De incubatione capitula duo

11쪽

De sonantis divinis. 7ἐ καθευδε im es νε καθευδε in laniatis Epidauriis hBaunaehir. 59 - r. 1

θῆναι Hyperides pro EuXen 1 p. 41 Blasi'. Forma activa ἐγκατακtii Ουντε Ar Plut 621. κατακλινεσθαι es κατεκλίθη Plut de gen. Oer. 22 p. 592 F κατακλιθεντα Hyperide l. c. 184 42. Formn activa κατακλίνουσι rael. hist.

non possum. De Nemesibus aliquid addere liceat quo reuscheni pinio etiam adiuvari videtur, quamquam et hoc mihi quidem nihil videtur demonstrare.

In eodem enim sacro Nemesium Smyrnaeo AleXander Magnus per somnum a deabus illis admonitus est ut in agum montem traduceret Smyrnaeos: Mλε

VII 5 2. cf. Aristid Palinod in Smyrn. 7 vol. II p. 18, 15 Keil λεξανδρο μεν

Smyrnaei virum praebent sub arbore dormientem, cui binae adstant Neme-Ses, v. et hel Oetr numm. Ol. I p. 48 b. Nihilo minus de incubatione apud Nemeses saeta dubito, quia credere non Ossum casu accidisse, quod tituli Smyrnaei his de rebus prorsus Silent.1 Ubi somnium ipsum fere hoc modo introducitur: ψιν vel ἐνυπνιον εἶδε ἐδυκε κτλ. ψιν 59 II 11. 16. HI 25. IV T. VI 49 57 80 III 16. X 58. II 66. XV 88. XVII 103. f. ἔφα φιν ει δειν ει δειν reliwlig), δοκεῖν κτλ. 59 XVI 118.

ἐνυπνιον 59 XII 8 sq. ἔδοξε). XIII104 XVII 120 80 IIII1. IV 23sq. VII 39. IX51 sq. XI 61. XIV 83. XVIII 111. XI 117 sq. XX 120 sq. XX 124. XXII 130. Simi

infinitivo per totum quintum Artemidori librum in somniorum exemplis adhibetur. cf. Cic. de div. I 23, 46: Ni8am 88 videre .

12쪽

anim. IX 33. κατεκλινεν Ar Ve SP. 124. κατεκλίν εν Ar Plut 662. κατακλίνειν

ib. 11. cf. κατακλισεως iistid. II 415, 10. κατακλισεις d. l2, 24 Latine incubare: f. inelabat Plaut. Curcul. 1. Serv. ad Verg. Aen. VII 88. incubuit Verg. Aen. VII 88. Valer MaXim. VIII 15 Stern . . incubuere Pompon. Mela I 8 46. incubantes Solin VII 10 incubaturis Tertuli de an. 48 Coi p. Script Ecel. Lat. XX 1 p. 379 15. incubare Plaut. Curc. 266 268. Serv. en. VII 88. Hieron ad Jes. 65, 4 igne Patrol. Lat. t. 24 . 657 A. f. eXcubabant Cid de div I 43 96.

Hae igitur incubatione efficiebatiur, ut homines cum di per Om- num possent congredi, colloqui ), quaeStione proferre, reSponsa neeipere. Id quod Xprimitur, eum Celsus apud Orig. c. 0is VII 35 do Troplionio, Amphiarao Mopso dicit, τι ψεταί τις αυτους υχ παξ παραρρυεντας, . . . αλλ ἀεὶ τοῖς βουλομένοις μιλουντας'). Consentaneum est vel eos homines, qui in templis incubabant, non Semper omnia perspicua accepiSSe vehit Cappadocem illum, qui

1 cf. de Fauni oraculo Verg. Aen. VII 8 sqq. - sacerdos pellibus incubuit Stratis somnosq/te petivit, i multa modis simi Haer evidet volitantia miris i et variasai di voces frititurque deorum i conloquio. 2 Eludet ex his Trophonium eodem modo vaticinari, quo Amphiaraum et

MOPSUm, . . e Somnum. Quamquam non negamus aliquam exstare differentiam. Nam cum apud ceteros deos in ipsorum templis incubarent, apud Trophonium in antrum erat descendendum; ubi tamen πνευματα quaedΛ. V. Schol.

Ar Nub. 50 I. schol Arist. III p. 65, 30 Diud Aristot de mundo p. 395 46B0kh. Stob Phys. I 31, 2 p. 185 Mein. videntur homines eiusmodi somno affecisse, quo ad res divinas percipiendas idonei facti sint. Itaque Tertullianus de an. 46 C. S. E. p. 377, ubi oracula enumerat, quibus Per Somnum divinabatur, Trophonium quoque commemorat Boeotiis, qui a Thracibus superati in antrum eius confugerant 19er somnium ille Dionysum auxilium praebiturum

Apostol. Parosem. II 513). rsonius Viol. p. 340 WalZ. Λυσιοι τελεταὶ καὶ λυσαν αλλγηλους praebent Ap. Ars il cc. Ultima verba e contextu in titulum ablata sunt V. Leuise ad p. Pro ἔλυσα αλληλους rSenius Xhibet καὶ ἐλυθγησαν, Apostol. καὶ διελυθησαν. καὶ illud ii repsit, qui ιιεθυουσι 3. tur ind. rnes. PSSe Utabant, praesertim cum Dionysii auxilium efficacius videretur si Boeotii ipsi vino imploti host0 vicissent. Quae in Timarchi narratione leguntur, quid roΡhonium consultavit: ἔφη δε καταβας εἰς τ ιι αντεῖον . . . κεῖσθαι πολυν χρονον, ου μαλα συμφρονων ἐναργῖς εἰτ' ἐγρχηγορεν εἰ τ' νει orto λει Plut de gen Socr. 22 p. 590 B), in memoriam revocant supra a nobis adnotata cf. p. 4 . Denique in eiusdem narrationis fine de se ipso Timarchus haec profert:

ουπερ ἐξ αρχης κατεκλίθη, κείμιενον. - adeuntibus Trophonium dicitur συγγίγνεσθαι H ροφωνίω, v. Philostrat. Vit Apoll. VIII 19 p. 335, 8 Vser: ἐπεὶ τα Tροφωνίω μηπω ξυγγεγονα. MaX Tyr diSS. 14, 2 ὁ δε ομενος συγγενέσθαι τω δαιμιο νίφ Sc. Trophonio . Vel ἐς διάλεξιν ἔρχεσθαι, . Philostr. Vit Apod. ib. . 336, 2 ἐχωρει ποχθονιος Apollonius . . καθάπερ ἐς διάλεξιν αυτον στείλας Quocum conferri potest ib. IV 16 ἐς διάλεξιν του Ariaλεως γηλθον verba Apollonii, qui Achillis tumulum adierat). ἐντυχειν Ῥοῖς ναρ de Epimenide dicitur, qui in I0vis Dictae antro versabatur, MaX. Jr diSS. 16, 1.

13쪽

De somniis divinis.

frustra in Aesculapii saero Epidaurio dormiverat: mirerare certumstium ni no e uno foras, i urendo osculupi tu Sentio sententium t ut qui me nihili faciat nee salvom velit' Plaut. Cure. 216sqq. cf. 2608qq. In amatis Epidauriis r. 80 Bauti Fouill. V de mulier agitur, quae omni perspicuo ἐναργες V. 28 non oblato rursus domum

reportatur.

Itidom nimirum fieri potuit, ut non dolis per Somnum appareret, etiamsi in ius tomplo fieret inelibatio, sed alia persona. Quae res

optime illustretur, si volvas Aristid. II p. 96, 24 Keil ubi loguntur

haec ἐπειδνὶ γεν0μεθα ἐν τω ερω Pergami), τὴ πρωτί των νυκτων φανεις ὁ θεἰ, τω τροφε ιιου ἐν τῶ Σαλβιου του νυν πάτου χη- ματι. στις δε ὁ Σάλβιος ουπω τοτε γε δειμεν ὁ δ' ἐτυγχανε προσεδρευων τω θε κατ ἐκεῖνον τον χρόνον. φχὶ δ' ουν ὁ τρο- φευς ως ἐν τουτω δὴ τρο σχημοτι διαλεχθειν προς αυτ0ν κτλ. Iani apparet non deum visum esse, Sed Supplicem quendam eodem intemplo morantem, quem Viderat ille τροφευς cuiusque imago in eius mente remansit atque noctu per somnium rursus si se obtulit Nilillo minus deus habetur 19do advena vesten indutus i). Similiter iudicandum videtur de papyri Londinensis loco 'V0ssoly Nouo Grioch Zauber-

papyri p. 49 865sq. euyon Greeli Papyri p. 110, 798 sq.), ubi de

angelo apparente dicitur hoc ἐν φίλου φιλο pap. σου ου γνωρι- ζεις χλὶμ ατι εἰσερχεται. Credere licebit caerimoniis pra0scriptis ac ritibus nec minus loco ipso nuntinisque divini quasi praesentia adeo fero praeparatos filiSSe supplicum animos, ut profecto dei figura in somno iis apparuerit. Cum autem dei formam ac figuram cuni eius statua congruere robabile vid0atur, oden Diodo credere lic0bit illo plerisque apparuisse deum habitu, quo ipsi um dio onerati essent, itaque Statuae simili. Id quod nonnumquam claro dieitur Romani Pythia orassubium Secuti, cum Epidauri Gra0corum concilium, ut deus sibi daretur, OraviSSent, noctu ille Ogulitio Romano in somnio apparuit , quali in affle SSesoler , v. et XV 654 sq. 0 in Longi astoralibus nymphae ta- tuis similes apparent II 3, 1 p. 274 19 Horeher) αι τρεις ἐφίστανται

Νυμφαι . . . τοῖς ἀγάλμασιν μοιαι. f. b. III 27, 2 p. 299, 21 α δε Νυμφαι αυτ se καθευδοντι νυκτωρ ἐν τοῖς αυτοῖς ἐφίστανται σχηθμασιν, ἐν οἷς καὶ προτερον Monuimus haec, quia utamus hac ex re Originem duxisse illa oraeula, quae a statuis praeberi traduntur idque partim per somnum Imprimis si quis in iusmodi orat statu, ut nec dormiret nec vigilaret, atqu0 praeterea eodem loco iacebat,

ubi do orat statua sidus Tithortia in Asclepio a dextera Statuae parte lectus exstabat ), facillim sori potuit, ut de imago cum Statua

1 Euphroni Epicureo peripneumonia laboranti in selepie dormienti sacerdos semodium videtur indiearo, Aelian. ΡOspasm. 89.2 κλίνη δε ἐν εξια κεῖται του γάλματος nus. X 32, 12.

14쪽

10 Caput I. eius commisceretur itaque credebant ipsam Statuam validinari. Sic in schol P0rs sat II 56 legimus: Acron tradit quod in porticu quondum follinis Palatini fierint L Danaidum in gies, et contra eas sub divo totidem equestres filiorum Aerereti e iis autem statui quaedam dicebautur postulantitus per Somnum dare oracula. In Troado divinabant statua Noryllini aργηυ ατιζειν καὶ ιῆσθαι νοσουντας νομίζεται Athonagoras supplieatio pro christianis 2 Corp. pologet christ.

ἀνδριας του Πρωτεως λέγεται χρxisi ατιζειν ib. cf. Schol in not. 12 p. 41: τουτον λεγει Lρωτε περι υ Λουκιανος γραφει, ν κεῖνος καὶ ἱερεγρινον καλε ). Sed a si in transitu Aeeodamus denique ipsa somnia, de qui bus nonnulla lic0at componere. Hoc quidem monere non praeter- mi Serim, cum Omnia in deorum templis saeta a somniis domi vol alibi oblatis re ipsa nimirum nullo modo diffserant, de his illis promiscueno agere posse; nec non de visionibus dies laetis nonnulla affluent. Iamblichus do mystoriis III 2 haud pauca a de re attulit, quo modo omnia divinitus missa a somniis humanis ανθρωπινοι disssernantur, quibuscum non discordant, quae alibi de singulis somniis traduntur se de iis rebus, quae inter incubandum solebant accidere.

ακουειν πάρεστί τινος φωνῆς συντosio περὶ των πραγιτέων φηγουμέννὶς Iambl. l. c. De Trophonii Oraculo εἰπεῖν τινα προ αυτιν OM Oρωμενον

Plut de gen Socr. 22 p. 591 Α. αμφότεροι ὁ ταυτα περι τῆς si Nil ἔφραζον Plut Sull. 17. τὶς καὶ εἶδε καὶ χλος ἐκουσεν nus. IX 39, 11. τα μεν ἰδών, τα δε α κουσας rex Tyr disS. 14, 2. f. Plut de gen. Ogr. 21 p. 590 B. De PaSiphane oraculo: φωνὴν ἐκ του ιερου γενεσθαι φραζουσαν Plut Cleom. T. De Sarapidis καὶ γενεσθαι φημην τινα ἐκ του θεου Arrian Anab VI 26, 2. De esculapii di ostis: καὶ γαρ ντω ακοαὶ λέγονταί που εἶναι τῶ orro Marinus v. Proeliis. 32. f. ex Aristidis orationibus sacris ἐγένετο δέ μοι καὶ νυκτωρ φωνὴ λέγοντος του κτλ. II 414, 3 K. γίγνεται φωνὴ δι' ονείρατος 427, 14 K. De Fauni oraculo senarius aucti voces Verg. Aen. VII 0. subitae alto vox reddita lueo est ' ib. 95. f. Serv. Α0n VII 81. Cic. II 2, 6.

JII 6 15 id de div. I 45, 101. Aura amoena circumit dormientes.

καὶ ποτε μὲν ατανες και ασωματον πνευsic περt Et κυκλφ τους κατακεllμένους, ως ορασιν μεν αυτου o παρειναι, τὴν δε αλλην συναίσθησιν καὶ παρακολου- θλησιν παρχειν, ροιζομένου τε ἐν τ' εἰσιέναι καὶ περικεχυμένου πανταχοθεν

ανευ τινος ἐπαφῆς, θαυμαστα τε ργα απεργccωιμένου προ απαλλαγὴν παθῶν ψυχῆς τε καὶ σωματος Iambl. l. c. De Trophonii Oraculo ἔπειτα κατα- κουειν Se δοκειν ἔφη α μαυρως ροίζου τινος περ κεφαλλὶς περιελαυνομένου φων ὶν νηδεῖαν ἱέντος lut de gen Socr. 22 p. 59 C.

Fulget mystica luX.

15쪽

De somnii divinis. 11

de gen Socr. 22 p. 59 C. De Ptolemaei somnio: simul visum ei intem iuvenem in caelum igne plurimo attolli ad Hist. IV 83. Plura in Aristidis orationibus inveniuntur: ἐφανγὶ δὲ καὶ ὁ ελεσφορος νυκτωρ . . . καὶ α πέλαμπεν ἐν τε καταντικρυ τοίχ' σέλας σπερ ἐξ hλίου II 419 10K.

cf. Ilippolyti Resut haeres. IV 33 p. 96, 7 3 sq. Duncker, ubi Aesculapius magis citatus φαίνεται coτὰ του ἐδάφους πυρωδης Are Sthanas nStor, qui Aesculapium in Titthio monte natum invenit, se στρα πνὶν εἶδεν ἐκλάμψασαν ὰπ του παιδος. in cf. et apostol. XII καὶ ἐδου ἄγγελος κυρίου ἐπέστii τω Πέτρω καὶ φως ἐπέλαμψεν τω ἐκγηματι. v. Luc. XXIV 4 καὶ δουἄνδρες δυο ἐπέστησα αυταῖς se γυναιξίν ἐν ἐσθῆτι στραπτου ση. Timoleontem in Italiam proficiscentem lux mystica in mari prosequitur a Cerere et ora missa, Plut Timol. 8.

D deo apparent sero adhibetur VOX ες ιστασθαι, quae Optime Gubitum exprimit adventum.

ἐφίσταται de Protesilao Philostr. Heroic. 679 p. 148, 18 ays. de Apolline Orpheo adsistent id. V. Apoll. IV 1 p. 134, 1 K. ἐφίστανται de nymphis Longus Daphnis et Chio II 23 1 p. 274, 20 Herchor ib. IV 27, 2 . 299, 22. ἐφισταμέν ii de Iside Diodor. I 25 5 de Hemithea id. V 63 2. ἐπέστη de Pane aibe Ep. r. 802, 5. ἐπέστη de angelo Domini, qui astoribu8 Christum natum esse nuntiat Evangel Luc. I 9 de eodem, qui Petro visus est in vincula coniecto et apost XII T. ἐπέστησαν de duobus viris vestes fulgentes indutis, qui mulieribus in Christi apparuerunt sepulcro V. Luc. XXIV 4. ἐπιστάς de osculapio iam Epid. r. 1, 12 p. 118 Balan. r. 59 IV 37. VI 58. et Aposp. 100 Hereher Philostr. V. ΡOll. I 9 p. 8, 15. b. 10 p. 9, 23; de Protesilao id Horole. 675 p. 143 14 de Palamede ib. 85Ρ. 154, 7 de iante ib. 8 p. 153 9 de Deo noctu Paulo apparente Aef. apost XXIII 11. ἐπισταντο de sese ulapio Philostr. v. Soph. I 2 p. 40, 19. ἐπιστάντι de Apollin Artemid. Oneir. II 0 . 168 5 Herch. ἐπιστάντα de Trophonio Philostr. V. Apoll. VIII 19 p. 336, 4 de Mopso Plut de def. r. 45 p. 434 E de Sarapide lut A lex. 73 de Xerxis somnio Herod. VII 12. ἐπιστασα de Proserpina Paus. IX 23, 3. ψις ἰνδάλματος ιερου Αel APOSDRSm.106 H. ἐπιστάν de somnio 0νειρον, ναρ Herod. VII 14. Aristid. II 447, 34.

Dei apparent comes ac placidi.

deus Aesculapius in somnis opifer consistere visus . . . et luci do tales emittere pector voces v. mei. XV 653 sqq. is Stat Silv. III 4, 23 Sqq. ,1 Paus II 6 5. Omnino locus illo maxime memorabilis: υτω ὁ 'Αρεσθάναν ἐς παν φασιν ἀφικνεισθαι ζητγησεως, ευροντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τι παῖδαὰνελέσθαι, καὶ ως ἐγγυς ἐγίνετο, στραπὴν iδεν ἐκλάμψασαν π του παιδος, νομίσαντα δὲ ειναι θεῖόν τι, σπερ γην, ἀποτραπέσθαι. ὁ δ αυτίκα ἐπι γῆν καὶ θάλασσαν πασαν τηγγέλλετο τά τε αλλα ὁποσα βουλοιτο ευρισκειν ἐπὶ τοῖς κάμνουσι, καὶ τι νίστησι τους τεθνεωτας Non potes non de Christo nato cogitare.

16쪽

12 Caput I.

ubi dicitur Iuppiter ,,Peὶ qaui eas intrasse domos, ubi maximus aegris i auxiliator adest et festinantia sistens fata salutifero mitis deus incubat noui. In 'Aσκληπιός nomine iam ab antiquis δεπιος adiectivum Subaudiebatur. Similiter de Sarapidis nomine Plut De Is et s. 29 p. 362 D: ἐγω δε, εἰ μεν

χαρμοσυνην. et AposΡ. 99 H. effigiem deSeribit, ubi παῖς . . . πο- μειδιον cum Aesculapio Theopompi egroti lecto adsistit. Memineris Aesculapii effigies. De Protesilao φαιδραν δε φρυν περ τι μιμνα βεβληται, τι γαρ ἐπίχαρι αυτ φίλον . . . . τε των φθαλμων ως ἐπαφροδιτοί τε

καὶ φιDκοὶ φαίνονται Philostr Heroic. 73 . 141 28 cs λαρος de e0dem 674 p. 112, 30. μειδίαμα περ τὴν φρυν de nymphnrum Statuis, quae per somnum apparere solebant, Longus . et Chl. I 4, 2 p. 243 18 Η μειλιχε advocatur an apud aib. p. r. 802, 1, qui οὐκ ναρ, Sed medio die quendam curavit. es . .

Notatur eorum magnitudo atque pulchritudo.

ἐδοκει ὁ Ξέρξης ανδρα οἱ ἐπισταντα ιεγαν τε καὶ υειδέα εἰπεῖν Herod. VII 12. Aegyptiorum antistites sic memorant, Ptolemaeo regi. . . Oblatum per quietem decore eae imi et maiore quam humana pecie iuvenem 'ac. His f. IV 83. καὶ πιτω Daphnidi αἱ τρεῖς ἐφιστανται υμφαι, μεγάλαι γυναικες καὶ καλαι Longus II 3, 1 9. 274 19 Η. ξυνῆκεν ὁ γεωργος, τι IΠαλαμήδης ει η ce τι εἶδος ἐς ρω ἐφερε μεγαν τε και καλον ' Philostr. Heroic. 8 p. 154, 10 Κ. De Trophonio τω γαρ υλυμπίω u καὶ ὁ καλ-λος καὶ τ μεγεθος παραπλγησιον ἰδεῖν ἔφασαν Plut Sulla 17. Vidu

μαλακοὶ καὶ καλοὶ καὶ ε οειδεῖς, οἱ δε σκληροὶ καὶ μικροι καὶ μορφοι. De Protesilai magnitudine ampelurgus in Heroico 673 p. 142 7 refert: ὁ δὲ μῆκος δεκάπηχυς ταχα. f. de insulis quas Timarchus per somnum vidit in utro Trophoniano φαίνεσθαι δε πλήθει με αναριθμους μεγέθει δ' υπερφυεῖς lut de gen Soer. 22 p. 590 C. De Mopsi Oraculo: ανθρωπον ἔδοξεν αυτω καλιν ἐπιστάντα φθεγξασθαι κτλ. Plut de des r. 45 13. 434 E. De Aesculapio συμβολῆσαί τις περι ορνους αυτα καὶ τοῖς πομενοι ἔδοξε ταν ψιν ευπρεπρὶς ανγὶ iam Epid. r. 80 V 29 sq. De homine barbaro miraculos O, qui cum daemonibus nymphisque vivere solebat atque certo anni die apud mare Rubrum hominibus se offerebat, apud Plut legitur hoc: καλλιστος μεν ων ἐδον ανθρωπων φθῆναι de def. r. 21 p. 42 A.

Putela ritudo cum iuventute coniuncta.

Iam Supra citavimus ac Hist. IV 83 de iuvene pulchro et magno Vide iam Epid. r. 59 XVI, 118 ἔφα ψιν ἰδεῖν, δοκεῖν νεανίσκον ευπρεπῆ ταμ μορφα ἐπὶ τι δακτυλον ἐπιπγ ν φαρμακον. De Telesphoro: ἐδοκειν εος κομδη καὶ Δραῖος ἰδεῖν Marin. v. Procl. 7. De Machaone et Odalirio ἐδη γαρ τινες καὶ duo νεανίσκους, ως ἐδοκουν, ἐθεάσαντο παρ κατὰ τὴν ἐπὶ τὰ Adnoττα ὁδόν, 1μάλα πιειδεῖς κτλ. b. 32. Aristoteles narravit Eudemo familiari suo aegrotanti visum in quiete egregia facie iuvenem dicere e. q. s. Cic. de div. I 25, 3. De Protesilai iuventute γεγονε μεν γαρ μφὶ τὰ εικοσί που μάλιστα ἔτη Ἀβρω δ' ἰουλι βρυε Philostr Heroic. 673 . 141, 25. s. εἶδον τὼν νεανίαν 674 p. 142, 10. v. etiam Kenyon Greeli Papyri p. 124, 11 sqq. ταυτα εἰπων νη γυναῖκα ἐπὶ νου καθηγ- 1 Heroas Omnino magnitudine sexcellere lucet e schol Demosth de falsa leg. 279 p. 437 20 Dind. ἐκληθη δὲ ἐρως δια τ ιιεγεθος του σωματος.

17쪽

De somniis divinis. 13si ιJένη ρ ευμορφον λίαν περβ ολ λην' ουρανιον τι καλλος ἔχουσα νJαδιηγγὶτως ωραίαν καὶ 'Jέαν κτλ. Vel esset Griech Zauboi papyrus

cf. . 10 sq. Pulchritudinem mulieris e somnium visae eiusque vestes albus etiam Socrates adnotat in Platonis Criton. . 44 A B: δοκε τίς μοι γυνὴ προσελθουσα καλὴ καὶ υειδης, λευκα ἱμάτια ἔχουσα, καλεσαι με καὶ εἰπεῖν κτλ. Quocum egregie concinunt, quae apud Arthtotelem leguntur περὶ ἐνυπνίων 458 b 10 . 63 Bielit αλλα ii ουδε τῆ δοξη Sc. τυ ἐνυπνιον

Odores dulces e personis Xeunt apparentibus.

Evan0seunt subito, quod exprimitur verbis αποπέτεσθαι Vel ἀφαννὶς

γιγνεσθαι. τον μεν ταυτα ει ποντα ἐδόκει ὁ Ξερξης αποπτάσθαι Herod. VII 13. αφανὴς αυτω γενετο Telesphorus Marin. v. Proeli .

Ex his, qua catalogi se indicis instar conservo idoneum esse putavi, satis lucet in somniis dosoribendis, at quidem iis somniis, quae

vi divina praedita esse credebantur, Semper onSdem O Currere OS.

Quod quid0m ad sensus omniantium universe pertinet, nobis dicendum est illa, qua prim loco composuimus unoque Iamblichi praecipue verbis optime illuStrantur, mysticam quandam exhibero indolom: die de iis, quae nures, oculos, totius corporis sensim afficiunt, de vocibus, quae audiuntur, de mystie luce fulgente, de aura amoena, qua circumeuntur somniantes. Sunt inter nostrae quoque aetatis hyp- notismi et spiritismi auctores, qui talia in consessibus suis ori asse- Verent. Magis etiam perspicuum est concinoro qua do dis ipsis voldaemonibus divinitus missis proseruntur. Quorum magnitudo pulchritudo iuventus nolestem naturam atque Originem declarant Summam enim numina illa perfectionum pra0stant ut tu absolutionem ). Qua in re monendum videtur inesse nonnihil, quod do beatorum terraeorumque indole quae referuntur, in memoriam Vocare possit. Sic Odore dulces, quos e per Sonis apparentibus exire adnotavimus in illius quoque terra deseriptionibus non semel commemorantur. Cf. Cum iis, quae Supra attulimus, lut de sera num vinii. 22 p. 565F: ἐξεπνει δε μαλακὴν καὶ πραεῖαν αυραχ ὁσμα ἀναφερουσαν χηδονῆς τε θαυμασίας κτλ. Vel Lue ver hiSt. II 5 θαυμαστη τις αυρα περιεπνευσεν ημας, ρηδεῖα καὶ υίδ ης, iis φησὶν ὁ συγγραφευς

Ηροδοτος ἀποζειν τῆς ευδαίμονος 'Αραβιας es etiam p. 10. Quibus

1 3 The re ling of this reord is ver dot bifid enyon. 2 Id quod vernacula lingua significamus voce Idealgestali'.

18쪽

14 Caput I. i somniis divinis. do robus es Diotorioli 0kyia p. 30sqq. Eiusmodi consensum XStare non mirum, eum adem e1 sectione atque absolutione omnia excellant, qua ad illam sentorum terram pertinent. Num fortasse quis artior statuendus sit On0Xus, ut non negamus ita hoo loco nec Volumus

quaerere nee POSSUmHS.

Caput II. De indubaudi ilibus symbulisque.

In hoc apit altor colligendos mihi ac paueis illustrando proposui ritus ineubationi praecedente nec minus symbola, imprimiΗ animalia, qua in illo vaticinandi genere aliquam vim prae se ferunt. Qua de vi ipsa, quamquam fortasse rationem quandam indiear lie0bit,

tamen autiores Sumus, hiam ut in ultimas latebras seconditas irrum pamUS. Hoc quidem, ut consentaneum, ita monondum sest ritus illos ac symbola omnino in chthonia quam voeamus religionis conspectu nobis offerri nee mirum, si semineris subterraneos deos δι' ἐγκοι-μλησεως Vaticinari.

Atque statini incipiamus a ritibus numerandis. Quorum Ceterum artem non modo ii obsorvabant hominos, qui ad incubandum in aliquius dei templum venerant, sed omnes, qui Operam dabant, ut se domi odio prostrati somnium neeiperent perspieuum . . quod Graeci appellabant νειρον ἐναργλ λ). Ciceronis locum modo adnotatum secuti seorsum leonius de cultu se victu, ita tamen, ut priore loco ponamus ictum, quippe qui cortioribus finibus sit inclusus.

In Amphiarai sacro supplicos seiunabant unum per diem ). In lutonio apud Nysam insegroti nonnullos dies horabantur σιτιων Similia apud Trophonium obsorvata esse videntur ε).1 isIam Pythagoras et Plato, locupletissimi auctores, quo in somni ceritora' ideamu8, praeparato q/ odam culti titque ictu proficisci ad dormiendum iubent Cie. 0 div. II 58, 119.2 καὶ λαβοντες οἱ ἱερεις τι χρησόμενον σίτου τε ειργουσι μίαν ὴμέραν καιοινου τρεῖς Philostr. V. poli. II 3 p. 79 20 Κ.3 Strabo IV 1 44 p. 49. 4 cf. Versum e Cratini Trophonio fi g. 218 Koeli, qui traditur in Beliseri

Anecd. I 358 2. Suid. s. v. ιρασθαι I 2 p. 46, 13 Hernhardy. Onar. 93 OmiSSO J Oetae nomine: O Gιτον αρασθ', O υπνου λαχειν μερος scit. ξεστι Vel Simile). Duae XΡlicationes, quas Eoa gkius praebet in Commentationibus de reliquiis comicorum Atticorum antiquorum p. 216 sq. sensu caront, altera hominem deo aegrotum fuiSSe, ut neque edere posset neque dormire quia Trophonius non erat

19쪽

Caput II incubandi ritibus symbolis suo. 15

oracula incubaturis elimium indicitur.

D ieiunandi effectu . Cic. de div. 51 1 15 animus . . . Omnia, quae in Natura eri in sunt, videt, si modo temperatis escis modicisque potionibus ita est adfectus, ut sopito corpore ipsi igilet. Galen Hippocr. Praedi et I 1, 5 t. 16 p. 525 uelin καὶ των γιαινοντων δε τοῖς μὲν ἐνδεως διαιτληθεισιν ἐναργεῖς οἱ νειροι γίνονται. cf. Guys Litterari Seho Reis nuch Griocheniauit,aus dem Frangos libers. I. Teii 158, citat apud in derlingium Dor Somnum. buli sinus ungerer ei etc. . 28: Die Griechen ereiten sic Noe jetzt, ieeheii a D, diti ch asten tu, in Lictesiche ritu me tu haben. In magicis praeceptis per diem saltem sum interdum votitum fuisse elucet e videtur e Vessely Grieeh. nubpap. p. 22, 7 sq.: ταν δε μέλλχὶς πιχθ' iuέραν ἐν θαγνεία ἐσθίειν καὶ κοιμασθαt, πε ὁ λογον κτλ. Animadvertas, quod verbo ἐσθίειν additur καὶ offici σθαι Itaque hic quoque aliquod ieiunium cum

vigiliis quibusdam coniunctum fuisse videtur, id quod e Cratini Trophonii

fragmento coneludere studuimus.

Id quod io iunando offici volobant, homino ut propensiores fierent ad divinationum illam por somnia aecipi0ndam, similitor officiebatur non omnibus cibis vetitis, tamen nonnullis, eum alias Ob causa tum quia iis potissimum obscurari animam atque hebetari putabant. Itaquo faba intor die obatur, ut videtur, apud Amphiaraum').

cf. Geopon. II 35 4 p. 179 Nicias: οἱ δε φυσικοί φασι τους κυα uoυς αμβλυνειντας καρδίας τῶν ἐσθιοντων αυτους δι καὶ curro δίζειν ταῖς ευθυOνειριαις νομίζονται, εἰσὶ γαρ πνευματωδεις. Similes locos permultos adfert . ad i.

Apud Plutarchum componuntur ut somniis noxia faba et polypi caput Sympos VIII 10 1 p. 734 F): τι δ' ἐστὶ ob βρωμάτων ἐνεα δυσονειρα καὶ

ταρακτικα τῖν καθ' υπνον ψεων, μαρτυρίοις χρωντο τοῖς τε κυαμ οις καὶ τῆ

seroticis aliquid valuisse elucet ex Athenaeo VII p. 16 c: Dio, λης δ' ἐν α'

Πιεινον τα δε μαλάκια, φησί, προς νηδονγὶν καὶ προς το αφροδισια μαλιστα δε ι πουλυποδες'. Quod si consideremus, fortasse aliquam vim inesse Oncedamus nert Diog loco ubi Pythagoreorum praecepta numerantur VIII1, 34 απεχεσθαι των κυαμων ii τοι ὁτι αἰδοίοις εἰσὶν Isio tot ri κτλ. f. Suid. S. V. Πυθαγορας p. 553, 11 Bemh.): του κυαμους δὲ ποτρεπεσθαι, τι ιδοίοις deus sanatorius, sicut Amphiaraus vel Aesculapius altera in ipso adyto, cum descendisset, supplieem suseitatum neque edere posse neque dormire quia hoc per se videtur absurdum. Dicitur mea quidem sententia sersus ille de ieiunio

et vigiliis quibus homines aptiores fiant rebus divinis percipiendis; cui explicationi fortasse opponet quis Pausaniae locum IX 39, 5): καί οἱ scit in γαθο0δαίμονος aedificio habitanti καὶ κρεα φθονά ἐστιν π των θυσιων Qua in re tamen nescio an haec Pausaniae verba tantum valeant. Licet conferre, quod Meiners Geschielit allρ Religione II p. 404 de equite Oeneo narrat, qui riu8- quam in Sancti atriet antrum apud ungalium in Ivemia situm proficisentur, quindecim dies noctesque orare debet, vigilare, ieiunare. De antro illo Patricii Trophaniano antro simili loquitur Sehoemann Grioch Alteri. IV 338, 1. 1 Aristophanis Amphiarai rg. 23 K. ὁστις φακῆν ῆδιστον ψων λοιδορεῖς. Quocum conferendus locus Geoponicorum II 35, 8 p. 18 Nietas πρωτος δε απ

20쪽

16 Caput II.

ἐοίκασι. Faba in roticis quid valuerit v. apud Friedreichium Symboliti . Mythologio de Natur, ueraburg 1859 p. 201 sq. Fabam apud Pythagoreos vetitam fuisso notissimum est locisque innumerabilibus Xprimitur. Consenserunt cum Pythagoreis Orphici et sacerdotes Eleusinii, qua de re v. Lo-beck glaoph. p. 251 sqq. - ab in magicis: esset Griecti P. p. 87 2682. κυαμων ib. 40, 769 44 941. κυαμος Αἰγυπτιος Dietericli braxas Ρ. 171 6 sq. G πρια ietericli Pup. mag. I 2. v. etiam Dietericli ib. . 784 2. Abrax. p. 158 Anm. Ries Pauly-WissOwa s. v. berglaube . 3.

Vetabantur animalia edor qui Fauni adibant oraculum λ).

Pythagorei, qui omnia evitabant, σα . . εἰς μαντικὴν ἐνεποδιζεν προς καθαρότητα τῆς ψυχῆς καὶ ευαυγειαν Iambl. V. Pyth. 24 p. 78, 15 N.), animalibus quoque abstinebant vide X. gr. Ovid. et XV 2 qq.: primu8wtte uni malia mensis arguit imponi e. q. s. pollonius ille Tyanensis, qui totam per vitam ευθυονειρίαν sibi servare studebat ef infra p. 25 cuiusque vivendi ratio cum Pythagoreorum raeceptis nonnihil cohaerebat, τραγγ Ηιατα. . καὶ λάχανα ἐσιτεῖτο, καθαρα ἐναι φάσκων, ποσα ὶ γῆ αυτ in δίδωσι

του σιτίων, ως λεπτα καὶ ηδίω τῆς τέρων συβάριδος, ἐν αρχὴ ειρχηται. τουτο μοι, δε βασιλευ, τὰς αἰσθ ήσεις ἐν αἰθρία τινι πορρνὶτί' φυλάττει oh κἐ θολερον περι αυτὰς ουδεν εἶναι, διορὰν τε, σπερ ἐν κατοπτρου αυγῆ, πάντα γιγνόμενά τε καὶ Gos ιενα. Alios quoque, quomodo erSpicua acciperent somnia, Pergami docebat, ib. IV 11. De quibus omnibus longior fieri non possum. Maxime tamen hac in re memorabilis et qui adnotetur dignissimus videtur locus prioris papyri Partheyanae, ubi dicitur deum advocatum Omnia praebiturum ἐκ των ἐδεσμάτων .... χωρις ἰχθυων μο νων, λαχάνων δε πλῆθος, o θέλεις, αξει Parthe ZWei Beri. P. . 122, 103 sqq. Deinde L esset Gr. P. . 39, 34 Sqq. συναγνευετω σοι ληιμέρας καὶ ποσχεσθω ἐμψυχων καὶ βαλανείου. f. b. 22, 2 qq. προαγνευσας ζ ημερας. . . ἐναίμων καὶ νεψε τῶν ἀπεχομενος κτλ. Denique . nrth. 120 22 sq. ποίησον παράθεσιν ἐν ψυχοι φαγίνὶ μασιν.

Inter Halo ferias Cereris mysticas cum alia escae vetabantur tum triglemarina et melanurus schol Luc. dial mor. VII 4 ubi tur faef. a olidio Rh. Mus XXV . 58 26 sq. Eadem apud Pythagoreos interdicta siti

καὶ μελανουρων Laert. Di g. VIII 1, 33. Alios locos . p. Ohilium . . p. 560. τρίγλη Sacrificata esse dicitur Hecatae ora Priapo, Stengel Griecti. Kultu salteritimor p. 109. Athenis locus sexstabat quem Trigla vocabant; ibidem νάθnim erat H0eates Triglanthines, thsen. VII 325 d. f. ustath. ad . p. 1197, 30. - Omnino pisces in nonnullis cultibus Vetantur, cf. Plut Is et s. 7 . 353 C: ἰχθυων δε θαλαττίων πάντες μεν Ῥυ πάντων ἁλλ' ἐνίων ἀπέχονται Οἱ δ' ἱερεές πεχονται πάντων. is urine P. 142 ad V. 101. Quocum congruit, quod legis in papyro Partheynna supra a nobis citata Omnia praebere deum χωρὶς χθυων p. 122 103 sqq.). f. ib. 128, 290: ἀπεχομενος πάσης ἰχθυοφαγίας. 1 isnec fas animalia mensis ponere v. Fast. IV 657 sq. 2 v. Cratin Trophonii rg. 22 Kock of δ' Αἰξωνίδ' ἐρυθρόχρων ἐσθίειν δει