod continuo obnubilotur ab Ois. Equidom Vorum
intolligibilia X sonsibus, dissicultor ad solontiam voritatis portingore, o do facili propior phantasmatan oro oviare. Id orto Verissimum. Sed tamen Si qui reeto oonsidoros, satis probabilitor potorite QStimaro divina proVidentin Supposita quae in guli pors otionibus Congrua perfoetibilia oonp-4 RVit quod seu Supseriorem naturam inforiori ad hoc ConiunXit ut o domina rotur, o si quod huius dominii impodimonium se doloetu natura Continet geret, eiu Speciali, suppa naturali bonoficio toll04 Qtur ut ei eos, eum anima rationalis sit altioris naturno quam Morpus, tali tondition erodatur
15쪽
Corpori QSSe Coniuneta, quod in corpore aliquid
4 pus vivit os similito si ratio in homino appotitui
Sonsuali oniungitur, et alii Sonsitivis potentiis, quod ratio a sensitivis potontiis non impodiatur, sed magi pis domi notui .... Si igitur, huiusmodi defoetus, quamVi naturatos homini idoantur
4 divinam providontium o dignita toni Supori OriS parti humana naturno, uti probabilitor probari potos huiusmodi dolootus osso oonulos, o Si C Colligi potos humanum gonus pooonto aliquo Olfigi e Daliter osso inspotum i). Porro quod Simplo etiam ratio merit SVSpientur, amplissimo ortissimequo firmat ovolatio. Non Sio orat ab initio, non sto. Non uno obrutus divinuSignis ingenii set montis, non animus ad libidinos PI ONUS, non ratio bestialibus appotitibus obnubilata
non qui gemendo diceret Infeliae est homo, qui me liberabit a corpore mortis linistis uno otium, totius boni agondi in ora homini possibilitas, o liborum arbitrium in folicissima illa originalis iustitia oondition constitutum, tam ha bobus in sua potestate ut o obodiro imporanti, quam ut diabolo QOn- Sonti ros persuadonti Verum dicis, ut obat Augustinus ad Iulianum, hoc est liberum arbitrium. tale omnino accepit Adam. Verum dicis quamdiu stetit homo in
16쪽
bona voluntate liberi arbitrii, non opiis habebat ea
vus si occati set libor iustitiuo, iuXta apostolum, Rom. I-20. Id si servili iugo opprimitur sub abominanda peccati logo, o liber XSistit a praeclara et unico Xoptanda tu Stitiae Servitute. Quid igitur Ab undumno tandom in illum Sontentiam quam non ita absurdo, ut videtur, id obat quondam Iulianus Voluntas Vitae nunc quoad malum librea est, quoad bonum libera non est Ita plane, si modo bonum intolligatur oc integra inuSR Si in Super apponatur Conditio quam adiiciobat Augustinus: Quoad bonum Libera non est, si non est liberata. Et a quo iborata 3 A quo nisi ab se qui do Seipso dicobat Ioan VIII I; Si vos Filius libera-Γerit, vere liberi eriti. Nun senim nomo nisi porgratiam Christi ad bonum agondum se ad malum
non agendum potest habor liborum voluntatis arbitrium. Nomo nisi sanatus a Salvatoro bono Vivendi instruitur facultato Noquo hic locus os subtilioribus distinctionibus intor substantiam et modum' tuum, intor naturalis it iupornaturalis ordinii bonum, quasi ad insinuandum, duplico in do noto nune QSSel OSSo moralis bonitatis rationem, Supernaturalem unum per gratiam Christi, naturalem alteram sino gratia Christi. Num sicut in primitivo innooontino statu, facilitas ot potontia oXpodita operandi totum bonum homini connaturato, sepondebat Consor-Vnt ordination monti ad Supornaturalem Vita o
17쪽
Christi gratiam rostituitur, Simul cum amissis iuribus divina ha proditatis in supprooolostibus, quidquid liboro arbitrio viribus attonuato os inolinato do si quominus serviat iustitiuo, idque otiam perrospoetum ad impii Com illam honostatis logomqua homini ut homo si naturaliter dominatur. Quaproptor, o gratia Christi dum agitur, nil
minus in onsiderationem Vonit quam magnum illud donum quo se rohabilitatur anima ad boatitudinom trans ondontom omne nnturne Vi I QS, totium captivum liboratur liborum arbitrium, ut propriam Sui nominis oeuporo dignita tona Sodquaostio St ardua se CompleXn nido, utque ad sui enodationsem ponon set On Vonioni om simplis 3 tionem, nonnulla ObSservationeS doeiurationeS, notioneSque requirit iren proprium praesenti tractatus obiectum, qua priusquam ad partieularia deSQQD-dRtur, per modum generali prologomoni statim sunt praemittendae.
19쪽
Praoclarus illo auctor librorum de vocatione omnium gentium, quicumque tandom illo sit, si vo . rospor, Si V S. Leo MagnUS, Si V alius quispiam cuius nomen haetonu remanSit ignotum, nam do oo lis os intor ruditos), Si Suam diSputationem Xorditur Intor d0fons ros liberi arbitrii et prae dicatore gratia Dot magna o dissicilis dudum vertitur quaeStio . . . Atque contrariarum disputationum nullus formis IIII reperitur, dum non discernitur quid manifestum, quid Sit occultum Do hac igitur compugnantia opinionum, fluct menSur et temperantia sentiendum Sit, quantum Dominus adiuVerit, annitar inquirere Xorcon atque diSeutien mo- dulum facultatis sa in his qua cordi meo Sobrie quisn' tum arbitror, inhaeserunt ut Si in ea regula proceSSerit Stylus qua nihil Osfonsionis, nihil haboant pravitati S, non Solum nobis, sed et aliis utilo sit ad aliquom nos limitem PerVeni SSΘ, quem non debeamuS Xeodoro . Et infra l. 1, c. 9, idem illo auctor auream hanc rogulam ponit: et Fixa ergo hac fido in cordibus nostris, immobiliterque fundata,
qua Saluberrimo redimus omnia bona, a maXime en quae ad Vitam aeternam provehunt, Dei munere haberi, Dei mu- mere augeri, Dei munere cuStodiri, ut quod tu SenSUS non debeat in ea questione turbari, quae do omnium et de non omnium hominum OnVerSione generatur, Si ea quae
20쪽
Hara unt, non de hi quae occulta sunt obscuremus, et dum 4 pro acriter insistimus clausis, excludamur ab apertis, Cum Suf- ficor doboat ut in se in quod pervonimus, ambulemuS . Et ΓΠΓSUS, . 21, in eadem empor Sontentia insistens Qua enim Deus occulta esse voluit, non sunt scrutandari quae autem
manifesta fecit, non sunt 110gligonda ne et in silis illicite cu)'iosi, et in istis damnabiliter inveniamur ingrati . Sic quidom illo, quod attino ad voluntatom si salvificam, ad divinorum auxiliorum distributionsem, of sufficientiam gratia oomnii ius hominibus collatae, quos utique omnes, et non fiallaciter Vera Scriptura ait ad salutem a Do Ordinari. Sod non est profracto cur in una tantum speciali quaestiono usui osse dicamia tam sana prinoipia Sobria os modorata sapiontiao Utilitor enim in memoriam reVOCantur, generatim quid om in quacumque materia Sacra theologiae, Speoiatim
Vero in omnibus quotquot sunt quaestionibus do gratia Christi, do divina praescientia, proVidentia, praedestinatione, aliiSquo
congonoribus Eoo iam dudum, hoc est a quatuor Ciroiter aeculis, acritor disputatur in scholis do concordia divina gratiae cum libor hominis arbitrio dum alii in a abeunt placita quae ab aliis ut plano vorsiva ipsius libori arbitrii roiiciuntur, set Sti vicissim in eas seniunt oxplicatio nos qua ab illis
traducuntur tamquam X adVors ovorsiuno funda montalium
principiorum metaphysica et naturalis thoologiae do prima causa et primo motore Deo. Atque ita contrariarum disputationum nullus terminus reperitur, imo noc operiendi aliquando spes ulla assulgot occultum siquidom illud ostio quo tanta concertatios lauSum manet manebitque, sicut coniicor licet, quamdiu in aligino huius vita por poculum idobimus et in aenigmate. At numquid propterea, pro nihil habenda ea erunt, quae ratio id illustrata per Sodulam o sobriam inquisitionsem do tam sublimi simul se suavi mysterio gratia Dot assoquitur 3 ut tortilior atquo infructuoso insistondo claUSiS, ea negligemu ad quae fa est servenire Absonum