De Ionis Chii vita moribus et studiis doctrinae scripsit, fragmentaque collegit

101쪽

Pausan. VII, 4, 8, Sive Achaic. 290, 30. Quae ab Ion aliis ius scriptoribus hunc in modum mythis ex Ornata de insula Chio referuntur, esto illa detracta ita videntur esse intelligenda Barbaris a gentibus hanc insulam sicuti sero omnes maris ejusdem olim fuisse habitatam, sponte apparet. Qui barbariRnte an post Pelasgos immigraverint, potest dubitari; vetustissimos colonos elasgos suisse 'hessalia profectos, equidem Statuerim secutus Strabonem, qui scribit 621, d. Casaub καὶ Mo δε οἰκιστα εαυτων Πελασγους φασι τους εκ Θετταλίας inde Eustath ad Dionys Perieg. v. 525 ταυτης οἰκισται Πελασγοί . . . s. Herodot. VII, 5. Forsitan simul cum Pelasgis per aliquod tempus barbarae gentes Carum, Abantum aliorumque in hac insula habitaverint, praesertim cum non plane diversos eos a Pelasgis fuisse, Sit exploratum. Posteacu in Creta insula navibus et opibus oreret, qui nos uetate Minois significatur), Chium quoquo illi insulae paruisse, eoque sub imperio terram coli et vitibus con-Seri coeptam esse, ex iis intelligitur, quae narrantur

de Oenopion Bacchi filio. s. Apollodor. III, 1, 3. Oenopion enim filius Bacchi ex Ariadna, Minois filia,

Patre την οἰνοποιιαν edoctus fuisse dicitur cf. Schol.

Arat. 636, Diodor Sicut V, 345, ustath. 62, 12, quamquam Ioni fragm. Ieg. 5 Vocatur Θησεῖδης. Huic Oenopioni Rhadamantum, iterum Cretae regem, cf. Apollod. III, 1, 1 et 2. tradidisse Chium insulam Scri-

102쪽

bit Diodor Sicul. I. I. s. hoon ad Arati Phaenom. v. 635, critic in Apollon Rhod. III, 996 Pausan. , ΙΙ, . b Oenopion arcessitus π9ος χαριν οἰνοπίωνος e Boeotia venit Orion, celeberrimus en Rior,

qui insulam seiis bestiis liberaret. cf. Schol. Arati v 636. Orionem vero filium fuisse Neptuni et Bryllas, Minois

filiae, et a patre donum accepisse hoc, ut supra undas ingredi posset, canit Hesiodus. f. ibid. v. 322. Utroque igitur tum Oenopioue tum Orione significari Crotensium potestatem inprimis maritimam, non est quod pluribus persuadeam Barbari vero regnante Oenopione ut scribit on, firmati novis auxiliis, colonis scilicet Carum Abantiamque o Euboea labante praeterea Cretensium imperio, vires collegerunt et principatum obtinuerunt. Hanc fere rerum fuisse conditionem oportet usque ad tempora migrationis Orien Sium, quam Vocant. Hac enim aetate Macareus undique collectis colonis,

inprimis Ionibus ex Achaia pulsis, Singulas paulatim in Sulas in potestatem suam redegit. Subacta Lesbo aliisque insulis colonos inde Chium misit o filium iis praefecit. s. Diodor Sicut V, 347. geritus, de quo Strabo p. 33: Mo δε 'Eγεοτιος συμμικτὰν ἐπαγομενος πλ=w0ς, filiusne suerit, incertum. Aliquanto poSt, nisi fallor, Amphiclus sex uboea, oraculo Delphic jussus

novos in insulam colonos deduxit, ex quo tribus praeterlapsis aetatibus rex Insulas Hector debellatos barbaros, Abantes et Cares, ex insula ejecit et gentis Suae

memor Ionibus sese adjunxit. omina hujus insulae plura fuerunt, antiquissimum videtur fuisse e thalia, cf. Plin. hist. nat V, 3l, vel ἰθαλη, Steph. Byz. V, vel AῖθDi, Suidas v. πιος praeterea Pityus Vocata

est,is Strabo 58 9 Plin. l. L, Schol. Apollon I, 185 - 18S.;

103쪽

o Ophiusa propter serpente in ea frequentissimos. s. Schol. Arati v 636; et postremo Macris. s. Plin. I. I. Plinii locum transscribere totum non gravabor: ar,

itiquit, claritate ab ea distat XCIII millia passuum cum oppido Chios libera, quam Aethaliam phorus prisco nomine apellat Metrodotus et Cleobulus Chium a Chiono nympha, aliqui a nive, et Macrin et it usam.

Athon. X, 26 P. In emendanda quae supra legitur Oee ευρων tres Viri certaverunt, Opinor quod res iis nimis exigua levisque Videbatur, quam ut inventi laus vel uni vel cuiquam tribui posset. Bonitrius ad Mili. p. 65 proposuit ὁ Οἰωνόμαντις Τοupius opusc. II, 542 λευροριαν- τις, tertius Iacob sius in animadverss. ad Euripid. p. 41ουριον evissima mutatione correxit, hic certe palma donandus, nisi vulgata bens haberet. Omnino enim probanda est sententia Schwsighaousseri ad Athenaei I. I. Proposita, quamquam quo utitur loco Athenaei II, 45 a: Σταφυλος δε φησι τὴν του οἴνου προς τὸ δωρ κρασιν

Stro loco videri possit, quo scilicet de certa quadam temperandi vini ratione verba fiunt. Hoc certo inda patet, inventum illud non ita levo atque ignobile a veteribus esse habitum Praetore facere non POSSum

104쪽

quin hoc inventum Optime convenire moneam reliquis Palamedis laudibus, quippe cui quaecunque ad Brithmeticam iv numerorum rationem inventa pertinent, soleant assignari. Sic apud Eudoc. p. 56. Villois. IIαλα δης ευρετλὶς μετρων καὶ σταθμων Oentur. Ceterum ex Rrgumento hujus fragmenti Ion in hoc libro videtur disputasse do vino Chio deque variis ejus temperandi modis.

Phavorin V. δίλογχος - λογχας γαῖ καλου κλή2ους. Operae pretium est de hoc Ioco disputantem audire Sylburgum, cujus haec sunt verba: Si poetae nomenos Ἱων, fabulae inscriptio erit κίου τλῆσις Sive κτiσις. in sequentibus vocabulum λογχλὶς perperam irrepsisse videri queat, ut e Sublato Sensus sit e Te sortes seu portiones facere. Sin germanum est, senSus erit: ex ei sorte sortes sacere, seu et ancea suam cuique sortem demetiri. Haec Sylburgus, in eo quidem falsus, quod Ιοnem non scripsisse quidquam nisi sabulas putavit. Ceterum non est quod λυγχης Spurium SSejudicemuS.

Praeter tria illa, quas recensui fragmenta Gibro Mom πισις inscripto non quidquam claudatum legere me memini; tamen facere non possum, quin tranSSeribam Iocum Aeliani ex histor. animal. XVI, 39. d. 1 quod in libris est κίου κνήσει correxit Bentirius.

105쪽

Schnoid. Quas nim ibi Iaudantur των τα υπὲρ τῆς

Xίου συγγραψάντων στοοίας, prorsus similis sunt coloris, quam quae Supra e Pausania Iaudavi, atque o Io-gographo potius quam ex historiae criticae quam vocant Scripto te identur Sumpta esse. Quare aut Hellanici εκ os πεο Xίου κτίσεως aut Ionis nostri vel denique utriusque habeantur necesse est Locus hic est:

Λέγουσι γουν καὶ οἱ τας υπὲρ τῆς ἰου συγγραψα

των ii των νεμοντων πλησίον γενOόμενοι καταγνωνα τορ εγεθος, αλλὰ εκ μιόνης τῆς συριγγος πελωριον τι καὶεκπληκτικὸν et θηρίον εἰναι πίστευον ' γνωσθη δ' υνοσ0ς ποτε το ιεγξθ0 ὴν δαιμονία τινὶ καὶ θαυ1ιαστν μηχανν, ναὶ μὰ ία Σφοδρ0υ γαρ νε ιου καὶ σκληρουπροσπεσοντος, ερρίφθη προ αλλθλα τα ἐν τορ αυλωνι δενδρα, καὶ οἱ κλάδοι βιαίως ἀραττομενοι τίκτουσι πυρ, καὶ Τρεται 1εγίστη φλόξ, καὶ περιλαυβάνει τον πάντα χωρον, καὶ κυκλουται τον θηρα ὁ δε αποληφθεὶς καὶ

106쪽

CAPUT SEXTUM.

Sicut in reliquis artibus ita in concipiendis quoque exprimendisque deis philosophicis sinitum illam distorentiam Valuisse, vel inde potest intelligi, quod certa quaedam philosophandi ratio nomine Ionicae jam pridem notata est. Quod ne cui nomen fortuito inditum videatur esse, haud inepte viri docti, qui prae ceteris

vitam et mores civitatum Graecarum penitus cognoVB

runt, alio quoque Graecae philosophiae quasi ramos gentium quam auctorum nomine significare maluerunt. Ita nim Ionicas Doricam habemus OppoSitam, nequctui inus leaticam et praeterea Atticam Ionica quae sit Vocata, non opus est pluribus explicareri qui enim eo-ium fuerunt mores et ingenii indoles, in hoc quoque litterarum genere sensibus addicti Iones principium quod vocant materiam aliquam esse statue haut Huic plane oppositae duae fuerunt disciplinae, altera Dorica seui'Ithagorica, quae principium materiae oppoSi tam formam aliquam si vo Iegem cogitandi vel numerum Olebant esse altera Aeolica sive Eleatica, quaecunque en Sibus percipiuntur, errori obnoxia atque adeo fallaces

rerum imagine , qua vero mento concipiuntur Vel cogitantur, ea Sola vera certaque esso contendebat. Quas inter se diversissimas rationes emendatas conjunxit

unamque fecit doctrinam Attica philosophia atque ita in hac quoque re liberum superiusque Atheniensium ingenium Probavit. Has tamen disterentiae, qua in

107쪽

disciplinis philosophicis obtinebant, Athena postquam

Sedes esso litterarum coeperunt, quo undique confluerent clara ingenia, boleverunt quodammodo atque media quasi ortae sunt disciplinae, quae plurane ab Ionibusti a Doriensibus solibusve sumpserint, dubites. Ita enim ones muteria sua ab aliis sumptam mentem addiderunt, vel ut Diogones Apolloniates, Archelaus, Anaxagoras; vel cogitata tamen et ment concepta praedicata receperunt vel ut Heraclitus, Atomistici Dorienses Pythagorae doctrinam disciplinamquo cum Obscuris onum de matella vel elementis quaestionibus Conjungere non Spreverunt velut Empedocles parum

enim probatur, quod . Rittorus in . . olsii Analecti ab lentis eum osse prosocium et ab Ionibus elementa recepisse scribit. s. A Wendi nore ad ennem Gesch de Philos p. 27 et 278, tom. I. Etenim eum patria Agrigento, qua Dorica fuit colonia, tum doctrina propior fuit Pythagoram. Huic simillimus est noster on, qui ab Ionibus qua avita quasi recepersi, cum sententiis Pythagoricis consociavit. Praetor haeci doctrinae principia alia quoquo intercedit inter eos similitudo eaque gravissima, quippe uterque poetico ingenio Rbreptus non ea qua par fuit, mentis tranquillitato ideas

Sua e X pressit mysticumque traxit colorem, ita ut aptiorem quocum Iononi compararem, invenerim neminem. Empedocles quattuor statuit elementa, e quibus omnia

odio νἐίκει disjungi vo amicitia φιλία conjungi for-mRmque reciper dicit Oriri enim quidquam prorSus negat. Haec igitur de Ionibus sumpsit, praeter en, une plurima in doctrina rius Pythagorica habentur. Eadem fere qua Ion aetato Athonis florobat ejusdem gentis Ionicae philosophus clarissimus Anaxagoras; hi enim

108쪽

primus statuit Ionum τὸν Ουν regero et disponerΘmateriam sive τὰ ὁμοιομερεια, qui quidem in philosophia progressu putandus est maximus. Quo magis mirum debet videri, quod Ιο ad Pythagorae doctrinam

antiquatam reverti quam novam illam Anaxagorae equi voluit. Licet enim parum usus Sit Ion consuetudine Anaxagorae, qui ab intimis erat ericlis, mores tamen et ingenium pCoiae potius quam contentionem aliquam vel invidiam fuisse causam censeo, quare γ-thagoricam disciplinam amplecteretur.

Priusquam de philosophica Ionis doctrina explicatius disseram, examinari oportet lihros, in quibus illa

proposita atque Xplicata St, quos enim nisi recte constituero atque Ioni vindicavero, frustra ori de philosophia disputatio. Undo incipiam dubitanti mihi obvius

est Suidas, cujus in exic v. Ιων haec leguntur: υ- τος γραψε πεοὶ μετεωρων καὶ συνθετους λόγους ν παίζων Ἀριστοφανης ὁ κωμικὸς ἀοῖόν φησιν quae eadem ipsis verbis repetit udocia illois. p. 248. - ent- Irius epist ad Mili. p. 66, Suidam insigni quadam stupiditate perperam intellexisso verba scholiasta Ari-Stophani arguit, qui saepius Ionem et reliquos dithyrambicos poetas propter verba nebulosa, o nubibus petit rideri a comico annotavit, velut ad Pac. V. 29 haec ejus exstat nota διαβάλλει αυτους ως μετεω20υς, ἐπεὶ πεο των νεφελων λεγουσι π0Hά. συνεχως ὁ κωμωδουσι τους διθυρα oπ0ι0υς ως εκ των νεφελων πωντες

109쪽

vorba jusdem Suidae v. διθυsαμποιό ς' πεο των μετεωρων καὶ των νεφελων λέγουσι πολλα καὶ συνθέτους ζεις ἐποίουν καὶ λεγον ἐνδιαεριπιερινηχέτους, οἷον γν Ιων ὁ χ ποιητης. Verba igitur Suidae ἐγραψε περὶ μετεωρων καὶ συνθετους λυγους intelligenda sunt sensu eo dein, quo Scholia Stae Veiba et quae ipso Suidas alio loco scripsit: ελεξε περ μετ καὶ συνθετους εις, atque ita forsitan iborari possit in crimine Stupiditatis, quo oum mentirius irrogavit Quo magis esse mirandum Videtur quod me erenius v. I. denuo librum istum domo te oris Ioni vindicare in animum induxorit. Is nimai Stobae eclogas physicas, I, p. 52, quo loco Ionia sontentia laudatur de materia lunae, vel commenti dorantibus eclog. Stob. II, I 169, postquam recensuit scripta Ionis, Quidquid est, inquit, ex omnibus libris a me audatis vix ullus esse videtur. in quo do Iunas natura commodo disputari potuisset Parum itaque ab-eSt, quin credam ex nostro loco novum Suidas parari posse praesidium, qui cum de tragoedia ejus locutus esset, addit υτος γραψε περὶ μετεωρων . . . et in nota ad eundem Iocum scribit Ion hic est celebris tragicus ille, quem philosophum simul vocat Suidas, eumque περ ριετεωρων Scripsisse testatur. Muippe non meminerat V. l. tius libri, quem ipse inter Ionis scripta recen Suerat, κοσμολογικον dico, in quo alia quae tractata fuerint nisi hujusmodi, equidem nescio. Ostro hunc librum tribui a scholiasta Aristoph. Pax v. 35 Supra monitum est Quam ex o laudat Stobaeus Sen

1 ita Heerenuis pro λοειδες, quod est in libris, etiam Phu Iolao citio vocatur αλotioris δίσκος.

110쪽

διαυγες, τῆ δ' ἀφεγγες. Reliquorum philosophorum sententias apud ipsos vide ita Archelaus μυδρους εφζσε εἶναι τους στερας, διαπυρους δε Anaxagoras et Loνιιυδρον διαπυρον λεγεν, σελλ νγὶν γῆν. Ceterum hanc do

Inaleria lunae sententi Rin non repugnare ulteri, quam Supra Ioni tribuimus, stellas esse animatas, vel e doctrina Pythagora eorum apparet. s. Diog. Laert. VIII g 27. Celeberrimum donique scriptum philosophicum fuit liber τριαγμιος sive τριαγμοὶ in Scriptus, in quo videtur doctrinam suam uberius explicasse. Insignis do hoc libro locus exstat apud Harpocrationem in exico oratorum, quo loco Isocratem in Oratione περι αντιδόσεως inscripta mentionem sacer scribit Ionis Chii Sod frustra Benil ejus ocum orationis ejus quam dixi, quaesivit: atqui, inquit, nec in ea oratione nec in reliquis, quae nunc exstant, est ulla mentio Ionis quod sciam. cs epist ad Mili. p. 67. Recte illo quidem Iocus enim quem Iaudavit Harpocration, in ea parte orationis egitur, quae duodeviginti foro abhinc annos inventa et ab Andro Mystoxide primum edita est. Verba Harpocra